(ต่อ 21)
พี่ฉอด เล่นมาก็หลายเรื่อง จนมาถึงจุดหนึ่งก็มีรางวัล
แอน ค่ะ
พี่ฉอด รางวัลแรกที่ได้รับคือ
แอน รางวัลโทรทัศน์ทองคำดาราแสดงนำหญิงดีเด่น เรื่อง สองนรี ค่ะ
พี่ฉอด ได้จากเล่นสองบทที่ว่า
แอน ใช่ค่ะ
พี่ฉอด มีความคาดหวังอะไรกับตัวเองมั๊ยคะว่าอยากได้ หรือคิดน่าจะได้
แอน อยากหนะ อยากได้อยู่แล้ว (หัวเราะ) ตอนเล่นก็อยากได้ พอรู้ว่าตัวเองได้เข้าชิง ก็ลุ้น แล้วก็อยากเป็นผู้ที่ไปยืนอยู่ตรงนั้น พูดด้วยความจริงใจเลยว่า อยากได้มากๆ คนบางคนไม่รู้ว่าให้ความสำคัญกับรางวัลหรือเปล่า แต่ว่าแอนให้ความสำคัญมาก เพราะว่าแอนรู้สึกว่า เป็นกำลังใจอย่างหนึ่งที่เป็นเหมือนเครื่องลางของขลังชนิดหนึ่งที่ตอกย้ำเราตลอดว่า จงทำดีอย่างนี้เสมอ ไปเรื่อยๆ อย่างนี้ค่ะ ก่อนออกจากบ้านเห็นรางวัลตัวเองตั้งอยู่ แล้วถ้าวันหนึ่ง เราทำแย่กว่ามาตรฐานที่เราทำไว้เนี่ย รางวัลนั้นมันก็จะไม่มีความหมายอีกต่อไปกับเราอีกเลย ในความรู้สึกของแอนอย่างนี้นะคะ ก็จะชอบทุกครั้งที่ได้รับ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าต้องได้ทุกปีอะไรอย่างนั้น เรารู้ตัวเราเองว่า ปีนี้ เราน่าจะได้ หรือ ไม่ได้ คือตอบไม่ได้ว่าจะได้หรือไม่ได้ แต่รู้ว่าปีนี้เป็นปีที่มีแนวโน้มว่าเราจะได้เข้าชิงมั๊ย หรือบางทีก็รู้เลยว่าไม่ติดฝุ่นก็มีค่ะ
พี่ฉอด คนอื่นเค้ามีวิธีเก็บรางวัลแปลกๆ
แอน อ๋อ ก็พี่ในแกรมมี่นี่แหละค่ะ นักร้องหญิงท่านหนึ่งเป็นคนแนะนำ แอนจำได้ (หัวเราะ) เค้าบอกว่าให้เอารางวัลไปไว้ในตู้กับข้าว แล้วก็เพื่อที่จะให้เป็นอู่ข้าวอู่น้ำ แอนก็เอาไปไว้ในตู้กับข้าวเลย สมัยนี้ พี่นึกออกมั๊ยคะว่าตู้กับข้าวเป็นยังไง บางคนไม่มีตู้กับข้าวที่บ้านนะ นึกออกมั๊ยคะ
พี่ฉอด ใช่
แอน แต่บ้านแอน ด้วยความที่เป็นชาวบ้าน คุณยายก็ยังมีตู้กับข้าวไว้อยู่ แอนก็เก็บเอาไว้ แอนก็เอารางวัลนี้ไปไว้ในตู้กับข้าว จนมันเป็นสนิมอะค่ะ
พี่ฉอด เป็นเคล็ดหรือเปล่าคะ มีคนพูดเหมือนกันว่าได้รางวัลแล้ว คนที่ได้รางวัลแล้ว มักจะทำให้มีชีวิตการงานต่อไปที่มันไม่ มันไม่ขึ้นมาแบบนี้อีกแล้ว
แอน ใช่ ใช่ จะดร๊อปลงไป จะตกลงไป
พี่ฉอด ก็เลยวางไว้ในตู้กับข้าวเสียเลย แก้เคล็ด
แอน คือ แอนไม่ได้เชื่อเสียเลยนะคะ พี่ฉอด แอนไม่คิดว่ารางวัลนี้จะทำให้ชีวิตเราตกต่ำ มันไม่น่าเป็นอย่างนั้นเลย ในความรู้สึกแอนนะคะ เคยได้ยินอย่างนั้น แต่ไม่เชื่อ ไม่กลัวด้วย แต่ที่ไว้ในตู้กับข้าว เพราะมันเป็นเรื่องในด้านบวกไงคะ ถ้าเป็นด้านบวกก็ไม่เห็นจะเป็นไร ใช่มั๊ยคะ และเราก็โอเค บ้านเรามีตู้กับข้าวนะ ก็เอาไปตั้งไว้ได้
พี่ฉอด ก็โชคดีที่มีตู้กับข้าวด้วย ถ้าไม่มีก็ไม่ทำ
แอน ใช่ เดี๋ยวนี้เป็นครัวแบบสำเร็จรูป พี่นึกออกมั๊ย จะเรียกว่าตู้กับข้าวหรือเปล่า ก็ไม่รู้ เดี๋ยวนี้คนรุ่นใหม่ยืดถือแบบแอน ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาวางไว้ที่ไหน
พี่ฉอด ตู้กับข้าว เป็นตู้กับข้าวจริงๆ หรือ
แอน ตู้กับข้าวจริงๆ ค่ะ ที่เก็บข้าว เก็บอาหาร บ้านแอนยังมีอยู่ เก่ามาด้วย จนได้รางวัลที่สอง ไม่เอาแล้ว ไม่เก็บไว้อย่างนี้แล้ว เพราะว่าไว้แล้วเลอะมากเลย หมองไปเลยค่ะ ก็เลยเอาออกมาเลยตอนนี้ แต่ก็ไม่ทันแล้วค่ะ เป็นสนิมไปเรียบร้อย
พี่ฉอด ก็ถือว่าได้ผลใช่มั๊ยคะ
แอน ก็ ก็ คือแอนเชื่อ ก็ตอนนั้นบอกตรงๆ ว่า แอนก็เชื่อว่าน่าจะมีผล แต่ว่าตอนหลังเราก็เริ่มเรียนรู้ชีวิตเราว่า รู้สึกว่าผลอะไรก็แล้วแต่ มันเกิดจากการกระทำของเราเอง ถ้าเกิดมีความเชื่อเดิมอยู่ แอนคงเอาตัวที่สองไปไว้ในตู้เหมือนเดิม แอนรู้สึกว่าถ้าเราตั้งใจ ถ้าเราขยันซะอย่าง เดี๋ยวสิ่งดีดีก็ตามมาเอง ก็ไม่จำเป็นต้องไว้ในตู้กับข้าวแล้วนะ เอามาไว้ที่ตู้โชว์ก็ได้ค่ะ
พี่ฉอด นี่ถ้าเกิดสักวัน เวลาผ่านไป แล้วแอนไม่ได้รับบทเป็นนางเอกเหมือนอย่างทุกวันนี้ ยังอยากเล่นอยู่มั๊ย
แอน เล่นค่ะ แอนก็คิดว่าอีกสักพักก็คงได้เป็นนางร้ายหรืออะไร ก็ว่าไป (หัวเราะ) ได้ ได้ไปเรื่อยๆ ต่อไปก็อยากจะเปลี่ยนค่ะ เราจะรู้ตัวเราเองว่าเราทำอะไรอยู่ เราควรทำอะไร อีกสักพักเราต้องเปลี่ยนไปเป็นตัวอะไร ถ้ามีคนจ้างแอนอยู่ แอนก็ยังวนเวียนอยู่ คือ อยู่ในกองถ่ายแล้วมีความสุขค่ะ ได้เข้าฉาก ได้แต่งหน้า ได้ทำผม ได้เล่นเป็นคนนั้นคนนี้ ได้แบบสบาย บางทีปีหนึ่งไม่ได้เล่นละครแล้วอึดอัดค่ะ รู้สึกว่าชีวิตมันหมองๆ เฉาๆ ยังไงก็ไม่รู้ ต่อให้เราทำงานอย่างอื่นมากมายในวงการบันเทิง แต่ไม่ใช่การแอ๊ตติ้ง มันก็ลบล้างกันไม่ได้ แทนกันไม่ได้ อย่างนี้ค่ะ
พี่ฉอด นี่คือสิ่งที่เรารัก เราชอบ เป็นชีวิตที่เราต้อง
แอน ค่ะ ใช่ค่ะ
พี่ฉอด อันนี้คือแขกรับเชิญคนพิเศษของเรา คุณแอน ทองประสม ยังมีเวลาสำหรับค่ำคืนนี้ที่เป็นคืนพิเศษของเรา กับแขกรับเชิญของเรา ตอนนี้พักสักครู่ค่ะ