ขออนุญาตปาด เล่าแบบมึนมึน พิมพ์ไม่ค่อยทัน ^^"
**************
เรียวมะมาลาโรงเรียนที่ถูกปิดนึกถึงความหลังท่านคัตสึขอโทษลูกศิษย์ที่ต้องปิดโรงเรียน
ท่านคัตสึเขียนจดหมายขอโทษส่งไปยังแคว้นต่างๆที่ส่งนักเรียนมาฝึก แม้รัฐบาลจะเป็นผู้ปิดแต่ก็อยากให้ทุกคนได้รับคำชมจากแคว้นว่าทำดีแล้ว ส่วนกลุ่มหนีแคว้น ท่านคัตสึแนะนำให้ไปพบเสนาธิการของสัทสุมะ ท่านไซโก คิชิโนะสุเกะ
แคว้นสัทสุมะมีอาวุธที่ทันสมัยและมีอิทธิพลต่อรัฐบาลอยู่ไม่น้อย ผู้บัญชาการสูงสุดของสัทสุมะคือไซโง คิชิโนสุเกะ เรียวมะไปพบท่านไซโง ท่านไซโงเคยพบท่านคัตสึเป็นคนที่เข้าใจความเป็นไปของยุคสมัยมากที่สุดในรัฐบาล ท่านไซโงโดนกระสุนเฉี่ยวเข้าที่ขาได้รับบาดเจ็บขากการต่อสู้กับโจชู เรียวมะถามท่านไซโงว่าชอบผู้หญิงอ้วนถามว่าเป็นความจริงรึเปล่า - -" ท่านไซโงหัวเราะใหญ่บอกว่าเพราะหญิงอ้วนกลมน่ารัก - -""ถามเรียวมะกลับว่าชอบแบบไหนเรียวมะบอกว่ายังไม่รู้ แต่บอกว่าที่เกียวโตมีหญิงที่สนใจ 2 คน คนหนึ่งเป็นโอคามิที่หน้าเหมือนแม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว อีกคนเป็นลูกสาวหมอเข้มแข็งหน้าตาไม่เป็นมิตร แต่กับแม่และน้องๆจะยิ้มตลอดเวลาพอเห็นหน้านางแล้วรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ใจสู้ทำให้อยากจะช่วยเหลือ ท่านไซโงถามว่าเรียวมะเป็นคนที่ไม่คบหาผู้หญิงเล่นๆใช่ไหม เรียวมะบอกว่าบ้านของหญิงคนนั้นถูกไฟไหม้จากการต่อสู้ เคียดแค้นสัทสุมะและรัฐบาลที่จุดไฟเผาเกียวโต เรียวมะถามว่าจะโจมตีโจชูต่อไปใช่ไหมทำแบบนั้นจะดีเหรอ ตอนนี้ถ้าญี่ปุ่นมารบกันเองจะตกเป็นเป้าของต่างชาติและอาจตกเป็นเมืองขึ้นของประเทศใดประเทศหนึ่ง ขอร้องท่านไซโกให้ล้มเลิกการปราบปรามโจชู ท่านไซโกสั่งให้เอาปืนมา ถามเรียวมะว่าเคยจับปืนมาก่อนรึเปล่า มอบปืนให้เรียวมะ ท่านไซโกปืนมินิเอเป็นปืนรุ่นใหม่ที่ยิงได้ไกล 270เมตร ทางโจชูก็มีปืนนี่อยู่เหมือนกันและคงจะหลายร้อยกระบอก แคว้นโขจชุเป็นแคว้นที่น่ากลัวถ้าไม่กำราบตนนี้คนพวกนั้นจะต้องกลับมาอีกอย่างแน่นอน ถามไซโกเรียวมะว่าอยู่ฝ่ายเดียวกับโจชูเหรอ เรียวมะบอกว่าอยู่ฝ่ายคนญี่ปุ่น ท่านไซโงหัวเราะ บอกว่าเป็นคำตอบที่สมเป็นศิษย์อาจารย์คัตสึแต่ท่านไซโกให้ความสำคัญกับสัทสุมะที่สุด สำหรับสัทสุมะทุกคนเป็นศัตรูที่ประมาทไม่ได้ ท่านไซโกบอกว่าท่านคัตสึมองโลกแง่ดีเกินไปการที่ถูกยึดตำแหน่งและศูนย์ควบคุมเรือรบก็สมควร เรียวมะที่เป็นโรนินหนีแคว้นไม่มีสิทธิมาแสดงความเห็นกับผู้บัญชาการสัทสุมะได้ แต่ไม่สนใจหรอก สัทสุมะต้องการกะลาสีเรือ อาจารย์คัตสึขอร้องให้รับพวกเรียวมะไว้ แต่ดูท่าทางเรียวมะจะไม่ชอบสัทสุมะเอาเสียเลย ถ้าหากไม่สนใจเรื่องนี้ก็ถือว่าไม่เคยพูดแล้วกัน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเรียวมะ เมื่อได้พบไซไกครั้งแรกเรียวมะก้รู้สึกได้ถึงความน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
ที่บ้านเรียวมะที่โทสะได้ทราบเรื่องศูนย์ฝึกควบคุมเรือที่โกเบถูกยุบ ท่านอาจารย์คัตสึกถูกปลด ทุกคนเป็นห่วงเรียวมะ ท่านพี่ถามโทเมะว่าเรียวมะส่งจดหมายมารึเปล่า โทเมะตอบว่าไม่มีก็ยิ่งเป็นห่วง
ท่านคัตสึบอกว่าทุกคนคงสงสัยเหตุผลที่ยังอยู่กับรัฐบาลต่อทั้งๆที่มีแคว้นอื่นที่ต้องการอาจารย์ไปเป็นที่ปรึกษา ทุกคนบอกว่าถึงออกมาจากรัฐบาลก็จะติดตามต่อไป ท่านคัตสึดีใจบอกว่าท่านแก่เกินไปจะหนีออกจากแคว้น ตั้งแต่เดินทางไปอเมริกาด้วยคันนินมารุก้ภูมิใจมากว่าคนญี่ปุ่นถ้าจะทำอะไรก็ทำได้ขนาดนี้แต่ก็คิดว่าคงทำเรื่องไม่ยั้งคิดแบบนี้ไม่ได้แล้ว หลังจากนั้นก็ทุ่มเทให้กับการฝึกให้คนรุ่นใหม่อย่างเต็มที่ก่อนที่อายุขัยจะหมดซะก่อน แต่สำหรับพวกเรียวมะไม่ใช่ ยังมีเวลานับจากนี้ไปที่จะแสดงบทบาท บอกทุกคนให้ตั้งใจฟังให้ดีเมื่อก่อนทะเลตัดขาดญี่ปุ่นกับภายนอก แต่ต่อไปนี้ทะเลเชื่อมต่อกับญี่ปุ่นกับภายนอกสามารถไปได้ทุกที สามารถเปลี่ยนแปลงญี่ปุ่นให้ทัดเทียวชาวโลกได้ ทุกๆคนเป็นความหวังของอาจารย์คัตสึ
เรียวมะบอกว่าอาจารย์พูดถูกแล้วพวกเราทำได้ทุกอย่าง ทุกคนเห็นด้วย อาจารย์คัตสึบอกว่าดีมากแน่วแน่ดีมากนับตั้งแต่วันนี้ศูนย์ฝึกปิดแล้วแต่นับจากนี้เป็นการเริ่มชีวิตใหม่ของทุกคน ทำความเคารพอาจารย์เป็นครั้งสุดท้าย อาจารย์คัตสึบอกทุกคน ขอฝากประเทศญี่ปุ่นด้วย
ซึมกันใหญ่ ลุงมาเชียร์อัพเช่นเคย ทุกคนเตรียมตัวแยกย้ายกลับแคว้น เรียวมะบอกว่ากลับไปที่แคว้นก็อย่าลืมเรื่องที่เคยเรียนที่นี่ ต่างคนต่างร่ำลา เหลือแต่แก๊งหนีแคว้น - -" มุสึก็เป็นโรนินไม่มีที่ให้กลับไป เรียวมะให้ทำใให้สบายเรื่องต่อจากนี้ต้องช่วยกันคิดหาทาง
อีกด้านหนึ่งในขณะนั้นไซโกยื่นข้อเสนอที่น่าประหลาดใจไปยังรัฐบาล ให้ยกเลิกการปราบปรามโจชูโดยแลกกับหัวของที่ปรึกษา รัฐบาลเห็นด้วยเพราะการทำสงครามตอนนี้ไม่มีผลดี รัฐบาลเองไม่มีงบในการทางทหาร ตอนนี้รัฐบาลตกเป็นรองสัทสุมะไปเสียแล้ว
ท่านไซโกจะเข้าโจชูโดยไม่นำทหารเข้าไปด้วย ท่านไซโกบอกว่าคนโจชูก็เป็ซามุไรคงไม่ทำร้ายคนที่เข้าไปสงบศึก ที่เสนอตัวไปเพื่อให้สัทสุมะได้เป็นแคว้นที่ได้ปกครองแผ่นดิน ไม่เสียดายชีวิต ท่านไซโงเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ
รัฐบาลกังวลที่สัทสุมะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆจึงไปขอความร่วมมือจากฝรั่งเศส ฝรั่งเศสตกลงจะช่วยและให้ยืมเงินทุนด้วย หลังจากนั้นรับบาลก็ต้องหันไปพึ่งพาฝรั่งเศส
ที่บ้านยะทาโร่ก้เห่อหลานเช่นเคย ยะทาโร่ครุ่นคิดเรื่องที่ทาเคจิขอให้ช่วยเอาซาลาเปาใส่ยาพิษให้อิโซกินเพื่อช่วยให้อิโซพ้นทุกข์ ท่านพ่อเกือบหยิบไปกิน ยะทาโร่รับเข้าไปห้าม ห้ามทุกคนกินเด็ดขาด เพราะเป็นซาลาเปาใส่ยาพิษ ทาเคจิขอให้ช่วยฆ่าอิโซเลยให้ซาลาเปานี่มา
ทุกคนสงสัยว่าทำไมต้องให้ยะทาโร่ทำ ยะทาโร่ก็สงสัยแต่รับมาเพราะสงสารอิโวเหมือนกัน ถูกตีถูกเอาหินทับจนกระดูกหักถ้าเป็นอิโซก้อยากจะตายเสีย ควรจะทำอย่างไรดี คิเสะห้าม แต่ท่านพ่อให้เอาไปให้อิโซกินซะ เพราะพวกเราอยุ่อย่างสุขสบายจึงพดแบบนี้ ความทรมานของทั้ง 2 คนเราไม่รู้หรอกในเมื่อรับมาแล้วเพราะเข้าใจความรู้สึกของทาเคจิอยากให้อิโซพ้นทุกข์ ให้เอาซาลาเปาไปให้อิโซกินซะ
อิโซนึกถึงคำพูดของทาเคจิที่มีเพียวอิซวเท่านั้นที่เป็นเพื่อน นึกถึงความหลังที่ผ่านมา นึกถึงเรียวมะที่บอกว่าอิโซเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยน อย่าไปมีเรื่องกับคนอื่น นึกถึความหลังที่สนุกสนาน
ยะทาโร่แอบเข้ามาเอาซาลาเปามาให้บอกว่าทาเคจิฝากให้เอามาให้ อิโซดีใจ ยะทาโร่มือไม้สั่นไปหมดจนอิโซสงสัย อิโซขอบคุณอาจารย์ ยะทาโร่เข้าไปแย่งบอกว่าทำไม่ได้หามกิน อิโซบอกว่าเค้าจะกินเอง ยะทาโร่ทำไม่ได้วิ่งหนีไป อิโซบอกว่าเค้าไม่มีแรงแม้แต่จะกัดลิ้นตัวเองแล้ว 
ทาเคจิถามวาสึเกะเรื่องอิโซ วาสึเกะบอกว่าอิโซยังไม่ตาย ทาเคจิงสัยว่าเพราะอะไรยะทาโร่จึงไม่เอาซาลาเปาให้ ทาเคจิโดนสอบสวนอีก ทาเคจิยังยืนยันว่าพวกเค้าเพียงแค่จงรักภักดีต่อท่านเจ้าแคว้นเท่านั้น ขอให้ได้พบท่านเจ้าแคว้นด้วย
ตอนนี้ทุกๆคนล้วนแต่ถึงทางตันด้วยกันทั้งนั้น
พวกเรียวมะที่กำลังไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เรียวมะนึกถึงคำพูดท่านไซโก เรียวมะนั้นกำลังสับสนอยู่
**********************
จากคุณ |
:
MikaRin
|
เขียนเมื่อ |
:
10 มิ.ย. 54 21:33:57
|
|
|
|