ปกหลัง
ผมคิดว่าต้องพูดอะไรสักอย่างเพื่อให้แม่สบายใจ แต่ก็พูดไม่ออก กลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิ สายลมอันอบอุ่นพัดผ่านเข้ามาในขากางเกงของผม เท้าของแม่ดูเล็กลงไปถนัดตา แม่คิดอะไรอยู่ แม่จะเหงาหรือเปล่า เป็นห่วงเรื่องเงินอยู่หรือเปล่านะ ระหว่างที่พูดอะไรไม่ออกอยู่นั้น รถไฟดีเซลสองตู้ก็แล่นฉึกฉักเข้ามาจอดเทียบชานชาลาสถานี
"พอไปถึงแล้วผมจะโทร.มานะฮะ..."
"พยายามเข้านะลูก"
เมื่อเสียงนกหวีดของนายสถานีดังขึ้น ประตูรถไฟดีเซลคันเก่าค่อยๆปิดลง แม่ก้าวเดินตามรถไฟที่เคลื่อนตัวออกไปพลางโบกมือให้ผม แม่เดินไปจนสุดชานชาลาสั้นๆนั้นและโบกมือไม่หยุด ในทิวทัศน์อันปลอดโปร่ง ณ อีกปลายหนึ่งของทางเดินรถไฟรางเดียวที่ทอดยาว ผมมองเห็นร่างของแม่ค่อยๆเล็กลงๆ
ผมไม่ได้โบกมือให้แม่ ได้แต่เฝ้ามองร่างนั้นจนลับตา
โตเกียวทาวเวอร์ เรื่องราวความรักความผูกพันสุดประทับใจระหว่างแม่กับลูกชายได้รับรางวัล "ฮอนยะไทโซ" ซึ่งมอบให้กับหนังสือที่ร้านหนังสืออยากวางจำหน่ายมากที่สุด
ขายลิขสิทธิ์แปลแล้วหลายประเทศเช่น เกาหลี ไต้หวัน จีน ฝรั่งเศส อิตาลี
----------------------------------
ขำตัวเองพอพิมพ์ เกาหลี ปุ๊บจะต่อด้วยญี่ปุ่นตามความเคยชิน ก็นึกขึ้นมาได้ว่า จะญี่ปุ่นทำไมฟระ ก็หนังสือของเขาอะ
เล่มที่ซื้อพิมพ์ครั้งที่ 6 แล้วค่ะ (หวังว่าคงไม่ใช่แบบพวกตลกเค้าแซวกันว่า หนังสือของเค้าพิมพ์ทีละน้อยๆ เพื่อจะสั่งพิมพ์เพิ่ม 555)