ความคิดเห็นที่ 1 เหมือนเราเลย ลุ้นให้กลับตัว ให้ไปรักกับเรน เพราะว่าศักยะ อาจจะเลวไม่สุดก็ได้ หนึ่งยังรักแม่ สอง ไม่ฆ่าเด็กเมื่อคืน ยังคงเป็นคนอยู่บ้าง ไม่เลวสุดละมั่ง จากคุณ : shaharun30 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:41:54

ความคิดเห็นที่ 2 พื้นฐาน ศักยะไม่ใช่คนเลว  แต่ด้วยความทะเยอทะยาน อยากได้อยากมี โดนกิเลสครอบงำจนถลำลึกอย่างที่เห็นค่ะ อ้อ ตอนจบ ศักยะตายค่ะ จากคุณ : ครีมเค้ก เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:45:56

ความคิดเห็นที่ 3 ในความเป็นจริง ของชีวิตเวลาเราอ่านข่าว  คนที่ทำไม่ดี  เราไม่ได้ รู้ปูม หรือประวัติคนนั้นไงคะ  เราเลยรู้สึกเกลียด แต่ในนิยาย ละคร เนื่องจาก จะมีการปู  หรือกล่าวถึง  เรื่องหนหลัง หรือการเลี้ยงดู ของตัวร้าย เรา เลย มีความรุ้สึกสงสาร มาประกอบ ยกตัวอย่างนะคะ  ละคร หวานใจท้ายครัว   ครอบครัวแม่ลูกนรกแตก นั่น  เราไม่รู้ว่านังแม่  ถูกเลี้ยงดูยังไง เราเลยรุ้สึกว่า มันน่าโดน น่าโดน แต่กับศักยะ  เราได้ รุ้ว่า เค้าถูกกดดัน จากพ่อเลี้ยง  หน่ะค่ะ เราก้เลยรู้สึกสงสาร จากคุณ : แม่ไม้ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:48:33

ความคิดเห็นที่ 4 พื้นฐานศักยะ เป็นเหมือนคน เดินดินกินข้าวแกง ทั่วไป ที่อยากมีอยากได้ เลยปล่อยให้ความโลภ ความชั่วเข้าครอบครอง แต่ยังแอบมีสามัญสำนึก จึกๆๆจักๆๆ อยู่เวลาทำชั่วก็เหมือนคนทั่วไปแหละ ใครจะโหดเหี้ยมทำชั่วทั้งๆๆทีรู้อยู่แก่ใจ ถ้าไม่เลวโดนสันดาน ภาพเลยออกมาแบบทีเห็น จากคุณ : Get only me เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:01:39

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านนิยายแล้วก็ไม่ชอบศักยะ คิดว่าผลสรุปของเรื่องสมเหตุสมผลดี ตอนอ่านรู้สึกว่าหลังๆ ศักยะไม่แคร์ที่พรายจะเอาใครไปก็ได้ มีตอนแรกๆ ที่ขอไม่ให้เอาเรนกับรัชต์เท่านั้น จากคุณ : Cassoulet เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:24:12

ความคิดเห็นที่ 6 ยิ่งดูก็ยิ่งเห็นว่าศักยะเริ่มร้ายขึ้นเรื่อยๆ แต่รู้สึกว่าเค้าไม่ได้เป็นคนเลวแต่ที่ต้องร้ายเพราะสถานการณ์พาไป ก็เลยสมน้ำหน้าแต่ก็สงสารไปในเวลาเดียวกัน อิอิ แต่ไม่รู้เพราะว่าพี่หนุ่มคือศักยะหรือเปล่า เราเลยสงสาร เหมือนตอนตี๋ใหญ่ที่คอยเอาใจช่วยโจร   555 อารมณ์คล้ายๆ จขกท.เลย จากคุณ : UWILLNEVERWALKALONE เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:28:23

ความคิดเห็นที่ 8 เราไม่สงสารนะ อยากให้เขาตายไวๆ ด้วยซ้ำ ถลำลึกมาถึงขนาดฆ่าคน ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้หญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เราว่าเกินไปแล้วล่ะ จากคุณ : g_maru เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:30:04

ความคิดเห็นที่ 9 แต่เราว่าจบแบบนั้นมันก็โอเคนะ  ถ้าจบแบบศักยะกลับตัวได้ แล้วนางเอกกลับไปคบ ไปลงเอยกับศักยะ มันเกินไป มันไม่แฟร์กับคนที่ต้องตายเพราะสังเวยความโลภของเขา  ทั้งที่เขากระทำเอง  หรือเป็นสาเหตุ    สิ่งที่เขาทำมันมากเกินไป  มันเลยจุดให้อภัยแล้ว แม้ว่าจะมีปูมหลังที่หล่อหลอมให้เขาเติบโตมาแบบนี้  แต่มันเลยจุดของการให้อภัยโดยไร้การลงทัณฑ์แล้ว  แม้ท้ายๆ เรื่องเขาจะสำนึกได้ก็ตาม    เพราะในโลกของความจริง ฆาตรกร คนร้ายหลายๆ คน ที่ติดคุก หรือ ที่อาจตายไปแล้ว แต่ละคนก็อาจมีปูมหลังที่หล่อหลอมให้เขาโตมาเป็นแบบนั้น  แต่ความผิดก็คือความผิด คนทำผิดต้องรับโทษ  จะไม่สำนึกเลย หรือสำนึกได้ในวินาทีสุดท้าย ก็ต้องถูกลงโทษ อย่างที่ควรจะได้รับ ปล. ไม่สงสารตัวละครตัวนี้  แค่เข้าใจในการกระทำ ว่าทำไมเขาถึงมีความคิดแบบนั้น  แต่ก็ไม่มีน้ำหนักพอที่สามารถนำไปเป็นข้อหักล้าง หรือเกิดรู้สึก "ไม่เป็นไร" กับการกระทำของศักยะได้  เพียงเพราะ เขามีปูมหลังที่น่าสงสาร  ในละคร หรือในชีวิตจริง ก็มีคนที่มีปูมหลังที่น่าสงสาร แต่สามารถเติบโตมาเป็นคนดีได้มากมาย  ดังนั้น  ปูมหลังแค่ช่วยให้เข้าใจ  แต่ไม่ใช่ข้ออ้างของการกระทำผิด ถ้าจบแบบเขาแค่สำนึกได้  แล้วกลับมามีชีวิตปกติ นี่สิ เราจะว่าจบแบบแปลกๆ หรือจบแบบสำนึกได้  แล้วบวชล้างบาป เราก็รับไมได้ เพราะการการกระทำของศักยะมันมากเกินกว่าที่จะทดแทนด้วยสิ่งเหล่านี้ จากคุณ : คอยเธอที่มุมตึก เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:30:06

ความคิดเห็นที่ 10 เขาเรียกว่า 'ตัวละครแบบกลม' ไม่ดีที่สุด แต่ก็ไม่ร้ายที่สุดเหมือนกับละครไทยทั่วไป จากคุณ : Merlinz เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:35:08

ความคิดเห็นที่ 12 จขกท. เขาขึ้นหัวไว้แล้วนะ ว่าสำหรับผู้ที่เคยอ่านนิยายแล้ว ปล. มุมมองเราเรามองแค่บทบาทของตัวละครแต่ละตัว  ตัดภาพตัวนักแสดงออกไปทุกคน  เลยไม่มีความรู้สึกอื่นมาเจือปน   เลยได้ข้อสรุปแบบความเห็นข้างบน แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 14:18:52 จากคุณ : คอยเธอที่มุมตึก เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:38:06

ความคิดเห็นที่ 13 จากที่อ่านในนิยายก็ตามที่คุณหนุ่มแสดงนั่นล่ะค่ะ ศักยะเป็นตัวแทนของคนทัั่วไปในสังคมที่ไม่รู้จักคำว่าพอ เพราะสิ่งที่ศักยะมีถือว่ามากมายกว่าคนธรรมดา แต่อาจไม่มากเท่ารัชต์ มีของดีแต่ก็อยากได้ของที่ดีกว่า อยากได้อะไรมาง่ายๆโดยไม่อยากลำบาก จึงเป็นที่มาของการถูกพรายครอบงำจนถูกกลืนกินไปเรื่อยๆและถลำลึกไปกับการทำความชั่วมากขึ้นเรื่อยๆ ตัวละครอย่างพ่อเลี้ยงเป็นแค่ตัวผลักดันให้ศักยะไปสู่ด้านมืดได้ง่ายขึ้น ซึ่งเทียบกับเรนที่มีปัญหาครอบครัวเช่นกัน แต่เรนก็จิตใจเข้มแข็งกว่าที่ยึดมั่นในความดีและไม่ทะเยอทะยานเกินตัวอย่างศักยะ ถ้าอ่านจากนิยายก็เป็นตัวละครที่สมเหตุสมผลค่ะ และมีจุบจบที่สมควรแล้ว จากคุณ : Mypunfun เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:49:10

ความคิดเห็นที่ 14 ถามว่ารู้สึกว่าศักยะเลวมั๊ย  .. ใช่ เลวเลย แต่หลายๆครั้ง เราลุ้นให้เค้าคิดได้ ให้เค้าแก้ไขทัน ให้เค้ากลับตัวเป็น ทั้งนิยายและละครปูพื้นฐานตัวละครมา มันทำให้เรารู้สึกว่า หลายๆอย่างที่ศักยะทำ มันเป็นปมด้อยของเค้า เค้าหาเหตุผลต่างๆมากมาย เพื่อทำความเลว เพื่อลบปมด้อยที่มี แก้ตัวกับตัวเอง สังเกตุดูศักยะจะรู้สึกกลัว ลังเล ที่จะฆ่าหรือทำร้ายคนที่ตนผูกผันด้วย แต่ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จัก และไม่ต้องลงมือทำเอง ศักยะก็ไม่ลังเล  เพราะคิดแก้ตัวกับตัวเองว่าตนไม่ผิด ตนไม่ได้ทำ จะสงสารก็ตรงที่รู้สึกว่า แท้จริงแล้ว "ศักยะก็ถูกพรายหลอกใช้" หลอกให้อำนาจมืดมีผลเหนือความดี บางคนทำชั่วเพราะสันดาน บางคนทำชั่วเพราะสิ่งแวดล้อมยั่วยุ ...แต่ชั่วก็คือชั่ว ผิดก็คือผิด!! จากคุณ : น้ำตาล..ขม..อมเปรี้ยว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:58:20

ความคิดเห็นที่ 15 ศักยะเริ่มอารมณ์รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ แถมสีหน้าแววตา ก็เริ่มโรคจิตได้อีก กลัวพรายมาฆ่าคุณตามากๆ จากคุณ : เขียนบน iPhone (รวมกันตายหมู่) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 14:09:47

ความคิดเห็นที่ 16 คห.ที่ 11 ประสาทหรือเปล่าเนี่ย นิยายก็คือนิยาย เพ้อเจ้ออะไรมิทราบ ================================== ตอนที่เราอ่านนิยายรู้สึกสงสารสักยะน้อยกว่าในละครนะ ในนิยายตอนหลัง ศักยะแทบไม่ได้คิดเลย จะมีแค่ตอนแม่ตัวเองเท่านั้น ในละครยังเห็นด้านดีของศักยะว่ากำลังต่อสู่กับด้านมืดอยู่บ้าง จากคุณ : ไมโลโอเลี้ยง เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 14:22:39

ความคิดเห็นที่ 17 เกลียดนะ แต่ก็ปนสงสาร นิดเดียว แต่นิดเดียวจริงๆ แบบว่าเกลียด 95% ที่สงสารเพราะเค้าเป็นแบบนี้เพราะเค้ามีปมในจิตใจ เรื่องแม่ กับพ่อเลี้ยงอ่ะ จากคุณ : viviblue เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 14:27:27

ความคิดเห็นที่ 18 สรุปว่าศรรามเล่นดี ทั้งเกลียด ทั้งสงสาร จากคุณ : jeangirl เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 15:44:23

ความคิดเห็นที่ 19 คือ เราอ่านนิยายเรื่องนี้ เราก็ผูกพันกับศักยะ แบบที่คนอ่านทั่วๆไปจะผูกพันกับตัวละครเอกมาตลอด เอาใจช่วยจนถึงสองสามบทสุดท้ายถึงรู้ว่าศักยะมาถึงจุดที่กลับไม่ได้แล้ว ก็เปลี่ยนมาลุ้นให้คุณตาเอาชนะผีพรายค่ะ จากคุณ : ชีนะ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 16:31:25

ความคิดเห็นที่ 20 เราไม่เกลียดศักยะ แต่รู้สึกเค้าเป็นคนน่าสงสาร เพราะตัวเค้าคิดไปเอง เออเอง ว่าคนนั่นคิดอย่างนั่นอย่างนี้กะเค้า และเป้ฯคนเห็นคนอื่นมีก็อยากมี เหมือนคนไทยในปัจจุบันนี่แหละ เห็นใครอยากมีก็อยากมีมั่ง โดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา แต่เราคงไม่ดูตอนจบหรอก ไม่อยากเห้นศรราม ฆ่าพ่อตัวเอง แล้วตัวเองตายด้วย รมณ์เสีย จากคุณ : หน่อย ปัตตานี เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:18:28

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านนิยายก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดศักยะนะ แต่ไม่สงสาร เพราะทำตัวเองทั้งนั้น ปล่อยให้ความโลภ ความอิจฉา ริษยาเข้าครอบงำ นับวันยิ่งถลำลึก เป็นนิยายที่เขียนได้ดีมาก เห็นพัฒนาการที่เลวขึ้นเรื่อยๆ ของศักยะ จากคุณ : ฟ้าใส ในเงาจันทร์ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:30:06

ความคิดเห็นที่ 22 เราก็ทั้ง2อารมณ์เลย ทั้งสงสาร ทั้งเกลียด ยิ่งรู้ตอนจบ แล้วเศร้าใจเพราะสงสารศักยะ...ไม่อยากให้จบแบบหนังสือค่ะ จากคุณ : ความไม่ธรรมดาจากความธรรมดา เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:35:06

ความคิดเห็นที่ 23 คุณศรรามถ่ายทอดความเป็นศักยะได้ดีมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : กั้งกระดาน เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 19:09:16

ความคิดเห็นที่ 24 ความเห็นส่วนตัวนะว่า เรื่องนี้ไม่มีพระเอกนางเอก เรื่องนี้ เดินเรื่องโดยศักยะ พลาย เรน และคุณตา ความรักระหว่างรัชต์ กับเรน ในหนังสือพูดถึงในตอน ท้ายๆ ของเรื่องเพียงบางเบา เล็กน้อยเท่านั้น และเป็นไป ในลักษณะของความรักที่เกิดจากความผูกพันช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ไม่ใช่ความรักแบบหวือหวา กุ๊กกิ๊กๆ ตอนที่ทราบว่าเป็นละคร ก็ยังแปลกใจ ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่เป็นนวนิยายในสกุลไทย ไม่คิดว่า จะมีใครหยิบมาทำละครได้ เพราะดูๆ เหมือนว่าจะไม่มี พระเอกนางเอกเหมือนละครทั่วๆไป แต่พอมาเป็นละคร ก็ทำได้ดีมาก ติดหนึบอีกเหมือนกัน ชอบทั้งน้องมาร์กี้ คุณศรราม คุณตา และเสียงของพลาย และถ้าบทละครเปลี่ยนไปจากหนังสือจะเสียใจมาก  เพราะ ศักยะ แม้จะสำนึกผิดได้ แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะให้อภัยได้ ปล. แอบดีใจที่คุณศรรามไม่ติดยึดอยู่กับบทพระเอก      อย่างนี้ซิ  ถึงจะเรียกได้ว่า เป็นซุปเปอร์สตาร์ตัวจริง จากคุณ : sarirat เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 19:17:13

ความคิดเห็นที่ 25 เอาใจช่วยอยากให้ตั้นกลับตัวกลับใจได้ค่ะ   อยากให้หลุดพ้นจากอำนาจกิเลสตัณหาอำนาจฝ่ายต่ำที่ครอบงำ (ซึ่งเปรียบกับพราย)   แต่ไม่ได้เชียร์เรื่องเรน เพราะในนิยายแทบไม่มีเรื่องราวด้านความรักของคนคู่นี้เลย เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแท้จริงในใจลึกๆแล้ว เค้าชอบกันหรือเปล่า  เป็นเพราะนิยายไม่ได้ใส่รายละเอียดในประเด็นนี้   แต่ในละคร ความรู้สึกของทั้งคู่ชัีดเจนค่ะ  แต่หลังๆหลังจากรู้นิสัยของตั้น ความรู้สึกของเรนดูเหมือนจะเปลี่ยนจากตั้นไปที่รัชต์  คงเพราะเห็นแล้วว่ารัชต์คนนี้นี่เอง ที่เป็นทองแท้  เรื่องความรักของรัชต์กับเรน ในนิยายก็ไม่ลงประเด็น ว่าไปกุ๊กกิ๊กกันได้อย่างไรตอนไหน แต่เนื่องจากบททั้งคู่เป็นพระเอก-นางเอกในเรื่อง  พอทำเป็นละครก็จำเป็นต้องใส่เพิ่มเข้ามาในบทโทรทัศน์ ให้คนดูแอบลุ้นๆพอให้กระชุ่มกระชวย 555 -- ดูแล้วน่าร้ากกก แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 19:35:36 จากคุณ : หวานขมระคนกันไป เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 19:30:04

ความคิดเห็นที่ 26 ... ดูไป ก็ถามตัวเองไป .. ...ถ้าอยู่สถานการณ์เดียวกับศักยะ มีข้อเสนอมายั่วยวนทีละข้อ เราจะห้ามใจตัวเองได้มั้ย จะเข้มแข็งได้แค่ไหน... ถ้าต้องอยู่ท่ามกลางคนที่เหนือกว่าทุกอย่าง มีการเปรียบเทียบ แล้วมีโอกาสมายั่วตรงหน้า  จะมีกี่คนที่เข้มแข็งพอ งานนี้ ชอบเพลงประกอบอีกแล้ว ... ... ไม่ได้เกิดมามีทุกอย่าง ไม่ได้เกิดมาดีพร้อมเหมือนใครใคร ไม่ได้มีค่าคู่ควรเหมือนใครใครบางคน ... จากคุณ : จิตรางคทา เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 20:18:11

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกับ คห.24 ค่ะ คือ เรื่องนี้แปลกตรงพระเอกหรือตัวเอกของเรื่องนั้นเป็นคนที่ไม่ดี แต่ไม่ดีเพราะมีปมชีวิต ซึ่งตอนอ่านนิยาย บางครั้งเราก็สงสารศกยะนะ ลุ้นให้กลับใจตลอด แต่เขาเลวเกินกว่าจะกลับมาได้แล้ว ตัวละครตัวนี้มีมิติมาก คือ ทุกอย่างเกิดจากความรู้สึกของปุถุชนทั่วไปจริงๆ มันเกิดขึ้นได้ ถ้าเรามีความโลภ ตอนอ่าน เราจินตนาการตลอดว่า ใครจะมาแสดงบทนี้ เพราะเราว่ามันยากมาก ในการที่จะถ่ายทอดออกมาให้เลว แต่ในขณะเดียวกันก็สะท้อนออกมาให้เห็นปมลึกๆในใจ จนคนอ่านหรือดูรู้สึกสงสาร เพราะถ้าแสดงแบบร้ายๆอย่างเดียวเลยนั้น ก็จะไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของศักยะ สรุปแล้ว คือ ศรรามแสดงออกมาได้ดีมากๆ นี่แหละคือ ศักยะ เดินออกมาจากในหนังสือเลยอ่ะ จากคุณ : หัวใจนพพร เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 22:55:23

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่ได้ดูละคร อ่านแต่นิยาย คิดว่าตัวละครตัวนี้ไม่ได้เลวแบบแบนๆ มีแต่ชั่วล้วนๆ ศักยะเลวแต่ยังรู้ชั่วดีอยู่ ไม่ได้ใจบาปหยาบช้า ที่ถลำไปเพราะอ่อนแอแพ้ความอยากได้ใคร่ดี เหมือนคนทั่วไปถ้ามีโอกาสได้อะไรง่ายๆ เหมือนเสกก็คงชอบทั้งนั้น แล้วก็โดนล่อทีละนิดให้จมไปเรื่อยๆ จนเอาตัวไม่พ้น ตอนที่อ่านไม่ได้เกลียดศักยะนะ สงสารปนสมเพชมากกว่า จากคุณ : yunkyak เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 23:04:02

ความคิดเห็นที่ 29 สงสารตอนที่ศักยะบอกพรายว่าผู้หญิงคนแรกที่ลืมตาเห็นตอนเช้า จะถูกนำมาสังเวยให้แก่พราย ทั้งที่วางแผนดีแล้วคนที่ลืมตาเห็นคนแรก กลับเป็นคนที่เค้ารักมากที่สุด ศักยะก็ยังเลวได้โลห์ต่ออีก ซึ่งเราก็เดาไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว ยังคิดว่าศักยะตายได้ไม่สะใจกับความเลวที่ทำเลย จากคุณ : สลิ่มหวาน เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 00:16:12

ความคิดเห็นที่ 30 ปูมหลังก็คือ ศักยะอยู่กับแม่ที่นิวซีแลนด์ แม่เปิดร้านอาหารไทยโดยมีพ่อเลี้ยงเป็นพ่อครัวในร้าน พ่อเลี้ยงก็ชอบตู่ว่าร้านเป็นของตัวเองก็เลยไม่ค่อยถูกกัน ศักยะเรียนหนังสือก็ไม่จบ เอาดีไม่ได้ซักอย่าง พอกลับมาเมืองไทยรับมรดกก็หวังว่าชีวิตจะดีขึ้น แต่ก็ได้เป็นแค่ลูกน้องของรัชต์ ประมาณนี้ จากคุณ : ประมาณนี้ (ratipeung) เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 04:44:36

ความคิดเห็นที่ 31 ได้อ่านหนังสือ และติดตาม ดูละคร เรา สงสาร และ สลดใจกับ ศักยะ เพราะปูมหลัง ที่พ่อมาตายจาก ไปตั้งแต่เด็ก แล้วต้องมาอยู่ ต่างแดน แถมมีพ่อเลี้ยงแบบโหดร้ายมาก แล้วแม่ก็เชื่อพ่อเลี้ยง คล้อยตามหมด ศักยะเลยโตมาแบบโดดเดี่ยว ไม่มีที่พึ่งทางใจ ไม่ประสพความสำเร็จในชิวิต  เลยทำให้จิตใจอ่อนแอ พอมาเจอเจ้าพราย ยั่วยุก็เลยติดกับได้ง่ายแล้วถลำลึกไปเรื่อยๆๆ จนถอนตัวกัลับไม่ได้ ขนาดคนปุถุชนทั่วไปยังบนบาน ขอสิ่งศักดิ์สิทธ์กัน  แต่สิ่งที่ ศักยะ ได้มา ต้องแลกกับชีวิตคน ทำผิดเพิ่มไปเรื่อยๆ จนเกิดความเคยชิน จนอยากที่ จะให้อภัยได้ ซึ่งก็สาสม กับ โทษที่ได้รับ เพราะท้ายสุดก็ไม่เหลือใครเลย ส่วน เรน มีพื้นฐานครอบครัวที่ใกล้เคียงกัน แต่ เรนมีคุณตาให้ความรัก ความอบอุ่น คอยอบรมบ่มนิสัย  แถมพ่อถึงจะเลวร้ายอย่างไรก็ยังรักลูกมาก ศรรามถ่ายทอดบท ศักยะ ออกมาได้ดีมาก เราดูไปก็สงสารปนเกลียดในบางครั้ง...แต่ก็น่ะทำผิดก็ต้องชดใช้กัน ก็ถูกต้องแล้ว ในละครเราสงสารศักยะ มากกว่าในหนังสือ จากคุณ : คำภีร์รัก เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 05:58:12

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณทุกความเห็นครับ แสดงว่านักแสดงถ่ายทอดอารมณ์จากหนังสือ มาได้อย่างเหมาะสมแล้ว จากคุณ : who_am_i(J) เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 11:40:27

ความคิดเห็นที่ 33 อยากให้กิ๊ฟ คห.27 ทำไงอ่ะ อยากจะบอกว่า เป็นอีกคนที่ชอบเพลงประกอบละครนะค่ะ แต่งมาได้ตรงเป๊ะ แต่ทำไม่เปิดให้จบเพลงล่ะคร๊า จากคุณ : จากไป เขียนเมื่อ : วันต่อต้านยาเสพติดโลก 54 07:44:22