เราเลือกญี่ปุ่น
ละครไทยก็ดูนะ ดูมาตั้งแต่เด็กๆ และจะไม่วิจารณ์เรื่องอื่นนอกจากเนื้อหา
คนไทยเองก็พยายามสร้างละครให้ออกมาดี แต่...เนื้อหามันไม่ดีพอ
เนื้อเรื่องกลวงๆ ไร้สาระ แม้จะอ้างว่าตอนจบจบแบบทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว แต่มันก็เป็นแค่ความคิดในอุดมคติมากเกินไป ในชีวิตไม่มีทางจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นได้ทุกครั้ง มีแต่คนดีจะตายเร็วมากกว่า และที่สำคัญ
ละครไทยอ้างว่าสอน แต่บางเรื่องสอนก็แค่ตอนสุดท้ายตอนเดียว แล้วไอ้ที่ตบตีเอามัน จิกด่ากัน ฆ่ากันมาทั้งเรื่องนั่นอะไร? ทำไมเพิ่งมาสอนเอาตอนจะจบ แทนที่จะสอนแบบแทรกๆ ไว้ตลอดเรื่อง
เรื่องดีๆ มีสาระก็มี เรายอมรับ แต่ก็น้อยมากๆ ล่าสุดวันนี้เพิ่งดูที่ฉายทรู รู้สึกจะเป็นหนังโรง 2499 หรืออะไรสักอย่าง เด็กวัยรุ่นตีกัน ไล่ยิงกันเอาเป็นเอาตาย ทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย ให้สาระที่ตรงไหน?
เทียบกับหนังนักเลงตีกันของญี่ปุ่นอย่าง "อีกา" เน้นการต่อสู้ด้วยมือเปล่า เท้าเปล่า อย่างมากเอาไม้ฟาด แค่ควักมีดออกมาก็ถูกโห่ไล่แล้ว คนใจนักเลง มันต้องต่อยกันด้วยหมัด วัดกันที่พลังกาย แม้จะเป็นแนวนักเลงตีกัน แต่กลับให้แง่คิดดีๆ มากมาย
มาพูดถึงละครต่อ นอกเรื่องไปหน่อย
สรุปว่า ละครญี่ปุ่นนั้นเนื้อหาแน่นกว่า ไม่ใช่เป็นหนังสารคดี สาระเกินไป แต่กลับเป็นหนังบ้านๆ มีตัวละครเป็นคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตธรรมดาเสียส่วนใหญ่ อย่างที่หลายคนว่าก็คือ เนื้อหาให้กำลังใจ สำหรับเรา เราคิดว่ามันมีพลัง มันมีอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นธรรมชาติ บางเรื่องก็อาจจะเว่อร์บ้าง แต่ก็ไม่ขาดการให้กำลังใจ สอนให้รู้จักแก้ปัญหา ฝ่าฟันอุปสรรค ต่อสู้เพื่อความฝัน เพื่อชีวิตของตัวเอง หรือเพื่อคนรอบข้าง (ที่ชอบที่สุดคือแนวสอนการแก้ปัญหาชีวิตหรืออาชีพการงาน)
ไม่เห็นจำเป็นว่าละครหรือหนัง จะต้องมีตัวร้าย เพราะในชีวิตจริง ทุกคนก็ไม่มีใครดีไปทุกอย่าง และไม่จำเป็นต้องมีพระเอกกับนางเอก
ถ้าจะบอกว่าดูละครแล้วย้อนดูตัว หรือละครสะท้อนสังคม
ละครญี่ปุ่นน่าจะสะท้อนสังคมได้หลายแง่มากกว่าเสียอีก การสะท้อนสังคม ไม่จำเป็นต้องหยิบยกแต่ประเด็นแย่ๆ มาเล่า แล้วตบท้ายทำนองว่าสอนแบบไม่ให้รู้ตัว
สะท้อนด้วยเรื่องดีๆ ในส่วนที่ดีๆ หรือเสนอแนะการแก้ปัญหาหากชีวิตต้องเจอเรื่องอย่างในละครยังจะดีเสียกว่า