ขออนุญาต คุณป้าแจ๋ว ยุทธนาและคุณดา หทัยรัตน์วิพากษ์ละครทาสรักค่ะ
|
 |
ก่อนอื่นขอขอบพระคุณทั้งสองท่านมากที่ทำละครที่ดูแล้วมีความสุขมาให่ได้ชม ทำให้ จขกท. ต้องรีบกลับบ้านให้ทันดูละครทุกวันพุธ พฤหัส ละครเรื่องนี้ หากเต็มสิบขออนุญาตให้แปดค่ะ อีกสองคะแนนขอหักในเรื่องต่อไปนี้ค่ะ
บทละคร มีแก่นของเรืองที่ชัดเจนดีคือเรื่องความเสียสละความรักและเชื่อมั่นในสถาบันพระมหากษัตริบ์ (ของชาวเชียงน้อย) ซึ่งส่วนตัวคิดว่าผู้เขียนคงได้จินตนาการมาจากสถานการณ์ของประเทศในปัจจุบัน และอีกเรื่องคือเรื่องศักดิ์ศรีของความเป็นคน รวมถึงความเสมอภาค อิสระภาพในการแสดงออกของคนชั้นล่าง (ทาส) ผ่านตัวละครที่ชื่อว่าวาด เข้าใจว่าเพราะเรื่องนี้ไม่ได้เขียนเป็นนิยายจึงทำให้ผู้เขียนพยามที่จะทำให้คนดูคล้อยตามไปสู่แก่นของเรื่องจึงทำให้ขาดรายละเอียดและความสมเหตุสมผล(logic)ของเรื่องอยู่มาก บางครั้งถึงกับไม่สมเหตุสมผลโดยเฉพาะช่วงท้ายๆของเรื่อง แต่โชคดีที่ผู้กำกับเก่งคนเล่นเก่ง จึงทำให้ละครเรื่องนี้สามารถนำเสนอได้อย่างไม่ขัดตาขัดใจคนดูเท่าไร
สมดุลของเรื่อง ถึงแม้จะมีแกนหลักที่ชัดเจนแต่การแจกบท และการเล่าเรืองยังไม่ค่อยสมดุลและขาดน้ำหนักในบางช่วงของละคร เนื่องจากน้ำหนักของเรื่องส่วนใหญ่ยังเล่าผ่านตัวละครหลักสองตัว คือวาดกับอองดิน วาดในเรื่องที่เกี่ยวกับคนชั้นล่างและอองดินในเรื่องที่เกี่ยวกับความรักชาติเป็นส่วนใหญ่ หากเรื่องเพิ่มน้ำหนักการเล่าผ่านเจ้าหญิงเอยาวดี และท่านดาบมากอีกนิดจะทำให้เรื่องคมขึ้น ชัดขึ้นโดยเฉพาะภาพจากมุมมองของคนอีกระดับเหนือขึ้นไป ส่วนบทของตัวละครอื่นๆ แรกๆปูมาดี แต่ภายหลังหายไปเฉยๆ เหลืออยู่แค่ไม่กี่ตัวคือแม่บาง ส่วนแม่พริ้ง ซึ่งน่าจะเป็นตัวละครที่ช่วยเล่าเรื่องเรื่องความเหลื่อมล้ำได้ด้วยกลับไม่มี หรือบทของสมิงสินธู ที่ค่อนข้างอ่อนไป ฯลฯ สรุปว่าน่าที่จะแจกบทละครให้ถ้วนทั่วและสมดุลอุส่าห์ได้นักแสดงที่มีฝีมือมาร่วมแสดงหลายท่าน
ตัวเอกและบุคคลิก ท่านดาบเลือกได้ดี คุณสมาร์ทเล่นดีขึ้นมากบุคลิกชัดเจนแต่บทตอนจบท้ายๆ คนเขียนบทไม่ได้เขียนบทส่งเสริมบุคลิกของท่านดาบเท่าที่ควรว่าเป็นคนรักดียวใจเดียว มั่นคง และเป็นคนหัวสมัย บุคลิกอย่างนี้หากคนรักจะตายคงขอเฝ้าข้างเตียงทุกวันทุกคืนจนตายหรือฟื้นในที่สุด (ขนาดคนรักหายไปยังไม่มีอันทำอะไรเมาหัวราน้ำ ) ไม่ใช่หลับอยู่อีกห้อง นั่งเอามือยันปลายเตียงพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวฯ เจ้าหญิงเอยาวดี คุณเชอรี่เล่นดีมากจนคนดูเชื่อ แต่เสียอย่างเดียวคือบางฉากบทอ่อนไม่สมเหตุสมผลทำให้เจ้าหญิงที่เสียสละ รักชาติยิ่งกว่าตัวเองดูไม่ฉลาดในการตัดสินใจในบางเรื่อง บางครั้งการเล่าเรื่องผ่านตัวละครที่เป็นองครักษ์ที่พูดถึง 2 ครั้งว่าเจ้าหญิงบอบบางและอ่อนแอเพื่อเปรียบเทียบกับตัวละครที่เป็นทาสยิ่งทำให้ภาพของเจ้าหญิงดูขัดแย้งเป็นอย่างมาก อองดิน คุณปอถ่ายทอดได้ดี แต่บุคลิกของตัวละครตัวนี้ขัดแย้งอย่างยิ่งเหมือนจงรักภักดีต่อนายแต่ก็แอบไม่พอใจนายลึกๆ ในบางครั้ง แต่คุณปอก็เอาอยู่และสามารถคุมความเข้มแข็งของการเป็นนายทหารได้ดี สุดท้ายทาสวาด บุคลิกชัดเจนว่าทะเยอทะยานไม่ยอมคน ไม่ชอบให้ใครกดขี่เอาเปรียบ และที่สำคัญฉลาด แอบคืดนิดๆว่าตัววาดคือตัวของผู้เขียนเองที่เล่าเรื่องทั้งเรื่องจึงทำให้บทของวาดเหมือนวันเดอร์วูแมนในบางครั้ง และไม่สมเหตุผลในบางฉาก คุณเจนนี่เล่นได้ดีแต่บางฉากยังเป็นเจนนี่ยังไม่ใช่ทาสวาด แม่ของท่านดาบ บุคลิกเป็นการ์ตูนไปนิดโชคดีที่เป็นคุณแดงธัญญาถ้าเป็นคนอื่นยังคิดอยู่ว่าจะเฝือ
การแต่งกายการพูดและอื่นๆ เสื้อผ้าสวยแต่กระโดดมากจึงไม่แน่ใจว่าเชียงน้อยได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมจากที่ไหนมา ผู้ชายแต่งตัวเหมือนมาลายูแต่เวลารบแต่งคล้ายชาวสยาม ผู้ญิงแต่งแบบพม่าผสมไทยใหญ่ บางคนแต่งเหมือนชาวล้านนา (ติ๊ด) ส่วนชาวสยามแต่งตัวลักลั่นอยู่บางฉากเหมือนสมัยปลายรัชกาลที่3 ต่อต้นรัชกาลที่ 4 มากกว่าสมัยรัชกาลที่ 5 โดยเฉพาะผู้ชาย อยากให้ลองกลับไปดูเรื่องสี่แผ่นดินสมัยคุณจินตหรา การพูดจาระหว่างคนต่างชนชั้นหลายครั้งเห็นการพูดจาโต้ตอบแบบตีเสมออยู่มากค่ะ การถ่ายทำบางฉากมุ่งเอาสวยงามอย่างเดียวไม่ค่อยสมเหตุผลและบางครั้งไม่เป็นธรรมชาติ โดยเฉพาะฉากจบ อยากถามว่าจำเป็นหรือไม่ที่ตัวละครหลักต้องออกมาหน้าฉากทุกคน และแจกบทพูดให้ถ้วนทั่ว?
สุดท้าย ขอขอบคุณคุณยุทธนา และคุณหทัยรัตน์และผู้แสดงเรื่องทาสรักเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะตัวละครเล็กๆอย่าง นางบาง ที่กระตุกใจคนดูโดยเฉพาะ จขกท เป็นอย่างมาก คุณเหมี่ยวเล่นได้ดีมาก จะเป็นแฟนคลับคุณยุทธนาตลอดไป และจะติดตามชมผลงานของทั้งคุณยุทธนาแคณหทัยรัตน์ต่อไปค่ะ หวังว่าคำวิพากษ์นี้จะไม่ทำให้โกรธนะคะ
ป.ล ขอโทษที่กระทู้ยาวไปหน่อยแต่ตั้งใจเขียนให้ทางผู้จัดและผู้กำกับ ด้วยความคารวะจากใจค่ะ
| จากคุณ |
:
แว่นอ้วนจำนรรจา 
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ก.ค. 54 20:41:24
|
|
|
| 
