|
จริงๆ แวนไม่พูด คะขา นะ ..รู้สึกว่าแอบติดมาดคุณพฤกษ์มาหน่อยนึง
..แวนจริงๆ ต้องดูเป็นเด็กๆ ห่ามๆ กว่านี้ อธิบายไม่ถูกอ่ะ
แต่แหนมคงเกินคำว่า ..หนุ่มน้อย.. ไปแล้วแหละ หุหุ
โดยรวม แหนมเป็นแวนได้โอเค ไม่ถึงกับเดินออกมาจากหนังสือ แต่ก็ไม่ได้โดดไปมากนัก
..ต้องรอดูต่อ เพราะเราว่าตัวละครตัวนี้ เปลือกเหมือนไม่มีอะไร แต่จริงๆ มีสีสันมาก
จะแอบมีอะไรให้สะกิด ให้อึ้งอยู่เรื่อยๆ ..นั่นคือเหตุผลที่ทำให้คนอ่านนิยายติดใจแวน
..พอดูซ้ำแล้วแอบขัดใจนิดหน่อย แต่ขัดที่น้ำนวลหนักกว่า
-- ตอนแรกที่เพรียวเห็นน้ำนวลกลับมา มันไม่ได้ถึงกับ ตะลึง
...แม่เจ้าโว้ย สวยเหลือเกิน หลงรักเลย อะไรแบบนั้น
เพราะน้ำนวล แค่สวยเรียบๆ ดูสง่าขึ้น มีบุคลิกที่นิ่ง แบบมั่นใจในตัวเอง เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็เท่านั้น
((พูดง่ายๆ คือ ถึงน้ำนวลจะสวยขึ้น ก็จะเป็นแบบ สวยพิศ ไม่ใช่สวยผุดผาดบาดตาอะไรแบบนั้น))
เพรียวจึงแค่ทึ่ง ที่น้ำนวลสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากมายในเวลาแค่ 2-3 ปี
...จนตอนหลังที่ได้มาร่วมงาน (ในฐานะนางสาวพิมมาลา) ต่างหาก
ที่สายน้ำเย็นฉ่ำ ค่อยไหลรินถึงเนื้อใจเพรียว จนผู้ชายคนนี้ยอมศิโรราบให้เธอทั้งหัวใจ
สายน้ำนุ่มนวลชวนฝันของช้านนนน.. กลายเป็นน้ำมะนาวโซดาเปรี้ยวซ่าไปแล้ว 
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 54 09:01:33
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 54 08:56:15
| จากคุณ |
:
จิตรางคทา   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันอาสาฬหบูชา 54 08:51:35
|
|
|
|
ถูกใจ บท แวน กับ น้ำนวล ในพิมมาลา
