 |
ขอตั้งกระทู้วิจารณ์ "พุ่มพวง" หนึ่งในภาพยนตร์ไทยที่ชอบมากที่สุดในชีวิต (เปิดเผยเนื้อหาสำคัญเล็กน้อย)
|
 |
"ภาพยนตร์ไทย" ชื่อนี้ห่างไกลจากจขกท.เสียเหลือเกิน...
และนับตั้งแต่ ๑๐ ปีย้อนหลังมา มีภาพยนตร์ไทยเพียง ๒ เรื่องเท่านั้นที่จขกท.ยกให้เป็น "ภาพยนตร์ขึ้นหิ้ง" นั่นคือ "โหมโรง" และ "รักแห่งสยาม"
นับตั้งแต่นั้นมาก็ยังไม่เคยมีภาพยนตร์เรื่องใดที่ประทับในใจได้อีกเลย...
สารภาพว่าตอนรู้ข่าวว่ามีหนังเรื่องนี้ ก็ไม่ได้สนใจเลยที่จะดู เป็นอีกหนึ่งโปรแกรมที่ปล่อยผ่านได้โดยไม่เสียดาย
แต่ด้วยกระแสที่แรง บวกกับแรงยุในพันทิป และด้วยความที่ว่านานๆ ทีจะมีหนังไทยเกี่ยวกับชีวประวัติของบุคคลธรรมดา ไม่ใช่ประมุขหรือทหาร จึงทำให้เรื่องนี้น่าสนใจอย่างบอกไม่ดู
เมื่อตัดสินใจไปอยู่ เสียเงิน 140 บาทเรียบร้อย และใช้เวลานั่งในโรงหนังทั้งหมด 2 ชั่วโมง (ไม่รวมเวลาโฆษณา) จึงขอวิพากษ์และวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่อง "พุ่มพวง" ดังนี้
***คำเตือน*** หากใครที่ยังไม่ได้ดูและเป็นโรค "กลัวสปอยล์" กรุณาข้ามไปส่วน "สรุป" ได้เลย เพราะบทวิจารณ์อาจเปิดเผยเนื้อหาของหนังบ้าง เดี๋ยวจะเสียอรรถรสในการชมนะจ๊ะ
ขอกล่าวถึงจุดด้อยของหนังที่จขกท.อยากหักคะแนนก่อน
1. การดำเนินเรื่องบางช่วงบางตอนไม่ค่อยลื่นไหลเท่าไหร่ ทำให้อารมณ์คนดูติดๆ ขัดๆ ซึ่งนี่เป็นปัญหาที่เจอในหนังไทยแทบทุกเรื่อง
2. (คล้ายๆ ข้อแรก) การเชื่อมเพลงต่อเพลงทำได้ไม่ต่อเนื่องเลย คนดูบางคน(รวมถึงจขกท.)อาจจะเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทัน เสียอรรถรสในการฟังเพลงได้ในระดับนึง หนังน่าจะหาจุดเชื่อมเพลงได้ลื่นไหลมากกว่านี้
จุดเด่นของหนังที่ทำให้ชอบ...
1. ชีวิตคนเรามีส่วนใหญ่ๆ 3 ส่วนประกอบด้วย "ชีวิต" "การงาน" และ "ความรัก"
เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ที่เล่า 3 ส่วนของ "แม่ผึ้ง" ไว้ได้อย่างลงตัว
และยังสะท้อนให้เห็นถึงผลกระทบด้านลบ หากเมื่อคนเราไม่สามารถรักษาสมดุลขององค์ประกอบทั้ง 3 ไว้ได้
2. อีกสิ่งที่ประทับใจจขกท.มากที่สุดคือตัวภาพยนตร์ไม่ได้ยกย่องเชิดชู "แม่ผึ้ง" มากเกินไป เพราะนอกจากจะถ่ายทอดพรสวรรค์ทางด้านการร้องเพลง บุคลิกที่เป็นกันเอง เลือดนักสู้และความใจเด็ดไม่ย้อท้อต่อมรสุมชีวิต หนังก็ยังแทรกมุมมองด้านลบ เล็กๆ น้อยๆ ของ "แม่ผึ้ง" เข้ามาบ้าง มันทำให้ตัวละครนี้มีตัวตน จับต้องได้ ทำให้คนดูไม่รู้สึกว่ากำลังถูกหนัง "ยัดเยียด" ความชื่นชอบในตัวแม่ผึ้ง ทำให้คนดูยินดีและเต็มใจช่วยลุ้นให้เธอพ้นอุปสรรค์ไปให้ได้ในแต่ละครั้ง
3. อีกหนึ่งประเด็นที่ทำให้ชอบเรื่องนี้สุดๆ คือตัวบทของ "พล" (รับบทโดยป๋อ ณัฐวุฒิ) ที่หนังได้ให้เวลากับฉาก "เหตุผลของการจากไปของพล" ไว้ได้อย่างมีน้ำหนักและสมน้ำสมเนื้อ ทำให้จขกท.ไม่รู้สึกเกลียดผู้ชายคนนี้ ทว่า "เข้าใจ" และ "รับได้" กับการตัดสินใจเดินจากไปของตัวละครตัวนี้
4. ผู้กำกับเลือกใช้วิธีการดำเนินเรื่องแบบง่ายๆ ไม่ซับซ้อน (มี flashback บ้างบางช่วงเท่านั้น) ซึ่งมันเข้ากันกับคอนเซปของความเป็นลูกทุ่งที่ "ซื่อๆ ตรงๆ" ไม่หวือหวา ไม่ตุกติก
5. การแสดงของนางเอกหน้าใหม่ "น้องเปา" ที่แสดงได้ดีมาก จขกท.สัมผัสได้ว่าในขณะที่น้องเปาสวมบทบาทเป็นพุ่มพวง ดวงจันทร์ได้อย่างเป็นธรรมชาติ ก็ยังแฝงความเคารพและให้เกียรติวิญญาณและศักดิ์ศรีของตัวจริงไว้ตลอดเวลา... อนาคตงานแสดงรุ่งแน่ๆ แถมเสียงดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! (ให้คะแนนการแสดงของน้องเปา 8.5 ให้คะแนนเสียงร้องอีก 1.5 รวมเป็น 10/10)
6. การแสดงของป๋อ ณัฐวุฒิ ที่ยังคงยอดเยี่ยมเช่นเคย สวมบทบาทได้แบบเนียนสนิท คุมทุกอารมณ์ได้อยู่หมัด สมกับเป็นตัวพ่อของวงการนักแสดงเมืองไทย (ให้คะแนนการแสดงของพี่ป๋อ 9.5/10)
7. อยากสารภาพว่าจขกท. ฟังเพลงไทยน้อยมาก เรียกว่าปีนึงมีเพลงไทยเข้าหูแค่ 2-3 เพลงก็ว่าได้ ยิ่งเพลงลูกทุ่งนี่ไม่ต้องพูดถึง แต่เพลงของ "แม่ผึ้ง" เป็นข้อยกเว้น เพราะนอกจากเสียงร้องจะเพราะแบบที่หากใครเปรียบได้แล้ว เนื้อร้อง ทำนอง ทุกอย่างมันช่างงดงาม และอมตะเหลือเกิน... มันจึงเป็นความสุขเล็กๆ ที่เราได้นั่งฟังเพลงดังๆ เพราะๆ ของแม่ผึ้งที่เราเคยได้ยินมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ อีกครั้งในโรงภาพยนตร์ ทำยิ่งตอกย้ำว่าเพลงลูกทุ่งคืออีกหนึ่งงานศิลป์ที่เราควรอนุรักษ์ไว้ (อย่าเอาความเป็นเกาหลีมาใส่ในวงการเพลงลูกทุ่งเลย... ขอร้องล่ะ อาร์สย,,,อุ๊ปส์!)
8. ประเด็นต่อมาคือ "การสร้างอารมณ์ร่วม" ของหนังทำได้กำลังดี ... ณ ตอนแรกจขกท.กลัวว่าหนังจะยัดฉากดราม่าน้ำตาท่วมไว้เยอะ ... แต่ปล่าวเลย ... หนังป้อนความดราม่าให้คนดูแบบพอดีคำ จขกท.เลยไม่รู้สึกว่ามันเฟค และยังยินดีปล่อยอารมณ์ตัวเองให้เพลินไปตามหนัง และพร้อมซึมซับทุกรายละเอียด (เมื่อเทียบกับหนังไทยหลายๆ เรื่องที่พยายามยัดดราม่าเยอะๆ จะเอียนฉากน้ำตาแทบอยากจะอ้วกแล้ว ภาพยนตร์เรื่องนี้ตีกรอบดราม่าได้พอเหมาะพอเจาะกว่ามากกกกกกกกกกก!!)
9. ประเด็นสุดท้ายที่อยากชมภาพยนตร์เรื่องนี้คือการเลือก "ตอนจบ" ของหนังในขณะที่แม่ผึ้งยังมีชีวิตอยู่ แถมยังเป็นช่วงเวลาที่แม่ผึ้งลุกขึ้นสู้กับโรคแพ้ภูมิตัวเอง
มันช่วยตอกย้ำได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่แกร่งกล้า และจิตวิญญาณของเธอยังไม่จากพวกเราไปไหน เธอประทับอยู่ในใจคนไทยทุกช่วงรุ่นช่วงวัยตลอดไปในฐานะ "ราชินีเพลงลูกทุ่ง"
สรุปคะแนน... 9/10
เป็นอีกหนึ่งภาพยนตร์ไทยดีดีที่ไม่อยากให้พลาดเลยครับ
แต่ได้ฟังเพลงอมตะเพราะๆ ก็คุ้มค่าตั๋วแล้ว ไปดูกันเยอะๆ นะ
ปล. เหนือสิ่งอื่นใด... นี่เป็นความคิดของผมนะครับ
อาจจะเวอร์ไป แต่มาจากใจจริงๆ นะ
| จากคุณ |
:
DOGDAG_chy 
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ก.ค. 54 03:47:41
|
|
|
| |
...เข้ามาดู
