รีวิวพุ่มพวง เน้นอารมณ์ส่วนตัวล้วนๆ (สปอยล์นิดนึง)
|
 |
ถึงสปอยล์เยอะก็คงไม่เป็นไร เพราะน่าจะเดาตอนจบได้ แต่อย่างไรก็ตาม ผมจะบอกเนื้อเรื่องให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ
บรรยากาศโรงภาพยนต์ - ประหลาดใจตั้งแต่ตอนซื้อตั๋วหนังแล้วครับ ผมจะดูรอบ 12.10 ไปซื้อตั๋วตอน 11.30 ปรากฏที่นั่งมีคนซื้อไปแล้ว 70% น่าแปลกมาก และหลังจากซื้อตั๋วเข้าไปนั่งรอโฆษณา โรงหนังก็เปิดเพลงพุ่มพวงตลอดเลยครับ (ดูเครือ SF สาขาแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด ปกติดูหนังไม่ว่าโรงไหนจะไม่ค่อยได้ยินเพลงลูกทุ่งตอนนั่งรอนะครับ สงสัยเรื่องนี้คงเป็นกรณีพิเศษ) พอมองรอบๆแล้วบรรยากาศเหมือนดูหนังกลางแปลงตอนเด็กๆเลยครับ มีลูกเด็กเล็กแดง คนเฒ่าคนแก่ ทุกเพศทุกวัยว่างั้นมานั่งดูหนังเรื่องนี้ (ต้องทำใจไว้ก่อนว่าโรงหนังมันไม่เงียบแน่ๆอยู่แล้วครับ แต่ทำไมรู้สึกดีจริงๆแฮะ เหมือนได้นั่งดูหนังกับครอบครัวใหญ่ๆ) ที่สำคัญ วัยรุ่นดูเยอะมาก (พวกอายุ 13 - 18 ขวบ ไอ้ผมน่ะจะ 30 แล้ว)
ตัวหนัง - ในช่วงแรกเล่าเรื่องได้ลื่นไหลดีครับ บทไม่ซับซ้อนเพราะไม่มีความจำเป็นต้องไปทำให้มันซับซ้อน พอเดาลำดับเหตุการณ์ได้บ้างครับ ผมชอบฉากที่ผึ้งบอกว่าโรงแรมดุสิตธานี พวกเทวดาเค้าอยู่กัน ต้ำตาซึมครับ อนึ่งเพราะผมจน (ฮ่าๆ) และรู้ว่าซักวันพุ่มพวงต้องไปเปิดคอนเสิร์ตที่นั่น สำหรับประเด็นในเรื่องที่ผู้กำกับหยิบมาเล่าจะเน้นเฉพาะส่วนที่ดีและน่าจดจำจริงๆครับ ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลใดทั้งสิ้น และบทหนังก็ให้เกียรติคุณธีรพลค่อนข้างมาก มุขตลกมีแทรกเป็นระยะ จังหวะค่อนข้างดี
ช่วงครึ่งเรื่องหลังการเล่าเรื่องอืดลงพอสมควรครับ (ตั้งแต่นายห้างอะไรนะ จำไม่ได้ ยื่นมือมาช่วยเหลือหลังจากที่รถบัสของวงประสบอุบัติเหตุ) มีการแทรกภาพคอนเสิร์ตที่แสดงโดยน้องเปาค่อนข้างเยอะ แถมโคลสอัพใบหน้าน้องเปาเกือบตลอด การตัดต่อที่แบ่งจอเป็น 2 - 3 ส่วนทำให้อึดอัดและเวียนหัวบ้าง แต่ก็มีเสียงร้องเพลงของน้องเปามาช่วยได้เยอะเลยทีเดียว ด้านการลำดับเวลามีการกระโดดข้ามบางจุด ตัวละครสำคัญในช่วงชีวิตคุณพุ่มพวงรวมถึงเหตุการที่สำคัญหลายเหตุการณ์ไม่มีในหนังเรื่องนี้ครับ เรียกได้ว่าไม่ได้กล่าวถึงเลย บุคคลบางคนแม้จะกล่าวถึงก็ไม่มีบทอะไรมาก (เช่นบทคุณไกรสร สามีคนที่ 2 ครับ แว้บเดียว แว้บเดียวจริงๆ)
ตอนจบห้วนไปนิดครับ ไม่มีบรรยากาศตอนเสิร์ตที่โรงแรมดุสิตธานี เดาว่าน่าจะสร้างลำบาก (คงเหตุผลเดียวกับทำไมไม่มีฉากร้องเพลงส้มตำ) หลังจากหนังจบก่อนเครดิต มีภาพคอนเสิร์ต ภาพจริงให้ชมนิดหน่อยครับ (น่าจะเยอะกว่านี้นิดนึง เพราะตอนนั้นคนดูโดนสะกดน้ำตาร่วงไปแล้วครับ) และปิดท้ายด้วยภาพเหตุการณ์จริงในงานศพครับ
การแคสติ้งนักแสดง - ขั้นเทพครับ แทบทุกตัวละครทำให้ผมเชื่อได้จริงๆว่าคือคนๆนั้น ส่วนตัวครูไวพจน์ที่รับบทโดยคุณบุญโทน ผมยังรู้สึกขัดๆครับ เพราะดูยังไงก็เป็นบุญโทนแฮะ (ผมเกิดทันนะ ยุคบุญธรรม พระประโทน กับบุญโทน พระไม่ทำ จนมาเปลี่ยนชื่อเป็น บุญโทน คนหนุ่ม) แต่ถึงแม้จะดูขัด ก็ยังถือว่าแสดงได้ดีมากครับ
ฉากที่ตลกที่สุดสำหรับผมคือการเอาพี่เกลือ (ไอ้วอก เป็นต่อ) มาเล่นเป็นคุณวิทวัส สุนทรวิเนตร์ แล้วสัมภาษณ์ออก 4 ทุ่มสแควร์ จริงๆฉากนี้เป็นบทพูดธรรมดาและไม่ตลกเลยครับ ไม่ตลกซักนิดเดียว แต่ผมนั่งขำเกือบตาย (คือคุณวิทวัสเนี่ย ใครเลียนแบบมักจะต้องฮาเสมอ แล้วคนรับบทดันเป็นพี่เกลือ ซึ่งผมติดภาพไอ้วอกตลอดครับ)
รวมๆแล้ว 9 / 10 ครับ ยังไม่ดีที่สุด ยังขัดใจ แต่ทั้งหมดก็อยู่ในระดับที่ผมพึงพอใจมาก และอิ่มครับ
ปล. ถ้าทีมงานตี 10 มาอ่านเจอกระทู้นี้ ผมขอเรียนฝากไปยังคุณวิทวัสให้ทราบว่าผมอยากดูเทป 4 ทุ่มสแควร์วันที่พุ่มพวงไปออกจังเลยครับ
| จากคุณ |
:
Darth Aiglatson 
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ก.ค. 54 00:28:28
|
|
|
| 
