|
ตอนเด็กๆเพื่อนชอบล้อชอบผมว่าเป็นลูกแม่ค้าขายผัก ไอ้ยากจนขายผักบ้าง ก็รู้สึกโกรธ อาย จนไม่ยอมให้แม่มาส่งที่โรงเรียน ยอมเดินมาเองเพราะกลัวเพื่อนล้อ และโกรธแม่และเสียใจที่ตัวเองเกิดมาจน หาเช้ากินค่ำกว่าจะได้กินข้าวต้องช่วยแม่เก็บของกว่าจะได้กินข้าวก็สองสามทุ่ม
มีอยู่วันหนึ่งผมเลิกเรียนก็รีบกลับไปช่วยแม่ขายของเก็บของ พอมาถึงก็ตกใจแม่เป็นลมฟุบลงบนชั้นวางขายผัก คนมุงดูมากและช่วยกันส่งโรงหมอ หมอบอกว่าแม่อ่อนเพลียมากต้องพักผ่อนเยอะ ๆ พอกลับมาบ้านผมจึงเริ่มสังเกตุแม่ว่าทำอะไรหนักนักหนา ตี 4 ผมตื่นมาแอบดูแม่เป็นครั้งแรก แม่หุงข้าว เตรียมกับข้าวรีดผ้าให้ผมไปเรียน พอ 7 โมงก็ปั่นจักรยานมาส่งผมที่โรงเรียน ถึงโรงเรียนผมขออาจารย์ไปดูแม่กลัวแม่ไม่สบายอีก แล้วก็รีบกลับมาแอบดูแม่ที่บ้าน พอมาถึงเห็นแม่แบกถุงผักไปตลาดแล้วสงสารแม่สุด ๆ กว่าจะแบกใส่จักรยานไปถึงตลาดก็ปาไปเกือบเที่ยง พอไปตลาดแม่ก็ตกใจว่าผมว่าทำไมไม่ไปโรงเรียน ผมบอกว่าขอครูหยุดมาช่วยแม่ แม่บอกว่าลูกหยุดเรียนได้แต่แม่หยุดขายของไม่ได้ ถ้าแม่หยุดลูกก็จะไม่มีเงินเรียน จะเหนื่อยเหมือนแม่
วันแม่ผมไม่เคยบอกแม่เลยว่าครูให้มาโรงเรียนเพราะอายเพื่อน แต่ปีนั้นผมบอกแม่ ผมตื่นก่อนแม่หุงข้าวให้แม่ รีดผ้าให้แม่ ปั่นจักยานเองพาแม่ไปโรงเรียน พอถึงคิวที่เชิญแม่ขึ้นเวที ผมให้ดอกมะลิแม่ กราบแม่ที่เท้า หอมแก้มกอดแม่ แบบไม่อายใครและภูมิใจที่เกิดมาเป็นลูกแม่ค้าขายผัก
| จากคุณ |
:
ห้องพักที่ 4  
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 ส.ค. 54 16:45:44
|
|
|
|
โฆษณาไทยประกันชีวิต ถ้ามีคนว่าเราเป็นลูกไอ้ อย่างในโฆษณา ทำอย่างไรดี
