ย้อนรอยละครเรื่อง "รอยอดีต" แอนดริว ราโมน่า แมนศุภกิจ

จำได้ว่าตอนเด็กๆชอบละครเรื่องนี้มาก แอนดริวกับราโมน่าถือเป็นคู่ขวัญที่ดังมากพอควรของกันตนา แอนดริวใสกิ๊กมากกกกกกกก รวมถึงแมนศุภกิจก็เล่นได้ดูโรคจิตมากๆๆ เพลงประกอบละครก็เพราะ ค้นไปค้นมาเจอในยูทูบเลยดูยาวเลยค่ะ สามสี่วันก็ดูจบแล้ว เลยอยากพิมพ์เรื่องให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน เผื่อใครจำได้ลางๆ หรือสนใจอยากดูละครเรื่องนี้


ดอกเตอร์ชาญกับเมธาวี เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ทั้งคู่รักและลงเอยด้วยการแต่งงานกัน โดยมีสุรีย์ น้องสาวของเมธาวีคอยอิจฉาเพราะแอบหลงรักดอกเตอร์ชาญมานาน ทั้งสองคนพยายามมีลูกแต่ไม่สำเร็จ เลยไปบ้านเด็กกำพร้าและรับลูกบุญธรรมมาอยู่ด้วยและตั้งชื่อให้ว่าเดชาชาญ เติบโตเป็นเด็กดี เชื่อฟังผู้ใหญ่ แต่ก็รู้ตัวเองเสมอว่าตัวเองเป็นแค่ลูกกำพร้า


ต่อมาเมธาวีตั้งท้องคลอดลูกออกมาเป็นเมธาชาญ เมธาชาญเป็นเด็กมีแววอัจฉริยะแต่เด็ก แค่เพียงสองขวบแต่กลับท่องศัพท์ภาษาอังกฤษได้มากเกือบเท่าผู้ใหญ่ วันหนึ่งเมธาชาญเล่นแล้วเกิดล้มจึงไปหาหมอ หมอพบว่ากล้ามเนื้อขาของเมธาชาญลีบลงเรื่อยๆ และอาจจะต้องนั่งบนรถเข็น ถึงจะพิการ แต่เมธาชาญมีความอัจฉริยะขั้นเลิศติดตัว


อีกฟาก ออมทรัพย์ ลูกศิษย์ของเมธาวี เกิดพลาดตั้งท้องกับเพื่อนร่วมรุ่นชื่อบี๋ และหมดหนทางไม่รู้จะทำยังไงเพราะฝ่ายชายกำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอก เลยไปปรึกษาเมธาวี เมธาวีตัดสินใจจะช่วยเลี้ยงลูกของออมทรัพย์ให้ โดยที่ออมทรัพย์สามารถมารับลูกกลับไปได้ทุกเมื่อ ดังนั้น ชลธาร หรือ ใบบัว จึงเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านดอกเตอร์ชาญและเมธาวีตั้งแต่แบเบาะ โดยที่เดชาชาญและเมธาชาญคิดว่าใบบัวเป็นลูกแท้ๆ ของพ่อแม่ตน


ทั้งสามคนเติบโตกลายเป็นพี่น้องที่รักกันมาก โดยมีออมทรัพย์และบี๋ซึ่งย้ายมาอยู่บ้านข้างๆ เพื่อหวังจะคอยดูแลใบบัวคอยเป็นเพื่อนบ้านที่ดีและช่วยเหลือตลอด แต่วันหนึ่งดอกเตอร์ชาญกับเมธาวีเกิดประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ญาติพี่น้องเริ่มเข้ามายุ่งวุ่นวายกับสามพี่น้อง โดยเฉพาะสุรีย์ที่ขายบ้านของตัวเองที่อาศัยอยู่ และย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกับสามพี่น้อง เมธาชาญไม่ชอบสุรีย์มากเลยพยายามแกล้งทำผีหลอกต่างๆ นานาให้สุรีย์กลัว ส่วนออมทรัพย์กับบี๋ก็บอกความจริงเรื่องใบบัวและขอรับตัวใบบัวกลับไปเลี้ยงดู และส่งตัวใบบัวไปให้คุณยายที่โคราชช่วยเลี้ยง


ศักราช น้องชายของออมทรัพย์เป็นหมอ เขารู้สึกสงสารเมธาชาญที่ความพิการกลายเป็นตัวขัดขวางโอกาสหลายๆ อย่าง จึงพยายามหาทางช่วยเหลือ และพบยาตัวหนึ่งที่มีประสิทธิภาพช่วยกระตุ้นกล้ามเนื้อ จึงนำมาให้เมธาชาญใช้ฉีดเข้ากล้ามเนื้อขาตัวเอง


เวลาผ่านไปประมาณ 5 ปี ทั้งหมดเริ่มโตเป็นหนุ่มสาว เดชาชาญตั้งใจจะสอบเข้าเรียนต่อครุศาสตร์ เขายังคงช่วยดูแลเมธาชาญที่ถึงจะพิการแต่ก็สามารถเรียนจบมหาลัยได้เกียรตินิยมตั้งแต่อายุ 16 เมธาชาญใช้เวลาส่วนมากกับคอมพิวเตอร์ เขามีความสามารถด้านการเขียนโปรแกรม แต่กลับใช้อินเตอร์เนทในทางที่ผิด โดยชอบดูภาพความรุนแรงกับภาพโป๊ และกลายเป็นคนหมกมุ่นกับเรื่องพวกนี้ แต่ในขณะเดียวกัน เขาเริ่มมีอาการปวดหัวหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งนั่นก็คืออาการข้างเคียงจากยาที่ใช้ฉีดเข้ากล้ามเนื้อนั่นเอง


ออมทรัพย์รับตัวใบบัวกลับมาเรียนต่อในกรุงเทพ ใบบัวดีใจมากที่จะได้กลับมาหาเดชาชาญเพราะทั้งสองเคยสัญญาต่อกันตอนเด็กๆ ว่าตอนโตขึ้นจะแต่งงานกันและเธอยังคงจำสัญญานั้นได้ไม่ลืม แต่เดชาชาญคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมเพราะเขาเป็นเพียงเด็กกำพร้า ฝ่ายเมธาชาญเริ่มมองใบบัวด้วยสายตาแปลกๆ ในเชิงชู้สาว และพยายามหาโอกาสลวนลามใบบัวทุกครั้งที่มีโอกาส ทำให้ใบบัวหวาดกลัวและขอร้องให้ออมทรัพย์ส่งเธอไปอยู่ฝรั่งเศสกับคุณย่าโดยไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับใบบัว ตลอดเวลาที่อยู่ที่ฝรั่งเศส ใบบัวเรียนภาษาและการทำอาหาร และเขียนจดหมายติดต่อกับเดชาชาญตลอดทุกเดือน ยิ่งทำให้เธอรักและเทิดทูนเดชาชาญมากกว่าใครๆ


เดชาชาญสอบติดมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัด เขาตั้งใจจะเรียนเป็นครูเพื่อสอนเด็กกำพร้า ส่วนเมธาชาญได้ทุนไปเรียนต่อถึงดอกเตอร์และจบกลับมาไทยในมาดดอกเตอร์หนุ่มเอเชียที่เพอร์เฟคซ์ทั้งความรู้และหน้าตา และเป็นเสือผู้หญิงตัวฉกาจ ที่สำคัญ เขาสามารถเดินเหินได้เหมือนคนปกติด้วยฤทธิ์ยาที่เขาใช้ฉีดกระตุ้นกล้ามเนื้อ แต่อาการปวดหัวต่างๆ ก็ยังอยู่กับและเพิ่มมากขึ้นทุกๆ วันจนบางครั้งทำให้แทบทนไม่ไหว ศักราชค้นพบว่ายาตัวที่ใช้นั้นจะช่วยเพิ่มเซลล์ในสมองและอาจจะกลายเป็นเนื้อร้ายได้ เขานำเรื่องนี้มาบอกกับเดชาชาญเพื่อให้ไปเตือนเมธาชาญ แต่เมธาชาญไม่เชื่อเพราะเขาไม่มีทางกลับไปเป็นคนพิการอีกเด็ดขาด


ใบบัวกลับมาไทยในคราบสาวเปรี้ยวมั่นใจและยังคงยึดมั่นสัญญาระหว่างตัวเองกับเดชาชาญ เมธาชาญสะดุดตาใบบัวทันทีและหวังจะทำให้ใบบัวมาเป็นของตัวเองให้ได้ เขายังคงหาทางลวนลามและปล้ำใบบัว ทำให้ใบบัวต้องหนีไปอยู่กับยายที่โคราช แต่เมธาชาญก็ยังตามไป โชคดีที่เดชาชาญมาช่วยทัน ใบบัวตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้เดชาชาญฟังว่าเมธาชาญคิดไม่ดีกับเธอ


อาการเมธาชาญแย่ลงเรื่อยๆ เริ่มมีอาการตาพร่า ภาพหลอน สุดท้ายเขาต้องเข้าโรงพยาบาล หมอบอกว่าทางเดียวที่จะรักษาได้คือการผ่าตัด แต่ก็โอกาสรอด 50-50 เมธาชาญไม่ยอมรับการผ่าตัดและหนีออกจากโรงพยาบาลมา เขาไปแอบซ่อนตัวในห้องใบบัวและหวังจะปล้ำเธออีกครั้ง ใบบัวต่อสู้และใช้ฝักบัวฟาดที่ศีรษะเมธาชาญ เขาจึงต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อรับการผ่าตัดโดยด่วน


หลังการผ่าตัดของเมธาชาญ อาการของเขายังดีๆ หายๆ เป็นพักๆ ไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านและโรงพยาบาล ใบบัวสงสารจึงมาช่วยดูแลอย่างใกล้ชิด เมธาชาญสำนึกผิดและขอโทษคนที่เคยทำไม่ดีด้วย เดชาชาญและใบบัวตัดสินใจแต่งงานกัน ทั้งสองตกลงจะมีลูกทันทีเพื่อหวังว่าหลานคนนี้จะทำให้เมธาชาญอาการดีขึ้น เมื่อใบบัวคลอดลูก เดชาชาญและใบบัวรีบอุ้มหลานไปให้เมธาชาญเห็นหน้า เมธาชาญพยายามยกแขนที่ไม่มีแรงลูบหน้าหลาน ก่อนจะสิ้นใจ ทิ้งเพียงรอยอดีตและความผูกพันระหว่างสามพี่น้องไว้เบื้องหลัง

แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 22:04:13

แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 21:57:00

แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 19:56:13

จากคุณ	: อะจึ๋ยเคี้ยก
เขียนเมื่อ	: 17 ส.ค. 54 19:53:05