 |
เห็น จขกท ถามมาว่าระหว่างดูเรื่องอะไรฆ่าเวลา
เราดู Torchwood ปี1 เกือบจบปีแล้วค่ะ ยังหาปี 2 ไม่ได้
แต่เดี๋ยวคงจะไปหาดู ดูแล้วก้อโอเคค่ะ ถึงอุปกรณ์จะดู
กล๋องแก้ง ไปหน่อย แต่คุณเอียนโต้ น่ารักดี เสียดาย
ไม่ค่อยได้ออกภาคสนามซักเท่าไหร่
เห็นหลายคนฆ่าเวลาด้วยการอ่านนิยายต้นฉบับ
แต่เราทนอ่านต้นฉบับไม่ค่อยได้ หนีไปอ่าน Fanfic ดีกว่า
นั่งอ่านไป น้ำตาไหลไป คือแสบตาอ่ะ อ่านนานมาก
อ่านแล้วก้อแอบรู้สึกผิดไป พี่เบน เค้าขอโทษนะ
ที่เอาตัวเองมาย่ำยีแบบนี้ แต่พี่เกิดมาคู่กะหมอจอห์น จิงๆ นะ
บางเรื่องอ่านแล้วตบเข่าฉาด นี่แหละ ๆ คุณมาร์ค คุณสตีเว่น
ช่วยเขียนบทประมาณนี้ได้ไหมค่ะ ขอเอามาลงนิดเถอะ ชอบ
บทพูดนี้จริง ๆ
"How dare he touch you. Drug you,
shut you up in the dark. How dare he steal from me.
I would have drowned that son of a bitch like a bag of kittens."
John just listens, his fingers in Sherlock's hair.
"That is, supposing I'd lived through it,
but I don't think I would.
I don't think people can feel like that and survive it.
I only had a bit of it, you were alive,
but you aren't supposed to leave me.
You aren't meant to leave me, ever, and you did.
It wasn't your fault. But I couldn't stand it."
He still can't stand it, and he can't even stand to remember it. When did breathing grow this difficult? Is this what crying is like? If so, crying is awful.
"It's all over, can't you see that? We could dance round it forever, but the point is that you're like--like some kind of bloody pacemaker, and if anyone so much as looks at you in future, I will hurt them."
The Death and Resurrection of the English Language by Wordstring
เฮ้อ กลุ้มใจตัวเอง
| จากคุณ |
:
Super ngOR  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 54 17:03:49
|
|
|
|
|
Sherlockians หายไปไหนกันหมด!?{แตกประเด็นจาก A10890549}
