แปลเกมส์นิยาย Higanbana บทที่3 เจ้าหญิงลวงโลก Part2{แตกประเด็นจาก A10967289}

เครดิทคุณยามะ

-----------------------

นี่องค์หญิง....ดูสิ ยัยนั่นมันจ้องมาทางพวกเราอีกแล้วล่ะ
ซาคิเอะกระซิบกับฉันที่กำลังลอกการบ้านของเธออยู่...

ยัยนั่นที่ว่านี่?....ฉันมองตามสายตาของซาคิเอะที่กำลังหัน
ไปมองคนที่เธอพูดถึงซึ่งนั่งอยู่ทางหลังห้องอย่างไม่สบอารมณ์

คนที่ซาคิเอะกำลังพูดถึงก็คือ คาวาดะ โนโซมิ ซึ่งเมื่อพิจารณา
จากที่เธอกำลังจ้องมาก็เข้าใจได้ทันที

จริงๆนะ ยัยนั่นน่ะ ให้ความรู้สึกน่าขยะแขยงยังไงก็ไม่รู้
ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็เอาแต่จ้องมาทางองค์หญิงตลอดเลยน่าขนลุกชมัด

ก็เพราะยัยนั่นมันอิจฉามิโดริยังไงล่ะ
แถมก่อนหน้านี้ยังพยายามหลอกคนในห้อง
ว่าตัวเองก็เริ่ดราวกับเป็นเจ้าหญิงเหมือนกัน

ซาคิเอะและฟุมิเอะหันมาจับกลุ่มนินทาเธอ
สีหน้าของทั้งคู่ในตอนนี้ดูน่ากลัวต่างกับเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง

ดูเหมือนว่าฐานะทางบ้านของ คาวาดะ โนโซมิ ก็ร่ำรวยเช่นกัน
แต่ทว่านิสัยของเธอต่างกับมิโดริชนิดที่ว่าหน้ามือเป็นหลังมือ

โนโซมินั้นมีนิสัยหยิ่งยะโสเพราะคิดว่าที่บ้านของตัวเองร่ำรวย
แต่กับมิโดริถึงแม้จะร่ำรวยเช่นกันแต่เธอก็ใจดีกับทุกๆคน

ผลลัพธ์มันจึงแน่นอนอยู่แล้วว่าทำไมทุกคนถึงเลือก
ที่จะคบและเรียกมิโดริว่า องค์หญิง

แต่กับโนโซมินั้นจนถึงเดี๋ยวนี้เธอก็ยังไม่มีเพื่อนเลยสักคน
แถมพวกเด็กผู้หญิงยังรุมแกล้งเธอด้วยความหมันไส้อีกด้วย

เมื่อปีที่แล้วเธอยังทำตัวหยิ่งผยองและอวดตัวว่าเป็นองค์หญิงอยู่เลย
แต่ปีนี้สถานะมันเปลี่ยนไปแล้วล่ะนะเพราะตำแหน่งองค์หญิงที่แท้จริง
ก็คือมิโดริส่วนยัยนั่นก็ตกกระป๋องไม่มีใครคบไปเรียบร้อย

เพราะแบบนี้แหละยัยนั่นถึงได้คอยอิจฉาเธอมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ
ก็ช่วยไม่ได้นี่นะทำตัวเองแท้ๆ

จึงเป็นที่เข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าทำไม ทั้งซาคิเอะและฟุมิเอะ
ถึงได้มองเธอคนนั้นด้วยสายตารังเกียจ

ยัยนั่นต้องไม่ชอบใจที่ทุกคนไม่เรียกมันว่าองค์หญิงแล้ว
หันมาเรียกมิโดริว่าองค์หญิงแทนแน่ๆเลย
เชอะ  อย่าเอาตัวมันมาเทียบกับมิโดริให้เสียเลย
ของมันรู้ๆกันอยู่ว่าใครเหมาะกับคำว่าองค์หญิงช่างไม่รู้ตัวเองซะเลย

ยัยนั่นไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ดูน่าหมันไส้ตลอดเวลาเลย
จริงด้วยเนอะ....เธอเองก็คงหงุดหงิดยัยนั่นเหมือนกันสินะ
ถ้างั้นเดี๋ยวพวกฉันจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ล่ะ

หลังพูดเสร็จฟุมิเอะก็กำลังจะลุกขึ้นจากโต๊ะไปด้วยท่าทางก้าวร้าว
ส่วนซาคิเอะที่เหมือนกับกำลังโดนแย่งหน้าของทาสผู้ซื่อสัตย์
เห็นแบบนั้นก็รีบลุกตามไปเพื่อไม่ให้น้อยหน้าฟุมิเอะเช่นกัน

พอแค่นี้เถอะนะ ทั้งสองคน...

ทุกวันนี้ใครๆก็เอาแต่ว่าร้าย โนโซมิ ทั้งๆที่เธอก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
แบบนั้นฉันคิดว่ามันดูใจร้ายเกินไปแล้วนะ

วันนี้อย่ามีเรื่องกันเลยนะขอร้องล่ะในเช้าที่สดใสแบบนี้
ฉันไม่อยากจะเห็นใครรังแกใครหรอกนะ

แต่ดูเหมือนทั้งซาคิเอะและฟุมิเอะก็ยังคงอยู่ในท่าทางก้าวร้าว
และตรงเข้าไปหาโนโซมิที่นั่งอยู่หลังห้องต่อไป

นี่หล่อน...ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเธอจะจ้องพวกฉันทำไมนักหนาหา!
ถ้ามีปัญหาอะไรก็พูดมาตรงๆเลยสิ...เฮ้ย ได้ยินที่พวกฉันพูดรึเปล่า

ถ้าโนโซมิตอบโต้กลับแน่นอนว่าทางนี้ก็จะต้องโกรธขึ้นเป็นสองเท่า
เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ได้ตอบโต้อะไรพวกนั้นกลับเลยสักคำ
ไม่สิ ไม่ใช่ว่าไม่ตอบโต้แต่ตอบโต้ไม่ได้ตะหาก

พอได้แล้วทั้งสองคน!!
มิโดริ รีบปรามทั้งสองคนด้วยเสียงดัง
แน่นอนว่าเมื่อองค์หญิงเริ่มที่จะไม่พอใจบรรดา
เหล่าข้าทาสบริวารก็ต้องตอบสนองเธอเป็นธรรมดา

ฉันบอกแล้วไงว่าไม่อยากจะเห็นใครรังแกใครในเช้าดีๆแบบนี้
เพราะฉะนั้นพอแค่นี้เถอะนะ….นะฉันขอร้อง

องค์หญิง....
เชอะ  คาวาดะ ถ้าต่อไปแกยังทำตัวให้พวกเรารำคาญใจอีกล่ะก็
ฉันไม่ยกโทษให้แน่ คราวนี้แกรอดตัวไปนะ

ถึงแม้ว่าดูเหมือนว่าเรื่องจะจบลงแล้วแต่ คาวาดะ โนโซมิ
ที่ต่างก็ถูกเพื่อนร่วมชั้นเกลียดขี้หน้าก็ยังคงถูกกลั่นแกล้งต่อไป
แม้ว่าองค์หญิงจะเอ่ยปากขอร้องแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปได้

ทุกคนรู้ว่ามิโดริไม่ชอบเห็นการกลั่นแกล้งจึงไม่ได้
กลั่นแกล้งโนโซมิต่อหน้าเธอและก็แน่นอนว่า
ต้องไปกลั่นแกล้งโนโซมิลับหลังมิโดริอยู่แล้ว

ซึ่งเรื่องนี้สำหรับมิโดรินั้นก็เหมือนยาพิษที่ทำให้เธอรู้สึกหดหู่เช่นกัน
แม้ว่าเธอคิดจะออกปากปกป้องโนโซมิยังก็แล้วแต่
ทว่าต้นเหตุนั้นมันก็มาจากการที่โนโซมิมีนิสัยหยิ่งผยอง
เที่ยวอวดฐานะทางบ้านอยู่เรื่อยมานอกจากไม่เคยเอ่ยปากขอโทษใครแล้ว
เธอยังภูมิใจที่ได้ดูถูกมิโดริอีกด้วย

มิโดริไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไมเธอถึงต้องทำตัวเองแบบนั้น
เธอไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่ไม่ต้องการสนิทกับใครในโลกนี้
แต่ทว่าตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามีอยู่หนึ่งคนซึ่งก็คือ...คาวาดะ  โนโซมิ

แม้ว่าจะทุกข์ใจที่เห็นโนโซมิถูกกลั่งแกล้งแต่เธอก็จะทำเป็นไม่เห็น
นั่นก็เพราะว่ามีแค่มิโดริเท่านั้นที่โนโซมิไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ

ขอโทษจริงๆ...มิโดริคิดอยากจะพูดคำคำนี้กับเธอ
แต่ถ้าหากพูดให้เธอได้ยินเธอก็คงจะไม่ชอบใจแน่ๆ

ฉันเองก็อยากจะสนิทกับทุกคนแต่ตัวฉันก็มีเรื่องต่างๆอีกมาก
ให้ต้องพยายามแม้จะเป็นห่วงเรื่องนี้แต่ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ทางคุณคาวาดะเองก็กำลังคิดว่าให้มันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วรึเปล่านะ?
ถึงจะภูมิใจที่ฐานะตัวเองร่ำรวยยังไงแต่ถ้าไม่มีใครอยู่เคียงข้างแบบนี้มันดีแล้วรึ
ถึงแม้ว่าปีที่แล้วทุกคนยังคอยเอาอกเอาใจเธออยู่
แต่เงินมันซื้อความจริงใจหรือไม่ได้ทำให้ใครยกย่องเราได้ตลอดไม่ใช่รึ

การที่เห็นเธอถูกกลั่งแกล้งมันเหมือนพิษกัดกินจิตใจเราไปด้วยก็จริง
แต่ทำไมเธอถึงปล่อยให้ตัวเองถูกรังแกแบบนั้นต่อไปเรื่อยๆล่ะ
ถ้าเธอรีบรู้ตัวและยอมรับความจริงได้ก็ดีสินะ

จนถึงตอนนี้เพื่อนๆก็เริ่มเกลียดเธอกันมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปก็คงจะแย่แน่ๆ

แต่ถ้าเธอเลิกภูมิใจที่มีฐานะร่ำรวยแล้วล่ะก็
เพื่อนๆจะเริ่มเปิดใจแล้วยอมมาเป็นเพื่อนกับเธอกันรึเปล่านะ
ถ้าวันนั้นมาถึงล่ะก็ฉันแน่ใจว่าการกลั่นแกล้งกันจะต้องหมดไปอย่างแน่นอน



และถ้าวันนั้นมาถึงฉันก็คงได้มีโอกาสเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอด้วยแน่ๆ
ฉันเชื่อว่าความคิดอันนี้ของฉันจะต้องส่งไปถึงโนโซมิสักวันอย่างแน่นอน
หลังจากนั้นเธอก็ละสายตากลับมาลอกการบ้านที่เธอยังทำค้างเอาไว้ต่อ...

โอ้ยเจ็บ....
จู่ๆมิโดริก็รู้สึกเจ็บทีแขนและใบหน้าของตัวเองขึ้นมากระทันหัน

ความเจ็บปวดนั้นแล่นไปทั่วกระดูกทว่ามันไม่ใช่ความเจ็บปวด
ที่เกิดจากบาดแผลหรือสิ่งใดๆถ้าจะให้ยกตัวอย่างก็เหมือนกับว่า
เธอเจ็บปวดเหมือนถูกทุบตีโดยมนุษย์ล่องหน

แม้จะมองไปรอบๆห้องเธอก็ไม่พบว่าใครมาทำร้ายเธอเลย
และทั้งฟุมิเอะและซาคิเอะก็กำลังนั่งคุยกันอยู่ซึ่งมันเป็น
ไปไม่ได้เลยถ้าหากจะมีใครเข้ามาทุบตีเราโดยที่ทั้งสองคนนี้ไม่รู้สึกตัว

แต่ก่อนหน้านี้ที่เรากำลังนั่งลอกการบ้านอยู่เรารู้สึกได้
จริงๆนี่นาว่ามีคนเข้ามาทุบตีเราแน่ๆหรือว่าจะมีใครเอาอะไร
มาปาใส่เราหรือเปล่านะแต่ถ้าเราถูกปาของใส่
ทำไมถึงไม่มีร่องรอยของสิ่งของที่ใช้เอามาปาใส่เราเลยล่ะ

......เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ?
……..เป็นอะไรรึเปล่า มิโดริ

พอฉันรู้สึกตัวอีกทีก็กำลังเห็นทั้งฟุมิเอะและซาคิเอะที่กำลัง
ทำสีหน้าเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันอยู่

อืม....ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ....ฉันสบายดี
เสียงระฆังเริ่มเรียนดังขึ้นทั้งฟุมิเอะและซาคิเอะ
ต่างก็กลับไปหยั่งที่นั่งของพวกเธอเพื่อเตรียมตัวเริ่มเรียน
ฉันมองไปทีแขนของตัวเองอีกครั้งพลางบอกกับตัวเองว่าไม่มีอะไรหรอกมั้ง...

จากคุณ	: NJ_kung
เขียนเมื่อ	: 23 ส.ค. 54 19:09:48