ความคิดเห็นที่ 1 เอาไทยยังเดียว บทประพันธ์ดี แต่คนเขียนบทโทรทัศน์ทำเละ ไม่สมเหตุสมผล ขาดๆเกินๆ โปรดักชั่นส์ มุมภาพ ยังไม่ดี ผมคิดว่าช่อง3 ทำได้ดีกว่าช่อง7 ตรงจุดนี้ แต่ก็เฉพาะบางเรื่อง อย่างที่ จขกท.บอก จะป่วยจนจะตาย แต่ขอหน้าเด้งไว้ก่อน ประกอบกับความชัดของภาพที่ทำให้เกิดอารมณ์เสียได้บางขณะเพราะเห็นไม่ชัดเพราะตอนนี้ไทยยังเป็นระบบ  SD แต่ที่อื่นๆ HD จากคุณ : สเต๊กลูกครึ่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 21:32:25

ความคิดเห็นที่ 2 ไทย  หญิงแย่งผู้ชายกันอย่างเดียว พระเอกกับนางเอก สะดุดล้มปากจูบกัน เกือบ 95เปอร์เซนต์ของจำนวนละครที่สร้างใน 3 ปีหลัง จากคุณ : Anusorn P เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 21:43:35

ความคิดเห็นที่ 3 ละครญี่ปุ่น 1. พล็อตแน่น ต้องบอกว่าส่วนใหญ่นะคะ ที่พล็อตเน่า ๆ บ้างก็มีแต่น้อย ที่ว่าแน่นคือ ดูแล้วรู้ว่าเค้าจะเล่าเรื่องอะไรชัดเจน มีประเด็นหลัก มีประเด็นรอง ที่สอดรับกันไม่ค่อยแตกกระจายไม่เป๋ เราดูละครญี่ปุ่นมาประมาณนึงก็หลายปีอยู่ ไม่ว่าเรื่องตลกโปกฮาบ้าบอขนาดไหนจะมีสารที่ชัดเจนเสมอในการเล่าเรื่องและกลืนกันไปทุกตอนตั้งแต่ต้นจนจบ จะไม่ค่อยมีอาการ อ๊ะ อันนี้โผล่มาได้ไง เอ๊ะ เรื่องนี้ทำไมเล่าไม่จบฟระ  ไม่งงว่าสุดท้ายแล้วเรื่องที่ดูอยู่นี้ประเด็นคืออะไร จะมีจุดมุ่งหมายชัดเจน และ สอดคล้องกับชื่อเรื่องด้วย 2. สมจริง ไม่ว่าละครญี่ปุ่นจะเล่าเรื่องอะไร การค้นคว้าจะเป็นไปอย่างดีและละเอียดไม่ค่อยหลุด ไม่ว่าจะย้อนยุค จะวิทยาศาสตร์ สืบสวนสอบสวน โรแมนติค หรือ แนวอื่น ๆ ก็ตาม ทั้งนี้ทั้งนั้นอาจะเป็นเพราะตัวละครญี่ปุ่นจะมีการงานเป็นหลักเป็นฐานกันทุกคน แถมมีละครแนวอาชีพที่หลากหลายมาก จึงจำเป็นต้องลง research ลึก ๆ ว่าอาชีพไหนทำงานอย่างไรมีรายละเอียดอะไรที่ควรต้องใส่ต้องรู้ มีการแก้ปัญหาในที่ทำงานแบบเห็นชีวิตจริงแต่ไม่รู้สึกว่าโดนยัดเยียด นอกจากนั้นจะสังเกตได้อีกว่าละครญี่ปุ่นมักเล่าเรื่องของคนเดินดินกินข้าวแกงเป็นส่วนมากถือเป็นความสมจริงอีกอย่างเหมือนกัน ไม่ค่อยเจอตัวละครที่รวยมากจนมากตัวนำฝ่ายชายและหญิงไม่ได้แตกต่างกันทางด้านฐานะมากมาย มักแตกต่างกันทางด้านความคิดมากกว่า ตัวละครก็ขึ้นรถเมล์รถไฟไปทำงาน ขี่จักรยานไปเรียน ถ้ามีรถขับก็ปานกลาง ไม่ค่อยเห็นตัวเอกเป็นประธานบริษัทโน่นนี่ ถ้ามีก็เป็นประธานสู้ชีวิต คือ หน้าตาเนื้อตัวจะไม่ได้เรียบกริบ แต่เป็นประธานที่ทำงานไปพร้อมกับลูกน้องด้วย 3. หลากหลาย แนวละครของญี่ปุ่นมีมาก เพราะ วัตถุดิบค่อนข้างเยอะ ไม่ได้มาจากนวนิยายเพียงอย่างเดียว แต่มาจากมังงะ(การ์ตูน) การรีเมคละครชาติอื่น เรื่องที่แต่งขึ้นมาเองก็ด้วย ซึ่งเรื่องที่แต่งขึ้นมาเองก็มักมีที่มาจากปัญหาหรือความขัดแย้งที่เกิดขึ้นรอบตัวหรือว่าง่าย ๆ ละครญี่ปุ่นมักนำเรื่องประเด็นทางสังคมมาสะท้อนในรูปของละคร เช่น ปัญหาอัตราการเกิดที่ลดต่ำลงกลายมาเป็น Konkatsu หรือ Marriage Hunting ชายหนุ่มที่ตามล่าหาตัวเจ้าสาวเพื่อที่จะได้งานทำ เรื่อง Domestic Violence กลายมาเป็น Mother ลูกสาวที่ถูกแม่ทารุณกรรม Last Friend ภรรยาที่ถูกสามีทารุณกรรม หรือ สะท้อนชีวิตของวัยทำงานกับ social network อย่าง Hard to say I love you เรื่องเล่าเหล่านี้มักกระตุ้นให้เกิดความตระหนักในสังคม ให้เกิดแรงบันดาลใจ ให้เกิดการเรียนรู้ ได้มากพอสมควร ถือว่าเป็นการใช้สื่อได้สร้างสรรค์รูปแบบหนึ่ง อย่างไรก็ตามด้วยลักษณะที่ว่านี้จะทิ้งจุดอ่อนไว้เหมือนกัน เพราะ ค่อนข้างจริงจัง และ บางทีออกจะดูยากด้วยมีลักษณะความเป็นนามธรรมสูง รสชาติจะไม่จัดจ้านนัก จะไม่ค่อยมีบทสนทนาที่ฟังแล้วรู้สึกว่า แหม ... มันสะใจ มักจะเป็นถ้อยคำที่ทิ้งไว้ให้ไปคิดค่อละครญี่ปุ่นจึงเหมาะกับการดูไปด้วยคิดไปด้วยมากกว่าดูเอาสนุกสนานเพียงอย่างเดียว ส่วนละครที่ดูสนุกอย่างเดียวก็ได้ หรือ ดูเอาความรู้ด้วยก็ได้ ก็มีบ้างแต่ไม่ถึงกับเยอะมากนัก หลายคนจึงบอกว่าละครญี่ปุ่นเป็นละครที่เข้าถึงยาก แต่เข้าแล้วก็ออกยากเหมือนกัน ไม่ว่าจะทิ้งไปนานเท่าไหร่ก็จะต้องหวนกลับคืนไปดู จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 21:51:07

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ จะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ ถูกใจใครก็กดให้ จะรอดูว่า กระทู้ดีๆ แลกเปลียนความเห็น วิจารณ์ข้อดี,เสีย,เด่น,ด้อย จะมีคนเข้ามาเยอะมั้ย รู้แต่ว่า กระทู้จิกกัด เหน็บแนม วิจารณ์ลวกๆ แห่กันเข้ามาเร็วมาก จากคุณ : LiveGoodLife เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:10:52

ความคิดเห็นที่ 5 นอกเรื่อง : เห็นชื่อเจ้าของกระทู้แล้วนึกถึง คุณดำรงค์ อารีกุล และ พี่หมง หงจินเป่า เสี้ยมหน้าพระลาน ยังไงยังงั้นเลยค่ะ ละครเกาหลี 1. สุดยอดแห่งความจิกหมอน ละครเกาหลีพล็อตไม่หนักแน่นเท่าญี่ปุ่นนะคะ(ความคิดส่วนตัว)แต่วิธีการเล่าเรื่องให้ได้จังหวะกรี๊ดกร๊าดให้คนดูจิกหมอนขาดเป็นใบ ๆ ไม่แพ้ชาติไหน สร้างสถานการณ์ได้ตลอด เรามีความรู้สึกว่าบางทีเค้าไม่เน้นเนื้อเรื่องมากเอาให้เห็นเป็นโครง ๆ ลงรายละเอียดแต่พองาม รู้จักเน้นฉากที่ควรจะเน้น ปล่อยฉากที่ควรจะปล่อย เราจะได้เห็นการสร้างเหตุการณ์งาม ๆ ชวนฝัน โดยเฉพาะฉากโรแมนติคที่หลากหลาย มุกสะดุดแล้วล้มทับ มุกตบจูบ ๆ นั้นไม่ใคร่จะใช้กันแล้ว เราเห็นการสร้างสรรค์อะไรใหม่ ๆ อย่าง โคล่าคิสใน Lie to me เราว่าเป็นการสร้างสถานการณ์ที่สวยงามมากค่ะ มุมใหม่เลยทีเดียว 2. ความฝันสีลูกกวาดที่ไม่ทิ้งห่างความเป็นจริง ดูละครเกาหลีไม่พลาดแฟชั่นความสวยงามค่ะ พระเอกนางเอกพระรองนางร้าย แต่งกายงดงามหน้าตาสวยหล่อ แต่ก็ไม่ทิ้งความเป็นจริงมากมาย ตัวเอกแต่ละคนมีงานการทำ มีอุปสรรคปัญหาต้องต่อสู้จัดการ แต่เราตั้งข้อสังเกตว่าสิ่งที่เสนอยังเจือปนไปด้วยภาพฝันอยู่ แต่ก็เป็นส่วนผสมของความจริงและความฝันที่กลมกลืนพอควร มีเจ้าชายขีม้าขาวมีเจ้าชายในฝันแต่นางเอกก็ไม่งอมืองอเท้าเช่นกัน คนดูยังมีสุขกับภาพฝันแต่ละครก็กระตุ้นเตือนให้ระลึกถึงความเป็นจริงไม่มากก็น้อย 3. กระจายเรื่องขั้นเทพ คือทำให้สิ่งที่มีอยู่น้อยนิดกลายเป็นละครหลายสิบตอนได้ และ มีความสนุกสนานในตัวด้วย ละครประวัติศาาตร์ทั้งหลายของจริงมีอยู่ไม่กี่บรรทัดแต่เอามากระจายให้มีรสชาติจัดจ้านได้ ไม่มากไปจนรู้สึกเว่อ ไม่น้อยไปจนรู้สึกจืด แต่เท่าที่เราดูละครเกาหลีบางทีมีเสียที่บท หลายครั้งที่อารมณ์จิกหมอนพาให้ละครเรื่องนั้นเอาตัวรอดไปได้ แต่เมื่อมองให้ทะลุเข้าจริง ๆ จับประเด็นไม่ติดว่าต้องการจะเล่าเรื่องอะไรแน่ สารที่จะสื่อไม่ชัดเจน ปีที่แล้วเจอบทเป๋หลายเรื่องเหมือนกัน เป๋จนฉากจิกหมอนก็เอาไม่อยู่ อาจเป็นเพราะการถ่ายทำละครเป็นแบบถ่ายไปออกไปบทก็เขียนไปออกไปดูกระแสตลาดเป็นหลัก แล้วเปลี่ยนบทไปตามนั้นทำให้บางครั้งถ้าคนเขียนบทไม่เก๋าไม่แม่นจริงจะคุมโฟกัสเรื่องไม่อยู่ นอกจากนั้นแนวเรื่องละครเกาหลีขาดความหลากหลายนิดนึงดูไปซักพักจะจับทางได้ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 54 22:29:04 จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:14:40

ความคิดเห็นที่ 6 ละครไทย 1. ขาวเป็นขาว ดำเป็นดำ ตรงไปตรงมา ข้อดีของละครไทยคือความง่าย ตัวละครขาวเป็นขาวดำเป็นดำ เข้าใจง่าย สื่อสารได้ชัดเจนจะเล่าอะไรไม่เป๋มาก ไม่ซับซ้อน ไม่ยากต่อการทำความเข้าใจ ทำให้ตามเรื่องง่ายติดง่าย 2. จัดจ้าน สะใจ บทสนทนาแรง ๆ โดน ๆ สะใจแสดงอารมณ์เยอะ ๆ ทำให้คนดูมีอารมณ์ร่วมได้มาก เกิดความสนุกสนาน รสชาติร้อนแรงเหมือนอาหารบ้านเรา เปรี้ยวหวานมันเค็มเผ็ดครบเครื่องไม่จืดชืด เป็นจุดแข็งที่สุดของละครไทย แต่ข้อด้อยก็มีในเรื่องของพล็อตที่ยังขาดความหลากหลายและสมจริงอยู่ แต่ความโดนในบทสนทนา ประกอบกับ ละครนั้นมักมาจากนิยายหรือหนังสือหรือบางทีละครรีเมค ทำให้คนดูอาจจะละเลยเหตุและผลไปบ้างถ้ามันไม่หนักหนาอะไรนัก ในส่วนของละครรีเมคคนดูมักจะรอดูฉากที่เคยประทับใจฉากที่เป็นไฮไลท์ของเรื่อง เรียกว่าดูเอาอารมณ์มากกว่าเอาเนื้อหา จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:25:45

ความคิดเห็นที่ 7 ซีรี่ส์ฝรั่ง เท่าที่เคยดูมาจะมีปมปัญหาหลายอย่างที่เข้ามาแล้วก็หมดไป แล้วก็เพิ่มเข้ามาอีก อาจจะเป็นแบบที่ จขกท.บอกว่าเขาฉายนาน เลยต้องสร้างพล็อตใหม่ๆ เสริมเข้ามาตลอด ในขณะที่ละครไทยจะมีพล็อตตั้งแต่ต้นจนจบ ปมปัญหามีอยู่สองสามเรื่องและจะแก้ไขได้ทีเดียวในตอนจบ จากคุณ : ฟ้าไม่ให้มีรัก เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:32:22

ความคิดเห็นที่ 8 ซีรีย์ฝรั่ง สำหรับเราแล้วคิดว่ามันคนละประเภทกับละครที่ว่า ๆ มา เพราะ ตามชื่อค่ะมันเป็นซีรีย์ยาวที่ฉายเป็นฤดูกาล เรื่อง ๆ นึงหากินกันยาวเป็นหลายซีซั่น ดังนั้นจึงต้องหาเรื่องหาประเด็นเข้ามาเล่าเรื่อย ๆ ซีรีย์แนวอาชีพนั้นหาเรื่องเล่าได้ไม่ยาก ที่เด่นสุดคงยกตัวอย่าง CSI หน่วยนิติวิทยาศาสตร์ ที่มีหลาย Spinoff เหลือเกิน วิธีการเล่าเรื่องของเขาแรก ๆ จะเริ่มที่คดีก่อน แต่ก็จะมีการปูไว้ด้วยว่าตัวละครแต่ละคนมีภูมิหลังอย่างไร เมื่อเล่นคดีจนเบื่อจะย้ายโฟกัสมาที่เรื่องอดีตบ้างความลับของตัวละครบ้าง จากนั้นจะค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครทั้งด้านการงานและด้านส่วนตัว นาน ๆ ไปก็เล่นประเด็นนี้ซักรอบสองรอบ จะเห็นได้ว่าระยะเวลาของซีรีย์นั้นมันนาน ดังนั้นผู้เขียนบทจึงสร้างประเด็นไว้เล่นอย่างหลากหลาย สามารถเปิดประเด็นใหม่ได้เรื่อย ๆ และสามารถลงลึกในรายละเอียดได้มากกว่าละครทั่ว ๆ ไปค่ะ  อย่างไรก็ดีละครจะมีปัญหามากเมื่อมีเหตุจำเป็นจะต้องตัดใครออกไปหรือเพิ่มใครเข้ามา เพราะจะเกิดความไม่สมดุลย์ในประเด็น หรือ ในเนื้อเรื่องได้ค่ะ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:43:53

ความคิดเห็นที่ 9 กระทู้ตกเร็วเหลือเกิน จากคุณ : กอดลมไว้อย่าให้หงอย เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 23:03:11

ความคิดเห็นที่ 10 ต้องเข้าใจให้ตรงกันก่อนนะคะ คำว่าละครมีแค่ของไทยนะ คือเป็นซีรี่ย์ในรูปแบบหนึ่งเรียกว่าละคร ตปท.อื่นๆเขาเรียกว่า Series หนมปังเคยอ่านมาจากไหนสักที่ว่าละครไทยนั้นสืบสายบรรพบุรุษมาจากละครร้อง(แบบเวที ณ ตอนที่ไม่มีทีวีใช้) ประเภทรำร้องไปพูดไปคุยกันไป เล่าเรื่องกันไป ต่อมาค่อยกลายเป็นละครที่มีพูดๆกันบ้าง หนมปังนึกภาพไม่ค่อยออก แต่คิดว่าน่าจะคล้าย "ลิเก" ซึ่งก็จะอธิบายได้ว่าทำไมละครไทยถึงชอบทำให้ตัวอิจฉาช่างอิจฉาทุกเวลา นางเอกก็ช่างร้องไห้เก่งจริงๆ แต่ละครไทยเองก็มีข้อดีหลายอย่างนะคะ บางเรื่องก็นำเสนอมุมมองของความเป็น "ละคร" ได้ออกมาอย่างมีจุดเด่นน่าสนใจได้สาระ แน่นอนว่าหนมปังไม่ได้พูดถึงเนื้อเรื่องประเภทตบๆ กรี๊ดๆ แย่งผช. อะไรอย่างนั้นแน่ อย่างละครบางเรื่องที่พูดถึงความสำคัญของสถาบันครอบครัว ค่านิยม และชี้แนวทางอะไรๆได้ดี ซีรี่ย์จีน หนมปังนั้นไม่ค่อยเป็นแฟนซีรี่ย์ฮ่องกง ตัวโกงเทพเกิน กว่าจะตายก็ปลายเรื่อง แต่เป็นแฟนเหนียวแน่นของซีร่ย์กำลังภายใน 555 ขอเถียงแทนหน่อยว่าเนื้อเรื่องกำลังภายในไม่ได้มีแค่แก้แค้นนะคะ แต่แฝงความลึก อารมณ์ขัน เสียดสีสังคมด้วยซ้ำล่ะบางเรื่อง เสียแต่ยุคหลังๆรู้สึกจะมีซีรี่ย์ออกทะเลเยอะ ที่ทำมาจากแผ่นดินใหญ่ก็ดูจะเน้นแสงฉากโปรดักชั่นมากกว่าการดำเนินเรื่อง หลายเรื่องเลยออกมาไม่ค่อยตรงใจ ด้านซีรี่ย์ฝรั่งนั้น คงต้องขอบอกว่าถ้าจะเอามาเทียบกับละครไทยหรือซีรี่ย์ฮ่องกง ต้องขอบอกว่า มันต่างบริบทกันโดยสิ้นเชิงค่ะ เพราะการแข่งขันในวงการซีรี่ย์ฝรั่งนั้นสูงมากๆๆ เพราะอะไรไม่ทราบ แต่ธรรมชาติบ้านเขาเป็นแบบนี้ คือเวลาซีรี่ย์ฉาย เขาจะดูองค์ประกอบหลายอย่าง ก่อนจะกลายเป็นซีรี่ย์ เขาจะยิงตอน pilot ก่อน คือ Ep แรกน่ะแหละค่ะ ออกมาโอเคถึงได้ฉายต่อ ฉายต่อได้ก็ใช่ว่าจะนอนใจ ต้องดูว่า เรตติ้งดีมั้ย ฟีดแบ็กดีมั้ย คนติดมั้ย คือถ้าออกมาไม่สวย ผู้บริหารก็สั่งฟันฉับตัดจบได้เลย อย่างบางเรื่องถ่ายไว้แล้ว 5 ตอน ออนแอร์จริงได้แค่สาม โดนประหารซะก่อน บางเรื่องฉายไปได้จนจบซีซั่นก็โดนแคนเซิลออก อัตราที่ซีรี่ย์จะจบได้เองด้วยความเต็มใจ มีน้อยยิ่งกว่าน้อย เพราะฉะนั้นเขาก็เลยต้องพิถีพิถันมากๆ กับบท กับองค์ประกอบต่างๆ เพราะซีรี่ย์ใหม่ก็เกิดมาแข่งไล่กันทุกปี ปีละหลายๆเรื่อง ส่วนซีรี่ย์เกา นั่นก็วงการบู๊ไม่น้อยเหมือนกันค่ะ เหมือนจะอ่านจากที่ไหนสักที่ว่าเกาหลีนั้นมีแผนการใช้สื่อบันเทิงเป็นสินค้าส่งออก คิดดูสิคะว่าทางเขาต้องเคี่ยวจัดขนาดไหน เพราะซีรี่ย์ของเขา คือสินค้าที่เอาไปอวดต่างประเทศ เคยได้ยินมาเลาๆเหมือนกันว่าวงการบันเทิงบ้านเขา Agressive มาก แต่ส่วนตัวหนมปังไม่ค่อยดูซีรี่ย์เกาในช่วงหลังๆ ของดออกความเห็นละกัน ขอโทษนะคะเขียนยาว จากคุณ : รถขนมปังกรอบ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 01:01:44