...ถึง ทงอี
....ในช่วงนี้เมื่อหลายปีก่อน ข้ายังไม่เคยลืมเสียงเพลงที่สดใสจริงใจแบบนั้นเลย ที่แท้เจ้าเป็นคนเล่นเพลงนั้น เจ้าอยู่ใกล้ข้าแค่เอื้อมแต่ข้ากลับไม่เคยรับรู้อะไรเลย จะว่าไปแล้วข้าก็ไม่เคยรู้อะไรเลย ไม่เคยคิดว่าไม่มีเจ้ามันทรมานขนาดนี้ และไม่เคยรู้ว่าการที่จะไม่ได้เห็นหน้าคนคนหนึ่งตลอดไปมันน่ากลัวแค่ไหน .....
เจ้าเคยอยากบอกความจริงให้ข้าฟังตั้งหลายครั้ง แต่ข้ากลับไปห้ามเจ้าเอาไว้ ข้าทำให้เจ้าต้องตกระกำลำบาก ไม่รู้ว่าจะชดใช้ได้ยังไง
ในที่สุดเจ้าก็ยิ้มแล้ว ได้เห็นเจ้ายิ้มอยู่ตรงหน้าข้าอีก คำว่าถึงตายก็ไม่เสียดายที่แท้ก็เป็นความรู้สึกแบบนี้เอง
......จาก ฝ่าบาท พระราชา ของเจ้า...
จากคุณ |
:
ลูกโป่งสีน้ำเงิน
|
เขียนเมื่อ |
:
29 ส.ค. 54 15:33:39
|
|
|
|