ความคิดเห็นที่ 1 โคซากะ คิริโนะ น้องสาวผู้เป็นนักกีฬาชั้นม.ต้นเลอโฉม กำลังนอนหมดสภาพอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อของบ่อน้ำพุร้อน "....ฮี่ๆๆ" เธอยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขหลังจากที่ได้ประสบเหตุการณ์ที่ไม่ต่างจากแดนสวรรค์ของคนรักน้องสาว "---ชั่วชีวิตของข้า ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความเสียใจ**......ฟู่ว.." (**คำพูดเด็ดของราโอในศึกชี้ชะตากับเคนชิโร่) "....แหม เผลอตัวให้เห็นอะไรแย่ๆเข้าแล้วสินะ" "แว้ก" คิริโนะตกใจจนร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆก็มีอะไรเย็นๆมาแตะที่แก้มของเธอ ซึ่งเมื่อเธอหันไปก็พบกับคุโระเนโกะในชุดยูคาตะจืดๆ(ในสายตาคิริโนะ) ".....ลองถ้าได้เห็นเธอในสภาพแบบนี้ ต่อให้รักมาเป็นร้อยปีก็ยังต้องสร่างล่ะนะ" คุโระเนโกะพูดเมื่อได้เห็นสภาพที่ดูไม่ได้ของคิริโนะ "อย่างงั้นก็แค่ทำให้กลับมาตกหลุมรักอีกทีก็พอไม่ใชเหรอ" "จ้าๆ อย่างน้อยก็อย่าแช่น้ำจนเป็นลมไปอีกก็แล้วกันนะ" คิริโนะหยิบเอาผ้าขนหนูที่คุโระเนโกะยื่นให้มาเช็ด "ฟู่ว แต๊งกิ้ว~" "ไม่เป็นไร พอจะฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้วรึยังล่ะ?" "ก็พอตัวน่ะนะ เธอเองก็เหมือนกันเหอะ ไม่เป็นอะไรแล้วเหรอ? ถึงกับเป็นลมไปซะขนาดนั้นน่ะ" "ไปหาหมอมาเรียบร้อยแล้ว ไม่เป็นไรแล้วล่ะ" "งั้นก็ดีไป ------ทามะจังกับฮินะจังล่ะ?" ".......หนีไปแล้วล่ะ" คิริโนะที่ได้ยินคุโระเนโกะพูดดังนั้นก็เอานิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากบน "อ๊า...เวลาที่ฉันอยู่ใกล้ๆทามะจังสงสัยจะเผลอตื่นเต้นจนตัวสั่นไปหน่อยสินะ เลยทำให้กลัวไปซะงั้นเหรอเนี่ย" "ไม่ได้สำนึกเลย...เหรอเนี่ยหา.....? เหตุผลที่ทามากิหนีไปน่ะมันผิดกันชัดๆ" "?" "จะบอกอะไรให้นะ....คิริโนะ....ไอ้การที่เธออยากจะสนิทสนมกับน้องสาวของฉันน่ะก็เป็นเรื่องที่น่าขอบใจอยู่หรอก....ฮินาตะน่ะอาจจะไม่ แต่ทามากิน่ะเข้ากับคนแปลกหน้าไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ดังนั้นจะทำอะไรก็ช่วยระมัดระวังหน่อยจะได้มั้ย" ".....เจ้าค่า" คิริโนะเองก็ดูเหมือนจะสำนึกได้ว่าตัวเองก็ตื่นเต้นกับการที่ได้มีเหล่าน้องสาวที่น่ารักมาอยู่ตรงหน้าจนเผลอทำอะไรบ้าคลั่งไปหน่อย ซึ่งก็ทำเอาอารมณ์ระริกระรี้เมื่อครู่นี้หายวับไปทันควัน "แย่ละ ผมพันยุ่งไปหมดแล้วแฮะ ต้องรีบทำอะไรสักอย่างแล้ว" ในขณะที่คิริโนะกำลังเร่งรืบอยู่ คุโระเนโกะก็พูดต่อ "แต่ฮินาตะเองก็เถอะ ขนาดได้เห็นนิสัยที่แท้จริงของเธอเข้าแบบนั้นแล้ว ก็ดูท่าจะยังไม่นึกรังเกียจเธอขึ้นมาล่ะนะ" "เอ๊ะ จริงเหรอ?" "จริงสิ ถ้ายังไงล่ะก็ ช่วยกรุณาประพฤติตัวดีๆตามที่บอกไว้เมื่อครู่ด้วยนะ" "โฮะโฮ่---------!! เจ๋งเป้ง! ถ้างั้นไปขอฮินะจังให้ทีสิว่าคืนนี้นอนด้วยกันนะ!" ".....เฮ้อ เธอนี่มันพูดอะไรไปก็ไม่ยอมเข้าหัวเลยงั้นสินะ" "ไม่เห็นเป็นไรซะหน่อยนี่! นะ? นะ?" ถึงคิริโนะกับเคียวสุเกะจะเปิดห้องพักอีกห้องนึงที่บ่อน้ำพุร้อนแห่งเดียวกัน แต่ด้วยการที่เธอจะได้ไม่ต้องลงเอยด้วยการไปนอนกับซิสคอนอย่างเคียวสุเกะ จึงได้ทำการแบ่งห้องผสมกันกับครอบครัวโกโคว โดยผลที่ได้ก็คือ ห้องแรกได้แก่ คิริโนะ คุโระเนโกะและทามากิ ส่วนห้องที่สองก็ได้แก่เคียวสุเกะ พ่อกับแม่ของคุโระเนโกะ และฮินาตะ ซึ่งพิจารณากันดูแล้วสภาพการณ์ของเคียวสุเกะดูจะน่าหนักใจพอควร "......จะเป็นอะไรมั้ยนะ หมอนั่น" คิริโนะบ่นรำพึงในขณะที่นอนอยู่บนฟูกนอนกลางดึกคืนนั้น "....จะพูดซ้ำอีกกี่ครั้งเนี่ย ไอ้ประโยคนั้นน่ะ" คุโระเนโกะที่อยู่บนฟูกนอนข้างๆพูดขึ้นอย่างละเหี่ยใจ ส่วนทามากิที่หลับอยู่ข้างๆคุโระเนโกะก็จมสู่โลกแห่งความฝันไปเรียบร้อยแล้ว "ก็แหม....พวกคุณพ่อของเธอน่ะ รู้เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้แค่ไหนเหรอ?" "ก็รู้ทุกอย่างล่ะนะ เมื่อกี๊ก็พูดถึง 'บทแห่งการสร้างโลก' กับ 'บทแห่งวิหกเพลิง' ของเดสตินี่เรคอร์ดให้คุณพ่อฟังไปแล้วล่ะ" "ดูท่าท่านคงจะไม่เข้าใจเลยสักนิดแหงมๆ" แต่ที่คงเข้าใจแน่ๆก็คือ 'ลูกสาวตูแย่แล้ว!!' อะไรประมาณนั่น แต่พอคิริโนะคิดว่าไม่แน่พ่อของคุโระเนโกะอาจจะเปิดอกคุยกับเคียวสุเกะ จนถึงขั้นขอฝากฝังลูกสาวกันเลยขึ้นมาก็พาลทำให้เธอแทบจะอกแตกตาย หนำซ้ำคุโระเนโกะยังจะหาเรื่องมาพูดให้ยิ่งชวนหงุดหงิดยิ่งขึ้นไปอีก "....ฮึ...จะว่าไปแล้ว บทที่สิบสามของเดสตินี่เรคอร์ด 'บทแห่งภพหน้า' นี่ค่อนข้างที่จะได้ผลทีเดียวนะ" "ก็บอกแล้วไงว่าเธอน่ะจะแบกรับเอาไว้คนเดียวเกินเหตุ! คิดจะทำสงครามระยะยาวกันไรกันน่ะหา!?" "...ก็พอนึกถึงตอนที่ความปรารถนาของฉันในชีวิตนี้เป็นจริงขึ้นมา...เลยเผลอไปน่ะ" "......................." คิริโนะนึกถึงประโยคที่คุโระเนโกะสารภาพรักว่า ต่อให้เป็นภพหน้าฉันก็จะตกหลุมรักคุณอีกอย่างแน่นอน  ซึ่งประโยคที่ดูสวยหรูนี่ คิริโนะไม่คิดว่ามันเป็นเพียงแค่คำพูดเพ้อๆแต่อย่างใด แต่มันดูเป็นเหมือนความรักลุ่มหลงที่น่ากลัวมากกว่า พอเธอคิดแค่ว่าคุโระเนโกะทุ่มเทให้กับความรักอย่างเอาเป็นเอาตายขนาดนี้ ก็ทั้งรู้สึกยกย่อง เป็นห่วง ขอบคุณ หวาดกลัวแล้วก็โกรธไปในขณะเดียวกัน "คือว่านะ ขอคุยเรื่องอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย?" คิริโนะเอ่ยถาม "อะไรเหรอ?" "เธอน่ะ...สำหรับเรื่องครั้งนี้ ทำได้โหดร้ายสุดๆจริงๆเลยนะ" ".................." "ถึงบอกว่ามันจะเป็นการทำเพื่อฉันหรือจะเพื่อตัวเองด้วยส่วนนึงหรือยังไงก็เหอะ.....ความรู้สึกน่ะฉันเข้าใจแล้วก็รู้สึกขอบคุณสุดๆเลย ไอ้ความรู้สึกพวกนั้นน่ะมันก็มีอยู่จริงๆแหละ... " คิริโนะที่พูดออกไปก็รู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่มักจะสื่อความรู้สึกอะไรสำคัญๆออกไปเป็นคำพูดไม่เก่ง "แต่เธอเล่นจู่ๆก็บอกเลิกกัน แล้วก็หายตัวไปเฉยๆเนี่ย-----ไม่เคยคิดมั่งเหรอว่าอีกฝ่ายนึงเขาจะรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหนน่ะ? ถึงเรื่องครั้งนี้สุดท้ายมันจะจบลงด้วยดีก็เถอะ แต่ไอ้ 'พิธีกรรม' อะไรของเธอเนี่ย คงไม่ใช่ความคิดฟุ้งซ่านครึ่งๆกลางๆไร้เหตุผลที่คิดขึ้นมาเฉยหรอกใช่มะ พูดถึงไอ้ความคิดฟุ้งซ่านครึ่งๆกลางๆที่เอามาใช้เนี่ยมันก็มีโอกาสล้มเหลวอยู่ด้วยนี่นา ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็อีกฝ่ายนึงก็คงน่าสงสารสุดๆเลยไม่ใช่เหรอ" ".....ขอโทษ" คุโระเนโกะเอ่ยด้วยท่าท่างที่ดูเหมือนจะร้องไห้ แต่มาถึงขั้นนี้จะให้คิริโนะหยุดก็หยุดไม่อยู่ซะแล้ว "ทางนี้ก็ต้องขอโทษด้วยเหมือนกัน ขอบคุณนะที่ช่วยน่ะ แต่ว่า----ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ" ระยะหลังนี้คิริโนะเองก็รู้อยู่เต็มอกว่าพี่ชายของเธอนั้นไม่ใช่ยอดมนุษย์จากที่ไหน เป็นแค่นักเรียนม.ปลายธรรมดาๆมีเนื้อมีหนังคนนึงเท่านั้น ถ้ามีแฟนขึ้นมาก็คงต้องดีใจเป็นแน่ ถ้าโดนหักอกก็คงจะเศร้าเสียใจ ถ้าโดนล้อเลียนก็คงจะหงุดหงิด ยามที่เจ็บปวดจนถึงกับหลั่งน้ำตาก็ต้องมีอยู่เป็นแน่----ตัวเธอเองก็เช่นเดียวกัน ก็เป็นมนุษย์เหมือนกันนี่นา จะไม่ว่าเท่าไหร่พี่ชายจอมจุ้นที่แสนดีก็จะฝืนทุ่มเทจนสุดตัวแม้เกินกำลังก็จะมุ่งมั่นตั้งใจทำมันลงไปเท่านั้น สิ่งต่างๆเหล่านั้นถ้าเป็นตัวเธอในเมื่อก่อนก็คงจะไม่มีทางเข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว ต่อให้เป็นตอนนี้ก็เถอะ เธอเองก็คงจะทำความเข้าใจมันไม่ได้ทั้งหมดอยู่ดี ".....เธอเนี่ยนะ ลองคิดถึงหน้าคนที่ตัวเองรักให้ดีๆสิ" คุโระเนโกะหลับตาลงไปราวสิบวินาทีได้ก่อนที่คิริโนะจะพูดออกมาว่า "คนพรรค์นั้นน่ะไม่มีอยู่หรอก" เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำให้คิริโนะมั่นใจขึ้นมา ถึงก่อนหน้านี้เองก็มีสัญญาณบ่งบอกมาตลอดก็เถอะ เพียงแต่เธอไม่ยอมรับมันจนคิดไปว่ามันได้เลือนหายจากไป--- ทั้งๆที่ร่วมกันผ่านวันเวลาที่บ้าๆบอมาด้วยกันแท้ แต่ตอนนี้กลับดูห่างไกลกันออกไป ทั้งๆที่ก็อยู่เคียงข้างด้วยกันมาตลอดแท้ๆ  ด้วยความที่ไม่อยากจะทำผิดอีกซ้ำสองนั่นเองทำให้คุโระเนโกะต้องยอมทำอะไรบ้าๆโดยไม่คิดถึงตัวเองเพื่อเธอ ซึ่งนั่นก็ถือเป็นมารยาทของคุโระเนโกะที่มอบให้แก่เพื่อนสนิทอย่างเธอนั่นเอง "ก็บอกแล้วไงว่าให้ตั้งใจมองดูหมอนั่นให้ดีๆน่ะไม่อย่างนั้ล่ะก็" ไม่อย่างนั้นล่ะก็อีตาบ้านั้นมีหวังได้เจ็บปวดทรมาณใจเป็นแน่ คิริโนะคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ ในขณะที่คิริโนะยังนั่งคิดโน่นคิดนี่อยู่หัวในหัวอุตลุตนั่นเอง จู่ๆประตูเลื่อนของห้องก็ถูกเปิดขึ้น "โคซากะคุงเท่โคตร!" ฮินาตะนั่นเอง ซึ่งมาในสภาพหอบแฮ่กๆด้วยความตื่นเต้นสุดๆในชุดนอน "พี่รูริ! พี่คิริ! โค-โคซากะคุงน่ะนะ! ทีแรกก็คิดว่าหมอนี่จะเห่ยบ้าตายอะไรได้ขนาดนี้อยู่หรอก แต่กลายเป็นว่าเท่โคตรๆไปซะได้! อะไรของคนๆนั้นเนี่ย! ตั้งใจทำเพื่อจะให้หนูชมงั้นเหรอเนี่ย!?" "....ฮินาตะ อย่าเสียงดังนักสิ คิดว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้วน่ะ?" "ร-เรื่องนั้นน่ะช่างมันเหอะน่า! แย่แล้วล่ะ! โคซากะคุงแย่แน่ๆแล้ว!" "ฮินะจังกับเคียวสุเกะกับคุณพ่อของฮินะจังคุยอะไรกันเหรอ?" คิริโนะเอ่ยถามฮินาตะที่กำลังลนลานใหญ่ "เรื่องนั้นน่ะนะ! ฟังนะๆ! คือว่า----" "ไม่ต้องพูดออกมาก็ได้นะฮินาตะ" คุโระเนโกะเอ่ยขัดออกมาก่อนที่ฮินาตะทันจะได้เข้าประเด็น "เอ๋? ทำไมอะ?" "หา!? ทำไมล่ะ?" "....ก-ก็เพราะว่า ต่อให้ไม่ถามก็พอจะรู้ว่าคนๆนั้นก็ดูท่าจะอยากพูดอยู่เต็มอกอยู่แล้วน่ะสิ" เรื่องแบบนั้นคิริโนะก็พอจะรู้อยู่หรอก แต่เธอคิดว่าถึงอย่างงั้นคุโระเนโกะก็คงจะเขินจะไม่กล้าเอ่ยถามเคียวสุเกะอยู่ดีนั่นแหละ "ฮินาตะจังจ๊ะ ถ้าอย่างงั้นก็บอกแค่ฉันคนเดียวแล้วกันนะ" "อื้อ คือว่าแบบนี้นะ" "ฮินาตะ ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องพูดน่ะ" "เอ๋....แต่ว่า" "------ถ้าชอบแครอทกับพริกหยวกขนาดนั้นล่ะก็ จะทำให้กินทุกวันเลยดีมั้ย?" "Oh...โทษทีนะ พี่คิริ" พอโดนคุโระเนโกะงัดไม้ตายออกมาใช้ขนาดนั้นฮินาตะก็จำต้องปิดปากสนิทไป ทำเอาคิริโนะเจ็บใจสุดๆที่อดฟัง "แต่ว่านะ ก็นับว่าคุยกันถูกคอกันอีกออก? บางทีนะ? ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก? ละมั้ง?" "จะมีแต่ยิ่งห่วงเข้าใหม่น่ะสิแบบนี้! แล้วไอ้เครื่องหมายคำถามที่ต่อท้ายประโยคนั่นมันอะไรกันยะ!" "ม-ไม่เป็นไรหรอกน่า! ออกจะเข้ากันได้ดีจะตายไป! ทั้งโคซากะคุงกับคุณพ่อถึงกับเข้าไปแช่บ่อน้ำพุร้อนด้วยกันสองคนเลยนะจะบอกให้" พอได้แล้ว! HP ของเคียวสุเกะ เป็น 0 ไปแล้วนะ!** คิริโนะนึกสงสารเคียวสุเกะอยู่ในใจ (**คำพูดของอันสุ ตอนที่ยูกิรุ่นแรก ใช้คอมโบจั่วการ์ดมอนสเตอร์ทำแดเมจจนหมดกอง) ลองถ้าเธอเป็นผู้ชายขึ้นมาแล้วต้องตกไปอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกันนั้นล่ะก็มีหวังได้สิ้นใจตายแหงๆ.... "พี่รูริพี่รูริจ๋า พี่รูริเนี่ยเลิกกับโคซากะคุงแล้วใช่ม้า~? ถ้าอย่างนั้นหนูขอเป็นแฟนกับโคซากะคุงนะ! ถ้าแบบนั้นก็จะได้เป็นน้องของคิริโนะซังไปในตัวด้วย♪" "อย่ามาล้อเล่นนะยัยเด็กนี่! เดี๋ยวก็ให้อดข้าวไปทั้งชาติซะเลย!" "หาาาาาาา!? ถึงไม่ต้องทำแบบนั้นยังไงฮินาตะจังก็ต้องเป็นเจ้าสาวของพี่อยู่แล้ว งี่--เง่า!!" แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 54 12:38:23 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 54 12:38:04 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 54 12:30:27 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 54 02:36:21 จากคุณ : Kaworu เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 01:16:12

ความคิดเห็นที่ 2 "ฮึก...ข-ขขข-ขอโทษค่ะ......ไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนจะโกรธขนาดนี้นะคะเนี่ย......" ฮินาตะที่หวาดกลัวสุดขีดจนสุภาพขึ้นมากระทันหัน "ถ-ถ้างั้นหนู ขอตัวไปนอนก่อนนะ!" แล้วก็จรลีหนีกลับห้องไปในทันใด พอตัวโหวกเหวกโวยวายจากไป ภายในห้องก็กลับมาเงียบสงัด พอคิริโนะหันควับไปหาคุโระเนโกะ ก็พบว่าอีกฝ่ายก็หันมาหาเธอในเวลาเดียวกัน ทั้งคู่จ้องราวกับจะมีประกายไฟแลบเข้าหากัน "หืม....เอาเหอะ ไอ้นั่นสินะ" "....อะไร? ถ้ามีอะไรอยากจะพูดล่ะก็พูดออกมาซะสิ" "สรุปแล้วเรื่องครั้งนี้น่ะ ณ ตอนนี้เธอน่ะยังไม่ได้ถือว่าเป็นแฟนโดยสมบูรณ์" "เห?" "คงนึกเสียใจล่ะสิท่า ถ้าไม่ใช่ล่ะก็ไหนลองแสดงให้เห็นหน่อยสิยะ" "หึ ต้องการอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ" หลังจากนั้นคิริโนะกับคุโระเนโกะก็ขยับเข้ามาหากันภายในฟูกนอน จบตอนที่ 2 จากคุณ : Kaworu เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 01:16:58

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้ถือว่าสั้นพอสมควร  ก็เลยใช้เวลาในการแปลไม่เท่าไหร่ เพิ่งจะเริ่มแปลตอน 4 โมงก็มาเสร็จเอาตอนเที่ยงคืนครึ่ง (หัวเราะ) ตอนต่อไปพบกับตอน น้องสาวผมอะไรจะน่ารักได้ขนาดนี้! แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 54 01:21:52 จากคุณ : Kaworu เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 01:21:34

ความคิดเห็นที่ 4 สกิลพระเอกทำงานแล้วสินะ อยู่เฉยๆยังมีเด็กมาหลงเสน่ห์เลย จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 02:38:21

ความคิดเห็นที่ 5 จำชื่อน้องสาวสลับกันทุกที เพิ่งจำได้แม่นๆ ตอนที่น้องคนกลางปิ๊งเคียวสุเกะนี่แหละ จากคุณ : ส้มซ่าน้อยตัวใหญ่ เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 03:05:16

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากนั้นคิริโนะกับคุโระเนโกะก็ขยับเข้ามาหากันภายในฟูกนอน ^ ^ ^ ทั้ง 2 คนทำอะไรกัน!! ทำไมต้องขยับเข้าหากันด้วย จากคุณ : นายขนมหวาน เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 04:21:16

ความคิดเห็นที่ 7 ฮินาตะน่ารักจริง อยากได้น้องแบบนี้มั่งจัง จากคุณ : SirHibari เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 09:41:42

ความคิดเห็นที่ 8 ประโยคสุดท้าย จิ้นวายได้อีก ขอบคุณครับ รอตอน 3 จากคุณ : แค่ใจละเมอ เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 10:04:24

ความคิดเห็นที่ 9 คิริโนะตกใจจนร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆก็มี อะไรเย็นๆมาแตะที่แก้มของเธอ ซึ่งเมื่อเธอหันไปก็พบกับคุโระเนโกะในชุดยูคาตะจืดๆ(ในสายตาคิริโนะ) ".....เล่นโผล่กันมาแบบนี้ ต่อให้เป็นรักร้อยปีก็ต้องลืมตาสว่างกันล่ะนะ" คนที่พูดคือ คุโรเนะโกะครับ หลังจากที่เห็นคิริโนะนอนอล่างฉ่างเพราะแช่น้ำร้อนนานไป คุโรเนโกะ "ถ้ามีคนเห็นเธอในสภาพแบบนี้ต่อให้รัก 100 ปีก็ยังต้องสร่าง" มนุษย์เหมือนกันนี่นา จะไม่ว่าเท่าไหร่พี่ชายจอมจุ้นที่แสนดีก็จะฝืนทุ่มเทจนสุดตัวแม้เกินกำลังก็ จะมุ่งมั่นตั้งใจทำมันลงไปเท่านั้น สิ่งต่างๆเหล่านั้นถ้าเป็นตัวเธอในเมื่อก่อนก็คงจะไม่มีทางเข้าใจเลยแม้แต่ นิดเดียว ต่อให้เป็นตอนนี้ก็เถอะ เธอเองก็คงจะทำความเข้าใจมันไม่ได้ทั้งหมดอยู่ดี ".....เธอเนี่ยนะ ลองคิดถึงหน้าคนที่ตัวเองรักให้ดีๆสิ" คุโระเนโกะหลับตาลงไปราวสิบวินาทีได้ก่อนที่จะพูดออกมาว่า "ไม่มีคนแบบนั้นอยู่หรอก" คนที่พูดว่าไม่มีคนแบบนั้นอยู่หรอก คือคิริโนะครับเพราะคุโรเนโกะ ในตอนนี้มองเคียวสุเกะเหมือนกับวีรบุรุษในดวงใจ เขียนบรรยายสรรพคุณเอาไว้เลิศหรู ขนาดที่ ฮินาตะมาอ่านแล้วยังนึกว่า "คนแบบนี้ไม่มีตัวตนอยู่จริงๆหรอก" จนทำให้ฮินาตะคิดว่า เคียวสุเกะ เป้นตัวละครในจินตนาการของคุโรเนโกะ ในตอนที่แล้ว พอเคียวสุเกะปรากฎตัวจริงๆ ฮินาตะถึงได้รู้ว่า "อะไรเนี่ย ไม่เห็นจะใกล้เคียงกับที่โม้(ไว้ในบันทึก)เลยซักนิด" ทำให้ฮินาตะเข้าใจว่าคุโรเนโกะ หลงเคียวสุเกะเอามากๆขนาด จินตนาการว่าเขาเป็นคนสุดยอกเพอเฟคต์ ซึ่งคิริโนะก็เข้าใจ และไม่อยากให้คุโรเนโกะมองแบบนั้น เพราะตัวเธอตอนนี้ก็ยอมรับแล้วว่าพี่ชายตัวเองเป็นคนธรรมดา(ที่ชอบฝืนตัวเองเพื่อคนอื่น) คิริโนะ "เธอน่ะ(คุโรเนโกะ)ลองหลับตาแล้วนึกถึงคนที่เธอรัก(เคียวสุเกะในจินตนาการของคุโรเนโกะ)ดูสิ" คุโรเนโกะทำตาม(นึกถึงเคียวสุเกะแบบที่ตัวเองจินตนาการอยากจะให้เป็น) คิริโนะ "คนพรรค์นั้นน่ะ(เคียวสุเกะแบบในจินตนาการของคุโรเนโกะ)ไม่มีอยู่จริงหรอก" ราวๆนี้ครับ "ม-ไม่เป็นไรหรอกน่า! ออกจะเข้ากันได้ดีจะตายไป! ทั้งโคซากะคุงกับคุณพ่อถึงกับเข้าไปแช่บ่อน้ำพุร้อนด้วยกันสองคนเลยนะจะบอกให้" พอ คิริโนะได้ยินแบบนั้นก็นึกสงสารเคียวสุเกะขึ้นมานิดๆ ลองถ้าเธอเป็นผู้ชายขึ้นมาแล้วต้องตกไปอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกันนั้นล่ะก็ มีหวังได้สิ้นใจตายแหงๆ.... หลังจากแบ่งห้องนอนเป็น 2 ห้อง ห้องแรก พ่อ-แม่ บ้านโกโค, เคียวสุเกะ, ฮินาตะ ห้องที่สอง คิริโนะ ,คุโรเนโกะ, ทามากิ คิริโนะก็นึกสงสารเคียวสุเกะว่าคืนนี้คงจะกลายเป้นคืนที่อึดอัดที่สุดในชีวิตของเขาแน่(ไปนอนรวมห้องกับคู่สามีถรรยา-ลูก ครอบครัวอื่น แบบมาขออาศัย) แล้วพอรู้ว่า คุณพ่อโกโค ชวน เคียวสุเกะไปแช่ออนเซนด้วยกัน คิริโนะจึงคิดในใจว่า พอได้แล้ว HP ของเคียวสุเกะ เป็น 0 ไปแล้วนะ(คำพูดของอันสุ ตอนที่ยูกิรุ่นแรก ใช้คอมโบจั่วการ์ดมอนสเตอร์ทำแดเมจจนหมดกอง) จากคุณ : Lemonade4-0 เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 10:32:48

ความคิดเห็นที่ 10 เจอคุณพ่อจับกดน้ำไปแล้วใช่ไหม หวังจับลูกสาวเค้าหมดเลยนี่หว่า จากคุณ : Tsundere no tsukaima เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 10:50:13

ความคิดเห็นที่ 11 ฝากคำถามฮะ   มีใครซื้อมาแล้วมั่ง  มันคืออะหยัง? http://www.amazon.co.jp/%E3%81%AD%E3%81%93%E3%82%B7%E3%82%B9-%E9%9B%BB%E6%92%83%E6%96%87%E5%BA%AB-%E4%BC%8F%E8%A6%8B-%E3%81%A4%E3%81%8B%E3%81%95/dp/4048680714 จากคุณ : แมวเหมียวร่าเริง เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 10:53:52

ความคิดเห็นที่ 12 #9 ทำให้เข้าใจได้เยอะเลยครับ  กำลังงงว่าใครพูดพอดี จากคุณ : Tsundere no tsukaima เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 10:56:33

ความคิดเห็นที่ 13 ชื่อตัวละครไม่ใช่คุโรเนะโกะ    คาดว่าคงเป็นงานที่เขียนก่อนน้องสาวฯ อยากรู้ที่มาอ่ะครับ จากคุณ : แมวเหมียวร่าเริง เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 10:58:52

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณคุณน้ำมะนาวมากครับ จะเอาไปแก้ไขโดยด่วน 　●﹏● จากคุณ : Kaworu เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 12:10:46

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากครับสำหรับน้ำใจที่แปลให้อ่านกัน จากคุณ : Gundam_A เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 21:09:39

ความคิดเห็นที่ 16 ตอน2มาแล้วววววว ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวกลับมาอ่าน จากคุณ : Kerokiad6 เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 21:56:06

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนหน้าโคตรฮา ขอบอก5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555+ จากคุณ : Uon เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 54 11:08:19

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณครับ :D จากคุณ : laz เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 54 13:51:48