ระหว่างที่ราชานิ่งไปซักครู่นั้น หญิงสาวก็เริ่มยิ้มกริ่มจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่
"รู้แล้วๆ มาเริ่มกันเลย"
ราชาพูดขึ้นราวกับรู้ความต้องการของเธอ
"เจ้าก่ะ" หญิงสาวตอบรับ
หมากเกมส์นี้ ราชาที่เป็นฝ่ายด้อยกว่าได้เริ่มเดินก่อน แต่พอยกเม็ดหมากขึ้นเริ่ม เค้าก็ชะงักมือ
"ก่อนหน้านี้..."
"เจ้าเคยถามชื่อข้า"
เค้าเริ่มเปรย
"ชะ...ใช่แล้วก่ะ" พอหญิงสาวรู้ได้ถึงหัวข้อสนทนาก็รีบตอบรับ
"ชื่อของข้าคือเมลเอม"
ราชาทำการแนะนำตัวกับหญิงสาวเป็นครั้งแรก แม้ว่าจะรู้จักกันมานานแล้วก็ตาม
"ท่านเมลเอมเจ้าก่ะ"
"อิจั๋นชื่อโคมุกิ รู้จึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเจ้าก่ะ"
หญิงสาวได้ยินก็เอ๋อไปซักพัก พอรู้สึกตัวก็รีบก้มลงคำนับแนบพื้นเป็นการใหญ่
ส่วนราชาก็ได้แต่ตอบรับไปงั้นๆ "เออ ข้ารู้แล้ว"
แต่ระหว่างนั้น เค้าก็คิดไปเรื่อยพร้อมสายตาที่เหม่อลอย
"......"
"ไม่สิ..."
(จริงๆแล้ว...ข้าไม่รู้)
(ไม่รู้อะไรเลย)
(ว่าสิ่งใดสำคัญที่สุด)
"ท่านเมลเอมเจ้าก่ะ?"
เห็นอีกฝ่ายเงียบไป โคมุกิเลยเรียกเตือนสติเมลเอม
"ไม่ต้องเรียกว่าท่านหรอก" เมลเอมออกตัว
"อ๋า?" หญิงสาวทำหน้าแปลกใจ
"อย่าให้ข้าต้องพูดซ้ำ อย่าเรียกว่าท่าน!"
เมลเอมพูดย้ำ แต่ยิ่งพูดย้ำยิ่งทำให้โคมุกิรีบปฏิเสธไปตามมารยาทเป็นการใหญ่
"ไม่ได้หรอกเจ้าก่ะ!!"
"จะให้เรียกชื่อท่านผู้นำห้วนๆดิจั๋นทำไม่ได้หรอกก่ะ!"
"......"
เมลเอมหยุดคิดซักครู่ก่อนจ้องเขม็งไปทางโคมุกิ
"ถ้างั้น..."
"ถ้าข้าเอาชนะกุนงิเจ้าได้..."
"เจ้าจะต้องไม่ใช้คำนำหน้าเรียกข้า"
เมลเอมเริ่มวางเดิมพันอีกครั้ง แต่คราวนี้เดิมพันกลับเรียบง่ายกว่าคราวก่อนนัก
"เข้าใจแล้วกะ แบบว่า..."
"จะให้ดิจั๋นเรียกชื่อท่านแล้วค่อยตายสินะก๊ะ?"
โคมุกิหยุดคิดไปครู่นึงก่อนตอบ
"ออ......จำได้ล่ะ เรื่องนั้นสินะ"
จากที่โคมุกิเคยเกริ่นไว้ว่าตัวเองเล่นโดยเดิมพันชีวิตทุกตา พอเมลเอมนึกออกก็ทำหน้าเหยๆก่อนที่จะจ้องเขม็งไปทางสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า
"เจ้าไม่จำเป็นต้องตาย"
เขากล่าว
"ข้านะต่างไปจากเดิมมากนัก เตรียมตัวแพ้แล้วแพ้อีกได้เลย"
"...... เจ้าก่ะ" หญิงสาวตอบรับ
"ถ้าชนะล่ะ เจ้าต้องการอะไร" ถึงกระนั้นการเดิมพันก็ยังคงอยู่ เมลเอมถามความต้องการของอีกฝ่าย
"เล่นต่ออีกเจ้าก่ะ!"
โคมุกิตอบโดยไม่ต้องคิด
(ถามอะไรโง่ๆสินะ)
"งั้นก็เริ่มกันเลย"
และแล้วการดวลกุนงิของทั้งคู่ก็เริ่มขึ้นอีกครั้งในแบบที่ดูเรียบง่ายกว่าก่อนนัก
.