ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนเริ่มตอนต่อไป เรามารู้จักกับ Maester กันครับ Maester : เมย์-ส-เตอร์ (เหมือนเป็น Master + Meister รวมกัน) คำว่า เมสเตอร์ เป็นคำที่ใช้เรียกผู้ที่ได้รับการศึกษามาจากสถาบันนึงครับ ซึ่งจะเน้นการศึกษาศาสตร์ที่เป็นประโยชน์แก่อาณาจักร ในซีรีย์เรามักจะเห็นเมสเตอร์มีบทบาทคล้ายหมอ แต่พวกเขารู้เยอะกว่านั้นมากครับ ทั้งการเมือง การปกครอง ภาษา ประวัติศาสตร์ หรือแม้แต่เรื่องศาสนาความเชื่ออะไรประหลาดๆ สถาบันแห่งนี้ มีศูนย์กลางชื่อ Citadel ตั้งอยู่ที่เมือง oldtown สถาบันของเมสเตอร์ไม่รับผู้หญิง แต่รับชายทุกคนโดยไม่จำกัดอายุ ครอบครัวสำคัญๆ มักส่งลูกชายคนเล็กไปเรียนเป็นเมสเตอร์กัน เมื่อผ่านการทดสอบแต่ละวิชา นักเรียนจะได้รับสร้อยคอที่ทำจากวัสดุต่างๆ กันออกไปเป็นเครื่องหมาย และเมื่อเรียนจบ นักเรียนคนนั้นจะถูกปลดออกจากชื่อของตระกูล กล่าวคือ ทิ้งนามสกุลไปเลย แล้วเรียกตัวเองด้วยตำแหน่งเมสเตอร์ + ชื่อต้นเท่านั้น แล้วจะถูกมอบหมายให้ไปดูแลปราสาท เมือง อาณาจักร หรือสถานที่ใดสักแห่ง เมสเตอร์ คล้ายๆ กับหน่วยพิทักษ์ราตรีครับ คือ ถือว่าเป็นผู้รับใช้ของ “ทวีป” ไม่ขึ้นตรงกับกษัตริย์หรือศาสนาหรือการเมืองฝ่ายใดทั้งสิ้น เมสเตอร์จะต้องซื่อสัตย์ต่อสถานที่นั้นจวบจนวันตาย และไม่ขึ้นกับผู้ปกครองด้วยนะครับ ถ้ามีการเปลี่ยนเจ้าเมือง เปลี่ยนพระราชา มีการยึดอำนาจ หรืออะไรก็ตามแต่ เมสเตอร์ก็จะยังคงรับใช้สถานที่นั้นต่อไปอย่างเดิม เมสเตอร์ที่มีบทในช่วงแรก ได้แก่ - เมสเตอร์ ลูวิน แห่งวินเทอร์เฟล - เมสเตอร์ อีมอน แห่งหน่วยพิทักษ์ราตรี - แกรนด์เมสเตอร์ ไพเซ็ล แห่งคิงส์แลนดิง ไพเซ็ลเป็นเมสเตอร์มานานถึง 80 ปี และทำหน้าที่แกรนด์เมสเตอร์ให้พระราชามาแล้วหลายชั่วรุ่น ถึงแม้จะฉลาดและมีการศึกษาสูงมาก แต่อิทธิพลในการปกครองของเขาก็เสื่อมถอยลงไปตามอายุที่มากขึ้น บางครั้งเขาก็หลับระหว่างกำลังมีการประชุม สร้อยคอที่น่าสนใจ Black iron - การเลี้ยงและฝึกอีกา Bronze - ดาราศาสตร์ Copper - ประวัติศาสตร์ ทอง - เศรษฐศาสตร์ Iron - การสงคราม Pale steel - วิชาตีเหล็ก Silver - การแพทย์ Valyrian steel - เวทย์มนต์และศาสตร์ลับอื่นๆ วิชานี้เป็นวิชาที่ เมสเตอร์ โดยส่วนใหญ่มองว่าต่ำต้อยและน่ารังเกียจครับ ในร้อยคนอาจมีผู้ศึกษาเรื่องนี้แค่คนเดียว และมีสารอื่นๆ ในซีรีย์เราอาจจะไม่ได้เห็นสร้อยคออะไรนัก แต่ในหนังสือเขียนบรรยายเกี่ยวกับ เมสเตอร์ แทบทุกคนเลยว่าสวมสร้อยกันเยอะแยะ ท่าทางหนัก จนคนแก่ๆ อย่างไพเซ็ลนี่ยืดคอตรงแทบจะไม่ไหว แต่ก็ยังอุตส่าห์สวมซะเต็มยศ HBO มีเวบของ เมสเตอร์ โดยเฉพาะเลยครับ สนุกดีลองแวะไปดูกันนะครับ http://www.themaesterspath.com แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 54 03:12:35 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 02:25:26

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องเล่าผ่านมุมมองของ - แคทลิน (แปลเพียงบางส่วน - จาก Game of Thrones season 1 ตอนที่ 1) . . . (ในตอนต้น จะบรรยายถึงหอคอยที่อยู่อาศัยของ เอ็ดดาร์ด และแคทลินครับ หอคอยนี้ชื่อ Great Keep สร้างไว้บนบ่อน้ำร้อนธรรมชาติทำให้หอคอยนี้มีความอบอุ่นมาก แคทลินมีน้ำอุ่นให้อาบตลอดปี และห้องนอนของนางเป็นห้องที่อุ่นที่สุด ความอบอุ่นของมันทำให้แคทลินรู้สึกเหมือนได้กลับไปอยู่บ้านที่ริเวอร์รัน แต่เน็ดไม่ชอบ เน็ดมักบอกว่า สตาร์ค ถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออยู่กับความหนาวเย็น และแคทลินมักหัวเราะและตอบว่าหอคอยของพวกเขาสองคนสร้างอยู่ผิดที่อย่างยิ่ง) (หลังเสร็จกิจบนเตียง เน็ดจะทนความร้อนไม่ไหวต้องลุกไปเปิดม่านออกให้ลมเย็นผ่านเข้ามา และในคืนนั้นเน็ดก็ทำอย่างเดิม เขาเดินเปลือยไปเปิดม่านออก ในขณะที่แคทลินคิดกังวลเรื่องที่นางไม่มีลูกคนต่อไปเสียที 3 ปีแล้วที่นางคลอดริคคอน ลูกคนสุดท้อง นางเชื่อว่านางยังไม่แก่เกินไปที่จะมีลูกให้เน็ดอีก) (ทั้งสองคนถกเถียงกัน ตอนแรกเน็ดไม่อยากไปเป็นหัตถ์ให้โรเบิร์ต แต่แคทลินพยายามเตือนว่าพระราชาให้เกียรติเน็ดมาก และเน็ดยังไงก็ไม่ควรขัดคำสั่งพระราชา) “ให้เกียรติ?” เน็ดหัวเราะอย่างขื่นขม “ในสายตาของเขา(โรเบิร์ต) ใช่” นางตอบ “แล้วในสายตาเจ้าล่ะ?” “และ ในสายตาข้า” ตอนนี้นางโกรธแล้ว ทำไมเขาถึงไม่เห็นนะ? “เขาเสนอลูกชายให้แต่งงานกับลูกสาวของเราเชียวนะ ท่านจะเรียกว่าอะไรได้อีกล่ะ? ซานซาสักวันอาจจะได้เป็นราชินี ลูกชายของเธอจะได้ปกครองแผ่นดินจากกำแพงและภูเขาของ ดอร์น มีอะไรไม่ดีตรงไหน?” “พระเจ้า แคทลิน ซานซาเพิ่งอายุ สิบเอ็ด” เน็ดบอก “แล้วจอฟฟรี่น่ะ . . . จอฟฟรี่เนี่ย . . .” แคทลินช่วยจบประโยคให้ “ . . . เป็นเจ้าชาย เป็นรัชทายาท เป็นผู้สืบทอดบัลลังก์เหล็ก และข้าก็อายุสิบสองเท่านั้นเองตอนท่านพ่อรับปากให้ข้าแต่งงานกับ แบรนดอน พี่ชายของท่าน” นั่นทำให้ปากของเน็ดบิดเบี้ยวอย่างขื่นขม “แบรนดอน ใช่ แบรนดอน เขารู้แน่ว่าควรทำอย่างไร เขารู้เสมอ ทุกอย่างมันควรจะเป็นของแบรนดอนทั้งนั้น ทั้งเจ้า ทั้งวินเทอร์เฟล ทุกอย่าง เขาเกิดมาเพื่อเป็นหัตถ์ของราชา เพื่อเป็นพ่อของราชินี ข้าไม่เคยขอให้เหยือกของเขาถูกส่งต่อมาให้ข้าสักหน่อย” “ก็อาจจะอย่างนั้น” แคทลินบอก “แต่แบรนดอนเสียไปแล้ว และเหยือกก็ถูกส่งต่อมาแล้ว และท่านก็ต้องดื่มจากมัน ชอบหรือไม่ชอบก็ตาม” เน็ดหันหน้าหนีไปจากนางแล้วเหม่อมองออกไปที่ความมืดของยามค่ำคืนนอกหน้าต่าง เขามองดูดวงจันทร์และดวงดารากระมัง หรือไม่เขาก็กำลังมองทหารยามบนกำแพง แคทลินใจสงบใจลง ทำให้นางมองเห็นความชอกช้ำของเน็ด เมื่อพี่ชายเสียไป ประเพณีทำให้เอ็ดดาร์ด สตาร์ค ต้องแต่งงานกับนางแทนที่แบรนดอน สตาร์ค แต่เงาทมึนของแบรนดอนยังคงทอดยาวอยู่ระหว่างพวกเขาทั้งสอง เช่นเดียวกับเงาอีกอันหนึ่ง เงาของผู้หญิงนิรนามที่เขาไม่เคยเอ่ยชื่อ ผู้หญิงคนนั้นที่คลอดลูกนอกคอกให้กับเขา (แคทลินกำลังจะลุกไปหาเอ็ดดาร์ด ทหารยาม ดีสมอนด์ ก็เคาะประตูรายงานว่า เมสเตอร์ ลูวิน ต้องการเข้าพบ บอกว่าเป็นเรื่องด่วน เอ็ดดาร์ดเอาเสื้อคลุมจากตู้มาสวม แคทลินดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัว เมสเตอร์ ลูวิน เดินเข้ามา ในหนังสือมีบรรยายลักษณะของเขาไว้) เมสเตอร์เป็นชายร่างเล็กสีเทา มีดวงตาสีเทาที่คล่องแคล่วและมองเห็นรอบด้าน ผมจำนวนเล็กน้อยที่อายุของเขาเหลือไว้ให้ก็เป็นสีเทา เขาสวมเสื้อคลุมขนสัตว์สีเทาที่แต่งขอบด้วยขนฟูสีขาว สีของสตาร์ค แขนเสื้อที่ใหญ่โตของเขามีกระเป๋าซุกซ่อนอยู่มากมาย ลูวินมักเอาสิ่งของหลากหลายใส่ไว้ในกระเป๋าเหล่านั้น ทั้งหนังสือ กระดาษจดข้อความ อุปกรณ์แปลกๆ หรือของเล่นสำหรับเด็กๆ ด้วยจำนวนของที่เขามักซ่อนไว้ในแขนเสื้อ แคทลินประหลาดใจจริงๆ ที่เมสเตอร์ลูวินยังยกแขนไหว (ข้อความที่ส่งมานั้น อยู่ในกล่องไม้กล ในกล่องใส่เลนส์เอาไว้ เน็ดถึงกับรำคาญว่าจะเอาเลนส์มาให้ทำไม แต่เมสเตอร์ลูวินเชื่อว่ามันต้องมีอะไรอยู่มากกว่านั้น แคทลินรู้สึกกลัวขึ้นมา นางเชื่อว่า เลนส์ เป็นข้อความ ส่งมาบอกให้พวกนางรู้ว่า มันมีความจริงอะไรซ่อนอยู่ที่พวกนางจะต้องมองให้เห็น เมสเตอร์ลูวินล้วงม้วนกระดาษข้อความออกมา บอกว่ามันซ่อนอยู่ใต้ก้นกล่องที่ทำปลอม ลูวินไม่ยอมอ่านเพราะเชื่อว่ามันไม่ใช่ของสำหรับดวงตาของเขา) (จากซีลบนม้วนกระดาษ แคทลินรู้ว่ามันเป็นของตระกูล แอร์ริน มันเป็นข้อความจากไลซ่า น้องสาวของแคทลิน บอกว่าจอนแอร์รินถูกฆาตรกรรมโดยน้ำมือของพวกแลนนิสเตอร์ เอ็ดดาร์ดคิดว่าไลซ่าคงกลัวจนเขียนมั่ว แต่แคทลินเชื่อว่าเป็นความจริง เพราะข้อความที่ส่งมาถูกวางแผนซ่อนเอาไว้อย่างดี) (จากข้อความนี้ทำให้แคทลินยิ่งตัดสินใจแน่วแน่กว่าเดิม ว่าเน็ดต้องลงไปเป็นหัตถ์ของพระราชาอย่างไม่มีทางเลี่ยง แต่เน็ดยังคงตัดสินใจอย่างเดิมว่าเขาไม่ควรไป) “ท่านบอกว่ารักโรเบิร์ตเหมือน้องชาย ท่านจะปล่อยให้น้องชายถูกรายล้อมด้วยแลนนิสเตอร์อย่างนั้นหรือ?” เอ็ดดาร์ดมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่นาน พลางพูดคำอำลาวินเทอร์เฟลอยู่เงียบๆ นางและเมสเตอร์รออยู่โดยไม่พูดอะไร ในที่สุดเมื่อเขาหันกลับมา เขาเสียงของฟังดูเหนื่อยอ่อนและเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย “ท่านพ่อของข้าลงใต้ไปครั้งหนึ่งตามคำเรียกของพระราชา ท่านไม่เคยกลับบ้านมาอีกเลย” “คนละเวลา” เมสเตอร์ลูวินบอก “และกษัตริย์คนละคน” แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 54 02:37:40 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 02:26:11

ความคิดเห็นที่ 3 (หลังจากนั้น เน็ดและแคทลินถกเถียงกันอยู่พักหนึ่งว่าเน็ดจะพาใครจะลงใต้บ้าง เน็ดต้องการให้แคทลินอยู่สอนการปกครองให้ร็อบแทนตัวเขา และริคคอนให้อยู่บ้านเพราะยังเล็กเกินไป เน็ดสรุปว่าจะพาซานซา อาร์ยา และแบรน) (แคทลินขอร้องไม่ให้พาแบรนไป แบรนเป็นลูกคนโปรดของนาง เป็นเด็กที่น่ารักมาก แต่เน็ดเชื่อว่านิสัยที่เป็นที่รักของแบรน จะช่วยสมานความสัมพันธุ์ที่ไม่ดีนักของร็อบกับจอฟฟรี่เข้าด้วยกันได้) “ยังไงก็ให้เขาอยู่ห่างๆ กำแพงไว้นะ” นางกัดฟันพูด “ท่านก็รู้ว่าแบรนชอบปีนป่ายขนาดไหน” เน็ดจูบน้ำตาจากดวงตาของนางก่อนที่มันจะร่วงลงมา “ขอบคุณ คุณผู้หญิงของข้า” เขากระซิบ “ข้ารู้ว่ามันยากสำหรับเจ้า” “แล้วจอนสโนว์ล่ะ นายท่าน” เมสเตอร์ลูวินถามขึ้น แคทลินถึงกับถลึงตึงขึ้นมาเมื่อได้ยินชื่อนั้น เน็ดสัมผัสความโกรธของนางได้ จึงถอยห่างออกไป ผู้ชายมากมายให้กำเนิดลูกนอกสมรส แคทลินเติบโตขึ้นมาโดยรู้เรื่องนี้มาตลอด นางไม่รู้สึกแปลกใจเลย แม้จะปีแรกของการแต่งงาน เมื่อนางได้ข่าวว่าเน็ดมีลูกกับผู้หญิงที่พบระหว่างออกรบ ยังไงเสียเขาก็มีความต้องการเหมือนผู้ชายทั่วไป แถมเขาทั้งคู่ยังต้องอยู่ห่างเหินกันถึงกว่าปี เน็ดออกไปทำสงครามทางใต้ ในขณะที่แคทลินปลอดภัยอยู่ในปราสาทริเวอร์รันของพ่อนาง ตอนนั้นความคิดทั้งหมดของนางอยู่ที่ ร็อบ ซึ่งยังเป็นเพียงทารกอยู่ในอ้อมอก นางแทบไม่ได้คิดคำนึงถึงสามีที่นางแทบไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ และจริงๆ นางก็ยอมรับได้หากเน็ดจะหาสิ่งปลอบใจระหว่างการสู้รบที่โหดร้าย และถ้าเมล็ดพันธุ์ของเขาออกผล นางก็คาดหวังว่าเน็ดจะเลี้ยงดูและให้สิ่งจำเป็นแก่เด็กคนนั้นอย่างเหมาะสมด้วยซ้ำ แต่เขากลับทำยิ่งกว่านั้น พวกสตาร์คนี่ไม่เหมือนชายอื่นจริงๆ เน็ดนำลูกนอกสมรสคนนั้นกลับมาบ้านด้วย แล้วเรียกเด็กคนนั้นอย่างเปิดเผยว่า “ลูก” ให้ชาวเหนือทุกคนได้ยิน แคทลินเดินทางมาวินเทอร์เฟลหลังจากจบสงครามแล้ว เมื่อนางมาถึง กลับต้องพบจอนและแม่นมเข้ามาตั้งรกรากอยู่ก่อนนางเสียอีก แผลนั้นบาดลึกมาก (เน็ดไม่ยอมพูดถึงแม่เด็ก แต่แคทลินได้ยินข่าวลือจากคนรับใช้ในปราสาท ว่า แม่ของเด็กคือ คุณหญิง อาชรา เดย์น น้องสาวแสนสวยของ เซอร์ อาเธอร์ เดย์น ซึ่งเอ็ดดาร์ดนำดาบของพี่ชายไปคืนให้ เธอเป็นคนสวยมาก ตัวสูง ผิวเนียน มีดวงตาสีม่วงอ่อนที่ชวนให้หลงใหล แคทลินรวบรวมความกล้าอยู่หลายคืนแล้วถามเน็ดตรงๆ) นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เน็ดทำให้นางถึงกลับหวาดกลัว “อย่าถามข้าเรื่องจอน” เขาพูดด้วยความเย็นยะเยียบดุจน้ำแข็ง “เขาเป็นเลือดของข้า แค่นั้นแหละที่เจ้าต้องรู้ คราวนี้ข้าต้องรู้ให้ได้ว่าเจ้าไปได้ยินเรื่องนี้มาจากไหน คุณผู้หญิงของข้า” เธอสาบานว่าจะเชื่อฟัง และบอกเขาตามความจริง และตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครเอ่ยชื่อคุณหญิง อาชรา เดย์น ในวินเทอร์เฟลอีกเลย ไม่ว่าแม่เด็กจะเป็นใคร เน็ดต้องรักนางอย่างรุนแรง เพราะไม่ว่าแคทลินจะพยายามบอกอะไรกับเน็ดสักกี่ครั้งเขาก็ไม่ยอมส่งเด็กคน นั้นไปจากวินเทอร์เฟลเลย มันเป็นเพียงเรื่องเดียวที่นางให้อภัยเขาไม่ได้ มาถึงวันนี้นางเรียนรู้ที่จะรักสามีของนางอย่างหมดหัวใจ แต่นางไม่สามารถหาเศษเสี้ยวใดๆ ในหัวใจนางให้รักจอนได้เลย ถ้าเน็ดจะมีลูกเมียน้อยสักโหลสองโหล นางก็จะไม่ว่าอะไรเลยถ้าเน็ดเก็บลูกๆ เหล่านั้นไว้ให้พ้นสายตาของนาง และที่เลวร้ายที่สุด จอน เติบโตขึ้นมามีเค้าหน้าละม้ายคล้ายเน็ดที่สุด ยิ่งกว่าลูกชายแท้ๆ ทุกคนที่นางมี “จอนต้องไปให้พ้น” (เน็ดหนักใจมาก แคทลินยืนยันแข็งขันว่านางไม่เอาจอน และถ้าพาจอนลงใต้ก็จะเป็นการไม่ให้เกียรติพระราชา เน็ดถึงกับจนปัญญา จนเมสเตอร์ลูวินพูดขึ้น) “น้องชายของท่าน ท่านเบนจิน มาพูดกับข้าเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นจะอยากสวมชุดดำ” (เน็ดตกใจมาก แต่แคทลินแอบพอใจถึงกับอยากจูบเมสเตอร์เลยทีเดียว แต่นางเงียบไว้ให้เน็ดคิดเอง มันมีแต่ผลดี เพราะนอกจากจะกำจัดจอนได้แล้ว จอนจะไม่มีสิทธิ์มีลูกด้วย ทำให้ลูกๆ ของนางไม่ต้องมีคู่แข่งที่จะครองวินเทอร์ในอนาคต) เมสเตอร์ลูวินพูดขึ้น “การได้ทำงานรับใช้บนกำแพง ถือเป็นเกียรติที่สูงส่ง นายท่าน” “แม้แต่ลูกนอกสมรสก็อาจใต่เต้าขึ้นสูงได้ในหน่วยพิทักษ์ราตรี” เน็ดตอบกลับ แต่เสียงของเขายังคงเต็มไปด้วยความกังวล “จอนยังอายุน้อยเหลือเกิน ถ้าเขามาบอกข้าตอนโตเป็นผู้ใหญ่แล้วมันก็อีกเรื่องนึง แต่นี่เขาเพิ่งสิบสี่เท่านั้นเอง . . .” (หลังจากคุยกันสักพัก เน็ดก็ตงลงใจ เขารับปากจะไปคุยกับ เบนจิน ด้วยตัวเอง) “แต่ยังไม่ต้องบอกจอนนะ ปล่อยให้เขาได้ใช้เวลาไม่กี่วันสุดท้ายอย่างเต็มที่ไปก่อน หน้าร้อนกำลังจะจบลงแล้ว รวมถึงชีวิตวัยเด็กด้วย เมื่อถึงเวลา ข้าจะบอกเขาเอง” . . . . . . จบบทครับ ครอบครัวสตาร์คก็ไม่ได้เป็นครอบครัวแฮปปี้สุขสันต์ขนาดนั้น ไม่ได้มีแค่ คู่ ซานซา + อาร์ยา เท่านั้นครับ . . . แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 54 02:46:09 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 02:27:13

ความคิดเห็นที่ 4 อ๋อออ สร้อยคอที่ตาปู่(แอ๊บแก่)ใส่นั่นมีความหมายอย่างนี้นี่เอง ตอนแรกเรานึกว่าเป็นกุญแจค่ะ แบบว่าปราสาทมีห้องเยอะ กุญแจเลยแยะตามไปด้วย ฮ่าา ไม่ได้สังเกตให้ดี ว่าแล้วก็สงสารจอนเหลือหลาย T^T จากคุณ : Animatic เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 03:22:04 A:125.24.125.111 X: TicketID:222721

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณครับ จากคุณ : higent เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 07:23:51

ความคิดเห็นที่ 6 สงสารJohn ;( จากคุณ : สีน้ำ -_- เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 09:33:36

ความคิดเห็นที่ 7 เอ๊ะ เมสเตอร์ลูวิน นี่คนเดียวกับพระในเรื่อง Being Human ของ uk นี่หว่า ถึงว่าทำไมหน้าคุ้นขนาดนั้น จากคุณ : Cheekiiz เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 09:54:00

ความคิดเห็นที่ 8 หรือว่าจริงๆ แล้วจอนเปนลูกขององค์ชายเรการ์กับลีอานนาน้องสาวเน็ดคะ!!! (รวบรวมคำใบ้มาจากกระทู้ที่แล้วบวกกระทู้นี้ 5555) ไม่ทราบว่าในหนังสือจนเล่มปัจจุบันเฉลยเรื่องนี้หรือป่าว คงได้แต่รอติดตามและคิดวิเคราะห์ไป ไม่มีปัญญาอ่านเอง แหะๆ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ และน้ำใจของเจ้าของกระทู้ค้า จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งจนนิรันดร เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 12:20:02

ความคิดเห็นที่ 9 อาร์ยา แปลบางส่วน จาก Game of Thrones [season 1 ตอนที่ 1] . . . (อาร์ยากำลังเย็บผ้าอยู่กับเด็กสาวหลายคน มีซานซาพี่สาว และเจ้าหญิงเมอร์เซ็ลลาลูกสาวของพระราชาอยู่ด้วย ทุกคนบอกกันว่างานเย็บของซานซาสวยมาก สวยเหมือนตัวซานซา แต่บอกกันว่าอาร์ยามีมือหยาบเหมือนช่างตีเหล็ก เซปตา มอร์เดน เป็นคนดูแลชั้นเรียนเย็บผ้า) (Septa เซปตา - น่าจะเป็นตำแหน่งแม่บ้าน หรือพี่เลี้ยง) (อาร์ยากำลังหนักใจที่รอยเย็บของเธอมันบิดเบี้ยวเหลือเกิน เธอเห็นซานซาจับกลุ่มคุยกับซุบซิบกับ เจย์นพูล และ เบ็ธ แคซเซิล พวกเธอหัวเราะกันคิกคัก) “พวกเจ้าคุยเรื่องอะไรกัน?” อาร์ยาถามขึ้น เจย์นตกใจเล็กน้อยหันขึ้นมามอง และหัวเราะคิกคักต่อ ซานซาดูเขินมาก เบ็ธหน้าแดง ไม่มีใครตอบ “บอกข้าหน่อยสิ” อาร์ยาถาม เจย์นชำเลืองตามองให้แน่ใจว่าเซปตามอร์เดนไม่ได้ฟังอยู่ เซปตามอร์เดนนั่งอยู่กับเจ้าหญิงเมอร์เซ็ลลา นางและเด็กสาวรอบๆ เจ้าหญิงกำลังหัวเราะกับสิ่งที่เจ้าหญิงพูด “พวกข้าคุยกันเรื่องเจ้าชาย” ซานซาตอบ เสียงของเธอนุ่มนวลราวกับจุมพิต อาร์ยารู้ว่าพี่สาวหมายถึงเจ้าชายคนไหน - จอฟฟรี่ แน่นอน คนที่ตัวสูงหน้าตาดี ซานซาได้นั่งคู่กับเขาในงานเลี้ยง คืนที่อาร์ยาต้องนั่งคู่กับเจ้าชายอ้วนนั่น (Tommen เวบ official เขียนคำอ่านว่า TAH-min) “จอฟฟรี่ชอบพี่สาวเจ้านะ” เจย์นกระซิบ ท่าทางภูมิใจเหมือนเธอมีอะไรเกี่ยวข้อง เธอเป็นลูกสาวของสจ๊วตประจำวินเทอร์เฟลและเป็นเพื่อนรักที่สุดของซานซา “เขาบอกพี่สาวเจ้าว่านางช่างสวยเหลือเกิน” “เขาจะแต่งงานกับนาง” เบ็ธน้อยพูดราวกับกำลังฝันพลางกอดตัวเอง “แล้วซานซาจะเป็นราชินีของอาณาจักรทั้งหมด” ซานซาแสดงทีท่าเขินอาย เธอเขินได้สวยมาก เธอทำทุกอย่างสวยไปหมด อาร์ยาคิดด้วยความขุ่นเคือง “เบ็ธ เจ้าไม่ควรแต่งเรื่องเองอย่างนี้นะ” ซานซาเตือนสาวน้อยพลางลูบผมเธอเบาๆ ซานซามองมาที่อาร์ยา “เจ้าคิดอย่างไรกับเจ้าชายจอฟล่ะ น้องสาว? เขาช่างดูกล้าหาญเป็นสุภาพบุรุษเหลือเกิน คิดเหมือนกันไหม?” “จอนบอกเขาดูเหมือนเด็กผู้หญิง” อาร์ยาตอบ ซานซาถอนหายใจ มือยังคงเย็บผ้า “จอนที่น่าสงสาร” ซานซาพูด “เขาอิจฉา เพราะตัวเองเป็นลูกนอกคอก” “เขาเป็นพี่ชายของพวกเรา” อาร์ยาพูดด้วยเสียงที่ดังเกินไป เสียงของเธอตัดผ่านความเงียบของหอคอยในยามบ่าย (เสียงไปถึงเซปตามอร์เดน นางมาปราบเด็กๆ ให้เงียบแล้วตรวจงานเย็บ นางชื่นชมงานของซานซามาก แล้วมาดูงานของอาร์ยา) อาร์ยาอย่างจะกรีดร้อง ช่างสมเป็นซานซาจริงๆ ที่จะต้องเรียกร้องความสนใจของเซปตา “นี่ค่ะ” เธอยอมปล่อยงานของเธอช้าๆ เซปตาตรวจดูผืนผ้า “อาร์ยา อาร์ยา อาร์ยา” นางบอก “นี่ใช้ไม่ได้ ใช้ไมได้เลย” ทุกคนกำลังจ้องมองดูเธอ มันมากเกินไป ซานซาถูกเลี้ยงมาดีเกินกว่าจะยิ้มให้กับความผิดพลาดของน้องสาว แต่เจย์นกำลังยิ้มเยอะแทนเธอ แม้แต่เจ้าหญิงเมอร์เซ็ลลาก็ดูจะเสียใจแทนเธอ อาร์ยารู้สึกว่าตาของเธอมีน้ำตากำลังเอ่อล้น เธอดันตัวเองออกจากเก้าอี้แล้วพุ่งไปที่ประตูทันที เซปตามอร์เดนเรียก “อาร์ยา กลับมาเดี๋ยวนี้นะ อย่าริก้าวเท้าอีกแม้แต่ก้าวเดียว! ท่านหญิงแม่จะรู้เรื่องนี้แน่ และนี่อยู่ต่อหน้าเจ้าหญิงด้วย! เจ้ากำลังทำให้เราทั้งหมดต้องอับอาย” อาร์ยาหยุดอยู่ที่ประตู กัดริมฝีปากแล้วหันกลับมา น้ำตากำลังไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง เธอพยายามโค้งคำนับให้เจ้าหญิงเมอร์เซ็ลลาอย่างตะกุกตะกัก “ดิฉันขอตัวเพคะ เจ้าหญิง” เมอร์เซ็ลลากระพริบตาปริบๆ นางมองหาคำแนะนำจากสาวๆ รอบๆ ตัวนาง แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าควรทำอย่างไร ยกเว้นเซปตา “เจ้าคิดจะไปไหน?” เซปตาถาม อาร์ยาถลึงตาใส่ “ข้าต้องไปสวมเกือกให้ม้าค่ะ” เธอพูดอย่างอ่อนหวาน แล้วแอบพอใจนิดๆ เมื่อเห็นท่าทีที่ตกใจของทุกคน แล้วเธอก็หมุนตัวพุ่งทะยานออกไปจากห้องอย่างเร็วที่สุดที่ขาเธอจะพาไปได้ มันไม่ยุติธรรม ซานซาได้ไปทุกอย่าง ซานซาเกิดก่อนเธอแค่สองปี พอถึงคราวอาร์ยาเกิดมาบ้างก็ไม่มีอะไรเหลือให้เธอแล้ว เธอรู้สึกอย่างนี้ทุกที ซานซาเย็บปักถักร้อยได้ เต้นรำและร้องเพลงได้ เธอสามารถเขียนกาพย์กลอนและรู้วิธีแต่งตัวให้สวย ยิ่งกว่านั้นซานซายังได้เค้าหน้าและผมสีน้ำตาลแดงแบบทัลลีจากท่านแม่ ในขณะที่ตัวอาร์ยาเองกลับได้ในหน้าที่จริงจัง เค้าหน้าที่เหลี่ยมยาว และผมสีน้ำตาลไหม้ไร้สีสันมาจากท่านพ่อ เจย์นมักจะล้อเลียนเธออยู่บ่อยๆ ว่าอาร์ยาหน้าม้า และชอบส่งเสียงม้าร้องล้อเลียนเวลาอาร์ยาผ่านไปใกล้ๆ อาร์ยาปวดร้าวมากที่เรื่องเดียวที่เธอทำได้ดีกว่าซานซา คือการขี่ม้า นั่น และการดูแลบัญชี ซานซาไม่เคยมีหัวเรื่องตัวเลขเลย ถ้าเธอแต่งงานกับเจ้าชายจอฟฟรี่ ก็ขอให้จอฟฟรี่มีเสมียนเก่งๆ ด้วยละกันเพื่อตัวจอฟฟรี่เอง (เดี๋ยวเย็นนี้มาต่อนะครับ ต้องออกไปข้างนอกก่อน) จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 13:47:36

ความคิดเห็นที่ 10 กาลครั้งหนึ่งจนนิรันดร <-- เป็นทฤษฎียอดนิยมอันนึงครับ ทางผู้แต่งยังไม่ได้เฉลย จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 13:51:57

ความคิดเห็นที่ 11 ความเห็นที่ 8 เดาผิดแล้วครับ ถ้าเป็นลูกของตระกูลทาแกร์เรียนผมน่าจะเป็นสีเงินครับ ส่วนเรื่องทายาทอีกคนของตระกูลทาแกร์เรียนจะมีเฉลยในเล่มที่ 5 ครับ จะมีกองทัพใหม่อีก 1 กองสอดแทรกเข้ามาชิงบัลลังก์ ผู้นำกองทัพคือทายาทอีกคนของตระกูลทาแกร์เรียน แต่กองทัพนี้มาจากไหน และทายาทอีกคนของตระกูลทาแกร์เรียนโผล่มาได้ยังไง ขออุบไว้ก่อน อิอิอิ จากคุณ : Domingo เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 14:50:17

ความคิดเห็นที่ 12 Septa คงเป็นแบบนางชีค่ะ ในหนังก็โพกหัวแบบซิสเตอร์ แล้วทำหน้าที่เป็นครูสอนเด็กผู้หญิงด้วย Septon เหมือนบาทหลวง ศาสนาในเรื่องนี้ Faith of the Seven ใช้แนวคิดมาจากคาทอลิก แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 54 15:54:27 จากคุณ : momotoji เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 15:50:43

ความคิดเห็นที่ 13 Game Of Thrones: Season 2 - Terror Tease Spoiler Alert!!! แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 54 17:12:20 จากคุณ : jaejune21 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 16:58:09

ความคิดเห็นที่ 14 ตกลงแล้ว จอนเป็นลูกของ อาชรา เดย์น จริงป้ะคะ? แล้วทำไมเอ็ดไม่ยอมเล่าเรื่องแม่ของจอนให้จอนฟังซะที (ดูซิ ตายก่อนเลย) เมื่อไรจอนจะได้รู้เรื่องแม่ของตัวเองเนี่ย (ในหนังสือเฉลยถึงตอนนี้รึยังคะ) จากคุณ : jaejune21 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 17:15:15

ความคิดเห็นที่ 15 อยากให้จอห์นไม่ใช่ลูกชายของเอ็ด เพราะอยากให้จอห์นลงเอยกะอาร์ยา จากคุณ : สีน้ำ -_- เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 19:10:52

ความคิดเห็นที่ 16 ทีเซอร์สั้นมากกก มีแต่ทำให้อยากดูมากยิ่งขึ้นๆ T^T จากคุณ : - Vita dolce Moderato - เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 21:07:52

ความคิดเห็นที่ 17 #15 ไม่เอาอ่ะ เราเชียร์ Arya กับ Gendry จากคุณ : Pat :o) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 21:52:08

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าเป็นลูกของตระกูลทาแกร์เรียนผมน่าจะเป็นสีเงินครับ ^ ^ อันนี้พวกเราไม่รู้จริงๆ ครับว่าลักษณะผมเงินของทาร์แกเรียนเนี่ยแข็งแรงขนาดไหน เพราะเพิ่งจะมี เรการ์ เป็นคนแรกเลยจริงๆ ที่ไม่ได้แต่งงานกับครอบครัวตัวเอง ทาร์แกเรียนคนก่อนๆ แต่งกันในครอบครัวตลอดถึงรักษาผมสีเงินมาได้ ตกลงแล้ว จอนเป็นลูกของ อาชรา เดย์น จริงป้ะคะ? ^ ^ ตามความเข้าใจ เอ็ดดาร์ดได้เจอ อาชรา เดย์น ก็ตอนจบสงครามแล้วน่ะครับ ตอนเอาดาบไปคืน จึงคิดว่าไม่น่าจะใช่ครับ ถ้า . . . นะครับ ถ้า ลีอานนา เป็นแม่ของ จอน จริง แล้วตายหลังคลอดจอนออกมา ก็จะทำให้ มีตัวละครหลัก 3 ตัวละครับ ที่แม่ตายตอนคลอด เข้าแก๊ป หัวทั้ง 3 ของมังกรพอดีเลย จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 22:13:24

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านที่คุณ Domingo คอมเมนท์แล้ว...... กรี๊ดดดดด มายั่วให้อยากรู้ซะขนาดนี้ ><"" เอามีดมาแทงเราเรยดีกว่าาาาา โอยๆๆๆ ความอยากรู้จะจุกคอตายๆๆ ใครกันคือทายาทอีกคนนนเนี่ยยยย แล้วจอนลูกใครกันแน่ๆๆๆ จากคุณ : Tsukiaki เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 22:45:19

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ J-Renderer สามคนนี่ใครคะ อีกคนนึกไม่ออก จอน, แดเนริส, ? จากคุณ : tam_pazz เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 23:34:59

ความคิดเห็นที่ 21 มาต่อตอนของ อาร์ยา กันครับ เป็นการซ้อมประลองกันของเด็กๆ ไม่แน่ใจว่ามีในซีรีย์รึเปล่า ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่ามี แต่หาไม่เจอ หรือผมอ่านหนังสือแล้วเอาหน้าคนแสดงมาจินตนาการไปเองเนี่ย? . . . . . . (ไนมีเรียรออาร์ยาอยู่ที่ชั้นล่าง อาร์ยารู้สึกว่า มีเพียงไนมีเรียเท่านั้นที่รักเธอ ไม่มีคนอื่นรักเธอเลย เธอนึกถึงชื่อลูกสุนัขของซานซา “เลดี้” แล้วเธอได้แต่ทำหน้าแหยง) (อาร์ยาไม่กล้ากลับห้องเพราะกลัวเซปตามอร์เดนจะไปดักรอ เธอเลยคิดว่าจะไปดูร็อบซ้อมดาบ ฟาดจอฟฟรี่ให้แพ้หงายท้องซะหน่อย) (ระหว่างท่าง อาร์ยาพบจอนนั่งดูลานฝึกซ้อมอยู่บนสะพานเชื่อมระหว่าง Great Keep กับคลังเก็บอาวุธ) “นี่เป็นเวลาฝึกเย็บผ้าไม่ใช่เหรอ น้องสาวตัวน้อย” “ข้าอยากดูพวกเขาสู้กัน” “งั้นมานี่สิ” (อาร์ยาผิดหวังนิดหน่อยที่คนในลานข้างล่าง เป็น แบรน กับเจ้าชายตัวอ้วน ทอมมิน ทอมมินที่อ้วนอยู่แล้วพอใส่เครื่องป้องกันเข้าไปเลยตัวกลมไปหมด ทั้งคู่น่าจะสู้กันมาพักนึงแล้ว ต่างหอบหายใจเหนื่อยอ่อนเนื้อตัวมอมแมม) “เหนื่อยกว่างานเย็บผ้าระดับนึงเลยทีเดียว” จอนตั้งข้อสังเกตุ “และสนุกกว่างานเย็บผ้าระดับนึงเลยเหมือนกัน” อาร์ยาตอกกลับ จอนยิ้นแป้นแล้วเอื้อมมือไปยีผมของเธอจนยุ่งไปหมด มันทำให้อาร์ยาถึงกับหน้าแดง พวกเขาสองคนใกล้ชิดกันเสมอ จอนได้โครงเค้าหน้ามาจากพ่อเช่นเดียวกับเธอ มีแค่พวกเขาเท่านั้น ร็อบ ซานซา แบรน หรือแม้แต่ริคคอนน้อยต่างก็ได้เค้าหน้าแบบทัลลีจากฝ่ายแม่กันทั้งนั้น ทั้งใบหน้าที่ยิ้มง่ายและสีเพลิงในเส้นผมสีน้ำตาลแดง ตอนอาร์ยายังเล็กๆ เธอถึงกลับกลัวเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองก็เป็นลูกนอกสมรสเหมือนกัน โดยมีจอนคอยให้กำลังใจอยู่เสมอว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นแน่ (อาร์ยาสงสัยว่าทำไมจอนถึงอยู่ในสนามซ้อมกับคนอื่น) “ลูกนอกคอกไม่มีสิทธิ์ทำความบาดเจ็บให้เชื้อพระวงศ์หรอก รอยฟกช้ำของพวกนั้นต้องเกิดจากดาบของสายเลือดแท้ๆ เท่านั้น” “อ๋อ” อาร์ยารู้สึกกระดากอาย เธอน่าจะรู้อยู่แล้วและไม่ควรถามเลย นี่เป็นครั้งที่สองของวันนี้ ที่อาร์ยารู้สึกว่าชีวิตมันช่างไม่ยุติธรรม (อาร์ยาบอกว่าเธอสู้ได้ดีกว่าแบรนซะอีก จอนขอดูแขนของอาร์ยาแล้วบอกว่าเธอผอมเกินไป ถือดาบไม่ไหวหรอก แล้วถามอาร์ยาว่าเห็นเจ้าชายจอฟฟรี่รึยัง ทีแรกอาร์ยาไม่ทันสังเกตุ แต่พอมองหาดูดีๆ ก็เจอ เจ้าชาย ยืนหลบแดดอยู่ในร่มเงาของกำแพง รายล้อมไปด้วยคนแปลกหน้า) “ดูแขนเสื้อคลุมของเขาสิ” จอนเสนอ อาร์ยามองดู บนหน้าอกปักไว้ด้วยรูปโล่ที่เต็มไปด้วยลวดลาย ฝีมือปักเย็บของผู้ทำจะต้องดีมากแน่ๆ ส่วนแขนเสื้อถูกแบ่งออกเป็นครึ่ง ครึ่งหนึ่งเป็นรูปกวางสวมมงกุฏของราชวงศ์ อีกครึ่งหนึ่งเป็นสิงโตของแลนนิสเตอร์ “พวกแลนนิสเตอร์มันมีความภูมิใจสูงมาก” จอนสังเกต “แค่สัญลักษณ์ของราชวงศ์มันก็ดีเกินพอแล้วนะ แต่ไม่ เขาให้เกียรติสัญลักษณ์ของตระกูลแม่เทียบเท่ากับของพระราชา” “ผู้หญิงก็สำคัญนะ!” อาร์ยาประท้วง จอนยักไหล่ “งั้นน้องเล็กก็ทำบ้างสิ จับทัลลี่แต่งงานกับสตาร์คบนแขนของเจ้ามั่ง” “เป็นหมาป่าที่คาบปลาไว้ในปาก?” เธอหัวเราะ (ทั้งสองหยอกกันสักพัก เซอร์ รอดดริก ซึ่งเป็นหัวหน้าครูฝึกก็สั่งให้ แบรน และ ทอมมิน หยุดมือ หลังจากนั้นก็ชวนจอฟฟรี่กับร็อบให้ออกมาสู้กันอีกรอบหนึง ร็อบรับปากด้วยความกระตือรือล้น) จอฟฟรี่ก้าวออกมาจากร่มเงาเมื่อถูกรอดดริกเรียก ผมเป็นประกายราวกับผ้าไหมที่ทำจากทองคำ เขาดูเบื่อ “นี่มันเกมสำหรับเด็กๆ เซอร์ รอดดริก” ธีออนเกรย์จอยระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “เข้าก็เป็นเด็ก” เขาพูดเยอะเย้ย “ร็อบอาจจะเป็นเด็ก” จอฟฟรี่บอก “แต่ข้าเป็นเจ้าชาย ข้าเบื่อจะตบพวกสตาร์คด้วยดาบเด็กเล่นแล้ว” “ท่านโดนตบมากกว่าตบโดนนะ จอฟฟรี่” ร็อบพูด “กลัวเหรอ?” เจ้าชายจอฟฟรี่มองไปที่ร็อบ “โอ้ย กลัวตัวสั่นเลย” เขาบอก “เจ้าอายุมากกว่าข้าตั้งเยอะ” พวกแลนนิสเตอร์ถึงกับหัวเราะ จอนที่มองดูอยู่ถึงกับขมวดคิ้ว “จอฟฟรี่นี่มันเกรียนตัวแม่ของแท้จริงๆ” เขาบอกอาร์ยา (อาจจะใช้ศัพท์ไม่เข้าไปหน่อย แต่ผมรู้สึกว่า เกรียน เป็นคำที่เหมาะกับจอฟฟรี่ที่สุดจริงๆ นะ ^-^; ในหนังสือใช้คำว่า truely is a little shit ครับ) เซอร์ รอดดริก คิดใตร่ตรองพลางกระตุกหนวดขาว “ท่านมีข้อเสนออะไร” เขาถามเจ้าชาย “เหล็กกล้าไม่ต้องสวมปลอก” “ตกลง” ร็อบรับคำ “แล้วเจ้าจะเสียใจ” หัวหน้าครูฝึกทหารวางมือลงบนไหล่ของร็อบให้หยุดพูด “อันตรายเกินไป ข้าอนุญาตให้ใช้ดาบไม่คมเท่านั้น” จอฟฟรี่ไม่ได้พูดอะไร แต่ชายแปลกหน้าที่อาร์ยาไม่รู้จัก ชายที่มีผมดำและรอยไหม้รอยใหญ่บนใบหน้า ก้าวออกมาอยู่ข้างหน้าเจ้าชาย “นี่เป็นเจ้าชายของเจ้า เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งเจ้าชายว่าใช้ดาบมีคมไม่ได้? เซอร์?” “หัวหน้าครูฝึกทหารแห่งวินเทอร์เฟล คลิเกน จะเป็นประโยชน์กับตัวเจ้าเองถ้าจำมันได้” “เจ้ากำลังฝึกผู้หญิงอยู่เหรอ?” ชายหน้าไหม้ถาม ร่างกายเขากำยังราวกับวัวตัวผู้ “ข้ากำลังฝึก อัศวิน” เซอร์ รอดดริกระบุ “พวกเขาจะใช้เหล็กจริงเมื่อพวกเขาพร้อม และมีอายุมากพอ” ชายหน้าไหม้มองร็อบ “ไอ้หนู เจ้าอายุเท่าไหร่” “สิบสี่” ร็อบตอบ “ข้าฆ่าคนครั้งแรกเมื่ออายุสิบสอง เจ้าแน่ใจได้เลยว่ามันไม่ใช่ดาบทู่ๆ” อาร์ยาเห็นร็อบขนลุกด้วยความโกรธ เขาหันไปหาเซอร์ รอดดริก “ให้ข้าสู้เถอะ! ข้าเอาชนะหมอนั่นได้” “งั้นก็เอาชนะด้วยดาบประลอง” เซอร์รอดดริกบอก จอฟฟรี่ยักไหล่ “งั้นกลับมาหาข้าเมื่อเจ้าโตพอละกันนะ สตาร์ค หรือเมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจะอ้างว่าแก่เกินไป?” พวกแลนนิสเตอร์ระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง (ร็อบโกรธจัด พรรคพวกฝ่ายร็อบต้องเข้าไปคว้าตัวร็อบไว้จนกระทั่งฝ่ายเจ้าชายกลับกันไปหมด แล้ว จอนลงจากขอบหน้าต่างแล้วบอกอาร์ยาว่าควรจะกลับไปที่ห้องได้แล้ว) “ยิ่งเจ้าหลบนาน เซปตามอร์เดนก็ยิ่งทำโทษหนักน่ะสิ เจ้าอาจจะโดนจับเย็บผ้าตลอดหน้าหนาว แล้วพอมีคนพบศพเจ้านะ จะเจอเข็มเย็บผ้าแข็งติดนิ้วเจ้าอยู่ด้วย” อาร์ยาไม่คิดว่ามันตลก “ข้าเกลียดการเย็บผ้า! มันไม่ยุติธรรม!” “ไม่มีอะไรยุติธรรมหรอก” จอนบอก เขายีผมเธออีกครั้งแล้วเดินจากไปกับโกสต์ ไนมีเรียเริ่มเดินตามไปหน่อยนึง แล้วหยุดเมื่อนางรู้สึกตัวว่าอาร์ยาไม่ได้มาด้วย อย่างลังเล อาร์ยาหันเดินไปอีกทางนึง แต่มันแย่กว่าที่จอนคิดไว้เสียอีก ที่รออยู่ที่ห้องของเธอไม่ใช่เซปตามอร์เดน แต่เป็นเซปตามอร์เดน และ ท่านแม่ . . . . . . ตอนต่อไปเป็นไคลแมกซ์ละครับ งานแต่งงานของ เดอแนริส ผมจะแปลเต็มๆ ทั้งบทเลย รออ่านกันนะครับ จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 23:59:01

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ J-Renderer สามคนนี่ใครคะ อีกคนนึกไม่ออก จอน, แดเนริส, ? ^ ^ จากเนื้อเรื่องที่เปิดเผยออกมาไม่น่าเดากันถูกนะครับ xD แต่เล่มหลังๆ ใบ้กันเต็มๆ เลยทีเดียว บอกให้ว่าเป็นคนที่ออกมาตั้งกะตอนแรกแล้วครับ พวกเรารู้จักกันดี ลองย้อนกลับไปอ่านบทแปลของผมดูอาจจะเอะใจกันก็ได้ครับ แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 54 00:01:11 จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 00:00:21

ความคิดเห็นที่ 23 อืมๆ มีอีกคนที่แม่ตายตอนคลอดจริงๆด้วย ไม่รู้คนเดียวกับที่เราคิดไหมนะ แต่คนนนั้นอ่ะ จะเข้าพวกเหรอคะ ถึงจะดีแต่ก็ยืนอยู่อีกฝั่งนี่นา   หลายๆคนคงรู้ แต่มองข้ามไปด้วยเหตุผลเหมือนที่เราว่าแน่เลย จากคุณ : เทมปุระ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 13:55:46

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าคิดถึงคนเดียวกัน จะมีจุดที่บอกว่า ผมของเค้าน่ะ สีออกขาวกว่าพี่น้องคนอื่นๆ ด้วยนะครับ ผมว่า ไม่แน่ จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 14:02:18

ความคิดเห็นที่ 25 มาบอกว่าคิดออกแล้ว ขอบคุณมากค่า สำหรับคำใบ้ ว่าแล้ว ฮีชอบทำอะไรออกแนวพระเอกตัวจริงเหลือเกิน 555 จากคุณ : tam_pazz เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 15:28:22

ความคิดเห็นที่ 26 เดาออกแล้วค่ะ ทั้งสามคนที่ว่าอาจจะเป็นทายาทมังกรนั้น เป็นตัวละครที่เราชอบสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ ใครจะนั่งบัลลังก์ก็ได้ อิๆ ถ้าจะให้ดีก็ร่วมมือกันไปเลยนั่นแหล่ะ ดีที่สุด จากคุณ : ปืนใหญ่ที่ไฮบิวรี่ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 54 16:06:48

ความคิดเห็นที่ 27 อ๊ากกกกกกก ยังเดาไม่ออกค่า (ไฟล์ซีรี่ไม่ได้อยู่ใกล้ตัวตอนนี้เลยไปเปิดย้อนดูไม่ได้) เลยอยากจะขอคำใบ้เพิ่ม(รุงรังจริงฉัน) เป็นคลิปวิดีโอ (ของตัวนั้นๆ) ก็ได้คะ หรือ บทแปลที่ คุณJ-Renderer กล่าวถึงไว้ ว่า"บอกให้ว่าเป็นคนที่ออกมาตั้งกะตอนแรกแล้วครับ พวกเรารู้จักกันดี ลองย้อนกลับไปอ่านบทแปลของผมดูอาจจะเอะใจกันก็ได้ครับ" รบกวนหน่อยนะคะ ไม่รู้กระทู้นี้ตลาดวายไปหรือยัง 5555 อ๊ากก ว้อนท์สปอยเต็มขั้นนนนนนน จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งจนนิรันดร เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 17:26:10

ความคิดเห็นที่ 28 ู^ ^ ^ ชายแปลกหน้าที่เดินเข้ามาปลอบใจจอนอ่ะค่ะ ตอนนั้นที่คุยกับจอน เค้าก็บอกด้วยว่าแม่เค้าตายตอนคลอดเค้า นี่คงไม่ใช่การสปอลย์มั๊ง  เพราะดูในซีรี่ย์ก็มีฉากนี้อยู่แล้ว จากคุณ : เทมปุระ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 21:43:36

ความคิดเห็นที่ 29 ชักแหง่กๆ ด้วยความอยากรู้ จากคุณ : How dare u? (How dare u?) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 00:37:43

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนแรกนี่ผมอ้างอิง episode แรกนะครับ ลองอ่านดูได้ครับ อยู่ในส่วนที่ผมแปลไปแล้วนี่แหละ มีคนนึงที่แม่ตายตอนคลอด และผมสีออกขาวกว่าคนอื่นๆ ในครอบครัว http://gameofthronesfansite.com/threads/23/ จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 00:43:36

ความคิดเห็นที่ 31 เห็นแล้วววว ขอบคุณค้า>_________________<!!! เพิ่ม ป.ล.แอบเชียร์คนนี้ด้วยลึกๆ ตื่นเต้นเลยคะ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 10:20:36 จากคุณ : กาลครั้งหนึ่งจนนิรันดร เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 10:18:48

ความคิดเห็นที่ 32 เลิศมากกกค่ะ ช่วงนี้สอบยังไม่มีเวลาอ่าน ไว้สอบเสร็จจะมาอ่านรวดเดียวเลย ^^ จากคุณ : LezionE เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 23:45:21