เดอแนริส (แปลเต็ม ตรงกับซีรีย์ S1 Ep1) เดอแนริสแต่งงานกับคาลโดรโกด้วยความหวาดกลัว ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่ป่าเถื่อนสวยงามนอกกำแพงของเมืองอิสระเพนทอส ชาวโดธราคีเชื่อว่าสิ่งสำคัญทุกอย่างในชีวิตของบุรุษต้องกระทำอย่างไม่ปิด บังภายใต้ผืนฟ้า ขบวน คาลาซาร์ ของโดรโกเดินทางมาร่วมงานตามคำเชิญของโดรโก ประกอบไปด้วยนักรบชาวโดธราคีกว่าสี่หมื่น และผู้หญิง เด็ก ทาส อีกจำนวนนับไม่ถ้วน ค่ายของพวกเขากินพื้นที่กว้างมาก พวกเขาตั้งคฤหาสถ์ของตัวเองที่ทำจากหญ้าสานและกินทุกอย่างที่ขวางหน้า ความกระวนกระวายของชาวเมืองเพนทอสเพิ่มขึ้นทุกวัน “เพนทอสเพิ่มกำลังทหารยามเป็นสองเท่าแล้ว” อิลเลียริโอบอกกับพวกเธอบนโต๊ะอาหารที่เรียงรายไปด้วยเป็ดน้ำผึ้งและพริกไทยสีส้ม คาล ได้ออกจากคฤหาสถ์หลังนี้เพื่อไปรวมตัวกับ คาลาซาร์ ของเขา และมอบคฤหาสถ์ให้พวกแดนี่พักอาศัยจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน “งั้นเราต้องรีบแต่งเดอแนริสโดยเร็วแล้วล่ะ ไม่งั้นสมบัติเกินครึ่งของเพนทอสต้องหายไปกับนักดาบรับจ้างและพวกบราโวสแน่” เซอร์ จอร์รา มอร์มอนท์ พูดหยอกเล่น ชายผู้ถูกเนรเทศผู้นี้ได้สาบานรับใช้พี่ชายในคืนที่แดนี่ถูกขายให้กับคาลโดร โก วิเซริสตอบตกลงอย่างกระหาย มอร์มอนท์กลายเป็นเพื่อนร่วมทางใกล้ชิดมาตลอดตั้งแต่นั้น ปราชญ์อิลเลียริโอหัวเราะเบาๆ ผ่านหนวดเส้นโค้งของเขา แต่วิเซริสไม่ยิ้มเลยแม้แต่น้อย “ข้าให้มันได้นางพรุ่งนี้เลยก็ได้ถ้ามันจะเอา” พี่ชายพูด เขาชำเลืองตามองแดนี่ เธอหลบสายตาลงข้างล่าง “ขอแค่ให้เขาตอบแทนมาตามสัญญาละกัน” อิลเลียริโอโบกมือเนือยๆ เสียงแหวนกระทบกันดังมาจากนิ้วมือ “ข้าบอกท่านแล้ว ว่าทุกอย่างตกลงกันหมดแล้ว ไว้ใจข้าเถอะ คาล สัญญาจะให้มงกุฎกับท่าน และท่านจะได้มันแน่นอน” “รู้แล้ว แต่เมื่อไหร่ล่ะ?” “เมื่อ คาล เลือกที่จะทำ” อิลเลียริโอพูด “เขาจะได้ตัวนางก่อน แล้วหลังงานแต่งเขาจะนำขบวนของเขาข้ามทุ่งหญ้าพาเธอไปยังแสดงตัวต่อหน้า ดอช คาลีน ที่เมือง วาส โดธราค เราต้องรอดูหลังจากนั้นว่าพวกเขามีนิมิตที่ดีในการทำศึกหรือไม่” วิเซริสหมดความอดทน เขาพลุ่งพล่านด้วยความโกรธ “ข้าจะฉี่ใส่นิมิตของพวกโดธราคี ผู้ช่วงชิงกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ของท่านพ่อ จะให้ข้ารอไปถึงเมื่อไหร่?” อิลเลียริโอยักไหล่กว้าง “ท่านรอมาตลอดชีวิตท่านแล้ว ท่านราชาผู้ยิ่งใหญ่ รออีกไม่กี่เดือน หรือไม่กี่ปีจะเป็นไรไป?” เซอร์จอร์ราเคยเดินทางไปถึงเมืองหลวง วาซ โดธราคมาแล้ว “ข้าขอแสดงความคิดเห็นว่าท่านควรจะอดทน ฝ่าบาท โดธราคีรักษาวาจาเสมอ แต่พวกเขาจะเลือกกระทำในเวลาของพวกเขาเอง เหล่าคนต่ำชั้นอาจร้องขอความช่วยเหลือจากคาลได้ แต่ต้องไม่ทึกทักตำหนิเขา” วิเซริสขนลุกชูด้วยความโกรธ “ระวังปาก มอร์มอนท์ ไม่งั้นข้าจะกระชากลิ้นเจ้าออกมาซะ ข้าไม่ใช่คนต่ำชั้น ข้าเป็นจ้าวแห่งเจ็ดราชอาณาจักรที่แท้จริง มังกรไม่ก้มหัวขอร้องใคร” เซอร์จอร์ราชายตาลงเบื้องล่างแสดงความเคารพ อิลเลียริโอยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วฉีกปีกเป็ดออกมากิน น้ำผึ้งและไขมันไหลลงตามนิ้วและเคราเมื่อเขากัดมัน มังกรไม่มีเหลือแล้ว แดนี่คิดพลางมองไปที่พี่ชาย แต่เธอไม่กล้าพูดมันออกมา แต่ในคืนนั้นเธอฝันถึงมัน วิเซริสกำลังทุบตีทำร้ายเธอ เธออยู่ในร่างเปลือยเปล่า ล้มลุกคลุกคลานด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามจะหนีแต่ร่างของเธอช่างหนักและอุ้ยอ้าย เขาตีเธออีก เธอสะดุดล้มลง “เจ้าปลุกมังกรขึ้นมาแล้ว” เขาร้องตะโกนแล้วเตะใส่เธอ “เจ้าปลุกมังกร เจ้าปลุกมังกร” ขาอ่อนของเธอชุ่มโชกไปด้วยเลือด เธอหลับตาส่งเสียงครวญคราง แล้วเหมือนจะสีเสียงตอบกลับ มันเป็นเสียงเหมือนมีอะไรฉีกขาดเป็นชิ้นๆ และเสียงเหมือนไฟใหม้ใหญ่ เมื่อเธอลืมตามองอีกครั้ง วิเซริสก็หายไปแล้ว รอบตัวเธอเต็มไปด้วยเสาเพลิงพวยพุ่งขึ้นจากพื้น ท่ามกลางเสาเพลิงนั้นเองเธอเห็นมังกรอยู่ตัวหนึ่ง มันหันหัวที่ใหญ่โตมาทางเธอช้าๆ และเมื่อตาที่เหมือนหินหลอมละลายของมันหันมาพบเธอ เธอก็ตื่น เนื้อตัวสั่นเทาและเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เธอไม่เคยกลัวขนาดนั้นมาก่อนเลย . . . . . . จนกระทั่งวันแต่งงานของเธอมาถึง งานฉลองเริ่มตั้งแต่เช้าตรู่ไปจนถึงพลบค่ำ เป็นวันอันแสนยาวนานที่เต็มไปด้วยการดื่มกินและการต่อสู้ เนินดินที่สูงใหญ่ได้ถูกสร้างขึ้นท่ามกลางค่ายพักที่ทำจากหญ้า และบนยอดเนินนั้นเองที่แดนี่ถูกจับนั่งคู่กับ คาล โดรโก เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นผู้คนเยอะแยะมากมายขนาดนั้น และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่เธอได้เห็นคนที่แปลกประหลาดและน่ากลัวขนาดนั้น เหล่านักรบบนหลังม้าอาจสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยงามและพรมน้ำหอมเวลาไปเยี่ยม เมืองอิสระ แต่ ภายใต้ผืนฟ้าพวกเขาทำตัวแบบดั้งเดิม ทั้งชายและหญิงสวมชุดหนังทาสีบนอกเปล่าๆ และใช้ขนม้ามัดด้วยเข็มขัดหัวเงินทำเป็นกางเกง พวกนักรบจะชโมลผมเปียด้วยน้ำมันจากเหยือก พวกเขากินเนื้อม้าย่างปรุงรสด้วยพริกไทยและน้ำผึ้ง ดื่มเหล้าที่ทำจากนมม้าและไวน์ชั้นดีของอิลเลียริโอจนเมามาย พวกเขาร้องตะโกนหยอกล้อกันรอบกองไฟ น้ำเสียงช่างดุร้ายและแปลกประหลาดในสายตาของแดนี่ วิเซริสสวมเสื้อขนสัตว์สีดำตัวใหม่ที่สวยงาม มีมังกรสีแดงสดปักไว้ที่หน้าอก เขานั่งอยู่บนที่นั่งที่ต่ำกว่าแดนี่ลงไป ซึ่งถือว่าเป็นที่นั่งที่สูงส่งมาก อยู่ถัดจากเหล่านักรบโลหิตของ คาล เพียงนิดเดียวเท่านั้น แต่แดนี่มองเห็นความโกรธเกรี้ยวในดวงตาลีดอกลิแลคของพี่ชาย เขาไม่ชอบนั่งต่ำกว่าเธอ และเขาโกรธพลุ่งพล่านขึ้นทุกครั้งที่คนรับใช้เอาอาหารให้ คาล กับเจ้าสาวเลือกก่อนแล้วถึงเอาส่วนที่เหลือไปให้เขา เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากอดกลั้น อารมณ์ของเขามีแต่จะมืดดำลงเมื่อเวลาผ่านเนิ่นนานไป มันมืดลงทุกครั้งที่เขาถูกเหยียดหยาม แม้แดนี่จะนั่งอยู่ท่ามกลางเผ่าโดธราคีมากมาย แต่เธอไม่เคยรู้สึกเดียวดายอย่างนี้มาก่อนเลย พี่ชายบอกให้เธอยิ้ม เธอก็ยิ้มจนปวดแก้มและน้ำตาที่ไม่ได้รับเชิญมาคลออยู่เต็มดวงตา เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะซ่อนมันไว้ ในใจรู้ดีว่าวิเซริสจะโกรธขนาดไหนถ้าเขาเห็นเธอร้องไห้ และหวาดกลัวมากว่าคาลโดรโกจะตอบสนองอย่างไร อาหารมากมายถูกนำมาให้เธอ ทั้งเนื้อติดกระดูกควันฉุย ไส้กรอกขนาดใหญ่ พายเลือดของโดธราคี และตอนหลังก็มีผลไม้ สตูว์หญ้าหวาน และขนมอบน่ารักจากครัวของเพนทอส แต่เธอผ่านมันหมด ท้องไส้ของเธอกำลังปั่นป่วน เธอรู้ว่าเธอเก็บอาหารไว้ในท้องไม่ได้แน่ ที่นั้นไม่มีใครให้เธอคุยด้วยเลย คาลโดรโกตะโกนคำสั่งและหยอกล้อหัวเราะกับนักรบโลหิตของเขา แต่เขาแทบไม่ได้ชายตามองแดนี่ที่อยู่ข้างๆ เลย พวกเขาทั้งสองไม่มีภาษาที่คุยกันได้ แดนี่ไม่เข้าใจภาษาโดธราคี และ คาล รู้ศัพท์วาไลเรียโบราณเพียงไม่กี่คำที่ใช้กันในเมืองอิสระ และไม่รู้ภาษากลางของเจ็ดราชอาณาจักรเลย ต่อให้เพื่อนคุยของเธอเป็นอิลเลียริโอหรือพี่ชายเธอก็ยินดี แต่พวกเขานั่งอยู่ไกลเกินกว่าจะได้ยินเสียงของเธอ เธอจึงนั่งอยู่ที่นั่น ในชุดแต่งงาน ในมืออุ้มถ้วนไวน์น้ำผึ้งเอาไว้ ด้วยความหวาดกลัวเกินกว่าที่จะกิน และคุยเงียบๆ กับตัวเอง ข้าเป็นสายเลือดของมังกร เธอบอกตัวเอง ข้าคือ เดอแนริส สตอร์มบอร์น เจ้าหญิงแห่งโขดหินมังกร เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของแอกอนผู้พิชิต ดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้นไปได้ครึ่งทางเท่านั้นตอนเธอเห็นคนตายคนแรก ตอนนั้นเสียงกลองกำลังบรรเลงและหญิงโดธราคีกลุ่มหนึ่งกำลังเต้นรำให้กับคาล โดรโกมองการแสดงด้วยสีหน้าที่นิ่งราวกับใส่หน้ากาก แต่สายตาของเขาขยับไปตามการเคลื่อนไหวของนักเต้น บางครั้งบางคราวเขาจะโยนเหรียญขนาดใหญ่ลงไปให้พวกนางแย่งกัน
จากคุณ |
:
J-Renderer
|
เขียนเมื่อ |
:
3 ต.ค. 54 17:32:45
|
|
|
|