 |
Dir GHS: "If I came to BIFF as an actress, I would feel awkwardผู้กำกับการแสดง Goo Hye Sun
ฉันคงรู้สึกอึดอัด หากต้องมางาน Busan Film Festival ในฐานะนักแสดง
She is an actress, artist, composer and author. She is also a movie director and a producer. She is a director at the 16th BIFF.
เธอคือนักแสดง ศิลปิน นักแต่งเพลง นักเขียน อีกทั้งยังเป็นผู้กำกับการแสดงและ โปรดิวเซอร์ เธอคือ หนึ่งในผู้กำกับการแสดงในงาน Busan Film Festival ครั้งที่ 16
On the red carpet among all the actresses who wore dresses that showed so much skin, GHS came wearing simple and neat one-piece dress. When she introduced herself as Director GHS, it was a unique feeling.
ในงานเดินพรมแดงในขณะที่นักแสดงสาวคนอื่นสวมใส่ชุดราตรีที่โชว์ความเปล่งปลั่งของผิวพรรณ Goo Hye Sun มาร่วมงานในชุดแบบเรียบ ซึ่งมันให้ความรู้สึกที่เข้ากัน เมื่อเธอแนะนำตัวในฐานะผู้กำกับการแสดง
I met her at an enclosed corner of a cafe for a chat. She is pretty yet ?dangchan?(maybe down to earth?), an actress yet also a director, cheerful and yet profound~she is multi-talented yet so very friendly. She is 27 yo.
ฉัน (ผู้เขียน) ได้คุยกับเธออย่างใกล้ชิดที่มุมๆหนึ่ง เธอสวยมาก เป็นนักแสดง แล้วมาเป็นผู้กำกับการแสดง ร่าเริง มีความคิดลึกซึ้ง มีพรสวรรค์หลายอย่าง และเป็นมิตร เธออายุ 27 ปี
- You must have been very upset about the first screening accident.
[ผู้เขียน] คุณต้องรู้สึกแย่มากแน่ๆ ขณะที่เกิดเหตุไม่คาดคิดในวันที่ฉาย Peach Tree เป็นครั้งแรก
It is not just me. All the people who came to watch the movie. It was upsetting because we had no idea what was wrong. The audience did not feel relieved about just getting the refund. They wanted to see the movie and refused to leave the theatre. I felt like crying. I know that such screening accidents do occur but I never thought it would happen to me. Even if the accident may not be my fault, I do have responsibility for that project work. And that is where I felt bad. I know that things can happen to me. But if those events also harm other people and I have no way of explaining, I felt even more confused. Anyway, what I may say could be different from what the audience may say...I experienced what panic
means.
[Goo Hye Sun] ไม่เฉพาะแต่ฉันเท่านั้น ผู้ชมที่เข้ามาชม Peach Tree ต่างก็ รู้สึกแย่ เช่นกัน เราไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผู้ชมไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเมื่อได้รับการคืนเงิน พวกเค้าต้องการชมภาพยนตร์ และปฏิเสธที่จะออกจากโรงภาพยนตร์ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังร้องไห้ ฉันทราบดีว่ามันสามารถเกิดเหตุการณ์ที่ไม่สามารถฉายภาพยนตร์ได้ แต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดกับภาพยนตร์ของฉัน ถึงแม้จะไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่ฉันต้องรับผิดชอบต่องานของฉัน ฉันมีความรู้สึกแย่มาก นอกจากฉันแล้วมันยังทำร้ายผู้ชมอีก และฉันก็ไม่ทราบจะอธิบายอย่างไรดี สับสนไปหมด อย่างไรตาม สิ่งที่ฉันน่าจะพูดออกมา มันควรจะต่างจากสิ่งที่ผู้ชมจะบอก ฉันได้ทราบว่าความหวาดกลัว (หวาดระแวง) เป็นอย่างไร
-I am thinking about your dress on the red carpet. Although it is not a perfect dress, it suited well. Did you take time to select it?
[ผู้เขียน] นึกถึงชุดที่คุณสวมตอนงานพรมแดง มันไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ดูเหมาะสมทีเดียว คุณใช้เวลาเลือกชุดนั้นนานมั๊ย
▶ We tried the best to fit in. Stylist unnie took much time and consideration. People were bored with pants suit. Someone told me that T-shirts and jeans would be ideal to any movie festivals. I really wanted to try it but I realized that people would think me too rude. Dress may look pretty but it feels too distant as if I am going to a separate and exclusive party or something. I hope one day I can come with T-shirt and jeans and really enjoy the whole thing.
[Goo Hye Sun] เราพยายามอย่างมากในการเลือก สไตลิสต์ใช้เวลาอย่างมากและพิจารณาอย่างละเอียด ผู้ชมเบื่อกับชุดกางเกงสูท มีคนบอกฉันว่า เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ เป็นชุดสำหรับงานเทศกาลภาพยนตร์ .ฉันอยากจะลองใส่เหมือนกัน แต่ฉันคิดว่าผู้ชมคงคิดว่าฉันไม่รู้จักกาลเทศะ ชุดราตรีสวยงามจริงแต่มันให้ความรู้สึกทีแปลกแยกสำหรับฉัน ฉันหวังว่าในวันหนึ่ง ฉันจะสามารถไปไหนต่อไหนด้วยเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์
-Do you conciously avoid getting dressed up?
[ผู้เขียน] ดูเหมือนจิตใต้สำนึกของคุณจะหลีกเลี่ยงการสวมชุดราตรี
▶ Yes it is a concious effort. As an actress, I know that I have to take care of myself. However, I also do other work. When I am done with the script work, I get excruciating pain in my arms and shoulder. The pain can be so bad that I get swellings and bruises. Since I also paint and walk around with hammer, I have plenty of scars on my hands big enough to need make-up for my hands. That is why I often cannot choose to wear dresses if I have to go somewhere.
[Goo Hye Sun] ใช่ จิตใต้สำนึกบอกอย่างนั้น ในฐานะนักแสดง ฉันทราบว่าควรดูแลตัวเองอย่างไร แต่ฉันทำงานอย่างอื่นอีก เวลาฉันเตรียมฉากการแสดง แขนและไหล่ของฉันจะปวดระบมไปหมด และหากมีรอยบวมช้ำ มันจะปวดมากขึ้นกว่าเดิม เวลาที่ฉันวาดภาพ ฉันก็จะถือค้อนเดินไปมา (เตรียมเฟรมวาดภาพ) ฉันมีรอยแผลเป็นที่มือ ซึ่งมีขนาดใหญ่ ซึ่งจำเป็นต้องจะปกปิดรอยนั้นโดยการเมคอัพ ดังนั้นฉันจึงเลือกไม่สวมชุดราตรี เมื่อต้องออกงานทางการ
-Did you ever wear a dress? I cannot recall.
[ผู้เขียน] คุณจำได้หรือไม่ว่าสวมชุดราตรีครั้งสุดท้ายเมื่อไร
▶ I have worn a dress to an award ceremony. I feel the pressure and burden to be sexy as an actress. I would experience the extreme difficulty of the pressure to look pretty on TV. Then one day, I thought to myself, why am I obsessed with appearance? I realized that obsession and good management of oneself are two different things.
It is good to take care of oneself to further develop. However, it is not good to be obsessed about it. It is similar to having a boyfriend who says he likes long hair and skirts and I would continue to grow my hair and wear skirts. While doing that I would feel as if I am disappearing.
[Goo Hye Sun] ฉันสวมชุดราตรีเมื่อตอนงานมอบรางวัล ฉันรู้สึกกดดันและรู้สึกเป็นภาระที่จะต้องเป็นนักแสดงสาวสุดเซ็กซี่ ฉันมีประสบการณ์ที่ยากลำบากในการที่จะต้องดูสวยงามบนจอโทรทัศน์ จนกระทั่งวันหนึ่งฉันก็คิดได้ว่า ทำไมฉันจึงติดอยู่กับรูปลักษณ์ภายนอก ฉันจึงคิดว่าการติดกับรูปลักษณ์กับการดูแลภาพลักษณ์เป็นสิ่งที่แตกต่างกัน
เป็นสิ่งที่ดีในการที่จะดูแลตัวเองเพื่อการก้าวไปข้างหน้า แต่อย่างไรก็ตามมันไม่ดีแน่หากเราติดอยู่กับมัน มันเหมือนกับการที่เรามีแฟนแล้วเค้าก้อบอกเราว่า เค้าชอบผู้หญิงผมยาว ใส่กระโปรง แล้วฉันควรจะปล่อยผมยาว สวมกระโปรง ขณะที่ฉันรู้สึกนั่นไม่ใช่ตัวฉันเลยอย่างนั้นหรือ
-What is it like to come to BIFF as a director? This time you came here also as the producer/owner of your company GHS FILM.
[ผู้เขียน] ความรู้สึกที่มางาน BIFF ในฐานะผู้กำกับ ในเวลาเดียวกันคุณก็เป็น โปรดิวเซอร์ เจ้าของบริษัท Goo Hye Sun Film
▶ Everybody thinks that the agency still supports me. But that is no longer true. While carrying on YOSOOL, most likely the agency was having a hard time. The fact is that reality is cold. Just because you are a celebrity, investment does not come easily. However, I have the people. Except for the production money, I had everything. And it was possible with just that. Even if you have the money, you cannot make a movie without the people. That is a fact. These are the people who worked with me on the first short film, Cheerful Caretaker. There are more than 50 people. They waited until everything is ready and worked with me together. Those people are raising me. Even when there was no investment and no cast actors, the staff was there and ready. In that situation, when I told them that Jo SeungWoo-ssi was cast, they were all saying nonchallantly, euheng? Jo SeungWoo? (laughter)
[Goo Hye Sun] ทุกคนต่างคิดว่า agency ยังคงสนับสนุนฉัน (งานภาพยนตร์)อยู่ แต่ความจริงไม่แล้ว ตอนที่ทำหนังเรื่อง Yosool (Magic) มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับ agency มาก เป็นความจริงที่ช่างดูยากเย็น เธอเป็น Celebrity นะ นายทุนไม่ได้หาง่ายๆนะ ถึงฉันเงินลงทุนแต่มีทรัพยากรบุคคล ฉันมีทุกอย่าง ถึงแม้จะมีเงินทุน แต่หากไม่มีทีมงานคุณก็สร้างหนังไม่ได้อยู่ดี ฉันมีทีมงานถึง 50 คนที่ทำงานมาด้วยกันตั้งแต่ทำหนังสั้น Cheerful Caretaker พวกเค้ารอจนกระทั่งทุกอย่างลงตัวและได้ร่วมงานกับฉันอีกครั้งหนึ่ง ทีมงานทุกคนยกย่องฉัน ในตอนที่เราไม่มีเงินทุน ไม่มีนักแสดง ทุกคนก็คงยังเตรียมพร้อม ตอนที่ฉันบอกพวกเค้าว่า คุณ Jo SeungWoo จะมาทดสอบบทนะ พวกเค้าต่างพูดว่าใครนะ Jo SeungWoo
ปล: ยังมีต่อ แต่ป้าหมดแรงละวันนี้ วันพูกต่อนะ
| จากคุณ |
:
sammam   
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 ต.ค. 54 22:02:36
|
|
|
|
|
++++ Our Wonder Woman ++++ No.228 " บ้านมินซอนสู้น้ำท่วมจ้า "{แตกประเด็นจาก A11175330}
