ชอบเรื่องนี้ตรงตัวละครได้เรียนรู้สิ่งที่ตัวเองทำพลาดไป
แล้วก็สำนึกผิด ไม่ทำผิดเหมือนเดิมอีกน่ะค่ะ
สนุกจริงๆเลย ชอบมากกก
ขิ่เกียจพิมพ์ใหม่ 
เราขอก๊อปคห.ที่เราเคยเขียนไว้เมื่อ 28 ก.ย.มาแปะเลยนะคะ
ความคิดเห็นที่ 29
มาอธิบายเพิ่ม คห.24 ที่เราบอกว่า ตัวละครหลักผิดทั้งสี่คนค่ะ
1. ชาย ผิด ผิดตรงที่เห็นแก่ตัว ไม่แคร์ว่าผู้หญิงสองคนจะต้องมาทุกข์เพราะตัว
อันนี้เค้ารู้ตัวแล้ว มีฉากที่ชายยอมรับว่าตัวทำบาปไป ฉากนี้ฉายไปแล้ว
----> ในละครตอนนี้ ชายรอให้นางเอก ให้อภัยอยู่ค่ะ
2. หม่อมบัวเงินผิด ผิดที่ ชีทะเยอทะยาน อยากขึ้นเป็นแม่เมืองเชียงใหม่
จนทำร้ายเบียดเบียนคนมากมาย
ตัวก็ต้องรู้ตัว ว่าวาสนาตัวมาแค่หม่อม
----> ในละครตอนนี้ หม่อมก็ยังไม่สำนึกตัว ยังทำบาปต่อไป
3. เจ้าหญิงมะณีรินผิด ผิดที่ ได้รับหน้าที่จากเจ้าพ่อ เจ้าแม่ ให้มาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างเมืองเชียงใหม่กับเชียงตุง
แต่ตัวไม่หักห้ามใจ ไปรักคนอื่น (ป๊าดด พุทโธ ธัมโม สังโฆ)
สมัยก่อนเลือดขัตติยะต้องเสียสละค่ะ
หน้าที่ต่อบ้านเมืองต้องมาก่อน
ถ้าเจ้าพ่อ เจ้าแม่รู้จะเสียใจมาก (ตอนเมื่อคืน 27 ก.ย. พี่คำเที่ยงบอกไว้งั้น)
----> ในละครตอนนี้ นางเอกจะค่อยๆได้รู้เรื่องในอดีต และเรียนรู้สิ่งที่ตัวเองทำพลาดเพื่อที่จะละอายต่อบาปนั้น
... เป็นลูกต้องอย่าทำให้พ่อแม่เสียใจนะ นี่เป็นคติสำคัญของชาวล้านนาเลย ...
4. อั้ม ชาติก่อน ก็ผิด ผิดที่ไม่หักห้ามใจตัวเอง เหมือนกันกับ เจ้าหญิงมณีริน
ชาตินี้ก็ต้องมาเรียนรู้ว่า รักคนมีเจ้าของลิมิตของมันได้แค่ประมาณไหน ^__^
ถึงมาเจอหญิงที่ตัวรักชาตินี้ แต่ชีก็มีเจ้าของ (อีกแล้ว) 
อั้มก็ทำได้แค่ คอยตามดูแลอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
จากคุณ : เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว
เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 54 12:32:04
ดูรอยไหมแล้วรู้สึกว่าความรักของเจ้านางน้อยกับอ้ายน้อยคือความเห็นแก่ตัว
