คห.15 กำลังนึกตอนเรียกกินข้าวหรือเรียกเข้าบ้าน-*- "มากินข้าวเร้ว จูเก็ม จูเก็ม เครื่องขว้างสระอึที่มีอายุไขไร้กำหนด ทั้งยังมีเสี้ยวชีวิตของชินปาจิลอยหน้าลอยตาอยู่บนกางเกงในตัวเมื่อวานซืน ของชินจัง บัลมุงค์ = เฟซาเรี่ยน = ไอแซ็ค = ชไนเดอร์ หนึ่งในสามของความรู้สึกที่ใสซื่อเปรียบเสมือนความรู้สึกที่เล็บโดนฉีกออก จนเหลือสองในสาม ส่วนการหักหลังก็เหมือนการรู้จักชื่อผมแต่ไม่รู้จักผมอย่างที่ผมรู้จัก .. . .... ... ... เปปเปะเปปเปะเปปเปปเปปเปะ"
ชาวบ้านแถวนั้นคงมองกันเป็นแถบเลยเนอะ
จากคุณ |
:
น้องตีปสุดหล่อข้ามทางช้างเผือก
|
เขียนเมื่อ |
:
20 ต.ค. 54 08:47:38
|
|
|
|