ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มต้นของเรื่องคือ " ตึง ตึง ตึง  " ท้องฟ้าสีคราม ซึ่งมองผ่าน ช่องหน้าต่างบานเล็กๆ อันก่อนที่ปรากฏ สิ่ว ที่ใช้ในการ เสาะ วัตถุที่เป็นของแข็ง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:10:27

ความคิดเห็นที่ 2 คือสิ่งที่เด็กน้อยผมบลอนซ์สีทอง มองด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยมอง บนเตียงนอนสีขาว พร้อมพูดพรรณาขึ้นว่า " ตัวฉันไม่มีทางได้รับคำว่า อิสระเสรี " " ตราบเท่าที่ฉัน ยังคงตกอยู่ในเงื้อมมือ ของ หอคอย แห่งนี้ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:10:55

ความคิดเห็นที่ 3 เริ่มต้นตอนคือ ณ โรงแรมริมทะเล แห่งเดียวกับที่ ริงโกะกับยูริเข้ามาพัก ณ ห้องพักอีกห้องหนึ่ง  ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่บังเอิญหรือเพราะชะตากรรม รึยังไงกัน ที่ว่า แขกที่เข้ามาพักกลับเป็น โชวมะ กับ เพื่อนของตัวเองที่ชื่อว่า  อากิระ  เหตุก็เพราะอากิระ ได้ ถูกรางวัลที่ 1 เข้าแล้วชวนให้ โชวมะมาเที่ยวด้วยกัน " ตัวชั้นไม่เคยคิดว่าจะ ถูกรางวัลที่ 1 ได้ แพ็ตเก็ตเที่ยวบ่อน้ำพุร้อนมาก่อนเลยน่ะเนี่ย " ขณะที่กำลังเล่นเกมส์ เจงก้าอยู่ อากิระ ดูจะสนุกสนานเป็นพิเศษ กลับกัน ตัวโชวมะตรงกันข้าม เล่นเกมส์ไปด้วย ตีหน้าราวกับคนตายไปตลอด จนอากิระ เห็นแล้วต้องมีเข้าไปซักไซร้ถาม " เฮ้ยๆ  เป็นอะไรกันน่ะ ? จะตีหน้าอย่างนั้นไปถึงเมื่อไรกันล่ะ " " แค่โดนหญิงเค้าปฏิเสธมาเอง ไม่ต้องเศร้าเสียใจมากหรอกน่ะ " อากิระที่ตอนนี้เริ่มพูดอยู่คนเดียวอย่างเมามัน กลับกันที่ โชวมะเหมือนจะไม่ได้ฟังที่พูดเลยสักนิด แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:21:50 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 20:15:56 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:13:42

ความคิดเห็นที่ 4 จนสักพัก ที่โทรศัพท์มือถือของโชวมะ ได้มีข้อความจาก ริงโกะ  ส่งมาถึง โชวมะที่มานั่งคิดถึงเรื่องที่ตัวเองทำไว้กับ ริงโกะ  ตอนนี้ตัวเค้ากลับรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก " ผมอาจจะทำกับเธอเกินไปจริงแหละ " " ชั้นคิดว่า ตอนนี้ควรจะฟังที่เธอพูดก่อน " เพื่อเป็นการยอมรับว่าตัวเองผิด จึงจำเป็นที่ต้องโทรไปขอโทษ  แต่เมื่อเปิดดูข้อความ " โชวมะ ตอนนี้ฉันกำลังสับสนกับทุกอย่าง " " เพราะมันเป็นความผิดของนายทั้งหมด!!!" (ง่ายๆ สาวเจ้าเครียด เพราะ ฝ่ายชายมันก่อเรื่องไว้เอง) หลังจบข้อความ โชวมะที่ฟัง ถึงกับอารมณ์ขึ้น จนอดที่จะโทรไปเคลียร์กับเรื่องนี้ไม่ได้ " อะไรของเธอกันเนี่ย ? " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 20:17:15 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:16:39

ความคิดเห็นที่ 5 ทันทีที่รับสาย ริงโกะ ซึ่งรอเจ้าตัวอยู่เริ่มบ่นพรรณาถึงเรื่องบางอย่าง " ช้าจังน่ะ...ต้องการอะไรอีกล่ะ ? " ริงโกะซึ่งอยู่อีกสาย ในตอนนี้กำลังอยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไร ร่างกายของเธอถูกเชือกมัดไว้จนขยับไม่ได้ ใกล้ๆปากเธอคือโทรศัพท์ที่แค่เพียงพูดใกล้ๆก็ได้ยินแล้ว " ตัวฉันตอนนี้กำลังอยู่ในโลกที่ซึ่ง เด็กอย่างนายไม่ทางเข้าใจได้อยู่น่ะ " " เฮ้ย!! พูดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ? " " มันเป็น ประสบการณ์ ที่ไม่อาจสามารถนึกเป็นภาพออกได้ " " ตัวฉันจะถูกเชื้อเชิญเข้าไปยัง ภายใน สถานที่แห่งนี้ " " สถานที่ซึ่ง ตัวฉันไม่เคยเห็นมาก่อน " โชวมะได้ยินอย่างนั้น เริ่มพูดเหมือนกำลังต้องการให้ ริงโกะ พูดให้มันเข้าใจกว่านี้ กับ พยายามให้กำลังใจ แต่หารู้ไม่ว่า สิ่งที่พูด ริงโกะ กลับไม่ฟังเลยสักนิด แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:43:29 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:18:37

ความคิดเห็นที่ 6 เบื้องหน้าของเธอคือ ยูริที่กำลังจัดที่นอน เพื่อพร้อมจะเริ่มพิธีของผู้ใหญ่ อยู่ร่ำไร " ตัวฉันในตอนนี้ คือ ดักแด้ ซึ่งกำลังจะลอกคราบกลายเป็นผีเสื้อ ที่โบยบินอย่างสง่างาม " " ลาก่อนนาาาาา~~~~ " เสียงของริงโกะช่างเหนื่อยอ่อน คล้ายคนใกล้จะหมดลมหายใจ ในตอนนี้ถึงจะพูดไป ริงโกะ ก็ไม่ฟังเสียแล้ว เสียงโทรศัพท์นั้น ยังคงดังอยู่ ขณะเดียวกันที่ ยูริ กำลังมองริงโกะด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างบอกไม่ถูก โชวมะ บอกต่ออีกว่า ตัวเองจะรีบไปช่วย แต่เพราะตัวเองไม่ได้อยู่ที่ เมืองหลวงโตเกียว ก็ยิ่งทำให้ขวัญเสียเข้าไปใหญ่ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:45:17 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:20:24

ความคิดเห็นที่ 7 ขณะเดียวกัน P2 ที่ซึ่งอยู่นอกห้อง กำลัง มองหา แมลงสาบฆ่าเล่น จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:20:48

ความคิดเห็นที่ 8 ข้างหลังมีกบตัวหนึ่ง  ที่เมื่อเห็น แมลงสาบตัวหนึ่งก็รีบกินมันเข้าไป พอดีกับที่ P2 พึ่งหันมามอง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:21:34

ความคิดเห็นที่ 9 ขณะเดียวกันอีกคน  อากิระ ที่เลิกเล่นเกมส์ เจงก้า สัมผัสได้ว่า ห้องข้างๆกำลังจะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้น รีบเอา แก้วน้ำทำเป็นหูฟัง แนบกับผนัง โดยทันท่วงที " โอ้ว!! ห้องข้างๆกำลังจะสนุกกันแล้ว " " เอาล่ะ แหกขาของเธอออกสิ " " โอ้ว!! แหกขา " " ผ่อนคลายไว้สิ " " ไม่ต้องห่วงหรอก มันจะเจ็บแค่ครั้งแรกเท่านั้น " " โอ้ว!! ผ่อนคลาย!!! มันจะเจ็บแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!! " " แชงกลีร่า ดินแดนแห่งความชั่วนิรันดร กับ เอล โดราโด้ ดินแดนแห่งความสุข  ฉันจะพาเธอไปที่นั้นเอง " " โอ้ว!!! แชงกลีร่า ดินแดนแห่งความชั่วนิรันดร!!! " " โอ้ว!!!  เอล โดราโด้ ดินแดนแห่งความสุข!!! " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:46:41 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:22:55

ความคิดเห็นที่ 10 เพราะความบังเอิญหรือยังไง เสียงในโทรศัพท์ กับ สิ่งที่อากิระพูดมันช่าง พอเหมาะพอเจาะกันมาก จนโชวมะพึ่งจะมาสังเกตได้ " เฮ้ย!!!! มันห้องข้างๆไม่ใช่เหรอ!!!! " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:47:10 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 20:23:52 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:23:43

ความคิดเห็นที่ 11 ทันทีบุกไปยังห้องข้างๆได้ ก็ต้องพบกับ ภาพปาดตาปาดใจ ดั่งภาพ เพราะ ยูริ ที่ตัวเองคาดไม่ถึงกลับอยู่ในห้องนั้นด้วย " คุณยูริ ?! " " อ้าว หนุ่มน้อย เธอควรที่จะเคาะประตูเสียก่อนน่ะ "   ท่าทางยูริดูจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย " ทำไมคุณถึงได้ ? " " เธอรู้รึเปล่า ? ...ว่าหญิงสาวน่ะ ต้องการ ชายหนุ่มที่สามารถประทานความสุขให้กับตนเองได้ " " ริงโกะจัง น่า  เป็น~~ของ~~ฉัน ~~~แล้ว " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:49:50 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:27:09

ความคิดเห็นที่ 12 โชวมะไม่ทันไรต้องรีบเข้าไปหยุดการกระทำอย่างนี้ หยุดน่ะ โครม!!!! แต่ไม่ทันระวัง ขาดันไปสะดุดล้ม ยูริ ที่มอง เจ้าชายสวมเกราะแห่งแสงมาช่วยเจ้าหญิง น็อกคาที่ไปแล้ว อดที่จะ ขำไม่ได้ " ถ้าตัวฉันได้ความเป็นห่วงเป็นใยอย่างนี้ บ้าง " " ถ้าตัวฉันได้รับความรักจากคนอื่นอย่างนี้ บ้าง " " ใครกันล่ะ ที่จะทำอย่างนี้เพื่อฉัน " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 20:32:05 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:30:01

ความคิดเห็นที่ 13 เหตุที่สะดุด เพราะ ขวดน้ำ ที่ P2 กินทิ้งไว้เกลื่อนพื้น จนน็อกคาที่ในที่สุด (เนี่ยเหรอ พระเอกขี่ม้าขาว) แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 20:32:24 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:30:32

ความคิดเห็นที่ 14 การย้อนอดีตของ ยูริ ครั้งยังวัยเยาว์   ได้เริ่มต้นขึ้น ณ ห้องสตูดิโอสร้างผลงานของ แห่งหนึ่ง ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังบรรจงแกะสลักรูปปั้นหินอย่างตั้งใจ " คุณพ่อท่านเป็นช่างแกะสลัก " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:34:27

ความคิดเห็นที่ 15 เด็กสาวตัวน้อยผมบลอนด์สีทอง ซึ่งยืนมองชายคนนั้นจากข้างหลังด้วยสีหน้าเศร้าหมอง  คิดพรรณาถึงสิ่งที่ตนเองเจอตรงหน้าขึ้นมาว่า " ตัวฉันไม่มีทางได้รับคำว่า อิสระเสรี " " ตราบเท่าที่ฉัน ยังคงตกอยู่ในเงื้อมมือ ของ หอคอย แห่งนี้ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:35:17

ความคิดเห็นที่ 16 สักพัก ภาพของชายผู้เป็นพ่อ ยืนตะง่านท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า " คิดว่ามันงดงามมั้ย ?...ยูริ ?" " ค่ะ พ่อ " ชายผู้เป็นพ่อค่อยๆเดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ พร้อมจับที่หัวไหล่ของลูกสาวตนเองอย่างนิ่มนวล " งั้น..บอกพ่อหน่อยสิ..ว่า ใครกันคือผู้ที่สรรค์สร้างสิ่งที่ งดงาม เช่นนี้ได้ ? " " ค่ะ พวกเราเอง " " พ่อก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน " " หรือถ้าพูดให้ถูกแล้ว เราเท่านั้นที่จะรักสิ่งที่สรรค์สร้าง ความงดงาม เช่นนี้ได้ " " ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม  เราคือ ผู้สรรค์สร้าง " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:51:51 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:36:56

ความคิดเห็นที่ 17 ผู้เป็นพ่อหลังพูดจบ ทันใดนั้นที่ท่าทีการพูดจาได้เปลี่ยนไป " ยูริ...ลูกรู้หรือเปล่า..ว่าลูกน่ะ....ช่าง อัปลักษณ์ สิ้นดี " ยามนั้นที่เด็กตัวน้อย สีหน้าเปลี่ยนไป แววตาเปิดกว้าง ช็อกสิ่งที่พ่อของตนเองพูดขึ้นมาอย่างนั้น จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:38:07

ความคิดเห็นที่ 18 " ความอัปลักษณ์จะไม่มีใครมอบความรักให้สักคนเดียว " " ดูอย่างแม่ของลูกสิ " " แม่ของลูก...กลายเป็นความอัปลักษณ์ นับตั้งแต่วินาที เธอให้กำเนิดลูกขึ้นมา " " นั้นคือคือสาเหตุที่ว่า ทำไมหล่อนถึงไม่สามารถอยู่ร่วมอาศัยในบ้านหลังนี้ และ จบชีวิตลงตามที่ตัวเองต้องการ " " แม่ของลูก...มันช่าง..อัปลักษณ์และโง่เง่าที่สุด " " หล่อน ไม่สามารถเข้าใจใน การสรรค์สร้างศิลปะของพ่อได้ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:39:37

ความคิดเห็นที่ 19 ลบ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 20:43:22 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:42:44

ความคิดเห็นที่ 20 ร่างของพ่อ ช่างใหญ่โต และ น่าหวาดกลัว ในสายตาของเด็กน้อยที่ช็อกกับความจริงเกี่ยวกับ ครอบครัวตนเอง " ฟังให้ดี...ยูริ " " เด็กที่แสนอัปลักษณ์...จะไม่มีใครมอบความรักให้สักคนเดียว " " พวกมันไม่มีสิทธ์ที่จะได้รับความรัก " " ยูริ...ลูกมันช่างอัปลักษณ์สิ้นดี " หลังพูดกันไปสักพัก ผู้เป็นพ่อได้เริ่มกล่าวถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาเมื่อลูกสาวของตน รอร้องขึ้นมา " คุณพ่อค่ะ คุณพ่อสามารถลบล้างความอัปลักษณ์บนตัวหนูได้รึเปล่าค่ะ " " ได้สิ พ่อสามารถขจัดความสกปรกสิ่งนั้นให้หลุดหายไป เหลือแต่เพียงความงดงามบนร่างกายนั้นได้ " " เฉกเช่นเดียวกับที่ มีเกลันเจโลที่สามารถแกะสลัก รูปปั้นเดวิด จากหินอ่อนได้ " " จริงเหรอค่ะ ? " " จริงสิลูก " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:43:54

ความคิดเห็นที่ 21 " ฟังพ่อให้ดี...พ่อจะทำให้ร่างกายของลูก กลายเป็นความงดงามที่แท้จริง " " เพราะพ่อนั้นรักลูกยังไงล่ะ " " ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม  พ่อนั้นจะมอบความรักให้แต่ สิ่งที่สามารถ สรรค์สร้างความงดงาม ได้เท่านั้น " ยูริเริ่มหวาดกลัวมากจนร้องไห้เข้าไปกอดพ่อของตน " คุณพ่อ!!!! หนูจะทำทุกๆอย่าง!!!! " " ทุกๆอย่าง!!!ได้โปรด!!!ได้โปรด!!! มอบความรักแก่หนูเถอะ " แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 54 14:02:20 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:45:02

ความคิดเห็นที่ 22 ผู้เป็นพ่อ เริ่มพูดน้ำเสียงโทนต่ำ ในมือนั้นได้ถือ อุปกรณ์แกะสลักเตรียมพร้อมไว้แล้ว " ลูกเป็นเด็กดี  ดีมากๆ " " มันทำให้พ่อมีความสุขที่สุด " " ตึง ตึง ตึง  " เสียง อุปกรณ์แกะสลัก ดังติดต่อกันหลังจากนั้น จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:47:00

ความคิดเห็นที่ 23 วันต่อมา ณ โรงเรียน ชั่วโมงศิลปะ ชั่วโมงนี้ อาจารย์ได้บอกให้ นักเรียนทุกคน จับคู่กันวาดภาพเหมือนของแต่ล่ะฝ่ายกัน ซึ่งก็ดูจะไม่มีอะไร ยูริที่นั่งเศร้าซึม ตรงหน้าของเธอคือ ผืนผ้าใบสีขาวบริสุทธิ์ที่ำพร้อมจะสรรค์สร้างผลงาน แขนของเธอได้พันแผลไว้ ซึ่งคนทั่วไปคงคิดว่า เธอคงได้รับอุบัติเหตุอะไรมาแน่ๆแต่กลับไม่มีใครสนใจ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:49:12

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนนั้นเองที่ได้มีเด็กสาวคนหนึ่งตรงเข้าไปทักทายพร้อมกับยกผืนผ้าใบวาดผ้ามาด้วย จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:50:45

ความคิดเห็นที่ 25 " ยูริจัง ฉันขอจับคู่วาดรูปกับเธอหน่อยน่ะ " (โมโมกะ นั่นเอง) ตอนแรก ยูริ สงสัยว่า " ทำไมถึงอยากจับคู่กับฉันล่ะ ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:51:14

ความคิดเห็นที่ 26 คำพูดจากปากของโมโมกะคือ " อ้าวก็ตัวยูริจัง ออกจากเป็นคนที่สวยขนาดนั้นนิ " ตอนนั้นเองที่ยูริเริ่ม เอ๋ใจ บางอย่างขึ้นมา เลยตกลงจับคู่กันไป จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:52:32

ความคิดเห็นที่ 27 เย็นวันนั้น ภาพวาดของทั้งคู่ได้รับรางวัลที่ 1 " สุดยอดไปเลย ได้ที่ 1 ทั้งคู่ ด้วย " โมโมกะกล่าวด้วยความดีใจออกนอกหน้า ก่อนที่จะเอ่ยปากชวนต่อว่า " กลับบ้านด้วยกันมั้ย ?  " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:54:25

ความคิดเห็นที่ 28 ณ สวนสาธารณะ ที่ซึ่งสามารถมองเห็นรูปปั้นยักษ์ได้อย่างชัดเจน โมโมกะ กับ ยูริ เดินกลับมาบ้านด้วยกัน โดยระหว่างได้แวะให้อาหารนกเป็ดน้ำ ขณะที่กำลังให้อาหารนกเป็ดน้ำ โมโมกะท่าทางมีความสุขพอสมควร " ตัวฉันมักจะมาให้อาหารพวกมันที่นี้หลังกลับจากโรงเรียนอยู่เสมอ  " แต่กลับกันที่ยูริบอกว่า " ฉันเกลียดพวกมัน ..เพราะพวกมันอัปลักษณ์ ..เหมือนกับนิทานที่ฉันเคยอ่านเรื่อง ลูกเป็ดขี้เหร่  " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:54:54 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:57:18

ความคิดเห็นที่ 29 โมโมกะถามขึ้นอย่างสงสัย " ทำไมกันล่ะ ? " ยูริบอกเหตุผลไปว่า " เพราะทั้งหมดมันเป็นเรื่องโกหก ไม่มีทางที่เป็ดขี้เหร่จะกลายเป็นหงส์ขาวที่สง่างามได้ในชั่วค่ำคืนเดียว " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 20:58:28

ความคิดเห็นที่ 30 กลับกัน โมโมกะกลับพูดในสิ่งที่ตรงกันข้าม " แต่...มันจะจริงเหรอ ที่เป็ดมันขี้เหร่ น่ะ ? " " ตอนที่ฉันไปเที่ยวสวนสัตว์เมื่อวันก่อน ได้เห็นลูกของหงส์ ก็จริง แต่ไม่คิดว่ามันจะอัปลักษณ์เลยสักนิด " " กลับกันที่ว่า ตัวฉัน คิดว่า ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้มันงดงามทั้งหมด เพราะ เทพเจ้าได้สร้างโลกใบนี้ขึ้นมา " แต่พูดกันไปได้สักพัก ตอนนั้นที่ยูริ พึ่งจะรู้ตัวมา เย็นจนป่านนี้แล้ว เลยต้องรีบบอกลาโมโมกะ อย่างเร่งด่วนพร้อมจากไปอย่างรวดเร็ว " ขอโทษน่ะ ฉันต้องรีบกลับก่อนล่ะ ลาก่อน " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 21:00:45 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:00:00

ความคิดเห็นที่ 31 คืนนั้น พ่อของเธอไม่ได้โกรธอะไรที่ ลูกตัวเองกลับบ้านช้า แต่ได้ถามว่า  " ลูกมีเพื่อนแล้วเหรอ ? " พอได้คำตอบว่า " ค่ะ " พ่อก็ถามอีกว่า " เธองดงามรึเปล่า ?" แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 21:02:43 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:02:09

ความคิดเห็นที่ 32 เด็กน้อยตอบกลับพร้อมด้วย หน้าตาที่แดงกร่ำ อย่างมีความสุข " ค่ะ " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 23:08:08 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:03:15

ความคิดเห็นที่ 33 ยามนั้นที่ ผู้เป็นพ่อ พูดขึ้นมาทันทีว่า " อย่าไปยุ่งกับเธออีก " " ! " เมื่อนั้นที่สีหน้าของเด็กสาวตัวน้อย กลายเป็นแบบเดียวกับตอนที่ถูกพ่อของคนบอกว่า ตนเองอัปลักษณ์อีกครั้ง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:04:45

ความคิดเห็นที่ 34 ผู้เป็นพ่อให้เหตุผลไปว่า   " สิ่งที่คนแปลกหน้าพูดมันคือ คำหลอกลวง ทั้งใบหน้า และ วาจาที่เอ๋ยขึ้นมา " " มีแต่เพียงสายเลือดในครอบครัวเท่านั้นที่เป็นความจริง ที่จะมอบความรัก และ ความงดงามให้แก่ตนเอง " " คนแปลกหน้าทุกคน รวมทั้งแม่ของลูก " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:05:57

ความคิดเห็นที่ 35 " ในโลกนี้ " " ลูกมีแค่พ่อเท่านั้น " " และพ่อมีแค่ลูกเท่านั้น " " มีแค่เพียงพ่อคนเดียวเท่านั้นที่รักลูกอย่างแท้จริง " ยูริ กลับปลื้มทั้งน้ำตา ก่อนที่จะเดินเข้าไปกอดพ่อของตน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:07:15

ความคิดเห็นที่ 36 " เอาล่ะ มาเริ่มต่อจากเมื่อคืนกันเถอะ " " ค่ะ " เด็กสาวตัวน้อยตอบอย่างเต็มใจ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:08:12

ความคิดเห็นที่ 37 วันต่อมา ยามเช้าที่ นักเรียนกำลังเดินไปโรงเรียนกัน ยูริ ที่ได้แผลเพิ่มขึ้นมาอีก (คราวนี้ขา) เดินอย่างเงียบเหงาราวกับไร้ตัวตน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:09:13

ความคิดเห็นที่ 38 จนกระทั้งโมโมกะเข้ามาทักทาย จนมีตัวตนขึ้นมา " อรุณสวัสดิ์ ยูริ " คำแรกที่ทักทายกลับ ไม่ใช่ อรุณสวัสดิ์ หรือ สวัสดี แต่อย่างใด กลับกันที่เป็นคำพูดกลับเป็น คนล่ะความหมายที่ว่า " อย่ามายุ่งกับฉันน่ะ " " เอ๋ ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:09:56

ความคิดเห็นที่ 39 เย็นวันนั้น ที่สวนสาธารณะที่เดิม  บริเวณทุ่งหญ้า ยูริได้เดินเข้าไป โมโมกะที่นั่งรออยู่ตั้งแต่เมื่อตะกี้ เริ่มมาเธอก็พูดคำเดิมกับที่พูดเมื่อเช้า " อย่ามายุ่งกับฉันอีก " โมโมกะที่เรียกมาก็เพื่อจะมาเตือนเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับตัวยูริเอง โดยเธอบอกว่า " ก็เพราะฉันรักยูริจังยังไงล่ะ ฉันถึงอยากจะช่วยเธอ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:11:40

ความคิดเห็นที่ 40 สักพัก โมโมกะได้เริ่มพูดถึง เรื่องหนึ่งเข้า " เธอจะเชื่อฉันรึเปล่า ? เกี่ยวกับความลับที่ฉันกำลังจะบอกเธอ " " ความลับ ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:12:09

ความคิดเห็นที่ 41 สถานที่ซึ่งทั้ง 2 อยู่ได้เปลี่ยนไป  พื้นกลายเป็น ภาพแผงผังของ ทางรถไฟ ที่มีการเปลี่ยนแปลงเส้นทางขดเคี้ยวไปหมด ทั้ง 2 คนนั่งอยู่บนเก้าอี้คนล่ะฝั่ง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:14:26

ความคิดเห็นที่ 42 " ตัวฉันสามารถเปลี่ยนแปลงโลกโลกใบนี้ได้เพราะพลังของไดอารี่เล่มนี้ " ไดอารี่สีชมพูเล่มใหญ่พอดีมือ ถูกนำออกมาตั้งไว้ที่ตัก " พลังของไดอารี่เล่มนี้ คือ การเปลี่ยนแปลงรายละเอียดกับความน่าจะเป็นไปของโลกใบนี้ โดยจะทำการเปลี่ยนเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นให้กลายเป็นอย่างอื่น " ซึ่งคนที่จะรับรู้ถึงการเปลี่ยนไปนั้นได้ จะมีเพียง ตัวคนที่ใช้บันทึกเล่มนี้ กับ ตัวบุคคลที่ถูกเปลี่ยนแปลงไปเท่านั้น " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:14:46

ความคิดเห็นที่ 43 " แต่พลังนี้เมื่อใช้ไปแล้ว จะต้องมีการแลกเปลี่ยนค่าตอบแทนบางอย่าง " " เธอจำกระต่ายที่อยู่ในโรงเรียนของพวกเราได้รึเปล่า ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:15:42

ความคิดเห็นที่ 44 " ความจริงกระต่ายตัวนั้น จะต้องตาย แต่ฉันต้องการจะช่วยชีวิตมันเอาไว้ โดยการที่ต้องแลกกับ..." โมโมกะได้ยกมือข้างซ้าย ซึ่ง นิ้วชี้นั้นมีแผลปิดพลาสเตอร์พันเอาไว้ " นี้คือ สิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยนไป หากเราทำการเปลี่ยนแปลงชะตากรรม " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:16:48

ความคิดเห็นที่ 45 โมโมกะได้พยายามบอกอีกว่า " ยูริ จะต้องตายในคืนนี้ แต่ตัวฉันสามารถช่วยให้เป็นอิสระได้ด้วยการใช้พลังของ ไดอารี่เล่มนี้ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:22:09

ความคิดเห็นที่ 46 ในตอนแรก ยูริ ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่โมโมกะพูดเลยสักนิด เธอบอกว่า " หอคอยยักษ์ตรงนั้นคือสิ่งที่พ่อฉันสร้างขึ้นมา มันไม่มีทางที่จะหายไปไหนได้ " แต่ทางโมโมกะ เริ่มถามขึ้นทันทีว่า " เธออยากจะให้หอคอยนั้นหายไปสิน่ะ " ซึ่งยูริไม่คิดที่จะถามว่า " เธอคิดจะทำอย่างนั้นเหรอ " " ใช่ฉันคิดอย่างนั้น " "โกหก...." จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:23:11

ความคิดเห็นที่ 47 เก้าอี้ที่นั่งได้ล้มลงกับพื้น ยูริ เริ่มลุกขึ้นตะโกนใส่หน้าชนิดหัวชนฝาข้างเดียว " เธอแต่งเรื่องนี้มาหลอกฉัน คิดว่าฉันสนุกมากเลยเหรอ เพราะฉันมันอัปลักษณ์อย่างนั้นเหรอ " " แต่ มันจะจบลงในวันนี้ คืนนี้ " " คุณพ่อบอกฉันว่า ทุกอย่างมันจะจบลงในวันนี้ พรุ่งนี้ฉันจะ...." แม้โมโมกะจะพยายามบอกว่า ตัวเธอจะต้องตาย แต่ยังไงยูริก็ไม่ฟังท่าเดียว " ตัวฉันจะได้กลายเป็นหงส์ขาวที่สง่างาม " กลายเป็นว่า ทุกอย่างที่พูดมาทั้งหมด ยูริไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ได้วิ่งหนีตีจาก โมโมกะไปอย่างไม่มีหันกลับมามอง พร้อมกับตะโกนดังลั่นคล้ายกับพยายามหลอกตัวเอง " โกหก โกหก โกหก ฉันไม่เชื่อ " เด็กสาวตัวน้อย วิ่งหนีเพื่อนที่อุตส่าห์หวังดีกับตัวเองอย่างไม่มีเหลียวมองแต่อย่างใด จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:25:27

ความคิดเห็นที่ 48 ในคืนนั้น  ผู้เป็นพ่อในมือได้ถือ อุปกรณ์แกะสลัก ที่มีตราสัญลักษณ์ของ เดวิด ติดไว้ พร้อมมองไปยังลูกตัวเองที่ยืนอยู่ตรงหน้า " พร้อมแล้วรึยังลูก ?" " หลังจากจบเรื่องทุกอย่าง ลูกจะกลายเป็นสิ่งที่ พ่อจะมอบความรักไปชั่วนิรันดร " " ลูกคือ..ลูกคือ....ผลงานชิ้นเอก!!! " มือของพ่อเริ่มสั่นระริกๆ กล้ามเนื้อเกร็งไปหมด ท่าทางของพ่อในตอนนี้เรียกว่า เหมือนกับคนที่แทบจะอดใจไม่ไหวแล้วกับสิ่งที่จะกำลัง จบครึ่งแรก จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:27:05

ความคิดเห็นที่ 49 ตัดกับมาปัจจุบัน วันนี้ฮิมาริ กำลังดูรายการ  Ping Station (มันล้อ รายการ Music Station ครับ) โดยวันนี้มีแขกรับเชิญคือ วง Double H แล้วต้องมาช็อกเพราะทั้ง 2 คน กลับใส่ผ้าพันคอที่ตัวเองถักไว้ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 21:30:30 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:29:06

ความคิดเห็นที่ 50 สั้นๆ มีใครจำ คนที่เป็นพิธีกรรายการ ในภาพได้มั้ยครับ คนในภาพด้านซ้าย คือ ลุง Tamori หรือชื่อเต็มว่า Kazuyoshi Morita ครับ พิธีกรประจำรายการที่พวกเราน่าจะคุ้นเคยกันดี จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:30:17

ความคิดเห็นที่ 51 เมื่อมีคำถามเกี่ยวกับ ผ้าพันคอผืนที่ทั้งคู่ใส่ 2 สาวนั้นก็ให้คำตอบบอกว่า " พวกเรามีความสุขมากๆ ที่ ได้รับผ้าพันคอผืนนี้  " ทำเอาฮิมาริกับ P3 ถึงกับอึ้งไปตามๆกัน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:33:07

ความคิดเห็นที่ 52 ณ ห้องตรวจคนไข้ของ ซาเนโตชิ เงิน 2 ปึกใหญ่ที่ใส่ในซองกระดาษได้วางลงตรงหน้า ซาเนโตชิ ที่ยื่นโดนคันบะ " เท่านี้คงพอสิน่ะ " " เอาล่ะ รีบๆช่วยฮิมาริได้แล้ว " เจ้าตัวคันบะกล่าวอย่างนั้น แต่ท่าซาเนโตชิ กลับหันหัวไปทางอื่นทำหน้าตาคล้ายจะบอกเรื่องอะไรบางอย่าง ด้วยคำพูดที่ว่า " แหม ช่างซ็าบซ่ายิ่งนัก " " อย่างนี้ไม่สนุกเลยสัก.... " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:37:08

ความคิดเห็นที่ 53 ครืดดดดด " อาจารย์ค่ะ !!! " ฮิมาริได้บังเอิญเข้ามาได้จังหวะ จนทั้ง 2 ต้องหยุดพูดเรื่องที่คุยกันกระทันหัน " อาจารย์ค่ะ เมื่อตะกี้หนูกำลังดู ทีวี ได้เห็น 2 สาววง Double H สวมผ้าพันคอที่หนูถักและพูดถึงตัวหนูด้วยค่ะ " อาจารย์เป็นคนเอาไปให้เหรอค่ะ ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:38:26

ความคิดเห็นที่ 54 ซาเนโตชิ ไม่ได้พูดออกไปตรงๆ แค่พูดไปว่า " เรื่องเล็กน้อยน่ะ " (ความจริง ผู้ช่วย 2 ตัวที่อยู่ข้างหลัง เป็นคนบอกเอง) จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:39:15

ความคิดเห็นที่ 55 ฮิมาริได้ยินอย่างนั้นถึงกับดีใจออกนอกหน้า พูดกับพี่ชายตัวเองต่อ " คันจัง อาจารย์หมอ เค้าเอาผ้าพันคอที่ฉันถักไปให้ ฮิคาริจัง กับ ฮิบาริจัง ด้วยล่ะ " " อาจารย์ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:42:50

ความคิดเห็นที่ 56 ที่ทางเดินในโรงพยาบาล ซาเนโตชิกับคันบะ ที่กำลังเดินไปด้วยกันอยู่เงียบๆ จู่ๆ ตอนนั้นที่ซาเนโตชิพูดถึงเรื่องที่ตัวเองได้ช่วยฮิมาริ " งานของหมอนั้น มันต้องรู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับคนไข้ไว้เสมอ " " เธอคิดว่าอย่างนี้มันจะปลอดภัยสำหรับ น้องสาวอันเป็นที่รักของเธอแล้วเหรอ " " เอ๋ ? " ณ โรงอาหาร ยามค่ำคืน ซาเนโตชิได้กล่าวถึงสิ่งบางอย่างขึ้นมาว่า " สิ่งที่เรียกว่า ครอบครัว มันเหมือนกับ คำสาปอย่างหนึ่ง  ขอแค่เราเป็น พ่อกับแม่ ก็จะทำอะไรกับลูกก็ได้ " อีกอย่างคือ ขอแค่เราเป็น พี่น้อง ถึงจะต้องยอมเสียสละอะไรบางอย่างไป ก็ต้องพยายามปกป้องสิ่งนั้นให้ได้ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:44:24

ความคิดเห็นที่ 57 ขากลับจากโรงพยาบาล ภายในรถไฟที่คันบะกำลังอยู่นั่งนึกถึง คำพูดของซาเนโตชิที่ว่า " ผู้ปกครองอย่างเราๆ ทำได้แค่ปกป้องเด็กคนนั้นเท่านั้น เมื่อพอถึงเวลานึง เด็กคนนั้นก็จะมีความคิดเป็นของตัวเองและเริ่มตีตัวจากไปดำเนินชีวิตที่ตนเองเลือก " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:45:46

ความคิดเห็นที่ 58 จากนี้ไปจะขอเร่งรีบไปน่ะครับ อีกด้าน  โรงแรมริมทะเล  ภายในห้องที่ริงโกะพักกับยูริ ตัวยูริ ที่ตอนนี้สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว นั่งพับเพียบ บนตักนั้นมี อีกครั้งของไดอารี่ วางเอาไว้ " ขอโทษน่ะ โมโมกะ ถ้าไม่ใช่ตัวเธอเอง ฉันไม่มีทางทำได้ลงคอหรอก " ตอนนั้นเองที่ได้มีพนักงานเข้ามาเก็บอาหาร พูดถึงเรื่องของยูริเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ ซึ่งโดยแท้จริงแล้ว คนๆนั้นก็คือ มาซาโกะ ที่จะมาเอาอีกครึ่งของไดอารี่ไป จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:48:07

ความคิดเห็นที่ 59 การต่อสู้ของทั้ง 2 ได้เริ่มต้นขึ้น ทันทีทั้งคู่โดดลงไปยัง ข้างล่างที่เป็น บ่อน้ำพุร้อน (ตรงนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก ) เรียงสั้นๆ ทั้งคู่ต่างทั้งรุกทั้งรับกันอย่างไม่แพ้ใคร มาซาโกะยิงกระสุนไำปอย่างต่อเนื่อง ยูริ ฟาดกลับด้วยไม้ปิงปอง สู้ๆกันไปสักพัก มาซาโกะได้สั่งให้ เอสเมลรันด้าดับไฟ เพื่อใช้ประโยชน์จากที่มืดซึ่งเป็นงานถนัดของตัวเอง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:50:24

ความคิดเห็นที่ 60 การต่อสู้จบลงที่ มาซาโกะใช้แผนให้เอสเมลรันด้าเปิดสปอร์ตไลท์ เพื่อพรางตายูริ แล้วสามารถ สามารถชิงเอาไดอารี่ไปได้ พร้อมกับหนีลงทะเลไปทั้งคู่ เอ่ออออ.... ไม่กลัวไดอารี่เปื่อยจนอ่านไม่ได้เหรอ ? คราวก่อนโดนแย่งกันกลางสายฝน ยังพอรับได้ แต่คราวนี้ทะเล แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 23:03:06 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:51:40

ความคิดเห็นที่ 61 ตัดไปยังห้องนอน   โชวมะที่พึ่งจะมารู้สึกตัว ได้ตื่นขึ้น กับมองไปรอบๆเพื่อดูว่าริงโกะเป็นอะไรไปรึเปล่า เมื่อเห็นริงโกะ ที่นอนหลับอย่างมีความสุข  ก็เลยหมดห่วงไปได้บัดดล ตอนนั้นที่ ยูริได้ปรากฏตัวออกมา  พร้อมกับบอกว่า " มีหนูจะมาขโมยเอาไดอารี่ของริงโกะจังไป " " แต่สิ่งที่มันได้ไปคือของปลอม " เพราะของจริงนั้นถูกเก็บไว้ในตู้เซพของห้องพัก ซึ่งเมื่อพูดจนจบ ยูริก็ขอลาไปก่อน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:53:00

ความคิดเห็นที่ 62 ย้อนความอีกครั้ง ร่างของเด็กน้อยคนหนึ่ง ได้มีเปลวเพลิงสีแดงฉานลูกใหญ่ ครอบแผ่นหลัง ความเจ็บปวดนั้นทำให้ ต้องร้องออกมาด้วยเสียงอันกึกก้อง " อ็ากกกก!!!!! " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 23:04:48 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:54:02

ความคิดเห็นที่ 63 " !" ยูริที่หลับบนเตียงในสภาพเปลือยเปล่า ได้ตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงร้องบางอย่าง วินาทีแรกที่เธอรู้สึกได้คือ คุณพ่อของเธอได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:55:09

ความคิดเห็นที่ 64 และ อีกอย่างหนึ่งที่ได้เห็นทันทีเมื่อ ยูริ ไปมองหน้าต่างก็คือ " หอคอยของคุณพ่อ!!! เปลี่ยนไป ?! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:55:47

ความคิดเห็นที่ 65 ยูริที่รีบวิ่งไปยังสวนสาธารณะ ในใจคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง " ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด  " " หรือว่านี้จะเป็นพลังที่โมโมกะพูดถึงกัน ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:00:12

ความคิดเห็นที่ 66 จนเมื่อมาถึง ก็ได้พบกับ ฝูงชนกลุ่มหนึ่งที่ยืนมุงดูอะไรบางอย่างที่ รถพยาบาล " มีเด็กคนหนึ่งถูกไฟคลอกด้วย " ร่างของเด็กน้อยคนหนึ่งได้ถูกหามส่งโรงพยาบาล ยูริที่พึ่งมาถึง ทันทีที่จะเห็นร่างนั้น แววตาและสีหน้าของเธอกลายเป็นความหวาดผวา " โมโมกะ !!!!!! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:00:53

ความคิดเห็นที่ 67 ณ โรงพยาบาล  ภายในห้องพักฟื้น เด็กน้อย 2 คนกำลังนั่งปรับความเข้าใจกันอย่างเงียบๆ ไม่มีใคร " คุณพ่อของเธอจะไม่กลับมาอีกแล้ว  ตัวเค้าได้หายไปพร้อมกับ หอคอยแห่งนั้น " ปล. มีใครเห็นโมโมกะภาพนี้เป็น อิโนริ Guilty Crown บ้างครับ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:03:34 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:02:18

ความคิดเห็นที่ 68 " นั่นคือพลังของเธอเหรอ " " ใช่ " " เธอช่วยปลดปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ จนเธอต้องเจอกับเรื่องอย่างนี้ " " ทำไมกันล่ะ ทำไมเธอถึงทำเพื่อฉันขนาดนี้ด้วย " มือของยูริค่อยๆเข้าไปแตะไดอารี่เล่มนั้น แต่โมโมกะกลับห้ามไว้อย่างรวดเร็ว " อย่าน่ะ!!!! " " อย่าแตะต้องมันเด็ดขาด  " " ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องแลกเปลี่ยนกับสิ่งบางอย่างในตัวไป" " ทำไมกันล่ะ ?! ทำไมเธอถึงต้องมาเจ็บตัวอย่างนี้เพื่อฉันด้วย ?!" ยูริร้องห่มร้องไห้ถามสิ่งที่ตัวเองไม่เข้าใจ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:04:41

ความคิดเห็นที่ 69 เมื่อนั้นที่ฝ่ามืออันแสนอบอุ่นที่มีผ้าพันแผลพันไว้จนเหลือแค่นิ้วมือทั้ง 5 ที่เรียวยาว  ได้เข้าไปสัมผัสมือของตนเองอย่างนุ่มนวล " ก็เพราะว่า...ฉันรักยูริจังยังไงล่ะ ? " เด็กน้อยได้ยินคำพูดถึงกับพูดอะไรไม่ออก " ฉันไม่อยากจะสูญเสียคนสำคัญของฉันไป " แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 23:07:18 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:05:44

ความคิดเห็นที่ 70 ณ สถานที่ซึ่งเคยมีรูปปั้น เดวิด ตั้งตะง่าน ในปัจจุบันนี้มันถูกเปลี่ยนให้กลายเป็น  โตเกียวทาวเวอร์ ด้วยพลังของ ไดอารี่ของโมโมกะ ซึ่งผู้ที่รู้ว่ามันเปลี่ยนแปลงไป มีเพียง ยูริ คนเดียวเท่านั้น ตัว ยูริที่กลับมาจากโรงแรม กำลังยืนมองมันพร้อมกับเริ่มพูดถึงเป้าหมายของตน " หลังอุบัติเหตุในครั้งนั้น โมโมกะก็หายสาบสูญไป  " " ไดอารี่ได้ถูกเปลี่ยนมือไปยังอีกคน ' " ฉันจะใช้พลังของมันเพื่อเปลี่ยนโลกใบนี้   " " เพื่อที่โมโมกะจะได้กลับมาอีกครั้ง " จบตอน แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:09:41 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:09:18 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:07:07

ความคิดเห็นที่ 71 NEXT Station.16 ตอนนี้ให้ความจริงหลายๆอย่างเยอะมากๆเลยครับ เท่าที่ดูมา - ความสัมพันธ์ของ ยูริ และ โมโมกะ - พลังของไดอารี่ ที่เปิดเผยแล้ว - ความจริงเกี่ยวกับ ยูริ เรื่อง ความงดงาม และ การโกหก - ความผิดปกติของร่างกายยูริ  ซึ่งเกิดขึ้นโดยพ่อของตัวเอง - เป้าหมายที่แท้จริงของ ยูริ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:12:59

ความคิดเห็นที่ 72 ปริศนาของเรื่องในตอนนี้คือ - เหตุผลที่ซาเนโตชิ ทำเพื่อฮิมาริ อันนี้ยังคงเป็น ? ให้ชวนติดตามกันต่อไป - สิ่งที่ซาเนโตชิ พูดเกี่ยวกับ คำสาปของสิ่งที่เรียกว่า ครอบครัว และ พี่น้อง - และเกี่ยวกับ เรื่องสักวัน ที่เด็กที่อยู่ในการดูแลมาตลอด จะปลีกตัวออกห่าง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:15:48

ความคิดเห็นที่ 73 ภาพปิดของตอนนี้ครับ ขอขอบคุณ 2ch ครับ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:16:43

ความคิดเห็นที่ 74 ปล. พี่น้องบ้านนี้ ช่างเหมือนกันจริงๆเถอะ  ทั้งพี่ทั้งน้องเลย แค่เปลี่ยนสีผมเท่านั้น จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:19:05

ความคิดเห็นที่ 75 คห.50 ใครอ่ะ จากคุณ : bloodsoap_cdaz เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:21:27

ความคิดเห็นที่ 76 คห.75 Music Station เป็นรายการที่ออกอากาศที่ญี่ปุ่น ทางช่อง tv asahi  (บ้านใครติด true ก็สามารถรับชมได้ครับ) รายการนี้จะเชิญเหล่า ดารานักร้อง ศิลปิน ดังๆหลายต่อหลายวง มาเชิญออกรายการทุกสับดาห์ครับ ในภาพ ลุงที่ใส่แว่น เป็นพิธีกรรายการขาประจำ ชื่อลุงทาโมริ ครับ   ภาพ คห.49 ก่อนหน้า ตัวไอคอนรูปคนที่สวมแว่น นั้นแหละ ลุง ทาโมริ ครับ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:37:30

ความคิดเห็นที่ 77 ที่ยูริไปแย่งตาแว่นก็เพื่อไม่ให้ริงโกะเสียตัวสินะ... จากคุณ : A... เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:38:51

ความคิดเห็นที่ 78 กระทู้ที่รอคอย อิอิ ขอบคุณมากค่ะ ทำให้ดูรู้เรื่องขึ้นเยอะเลย จากคุณ : <<Seymour>> เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:54:46

ความคิดเห็นที่ 79 อยากถีบโชมะมากตอนนี้ให้ตายเหอะ จากคุณ : BeatJeeNa เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 05:53:21

ความคิดเห็นที่ 80 เพื่อนโซมะ ชื่อ อากิระ คนพากย์เพื่อนก็ อิชิดะ อากิระ(คนเดียวกะอาจารย์ทาบุกิ) นอกจากงงกับ ปริศนาแล้วยังต้องมาลุ้นว่า เบอร์1 จะโดน เอสเมรัลด้า กินตับเมื่อไหร่ ตามมาหลอนถึงใน OP2 จากคุณ : Lemonade4-0 เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 13:30:52

ความคิดเห็นที่ 81 ^ ข้าพเจ้ารอลุ้นฝั่งเจ้าของเพนกวินมากกว่าแฮะ Project M คืออะไรเมื่อไหร่จะเปิดเผยก็ไม่รู้ อีกเรื่อง ถ้าปรากฎว่าวิธีใช้ไดอารี่คือก็แค่เขียนลงไปแบบ Death Note นี่คงน่าสนุกดีนะ จากคุณ : pessimistic freak เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 15:43:50

ความคิดเห็นที่ 82 สุดยอด  ถ้าดูเองไม่รู้เรื่องเลยซักกะติ๊ดด จากคุณ : เฟรดดี้ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 19:44:22