 |
The title doesnt do it justice. I couldnt decide on what to make it so I decided, lets just go with the facts.
ในตอนเริ่มต้นมันอาจจะไม่ถูกนัก ฉันไม่ได้ตัดสินใจที่จะทำมันตั้งแต่แรก
I met the love of my life.
ฉันพบความรักในชีวิต
The bias I will forever cherish in my heart spoke to yours truly. And Im still reeling from the shock.
ฉันจะใช้หัวใจของผมพูดความจริงและฉันยังรู้สึกถึงเหตุการณ์นั้น
After the awe inspiring concert that was SM Town NYC, I woke up this morning with next to no voice and a 9:30 class to attend.
หลังจากได้แรงบันดาลใจจากคอนเสิร์ต SM Town NYC ฉันตื่นขึ้นในเช้าวันต่อมาไม่มีเสียง ออกไปเรียนตอน 9.30
After getting back to my dorm, I debated back and forth, back and forth whether or not I should write a letter to Seohyun. I only had the possibility of meeting Seohyun to cling to, and I didnt want to look stupid if I did give it to her and if she did read it. IF IF IF. That was the word of my morning. Everything hinged upon something else ><
หลังจากกลับมาที่หอแล้ว ฉันกำลังคิดว่าควรจะเขียนจดหมายถึงซอฮยอนดีมั้ย มีความเป็นไปได้ที่ฉันจะพบเธอแต่ฉันกลัวว่ามันจะดูโง่ ถ้าฉันให้จดหมายเธอไปแล้วเธอไม่อ่านมัน สุดท้ายอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดละนะ ><
30 minutes before I left, I poured my heart onto a 1 page word document and printed it. Had to be the most ghetto fan letter Seohyun has ever recieved. No envelope (was afraid she wouldnt open it), it was just a sheet of paper, printed out, not even handwritten because I had no stationary and loose leaf would have been even MORE ghetto. =.=
อีกแค่ 30 นาทีก่อนที่จะออกไป ฉันพิมพ์จดหมาย 1 หน้าและปริ๊นมันออกมา ไม่มีแม้กระทั่งซองจดหมาย(กลัวว่าเธอจะไม่ได้เปิดอ่าน) ไม่ได้เขียนด้วยลายมือ มันต้องเป็นจดหมายที่แย่ที่สุดที่ซอฮยอนเคยได้รับแน่นอน =.=
I folded it into thirds and tucked it into my SNSD Goobne planner so that it wouldnt wrinkle in my bag.
ฉันใส่จดหมายไว้ใน SNSD Goobne มันจะได้ไม่ยับ
The next 2 hours were spent waiting in line for the Soshified fanmeet, nervously awaiting a text or call from my friend that would let me know if I could meet Seohyun or not. 2 hours in I got the call and immediately picked up. All I heard was I got you in and I was dashing out of line, towards who knows.
2 ชม.ต่อมากับการรอคอย Soshified fanmeet ฉันกังวลมากระหว่างรอข้อความหรือโทรศัพท์จากเพื่อน เพื่อยืนยันว่าฉันจะได้เจอซอฮยอนหรือไม่ หลังจากนั้นเพื่อนของฉันโทรมาบอกว่าฉันเข้าไปได้ ฉันจึงรีบวิ่งออกไปทันที
Details withheld here because they arent that important, but I ended up in the MTV Times Square studio, staring at SNSD in all their beauty. It was really a surreal experience. I was dreaming, that was the only explanation I could think of. Even seeing them in real life, I felt like a TV screen was set up between me and them. They looked so perfect, not a single thing lost in translation when it comes to still shots of them. What is lost in translation is how their presence demands attention. I could not fixate my eyes or mind on anything else but them. When you watch them on whatever, the cameras are always trained on them, but even when on set, with the hustle and bustle of Times Square going on outside the window, its impossible to even think about diverting attention away from them.
ฉันไปหยุดที่ MTV Time Square Studio จ้องมองไปที่ SNSD มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้เห็นพวกเธอในชีวิตจริง ฉันรู้สึกเหมือนฉากในทีวีที่ถูกขัดขึ้นระหว่างฉันกับพวกเธอ ระหว่างดูฉันไม่สามารถละสายตาไปสนใจอย่างอื่นได้เลย ถึงแม้ภายนอกหน้าต่าง Time Square จะวุ่นวายมากก็ตามก็ไม่มีใครสนใจ
Anyway, as I was standing off to the side for the interview, I stared at Seohyun and could not wipe the grin off my face. I was trembling from head to toe. Like, uncontrollable shivers. At one point, she looked at me and I hid behind a friend in embarrassment. I think she smiled afterwards, cant be sure.
อย่างไรก็ตามเมื่อการสัมภาษณ์จบลง ฉันมองไม่ที่ซอฮยอน ฉันไม่สามารถหยุดยิ้มได้เลย ตัวของฉันสั่นตั้งแต่หัวจนถึงเท้าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอมองมาที่ฉัน ฉันเขิลมากก็เลยซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเพื่อน ฉันคิดว่าเธอยิ้มหลังจากนั้นนะ
She looked amazing. Im sure you all will see in the pictures and fancams, but she had the straight hair, slightly brown. It looked silk smooth and I died at how beautiful she was. It was just surreal how everything was lining up.
เธอดูดีมากพวกคุณจะได้ดูจากรูปถ่ายและแฟนแคม ผมของเธอมีสีน้ำตาลเล็กน้อยมันดูเหมือนผ้าไหมนุ่มๆ ฉันจะตายกับความสวยของเธอ (อันนี้มั่ว แต่คิดว่าประมาณนี้แหละ 55555+  )
The interview was amazing, Im sure the great people over at MTVK will have it up very soon! I wont go into detail because itll be up anyway and I dont want to give many spoilers!
การสัมภาษณ์ดูตื่นตาตื่นใจฉันแน่ใจว่าจะเกิดขึ้นที่ MTVK แน่นอน ฉันขอไม่พูดถึงรายละเอียดหรอกนะเพราะไม่ต้องการให้มีสปอยเยอะเกินไป
After the interview finished, my friend encouraged me to go up and ask for a picture, but I was WAY too nervous for anything like that. She literally had to push me onto the stage up to her. Moment of truth!!!
หลังจากการสัมภาษณ์จบลง เพื่อนของฉันอยากให้ฉันขึ้นไปและถ่ายรูป แต่ฉันกลัวเกินไปกับเรื่องแบบนี้ เธอมีความต้องการแรงกล้าที่จะให้ฉันขึ้นไปบนเวที นี่มันจริงหรือนี่!!!!!!
I was SO SHY
I asked (in Korean) Seohyun shi
and she turned around and looked at me! I then said, Oh, Im a really big fan of yours
and she said, Ah, thank you! (All in Korean) and gave me a small bow!!!! Her voice is the most angelic thing
soft and sweet, yet theres intention behind her words. All my sentences were trailing off, but I could feel that she meant the words she was saying.
ฉันเรียกเธอ "คุณซอฮยอน..." (ภาษาเกาหลี) เธอหันกลับมาและมองมาที่ฉันและพูดว่า "โอ้", "ฉันเป็นแฟนพันธ์แท้ของคุณ" และเธอตอบว่า "อ่า~,ขอบคุณค่ะ!"(คุยกันเป็นภาษาเกาหลี)และเธอโค้งให้ฉัน!!! เสียงของเธอช่างนุ่มและหวาน(เสียงจริงเหรอนั่น ) เต็มไปด้วยความตั้งใจในประโยคที่พูดจริงๆ
It was a bad time to go up though because they needed to take pictures of SNSD, so I got off the stage awkwardly and they took the pictures. Afterwards they wanted the girls to interact with the crowd outside, so they went to the window and waved drawing lots of screams. A guy had a huge drawing of Seohyun and she pointed it out and said, Oh! They drew me! It was adorable!
เป็นช่วงเวลาที่วุ่นวายเพราะพวกเขาต้องการถ่ายภาพของ SNSD ฉันจึงออกมาจากตรงนั้นให้พวกเค้าถ่ายภาพกัน พวกเค้าต้องการให้เธอทักทายกับฦุงชนด้านนอก ดังนั้นพวกเธอจึงเดินไปที่หน้าต่างและมีเสียงกรี๊ดตามมา บางคนถือรูปของซอฮยอนเมื่อเธอเห็นก็พูดว่า "โอ้! นั่นรูปของฉัน!" มันดูน่ารักมาก!
After that they went off to the dressing rooms, and while they were leaving, my amazing friend pushed me once again to her. I had the letter in my hand and as she passed by I said, Oh, Seohyun-shi, I wrote this small letter for you. Please read it if you have the chance. And she said, Oh, thank you! I will! Once again, in that sweet sweet voice of hers. I seriously think that I will dream of her voice. I think her voice is what took me most by surprise in how perfect it was. She took the letter and held onto it! I was expecting her to tuck it away somewhere, but she held it in her hand all the way into the dressing room.
หลังจากนั่นขณะที่พวกเธอกลับเข้าไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อนของฉันก็บอกให้ฉันเอาจดหมายไปให้ซอฮยอน ฉันพูด "คุณซอฮยอน,ฉันเขียนจดหมายมาให้คุณ อยากให้คุณอ่านมันถ้ามีโอกาส" ซอฮยอนตอบฉันด้วยเสียงอ่อนหวานมากๆว่า"โอ้!,ขอบคุณ แล้วฉันจะอ่าน" ฉันเริ่มคิดแล้วว่าจะฝันถึงเสียงของเธอ ฉันคิดว่าเธอจะเอามันไปไว้ที่อื่นแต่ซอฮยอนถือจดหมายของฉันไว้ในมือตลอด
From here the fan account goes into only what Ive heard from my friend. I didnt personally witness any of this ><
ฉันเคยได้ยินแฟนแอคจากเพื่อนของฉัน แต่ไม่เคยเจอกับตัวเองหรอกนะ ><
Apparently, the girls started eating. There was pizza ordered and everyone went and got food
except for Seohyun.
SNSD พวกเธอกินพิซซ่ากันยกเว้นซอฮยอน ( กรี๊ดด )
She sat down on a couch
and started reading my letter.
ซอฮยอนนั่งลงและเริ่มอ่านจดหมายของฉัน
I cant even describe how I feel about this. She was reading each line carefully and spent a good 20 minutes just reading it! According to someone else in the room, at the end of it she said, Awww and at that point the other girls started asking her what it was. *Dead*
ฉันไม่สามารถบรรยายความรู้สึกได้ เธออ่านแต่ละบรรทัดอย่างตั้งใจและใช้เวลาประมาณ 20 นาที เมื่ออ่านจบเธอพูดว่า "อ่า~" และสาวๆคนอื่นเริ่มหันมาถามซอฮยอนแล้ว *ตายยยยยย*~
Im told she didnt even get to eat because she was reading my letter!
ฉันบอกว่าเธอไม่ได้กินข้าวเพราะว่าอ่านจดหมายของฉันอยู่
My friend went up to her afterwards and asked if she understood the letter and she said, Oh! Yes! And so my friend explained to her that I was a friend of hers that wrote the letter and that I was a huge fan of Seohyun and she replied, Oh! Thank you!
เพื่อนของฉันเข้าไปถามซอฮยอนว่าเธอเข้าใจจดหมายหรือเปล่า เธอตอบว่า"โอ้!ค่ะ!" เพื่อนฉันอธิบายให้ซอฮยอนฟังว่าเค้า(คนเขียน)เป็นเพื่อนของเธอ(คนที่ขึ้นไปอะนะ)และเป็นแฟนตัวยงของซอฮยอน และเธอตอบว่า"โอ้! ขอบคุณค่ะ"
Forever dead.
จนกว่าจะตาย
Unfortunately, I didnt get a picture with her but its a bittersweet regret. I would never have been able to change my profile picture for the rest of my life. Im SO SO grateful to said friend who gave me this AMAZING opportunity. I hope to be able to make more memories like this but I understand that this may be a once in a lifetime thing. Thanks so much for reading guys! I will forever cherish this memory and hope that all of you guys get to have similar opportunities and memories!
น่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปกับซอฮยอน ฉันไม่เคยต้องการเปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน ฉันรู้สึกขอบคุณเพื่อนของฉันที่ให้โอกาสที่สุดยอดแบบนี้ หวังว่าสักวันจะมีช่วงเวลาแบบนี้อีกแต่ฉันเค้าใจดีว่านี่อาจจะเป็นแค่ครั้งเดียวในชีวิตเลยก็ได้ ขอบคุณที่อ่านฉันจะรักษาความทรงจำนี้ไว้เป็นอย่างดีและหวังว่าทุกคนจะมีช่วงเวลาแบบนี้บ้าง!!
ไม่มี CR ทรานเพราะแปลเอง มั่วเอง งงเอง ข้ามเอง 55555+
| จากคุณ |
:
ชานมสีส้ม 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 54 02:01:49
|
|
|
|
|
WGMYongSeoRealloveStory ตอน ยงไม่หวั่นไหวเมื่อมีชายมาใกล้ซอจูเพราะหัวใจซอจูมีให้ยงคนเดียวเท่านั้น #405{แตกประเด็นจาก A11232074}
ไปอาบน้ำดีกว่า
