(Review and Spoil) ฉากต่างๆ ที่ชอบจาก "30 กำลังแจ๋ว" ใครชอบฉากไหนมาแบ่งปันความคิดเห็นกันค่ะ :)
|
 |
เพิ่งไปดูมาวันนี้ คนเต็มโรงเลยค่ะ ไปถึงก่อนเวลาฉายตั้งครึ่งชั่วโมง ได้ที่นั่งแถว Q แน่ะ
ส่วนตัวชอบหลายๆ ฉากในเรื่อง รอบที่ดูมีผู้หญิงเยอะด้วย พอฉากนายปอราสิตทำตัว "เลี่ยน" หรือ "น่าสงสาร" ขึ้นมาเมื่อไหร่จะมีเสียงสาวๆ ในโรงส่งเสียงร้องประกอบอย่างกับ laff box ในซิตคอม (เราเองก็ช่วยร้องด้วย แหะๆ)
ฉากนายปอราสิตเดินกลับบ้านมากับจ๋า แล้วมาป๊ะกับกิฟท์ สาวน้อยหน้าตาน่ารักวัยเดียวกัน ตอนสองคนนี้ร้องเพลงประจำกลุ่ม "อึ้งกิมกี่" แล้วกิฟท์กับปอเต้นไปด้วยนี่ฮาหน้าอั้มมากเลย ประมาณว่า "นี่หนูๆ ทำอะไรกัน(วะ)คะ?" เป็นจุดที่ตอกย้ำความแก่ของนางเอกมากว่าเจ้าตัวเลยวัยจะทำอะไรแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว พอเห็นสาวๆ วัยรุ่นทำแล้วน่ารักน่าชัง จ๋าคงจะเกิดอาการเซ็งสุดขีด เลยมาลงกับดอกไม้ในห้องซะ!
ฉากตอนจ๋าเอาโจ๊กมาให้แล้วปอกำลัง "จุ๊กกรู๊ว" อยู่ ฉากนี้เสียงกรี๊ดของสาวๆ ดังแบบดังมาก แต่พอปอโดนถีบ น้องผู้ชาย(แว๊นๆ) ที่นั่งแถวหน้าสองคนหัวเราะกร๊ากเสียงดังแบบโดดเด่น "ไซค์คิกเลยเว้ยยยย" ได้ยินกันทั้งโรง หัวเราะอีกรอบนึง :D
ฉากบอกรักใต้น้ำของนายปอราสิต ฉากนี้เป็นฉากที่ตอกย้ำคาแร็คเตอร์ของพระเอกว่าเป็นคนซื่อๆ ทื่อๆ (บื้อๆ) คือนึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ก็รักอ่ะ จะทำไม จะบอก เชอะ! (สะบัดบ๊อบ) เราเลยได้เห็นพระเอกโชว์ความรักแบบเลี๊ยน...เลี่ยน ให้นางเอก ถ้าเราเป็นเซนในฉากนั้นเราคงยอมแพ้ให้พระเอกตอนนี้แหละ แบบ ถ้ามรึงจะเต็มที่ขนาดนี้ มรึงเอาไปเลยเหอะ.. >< บทบอกรักก็ลิเก๊ ลิเก สาวๆ ในโรงร้องแหวะกันเป็นแถว แต่มันก็เป็นความลิเกที่น่ารัก ประมาณว่าถึงจะน้ำเน่าแต่ก็ยังเห็นเงาจันทร์นะจ๊ะ ^^
"ถ้ามีคนหนึ่งพันคนคิดถึงคุณ.. ผมเป็นหนึ่งในนั้น ถ้ามีคนหนึ่งร้อยคนคิดถึงคุณ ผมยังคงเป็นหนึ่งในนั้น" (จำท่อนหลังไม่ได้ แต่จำได้ว่าแหวะมาก ความรักเราจะเป็นเหมือนไข่มุกคู่ทะเล แหวะๆๆๆ แต่ก็น่ารัก :D)
ฉากจ๋ากับนภไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันแล้วโดนปอโทรจิก จิก จิก จิก ตอนดูฉากนั้นทีแรกแอบรำคาญปอเล็กน้อย (พอดีเราเป็นคนขี้รำคาญอยู่แล้วอ่ะค่ะ เกลียดการโดนโทรจิกเป็นที่สุด ยิ่งอยู่ในสถานการณ์แบบจ๋าตอนนั้น คงรู้สึกว่า แกจะมาจิกชั้นอะไรนักหนา!) แต่พอตัดมาเห็นปอร้องไห้ ไม่ใช่เบาๆ ด้วยนะ แต่เป็นแบบน้ำตานองหน้า เสียงสาวๆ ก็คราง "อุ๊ยยยยย~ โถๆๆๆๆๆ น่าสงสาร" ก็ดังระงม เล่นเอาน้องชายที่ไปดูด้วยกลอกตาเซ็ง (อิจฉาปอล่ะเซ่!) แต่ฉากนี้สงสารพระเอกจริงๆ คงแบบใจสลาย... ทุ่มเทมาก สุดท้ายก็เสียใจมาก
ฉากที่ "ตัวเล็ก" ตาย เล่นเอาขนลุกเลยค่ะ เพราะสุนัขที่เราเลี้ยงไว้มานานเป็นสิบปีเพิ่งหายไปและยังหาไม่เจอ เลยอินกับฉากนี้มากหน่อย คนในโรง(สาวๆ) ก็ส่งเสียง ว๊าย อ๊าย ฮือๆ สงสารๆๆๆ กันอีก ตามจริงตั้งแต่ดูแรกๆ เราก็รู้สึกว่าบุคลิกพระเอกเรื่องนี้เหมือน "สุนัข" จริงๆ ขี้อ้อน ซื่อสัตย์ รักเจ้านาย ยิ่งตอนไปอ้อนให้จ๋าทำกับข้าวให้กินแล้วกระพริบตาปิ๊งๆ นี่เหมือนน้องหมาขี้อ้อนมาก ตอนแย่งน้องหมากินลูกชิ้นก็น่ารัก พอปอเปรียบความรักของตัวเองกับเจ้า "ตัวเล็ก" เลยเห็นภาพเลยว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนไม่มีอะไร ไม่ซับซ้อน รักก็รักจริงๆ แล้วก็ไม่เปลี่ยนใจด้วย เหมือนหมาที่รักและไม่ลืมเจ้าของ ถึงเจ้าของจะตี จะดุ สุดท้ายมันก็กลับมาคลอเคลียอยู่ดี เข้ากับเพลงประกอบภาพยนตร์ "มันคงเป็นความรัก" มากๆ
และจะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้ายเธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไรใจฉันก็ไม่ยอม
ถ้ารอให้ฉันหยุดหัวใจ ถ้ารอให้ฉันหันหลังเดินลับหายไป
ได้ยินไหม...... คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน......
ฉาก "kiss" ที่มาทีหลังฉากสะเทือนใจก็ทำให้คนทั้งโรงตกกะใจ ร้อง "เฮ้ยย!!" เป็นเอฟเฟคประกอบ เพราะเอาเข้าจริงๆ ไม่ได้คาดคิดว่าฉากอย่างนี้มันจะมาในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเป็นนางเอกก็คงช็อค มึนๆ ไปเหมือนกัน เจอเหตุการณ์อะไรมาเยอะแยะ กำลังเศร้าๆ ดันถูกจูบไม่ทันตั้งตัว
T__T ---> }{ ---> O_o!!!!
ฉากปอไปนั่งกินเหล้าปรับทุกข์กับเซน กินเหล้าเมาแล้วจู่ๆ ก็ร้องไห้ ฉากนี้น่าสงสารอีกแล้ว สาวๆ ร้อง "ฮือ.. สงสาร อื้มมม ร้องไห้อีกแล้ว" ชอบบทพูดฉากนี้ที่ปอพูดประมาณว่า "เด็กกว่าเจ็ดปีไม่ดีตรงไหนวะ อีกห้าสิบปี พี่เค้าแปดสิบเอ็ด กรูเพิ่งเจ็ดสิบสี่ กรูยังอุ้มพี่เค้าได้อยู่เลยนะเว้ย!" ฮาตอนที่เซนบอก "มรึงนี่สุดยอดจริงๆ เมายังบวกเลขได้อีก" ฉากนี้เราฮาเป็นพิเศษ เพราะขนาดไม่เมา เรายังบวกเลขช้ามากกกกกกกก พระเอกเก่งสมเป็นหนุ่มวิศวะฯ จริงๆ :))
ฉากจ๋าไปส่งปอที่ทะเล (สวยมากกก ที่ไหนอ่ะ? ><) ฉากนี้เศร้าแล้วก็เซ็งแทนปอมาก ขนาดนี้แล้วจ๋ายังจะใจแข็ง อุตส่าห์ปล่อยหมัดฮุก "ตามสถิติผู้ชายจะตายก่อนผู้หญิง 7 ปี ถ้าพี่แต่งงานกับผม เราก็จะได้ตายไปพร้อมๆ กัน ไม่ดีเหรอพี่?" ชียังคิดไม่ตกอีก! แต่ฉากที่จ๋าเรียกปอไว้แล้วกอดอีกทีทำให้เรารู้ว่านางเอกรักพระเอกมากเหมือนกัน แต่ยังใช้สมองแทนหัวใจอยู่ ทำให้ไม่กล้ารับรักพระเอกในตอนนั้น
ฉากสุดท้าย ตอนที่จ๋าคิดตก(ซะที!) หลังจากได้ดูคลิปสารภาพรักของปอแล้ววิ่งไปหาปอ ตอนปอหันมาถาม "จะวิ่งมาบอกว่าไม่ใช่ใช่ป่ะ?" น่าดูเอ็น เอ้ย! เอ็นดูมาก ดูกระเง้ากระงอดแบบงอนๆ แต่พอจ๋าบอกว่า "ใช่" แล้วปอดีใจก็ดีใจน่ารักมาก น่ารักแบบเด็กๆ แบบปอนั่นแหละ ฉากที่ถอยหลังไปชนต้นไม้แล้วล้มก็ตอกย้ำคาแร็คเตอร์พระเอก ไอ้หนุ่มซื่อๆ ทื่อๆ บื้อๆ ที่น่ารักได้เป็นอย่างดี จบปิ้ง!! แฮ้ปปี้เอ็นดิ้งแบบ feel good :))
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 54 20:18:44
| จากคุณ |
:
TON AMIE 
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 พ.ย. 54 19:46:01
|
|
|
| 
