ความคิดเห็นที่ 1 เพราะเป็นบทที่เค้ากำหนดมาครับ....ล้อเล่นนะครับ  :) ผมชอบมากนะครับอ่านตั้งกะ ม.3 ตอนนี้เรียนจบแล้วมันก็ยังไม่จบสักที หากถามว่าตอนนั้นกรีฟีส นึกอะไร ยังไง ถึงยอมแลกทุกสิ่งเพื่อเป้าหมาย ผมไม่มั่นใจว่าจะมีใครตอบได้ไหม เพราะผมเองยังไม่มีเป้าหมายถึงขนาดที่จะต้องยอม "ถวาย" ทุกสิ่ง ทรยศ ทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของผมขนาดนั้น.. ผมเลยไม่เคยรู้สึกถึงอารมณ์ที่กรีฟีสรู้สึกในตอนนั้นครับ อาจจะเป็นเพราะเค้าสูญเสียองค์ประกอบสำคัญๆในการไปให้ถึงเป้าหมาย(ความพิการ) และเห็นเพื่อนๆของเค้าที่ยังคงสามารถทำเป้าหมายให้เป็นจริงอยู่ตรงหน้า เลยอาจจะทำให้คิดชั่ววูป ไปก็เป็นได้ ทั้งนี้ทั้งนั้น  ใจคนนั้นลึกสุดจะหยั่งถึงครับ(แม้จะเป็นกาตูนก็ตามแต่ก็สามารถสื่อออกมาได้จนน่าทึ่งเลยละครับ) จากคุณ : dedameen เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 17:52:50

ความคิดเห็นที่ 2 มนุษย์ทุกคนล้วนรักตัวเองครับ จากคุณ : แค่ใจละเมอ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 17:59:05

ความคิดเห็นที่ 3 คิดแบบนักการเมืองไทยครับ ล้อเล่นครับเหมือนกับคนที่คำนึงถึงจุดหมายปลายทางมากกว่าสิ่งที่ต้องเสียไประหว่างทางน่ะครับ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 18:00:39 จากคุณ : panpatcha เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 17:59:53

ความคิดเห็นที่ 4 หากได้ขึ้นถึงจุดสูงสุด (เป็น superstar บุคคลที่มั่งคั่งที่สุด หรือ ราชา) แล้วสุดท้าย ต้องมาตกอยู่ในสภาพ ทุพพลภาพ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ หน้าตาเละเทะ พูดไม่ได้ ตกต่ำสุดขีด ถึงตอนนั้น ถ้ามีโอกาสจะได้กลับมาเป็นราชาอีกครั้ง ก็คงยอมถวายครับ ทั้งๆที่สาเหตุจะมาจากตัวเองก็เถอะนะ จากคุณ : boingz the god เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 18:11:31

ความคิดเห็นที่ 5 กรีฟีสเองก็เป็นคนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ไปถึงเป้าหมายโดยไม่สนวิธีการอยู่แล้วครับ ด้วยความตั้งมั่นและทะเยอทะยานแบบนั้น สิ่งใดที่อยากได้หรือต้องการเขาก็ต้องเอามาให้ได้ ทั้ง ยอมขายตัวเองเพื่อแลกกับเงินบำรุงกองทัพ ยอมก้มหัวให้คนอื่นก่อนเพื่อเป็นบันไดในวันหน้า ใครที่ขวางทางก็พร้อมกำจัดทุกเมื่อ ส่วนตัวผมรู้สึกว่า กองพันเหยี่ยว สำหรับกรีฟีสถึงจะก่อตั้งขึ้นมาเอง แต่ก็คงไม่ได้รู้สึกผูกพันธ์ลึกซึ้งอะไรมาก ลึกๆแล้วก็คงเป็นเพียง 1 ในเครื่องมือที่เป็นกำลังพาตัวเองไปถึงจุดหมายเท่านั้น แต่พอกัสเข้ามา ด้วยความที่กัสเป็นคนที่ไม่เหมือนใคร มีความสามารถที่เรียกได้ว่า เทียบเคียงกับตนได้ จะเรียกว่าเพื่อนดีหรือเครื่องมือชิ้นพิเศษดีนะ เพราะตอนกัสออกกองพันไป กรีฟีสเอาจริงเต็มที่ ก็รั้งไว้ไม่ได้ ทำให้เขารู้สึกถึงการสูญเสีย ไม่สามารถเก็บของที่สำคัญไว้ได้เป็นครั้งแรก หลังจากนั้นก็มีแต่สูญเสียทุกสิ่ง ไม่เหลืออะไรกระทั่งเรี่ยวแรง รูปกาย ในขณะที่ถูกช่วยออกมานั้น เขาก็ตระหนักว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้แล้ว ไปถึงความฝันไม่ได้อีกแล้ว ถ้าสังเวยแล้วได้พลังกลับมา เขาก็คงทำแหละครับ จากคุณ : Zhion เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 18:12:04

ความคิดเห็นที่ 6 กรีฟิสมันอิจฉาที่กัซกับคนอื่นๆกำลังมีความสุขแต่ตัวเองกลายเป็นคนพิการ พอมันทนไม่ได้ก็จับสังเวยมันทั้งกองทัพซะเลย จะพูดอีกอย่างก็คือ  มันหึงกํซ  - -" จากคุณ : แมวหลังเขา เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 18:17:09

ความคิดเห็นที่ 7 กีฟรีสมีความทะเยอทะยานสูงมากๆครับ เห็นเป้าหมายของตัวเองสำคัญที่สุด ยอมทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของตนโดนไม่สนวิธีการ ซึ่งเป้าหมายสูงสุดของกีฟรีสก็คือการสร้างประเทศมีราชอาณาจักรเป็นของตนเอง จริงๆกีฟรีสคงรู้ตัวตั้งแต่เจอซอร์ดแล้วล่ะว่า มีแค่กองพันเหยี่ยวอย่างเดียวทำให้เป้าหมายตนเองเป็นจริงไม่ได้แน่ๆ และการที่กัซขอแยกตัวออกมา ก็เหมือนเป็นการตอกย้ำความไร้พละกำลังอำนาจของตนเอง(แค่คนในกองทัพขอแยกตัวออกมา ยังไม่มีปัญญาห้ามไว้ได้เลย) ประกอบกับการโดนทรมานจนร่างกายไม่สามารถใช้งานได้ ทางเลือกของกีฟรีสจึงเหลือไม่มากแล้ว เรียกว่าริบหรี่เลยก็ได้ แต่พอโอกาสที่จะทำให้ตนเองกลับมามีพลังได้อีกครั้งมาถึง กีฟรีสก็เลือกที่จะคว้าโอกาสนั้นไว้ ยอมสังเวยกองพันเหยี่ยว เพื่อให้ตนเองได้กลับมามีพลังอำนาจแล้วทำเป้าหมายของตนต่ออีกครั้งนั่นแหละ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 18:38:45 จากคุณ : เพื่อนคาคาชิ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 18:38:15

ความคิดเห็นที่ 8 อธิบายน่ะครับ กรีฟีส เป็นคนที่ทำได้ทุกอย่าง เพื่อเป้าหมายและความฝันของตัวเอง  ทั้งยอม ถวายตัว (อย่าคิดลึก) ทั้งเอาคนเก่งๆเข้าทีมตัวเองในแบบ เชิญชวน กึ่งๆบังคับ และ แบบชวนให้จิ้นกันกระจาย โดยใช้ใจตัวเองเข้าแลก   ตอนแรกก็คงคิดแค่ว่า พวกนี้คือ เครื่องมือ เท่านั้น คิดว่าคงสามารถรักษาเอาไว้ได้จนความฝันเป็นจริง หากสิ่งนั้นจะหนีจากตัวเองไปก็จะเลือกเอาระหว่าง ทำลายมันด้วยตัวเองหรือรั้งให้มันอยู่ต่อ แต่พอเจอ กั๊ซ ที่ต่างจากคนอื่น ทำให้เริ่มมีความรู้สึกที่ผิดแปลกไปจากคำว่า เครื่องมือ เริ่มคิดในแบบเพื่อนรักเพื่อนตายสหายศึก แทน พอกั๊ซจากไปกับห้ามไว้ไม่ได้ ก็เริ่มเพี้ยนเข้าอย่างหนัก เพ้อเจ้อว่าตัวเองคงไม่มีทางทำให้ความฝันตัวเองเป็นจริง  (เอาๆจริง เราว่า กรีฟีส คงผิดด้วยแหละที่ตอนแรกคิดแค่ว่าจะให้กั๊ซมาเป็นเครื่องมือเพื่อความฝัน พอมารู้สึกตัวอีกที ก็พึ่งมารู้ว่าตัวเองเสียเพื่อนคนสำคัญไปแล้ว) เมื่อกั๊ซมาช่วยหลังผ่านไป 2 ปี ทุกอย่างในชีวิตตนเองกลับไม่มีเหลืออีกแล้ว ทั้งรูปลักษณ์อันงดงาม ทั้งเครื่องมือ ทั้งเพื่อนสนิท ตนเองสิ้นหวังมาตั้งนานแล้ว ยิ่งมาเห็นเพื่อนตัวเองมีทุกอย่างที่ตนเองสูญเสียไป ก็ยิ่งจิตตกกว่าเดิมเข้าไปอีก (คิดไปเองคนเดียวรึเปล่าว่า ฉากตอน กั๊ซร้องไห้เพราะเห็นกรีฟีสในคุก กรีฟีสน่าจะซึ้งเหมือนกันแหละที่กั๊ซเห็นตนเองเป็นเพื่อนรักอย่างนี้) พอมาช่วงท้ายของเรื่อง เจอไซโคของ สาวกหมาดำเข้าไปที ก็อยากจะฆ่าตัวตาย แต่เมื่อได้โอกาสที่จะทำให้ความฝันตัวเองเป็นจริงได้อีกครั้ง สำหรับคนที่สิ้นหวังมาตลอด 2 ปี ไร้แสงสว่าง ก็คิดว่านี้แหละคือ โอกาสที่ไม่มีอีกแล้ว สรุปคือ กรีฟีส เป็นตัวละครที่มีจิตเป็น สีเทา ไม่ได้เลวหรือดีไปซ่ะหมด แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 23:09:19 แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 18:46:10 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 18:40:39

ความคิดเห็นที่ 9 ^ คห 6 แอบคิดเหมือนกัน ก็จิ้นกันไป คิดว่ากรีฟิชรู้สึกสนิทใจกับกัซมากที่สุด ประมาณว่าไว้ใจเชื่อใจ เป็นคนสำคัญกับกรีฟิซมากที่สุด ทำนองนี้ค่ะ (แต่จะแนวชู้สาวมั้ยนี่ก็ไม่รู้แฮะ)   แต่กรีฟิซก็มาผิดหวังจากการที่กัซแยกตัวออกไป แถมฝีมือกัซในตอนนนั้นก็ชักจะเก่งพอๆกันกับตัวเองแล้ว  แถมแคสก้าที่เป็นของตายก็เหมือนจะเริ่มชอบกัสเหมือนกัน ทำให้ความเชื่อมั่น + ความสุขุมรอบคอบที่เคยมีก็เลยกระเจิงกระเจิง เกิดเป็นสภาวะอิจฉาและเหมือนตัวเองถูกทอดทิ้ง กรีฟิสเลยมีอะไรกับเจ้าหญิงประชดเพื่อให้ได้เป็นใหญ่ได้อำนาจเร็วๆ ทำนองนี้ แต่ดันถูกจับได้ เลยถูกทรมาณจนกลายเป็นสภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ สิ่งที่เคยมีก็สูญสลายไปหมด ซึ่งนั่น ทำให้ความมืดมิดในใจกรีฟิชทวีขึ้นอีก คงจะมีทั้งความกดดัน ทั้งความอับอายในสภาพของตัวเองที่ต้องให้คนอื่นคอยช่วยเหลือ ความเจ็บใจที่ถูกกัซทิ้งก่อนหน้านั้นยังไม่หมดก็ทวีขึ้นอีกแถมพ่วงด้วยความอิจฉากัซที่มีสิ่งที่ตัวเองเคยมีมาด้วย   ทั้งๆที่ตัวเองเคยเจิดจ้าสว่างไสวและเปี่ยมไปด้วยพลังและความเชื่อมั่นในตัวเองแท้ๆ มีมิตรสหายหรือลูกน้องมากมาย แต่ตอนนี้กลับไม่เหลืออะไร แม้แต่จะช่วยเหลือตัวเองยังทำไม่ได้ ความท้อแท้สิ้นหวังบังเกิดกับกรีฟิซจนถึงขนาดอยากจะฆ่าตัวตาย จนกระทั่งมาเจอกับไข่จักรพรรดิ.... ที่ทำให้ตัวเองกลับมาเหมือนเดิมได้ คนจมอยู่ในความมืดมิดอย่างกรีฟิชคงเหมือนเห็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวอยู่ข้างหน้า ถ้าไม่คว้าไว้คงจมกับความมืดมิดไปตลอดกาล ดังนั้น เขาก็เลยทำค่ะ.. ปล. ทั้งหมดที่ความคิดส่วนตัวนะ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 18:41:14 จากคุณ : แมวสีเทาตุ่น เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 18:40:48

ความคิดเห็นที่ 10 ระหว่าง ร่างกายพิการ ชีวิตนี้ไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว พูดไม่ได้ จับดาบไม่ได้ เดินไม่ได้ กับกลายเป็นจอมราชันย์ ที่มีทุกอย่าง ถามแค่นี้ คนทั่วไปจะเลือกอะไรครับ อันแรก หรืออันหลัง บางที มันก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่เส้นทางที่เราจะต้องเดินไป ต้องแลกเปลี่ยนกับสิ่งต่างๆมากมาย แต่เมื่อมันต้องเป็นอย่างนั้น มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น เราไม่สามารถทำอะไรได้จริงๆ จากคุณ : ปล่อยใจ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 19:35:59

ความคิดเห็นที่ 11 ตัวชี้ขาดเรื่องนี้จริงๆ คือกัซครับ เห็นเลยว่าถึงกรีฟีสจะโดนก็อดแฮนด์ไซโคยังไงแต่ก็ยังถูกรั้งไว้ด้วยมโนธรรมอยู่ ยังลังเลว่าจะถวายไม่ถวายดี แต่พอเห็นหน้ากัซเท่านั้นก็ปลงตกทันที เข้าใจว่า กรีฟีสคิดว่าสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ คือเพื่อนแท้อย่างกัซ ซึ่ง...ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจยังไง กัซก็จะไปจากเขาอยู่ดีครับ (ถ้าไม่ถวาย กลับไปพิการ กัซก็จะพาแคสก้าออกพเนจร หรือถ้าถวาย กัซก็คงจะถูกสังเวยให้ป๊ศาจไป) สิ่งที่เป็นนิสัยของกรีฟีสมาตลอด ก็คือความคิดที่ว่า "ของๆ ฉัน ถ้าไม่ได้มาก็จะทำลายทิ้ง" (จำตอนที่ท้าดวลกับกัซได้มั้ยครับ? ถ้าออมมือแล้วหยุดกัซไม่ได้ กรีฟีสยอมฆ่ากัซให้ตายดีกว่าที่จะปล่อยกัซไป) ถ้าคว้ากัซไว้ไม่ได้ ก็จะทำลายทิ้งซะตรงนั้น ส่วนตำแหน่งราชาอะไรนั่นก็แค่ของปลอบใจ ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ถวาย จากคุณ : Vladimir Putan เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 21:22:50

ความคิดเห็นที่ 12 ย่อๆเลยก็คืออย่างคห.6 อธิบายยาวๆก็อย่างคห.9 และ 11 ไม่ได้เล่นมุกด้วยนะ ความมืดในจิตใต้สำนึกคนเรามันน่ากลัวนัก ไม่ว่าจะอ่านกี่รอบเราก็ยังคิดแบบนี้แหละ กรีฟีสในตอนนั้นถูกครอบงำด้้วยความสิ้นหวังจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำให้ตัวแปรสำคัญก็คือกัซแทบทั้งหมด และแคสก้าอีกบางส่วน สำหรับคนที่บอกว่ากรีฟีสตัดสินใจแบบนี้เพราะเห็นผลลัพธ์สำคัญกว่าวิธีการเรายังไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ ถ้ามันไม่รักเป็นห่วงกองทัพตัวเองจะยอมขายตัวเพื่อลดการสูญเสียทำไม เรามองว่ามันยอมสละโดยพยายามทำใจว่านี่ยังแค่จิ๊บๆเมื่อเทียบกับชีวิตพวกพ้องที่ต้องเสียไปหากไม่ทำมากกว่า ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องจิ๊บๆสำหรับมันซักหน่อยเลย แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 22:28:05 จากคุณ : pessimistic freak เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 22:26:39

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นฉากที่สะเืทือนใจ และพีคสุดของเรื่อง สิ่งที่ทำให้กรีฟิสตัดสินใจอย่างนั้น สำหรับเรา คงตอบได้แค่ว่า กรีฟิสเป็นคนเห็นแก่ตัวและเห็นตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกเสมอ เพราะไม่ว่าจะถูกกดดันและสิ้นหวังเพียงไหน แต่ไม่มีใครมีสิทธิืจะเอาชีวิตของคนอื่นมาทดแทนหรือเสียสละแทนตนเอง ยิ่งเป็นเพื่อน พวกพ้อง ด้วยแล้ว ยิ่งมีความผูกพันกันมากกว่าจะยอมทำเรื่องอย่างนั้นได้ การที่กรีฟิสต้องเสียสละกองพันเหยี่ยว ไม่ใช่เพราะว่ากรีฟิสรักและผูกพันกับคนในกองพัน แ่ต่เพราะคนในกองพันเหยี่ยว รักและเคารพกรีฟิส ทำให้กรีฟิสเป็นกรีฟิส ที่สูงส่ง เก่งกาจ และเป็นที่เกรงขามของทุกคน กองพันเหยี่่ยวทำให้กรีฟิสมีตัวตนและีที่อยู่ของตนเอง สิ่งที่กรีฟิสต้องเสียสละนั้น ไม่ใช่พวกพ้องที่เค้ารัก แต่เค้าต้องเลือกเสียสละที่อยู่ที่ทำให้เค้ามีตัวตนอยู่บนโลกนี้ต่างหาก จากคุณ : คนคอยฝัน เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 22:50:26

ความคิดเห็นที่ 14 กรีฟีสบอกว่า ชั้นไม่ได้ทรยศต่อความฝันของชั้นเองก็เท่านั้น ประมาณนี้นะคะ ^^ จากคุณ : แฟนแดน แอกเกอร์ (i am tabo) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 23:36:19

ความคิดเห็นที่ 15 ในเรื่องก็มีบอกไว้ครับตอนที่ 1ในก๊อดแฮนคุยกับกรีฟีสในร่างเด็ก เกี่ยวกับเด็กชายที่โดนลูกหลงตายว่า กรีฟีส ไม่เคยสนใจคนที่ตายเพื่อฝันของตัวเอง เพราะเจ้าพวกนั้นเลือกเอง แต่สิ่งที่กรีฟีสจะทำเพื่อคนที่สละชีวิตเพื่อความฝันของกรีฟีสได้ ก็คือทำให้ฝันของตัวเองเป็นจริงไงครับ นั่นก็คือกรีฟีสเลือกความฝันมากกว่าพวกพ้อง ซึ่งกรีฟีสก็เป็นมาตั้งแต่แรกแล้ว จากคุณ : นั่นมัน เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 23:37:43

ความคิดเห็นที่ 16 ก็คนที่มองไปข้างหน้าทะเยอทะยาน อยู่ๆตัวเองตกต่ำเป็นง่อยซะขนาดนั้น โอกาสรอดมาอยู่ตรงหน้า ใครจะไม่คว้าเอาไว้ แม้จะแลกด้วยคนทั้งกองทัพ(อารมณ์นั้น กรีฟรีสคงไม่คิดถึงพวกพ้องแล้วมั้ง) จากคุณ : zeroxs เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 17:46:51

ความคิดเห็นที่ 17 กรีฟิส มันเลววววว     กรี๊ดดด นึกทีไรก็เคืองทุกที แต่อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องนี้แอบมีกลิ่น y จากคุณ : MochaCoCo เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 00:01:35

ความคิดเห็นที่ 18 "ท่ามกลางสติที่พร่าเลือน ภาพนั้น(ภาพกัซ)เป็นดั่งสายฟ้าที่วาบขึ้นมาและเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่าตัวเองคือใคร" เป็นบทบรรยายตอนที่กรีฟีสถูกทรมานที่ชอบมากที่สุดเลยครับ แสดงถึงความหลงใหล และความปราถนาจะมีกัซในฐานะเพื่อนผู้รู้ใจ มากกว่าอะไรทั้งหมดทั้งปวง มากกว่าพวกพ้อง มากกว่าเป้าหมายที่จะเป็นราชาซะอีก ทำให้ผมคิดว่าความรู้สึกตอนที่ถวายไม่ใช่เพื่อเป้าหมายที่จะไปถึงความเป็นราชา แต่เพราะว่า "กัซ" ต่างหาก เพราะคนๆนี้ทำให้กรีฟีสลืมหมดทุกอย่าง ลืมเป้าหมายจนขาดสติ ตอนที่มาเจอกัซครั้งแรกที่บ้านปู่นักตีดาบ ตอนท้ายกรีฟีสจับหัวใจตัวเอง แล้วทดสอบว่ายังใจสั่นไหม? ความหนักแน่นเยือกเย็นที่เคยมีกลับมาหรือยัง? เพื่อทดสอบว่าตอนนี้ไม่ยึดติดกับกัซแล้วและได้เกิดใหม่อย่างแท้จริง ดังนั้นตอนถวายผมไม่คิดว่า กรีฟีส "รัก" กัซแบบทางชู้สาว(หนุ่ม)นะครับ มันแคบไป มันกว้างกว่านั้น มากกว่านั้น มากจนบดบังทุกสิ่ง อาจจะเป็น "ความใฝ่ฝัน" ก็ได้ ซึ่งเป็นอารมณ์ดราม่าที่หาได้ยากในการ์ตูนหรือแม้แต่หนังดีดีสักเรื่อง ทำให้แม้จะออกทะเลไปยังไง ผมก็ยังตามอ่านไปเรื่อยๆอยู่ดี (ถ้าไม่ตายซะก่อนนะ) ม๊าวววววววววววววววว จากคุณ : แมวกักขฬะ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:48:20

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าไม่เดินหน้าต่อ สิ่งที่คนอื่นและตัวกรีฟีสเองเสียสละเพื่อทำความฝันให้เป็นจริงก็สูญเปล่าไปเลยนะครับ ถึงจะใช้ชีวิตสงบสุขแบบคนพิการที่มีแคสก้าคอยดูแลอย่างที่เห็นในฝันได้ แต่คุณค่าในการมีชีวิตอยู่จะเหลืออะไร แบบนั้นจะมีหน้าไปมองกัซที่นับถือตัวเอง ที่อยากได้เป็นเพื่อนแท้ได้ยังไง (ตรงนี้ก็คงเหมือนกันกับกัซที่ว่าอยากอยู่ในฐานะที่ยอมรับตัวเองได้ว่ามีค่าพอสำหรับอีกฝ่าย) จากคุณ : Blade of Fury เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 10:47:47

ความคิดเห็นที่ 20 ความสิ้นหวัง และ ความริษยา จากคุณ : JaCk SpArOw เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 14:05:38