PSYCHOanalysis Saw Series : หั่นสนอง Need

PSYCHOanalysis
Saw Series : หั่นสนอง Need


แรกเริ่มเดิมทีหนุ่มตี๋เชื้อชาติมาเลเซีย แต่ดันไปเกิดที่เมืองออสซี่อย่างนาย เจมส์ หวัง(James Wan) และรุ่นพี่ เกรก ฮอฟแมน (Gregg Hoffman) คงไม่คาดคิดว่าบทหนังที่ขีดๆ เขียนๆ ขึ้นมาเพื่อระบายอารมณ์ดิบโหดโฉดของตนเองจะกลายเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ตระกูล “หั่น” ที่สร้างภาคต่อกันอย่างมิรู้เบื่ออย่าง....Saw Series….

เมื่อความนิยมมา เงินทองก็หลั่งไหลมาตามกัน ทำให้ผู้ผลิตหัวใสจับมือกับบริษัทเกมส์ยักษ์ใหญ่อย่างโคนามิ เพื่อแตกแขนงจักรวาลของ Saw ด้วยวิดีโอเกมส์ให้วัยรุ่นทั่วโลกได้สัมผัสถึงรสชาติของความเป็นความตายผ่านทางคอนโทรลเลอร์อย่างบ้าคลั่ง ความบันเทิงที่เกิดขึ้นทำให้ผู้เล่นล้วนหรรษาราวกับว่าการที่ได้เข้าไปมีส่วนร่วม “บด” และ “ขยี้” เลือดเนื้อของมนุษย์ในโลกเสมือนนั้นสามารถอุบัติขึ้นได้ในโลกแห่งความเป็นจริง...ฤาการปลดชีวิตมนุษย์สักคนนั้นจะง่ายดายเหมือนร่ายนิ้วบนคอนโทรลเลอร์?

           ทำไมหนังหั่นๆ ฆ่าๆ อย่างเรื่อง Saw ถึงได้รับความนิยมทั่วโลกขนาดนี้?

           Saw ไปกระตุ้นต่อมอะไร? คนดูจึงตัดสินใจยอมสวามิภักษ์กลายเป็นแฟนหนังหั่น?

           ลำพังคงไม่ใช่เพียงแค่ฉากจบสุดท้าย ที่สุดจะหักมุมในภาคที่หนึ่งอย่างเดียวเป็นแน่แท้ที่ทำให้ผู้ชมนับล้านยอมถวายตัวเป็นสาวกอันเหนียวแน่นของ Saw Series….เหตุเพราะหากความประทับใจมีเพียงเท่านั้น Saw คงไม่สามารถแตกหน่อต่อยอดออกมากวาดเงินเข้ากระเป๋าผู้สร้างได้อย่างต่อเนื่อง หลากหลาย และมีแนวโน้มจะพัฒนาภาคต่อล่อหลอกให้บรรดาสมุนอันซื่อสัตย์มอบกายถวายใจตีตั๋วเข้าอุดหนุนอย่างมิรู้เบื่อ...อย่างนี้ผู้สร้างก็ยิ้มหวานสิครับ...
           
แล้วอะไรคือเสน่ห์อันแสนจะเย้ายวนใจของหนังเลือดสาดอย่าง Saw?

          ถ้าคุณเชื่อในแนวความคิดที่เอาเรื่องเพศใต้สะดือเป็นหลักใหญ่ในชีวิตของคุณหมอหนวดขาวเฟิ้มชาวออสเตรียอย่างซิกมุนด์ ฟรอยด์ (Sigmund Freud) คุณก็จะได้คำอธิบายว่าแรงจูงใจที่ผู้คนหลายหลากต่างตามติดหนังหั่นอย่างบ้าคลั่งนั่นเป็นเพราะภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถตอบสนองความต้องการของสัญชาตญาณดิบของผู้ชมได้อย่างถึงใจ และออกรส...พูดง่ายๆ...สนอง Need ของ Id (Id's Pleasure)…โดย Need ของ Id ที่กล่าวมานี้มีพื้นฐานบนการตอบสนองจินตนาการกามวิปริต (Paraphilic Fantasy) ของผู้ชมที่คลั่งไคล้เลือด ความรุนแรง และเซ็กซ์สามเวลาหลังอาหาร!?!

จินตนาการกามวิปริต มีมากมายหลากหลายเกินคำบรรยาย อาทิ Sadomasochism คือกลุ่มคนที่คลั่งไคล้ในความรุนแรง ความเจ็บปวด และการเหยียดหยามศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์....ยิ่งเสพความรุนแรงมากเท่าไหร่ ยิ่งสามารถตอบสนองจินตนาการเรื่องเพศวิตถารอันบรรเจิดเลิศแล่นในจิตใต้สำนึกที่สรรสร้างมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กมากเท่านั้น....

แต่ในโลกของความเป็นจริง มนุษย์ต้องกักเก็บรสนิยม และความรู้สึกทางเพศเอาไว้ เพราะมีกรอบบรรทัดฐานทางสังคมขีดกั้นเรื่องการแสดงออกทางอารมณ์เพศ การพูดถึงเรื่องใต้สะดือในที่สาธารณะเป็นเรื่องต้องห้าม และน่าอับอาย ถึงแม้จะกีดกันอย่างแน่นหนาด้วยศีลธรรมอันจอมปลอมของเราเหล่าสัตว์ที่อ้างว่าเป็นผู้เจริญกันเพียงใด...แต่มนุษย์ทุกคนก็ยังคงมีแรงขับเคลื่อนเพื่อการผสมพันธุ์พลุ่งพล่านอยู่ตลอดเวลา...โดยเฉพาะวัยรุ่น...วัยที่ฮอร์โมนหลั่งไหลออกมาเต็มที่เพื่อรอการปลดปล่อย….

แล้วเราจะเอาขุมพลังทางเพศไปปลดปล่อยที่ไหน?

คนทั่วไปเลือกจะแสวงหาความสำราญที่สถานบริการทางเพศ เพื่อระบายออกถึงความกำหนัดที่อดกลั้นมาถึงจุดขีดสุด แต่สำหรับผู้คนที่หลงไหลในจินตนาการกามวิปริต คงไม่อาจจะหาที่ระบายเหมือนคนทั่วไปได้ ยกเว้นจะเข้าร่วมสมาคมใต้ดินที่รวบรวมผู้คนหลายหลากที่มีรสนิยมทางเพศวิตถารแบบเดียวกัน สมาชิกทุกคนต่างมุ่งหวังเป้าประสงค์ร่วมกัน...นั่นคือ...เซ็กซ์หลุดโลก...

แต่คนส่วนมากไม่สามารถเข้าถึงสมาคมลับทางเพศดังที่กล่าวมาได้ ความกระสันต์จึงยังไม่อาจถูกปลดปล่อย จิตของเราจึงต้อง “ทดแทน” กามารมณ์ด้วยความก้าวร้าว ซึ่งอยู่ในสมองส่วนโบราณขั้นพื้นฐานของสิ่งมีชีวิต สมองส่วนนั้นเรียกกันว่าไฮโปธาลามัส (Hypothalamus) ว่าไฮโปธาลามัสนั้นจะรับผิดชอบการทำงานหลายด้านในสิ่งมีชีวิต หนึ่งในนั้นคือ “ความก้าวร้าว” (Aggression) และ “เซ็กซ์”

นักวิจัยพบว่า ส่วนของสมองที่ทำงานอย่างหนักหน่วงเมื่อกระตุ้นสัตว์ทดลองให้เกิดอารมณ์โกรธเกรี้ยว แทบจะเป็นส่วนเดียวกับการกระตุ้นสัตว์ทดลองให้เกิดความกำหนัด จึงสามารถอนุมาน และสนับสนุนในแนวความคิดของคุณหมอเคราขาวชาวออสเตรียอย่างฟรอยด์ ว่า Paraphilic Fantasy ซึ่งเป็นจินตนาการทางเพศอันเหนือธรรมชาติของผู้ชมที่ถูกเก็บกดเอาไว้นั้น ได้รับการปลดปล่อยผ่านทาง “ตัวแทน”...นั่นคือความตายของตัวละครในภาพยนตร์นองเลือด...หั่นสนอง Need…

ความก้าวร้าว และ เซ็กซ์ ต่างมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะพื้นที่ของสมองที่ควบคุมแรงขับทางธรรมชาติทั้งสองส่วนนี้แทบจะอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน เมื่อสมองถูกกระตุ้นด้วยความก้าวร้าว จินตนาการทางเพศที่ถูกกักเก็บเอาไว้ก็ถูกกระตุ้นให้เตลิดพลุ่งพล่านในจิตใต้สำนึกโดยที่คุณไม่รู้ตัว!?!

แปลว่า...ในขณะที่คุณกำลังเสพภาพยนตร์เลือดท่วมจอ จินตนาการกามวิปริตของคุณก็ได้รับการตอบสนองจากจิตใต้สำนึกอย่างพึงพอใจราวกับเสพสุขถึงเทพรสแห่งอารมณ์เพศ!?!

ซึ่งตีความต่อไปได้ว่า แฟนพันธุ์แท้ของหนังหั่น ย่อมมีจินตนาการกามวิปริตซ่อนตัวอยู่ในจิตใต้สำนึก แม้ว่าเขาเองจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม

แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าผู้ที่โปรดปรานหนังนองเลือดทุกคนจะต้องกลายเป็นฆาตกรโรคจิต เพราะมนุษย์เรายังมี Ego และ Super-ego อันดำรงไว้ซึ่งศีลธรรม และกฎระเบียบทางสังคม เปรียบได้กับสมองส่วนหน้า (Frontal Lobe) ที่คอยควบคุมสัญชาตญาณดิบจากไฮโปธาลามัส เพื่อแสดงพฤติกรรมให้เหมาะสมกับจรรยาในแต่ละพื้นที่

มนุษย์อย่างพวกเราล้วนมีด้านมืดของตนเองซ่อนเร้นอยู่เสมอ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกหากคุณจะค้นพบว่าตนเองนั้นมีรสนิยมกามวิปริตฝังรากลึกรอการหล่อเลี้ยงอยู่อย่างหื่นกระหาย เพราะผลการสำรวจเพศรสจากหลายแห่งทั่วทุกมุมโลกต่างได้ผลลัพธ์ตรงกันว่า...ในคนหนึ่งคน จะมีความต้องการทางเพศพิศดารซ่อนอยู่อย่างน้อยคนละสามชนิด...

...ครับ…อย่างน้อยคนละสามชนิด...

นี่คือสัจธรรมที่คุณควรยอมรับ และควบคุมให้เรื่องใต้สะดือของคุณอยู่ภายใต้กฏระเบียบของสังคม พร้อมทั้งพึงปลดปล่อยขุมพลังขับเคลื่อนทางเพศอย่างเหมาะสม ภายใต้แนวคิดที่ว่า “ถูกที่ ถูกคน ถูกเวลา”

หากคุณถอยออกมามองในมุมกว้าง ก็ยิ่งจะพบกับความจริงว่าปริมาณของสาวกกามวิปริตนั้นมีจำนวนมากกว่าที่คุณได้คาดคะเนเอาไว้มากมายนัก สะท้อนจากเสียงตอบรับอย่างดีเลิศในทุกผลงานเลือดสาดที่ปรากฏในตลาดหนังโลก

...มนุษย์ทุกคนเปรียบดั่งระเบิดเวลาที่รอคอยการจุดปะทุได้ทุกเมื่อ และมีศักยภาพในการเปลี่ยนแปลงความตายในหนัง มาเป็นความตายในชีวิตจริง หากมีสิ่งเร้าที่เหมาะสม และไร้ซึ่งศีลธรรมที่ฝังรากในจิตใต้สำนึก…

...คุณไม่ได้อยู่อย่างเดียวดายอีกต่อไป...

...เพราะพวกเราอยู่รอบตัวคุณ...

จากคุณ	: nuchnin
เขียนเมื่อ	: 11 ธ.ค. 54 12:35:55