แบรนมองลงข้างล่าง เขามองเห็นภูเขาแล้ว ยอดเขาปกคลุมไปด้วยหิมะ แม่น้ำส่องประกายสีเงินท่ามกลางป่าที่มืดมิด เขาหลับตาลงและเริ่มร้องให้
นั่นไม่ช่วยอะไรหรอก อีกาบอก ข้าบอกแล้วไง คำตอบคือการบิน ไม่ใช่การร้องให้ มันจะยากสักแค่ไหนกัน? นี่ไง ข้าก็กำลังทำอยู่ อีกากระพือปีกบินไปรอบมือแบรน
ก็เจ้ามีปีกนี่ แบรนชี้
บางทีเจ้าก็อาจจะมีเหมือนกัน
แบรนพยายามสัมผัสไหล่เพื่อหาขนนก
เป็นปีกคนละแบบกัน อีกาบอก
แบรนจ้องแขนและขาของตัวเอง มันช่างผอมเหลือเกิน มีเพียงหนังหุ้มกระดูก เขาผอมขนาดนี้เชียวหรือ? เขาพยายามนึก พยายามจำ ใบหน้าหนึ่งปรากฏออกมากลางหมอก ใบหน้าที่เรืองรองไปด้วยสีทอง สิ่งที่ข้าทำเพื่อรัก มันพูด
แบรนแผดร้องสุดเสียง
อีกาออกบินพลางส่งเสียงร้อง ไม่ใช่ไอ้นี่ มันร้องใส่เขา ลืมมันซะ มันไม่จำเป็นสำหรับเจ้าในเวลานี้ วางมันไว้ข้างๆ เก็บมันเข้ากรุไป มันเกาะลงที่ไหล่ของแบรนแล้วเริ่มจิกเขา แล้วใบหน้าที่เรืองรองสีทองก็อันตรธานหายไป
แบรนกำลังร่วงหล่นลงอย่างเร็วมาก หมอกสีเทาหมุนพลุ่งพล่านอยู่รอบตัวในขณะที่พื้นดินกำลังวิ่งเต็มที่เข้าหาเขา เจ้ากำลังทำอะไรข้า? เขาถามอีกาด้วยใบหน้านองน้ำตา
กำลังสอนเจ้าบิน
ข้าบินไม่ได้!
ตอนนี้เจ้าก็กำลังบินอยู่
ข้ากำลังร่วงอยู่!
ลูกนกฝึกบิน เริ่มด้วยการร่วงจากรัง
ข้ากลัว . . .
มองลงข้างล่าง!
แบรนมองลงไป เขารู้สึกเหมือนตับไตไส้พุงละลายเป็นน้ำ พื้นดินกำลังพุ่งขึ้นมาหาเขา โลกทั้งใบแผ่ออกอยู่เบื้องล่าง มันเหมือนผืนผ้าใบที่มีสีขาว เขียว และน้ำตาล เขามองเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจนมากจนลืมความกลัวไปชั่วขณะ เขาเห็นผืนทวีปทั้งผืนและผู้คนทุกคนที่อาศัยอยู่
เขาเห็นวินเทอร์เฟลแบบเดียวกับที่นกเหยี่ยวมองเห็น กลุ่มหอคอยตัวป้อมนั่งกระจุกกัน กำแพงปราสาทเป็นเพียงเส้นเล็กๆ เขาเห็นเมสเตอร์ลูวินอยู่บนระเบียงกำลังศึกษาท้องฟ้า เมสเตอร์ถอนใจพลางจดบันทึกลงในสมุด เขาเห็นร็อบพี่ชายดูตัวสูงและแข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนกำลังฝึกดาบอยู่ในลานด้วยเหล็กกล้าของจริง เขาเห็นโฮดอร์กำลังแบกทั่งตีเหล็กไปยังเตาหลอมของมิคเคนอย่างง่ายดายราวแบกฟาง ที่ใจกลางป่าศักดิ์สิทธิ์ ต้นแวร์วูดสีขาวกำลังโค้งตัวลงมองเงาสะท้อนของมันเองในแอ่งน้ำสีดำ เมื่อมันรู้สึกถึงสายตาของแบรนมันก็ชายสายตากลับมามองราวกับมันเข้าใจทุกอย่าง
แบรนมองไปทางตะวันออก เห็นเรือลำหนึ่งกำลังล่องไปตามแม่น้ำไบท์ เขาเห็นท่านแม่นั่งอยู่เพียงลำพังในห้องโดยสารกำลังมองมีดเปื้อนเลือดที่วางอยู่บนโต๊ะ มือพายเรือกำลังพายอย่างเต็มที่ เซอร์รอดดริกยืนพิงพนักเรือตัวสั่นหายใจหอบ ข้างหน้าเรือนั้นพายุกำลังก่อตัว กลุ่มเมฆดำขนาดใหญ่เต็มไปด้วยฟ้าผ่า แต่เหมือนพวกท่านแม่จะมองไม่เห็น
เขามองลงใต้ เห็นสายน้ำเชี่ยวสีฟ้าเขียวของหอกสามง่าม เขาเห็นท่านพ่อกำลังวิงวอนพระราชาด้วยสีหน้าที่แสนเศร้าสร้อย เขาเห็นซานซาร้องไห้จนหลับไป เห็นอารยานั่งนิ่งเงียบเหมือนมีความในใจอะไรเก็บงำไว้ข้างใน เงาดำทะมึนบางอย่างกำลังรายล้อมพวกเขาทุกคน เงาหนึ่งดำมืดเป็นพิเศษ มันเป็นเงาที่อยู่รอบใบหน้าของสุนัขล่าเนื้อ และอีกเงาหนึ่งอยู่รอบอัศวินเกราะทองคำที่สวยงามเรืองรองราวกับดวงอาทิตย์ เหนือคนเหล่านั้นทั้งหมดยังมีเกราะยักษ์อยู่ เกราะนี้ทำจากหิน และเมื่อมันเปิดหน้ากาก แบรนเห็นข้างในนั้นมีเพียงความมืดมิดและเลือดเข้มข้นสีดำ
เขามองไกลออกไปและเห็นอีกทวีปหนึ่งอย่างชัดเจน เห็นเมืองอิสระ ทะเลโดธราคี เมืองวาซโดธราค ดินแดนทะเลหยกที่เขาเคยได้ยินแต่ในนิทาน เขามองเห็นไปถึงอาชชาย ดินแดนที่เคยเต็มไปด้วยมังกร
แล้วสุดท้ายเขาก็มองขึ้นเหนือ เขาเห็นกำแพงใหญ่เรืองรองเหมือนคริสตัลสีฟ้า และพี่ชายนอกคอกของเขา จอน กำลังนอนอยู่คนเดียวบนเตียงที่หนาวเย็น ผิวของเขาขาวซีดและแข็งกร้าว ความทรงจำเกี่ยวกับความอบอุ่นเริ่มเลอะเลือนไปจากเขา แบรนมองผ่านกำแพงออกไป ผ่านป่าใหญ่ที่ปกคลุมด้วยหิมะ ผ่านชายฝั่งทะเลที่หนาวเย็น ผ่านแม่น้ำที่แข็งเป็นน้ำแข็งสีฟ้าขาว ผ่านที่ราบที่หนาวเกินกว่าจะมีสิ่งมีชีวิตใดใด เขามองเหนือขึ้นไป เหนือขึ้นไป เขาเห็นแสงสาดส่องราวกับผ้าม่านอยู่ที่สุดขอบโลก แบรนมองผ่านม่านแสงนั้น ลึกเข้าไปยังหัวใจของฤดูหนาว แล้วเขาก็ต้องอุทานออกมาด้วยความกลัว และความร้อนของน้ำตาถึงกับแผดเผาแก้ม
คราวนี้เจ้ารู้แล้วสินะ อีกานั่งอยู่บนไหล่และกระซิบให้เขา เจ้ารู้แล้วสินะว่าทำไมเจ้าต้องมีชีวิตอยู่
ทำไม? แบรนไม่เข้าใจเลย เขายังคงร่วงลงไป ร่วงลงไป
เพราะฤดูหนาวกำลังมา
แบรนมองอีกาที่อยู่บนไหล่ อีกามองตอบ มันมีดวงตาสามดวง ตาที่สามดูเต็มไปด้วยความรู้และน่าสะพรึงกลัว แบรนมองลงข้างล่าง มันไม่มีอะไรอยู่ข้างล่างอีกแล้วนอกจากหิมะและความตาย มันเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่า ที่ซึ่งเต็มไปด้วยเสาน้ำแข็งแหลมคมกำลังรอต้อนรับเขาอยู่ เสาน้ำแข็งเหล่านั้นเริ่มบินขึ้นใส่เขาราวกับหอก เขาเห็นกระดูกของผู้ท่องความฝันก่อนหน้าเขานับพันคนปักติดอยู่กับปลายหอกเหล่านั้น แบรนรู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวังถึงขีดสุด
คนเราจะกล้าหาญได้ไหม ถ้าเขากลัว? แบรนได้ยินเสียงตัวเขาเอง เสียงนั้นเบาและอยู่ไกลแสนไกล และเขาได้ยินเสียงตอบของท่านพ่อ นั่นเป็นเวลาเดียวที่คนเราจะกล้าหาญได้
ถึงเวลาแล้ว แบรน อีกาย้ำ เลือกซะ บิน หรือตาย
ความตายเริ่มเอื้อมมือหาเขาพร้องส่งเสียงแผดร้อง
แบรนกางแขนออก แล้วทันใดนั้น เขาก็บิน
ปีกที่มองไม่เห็นรับสายลมอย่างเต็มที่ มันดึงร่างแบรนลอยขึ้นเบื้องบน หอกน้ำแข็งถอยห่างออกไปข้างล่าง และฟ้าเบื้องบนก็เปิดออก แบรนพุ่งทะยานขึ้น มันรู้สึกดียิ่งกว่าการปีนเสียอีก มันดียิ่งกว่าอะไรทั้งหมด โลกทั้งใบเริ่มหดเล็กลงอยู่ข้างใต้
ข้ากำลังบิน!
ข้าเห็นแล้ว อีกาสามตาบอกเขา มันออกบินแล้วกระพือปีกอยู่ตรงใบหน้าของแบรน ทำให้แบรนบินช้าลง ทำให้แบรนมองไม่เห็น เขาเริ่มสะดุดอยู่กลางอากาศเมื่อปีกของอีกาตีใส่แก้ม จงอยปากของมันกำลังกระแทกเขาอย่างดุร้าย แบรนรู้สึกเจ็บขึ้นมาทันทีที่กลางหน้าผากระหว่างดวงตา
เจ้าทำอะไรน่ะ? เขาร้อง
อีกาอ้าปากแล้วร้องเสียงดังใส่เขา เสียงร้องโหยหวนที่เล็กแหลมและเต็มไปด้วยความกลัว หมอกขาวที่วนเวียนอยู่รอบตัวแบรนเริ่มกระจายแล้วแหวกออกเหมือนผ้าม่าน แล้วเขาก็เห็นว่าอีกานั้นจริงๆ แล้วเป็นผู้หญิง เป็นหญิงรับใช้ที่มีผมดำยาว และเขาน่าจะรู้จักนางจากที่ไหนสักแห่ง จากวินเทอร์เฟล ใช่ จากวินเทอร์เฟล เขาจำนางได้แล้ว และเขาก็รู้สึกตัวว่าเขากำลังนอนอยู่บนเตียงในวินเทอร์เฟล บนหอคอยสูงสักแห่ง ตรงนั้นอากาศหนาวมาก หญิงรับใช้ผมดำคนนั้นทำถังน้ำร่วงลงกับพื้นแล้ววิ่งลงบันไดไปพลางร้องตะโกน เขาตื่นแล้ว เขาตื่นแล้ว เขาตื่นแล้ว
แบรนแตะหน้าผากระหว่างดวงตา ตรงที่อีกาจิกยังคงร้อนระอุ แต่ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น ไม่มีเลือด ไม่มีแผล เขารู้สึกอ่อนแอและวิงเวียน แบรนพยายามจะลุกจากเตียง แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อะไรบางอย่างขยับอยู่ข้างเตียงแล้วขึ้นมายืนเบาๆ อยู่บนขาของเขา เขาไม่รู้สึกอะไรเลย ดวงตาสีเหลืองคู่หนึ่งกำลังมองตาเขา มันเรืองรองราวกับดวงอาทิตย์ หน้าต่างห้องเปิดอยู่ มันหนาวมาก แต่ความอบอุ่นจากตัวสุนัขป่าห่อหุ้มตัวเขาไว้ราวกับอ่างอาบน้ำอุ่น ลูกสุนัขของเขา แบรนเริ่มนึกออก . . . ใช่หรือเปล่า? ทำไมมันตัวใหญ่เหลือเกิน เขาเอื้อมมือออกไปตบหัวมัน มือของเขาสั่นระริกราวกับใบไม้
แล้วร็อบก็โผล่พรวดเข้ามาในห้อง เขาหอบหายใจจากการวิ่งขึ้นบันไดหอคอย สุนัขป่าโลกันตร์กำลังเลียใบหน้าของแบรน แบรนหันขึ้นมองพี่ชายช้าๆ ชื่อของมัน คือซัมเมอร์
. . .
จบตอนที่ 2 เดี๋ยวมาต่อตอน 3 กันครับ
สรุป + แปล ซานซา อารยา จอฟฟรี่ จาก Game of Thrones ตอนที่ 2 ครับ
