ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มต้น เหตุการณ์เมื่อ 10 ปีก่อน ณ กล่องซึ่งมีลูกกรง ติดตรา  Pingroup ไว้ข้างกล่อง แสงสว่างสะท้อนผ่านซี่กรง เผยให้เห็นร่างของ เด็กน้อยโชวมะ ที่นอนแน่นิ่ง ราวกับตุ๊กตาไร้เชือกไว้เชิด อยู่ภายใน เด็กน้อยถามทุกสิ่งที่เกี่ยวกับตนเอง ว่า  " ตัวเองมาทำอะไรที่นี้ ตัวเองต้องมาตายอย่างนี้เหรอ วันเวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว ? " " เฮ้ย!! โชวมะ ยังอยู่มั้ย ?! " คำถามนี้ถูกส่งมาจาก ฝั่งตรงกันข้าม ร่างที่แน่นิ่งเมื่อตะกี้เริ่มขยับตัวพร้อมตอบกลับไป " ยังอยู่.....คันบะ..ล่ะ ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:13:29

ความคิดเห็นที่ 2 กล่องตรงกันข้าม ซึ่งมี เด็กน้อยคันบะที่นั่งพิงผนัง ร่างของเจ้าตัวก็ไม่ต่างกันสักนิด " ก็ไม่ต่างกันหรอก " เด็กน้อยคันบะ เริ่มกล่าวขึ้นมาว่า   " ตัวเองง่วงมาก ซึ่งหากจะฝันก็อยากฝันว่า ได้กินข้าวแกงกระหรี่จานโต ที่แสนอร่อย " โชวมะเห็นว่า ฟังดูเข้าท่าดีเช่นกัน ก็เริ่มคิดขึ้นได้ว่า " ตัวเองก็อยากจะลองฝันแบบเดียวกันบ้าง " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:14:48

ความคิดเห็นที่ 3 แต่ตอนนั้นที่คันบะ พูดเตือนว่า " อย่าดีกว่า เพราะมันจะทำให้ตัวเองหิวเมื่อยามตื่น  " โชวมะไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่ฟังอยากเดียว จนคันบะพูดต่อไปอีกว่า " อีกอย่าง...ชั้นคิดว่า นายอย่านอนจะดีกว่า.....เพราะหากนอนไป...ชั้นกลัวว่า นายจะไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้อีกครั้ง " แม้แต่เรี่ยวแรงจะพูดด้วยน้ำเสียงสะดุ้งตกใจก็แทบไม่มี " หมายถึง...ชั้นจะ...ตาย อย่างงั้นเหรอ ? " คำตอบมีเพียงแค่..... " อา.. " แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 23:18:33 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:17:00

ความคิดเห็นที่ 4 กลับมายังปัจจุบัน ภายในรถไฟใต้ดินอันหนาแน่นไปด้วยผู้คน ตุ๊กตาเท็ดดี้ดรัม หรือก็คือ ระเบิดเวลารูปแบบตุ๊กตาสีดำ  ได้ถูกนำไปวางทั่วโบกี้  โดย สมาชิกองค์กรคิกะ ซึ่งหาที่จะมีใครในรถไฟสังเกตเห็นไม่ กึ่งกลาง รถไฟ องค์กรคิกะ ที่นำโดย คันบะ และ สมาชิกชุดดำ ตอนนั้น " คันบะ!!! " เสียงนี้ที่คันบะ คุ้นเคยเป็นอย่างดี " มาจนได้นะ....โชวมะ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:18:56

ความคิดเห็นที่ 5 " มาทำให้เรื่องนี้มันจบได้แล้ว คันบะ!" ทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกความมืดปกคลุม ...... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:19:39

ความคิดเห็นที่ 6 วันนี้ไม่มี OP ครับ ในที่สุดเรื่องราวอลหม่านทุกอย่างก็ได้มาถึง จุดแตกดับ  เมื่อ โชวมะ ได้บุกเข้ามาเผชิญหน้ากับ คันบะและองค์กรคิกะ ที่ต้องการจะเปลี่ยนแปลงโลกให้กลับไปยังสิ่งที่ควรจะเป็น " คืนตัวฮิมาริมาซ่ะ!!! " " ฮิมาริ...อยู่ตรงนี้ไง " แสงสว่างเริ่มกลับมาสาดส่องอีกครั้ง  พร้อมกันนั้นที่ ได้ปรากฏ ผืนผ้าม่านสีแดงสด ถูกคลี่ออกมา เป็นคลื่นที่กลืนกินทุกสิ่งที่มันได้ผ่านมา คันบะ และ P1 ยืนท่ามกลาง ผืนผ้าม่านที่ค่อยๆเปลี่ยนรูปทรงเป็น ดอกกุหลาบสีแดง เด่นสะง่าน เบื้องหลัง สิ่งที่อยู่ข้างหลังผืนผ้า ได้ค่อยๆเผยออกมา ทั้งเครื่องตรวจชีพจร หรือแม้แต่ ตุ๊กตาหมีที่ คุ้นเคย ตุ๊กตาเท็ดดี้ดรัม และ เครื่องหมาย 95 ปรากฏขึ้นเด่นชัด รอบโบกี้รถไฟ ที่ได้กลายสภาพเป็น รถไฟแห่งชะตากรรม แท้จริงแล้ว ผ้าม่านผืนนั้น มันก็คือ ผ้าปูเตียงนอน ที่ซึ่ง ร่างอันบอบบาง และ ไร้ซึ่งน้ำนวล ของ เจ้าหญิง ฮิมาริ บรรทมนอนอย่างสงบ ราวกับ เจ้าหญิงนิทรา ที่รอให้ เจ้าชายรูปงามมาจุมพิตเพื่อถอนคำสาป จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:20:34

ความคิดเห็นที่ 7 ปิ๊ปปปปป~~~~~~~~ ชีพจรบนหัวเตียง แสดงชัดแจ้งว่า   ผู้ที่นอนอยู่ ได้หมดลมหายใจไปเป็นที่เรียบร้อย " ฮิมาริ!!!!! " ทางคันบะคือด้านตรงข้าม ที่ไม่แม้แต่จะรีบร้อนใดๆ แม้ คนสำคัญของตนเองจะ หมดลมหายใจไปแล้ว " มันยังไม่สายเกินไป...วิธีเดียวที่จะช่วยฮิมาริได้...มีเพียงต้องทำให้ภารกิจนี้สำเร็จเท่านั้น " " นี้คือ...ปฏิบัติการชีวิตรอด " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:21:45

ความคิดเห็นที่ 8 แม้แต่ตอนอวสาน ก็ยังมี  ขณะเดียวกัน เพื่อตบมุกเช่นเคยครับ ขณะเดียวกัน P1 เอา DVD ผู้ใหญ่ของตัวเองออกมา..... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:22:47

ความคิดเห็นที่ 9 ทำลายทิ้งด้วย คาราเต้สับ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:23:07

ความคิดเห็นที่ 10 ขณะเดียวกัน P2 ตอกไข่ด้วย.... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:23:34

ความคิดเห็นที่ 11 กระโหลกตัวเอง เกทับ คาราเต้สับ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:23:55

ความคิดเห็นที่ 12 ณ โบกี้อีกแห่ง " ระบบนิเวศที่แท้จริง...คือการควบคุมโดยกฎระเบียบอันแสนจะเห็นแก่ตัว..ทั้ง ค่า ของ ความถูกต้อง และ ความผิดพลาด และ สิ่งที่ไม่เกี่ยวเนื่องกัน " " หรือเรียกอีกอย่างก็คือ...ไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดยั้งชะตากรรมไปได้นั่นเอง " ชายผู้ลึกลับ ซาเนโตชิ นั่งกอดเข่า 1 ข้าง ท่ามกลาง เท็ดดี้ดรัม ที่เริ่มนับถอยหลัง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:24:29

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนที่จะพูดกับสิ่งที่อยู่ด้านข้างของตน  ก็คือ หมวกเจ้าหญิงคริสตัล หรือ คือ โมโมกะ " โมโมกะจัง....ชั้นจะให้เธอได้เห็น....การทำลายล้าง....โลกใบนี้  " คำขาดของชายคนนี้ ที่พูดอย่างเปิดเผย อีกด้าน   โชวมะ และ คันบะ ยังคงไม่ละสายตาไปไหนกันทุกวินาที...ท่ามกลางความเงียบ แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 11:25:16 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:24:57

ความคิดเห็นที่ 14 การย้อนอดีตของ ทั้ง 2 ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ใน กล่อง เช่นเคย ที่ เด็กน้อยทั้ง 2 คน เริ่มมีอาการที่ทรุดลงเรื่อยๆ  เพราะ วันเวลาที่ไม่อาจรู้ได้ มันกำลังทำลายพวกเค้าทั้ง 2 อย่างช้าๆ ร่างอัน ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง....กำลังใจที่มีเหลือเพียงน้อยนิด..กับการที่จะทำอะไร....คำกล่าวให้กำลังใจของ ทั้งคู่ ส่งผ่านซี่กรง ให้ต่อกันและกัน " นายจะต้องรอดน่ะ..โชวมะ " " อื้ม...นายก็ด้วยน่ะ..คันบะ " สิ่งที่ทั้งคู่ทำได้มีแค่เพียง การพูดคุยด้วยน้ำเสียงที่เหือดแห้ง และ ท้อแท้ใจ จนทันใดนั้น " งั้นเรา..มาทำ...สัญญากันมั้ย ? " " สัญญา ? " " ไม่ช้าก็เร็ว...จะต้องมีคนใดคนหนึ่งต้องตายแน่ๆ....เพราะงั้น...เรามาทำสัญญากันก่อนที่จะถึงตอนนั้นไง " " อะไรล่ะ..? " " ใครก็ตามที่รอดไปจากทีนี่ได้...จะต้องทำ บางสิ่งบางอย่าง แทนคนๆนั้น " " ชั้น...มีข้อความหนึ่ง ที่อยากจะมอบให้กับคนสำคัญ ของชั้น " " งั้นเหรอ...ผมเองก็มีข้อความหนึ่ง ที่อยากจะมอบให้กับคนสำคัญ ของผม ด้วย " " เพียงแต่....ใครจะ..เป็นคนส่งมันล่ะ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:27:11

ความคิดเห็นที่ 15 ยังไม่ทันที่ใครจะฝากข้อความให้กัน ตอนนั้นเอง....ที่ กล่องของคันบะ ได้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น " ดะ..เดี๋ยวก่อน..ชั้นเห็น..ชั้นเห็นบางอย่าง ตรงมุมของกล่องชั้น " กลับไปยังปัจจุบัน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:28:16

ความคิดเห็นที่ 16 " ทำไมกันล่ะ..คันบะ ?! " โชวมะยังคงถามประโยคเดิมเช่นเคย ตอนกันข้ามที่ คันบะ หาที่จะฟังไม่ มือของตนสัมผัสกับมือที่ซีดเซียว อย่างชัดเจนของ ฮิมาริ ด้วยแววตาที่วิงวอนด้วยความสงสาร " คนเราต้องการแสงสว่าง...และในที่สุดเขาก็จะค้นพบมัน... " " เส้นทางแห่งแสงของตนเอง.... " " ความหวังของตนเอง.... " " ที่ซึ่งเป็นความหมายของการมีชีวิตของตนเอง.. " " แต่แล้ว...โลกใบนี้ก็ได้พยายามช่วงชิงแสงสว่างนั้นไป... " " เธอกำลังเข้าข้างโลกใบนี้... " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:29:35

ความคิดเห็นที่ 17 ขณะเดียวกัน P1  ทำการบีบ DVD ผู้ใหญ่ ด้วยกล้าม (ปีก) " และกำลังพยายามที่จะดึงตัวเขาออกมาจากความมืดมิด " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:30:05

ความคิดเห็นที่ 18 ขณะเดียวกัน P2 ตอกไข่ด้วยกระโหลก จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:30:32

ความคิดเห็นที่ 19 ด้านหลัง ณ ที่นั่งซึ่งไม่ไกลนัก โชวมะ ถูกซาเนโตชิ พูดถึงสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่ เพียงฝ่ายเดียว " บ้านา " " มีเพียงชั้นเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้ ....ชั้นมอบพลังเพื่อให้เขาสามารถเอื้อมไปให้ถึงแสงสว่างนั้นได้ " " แล้วเธอล่ะ...สามารถมอบให้เค้าได้รึเปล่าล่ะ ? " คำพูด ที่ไม่ต่างจากการตอกย้ำความพยายามอันไร้ประโยชน์ของซาเนโตชิ ยิ่งทำให้โชวมะ ...เริ่มสับสนอย่างบอกไม่ถูก จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:32:39

ความคิดเห็นที่ 20 ณ โลกภายนอก   ขบวนรถไฟได้แล่นมาถึง สถานี โยซึยะ ครืดดดดด ประตูรถไฟได้เปิดออก พร้อมกับที่มีร่างของ หญิงสาวที่ โชวมะคุ้นเคย วิ่งตรงเข้ามา ก่อนที่ประตูจะปิดลง " คุณโอกิโนเมะ...ทำไมกันล่ะ!? " แม้แต่โชวมะเองก็ไม่อย่าจะเชื่อสายตาตนเอง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:33:46

ความคิดเห็นที่ 21 เด็กสาวร่างกายเหนื่อยล้า เพราะ ความเหนื่อย..พูดแทบไม่เป็นจังหวะ.. " ฉันมา..เพื่อจะ..เปลี่ยนแปลงชะตากรรม!! " " ฉันจะใช้คาถาใน..ไดอารี่..ช่วยฮิมาริจังเอง!!! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:34:25

ความคิดเห็นที่ 22 ชายคนนี้ยังคงไม่ลดละที่จะตอกย้ำความพยายามของ เด็กสาว ที่ตัดสินใจขึ้นมายังขบวนนี้ แววตาอันแสนเจ้าเล่ห์ ได้ปรากฏให้เห็นเด่นชัด " เธอยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆสิน่ะ ? " " แต่เธอจะทำอะไรได้ล่ะ...ไดอารี่ก็ถูกเผาไปแล้วนะ...เธอเองก็ไม่รู้เรื่องคาถานั้นด้วยซ้ำไป ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:35:37

ความคิดเห็นที่ 23 " ฉันจำได้ดี " ริงโกะ ยังคงจำ คำสัญญาที่เธอให้ไว้กับ วง Double H อยู่ตลอดเวลา แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 11:37:34 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:37:14

ความคิดเห็นที่ 24 ถึงกระนั้น ซาเนโตชิ หาที่จะเกรงกลัวหรือแสดงท่าทีวิตกแต่อย่างใด ....กลับกันที่ได้พูดถึงผลย้อนกลับของมันอย่างชัดเจนว่า  คำสาปของเปลวเพลิง จะมอบให้กับผู้ที่ทำการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ควรจะเป็นของโลกใบนี้ ขณะเดียวกัน P2 กำลังทอดไข่กิน ( เฮ้ย!!!! ตุนเสบียง  ไว้ตอนพักยกรึไง ? ) จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:38:13

ความคิดเห็นที่ 25 แม้จอมบงการจะพูดยังไง ริงโกะ ก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจ ริงโกะ ยืนยันหนักแน่นขึ้นโจ่งแจ้ง " ฉันจะรับการลงโทษนั้นเอง!!! " ชายผู้นี้ ไม่ใช่เพียงแค่คนเดียวที่เตือน....แม้แต่โชวมะเองก็เช่นกัน " อย่าน่ะ...คุณโอกิโนเมะ ! " ริงโกะหันหน้าไปมอง...พร้อมพูดว่า " ฉันเตรียมใจมาเรียบร้อยแล้ว " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:38:49

ความคิดเห็นที่ 26 เพียงคำเดียว โชวมะ เริ่มเข้าใจขึ้นทันที เพราะ ทั้ง ตัวเขาและพี่ชาย และ ตัวริงโกะ ต่างก็ต้องรับคำสาปจากอดีตกันหมด " อย่างนั้นใช่มั้ย...คันบะ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:39:31

ความคิดเห็นที่ 27 การย้อนอดีตได้เริ่มต้นอีกครั้ง ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของคันบะ ราวกับได้เจอตัวช่วยให้สามารถหนีออกไปจากทีแห่งนี้ได้   เพราะบนมือของตนเอง ได้เจอกับสิ่งที่เปรียบได้กับ เชือกช่วยชีวิตของตนเอง เข้าอย่างไม่น่าเชื่อ " แอปเปิ้ล!!!...ชั้นเจอแอปเปิ้ล " " โชวมะ...นายดูรอบๆกล่องตัวเองสิ อาจจะมีเหมือนกันก็ได้ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:40:01

ความคิดเห็นที่ 28 ฝ่ายโชวมะที่น่าจะดีอกดีใจไปด้วย กลับหันหลังให้กับซี่กรง พร้อมพูดให้คันบะ " ชั้นไม่มีเลย " " คันบะ...นายได้ถูกรับเลือกแล้วล่ะ " คันบะแทบจะปั้นสีหน้าไม่ถูก เพราะ คำพูดที่โชวมะ พูดกับตนเอง " รับเลือก....จากใครล่ะ...ใครที่ไหน ? " ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้....โชวมะกลับพูดอยู่คนเดียว ดั่งคนที่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเรียบร้อย " เข้าใจล่ะ...คันบะ..นายคือผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียวสิน่ะ " ทางคันบะยังไม่อาจปั้นหน้าได้เช่นเคย  จนโชวมะเริ่มพูดถึง " คำสัญญาที่เคยให้ไว้แต่กันขึ้นมาทันที ว่าใครสามารถรอดออกไปได้จะต้องนำข้อความที่ทิ้งไว้ไปมอบให้กับคนสำคัญของคนนั้น " ใบหน้าที่ปั้นไม่ออก ได้ก่อเป็นรูปร่างอีกครั้ง ....ถ้อยคำเดียวที่เอ๋ยขึ้นมา....ถ้อยคำที่แสดงถึงความหมาย....ถ้อยคำที่ไม่ใช่การโต้แย้ง..จากปากของคันบะก็คือ " เข้าใจแล้ว......" " ขอโทษนะ....นี้เป็น..ชะตากรรม " แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 11:41:35 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:41:12

ความคิดเห็นที่ 29 กลับมายังปัจจุบัน ท่ามกลางความเงียบวังเวง " ในที่สุดผมก็เข้าใจ...เหตุผลที่พวกเรากลับมากัน... " ผืนผ้าม่านของเตียง ที่ ร่างเจ้าหญิงกำลังบรรทมอยู่ กลับเริ่มค่อยๆ กางออกอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับประกายดาวสดใส ร่างที่กำลังหลับไหลอยู่ เริ่มค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเตียงช้าๆ เส้นผมพัดผ่านขึ้นสู่ด้านบน ก่อนที่จะแผ่กระจายออก ผิวและสีผม ที่เดิมซีดไร้น้ำนวล เริ่มค่อยๆ กลับมามีสีสันขึ้นอีกครั้ง ราวกับปฎิหาริย์ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:42:36

ความคิดเห็นที่ 30 ฮิมาริที่น่าจะหมดลมหายใจไปแล้ว ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับ ที่ศีรษะได้มีหมวกเจ้าหญิงคริสตัล สวมเอาไว้ " เซย์ซอน เซย์ยากุ!!!!! " จบครึ่งแรก จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:43:14

ความคิดเห็นที่ 31 ครึ่งหลัง ภายในมิติพิศวง ไม่อาจกลับมาเป็นแบบเดิม   ร่างที่ห่อหุ้มไปด้วยเครื่องแบบอันสง่า ค่อยๆลอยลงมายัง มิติแห่งนี้ ที่ทุกอย่างหยุดนิ่ง  ลงมายัง กึ่งกลางของสะพาน  ที่ทอดยาวเชื่อยต่อกันระหว่าง เท็ดดี้ดรัมสีขาวและสีดำ ซึ่ง ฝั่งสีดำนั้นก็คือ คันบะ เสียงโว้ยวาย วาจาว่าร้าย ท่าทีอวดเบ่ง ของ เจ้าหญิงคริสตัลไม่อาจกลับมาอีกแล้ว  สิ่งที่มาแทนที่คือ เสียงอันบอบบาง และ ผู้ที่เป็นเจ้าของร่างอยู่ตอนนี้ก็คือ ฮิมาริ " คันจัง..พอเถอะ " " กลับบ้านด้วยกันนะ " " ฮิมาริ...นั้นฮิมาริเหรอ ? " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:44:31

ความคิดเห็นที่ 32 ขณะเดียวกัน P1 สวมชุดคาราเต้ ทำลาย DVD จนหมดกลายเป็น ปรมาจารย์ผู้มาดเข้ม แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 11:45:16 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:45:09

ความคิดเห็นที่ 33 ทันทีเมื่อกล่าวจบลง รองเท้าส้นสูงได้ก้าวไปยัง พื้นกระจกวงกลมเบื้องหน้า เพล้งงงงงง!!!!! ไม่ต่างจากฟองสบู่ที่เมื่อสัมผัสก็แตกกระจาย  กระจกบานเล็กๆ ได้เละเป็นเศษชิ้นส่วนลิ่มแหลมคม ค้าง กระจัดกระจายไปทั่วมิติ ความหมายคือ  หากเดินตรงขึ้นไปอีก ก็ตรงได้รับบาดเจ็บ จาก กระจกพวกนี้   ถึงกระนั้น ฮิมาริ  ที่สีหน้าตกใจอยู่เมื่อตะกี้ เริ่มเปลี่ยนเป็น ความมุ่นมั่นและเตรียมใจ เพื่อที่พร้อมจะก้าวไปหา คันบะ ณ ปลายทาง ตึ่ก แคว็ก เครื่องแบบ สัมผัสกับกระจก จนเกิดการฉีกขาด ทั้ง เนื้อผ้า และ.....ผิวหนัง...ที่เกิดแผลถลอกขึ้น...ทั่วทั้งร่างกาย จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:46:18

ความคิดเห็นที่ 34 สิ่งที่ฮิมาริ กล่าวขึ้น เป็นเรื่องราวของ ครอบครัวทาคาคูระ ซึ่ง ทั้ง 3 พี่น้องต่างก็สร้างมันมาด้วยกัน ...... ทั้งยามสุข.... ยามทุกข์.... ยามเศร้า.... ยามหัวเราะ.... ยามร้องไห้..... ยามเงียบเหงา.... ชั่วนิรันดร....ที่ ทั้ง 3 เคยอยู่ด้วยกัน ยามที่ทั้ง 3 ต่างมีใจให้กัน.....ในฐานะของ........พี่น้อง....ที่รักกัน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:48:56

ความคิดเห็นที่ 35 ขณะเดียวกัน P3 กำลังเล่นตีเข้าจังหวะกับเศษกระจก จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:49:28

ความคิดเห็นที่ 36 เส้นทาง ช่าง ยาวไกล และ ลำบากลำบน    เศษกระจกยังคงบาดตามร่างกายของ ฮิมาริ ไม่ขาดสายหาย หากเธอยังคงเดินขึ้นไปอย่างนั้น เศษเสื้อผ้าที่ปลิวกระจาย . . . . . . . . หรือแม้กระทั้ง เลือดที่ไหลรินออกมา ..........จนไหลผ่านร่างของโชวมะ ซึ่งอยู่เบื้องล่าง และเริ่มที่จะก้าวตรงขึ้นไปเช่นกัน แม้จะบาดเจ็บ แต่น้ำเสียง ของเธอ หาที่จะแสดงอาการเจ็บปวดใดๆไม่   ตรงกันข้ามที่เสียงพูด กลับเต็มไปด้วยความสุข และ มุ่นมั่น ในที่สุด ร่างของโชวมะก็อีกคน ที่ค่อยๆเดินตามไป โดยไม่สนใจเศษกระจกที่จะบาดร่างของตน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:51:28

ความคิดเห็นที่ 37 เรื่องราวความทรงจำครั้งมาเที่ยวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ได้ปรากฏขึ้นมา ตอนนั้นทั้งครอบครัว ต่างก็..... สุข เฮฮา หัวเราะชอบใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:52:26

ความคิดเห็นที่ 38 ชายผ้าคลุมส่วนล่าง ในที่สุดก็ขาดกระจุย จนหลุดออกมา " ได้โปรดเถอะ....กลับบ้านด้วยกันน่ะ.....คันจัง... " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:53:05

ความคิดเห็นที่ 39 สิ้นสุดเส้นทางอันแสน ยาวไกล กายที่เดิมห่อหุ้มด้วยเครื่องแบบเต็มยศ ได้เหลือแต่เพียง  เศษผ้าที่รุ่งริ่ง ก่อนจะ กระจุยกระจาย เป็นเศษธุลีกลางอากาศ เหลือแต่เพียง ร่างอันเปลือยเปล่า ที่ เราได้รับมาเมื่อครั้งที่ลืมตาดูโลกใบนี้ เผชิญหน้ากับคันบะ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:54:02

ความคิดเห็นที่ 40 สีหน้าของเธอ ไม่ละไปไหนทั้งสิ้น ไม่แม้แต่จะสนใจกายที่บอบช้ำไปหมด กลับกันเถอะ...คันจัง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:54:45

ความคิดเห็นที่ 41 ทว่า " ไม่ได้....ชั้นไม่ได้....มอบสิ่งนั้นให้แก่เธอเลย!!!! " พริบตา....ร่างซึ่งถูกคลุมด้วยสีดำของเสื้อโค้ท กลับเริ่มมี เลือดสีแดงสด ทะลักออกมา  ดั่ง เขื่อนที่ไกลพังเต็มที ( น่าจะสื่อถึง  เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด น่ะครับ) จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:55:51

ความคิดเห็นที่ 42 ในที่สุด เขื่อนก็ไม่อาจ ขวางกั้น น้ำจำนวนมหาศาลเอาไว้ได้    เลือดสีแดงสด พุ่งกระจายไปทั่วสารทิศ  พร้อมเสียงร้องอันแสนทรมานของคันบะ ที่ดังไม่หยุด เศษกระจกปลิวหายไป ด้วยแรงลมจาก การทะลัก  รวมทั้ง P1 " อ็ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:56:15

ความคิดเห็นที่ 43 เด็กสาวที่เปลือยเปล่า ได้โอบกอดร่างที่แสนทรมาน ด้วยมือคู่นั้นอย่างเหนียวแน่น    ปากพูดพึมพัมๆ ไปว่าด้วย " ไม่เป็นไรหรอก " ท่ามกลางเสียงของโชวมะที่ดังตลอดไม่หยุดหย่อน " ว่าเมื่อก่อนคันบะเป็นคนคิดที่จะทาสีบ้าน ซึ่งตัวเองก็ไม่เข้าใจ พอได้คำตอบว่า บ้านหลังนี้คือ ที่ๆซึ่ง ฮิมาริจะสามารถเรียกรอยยิ้มมาได้ แม้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรก็ตาม  เจ้าตัวก็เข้าใจโดยทันที " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:57:47

ความคิดเห็นที่ 44 เลือดยังไม่อาจที่หยุดได้ เสียงร้องเจ็บปวดทรมานของคันบะ ยังไม่อาจหยุดได้   ควาทรงจำที่คันบะ กล่าวถึงคือ  " วันที่ฝนตก ทั้งโชวมะและตนเอง  ฮิมาริได้ปลุกทั้งคู่ขึ้นมาจากที่นอน และ ทั้งคู่ก็รีบวิ่งออกจากบ้านทั้งๆที่ยังสวมถุงเท้าอยู่เลย " " แต่ถึงอย่างนั้น...ความสุขที่ได้รับมา....จากฮิมาริซึ่งเตรียมอาหารไว้แล้ว...ก็ไม่อาจหายไปไหน " เสียงร้องได้หายไป สีหน้าที่แทบจะหมดสิ้นเรี่ยวแรง ได้ค่อยๆถูก ฝ่ามืออันอบอุ่นของหญิงสาว สัมผัส " คันจัง...ไม่เป็นไรแล้วน่ะ " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:58:27

ความคิดเห็นที่ 45 ทันใดนั้น ปิ๊งงง  ปิ๊งง ปิ๊งง ฝนเลือดที่ลอยค้าง ได้เปลี่ยนสภาพเป็น แอปเปิ้ลสีแดงสด ลอยไปหมด.....ท่ามกลางร่างของ 2 พี่น้องที่ใบหน้าใกล้ชิดกันเพียงแค่เอื้อม เสียงของโชวมะเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ไม่หยุด " ผมมีความสุขมากๆ....ขอบคุณน่ะ... " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:59:34

ความคิดเห็นที่ 46 " เร็วเข้าเถอะ..ผมจะคืนสิ่งที่ผมกับพี่ใช้ร่วมกันในวันนั้น....ชีวิตที่เธอมอบให้แก่พวกผม " โชวมะที่ร่างบอบช้ำไปหมดเช่นเดียวกัน ในที่สุดก็เดินมาถึง " ความรักของพวกเรา....." " การลงโทษของพวกเรา..... " " สิ่งที่พวกเราใช้ร่วมกันมาทั้งหมด..... " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:00:10

ความคิดเห็นที่ 47 ขณะเดียวกัน P ทั้ง 3 กำลังดู 3 พี่น้องอยู่ที่เบื้องล่าง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:00:42

ความคิดเห็นที่ 48 โชวมะกล่าวเช่นนั้น ด้วยสีหน้าที่สุขสว่าง " นี่เป็น.......การเริ่มต้นใหม่ของพวกเรา " ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็น สีหน้าของความตั้งใจที่จะลงมือทำบางสิ่งบางอย่าง " นี่เป็น.....ชะตากรรมของพวกเรา!!!!! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:01:12

ความคิดเห็นที่ 49 มือขวาเมื่อนั้นที่ได้กำ หน้าอกของตนเอง อย่างรุนแรง พร้อมกับเริ่มกดเข้าไปภายใน ควักสิ่งซึ่งเป็น หัวใจสีแดงสดของตนเองออกมา   " อั่ก!!!!!! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:01:43

ความคิดเห็นที่ 50 ในมิติสีขาวอมเหลือง ดวงใจสีเพลิง ของเด็กน้อยโชวมะ ได้ถูกส่งต่อไปยัง  เด็กสาวที่พร้อมกับมันไว้ ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แม้จะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่สิ่งที่โชวมะต้องการจะสื่อ ฮิมาริ รู้ด้วยตัวเองโดยทันที จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:02:09

ความคิดเห็นที่ 51 ร่างที่โอบอุ้ม ดวงใจสีเพลิง หันหลังไปหา คันบะ ที่อยู่ด้านหลัง พร้อมกับพูดขึ้นว่า " คันจัง...นี้คือ เพนกวินดรัม ไงล่ะ " ทันทีที่ คันบะ เห็นเจ้าสิ่งนั้น ..... " หา!!! " ดวงใจกลับแตกกระเด็นหายไปเหลือเพียงครึ่งเดียว นั้นเองที่ทำให้คันบะ นึกถึงเรื่องราวในอดีตของมันได้ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:02:40

ความคิดเห็นที่ 52 แอปเปิ้ลสีแดงที่ถูกผ่าออกครึ่งหนึ่ง ได้ยื่นออกมานอกซี่กรง จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:03:37

ความคิดเห็นที่ 53 เด็กน้อยโชวมะ ถึงกับสะดุ้งกับสิ่งที่ตนเองจะได้รับ โดยไร้การพูดคุย .... โดยไร้การโต้แย้ง.... โดยไร้การต่อต้าน..... มือของเด็กน้อยทั้ง 2 เริ่มยืดออกไปด้วยความพยายาม เพื่อหมายจะคว้าสัมผัสกัน.... " ผลไม้แห่งชะตากรรม......เราจะทานมันร่วมกัน  " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:04:54

ความคิดเห็นที่ 54 ขณะเดียวกัน " ฉันก็จะทานผลไม้แห่งชะตากรรมร่วมกันด้วย!!!!! " เสียงร้องของ ริงโกะ ดังกู้ก้องขึ้น ท่ามกลางความมืดมิด ........ก่อนที่ปรากฏ แสงสว่างอันเจิดจ้า ห่อหุ้มผ่านร่างของตนเอง ที่กางออกเป็นไม้กางเขน จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:05:18

ความคิดเห็นที่ 55 ป้ายบอกสถานี  ปลายทางแห่งชะตากรรม   ได้พลิกกลับเป็น สีแดง  ที่ปรากฏสถานี ระหว่าง The Lives และ The Scarpion Fire จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:06:25

ความคิดเห็นที่ 56 ทุกสิ่งทุกอย่างที่ย้อมด้วยสีแดงฉาน.... ได้ค่อยๆปิดตัวลงอย่างรวดเร็ว  อันจะเปรียบได้กับ ผ้าม่านปิดการแสดง ละครเวทีอันแสนยิ่งใหญ่ ผนัง...เพดาน....ได้กลายเป็นสีดำมืด ....พร้อมกันที่พื้นได้ถูกปูทับด้วย พื้นสีเงินของ Pingroup ที่ริงโกะนั่งอยู่ พริบตา ซู่มมมมมมมมมมม!!!!!!! เปลวเพลิง ขนาดยักษ์ ประทุขึ้นครอบทั้งร่างของหญิงสาว ก่อนจะร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน " อ็ากกกกกกกกกกก!!!!! " ทันใดนั้น ร่างของเด็กหนุ่มที่ตนรู้จักดี ได้ตรงเข้าไปโอบกอดร่างอันลุกไปด้วยเปลวเพลิงนั้น เฉกเช่นที่ ฮิมาริ ทำกับคันบะ " คุณโอกิโนเมะ! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:07:00

ความคิดเห็นที่ 57 ประกาศแจ้งให้ทราบ ดังขึ้นหลายภาษา....และติดต่อกัน.... " เรียนท่านผู้โดยสารที่เคารพ...เราจะทำการเปลี่ยน "เส้นทาง" แห่งชะตากรรม ณ สถานี นี้...ท่านที่ต้องการเปลี่ยนเส้นทางกรุณา.. " เจ้าหญิงที่หลับไหลไม่ได้สติ ถูกยกตัวขึ้นจากเตียงบรรทม ด้วยอ้อมแขนของ เจ้าชาย ที่รักเธอยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง ขอบคุณที่ช่วยแก้ไขให้ครับ แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 23:26:45 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:17:11 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:07:39

ความคิดเห็นที่ 58 เส้นทางซึ่งปูด้วยพื้นสีเงิน.....เจ้าชายค่อยๆ..อุ้มร่างเจ้าหญิงอย่างมั่นคง ไปตามทางอันแสนมืดมิด .... เพล้งงงง!!!!!     มีบางอย่างที่เหมือนกับเศษกระจกแตก ปลิวออกไปนอกร่างของเจ้าชาย...ตลอด...ตลอด...เส้นทาง... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:08:03

ความคิดเห็นที่ 59 ลืมแปะอีกรูปไป จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:08:48

ความคิดเห็นที่ 60 จนกระทั้ง..... ร่างที่ย้อมด้วยสีเงินอมเทา ของ ซาเนโตชิ ได้พูดเช่นนั้นออกมา " ไม่มีสักคนเดียวที่สามารถหนีจากคำสาปนี้ได้...ผู้ที่อยู่ภายในกล่องเช่นเธอ จะไม่ได้รับสิ่งใดอีก " แม้คำเตือนที่ว่า " สิ่งที่เธอทำจะหายสาบสูญไปและไม่เหลืออะไรทิ้งไว้เลยแม้แต่เศษฝุ่น.. เธอจะไม่สามารถกลับมาได้อีก " หรือ กระทั้ง  " เธอจะไม่ได้รับแม้กระทั้งความสุขเชียวน่ะ!!!! " ก็ไร้ซึ่งการตอบสนอง...และ...ความสนใจ บัดนี้ไม่มีใครสักคนที่จะฟังคำเตือนของ ชายคนนี้อีกแล้ว.... เจ้าชายเดินผ่านไปราวกับไม่เห็นอยู่ในสายตาเพียงนิดเดียว จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:09:57

ความคิดเห็นที่ 61 พร้อมๆกันนั้น ที่ร่างของตน....เริ่มจะ....แตกกระจาย..เป็นเศษกระจก...ไปเรื่อยๆ จนลามมาถึงครึ่งค่อนของร่างกาย " โชวมะ....ชั้นได้พบมันแล้วล่ะ....เส้นทางแห่งแสง   " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:10:30

ความคิดเห็นที่ 62 ในที่สุด ร่างของเจ้าหญิงก็ถูกอุ้มลง ณ เบาะที่นั่ง..... สายตาของเจ้าชาย แม้ถึงวินาทีสุดท้าย.....ก็ไม่ละสายตาไปไหน ฝ่ามือของเจ้าชาย แม้ถึงวินาทีสุดท้าย.....ก็ยังคงสัมผัสแก้มบางๆ ไม่ไปไหน ร่างของเจ้าชาย แม้ถึงวินาทีสุดท้าย.....ก็ยังคงไม่ลุกไปไหน..... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:11:31

ความคิดเห็นที่ 63 จนสูญสลายไปในที่สุด......ดั่งสายลมที่พัดผ่านไป....ไร้หวนคืนถิ่น.... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:12:13

ความคิดเห็นที่ 64 พื้นสีเงิน ได้เปลี่ยนสภาพไป....มีบางอย่างที่คล้ายกับ สลักล็อกระหว่าง โบกี้ด้วยกัน ปรากฏขึ้น....จนเปลี่ยนด้านหนึ่งกลายเป็นสีแดง ร่างอันหุ้มด้วยเปลวเพลิง  ยังคงลุกโชติไม่หยุด โชวมะยังคงโอบกอดร่างนั้นไว้.... " นี้เป็น...การลงโทษของพวกผม... " " เอ๋!! " จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:14:00

ความคิดเห็นที่ 65 " ขอบคุณน่ะ....... ผมรักคุณ " !!! ซู่มมมมมมม!!!!! จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:15:18

ความคิดเห็นที่ 66 เปลวเพลิงที่มอดไปไม่ถึงวินาที ได้โหมกระหน่ำขึ้นอีกครั้ง  ....... สลักล็อกโบกี้รถไฟ ได้ปลดล็อก แยกจากกัน.... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:15:55

ความคิดเห็นที่ 67 ร่างของ หญิงสาวและเด็กหนุ่ม...ที่โอบกอดกันมาตลอด......จนถึงวินาที่สุดท้าย.... ได้กระเด็นหายไป....ดั่งอากาศธาตุ พร้อมกับเปลวเพลิงที่ดับวู่บไปด้วยกัน ..... มือข้างนั้นที่พยายามคว้าชาย ที่พึ่งสารภาพรักกับตนเองไปไม่ถึงเสี้ยววินาที..... แต่ก็ไม่อาจคว้ามันไว้ได้อีก.........ตลอดกาล น้ำตาของหญิงสาวไหลริน...... เสียงร้องที่ไม่มีโอกาสจะกึกก้องขึ้นได้...... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:16:40

ความคิดเห็นที่ 68 กล่องพัสดุแช่เย็น ของ P ทั้ง 3 ตัว ได้บรรจุอีกครั้ง.... และถูกเลื่อนกลับไปยังอีกด้านของ เส้นทางตีนตะขาบ (น่าจะัหมายถึง หมดหน้าที่ของตัวเอง และ กลับไปยังที่ๆมา) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 12:17:43 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:17:11

ความคิดเห็นที่ 69 และแล้ว..... เวทีอันแสนยิ่งใหญ่... อันแสนยาวนานก็ได้ปิดฉากลงด้วยผ้าม่านสีแดง... จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:18:27

ความคิดเห็นที่ 70 อีกด้าน ณ เส้นทางรถไฟ 2 ฝั่ง  ที่ซึ่ง ซาเนโตชิ และ โมโมกะ อยู่คนล่ะด้าน   ( ความหมายคือ การเปรียบเทียบ เส้นทางที่จะกำหนดโลกทั้งใบ ว่า เส้นทางและขบวนรถไฟของใครจะเป็นผู้นำ) (สังเกตให้ดีว่า ซาเนโตชิ อยู่ ข้างล่าง  แสดงว่า ขบวนตนเองไม่ได้เป็นผู้นำของโลก) (ตกลง เกมส์ของทั้งคู่ มันคือ พลังปฎิวัติโลก ของ ดีออส สิน่ัะ) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:28:07 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 12:19:39 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:19:24

ความคิดเห็นที่ 71 " รถไฟไปแล้วน่ะ....นายไม่สามารถไปที่ไหนได้อีกแล้ว " ( ผลที่ออกมาคือ โมโมกะชนะเกมส์นี้ และสามารถเปลี่ยนโลกให้เป็นไปตามที่เธอกำหนดไว้  กลับกันที่ ผู้แพ้อย่างซาเนโตชิ จะไม่สามารถทำอะไรได้อีก) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:30:40 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:23:09 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:20:20

ความคิดเห็นที่ 72 แต่ถึงอย่างไร ซาเนโตชิก็ไม่แม้แต่จะแสดงสีหน้ากังวลอย่างใด " รถไฟ...จะกลับมาอีกครั้ง " ( อันนี้ หมายความว่า  เกมส์นี้ จะยังคงมีอยู่ต่อไปไม่หายไปตลอดกาล  ดั่ง วัฏจักรไม่รู้จบ  หากถึงเวลาที่รถไฟได้จอดเทียบชานชาลาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งจะตอนไหนก็ไม่มีใครรู้ได้ ) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:32:01 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:20:02 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:21:07

ความคิดเห็นที่ 73 ทางโมโมกะ เองก็ไม่แม้แต่จะแสดงสีหน้ากังวลอย่างใด เช่นเดียวกัน " เหรอ.......งั้นฉันไปละนะ " ร่างที่ถือหมวกเพนกวินทั้ง 2 ใบ ไว้ เริ่มเดินหายตัวไป....ในเงามืดของอีกด้าน...ที่ตรงกันข้ามกับชายคนนั้น " เช่นกัน " เปียหมวกเพนกวิน ลากผ่านรางรถไฟไปอย่างไม่หวนกลับคืน.....คำพูดสุดท้ายของโมโมกะกล่าวแต่คำสั้นๆว่า " ลาก่อน " ( ความหมายคือ หากถึงตอนนั้นอีก โมโมกะ ก็จะออกมาเล่นเกมส์นี้ด้วยอีกครั้ง (สังเกตให้ดีว่า สีหน้าของโมโมกะและน้ำเสียง ไม่ใช่ความวิตกแต่อย่างใด)  แต่ในตอนนี้ต้องขอตัวลาไปก่อน) (ที่ซาเนโตชิ บอกว่า ลาก่อน เช่นกัน อันนี้เราคิดว่า เป็น การตอบรับคำท้าทาย และ น้ำใจของทั้งคู่ ในฐานะผู้แพ้และผู้ชนะ ครับ ) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 13:36:51 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 12:24:51 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 12:24:27 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:22:50

ความคิดเห็นที่ 74 ณ สถานี โอกิคุโบะ ตุ๊กตาเท็ดดี้ดรัม ทุกตัวกลายเป็นสีขาว อันแสดงถึงความบริสุทธิ์ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:23:37

ความคิดเห็นที่ 75 ร่างของ เด็กสาวทั้ง 2 หลับไหลไม่ได้สติ ท่ามกลางฝูงชน ที่มุงดูกันเป็นจุดสนใจ ( อูเทน่ากับแองจี้ รึไง ? ท่านอนอย่างกับใน OP  ) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 12:25:54 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:25:18

ความคิดเห็นที่ 76 อีกด้าน   โรงพยาบาล ชั้นดาดฟ้า ผืนภาพใบปลิวพลิ้วไปตามลมอย่างนุ่มนวล คู่สามี - ภรรยา  ทาบูกิกับยูริ   ต่างพูดกันถึงเรื่องที่ต่างคนต่างก็รู้กัน หลังผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกัน " ทั้งผมกับคุณต่างก็ถูกทิ้งไว้ในโลกนี้ เช่นเดียวกับ เด็กๆ ที่ถูกทิ้งเหมือนพวกเรามีอยู่มากมาย ทุกคนต้องการความรัก " แค่ต้องการให้มีคนบอกว่ารักสักครั้งถึงจะสูญเสียทุกอย่างเพราะชะตากรรมก็จะสามารถมีความสุขได้   " ถึงเรา 2 คน จะไม่เคยได้รับความรักวัยเด็กเลยแต่ยังมีตัวตนอยู่ในโลกเพื่อมอบความรักให้เด็ก ๆ ที่เป็นเหมือนตัวเอง ? " " เราต้องการใครสักคน.....ที่พูดกับเราว่า...." ชั้น/ฉัน รักเธอ " " แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 23:12:43 จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 12:26:32