ความคิดเห็นที่ 1 เคยเจอเด็กประถมติดเกมจนไม่ยอมไปรร. เอาแต่เล่นเกมอยู่บ้าน แม่ต้องพาไปรักษารพ.จิตเวชเลยล่ะ จากคุณ : ลิงลี่ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:18:17

ความคิดเห็นที่ 2 จากมุมเด็กต่างจังหวัด ส่วนมากเด็กไทยที่ไม่ยอมไปโรงเรียน จะไม่อยู่แต่ในบ้านแบบในการ์ตูน มักไปบ้านเพื่อน บ้านแฟน ร้านเกมส์ แหล่งซ่องสุม น้ำตกทะเล ร้านมอเตอร์ไซด์ ไม่ใช่โดนรังแก แต่ขี้เกียจ ส่วนพวกที่โดนรังแก พ่อกับแม่ก็ดุด่าไล่ตีให้ไปโรงเรียน ... ถ้าไม่ยอมไปเรียนจริงๆก็ย้ายโรงเรียน ประเทศไทยโรงเรียนเยอะ ตามต่างจังหวัด ค่าใช้จ่ายไม่แพง เครื่องแบบก็เหมือนๆกัน ปัญหาสภาพจิตใจที่ไม่อยากทำอะไร จะเป็นในวัยมหาลัยมากกว่า เพราะอิสระมากกว่า และพวกจบใหม่บางคน ที่บ้านพอมีฐานะ จะไม่ค่อยเริ่มทำงานทันทีหลังเรียนจบ จากคุณ : Kyo3 เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:19:09

ความคิดเห็นที่ 3 โรงเรียนไทยค่อนข้างเข้มงวด และผู้ปกครองมักบังคับไป กรณีมีปัญหาแบบนี้ ส่วนมากทางบ้านจะหาทางเคี่ยวเข็นให้เด็กไปเรียน ไม่ก็ย้ายรร.เป็นทางออกครับ เลยไม่มีปัญหา แต่พอพ้นม.ปลาย เข้ามหาวิทยาลัย พวกแบบนี้มีผุดเป็นดอกเห็ดเลย เพราะความเข้มงวดลดลงแบบฮวบฮาบกระทันหัน จากคุณ : Aya+EVE เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:21:01

ความคิดเห็นที่ 4 เราก็ไม่อยากไปโรงเรียนเหมือนกันสมัยที่เรียนโรงเรียน เพราะไม่อยากโดนครูตรวจผม - -" (แต่ต้องไปเพราะแม่บังคับให้ไป) จากคุณ : Kotoko_ChaN เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:28:25

ความคิดเห็นที่ 5 ตาม คห2 เลยครับ อ่านขาดมากๆ ยังกะประสบการณ์ตรง เพิ่มเติม ปล. ตอนนี้เรา save รุปจากหน้าจอ web เป็นแล้ว แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 01:46:36 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 01:46:06 จากคุณ : เพนกวินในห้องแอร์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:31:27

ความคิดเห็นที่ 6 เคยไม่สบาย ไม่ได้ไปโรงเรียน 1 อาทิตย์ เพราะนอนตกเตียงที่โรงพยาบาล จากคุณ : Ziron เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:31:30

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เคยเจอเด็กเคยเจอแต่พวกที่เป็นผู้ใหญ่แล้วน่ะครับ จากคุณ : bigcy เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:44:01

ความคิดเห็นที่ 8 เด็กบ้านเราฟ้องแหลกค่ะ มีอะไรร้องไห้ฟ้องพ่อแม่ อีกทั้งคุณครูของเรานั้นสอดส่องเด็กเป็นอย่างดีค่ะ เด็กไทยไม่โหดร้ายขนาดเด็กญี่ปุ่นด้วย อาจเพราะไม่มีตัวอย่างที่ไม่ดีในการกลั่นแกล้งคนอื่นหนักๆ จะเห็นก็แค่ล้อกัน ทะเลาะกัน ต่อยกัน ไอ้จะมาจองเวรแกล้งจนเพื่อนหลอนไม่กล้ามาเรียนไม่ค่อยเจอเท่าไรนัก จากคุณ : เทมปุระ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:54:18

ความคิดเห็นที่ 9 เราเอง ตอนสมัย ม.ปลาย ไม่เคยขาดเรียนเลย ขยันเรียนระดับนึง เอนท์ติดมหาลัยดัง แต่พอเข้ามหาลัย มันไม่มีเพื่อนเลยไม่อยากไป หยุดเรียนไปแล้ว คิดว่าปัญหาแบบนี้มันก็ต้องมีกันทุกประเทศอ่ะนะ ...ไม่รู้จะแชร์หรือพูดอะไร ถ้าพูดในมุมคนเจอปัญหาด้วยตัวเองอย่างเรา ในระดับมัธยม มันเป็นสังคมแบบบังคับให้มีเพื่อน ถูกครูประจำชั้นดุประจำว่าให้คุยกับคนอื่นให้มากๆ ^^;; เห็นงี้ สมัยก่อนเราก็มีเพื่อนเยอะจริงๆนะ แต่พอเข้ามหาลัย ปกติเราเป็นคนเก็บตัวมากๆอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอสังคมอิสระที่ไม่มีคนจ้ำจี้จ้ำไชว่าให้หาเพื่อน เราก็เลยยิ่งโดดเดี่ยว เราไม่ได้อยู่หอพักด้วยเลยยิ่งหาเพื่อนยาก มีคนมากมายพยายามตีซี้ด้วย แต่มันเป็นธรรมชาติของเราหรือเป็นโรคจิตกลัวคนก็ไม่รู้ชอบเว้นระยะห่างกับทุกคนเสมอ เวลาเจอคนรู้จักแล้วชอบหลบหน้า กลายเป็นว่าเราหนีทุกคนไปเลย แค่นั้นล่ะ จากคุณ : กินเกาเหลาไม่จ่ายตัง เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 01:55:31

ความคิดเห็นที่ 10 เราด้วยคน ตอนเตรียมอนุบาลน่ะค่ะ แม่เราเหลาดินสอให้เราไปโรงเรียน 2 แท่ง แต่แม่จะเขียนชื่อไว้ที่ดินสอด้วย ตรงแถวๆหัวยางลบ จะได้แยกออกระหว่างดินสอเรากับดินสอที่ครูแจก (ครูแจกให้ทำแบบฝึกหัด แล้วก็จะเก็บคืนพอหมดชั่วโมงการเรียน) ตอนครูแจกดินสอ เราก็ไม่ได้ไปรับแจก เพราะจะใช้ของตัวเอง แต่พอทำเสร็จ ครูจะมาเก็บคืนไป เพราะคิดว่าดินสอของเราเป็นของครู เราก็ยื้อไว้ บอกว่าไม่ให้ นี่ของหนูนะ แต่ครูก็คิดว่าเป็นของเขา เลยแย่งคืนไปจนได้โดยไม่ได้ดูว่ามีชื่อเราติดอยู่ พอตอนเที่ยง เด็กๆจะได้นอนกลางวัน เราไปนอนกลางวันจนหลับไปแล้ว แต่ถูกครูผู้ช่วยปลุกขึ้นมาและเรียกให้ไปพบคุณครูประจำชั้น ครูประจำชั้นบังคับให้เรากราบที่ตักครูเพื่อขอโทษในสิ่งที่ทำไป เราก็บอกว่านั่นดินสอเราจริงๆ แต่ครูก็บังคับ บอกว่า เราไม่รู้เหรอว่าที่ทำมันผิด ด้วยความเป็นเด็ก สุดท้ายเราก็กราบครูไปค่ะ แต่ยังแค้นฝังหุ่นมาจนถึงทุกวันนี้ เรียกได้ว่า อคติกับอาชีพครูไปเลยค่ะ แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเราก็ไม่ได้บอกพ่อแม่ค่ะ มันเด็กด้วยมั้ง แต่เกลียดครู เกลียดโรงเรียนมากๆ ร้องไห้ไม่ยอมไปเรียน แล้วแม่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม จนโตมาเราก็เพิ่งเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ยังถามเลยว่า ทำไมตอนนั้นไม่เล่าให้ฟัง อีกเรื่องนึงคือ ตอนม.ปลาย เราใช้ล็อกเกอร์เดียวกันกับเพื่อนๆในกลุ่ม แล้ววันนึงมันมีสอบ หนังสือเพื่อนติดไปกับเราเล่มนึง แต่เราไม่ได้อ่านอยู่แล้วเพราะไม่ใช่คนอ่านหนังสือ คือมันติดมาโดยบังเอิญจริงๆ แต่พออธิบายใหเพื่อนฟัง แล้วเพื่อนคนนั้นท่ีเป็นเจ้าของหนังสือไม่ยอมเชื่อ เลยผิดใจกันไป ตอนนั้นทะเลาะกันแรงมาก จนเราไม่ไปโรงเรียนหลายวันเลย เคืองมาก แบบว่า...จะเข้าใจผิดอะไรกรูก็ได้นะ แต่ไม่ใช่คิดว่าเราเอาหนังสือไปซุ่มอ่านแบบนี้ มันเหมือนไม่รู้จักนิสัยเราเลย ตอนหลังเพื่อนก็โทร.มาแล้วก็ปรับความเข้าใจกัน เคลียร์ไม่ค่อยลงตัวหรอกค่ะ แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเพื่อนกันได้ไปเอง แต่ตอนที่เกิดเรื่องเนี่ย เป็นปัญหามากถึงขั้นเราอยากย้ายโรงเรียนเลย จากคุณ : SICKHEART เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 02:12:58

ความคิดเห็นที่ 11 เรานี้แหละ เคยไม่ไปโรงเรียน 1 เ่ทอมเต็มๆๆ ตอนนั้น ความจำเบลอๆๆมาก โดนแม่ตีทุกวันพ่อตีทุกวัน เพราะไม่ยอมไปโรงเรียนจนไม่มีคนสนใจเราเลย ตอนนั้นเหมือนมีปัญหากับตัวเอง ความจำส่วนนี้เราเบอลมากจำไม่ค่อยได้ว่าทำไมไม่อยากไป แต่จำได้ว่าไม่อยากไป แม่ตีอย่างไงก็ไม่ยอมไป ไม่ไปถ้าเดี่ยว จนเราต้องซ้ำชั้น แต่โชคดีที่เราเรียนเร็วกว่าปกติปีหนึ่ง ซ้ำชั้นก็ยัง มาเจอเพื่อนรุ่นเดียวกัน มีเพื่อนมากขึ้นครูเข้าใจมากขึ้น เรากลับไปโรงเรียนทุกวัน หยุดน้อยมากกก ปล.เราพยายามนึกนะเหตุการณ์ตอน ป.4 เราเสมอแต่เรานึกไม่ออก มีแต่น้ำตา เรื่องเรา ถ้าแต่งเป็นนิยายก็เรียกว่านิยายน้ำเน่าดีๆๆนี้แหละ แต่ถ้าเป็นการ์ตูนก็นึกไม่ออกเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 02:26:06 จากคุณ : Get only me เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 02:17:18

ความคิดเห็นที่ 12 #5 พอดีชอบสังเกตุพฤติกรรมคน ชอบทำความรู้จักคนหลายๆแบบ(โรคจิต) เพื่อนเป็นโอตาคุ เป็นดารา ยันเพื่อนค้ายาก็มี ล่าสุดได้รู้จักคนบ้านขายปืนด้วยอะ ดีใจ ปล.เก่งมาก แคปรูปเป็นสักที ปล2.กระทู้นี้ไม่ต้องมาทะเลาะกันนะ เด๋วกระทู้ดีๆเค้าเสียหมด มีไรคุยกันหลังไมค์ต่อ ------------------ edit ----------------- ตอบคห.ข้างล่าง ขี้เกียจต่อปากต่อคำในกระทู้คนอื่น ให้ไปคุยหลังไมค์ไปก็ไม่เห็นตอบ โอเค ให้นายชนะแล้วพอใจยัง - - กุทำอะไรไว้ก็รับหมดแหละ กุแพ้นายแล้ว ข้อความกุที่เหลือ http://upload.armuay.com/img/2011-12-27/03-08-06_0.171675.jpg ก๊อปมาให้แหละ นึกว่าจะคุยกันได้นะเนี่ย เสียดายๆ ข้อความนาย กุไม่ก๊อปแล้วกัน กุยอมแพ้แล้ว กุยอมเป็นเกรียน ยอมเป็นคนแพ้แล้วนะ นับถือนายมาก สุดยอดคนจริง ขอบใจที่ให้คำปรึกษาเรื่องปืนอีกทีละกัน (ถือคติว่า ต่อให้ใครมีด้านไม่ดียังไงก็ตาม ก็ต้องมีด้านดีอยู่ในตัว เช่น นายรู้เรื่องปืน กุก็ถามนายซะเลย) เสียดายถ้ากระทู้นี้ถูกลบ นอกเรื่องไปซะเยอะ ขอโทษจขกท.นะคร้าบ เรื่องราวความเป็นมาเผื่อใครงง http://upload.armuay.com/img/2011-12-25/09-29-35_0.381785.jpg แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 04:34:34 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 04:02:55 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 04:00:49 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 02:40:56 จากคุณ : Kyo3 เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 02:38:10

ความคิดเห็นที่ 13 คห 12 แล้วเสียงหายสั่นยังอะ คนในนี้เขายังไม่รู้เลยนะ ว่านายโทรคุยกับเราแล้วถึงกับเสียงสั่น จะกลัว จะตื่นเต้น อะไรขนาดน้านน ทดสอบลงรูปสะหน่อยนะ ฮา ---------------------------------------------------------------------- เพิ่มเติม ขอตอบกระทู้หน่อย เดี่ยวคนอื่นหาว่าเรานอกเรื่อง เราไม่เคยไม่อยากไปโรงเรียน แต่อยากเล่าความโหดร้ายของครู สมัยเราเรียนประถม ชั่วโมงศิลปะ เราเคยเอาเข็มเย็บผ้าไปทิ่มแขนเพื่อนๆ แบบทิ่มเล่นๆสนุกๆอะ แต่พอครูรู้ก็ตีเราอย่างหนัก ตีมือเราจนไม้บรรทัดหัก มือเราเส้นเลือดฝอยแตกบวม จับดินสดไม่ได้เป็นอาทิตย์ แต่เราก็ไปโรงเรียนตามปกติ เพราะเราไปฟ้องพ่อกับแม่ให้มาจัดการครูจอมโหดคนนั้น แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 10:21:00 จากคุณ : เพนกวินในห้องแอร์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 03:11:45

ความคิดเห็นที่ 14 เคยเจอเพื่อน ไม่ยอมไปเรียนเกือบสามอาทิตย์ ตอน ม.3 พอที่บ้านถาม บอกว่าเพื่อนที่โรงเรียนรังแก  ความซวยเลยตกมาที่ผม เพราะนั่งข้างมัน  ไปๆมาๆ มันถึงยอมรับว่า ไม่อยากไปเรียน เพราะจะเล่นเกมอยู่บ้าน - -" แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 03:18:14 จากคุณ : หมูกระเทียม+ไข่ดาว เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 03:17:58

ความคิดเห็นที่ 15 เคยโดนนักเรียนที่โตกว่าสมัยอรุบาลรังแกในรถโรงเรียน แบบแย่งขนมอะไรแนวนั้น เลยไม่ยอมไปโรงเรียน ปรากฎ ป๋ากับม๊าบังคับให้ไป สุดท้ายไปส่งเองทุกเช้า เลิกใช้บริการรถโรงเรียน จากคุณ : Rumbles เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 06:24:00

ความคิดเห็นที่ 16 มีแต่ไม่อยากไปเรียนเพราะขี้เกียจอ่ะ จากคุณ : รู้รึเปล่าว่าเค้าคือแมว เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 07:45:00

ความคิดเห็นที่ 17 ดูดราม่าดีกว่า ทื่จะยาว ส่วนผมไม่ไป รร ส่วนใหญ่ก็เพราะขี้เกียจ น่ะแหล จากคุณ : ตุ๊กตาตัวตลก เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 07:45:12

ความคิดเห็นที่ 18 บ้านผมมีทางเลือกง่ายๆแค่ 1. ไปโรงเรียน ได้ค่าขนม ได้เจอเพื่อน 2. อยู่บ้านทำงาน.. จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 08:14:23

ความคิดเห็นที่ 19 เคย เรานี่แหละที่เคยเป็นเด็กที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะตอนม.4 เราเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ได้ เราเรียนสายวิทย์  แต่เรียนไม่ไหวเพราะไม่เก่งคำนวณ+วิทย์ จะย้ายไปเรียนศิลป์  ที่ร.ร.เราก็มีแต่ศิลป์- คำนวณ ย้ายไปก็เจอคณิตอันเก่า  แล้วก็เจอภาษาอังกฤษที่เราโง่อีก หาทางออกให้ชีวิตไม่ได้  ก็เลยไปติดเน็ต  ติดผู้หญิงในเน็ตอีก ที่ไม่ปรึกษาพ่อแม่  เพราะเวลาพูดอะไร  แกก็จะด่าอย่างเดียวแล้วก็ชอบเอาลูกคนอื่นมาเปรียบเทียบ จากคุณ : CCE9PASS เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 08:16:57

ความคิดเห็นที่ 20 พอจบมา จะรู้ว่ทำไมตอนเรียนไม่เรียนว๊า เพราะช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่จะตัดสินอนาคตอีก60ปีเลยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 08:22:39 จากคุณ : charmander เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 08:20:51

ความคิดเห็นที่ 21 เรานี่แหละกำลังเป็น(แต่ก็ยังไปเรียนมหาลัยนะ แบบฝืนใจตัวเองไป ไม่ไปก็ไม่จบ) เราเป็นพวก sensitive ก็เลยทำให้มีปัญหาน่ะค่ะ แถมขี้อายมากด้วย เขินมาก ทำตัวไม่ถูกเวลาเจอกับคนรู้จัก ก็เลยอย่ารู้จักซะเลยนะ 55 จากคุณ : หิมะสีนํ้าเงิน เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 08:30:48

ความคิดเห็นที่ 22 บอกตรงๆ นะ ผมคิดว่าโรงเรียนไทยมีสภาพไม่ต่างจากคุก ครูเปรียบเหมือนผู้คุม ผู้คุมบางคนก็ดีนะ แต่บางคนถึงขั้นย่ำแย่ อาจเนื่องด้วยโรงเรียนไทยจำนวนนักเรียนในแต่ละห้องมันเยอะ ครูก็ดูไม่ทั่วถึง จากที่สามารถสอดส่องดูแลเด็กๆ ไล่เป็นรายคนได้กลับต้องกลายมาเป็นผู้คุมเพื่อให้เกิดความเรียบร้อย (ก็คนมันเยอะอะ) ดังนั้นสภาพโรงเรียนไทยจึงไม่ต่างจากนักโทษ ครูก็เก็บกด มีความเครียดตลอดเวลา บางครั้งก็เอาไประบายกับนักเรียน นี่ยังไม่รวมถึงสภาพทางบ้านของครูมีปัญหาจากการทำงานหนักอีกนะ อันนั้นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ แถมสวัสดิการของรัฐบาลก็ไม่รวมถึงการดูแลสภาพจิตใจของครู เมื่อครูไม่มีที่ระบาย จึงต้องมาออกกับนักเรียนอย่างนี้แล ผมยอมรับเลยว่าตั้งแต่ออกมาจากระบบการศึกษา ไม่เคยปลอดโปร่งโล่งสบายเท่านี้มาก่อน มันสบายจริงๆ แล้วเวลามองย้อนกลับไปก็มักจะคิดว่า โห เรารอดออกมาเป็นคนปกติได้ยังไงนะ เพราะที่นั่นมีแต่การแบ่งก๊กแบ่งเหล่า มีกลุ่มอันทพาลมากมาย อาจารย์แบบสภาพน่าวิตกก็มาก ฉะนั้น ผมจึงคิดว่าบางทีประเทศไทย มุ่งแต่บอกว่าให้เด็กมีการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เรียนฟรี แต่ไม่ได้ไปดูเลยว่าสถานเพาะบ่มมันดีจริงหรือมีปัญหาอย่างไร บางทีการเข้าสู่ระบบการศึกษากลับเป็นการลดทอนประสิทธิภาพของประชาชนเองก็ได้ ผมมาคิดเล่นๆ ว่าบางทีการไม่ส่งบุตรหลานไปโรงเรียน (บางแห่งที่แข่งขันกันสูงๆ) แล้วให้พ่อแม่สอนอยู่ที่บ้าน (แต่พ่อแม่ก็ต้องมีคุณภาพ) อาจมีคุณภาพชีัวิต ทัศนคติต่อการใช้ชีวิตที่ดีกว่า เด็กที่ไม่ไปโรงเรียนก็เพราะโรงเรียนไม่ใช่สถานที่ที่เขาอยากไป เป็นตรรกะง่ายๆ อยู่แล้ว เด็กมองง่ายจะตาย แต่ผู้ใหญ่ก็พยายามบังคับ เพราะเป็นเด็กต้องเรียน โดยไม่แม้แต่จะเคยไปสอดส่องดูว่าโรงเรียนที่พาเขาไปอยู่กว่า 6 ปี ใช้เวลามากกว่าที่บ้านอีก เป็นอย่างไร มันคือสวรรค์หรือนรก ไปก็แค่ประชุมผู้ปกครอง อาจารย์พูดบลาๆๆ แล้วก็เลิกกัน จากคุณ : นักคิดหมายเลข 1 เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 08:55:15

ความคิดเห็นที่ 23 เห็นด้วยกับคห.22  คิดเหมือนกันเลยค่ะ  ต่อให้ครูมีคุณภาพจริง  แต่มาดูแลเด็กห้องละ50-65คนมันก็ไม่ไหวหรอก  ในขณะที่อยู่บ้านผู้ปกครอง1คน/เด็ก2-3คนเท่านั้น  ระดับประถมผู้ปกครองสอนได้อยู่แล้ว  ระดับมัธยมโรงเรียนกวดวิชาก็มี  เราว่าการศึกษาทุกวันนี้ทำให้เด็กเครียดและเสียเวลามากๆ  แค่เวลานั่งรถไปเรียนรวมแล้ววันนึงก็หลายชม.  เอาเวลาหลายชม.ให้เด็กเรียนหรือพักผ่อนยังจะดีกว่านะเจ้า จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 09:26:37

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่เคยเจอแฮะ เพราะผมเป็นเด็กบ้านนอกด้วยรึเปล่า ลองไม่ไปสิ โดนหนัก ปัญหาแบบนี้ ส่วนใหญ่เกิดในเมืองสินะครับ จากคุณ : แค่ใจละเมอ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 09:26:47

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนประถมเราก็ไม่อยากไปโรงเรียนอ่ะ โดนเพื่อนแกล้งและไถตังค์ได้ทุกวี่ทุกวัน บอกพ่อแม่ก็แล้วพ่อแม่ก็ไม่สนใจ บอกครูก็แล้วครูก็พยายามช่วยนะ แต่เด็กมันเยอะอ่ะทำไงได้ หลังจากนั้นเราก็เลยไม่อยากไปโรงเรียน หาเรื่องหยุดเท่าที่จะทำได้ ป่วยมันได้ทุกสัปดาห์ หรือไม่ก็ไปแต่ไม่ถึงโรงเรียน (ใจแตกตั้งแต่เด็ก 555+) แต่พอขึ้นมัธยมเราก็เปลี่ยนโรงเรียน แล้วโรงเรียนใหม่ไม่เจอแบบนี้ ก็เลยไปได้อย่างสบายใจ พอเรามีน้อง น้องก็โดนแบบเรา เราเลยบอกน้องว่า "ถ้าใครทำอะไรแกแกอย่าไปยอมนะ ถ้าจะมีเรื่องก็มีไปเลยถ้าเราไม่ผิด แล้วถ้าโรงเรียนเชิญผู้ปกครองเดี๋ยวพี่ไปเอง" 555+ จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 09:46:21

ความคิดเห็นที่ 26 หลานสาวไม่อยากไปโรงเรียน เพราะโดนเหยียดผิวจากพวกเด็กฝรั่ง ที่โรงเรียนโดนแกล้งสารพัด กว่าพ่อแม่จะรู้ก็หลายปี กลายเป็นเด็กเก็บกด ต้องเยียวยาจิตใจและปรึกษาจิตแพทย์กันอีกนาน จากคุณ : ilovekenchou เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 09:52:45

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแต่ละคอมเม้นท์ แล้วกลุ้ม ไม่รู้ว่า ตอนนี้ ลูกอยู่โรงเรียน ต้องเจอกับอะไรบ้างเนี่ย จากคุณ : liumother เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 09:55:29

ความคิดเห็นที่ 28 คนรอบข้างไม่เคยเห็นนะคะ แต่ถ้าเป็นตัวเอง เกือบจะเป็นแบบนั้นค่ะ คือจริงๆนิสัยเราโลกส่วนตัวสูงมากกก ไม่อยากพูดคุยกับใครเลย แต่โชคดีที่มีสกิลตี 2 หน้าสูงไม่แพ้กัน (ได้จากตอนเด็กๆ) ตอนไปมหาลัยก็เลยมีเพื่อนเยอะ คุยกับเพื่อนได้สบายๆ + หน้าตาเป็นมิตรด้วยล่ะมั้งคะ (พอถามเพื่อนว่าทำไมถึงมาพูดกับเรา เพราะเราหน้าตาเป็นมิตร = ='' เดี๋ยวนี้เค้าดูว่าหน้าตาเป็นมิตรกันด้วยหรือเนี่ย) แต่ใจจริงก็บ่นว่า อย่ามาเข้าใกล้นะ อย่าสนิทมากไปกว่านี้นะ ยังคิดอยู่เลย ถ้าตัวเองตีสองหน้าไม่ได้ สงสัยป่านนี้คงได้ขังตัวเองอยู่ในห้องแน่ๆ จากคุณ : เด็กหญิงฮิคิโคโมริ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:05:01

ความคิดเห็นที่ 29 0/ ว่าเป็นพวกไม่ค่อยไปเรียนเหมือนกัน เป็นพวกเก็บตัว พอหนักๆเข้า ก็จะโดนหาว่า ทำตัวหยิ่ง ไม่คบใคร( ก็ไม่รู้จะคุยอะไรนิ) ก็เลยยิ่งไม่อยากจะโผล่ไป >< จากคุณ : -:ราชินีแห่งรัตติกาล:- เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:06:56

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนเราอยู่อนุบาลเราก็แทบไม่ไปโรงเรียน ตอนนั้นเราเกลียดโรงเรียนมากไม่ได้มีปัญหากับครูแต่รู้สึกจะเข้ากับเพื่อนไม่ได้เพราะเราเป็นคนเงียบมากกกกกก แล้วหน้าตาเราก็ออกแนวซึม ๆ หน่อย เพื่อนก็เลยไม่มาสุงสิงด้วยหรือไม่ก็มาแกล้งแต่เป็นแกล้งแบบเด็ก ๆ แบบตะคอกใส่บ้าง เอาของ ๆ เราไปซ่อน หยิกเราบ้าง เราก็กลัวร้องไห้ตลอดกลายเป็นเด็กขี้แยเลย เราก็ขี้อายไม่กล้าบอกไม่กล้าระบายกับครูหรือแม้กระทั่งแม่ เวลาร้องไห้ครูถามก็ไม่พูดอะไรเลยแต่ครูก็ใส่ใจดูแลใกล้ชิดดี แต่พอโตมาประถมต้นก็เริ่มหายขี้แยกลายเป็นเด็กเงียบขรึมเกินวัย เพื่อนก็ไม่ค่อยแกล้งแล้วคงเพราะโตกันมากขึ้น แต่ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอีกตามเคยสำหรับเพื่อนแถวบ้านก็มีนะแล้วร่าเริงกว่าอยู่โรงเรียนด้วย จนมาประถมปลายเราก็ปรับตัวได้มีเพื่อนมีความสุข แต่ส่วนหนึ่งซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญเลยที่ทำให้เราเกลียดโรงเรียนยังจำได้แม่นเพราะตอนเราอยู่เนอร์สเซอรี่สังคมที่นั้นไม่ค่อยดี ครูชอบดุด่านักเรียน แล้วกฏระเบียบเคร่งครัดมาก ยิ่งเป็นเด็กด้วยเลยฝังใจง่ายเลยกลัวโรงเรียนจนแม่พาย้ายโรงเรียนไปเอกชน การจะเลือกโรงเรียนให้ลูกก็เป็นเรื่องสำคัญโดยเฉพาะโรงเรียนแรกว่าจะสร้างความทรงจำแบบไหนให้ เลือกที่ดีเด็กมีความสุขกับโรงเรียน เลือกที่แย่เด็กฝังใจกลัว(เหมือนเรา....) จากคุณ : อากาศไม่เป็นใจ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:15:56

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนประถม เคยมีรุ่นน้องคนหนึ่ง ไม่ยอมไปโรงเรียน ปู่ย่าไปส่งที่โรงเรียนก็ร้องไห้ ทั้งปลอบทั้งตี ก็ไม่อยู่ จนที่สุดยอมแพ้ไม่ไปก็ไม่ต้องไป ตอนนี้เธอแต่งานมีลูก 2 คน เขียอ่านไม่ค่อยได้  ลูกป่วยไม่สบายอ่านฉลากยาไม่ค่อยออก  เฮ้ย!!! ไม่รู้สาเหตุว่าทำมัยถึงไม่ชอบไปโรงเรียน  พี่ชายเธอรุ่นเดียวกับเราก็ไม่ชอบไปโรงเรียน น้องสาวเธอก็เหมือนกัน ไม่รู้เป็นกรรมพันธุ์หรือพ่อแม่ไม่ใส่ใจกันแน่ แต่คิดว่าทั้งสองอย่าง จากคุณ : Manta Ray กระเบนราหู เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:30:45

ความคิดเห็นที่ 32 ปัญหาระดับชาติเลยล่ะ สะสมพอกพูน มาออกอาการที่เด็กก็มาก เราว่าโรงเรียนในประเทศไทยเครียด และ น่าเบื่อ เราก็เรียนในไทยนี่แหละ ชอบไปโรงเรียนเพราะจะได้เจอเพื่อนสนิท คิดย้อนไป มีครูน้อยคนที่ชอบ และ อยากเจอ โรงเรียนของเราเป็นเอกชน หญิงล้วน ย้อนไป 10กว่าปียังไม่มีขาโหด มีแต่แก๊งค์ เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นไงบ้าง เคยมีคนนึงในห้องตอน ม.1 มาเข้ากลางเทอม มีเสียงลือว่าร้ายและ โดนไล่ออกจากที่อื่น ประกอบกับใส่บราสีๆ ลายโหดๆ ทะลุเสื้อนักเรียน( อายุ13 แม่เจ้า ตอนนั้น!) ไม่มีใครคุยด้วยเลย อยู่ได้ซักเดือนก็หายไป โตแล้วคิดย้อนไป ไม่มีใคร (รวมทั้งเรา)ใส่ใจมนุษย์คนนึงเลย ตั้งแต่เด็กจนถึงช่วงนั้น เราไม่เคยถูกสอนให้มีเมตตาในชีวิตจริงเลย หลังจากนั้น เล่าให้แม่ฟัง ถึงได้สอนเราให้มองอะไรด้วยใจกว้างบ้าง ยังไม่รู้จักกันก็กลัวซะแล้ว จากคุณ : goodji เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:46:45

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่ชอบไปโรงเรียน เบื่อครู เบื่อเพื่อน เบื่อการบังคับ เบื่อการแบ่งฝ่าย เบื่อที่ตัดสินทุกอย่างด้วยคะแนน เป็นคนขวางโลกเลยก็ว่าได้ เทอมไหนครูที่สอนถูกใจก็คะแนนสูงก็ขยันหน่อย เทอมไหนไม่ถูกใจก็ ไม่สนใจเลย มีช่วงหนึ่งโดนด่าว่าโง่ อังกฤษ สอนไม่จำ อ้าวก็ไม่อยากท่องศัพท์นิเกี่ยวไรสอนไม่จำ เทอมนั้นเลยจัดเต็ม เขียนศัพท์เต็มทั้งเทอม เหยียบหน้ามันเลย เด็กไม่ทำใช่ทำไม่ได้นะ จากคุณ : polparsi เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:46:51

ความคิดเห็นที่ 34 เราตอนประถมโดนเพื่อนแกล้งค่ะ เลยไม่อยากไปโรงเรียน พอถึงมัธยมมันฝังใจ มีอยู่ช่วงนึงป่วย แต่ไม่มาก เลยหยุดอยู่บ้าน ไม่ไปโรงเรียนเกือบๆเดือน ดีแม่คุยกับครูได้ ไม่งั้นคงต้องออกเลย ตอนนี้ปรับตัวแล้วค่ะ คุยกับคนอื่นมากขึ้น ยิ้มง่ายขึ้น ระแวงคนน้อยลง แต่ก็ไม่สู้คนอยู่ดี ^^ จากคุณ : Luo Family เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 10:52:03

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นเพราะความขี้เกียจอีกเสียงค่ะ -_-"" ถึงมีปัญหาก็ไม่ปรึกษาใคร ยิ่งทำให้เวลาอยู่บ้านยิ่งเงียบไปกันใหญ่ค่ะ (ปกติก็เงียบอยู่แล้วค่ะ) เพราะเหมือน #19 เลยค่ะ ปรึกษาก็มีแต่โดนด่ากับเปรียบเทียบค่ะ เฮ้อ.. (ปัจจุบันก็ยังมีอยู่บ้างค่ะ) อ่านการ์ตูนไปก็เคยคิดเหมือน จขกท. ว่าสังคมเรามีปัญหาอะไรบ้างนะ คาดว่าน่าจะเป็นปัญหาครอบครัวมากกว่าค่ะ โรงเรียนไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะโรงเรียนแคบๆ เวลาโดนจับตาค่อนข้างง่ายน่ะค่ะ แ่ต่ก็คิดว่ามีอยู่บ้าง แต่ไม่มากเท่าปัญหาทางบ้านน่ะค่ะ ปล.ด้วยความเป็นคนหัวแข็ง ไม่ยอมใคร เลยไม่ค่อยมีใครมาแกล้งค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 11:16:25 จากคุณ : DongKem เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:15:11

ความคิดเห็นที่ 36 เราจำได้แม่นเลยว่า ตอนอยู่ประถม 3 ครูฝฝากให้เราเอากล่องข้าวของครูไปให้คนในโรงอาหารล้างให้ เรายังเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องก็ทำตาม เมื่อล้างเสร็จก็นำมาให้ครู แทนที่ครูจะขอบใจซะคำไม่มี แถมยังด่าเราว่าช้อน ที่เอามาให้ไม่ใช่ของครู เราจะไปรู้เหรอ ช้อนสั้นเหมือนกันหมด แม่บ้านให้เรามาเราก็นำมาให้ครู ครูปาช้อนคันนั้นใส่หน้าเรา และด่าเราว่าโง่อย่างไม่ไว้หน้า ต่อหน้าเพื่อนทั้งชั้นเรียน เราอยากร้องไห้มาก แต่ความเจ็บใจมีมากกว่า จิกมือตัวเองเพื่อควบคุมไม่ให้น้ำตาไหลแทบตาย หลังจากนั้นเราโครตเกลียดครูคนนั้นเลย อย่างน้อยน่าจะพูดกับเราดีๆก็ได้ ที่สำคัญนะถ้าหวงช้อนขนาดนั้นน่าจะเอาไปล้างเอง ไม่ใช่มาใช้เด็กนักเรียน หลังจากนั้นเราเป็นโรคหวาดกลัวครูแทบทุกคนจนกระทั่งเข้ามหาลัยเลยทีเดียว ทุกวันนี้ก็ยังไม่ประทับใจอาชีพนี้เลย แม้จะรู้ว่าครูเป็นผู้ให้ความรู้ก็ตามเหอะ เราว่าเพราะสาเหตุนี้แหละที่ทำให้เด็กไทยไม่กล้าแสดงออก เพราะถ้าแย้งครูขึ้นมา จะดูเป็นคนก้าวร้าวไปทันที นักเรียนไทยมีหน้าที่ฟังและปฎิบัติตามคำสั่งเท่านั้น จากคุณ : ครั้งหนึ่ง (Saewa) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:19:06

ความคิดเห็นที่ 37 คห.36 เราว่าเพราะสาเหตุนี้แหละที่ทำให้เด็กไทยไม่กล้าแสดงออก เพราะถ้าแย้งครูขึ้นมา จะดูเป็นคนก้าวร้าวไปทันที นักเรียนไทยมีหน้าที่ฟังและปฎิบัติตามคำสั่งเท่านั้น ....เห็นด้วยมากๆ จะว่าไปตอนม.ปลาย มีอ.วิทย์คนนึง เค้าไม่ค่อยเข้าสอน คือก็รู้ๆกันทั้งร.ร.ว่าแกอะขี้เกียจ เมื่อก่อนแกเคยมีผลงานให้โรงเรียนแต่เดี๋ยวนี้แกป่วยอะไรสักอย่างแล้วหยุดบ่อย บางทีมาแต่ก็ไม่เข้าสอน สอนไปก็หลับไป แล้วก็บอกเด็กว่า "นั่งสมาธิอยู่" แล้วก็บอกให้เด็ก "นั่งสมาธิเหมือนกัน" เราเลยถามเค้าไปว่า "เรานั่งสมาธิกันไปทำไมเหรอคะ" (ถามแบบสุภาพนะคะ ถามเพราะอยากรู้จริงๆ) เค้าชี้หน้าด่าเราทันทีเลยอะ บอกว่า "เธอจงใจกวนประสาทชั้นใช่มั้ย เธอลองดีใช่มั้ย" แล้วก็ปึงปังออกนอกห้องไป ดีนะ ตอนนั้นเราเพื่อนเยอะแล้ว แบบก็เป็นพวกเดียวกันทั้งห้องอะค่ะ ก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรที่เค้าทำแบบนั้นต่อหน้าทุกคน เพราะเพื่อนๆก็คิดเหมือนกันว่า ชีคงโมโหกลบเกลื่อน เพราะจริงๆแล้วก็หาเรื่องชิ่งออกจากห้องเรียนตลอดเวลานั่นแหละ อ้อ อาจารย์บางคนเป็นผู้หญิงแต่ก็กินเหล้าขาวในห้องด้วยคะ่ = ='' เอาใส่ขวดพลาสติกมา แต่เมาแอ๋เลย เราอยู่ห้องคิง อาจารย์เข้าแต่ไม่สอน นั่งกินเหล้า แล้วให้เด็กนั่งท่องสูตรคูณให้ฟัง (ม.1-2 แล้วนะ) จากคุณ : SICKHEART เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:38:13

ความคิดเห็นที่ 38 เราเคยเป็นเด็กซื่อๆที่ถูกทั้งเพื่อนแกล้งและครูรังแก ความรู้สึกทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาคือหนูอยากอยู่บ้าน ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเจอเพื่อน ไม่อยากเห็นหน้าครู มันแย่ยิ่งกว่าคือถูกเพื่อนและครูที่โรงเรียนแกล้งไม่พอยังถูกเด็กผู้ชายโรงเรียนข้างๆมาแกล้งอีก ด้วยความเป็นเด็กน่ะไม่เข้าใจทำไมทุกคนต้องร้ายกับเราขนาดนี้ อยู่โรงเรียนเราเป็นเด็กที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเสมอ เพราะคิดแว่าถ้าเราหุบยิ้มเมื่อไหร่คงต้องร้องไห้แน่เพราะความรู้สึกในใจมันบอบช้ำไปหมด พอยิ้มมากเลยถูกล้อเพราะเรื่องนี้อีกว่าบ้าหรือเปล่ายิ้มทั้งวัน ไม่น่าเชื่อว่ามันเกิดขึ้นในโรงเรียนเอกชนที่ขึ้นชื่อว่าชั้นดีเลยในสมัยนั้น จขป.6 เราบอกพ่อแม่ว่าขอย้ายโรงเรียนนะ พ่อแม่ไม่เข้าใจจริงๆไม่อยากให้ย้ายเพราะมันเป็นโรงเรียนที่ดี (ตอนนั้นเราไม่เคยเล่าให้พ่อแม่ฟังเลยว่าเราเจออะไรมาบ้าง) แต่สุดท้ายก็ยอมให้ย้าย พอย้ายมาโรงเรียนใหม่ เราถึงเปลี่ยนแปลงกลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา สุขภาพจิตดีขึ้นและไม่ต้องพยายามฝืนยิ้มทั้งวันเพื่อปกปิดความหวาดกลัวในใจอีกแล้ว ทุกวันนี้เราบอกญาติพี่น้องทุกคนว่าอย่าส่งลูกเข้าโรงเรียนนี้อีกเลย บอกตรงๆเราแค้นฝังหุ่นมาก ยิ่งมาเล่าให้ฟังตอนโตพ่อแม่ยังบอกว่าทำไมไม่เล่าให้ฟังตั้งแต่สมัยนั้น พ่อแม่จะเข้าไปจัดการ แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 11:39:28 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:38:29

ความคิดเห็นที่ 39 เราว่าสังคมไทยการแกล้งกันก็รุนแรงไม่แพ้ญี่ปุ่นหรอกค่ะ  เพียงแต่จะเปิดเผยมากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง  ไม่งั้นจะมียกพวกตีกันบ้าง ยิงกันบ้าง ตายกันก็มีข่าวออกมาเรื่อยๆ  ถ้ามันไม่มีมันจะมีข่าวเด็กโดนยิงตายหรือคะ สมัยเรียนม.2-3ก็มีปัญหาไม่อยากไปเรียนเหมือนกันค่ะ  เพราะโดนแก๊งค์ผู้หญิงในโรงเรียนแกล้ง  ขนาดว่าเรานี่แข็งแล้วนะ ไม่ยอมคน ยังโดนจนไม่อยากไปอะ ประกอบกับที่บ้านเราไม่เข้าใจด้วย พอมีปัญหาแทนที่จะหาต้นเหตุจริงๆ กลับโดนตีโดนด่า หาว่าเราเป็นเด็กเลวไปมีเรื่องตบตีกับเด็กคนอื่น เราขี้เกียจเรียนบ้างล่ะ อะไรบ้างล่ะ  ทั้งที่จริงๆเราโดนแกล้งเพราะเรียนดี ตลกไหม -_-'  ลองนึกถึงเด็กเรียนนั่งหน้าห้องแล้วโดนกลุ่มเด็กแสบในห้องรุมแกล้ง  ประมาณนั้นเลยอะค่ะ  คนอื่นยอมโดนแต่เราไม่ยอม  ตบหน้าเราก็ตบกลับ  เลยมีเรื่องกันประจำ  จนเราเครียดมากโดนทั้งที่โรงเรียนทั้งที่บ้าน  เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ยอมออกมาไม่ยอมไปเรียนเลย  แม่เราไปโรงเรียนไปขอให้เพื่อนกับครูมาตามเราไปเรียน  ถึงได้รู้ความจริงจากเพื่อนในห้องและครูแนะแนวว่า  เราโดนแกล้งมาตลอด  เพื่อนในห้องก็ยืนยันว่าวันสุดท้ายก่อนเราหยุดเรียนเราโดนแกล้ง  อ.ก็ช่วยยืนยันว่าแก็งค์นั้นมีปัญหาจริงๆมีเรื่องกับคนอื่น ขนาดมีเรื่องข้ามโรงเรียนด้วย  เราเป็นเด็กตั้งใจเรียนนะ ขยันเรียน พ่อแม่ถึงยอมเชื่อค่ะ  เราถึงยอมกลับไปเรียนจนเรียนจบ กลุ่มตัวแสบนั่น  มีเรื่องกับแก็งค์ห้องอื่น  มีปัญหาเรื่องเรียน  มีปัญหาเรื่องผู้ชาย  เคยมีเรื่องจนถึงตำรวจก็มี (เด็กม.ต้นเองนะนั่น)  สมัยนั้นไม่ีมีคลิปมือถือ  ถ้ามีก็เหมือนคลิปสมัยนี้อะค่ะ  เรื่องราวไม่ต่างจากการ์ตูนที่อ่านเท่าไหร่หรอก จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:44:04

ความคิดเห็นที่ 40 ประสปการณ์เด็กไม่อยากไปเรียนเกิดกับลูกชายทั้งสองคนเลยค่ะ ตอนคนโตอยุ่ป.5 โดนรุ่นพี่ซ้อมที่หน้าห้องน้ำแล้วเอาเงินค่าขนมไปหมด ลูกชายย้ายมาจากโรงเรียนอื่นเค้าก็เลยคิดว่าน่าจะง่ายกว่าเด็กเก่า แต่ปรกติมันก็มีอยุ่แล้วในโรงเรียนทั่วไป ลูกก็ไม่อยากไปเรียนกลับมาบ้านหน้าเขียวปากเจ่อพอถามเค้าก็ว่าหกล้มบ้างเล่นกะเพื่อนบ้าง เพราะรุ่นพี่จะข่มขู่ว่าถ้าบอกผู้ปกครองหรือครูจะโดนหนักกว่าเดิม ตอนเช้าจะงอแงไม่อยากไหเรียนจนเราก็ต้องเค้นเอากะลุก ปรกติเค้าไม่เคยโกหกเพราะกลัวตกนรก ในที่สุดก็เลยรู้ว่าเกิดไรขึ้นก็ไปคุยกะ ผอ. แล้วเรื่องก็จบลงด้วยดีเพราะเราเข้าไปคุยกะเด้กเหล่านั้นตัวต่อตัวและขอร้องว่าอย่าทำอย่างนี้อีกไม่งั้นจะให้ตำรวจจัดการ สว่นคนเล็กไม่อยากไปเรียนเพราะเป็นโรคสมาธิสั้น เข้ากะเพื่อนไม่ได้ตีกันตลอด อ่านหนังสือไม่ออก เขียนชื่อไม่ได้ การบ้านไม่ทำ ครูไม่รู้อะไรก็ตีเอาๆหาว่าทำไมลูกเราหลุกหลิกๆ ไม่ยอมอยู่กะที่ทำการบ้านไม่ทันบ้าง อะไรบ้าง อยากเดินออกจากห้องก็เดินไปเลยพอครูถามว่าจะไปไหนเค้าก็บอกว่า เบื่อครู ไม่อยากเรียนอ่ะ  สุดท้ายครูก้โทรมาบอกว่าไม่อยากสอนลูกคุณแล้วเพราะลูกคุณไม่เชื่อฟังครู สุดท้ายเราก็ต้องย้ายโรงเรียนอีก สรุปกว่าจะรู้ว่าลูกเป็นอะไรก้ย้ายไปสิบเอ็ดโรงเรียนค่ะ กว่าจะรักษาหายก็สองปีกว่า ทุกวันนี้โตแล้วหายสนิทเก่งกว่าแม่อีก โดยเฉพาะคอมฯ และทุกอย่างที่เกี่ยวกะอีเล็คโทรนิค ลูกสองคนจะเก่งมากๆเรียนได้เร็วมาก และคนเล็กมีพรสวรรค์ด้านดนตรี จากเด้กไม่มีสมาธิก็เปลี่ยนมาเป็นดีขึ้นเพราะว่าเราจับเค้าเรียนดนตรี แล้วเค้าก็ชอบมากด้วยเลยได้ผลดีค่ะ เรื่องคอมฯนั้นเค้าไปเร็วมากๆเพราะเค้าไขว่คว้าเรียนจากหนังสือและหาประสปการณ์จากข้างนอกขอซ่อม ขอลงโปรแกรมให้คนอื่นฟรีเพราะเค้าอยากได้ความรู้ จนครูบอกว่าอย่าไปบอกเพื่อนมากนะเดี๋ยวครูไม่มีอะไรสอนเพื่อนๆ ตลก ขำๆน่ะค่ะ คือเค้าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยที่เรารักษาเค้าด้วยดนตรี และวิธีรักษานั้น เรารักษาเค้าด้วยใจ ด้วยความรัก และอดทนไม่ได้ไปหาหมอเลยเพราะไม่มีเงินค่ะ แต่ซื้อหนังสือมาแล้วทำตามที่หนังสือบอก แต่ต้องบอกก่อนนะคะว่ามันเหนื่อยและหนักมากๆ กว่าจะผ่านมันมาได้ เพราะเราเป็น ซิงเกิลมัมก็เลยต้องสู้คนเดียวค่ะ แต่น่าภูมิใจน้ะที่วันนี้เห็นความเจริญเติบโตไปในทางที่ดีของเค้าและลูกๆเป็นเด็กดีมาก แค่นี้ก็สุขใจแล้วค่ะ คนโตอยู่มหาลัยปีหนึ่งแล้ว คนที่สองจบม.6ปีนี้ต่อหมาลัยปีหน้าสาขาภาพยนต์ม.กรุงเทพฯ ลูกเราหัวปีท้ายปีค่ะสนิทกันมาก ที่สุดของหัวใจเลยล่ะค่ะ จากคุณ : ป้าบ้านนอก (ป้าบ้านนอก) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:44:15

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านคห.ป้าบ้านนอกแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ  อยากให้แม่เราเข้าใจเราได้สักครึ่งของที่คุณป้าเข้าใจลูกคุณเลยค่ะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 11:50:45

ความคิดเห็นที่ 42 เคยค่ะ ตอนป.5 มีซาวนด์แล็บอังกฤษเรียนรวมสองห้อง แล้วครูหายไปไหนไม่รู้ แล้วเพื่อนกลุ่มเดียวกับเรา ถือว่าสนิทกันระดับหนึ่งเลยล่ะ จู่ๆก็กดปุ่มพูดในห้องเรียกเรา พอเราตอบก็พูดกลับมา "เมิงนี่แรดฉิ-หายเลยว่ะ" ช็อคค่ะ ตอนนั้นเราแบบเด็กโคตรเรียบร้อยนะพวกเรียนหงิมๆแต่พูดคำหยาบเท่านั้นเอง ก็ไม่ได้มีอะไรกันมาก่อนเลย เจอมันพูดแบบนั้นใส่แล้วทั้งห้อง(ห้องเรา)ก็ขำ มีเสียงประปรายๆมาว่าเออ เ-ี้ยนี่โคตรแรด แม่-  หาผั-ได้ยัง แล้วก็พากันขำ (ส่วนอีกห้องก็แบบอึ้งๆ อะไรๆมีอะไรกัน) เหลืออีกสองคาบเลิกเรียนแต่แบบเราไม่เรียนแล้ว ร้องไห้วิ่งออกจากห้องเก็บของหนีกลับบ้านเลย จากนั้นแม่จะให้เราไปโรงเรียนยังไปไงเราก็ไม่ยอมไป จะลากไปก็เจอทั้งเตะทั้งถีบอาละวาดใหญ่เลยล่ะตอนนั้น (แย่เนอะ) สุดท้ายยอมเล่าให้แม่ฟัง แม่เลยโทรไปเล่าให้ครูประจำชั้นฟัง ก็พยายามกล่อมให้เรามาแต่เราบอกยังไงก็ไม่ไปจนกว่าจะให้แม่ไอ้คนนั้นที่ด่าเรากลางห้องมากราบเท้าขอโทษเราก่อน (รู้สึกตอนเด็กๆตัวเองนี่แรงจริงวุ้ย) สุดท้ายทำไงไม่รู้เราก็ยอมไปจนได้ แต่พอไปเจอกันเราก็อาละวาดแหลกจนห้องเรียนเละไปหมด แต่อีคนนั้นไม่กล้าบอกครูเพราะกลัวเราฟ้องเรื่องที่มันด่าเรา อีกครั้งนึงตอนม.2 หรือม.3 เนี่ยแหละ เราไม่สบายเป็นไข้หวัดใหญ่ หยุดเรียนไปหนึ่งอาทิตย์ พอกลับมาเรียนก็มาเจอครูภาษาไทย ที่ไม่รู้โกรธแค้นเรามาแต่ชาติปางไหน ชอบทำให้เราอับอายต่อหน้าเพื่อนในห้องเรื่อย โทรศัพท์มือถืออาจารย์ที่อยู่นอกห้องดังก็มายึดของเราที่ปิดไว้แล้วมันจะดังได้ไง (สมัยนั้นโรงเรียนยังเข้มงวดเรื่องมือถือมากค่ะ) ว่าแม่เราว่าเคยเรียนหนังสือหรือเปล่าถึงไม่รู้ว่ากระโปรงนักเรียนยาวคลุมเข่าก็พอ(ชุดนักเรียนเราตั้งแต่ประถม-ม.ปลาย แม่เราเป็นคนตัดและปักชื่อ-ตราให้เองทุกชุดเพราะเห็นว่าสิ้นเปลืองถ้าไปซื้อกับร้าน กระโปรงนักเรียนแม่เราตัดเผื่อเราโต ซึ่งก็โตเยอะจริง ใช้จนม.4ม.5เลย ตอนที่เกิดเรื่องกระโปรงมันเลยยาวถึงครึ่งน่องได้) คราวนั้นพอเราหาย ก้ยังไม่ดีนักหรอกแต่ไม่อยากขาดนาน โผล่ไปวันแรก เจอหน้าพี่แกในคาบสองแกว่าไงรู้มั้ยคะ "ยังเสนอหน้ามาอีกเหรอ นึกว่าจะลาออกไปให้พ้นๆซะแล้วนะ" เราว่าเราเองค่อนข้างทำตัวสุภาพเรียบร้อยกับพวกผู้ใหญ่ครูอาจารย์แล้วนะ(แต่กับพ่อแม่ไม่ใช่) ครั้งนั้นเป็นครั้งเดียวที่เราเคยขึ้นเสียงใส่ครู "อาจารย์อยากให้หนูออกไปให้พ้นๆหน้าใช่มั้ยคะ ถ้าต้องการขนาดนั้นหนูจะให้แม่มาลาออกเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" พูดเสร็จก็นั่งร้องไห้ ส่วนครู...หัวเราะแล้วไม่สนใจสอนต่อเหมือนไม่มีเราอยู่ในห้อง จากวันนั้นเราหยุดไปอีกอาทิตย์ ไม่รู้ใครไปพูดอะไรกับเค้ามั้ยนะ แต่สุดท้ายครูประจำชั้นก็มาตามกลับไปเรียนอีกน่ะแหละ เราเป็นเด็กที่โดนแกล้งมาตั้งแต่เล็ก โดนเด็กนักเรียนชายลากเข้าห้องน้ำ โดนครูด่าพ่อ โดนเพื่อนบอยคอต กลั่นแกล้งแบบคลาสสิคเหมือนอ่านการ์ตูนอยู่ก็โดนมาแล้ว แต่ก็มีสองครั้งที่ว่านี่ล่ะค่ะที่เราไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะไม่ใช่ไม่สบาย แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 12:26:22 จากคุณ : รภารินทร์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 12:20:44

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านมาหลายคอมเม้นท์แล้วเห็นใจจังเลยค่ะ... ที่จริง ตัว จขกท.เองก็เคยคิดจะไม่ไปโรงเรียนด้วย เพราะสมัยประถมถูกแกล้งประจำ คือไม่ได้โดนทุบตีแรงๆ หรอก แต่เหมือนโดนพูดจาดูถูก ด่าว่าอนาคตเป็นกะหรี่ ปัญญาอ่อน เป็นเอดส์ตาย ข่มขู่สารพัดเลย ในช่วงแรกๆ เราก็ฟ้องพ่อแม่นะ แต่พวกท่านก็ไม่ได้ทำอะไร ได้แต่บอกให้เราอดทนลูกเดียวเลย หลังๆ ยัยพวกตัวแสบก็บอกเราห้ามฟ้องพ่อแม่ เราดันเชื่อซะอีก(อ้าว?).... ทำไปทำมา เราก็เริ่มกลายเป็นพวกแอบแรง คือ ชอบพูดจาดูถูกคน และก็ไม่ค่อยคบใครเป็นเพื่อน ไว้ใจคนยาก ตอนเข้า ม.ต้นก็เปลี่ยนโรงเรียน ไอ้ปัญหาโดนแกล้งก็ไม่มีแล้ว แต่มันก็เหมือนเป็นผลกระทบลูกโซ่น่ะนะ และเราก็เลยโชคร้าย เพราะพอเราต้องทำงานกลุ่ม ก็ไม่มีใครเอา หนำซำ้ เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนเราเขามีกลุ่มกันหมดแล้ว ยกเว้นเรา แล้วดันมีคนมาถามว่า อ้าว ไม่มีกลุ่มเหรอ ไอ้เราก็แค้นเล็กๆ เลยตอบแบบเปรี้ยวๆ ไปว่า... "ช่างมันสิ เราไม่เอาคะแนนหรอก" โชคดีนะ ที่เราเองก็ผ่านวิชานั้นมาได้โดยที่ไม่ต้องทำงานกลุ่มนั่น แต่เราก็เริ่มปรับตัวมากขึ้น และสังคมก็เริ่มดีขึ้น และเราก็เริ่มมีกลุ่มเพื่อนเป็นตัวเป็นตนก็ตอนเข้ามหาลัยแล้ว... เราเองก็คล้ายคุณเด็กหญิงฮิคิโคโมริอยู่อย่างหนึ่ง คือคนจะชอบเข้าหาเราก่อนเสมอ แต่ก็ยอมรับว่าอีกสาเหตุหนึ่งที่ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงด้วยหละ... แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 16:00:58 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 54 15:59:52 จากคุณ : kurosakura เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 15:59:04

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านความเห็นของหลาย ๆ ท่านแล้ว ทำให้รู้สึกเลยว่าตัวเองโชคดีมาก ห้องเรียนที่อยู่ไม่เคยมีปัญหาการตั้งแ๊กงค์ การรบกวน การแกล้งกันเลย ตอนประถมนี่ พอครูบอกให้ช่วยกันแจกหนังสือปุ๊บ ไม่มีการเกี่ยวกัน แต่ทุกคนจะรีบวิ่งไปแย่งกันแจก ตอนมัธยม ในห้องก็สนิทกันดีทุกคน แกล้งกันบ้างเล็กน้อยเอาฮากันมากกว่า ครูทุกท่านก็เอาใจใส่ ขอเป็นกำลังใจให้พ่อแม่ทุกท่านในการเลี้ยงลูกด้วยนะครับ จากคุณ : วาบหนึ่ง เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 16:42:38

ความคิดเห็นที่ 45 รู้สึกโชคดีเหมือนกันค่ะ ที่ได้เรียนโรงเรียนที่ไม่ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ตอนประถมก็เคยเป็นหัวโจกในห้องนะ (เป็นหัวหน้าห้องด้วย) แต่ก็จะเท่าเทียมกันทั้งหมดนะ ไม่อยากให้เพื่อนคนไหนนั่งเหงาอยู่คนเดียว เพราะถ้าเป็นเรา เราก็ไม่ชอบเหมือนกัน แต่ตอนม.ปลายก็เคยทำกับเพื่อนบางคนในห้องเหมือนกัน (รู้สึกเลวมาก) เพราะทนความเยอะของเพื่อนไม่ได้ แต่พอย้อนกลับไป มันก็เพื่อนเรา จากคุณ : miyuna เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 17:31:44