PANTIP.COM : A11510060 ทำไมพี่โจ๊ก (บร๊ะเจ้าของหลายๆท่าน) ถึงดังในพันทิปมากๆอะคะ????? [กระทู้นอกเรื่อง]

ความคิดเห็นที่ 18

^
^
คห.6 กับ 8 ก็อธิบายแล้วนะคะ ถึงความเป็นมาเป็นไป ที่ทำให้บร๊ะเจ้าเริ่มเป็นที่รู้จักในพันทิพ
แต่ก่อน ตาม hi5 พี่โจ๊กตลอดเลย ทัศนคติ ความคิดของพี่โจ๊กดีมากๆ พี่โจ๊กเป็นคนคิดบวกด้วยอ่าค่ะ

ก๊อปมาให้อ่าน เขียนเมื่อ Aug 1, 2010
credit hi5 Jokesocool

ผมชื่อโจ๊ก หรือที่ใครเรียกกันว่า โจ๊ก โซคูล บ้างก็เรียกชื่อผมเป็นเพลง

ผมมักมีชื่อเป็นเพลงเวลาคนเจอแล้วตะโกนเรียก เช่น "ซากอ้อย" หรือ

"เลี้ยงส่ง" เป็นต้น

คนมักจะเรียกผมเป็นชื่อเพลงชุดแรกๆ เพราะมันทำให้ทุกๆคนเริ่มรู้จัก

ผม หรือพูดง่ายๆว่า มันดังชุดนั้น ผู้คนนั้นเวลาประทับใจอะไรก็มักจะ

จำสิ่งนั้นเป็นหลัก เจอผมแล้วจำอะไรได้ก็จะแซวเรื่องนั้นออกมา

แม้กระทั่งคนที่เกลียดผม เวลาเจอผมก็มักจะล้อเลียนสิ่งที่ฝังใจออก

มา ซึ่งคนอย่างผมก็มีเรื่องหลากหลายทั้งลบและบวกในใจคนให้แต่

ละคนเลือกที่จะรักหรือเกลียด บางครั้งผมถามตัวเองว่าทำไมไม่

เรียนหนังสือให้จบสูงๆ ถามตัวเองว่าเรามาเป็นนักร้องทำไม?

บางครั้งก็ไม่อยากออกไปไหนที่มีคนเยอะๆ

เพราะเป็นโรคกลัวคน ตัวเองก็ไม่ใช่ซูปเปอร์สตาร์ แต่กลัวคน

กลัวว่าเค้าจะมาแซว กลัวว่าเค้าจะมาดูถูก

ทั้งๆที่ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไป บางทีเห็นคนมองมาแล้วทำปาก

ขมุบขมิบ ก็จินตนาการว่าเค้าด่าเราต่างๆนาๆเป็นความคิดแรก

ทั้งที่เคยเจอคนที่รักผมจนหลั่งน้ำตาเมื่อเจอผมมาแล้ว แต่ไม่จำ!

มีคนเคยมารุมล้อม มามอบความรักให้เสมอๆ แต่ไม่จำ!

ดันไปจำที่คนเกลียด มีครั้งนึงไปเดินสวนจตุจักร ก็เดินแอบๆ

ทำตัวธรรมดาๆ คนก็จำไม่ค่อยได้ แต่ก็มีจำได้บ้าง

ในขณะที่เดินผ่านผู้หญิงคนหนึ่ง เห็นเธอทำสายตาแปลกๆ

พอเดินผ่านไปได้ยินเธอพูดกับเพื่อนว่า

" นี่คนนี้แหละ ที่เราไม่ชอบมากๆ! " พอหันไปมองหน้าเธอ

ก็เห็นสายตาที่บ่งบอกได้ว่ารังเกียจจริงๆ เท่านั้นแหละ ภาพคนนับหมื่น

นับแสนที่ชอบผมหายไปหมด

แต่ภาพคนที่ด่า แซว หรือดูถูก กลับโผล่ขึ้นมาเต็มไปหมด ทำให้ผม

ถามตัวเองแบบไร้สติว่า เรามาเป็นนักร้องทำไม? ถ้าทำอะไรง่ายๆอยู่

ที่บ้านอาจจะไม่มีใครมารักมากมาย แต่ก็ไม่มีใครดูถูกเหมือนกัน!

เราตั้งใจทำงานเพื่อให้คนมาเกลียดทำไม? จากนั้นก็เดินกลับบ้าน

อย่าง ขาล้าๆทุกครั้งที่ออกไปไหนที่มีคนมากๆ

ผมมักจะกลับมาพร้อมความนอยอย่างไม่ยากเย็น เพราะปรกติก็เป็น

โรคระแวงคนอยู่แล้ว

ถ้าโดนใครพูดอะไรกระทบจิตใจสักหน่อยก็ไปเลย

เวลาผ่านไป ผมก็ไม่เครียดอะไร เพราะเวลาอยู่บ้านก็ไม่มีใครมาพบ

เจออะไรผม เหมือนพวกผู้ก่อการร้ายที่หลบอยู่ใต้ดิน

ไม่มีใครพบเจอตัวถ้าไม่ออกไปเอง

ไม่ว่าบ้านที่พิษณุโลก หรือ กทม มักจะอยู่ขอบเมือง และลึกลับเสมอ

วันหนึ่งผมเข้าไปกดรับคอมเม๊นไฮไฟ้ที่มีแฟนๆเข้ามาให้กำลังใจ

นับสิบๆคนด้วยความเคยชิน บางครั้งแทบไม่ได้อ่านความหมายที่พิม

มาด้วยซ้ำ จู่ๆก็คิดขึ้นมา ว่าคนพวกนี้เข้ามาเม๊นอะไรกัน ?

ผมออกเทปมาตั้งแต่อายุ 19 ตอนนี้ 25 กว่าๆ อยู่ในช่วงพักทำอัลบั้ม

ไม่มีผมในทีวี ไม่มีผมในสื่อต่างๆ แต่คนพวกนี้กำลังทำอะไรกัน

มีดารานักร้อง นักแสดง นักกีฬาในโลกนี้กี่คน ที่คนเหล่านี้สามารถ

เลือกที่จะชื่นชอบ แต่เค้ากลับเลือกที่จะชอบคนที่ไม่ได้โด่งดังอะไร

มากมาย ไม่ได้เป็นเอกการร้อง ไม่ได้เป็นเอกการแสดง

ไม่ได้เป็นเอกการแต่งเพลง

เห็นคนหลายคนมาก ใช้ชื่อคำว่า so cool หรือ joke so cool

เป็นชื่อในไฮไฟ้ ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้อยู่ในกระแสอะไรเลย

เค้าเข้ามาเม๊นให้กำลังใจเป็นประจำโดยที่ผมไม่แทบจะไม่ตอบ

อะไรกลับไปเลย วันแต่ละวันมีคนเข้ามาให้กำลังใจผมเสมอ

ทำไมก่อนหน้านี้ผมไม่ค่อยจดจำพวกเค้า หรือรับพลังด้านบวก

จากพวกเค้า!

ครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่ทำให้ผมต้องระรึกว่าผมมาเป็นนักร้องทำไม?

ผมมาเป็นนักร้องเพื่อคนที่ต้องการเพลงของผม

เป็นเพื่อคนเหล่านี้ ไม่ได้เป็นเพื่อตัวเอง!

เพราะถ้ามาเป็นเพื่อตัวเองก็ร้องเพลงให้ตัวเองฟังอยู่ที่บ้านก็พอ

ไม่ต้องมาออกทีวี หรือ วิทยุ เราเกิดมาเป็นสินค้าชนิดหนึ่งให้

ประชาชนเลือกซื้อ

บางคนอาจจะไม่นิยม แต่เราก็มีกลุ่มลูกค้าของเรา

จงใส่แว่นดำ และทำผลงานต่อไป

สำหรับคนที่อ่านอยู่

ถ้าคุณเป็นคนเหล่านั้น เป็นคนที่ฟังเพลงของวงโซคูล

วงที่ไม่ได้เลิศเลอ และลองผิดลองถูกต่อสู้ชีวิตมาจนถึงปัจจุบัน

ผมอยากบอกว่าขอบคุณพวกคุณมาก ทั้งๆที่ผมไม่เคยไปเจอ

พวกคุณส่วนใหญ่ แต่คุณก็มีความรักให้กับผม

แม้บางวันจะมีคนเดินมาดูถูกผม แต่คุณก็ให้กำลังใจผมอยู่อีก

มุมหนึ่งในประเทศไทย

บางทีผมชอบหลบๆซ่อนๆคน จนบางคนอาจเข้าใจผิด

แต่แท้จริงแล้วผมเป็นคนที่แคร์แฟนเพลงมากๆ

โดยเฉพาะคนที่เข้ามาโดยไม่หวังอะไรนอกจากชื่นชอบ

เวลาที่เดินไปตามท้องถนน ผมต้องกล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ใครจะชอบใครจะ

เกลียด

ในประเทศนี้มีนักร้องไม่กี่คน หรือ อาจจะไม่มีเลย ที่ต้องตกในสถาณ

การณ์ดังแบบแปลกๆอย่างผม

แต่เมื่อผมเดินขึ้นไปบนเวทีของวงโซคูล ผมกลับเป็นฮีโร่ของคนที่มาดู

ผ่านมาหลายปีแล้ว ที่เรียนรู้ชีวิตมา ใช้ชีวิตแบบผิดๆพลาดๆมาก็เยอะ

แต่วงโซคูลก็ยังอยู่ แฟนเพลงก็ยังอยู่ อีกไม่นานเรากำลังจะกลับมา

แฟนเพลงไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ได้ฟัง ไม่ต้องห่วงว่า วงโซคูลจะมีปัญหา

อะไร ผมยังมีเพลงอีกหลายเพลงให้ฟัง หากวันหนึ่งไม่ได้ยินเสียงผม

ร้องเพลงอีก นั่นหมายความว่า ผมขี้เกียจร้องแล้ว เท่านั้นเอง ^^

I LOVE U ALL

MY FAN
TC

จากคุณ : ninkzung

เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 22:25:48

ความคิดเห็นที่ 22

กว่าจะได้การยกย่องเป็นบร๊ะเจ้าโจ๊ก พี่เค้าโดนจัดหนักถากถางดูถูกหมิ่นทั้งเสี่ยว
ทั้งเห่ยมาสารพัด แต่พี่เค้าไม่เคยโกรธ ตอบโต้ แต่กลับมุ่งมั่นในแนวทางผลงาน
เพลงตัวเองจนพิสูจน์ให้พวกๆเคยดูถูกหยามต่างๆนาๆต้องยอมสยบกลายมาเป็น
ความเคารพศรัทธาชื่นชมจากใจ ชาบูจนเกิดกระแสบร๊ะเจ้าโจ๊กในเวลาต่อมา

ลองมาดูมุมมองแนวๆของบร๊ะเจ้าแล้วคุณจะชื่นชมในแนวคิดของบร๊เจ้า

วิถี ซุนโงคู
ผมเคยเห็นคนจำนวนมากเอาเรื่องราวต่างๆมาประยุกต์ใช้กับตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นสามก๊ก ที่นักธุรกิจนักการเมืองชอบเอาวิถีทางมาเป็นแบบอย่างเพื่อฮ่ำหั่นกัน เพราะชีวิตคนเราบางทีมันเครียด ต้องมีฮีโร่ ต้องมีแบบอย่างในการดำเนินชีวิต ว่ามีคนเขาลำบากกว่าแต่ผ่านไปได้ มีคนเค้าเจอเรื่องยากกว่าแต่ผ่านไปได้ ลำพังตัวเองอาจมีขวัญและกำลังใจไม่พอ

ถ้าถามตัวผมเอง ว่าผมยืนอยู่ทุกวันนี้ได้อย่างไร ฮีโร่ ของผม ไม่ใช่ ขงเบ้ง ไม่ใช่เล่าปี่ ไม่ได้มาจากหนังสือชีวิตเล่มใด แต่เขาคนนั้นคือ…

ซุนโงคู!!

เจ็ดข้อคร่าวๆ กับวิถีซุน โงคูคือ

ไม่ผิดที่ไม่เหมือนใคร
ในช่วงเวลาอันโดนเดี่ยวไร้คนเข้าใจ ผมแอบให้กำลังใจตัวเองเสมอ ตั้งแต่เด็กที่ไม่ว่าจะเข้าโรงเรียนไหนก็เป็นแกะดำ อ่อนแอ เรียนโง่ ทำตัวไม่เหมือนคนปรกติทั่วๆไป จนเพื่อนต่างมองว่าเป็นตัวประหลาด ผมไม่เคยท้อแท้ และคิดเสมอว่าตัวเองถูกส่งมาจากดาวไซย่า มาจากชนเผ่านักรบที่ยิ่งใหญ่ แต่สมองกระทบกระเทือนเช่นเดียวกับซุนโงคู ตัวเราเองจึงลืมบางสิ่งบางอย่างไป แต่เราต้องเป็นคนที่ยิ่งใหญ่แน่ๆ ดังนั้นหากเพื่อนๆรู้สึกเข้ากับใครไม่ได้ หรือรู้สึกมีปมด้อยจงคิดซะว่า เรามาจากดาวไซย่าที่ยิ่งใหญ่ เราจึงไม่เหมือนใคร และอย่าสงใสถ้าตามหาคนที่เหมือนเราไม่เจอ เพราะดาวไซย่า แตกไปแล้ว!
ปีศาจที่แอบแฝง
และเมื่อใดที่เราทำผิดพลั้งโดยไม่ตั้งใจจงอย่าโทษตัวเองและหาทางออกซะ เพราะชาวไซย่านั้นมีปีศาจลิงยักแฝงอยู่ในร่างทุกคน

เมื่อ ใดที่เห็นพระจันทร์เต็มดวงเราจะกลายร่างและทำลายทุกอย่าง ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ที่เห็นสิ่งที่อยากได้เมื่อไรก็จะแยกแยะผิดถูกชั่วดี ไม่ได้ จนทำสิ่งที่ผิดพลาดลงไป
พอมารู้ตัวอีกทีเราอาจสูญเสียสิ่งสำคัญไปแล้วก็ได้ จากปีศาจชั่วที่ตื่นขึ้นมาในยามที่เราอีกคนกำลังหลับไหล
ตำราดราก้อนบอลของ อ.โทริยาม่า อากิร่า ได้สอนพวกเราไว้แล้วว่า วิธีทำลายปีศาจนั้นหาใช่การทำลายดวงจันทร์ไม่ แต่คือการตัดหางลิงของเราออก ฆ่าตัดตอน ทำลายปีศาจที่อยู่ในตัวของเราเอง เมื่อตัวเราไร้ซึ่งปีศาจร้าย ต่อให้จันทร์สาดแสงแรงเพียงใด คงมิอาจทำให้เราขาดสติลงเป็นแน่แท้
เปลี่ยนมิตรเป็นศัตรู
ซุนโงคูไม่เคยจองเวร นี่คือตัวอย่างจากดราก้อนบอลอย่างนึงซึ่งน่าเอามาใช้ในชีวิตจริงที่สุด นั่นคือ ต่อให้พบกับศัตรูที่ชั่วร้ายแค่ไหน โงคู จะไม่เคยจองเวร ยิ่งเก่งแค่ไหนก็ยิ่งขวนขวายเอาชนะ แต่ไม่มีจิตใจที่คิดอาฆาต หรืออยากฆ่าให้ตาย ถ้าเราสังเกตุให้ดีโงคูเปลี่ยนมิตรเป็นศัตรูมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็น ยามูชา พิคโกโร่ เบจิต้า หรือไม่เว้นกระทั่ง จอมมารบู เหมือนกับชีวิตจริง แม้คนรอบข้างจะร้ายกาจแค่ไหน แม้นถ้าเป็นคนอื่นอาจไม่ให้อภัย แต่หากเราทำได้อย่างซุนโงคู เราจะมีแต่มิตร และ ศัตรูที่เปลี่ยนมาเป็นมิตร ในขณะที่คนทั่วไปมีทั้งมิตรและศัตรู และจงอย่าลืมว่าเมื่อใดเราได้ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดมาเป็นมิตร ความร้ายกาจนั้นอาจช่วยปกป้องเราในยามคับขันได้เช่นกัน
ยิ่งล้มยิ่งเก่ง
อย่ากลัวที่จะต้องเจอกับมรสุมในชีวิต เหมือนกับชาวไซย่าที่หากเจ็บปวดปางตายแล้วสามารถรอดชีวิตมาได้ จะมีพลังเก่งกาจเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่คล้ายคลึงชีวิตจริง ที่คนเราเวลาเจ็บช้ำอาจร้องไห้อย่างแสนปวดร้าว แต่หากเจออย่างเดิมซ้ำๆ ก็จะชินชาทนทาน จนต่อสู้กับมันดั่งเป็นเรื่องเล็กน้อย รู้วิธีที่จะต่อสู้กับศัตรูทีี่เคยทำให้เราพลาดท่า และหากครั้งนี้เจ็บกว่าเดิมแล้วเรายังผ่านไปได้ล่ะก็ เราก็จะเก่งทวีคูณขึ้นไปเรื่อยๆ จนอาจไม่มีศัตรูที่สมน้ำสมเนื้ออีกเลยก็ได้ หรือที่ชาวโลกชอบพูดกันว่า ผ่านมาเย้ออออ เจ็บมาเย้ออออ
ซุปเปอร์ไซย่า
การจะเป็นซุปเปอร์ไซย่านั้น ต้องระเบิดพลังออกมาถึงขีดสุด แต่มีสติควบคุมได้
สาเหตุที่เบจิต้าได้เป็นซุปเปอร์ไซย่าทีหลังโงคู นั่นเพราะว่าเบจิต้ามีแต่ความโกรธ และพลังทำลายล้าง แต่ขาดซึ่งสมาธิและความสุขุมเยือกเย็น เพราะซุปเปอร์ไซย่าต้องระเบิดพลังออกมาถึงขีดสุดแต่สามารถมีความนิ่งอย่าง สูงสุดในเวลาเดียวกัน
ชาวไซย่าจึงจะเป็นสุดยอดนักรบ ในตำนานได้ นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ใช้ได้กับหลายๆเรื่องราวในชีวิตคน ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจ นักกีฬา หรือแม้กระทั่งคนทุกคน จำไว้เลยว่า
สุดยอดนักรบต้องระเบิดพลังออกมาพร้อมกับการควบคุมสติสมาธิและมีความสงบนิ่ง แต่หากเราคิดว่าเราเก่งและระเบิดพลังออกมาด้วยความอยากเอาชนะ ความอิจฉาริษยา ความอยากได้อยากมี ความโลภ หรือความโกรธนั้น แม้แต่ตัวเราเองเราก็ยังชนะไม่ได้
กินเลอะ
หากใครมองว่าเรากินมูมมามจงอย่าได้แคร์ เพราะซุนโงคูกินเลอะกว่า (เริ่มทุเรศและ)
การขอพรที่ไม่มีสิ้นสุด
ถึงแม้เราจะไขว่าคว้าดราก้อนบอลทั้งเจ็ดลูกมาสักกี่ครั้ง มันก็พุ่งขึ้นฟ้าและกระจัดกระจายหายไปเสมอ
นี่เป็นเรื่องเดียวกับกฏไตรลักษณ์ของศาสนาพุทธคือมีเกิด มีอยู่ และดับไป สิ่งใดก็ตามในชีวิตที่เราไขว่คว้ามาด้วยความยากลำบาก มันไม่มีวันอยู่ตลอดไป พอเราขอพรไปหนึ่งข้อ วันต่อมาก็มีข้อใหม่ที่อยากขอ แล้วเราก็ตามหามันไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่ว่าจะอาชีพการงาน หรือทุกสิ่งที่มีการแข่งขัน บอกไว้ตรงนี้เลย ว่าใครมีความสุขกับการแข่งขันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ละก็บั้นปลายชีวิตจะหาความสุขไม่เจอ ไม่ต่างจากคนแก่ๆที่พยายามดิ้นรนเพื่อทรัพย์สมบัติ แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้มันเลย
เปรียบกับชาวสวนที่ปลูกผักไปวันๆ ยังมีความสุขกับชีวิตมากกว่า
ดังนั้นผู้ที่เคยไล่ล่าฝัน ไล่ล่าดราก้อนบอลทั้งเจ็ดลูก ไม่ว่าใครจะเคยได้มาครบแล้วครั้งนึง หรือใครที่ได้ยังไม่ครบ จงมีความทรงจำดีๆกับการล่าฝัน แต่อย่าจมอยู่กับฝันจนไม่มีชีวิตจริง เพราะต่อให้เราเก่งกาจหรือปกป้องโลกไว้กี่ครั้ง คนที่มีความสุขที่สุดก็คือชาวโลกธรรมดาทั่วๆไปนั่นเอง

Joke So Coolและนี่ก็เป็นแบบย่อๆนะครับที่ผมเรียบเรียงวิถีซุนโงคูมาให้อ่านกันแบบคร่าวๆ การเป็นนักรบที่เก่งกาจนั้น หากประกอบไปด้วยความ สุขมเยือกเย็น เป็นคนดีมีน้ำใจ พูดจาตรงไปตรงมาไม่ใส่หน้ากาก ยามรบรบขาดใจ ยามจบสงครามไม่ผูกใจแค้น คิดถึงประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตัว มีความสุขในการได้ช่วยเหลือผู้อื่น ร้อนแรงที่สุดและเยือกเย็นที่สุดในเวลาเดียวกัน นั่นแหละคือซุปเปอร์ไซย่าอย่างแท้จริง หวังว่าเรื่องนี้จะช่วยให้คนที่ต้องต่อสู้กับชีวิตอันเหนื่อยยาก มีพลังจากดาวไซย่ากลับติดตัวไปบ้างนะครับ ส่วนใครที่มีปัญหาชีวิตอะไร ที่อยากได้ทางออกในรูปแบบ วิถี ซุนโงคู ถามกันมาเยอะๆนะครับ จะรวบรวมให้ในตอนถัดไปครับ

และข้อสุดท้าย ซุนโงคู ของแท้ต้องกลัวเมียนะครับ ต่อให้เราเก่งมาจากไหน ล้มศัตรูที่ยิ่งใหญ่คับจักรวาล แต่ยอมอ่อนข้อให้เกียรติแม่ของลูก เจริญทุกคนครับ

จากคุณ : Kuroro Lucifer

เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 23:21:43