ปกติไม่เคยตั้งกระทู้ชมละครเลยค่ะ แต่เห็นเรื่องนี้ไม่ค่อยมีกระทู้ และอีกอย่างงคืออดไม่ได้ที่จะเข้ามาชมเนื่องจากดูมาหลายตอนแล้ว และยิ่งฉากเมื่อคืนทำเราประทับใจเอามากๆ วันนี้เลยแวะมาตั้งกระทู้ซะเลย
ฉากเมื่อคืนที่รวิภาสพาตัวนมลมา ตอนแรกเราก็นึกว่าจะพามาอยู่ด้วยกัน สองต่อสอง แต่กลับเป็นว่ามาบ้านของครูใหญ่ของรร.ที่ทั้งสองไปออกค่ายอาสา ซึ่งทำให้รู้ว่าพี่ภาสมีความเป็นสุภาพบุรุษมากๆ ยิ่งตอนนั่งร้องไห้ด้วยกัน ทำให้รู้ว่าทั้งสองรักกันมากแค่ไหนและปวดใจแค่ไหนที่ถูกขัดขวางไม่ให้รักกัน นักแสดงทั้งสองคนแสดงได้ดีมากกกกกกกกกกกกก ทำเอาเราเกือบร้องไห้ตาม และในฉากนั้นสอนอะไรได้หลายๆอย่างเลยทั้งที่ครูใหญ่สอนประมาณว่า "การที่ต้องการที่จะครอบครอบไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความเห็นแก่ตัว" รวิภาสรู้สึกผิด ขอโทษนมลและจะพากลับบ้านพรุ่งนี้เช้าอย่างเป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ
เราไม่เคยได้อ่านนิยายเรื่องนี้มาก่อนเลยนะคะแต่พอมาดูแล้วเราชอบเรื่องนี้จังเลย ถึงเนื้อหาจะดูเรียบๆธรรมดาๆ แต่รู้สึกดูแล้วอบอุ่นหัวใจ ทั้งบท ทั้งฉาก ทั้งนักแสดง ทุกอย่างลงตัวมากๆเลยค่ะ จากที่เคยไปอ่านคอลัมน์ อะไรเอ่ยในกองถ่าย ของคุณจ๋า จากนิตยาสารดิฉันแล้ว รู้ถึงความลำบากของการทำละครเรื่องนี้มากโดยเฉพาะตอนไปซิดนีย์ อ่านแล้วชื่นชมนักแสดงมากๆค่ะ ที่อดทนเพื่อให้พวกเราได้ดูละครเรื่องนี้กันอย่างมีความสุข ขอบคุณทีมงานละครรักปาฏิหาริย์ทุกๆคนด้วยนะคะ
ป.ล. กะจะมาเขียนนิดเดียว กลายเป็นยาวซะงั้น ป.ล.2 ปีใหม่นี้จะไปชลบุรีพอดี จะแวะไปเขาชีจรรย์ตามรอยละครด้วยค่ะ
แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 54 19:33:22
จากคุณ |
:
หนึ่งตะวันพันไมล์
|
เขียนเมื่อ |
:
28 ธ.ค. 54 19:03:34
|
|
|
|