ก็ไม่เห็นว่ากระทู้มันจะเยอะตรงไหนแค่กระทู้แนะนำ 3 กระทู้ ยังน้อยกว่าจ๊ะ คันหู ตั้งเยอะ 55
ส่วนกระทู้อื่นๆที่ตั้งตาม มันก็ไม่ได้เยอะนะ เผลอๆอาจจะน้อยกว่าพวกตั้งถามว่าบร๊ะเจ้าคืออะไร กับพวกรำคาณมุกบร๊ะเจ้าแล้ว ด้วยซ้ำ
เราเคยชอบโซคูลตอนอัลบั้มแรกๆเลย ชอบเพลง "อายเพื่อนเธอ"
มันสื่อถึงความเป็นโซคูลได้ดี และอาจรวมไปสื่อถึงคนที่ฟังเพลงโซคูลด้วยว่า รู้ว่าเธออายเพื่อนเธอ ที่ต้องมาฟังเพลงแบบนี้ เพราะใครๆก็ดูถูก หาว่าเสี่ยวกัน
ตอนนั้นโซคูลน่าสงสารมากๆ มีแต่คนดูถูก เพราะลุคของวงดูเหมือนตัวตลก (ก็นักร้องนำ ไม่หล่อ ไม่เก๊ก ไม่สร้างภาพนี่นา)
หลังจากนั้นมาเราก็ไม่ได้ติดตามโซคูลเท่าไหร่ เพราะไม่ได้เป็นแฟนคลับใครอยู่แล้ว เราชอบติดตามเพลงที่เพราะเฉยๆ โซคูลออกเพลงใหม่มา ถ้าเพราะ เราก็ฟัง
มุก บร๊ะเจ้า สมัยบุกเบิกเนี่ย เราก็ไม่รู้เรื่องหรอก งงด้วยซ้ำ.. ทำไมต้องบร๊ะเจ้า?
แต่พอได้มีโอกาสไปร้านหนังสือ เจอPocket book ของโจ๊กเข้า เราก็เลยยืนอ่านฆ่าเวลาไปงั้นๆแหละ (ฆ่าเวลาจนจบเล่มอ่ะ อ่านแล้วเพลินๆดี นี่นี่คือบร๊ะลานุภาพหว่า? 555+)
หลังจากอ่านจบ เราก็เริ่มเข้าใจโซคูลมากขี้น รู้สึกดีกับเขามากขึ้น เพราะกว่าจะมีวันนี้ เขาเจออะไรกันมาเยอะมาก แต่ก็ยังยืนยันที่จะยืนอยู่บนเส้นทางนี้
และเราก็เชื่อว่า..ที่โซคูลมีวันนี้ ไม่ใช่เพราะมีใครอวย ถ้าเพลงเค้าห่วย อวยยังไงก็ไม่ขึ้นหรอก ของเค้าก็ต้องดีจริงไรจริงด้วย
และถ้าจะมีใครสักคน"เกลียดบร๊ะเจ้า"
นั่นก็ต้องเป็นเพราะคุณยัง"ไม่รู้จัก บร๊ะเจ้า" ดีพอ..
และคุณจะ"ไม่มีวันรู้จักบร๊ะเจ้า" ดีพอ นั่นก็เพราะคุณเกลียดเขา..