ความคิดเห็นที่ 1 ตีห้า ห้าสิบสองนาที ย่านดาวน์เทาว์ฝั่งตรงข้ามสถานีรถไฟ เมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ ชีวิตผู้คนนับล้านๆต่างหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ด้วยฝีมือพวกมัน เหล่าผู้บุริสุทธิ์ในช่วงสงครามกลับไม่รู้ถึงมันเลย ตีสี่ ห้าสิบสองนาที บริษัทนายหน้าโคเฮ็นจำกัด และ ร้านยาง ร้านชางเหล็ก เมืองสตาร์ซิตี้ หลังจากเลิกพเนจร ก็ผ่านมาได้ห้าปีมาแล้ว ความสงบสุขหวนคืนสู่ปวงชน ตีห้า ห้าสิบสองนาที ร้านโดนัทสวรรค์แห่งการลิ้มลองรสชาติ เมืองโคสท์ซิตี้ สิ่งหนึ่งสิ่งที่ทุกคนรู้มาซึ่งถือเป็นข้อเท็จจริงอย่างหนึ่ง และ ความหวังจากใจลึกๆ ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ... ความสงบสุขหายวับไปกับสายลม ตีสอง ห้าสิบสองนาที  ไนท์คลับ  Apollo's Landing ลอสแองเตลิส หนึ่ง เดียวที่จำเป็นต้องมีได้ก่อความขัดแย้งกับผู้ที่เป็นที่ต้องการของกลุ่ม... และผู้ที่เป็นต้องการของชนกลุ่มน้อยจะนำทัพเข้าตีใส่ผู้จำเป็นต้องมีของ ชนกลุ่มใหญ่... มีผู้คนนับร้อยๆต่างหายสาบสูญในเวลาไล่เลี่ยกันถึงสี่เมือง จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:07:51

ความคิดเห็นที่ 2 ข่าวทีวีก็ต่างออกมารายงานข่าวถึงการหายตัวไปของผู้คน ทั้งรัฐบาลและจัตจิสลีก ก็เริ่มลงมือสืบสวนถึงสาเหตุ   จากนั้นเรื่องที่คาดไว้จะเกิดขึ้น จะมีการนองเลือด เสียเลือดเนื้อ ชีวิตของผู้บริสุทธิ์จะถูกช่วงชิงไป แต่กระนั้นย่อมมีความหวังเสมอ เพราะมีเหล่าวีรบุรุษ แต่ทั่วทั้งโลกยังไม่รับรู้ถึงตัวตนของบุคคลผู้้ช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ เหตุผล เรื่องราวก็ได้เริ่มขึ้น ผมมีนามว่าศาสตราจารย์จอห์น ธอตัน และผมอยากกล่าวคำขอบคุณกับพระองค์ทุกวี่ทุกวัน ที่พระองค์ทรงประทานแอนดริว เบ็นแน็ตบุรุษนี้มาให้ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:08:33

ความคิดเห็นที่ 3 เขาอธิบายเรื่องนั้นกับผม และผมก็ไม่เคยเข้าใจ เพราะมันไม่เหมือนกับที่หนังฉายเลย ว่าพวกเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเป็นสัตว์ร้ายไร้หัวใจไปซะทีเดียว ความจริงก็คือ เขานั้นเจอะเหตุการณ์นั้นแค่หนเดียวเอง จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:08:48

ความคิดเห็นที่ 4 ความหิวถือเป็นเรื่องใหญ่ มันก็เป็นแรงกระตุ้นเหมือนกับอันอื่นๆ เขาเชื่อมั่นว่า สามารถอดกลั้นกับความหิวได้ แวมไพร์ก็เหมือนกับพวกเรา ชนหมู่มากมักเป็นผู้ตามมากกว่าจะเป็นผู้นำ แอนดริว ได้ปีนขึ้นจากท่อระบายน้ำ เพื่อตามหาคนที่รักษาบาดแผดเขา Professor John : คุณแอนดริว! Andrew :ชะ ช่วยชั้น ที... จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:09:46

ความคิดเห็นที่ 5 นี่ก็เกือบสามสิบห้าปี นับตั้งแต่รู้จักกันมา ผมไม่เคยเห็นแอนดริวบาดเจ็บสาหัสเท่านี้มาก่อนเลย ไม่ว่าเขาจะผจญกับสิ่งใด เขาชนะเสมอมา ผมก็ได้แต่สวดภาวนาให้เป็นเช่นนั้นเสมอ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:10:02

ความคิดเห็นที่ 6 อพ้าตเม้นต์ ย่านบุชานาน อาร์ม ซานฟรานซิสโก ในปี 1979 Professor John โดนเหล่าแวมไพร์รุมล้อมเครื่องรางป้องกันตัวช่วยเขาไม่ได้เลย ของขลังไม่มีผลต่อแวมไพร์เลย Professor John  : พวกแกสังหารหมู่มามากเท่าไหร่แล้วล่ะ? แวมไพร์ตนหนึ่ง : ก็เป็นร้อยๆไงล่ะ! พวกมันมาตอมเรายังกับผึ้งเล้ยว่ะ! คืนที่ผมได้พบเขาเป็นครั้งแรก เขาช่างไม่ตรงกับคำบรรยายในนิยายวิกเตอร์เรียเลย และเป็นอะไรที่มากกว่านั้นอีก Professor John : พวกแกให้สัญญากันแล้วนี่ ให้เซ็กซ์เสพย์อย่างสุขสรรค์ แต่กระนั้นแกกับจับพวกคนไปกินซะแทนนี่ซี่! แวมไพร์ : ผิดล่ะ! เราจะดูดกันหลังจากสุขสรรค์กันเสร็จแล้ว  จุดสุดยอดนี่มันช่างน่าเย้ายวนยิ่งนัก! แวมไพร์ : มาม๊ะ Professor John : ไป๊! อย่าเข้ามา! ชั้นบอกว่า! และเขาก็เสียท่าให้กับแวมไพร์ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:10:57

ความคิดเห็นที่ 7 แวมไพร์ : เอาล่ะ ชู่วว์ซะที ข้าเกลียดเหยื่อตอนที่มันพูดไม่หยุดไม่หย่อน Andrew : เอามือโสโครกของแกให้พ้นตัวเขาซะ ทว่าก็มีเสียงบุรุษหนึ่งแทรกเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน Professor John :โอ้ ขอบคุณ สวรรค์ แวมไพร์ : คุณปู่นี่หน่า!คุณปู่มาเยี่ยมหนูด้วยนี่! Professor John : แย่กว่าเก่าอีก แย้ว Andrew : แมรี่เคยบอกรึยังว่าชั้นคนนี้เกลียดการถูกเรียกแบบนั้นแค่ไหนฮึ? จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:11:29

ความคิดเห็นที่ 8 เขาร่ายเพลงดาบหั่นร่างแวมไพร์สองตัวออกเป็นเสี่ยงๆ ผมไม่เคยเห็นการเคลื่อนไหวแบบที่เขาทำมาก่อน การเคลื่อนไหวที่ดุจดั่งสัตว์ป่าอีกทั้งความเที่ยงตรงในการฟันอีก แวมไพร์แต่ละตนก็ล้มตายจากไปทีละตัว พวกมันมองเขาด้วยสายตาความตัณหาและขยะแขยงในคราวเดียวกัน เขาคนนี้น่าทึ่งยิ่งนักเชียว แวมไพร์ : ปู่คิดใช่ไหมว่าพวกเรามีกันแค่นี้ห๊า? เรารวมตัวกันเป็นกองทัพสมาพันธ์เลยนะ! Andrew : ที่จริงชั้นเพิ่งเสียบพวกมันทุกตนในบ้านหลังนั้นด้วยลิ่มหมดแล้วล่ะ เพราะงั้น ก็อย่างที่รู้กัน ไม่มีกองทัพสมาพันธ์แถวนี้อีกแล้ว แวมไพร์ : อ้าว ฮ่วย เมื่อรู้ว่าพรรคพวกของตนถูกจัดการเรียบ ก็มีทางเลือกเพียงทางเดียวคือหนีโลด ผมไม่เคยคิดฝันว่าจะมีวันที่แวมไพร์ตนหนึ่งจะเป็นเพื่อนสนิทของผม กระนั้นผมก็โชคดีมากเหลือหลายที่ได้เป็นเพื่อนกับคนอย่างเขา จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:12:20

ความคิดเห็นที่ 9 กับมาช่วงเวลาปัจจุบัน แอนดริวได้ตื่นขึ้นพรวดมาทันทีหลังจากที่บาดแผลหายดี Professor John : แอนดริว เจ้าปลอดภัยแล้ว อยู่บ้านแล้วล่ะ Andrew : เราต้องไปต่อแล้ว Professor John : ไปที่ไหนล่ะ? Andrew : ก็ไปหยุดพวกมันไงเล่า! Professor John : หยุดพวกมันทั้งหมดเลยหรือ? แล้วเจ้ากับกระผมจะมีหนทางทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ? Andrew : ก็แค่ไม่กี่หลักร้อย บวกหัวหน้าไปด้วย ส่วนที่เหลือ ที่ถูกจับไป เช้านี้ยังไม่เปลี่ยนหรอกนะ ไม่ทั้งหมด เรายังมีสิทธิ์ช่วยผู้คนได้อยู่ Professor John : ขนาดเจ้ายังยืนเกือบไม่ไหวเลย Andrew : ชั้นไม่มีเวลาเหลือ... Professor John ยื่นหนังสือพิมพ์ที่ออกข่าวการหายสาบสูญไปของคนทั้งสี่เมือง Professor John : แล้วก็ไม่ได้มีแต่ไม่กี่หลักร้อยตน Andrew : โอ้ คุณพระช่วย สี่ เมืองเลยรึ? ได้ไงกัน? Professor John : เจ้าเป็นคนบอกข้าเอง จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:12:43

ความคิดเห็นที่ 10 ระหว่างสนทนากัน แอนดริวก็สวมใส่เสื้อพร้อมเตรียมอาวุธไว้ลุยกับแวมไพร์ Andrew : แมรี่เล่นเราแล้วล่ะ ชั้น เธอแอบสร้างกองทัพใต้จมูกชั้นเลย Professor John : กระนั้นจะหายังไงล่ะ? เจ้ามีจิตที่เชื่อมต่อกับผู้สืบสายโลหิตของเจ้ารึ? Andrew : ชั้นก็นั่งไคร่คิดมาตลอด ก็คงใช่แหละ แต่ปเท่าที่ดูแล้วมีไม่ต่ำกว่าห้าร้อยตนที่ยังเหลือรอดเช้านี้ต้องนับเมือง อื่นๆเพิ่มอีก Professor John : เจ้าคิดว่าสามารถหาพวกมันพบได้งั้นรึ? Andrew : อย่างน้อยชั้นก็รู้ถึงแก่นพวกมันก็เพียงพอต่อการแกะรอยแล้วล่ะ จะมาด้วยไหมล่ะหรือจะ? จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:13:37

ความคิดเห็นที่ 11 ผมทุ่มเวลาเรียนรู้มาทั้งชีวิตเพื่อจะเกลียดเจ้าแวมไพร์ พวกมันมีจุดยืนอะไร พวกมันคิดจะทำอะไร พวกมันอยู่กันได้อย่างไร แต่รัศมีบางอย่าง ที่แผ่ออกมาจาก ชายผู้นี้... คือสิ่งดีๆ ตอนที่ผมพบเค้า ผมรู้เลยว่าจะสู้เคียงข้างเค้าจนกว่าชีวิตเราจะมอดม้วย Andrew : ที่นี่แหละ ไม่ได้คิดหรอกนะที่ตัวผมยอมเลิกราเพราะรู้ว่าเรื่องที่เขาต้องเสียสละอะไรไปบ้างที่ทำให้เขาเป็นอย่างทุกวันนี้ Andrew : ระวังตัวแล้วก็ทำตัวให้เงียบเฉียบด้วยล่ะ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:14:17

ความคิดเห็นที่ 12 ตัวผมรู้ดีว่าห้ามแม้แต่จะเอ่ยชื่อเธอ ในตัวเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความเกลียดชัง แย่ยิ่งกว่าความรักใดๆ ความรักบริสุทธิ์ที่ไม่วันตายจาก ทั้งสองลงไปทางรถไฟใต้ดินร้านแห่งหนึ่งที่คาดว่าเคยเป็นที่อยู่ของแวมไพร์ ทว่านั้น จู่ๆก็มีธนูพุ่งเข้าหาหัวใขแอนดริว ยังดีที่เขาจับไว้ได้ทัน ??? : ตายซะ! เจ้าสัตว์ประหลาด Andrew : อะไรกันวะ... จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:14:57

ความคิดเห็นที่ 13 สาวน้อยนักล่าได้ยิงธนูพุ่งเข้าหาศัตรู แอนดริวนั่นเอง ??? : ตายซะ เจ้าสัตว์ประหลาย ตายไป๊เลย! แอนดริวแปลงร่างเป็นมนุษย์หมาป่าพร้อมยกแขนรับธนูแทนศาสตร์จารย์จอห์น Andrew : หมอบลง จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:15:21

ความคิดเห็นที่ 14 Andrew : ยุติเสียที! ข้าไม่ได้เป็นตัว อย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ ??? : เหรอ? Andrew : อ๊าก! ??? : แล้วทำไมถึงแพ้น้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ได้ล่ะ? หญิงนักล่าแวมไพร์หยิบขวานเพื่อหวังจะเผด็จศึก ??? : แล้ว ก็จำไว้ซะ ดีจริงๆที่ได้รู้จักเจ้าในหลายๆอย่าง แต่ถึงเวลาที่ต้องพูดว่าลาขาดแล้วล่ะ แต่ศาสตร์จารย์จอห์นก็ห้ามไว้ได้ทัน Professor John : เราไม่จำเป็นต้องลงมือถึงขั้นนี้หรอกนะ หนูน้อย ??? : อย่ามาจับชั้นนะ! Professor John : หยุดเหอะ พี่ขอร้องนะ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:15:50

ความคิดเห็นที่ 15 ??? : เจ้านี่มันแวมไพร์นะ! แล้วก็ยังแปลงร่างเป็นมนุษย์หมาป่าให้เห็นชัดๆอีก อีกทั้งยังปล่อยไอน้ำได้... หัวชั้น Andrew : ข้าอยากให้เจ้าสงบสติอารมณ์ลงก็เท่านั้น Andrew : มองด้วยใจ อย่ามองด้วยตา เข้าใจไหม? ??? : ฉะ...ฉัน Andrew : เธอสัมผัสได้ว่าข้าแตกต่างจากคนอื่น ใช่ไหม? ??? : ค...ค่ะ Andrew : โอเค บอกชั้นมาทีสิ ว่าเจ้าเจอที่นี่ได้ยังไง ??? : ฉันก็แกะรอยแวมไพร์มาไง แต่ครั้งที่มาถึงนี่ พวกมันก็ม้วนเสื่อหนีแว๊บไปแล้ว ฉันก็เลยตัดสินใจรอพวกมันออกมา Andrew : เป็นหนูน้อยผู้น่ายำเกรงมากเลยนะ ใช่ไหมล่ะ?   Professor John : อย่าเล่นตัวนักสิ แอนดริว จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:16:09

ความคิดเห็นที่ 16 ??? : คุณแม่เป็นคนสอนฉัน ว่าเรากำลังตามหาตัวที่ฆ่าคุณพ่อ Professor John : เธอไปได้ไกลกว่าฉันอีกนะ Andrew : ชั้นก็ซักสงสัย ไอ้ที่ Andrew : เคยมีตาเฒ่าสุภาพบุรุษรูปหล่อคนนึงที่ยืนอยู่ตรงนั้นฆ่าแวมไพร์ไปสิบสองตนทั้งๆที่ไม่มีตอกลิ่มหรือขวานอยู่เลย Professor John : ก็แบบ ผมจะตระเตรียมอุปกรณ์น้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ที่แบบไว้ราดแบบวงกว้างได้ คงเจ๋งน่าดู ??? : งั้นพวกคุณ ก็เหมือนว่า...ร่วมกันสินะคะ Professor John : ใช่แล้ว เราทำงานร่วมกันน่ะ Andrew : อืม ไม่เห็นเข้าใจเลย พวกมันจะไปไหนกันแน่? อืม Andrew : ทุกรอยนำเรากลับไปยังสถานทีตอนใต้ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:16:57

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อเข้าไปข้างในทุกอย่างมืดมาก Professor John : ผมเองก็คาดไว้เช่นกัน ก็คง ใช่แหละ Andrew : งั้นก็ ดีเลยที่เธอทิ้งโน้ตไว้ให้ชั้น Professor John : ผมมองไม่เห็นเลย Andrew : คุณ เอ่อ .... Tig : ฉันชื่อทิก จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:17:26

ความคิดเห็นที่ 18 Andrew : ทิกหรือ??? Tig : ก็ใช่สิ ทิก มีปัญหาไรรึไง? Andrew : เปล่า ไม่มีอะไรหรอก  ก็จะไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่เธอมีไฟฉายพกติดตัวบ้างไหม? แทนการตอบ ทิกก็ได้เปิดไฟฉายส่อง แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 55 21:18:14 จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:17:43

ความคิดเห็นที่ 19 รอยเลือดที่วาดต่อกันเป็นสัญลักษณ์ค้างคาว คำบอกใบ้ของแมรี่ พร้อมข้อความที่ถูกเขียนทิ้งไว้ แล้วเจอกันที่นั้น ที่รัก Tig : งั้นก็ได้เวลาออกเดินทางแล้วสิแนะ? Andrew : ก็คงเป็นอย่างงั้น Tig : อยากจะไปก็อตแธมมานานแล้วมากแล้วล่ะ ทั้งสองหันกลับมามองหญิงนักล่าแวมไพร์ Tig : อะไรล่ะ? จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:19:02

ความคิดเห็นที่ 20 แอนดริวขนของจำเป็นขึ้นรถกระบะ ซึ่งทิกก็ร่วมเดินทางไปกับพวกเขาด้วย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราต้องออกพเนจร แอนดริวกลับไปเก็บของ เขาดึงดูดผู้คนให้มาหาเขา เปรียบเป็นพรสวรรค์ได้เลย แต่ก็ว่ากันตรงๆ อำนาจครอบงำก็ถือเป็นหนึ่งในพลังของเขาเช่นกัน เด็กหญิงคนนี้ที่อยากฆ่าเขาให้ตายเมื่อห้านาทีก่อน กลับอยากร่วมออกเดินทางกับเขาไปด้วย ผมทำความรู้จักเผ่าพันธุ์ของเขามานานเกินกว่าสามสิบมาแล้ว ผมอยู่ร่วมกับเขา เผ่าพันธุ์เค้าจะอยู่จะตายยังไง จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:19:37

ความคิดเห็นที่ 21 ขณะที่แอนดริวและสหายของเขามุ่งหน้าไปยังนครก็อตแธม บนรถไฟขบวนหนึ่ง แมรี่ ราชินีนองเลือด ก็เข้ายึดขบวนนั้นไป ผมเรียนรู้สิ่งๆนั้นด้วยตนเอง ผ่านงานวิจัยและการศึกษา สิ่งๆนั้น ที่ไม่เคยบอกใคร อย่างเช่นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อแวมไพร์อยู่อย่างยาวนานเกินสามร้อยปี หรือวิธีเดียวที่จะทำลายแวมไพร์อาวุโสได้ก็มีเพียงตัวมันเลือกที่จะตายอย่างเต็มใจ หรือแวมไพร์ผู้เป็นบิดาเผ่าพันธุ์ยอมตายอย่างเต็มใจ ผม ไม่รึอาจตั้งคำถามกับตัวเองได้ว่า หากเขารู้สิ่งนี้แล้วว่าเขาจะเป็นฝ่ายยุติเรื่องราวต่างๆได้ ด้วยวิธีการเพียงแค่หันลิ่มตอกใส่ตัวเขาเอง จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:20:57

ความคิดเห็นที่ 22 แอนดริว แบนเน็ต เป็นเพื่อนสนิทของผม แต่หากจำเป็นที่ช่วยให้ทำลายเผ่าพันธุ์แวมไพร์ได้ล่ะก็ ผมจะเป็นคนลงมือสังหารเขาเอง ก็ได้แต่สวดภาวนา ขอให้เขาเข้มแข็งพอที่จะไม่ให้เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเลย ทั้งสองต่างมุ่งสู่เป้าหมายเดียวกันคือนครก็อตแธม!! เวทีการต่อสู้ที่เตรียมรอรับทั้งสองคนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ฉบับต่อไป The Blood & The Brit และแขกรับเชิญ Constantine จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:21:38

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้า หากอยากอ่านสปอย และข่าวสาร Comic ให้มากกว่านี้ เชิญได้ที่ http://www.comics66.com และ หากต้องการพูดคุยสอบถามเรื่องคอมมิค เชิญได้ที่ http://thaicomicsfan.freeforums.org/index.php จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:21:50

ความคิดเห็นที่ 24 ขนาดในซีรีย์ Batman เองผู้ร้ายก็เต็มเมือง Gotham ไปหมดแล้ว ในซีรีย์ Grifter พวกต่างดาว Daemonite ก็แฝงตัวเข้ามาในเมือง Gotham เหมือนกัน แล้วในซีรีย์ Dc Universe Present : Deadman ก็เผยว่าใน Gotham มีคลับลับที่เต็มไปด้วยปีศาจอสูรกายและเทพตกสวรรค์อยู่อีก ตานี้จะเพิ่ม Vampire เข้าไปด้วยอีกเนี่ยนะ? อย่างที่เขาว่าไว้...ว่า Gotham ตั้งอยู่บนปากทางสู่นรก สิ่งเลวร้ายและเภทภัยทั้งหลายจะถูกดึงดูดมาที่นี่ แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 55 21:28:20 จากคุณ : NetNN เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 21:27:28

ความคิดเห็นที่ 25 โทนสีมืดมนมาก ๆ จากคุณ : skirmish เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 22:09:10

ความคิดเห็นที่ 26 พวกฮีโร่หายหัวไปไหนหมดล่ะเนี่ย จากคุณ : น้ำหมึกกลับด้าน เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 00:00:18

ความคิดเห็นที่ 27 ชักเป็นห่วงแบทเมน  แม้จะรู้ว่ามี JL คอยช่วยอยู่ก็เถอะ แต่หนังสือหัวนี้ก็สนุกสุดๆ อย่างทุกทีจริงๆ จากคุณ : xcessshin เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 03:33:28

ความคิดเห็นที่ 28 ...จะไปสร้างรังที่ Gotham !!!! พระเจ้า!! เธออยากแพ้อนาถภายในคืนเดียวขนาดนั้นเลยเหรอแมรี่ กรณีเลวร้ายที่สุด คือก๊วนของเธอจะดันไปเหยียบตาปลาโจ๊กเกอร์เลยนะ!!! จากคุณ : peTOUCHso เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 10:35:52

ความคิดเห็นที่ 29 แวมไพร์ไปโผล่ที่ก็อดแธม แล้วจะมี Constantine เป็นแขกรับเชิญ โอ้ ยำใหญ่ใส่สารพัด จากคุณ : ton_ck เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 11:09:43