อันนี้ มาตอบคำถามคุณพี่ amour นะคะ
พี่ amour คะ ... ไม้เมืองฉบับละครเนี่ย ปรับบทจากในหนังสือนิดหน่อยค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าคุณโสภาค สุวรรณ เจ้าของบทประพันธ์ เป็นคนที่เวลาเขียนหนังสือ เธอชอบบรรยายเป็นพรืด แล้วก็จะเน้นไปที่ปัญหาสังคมมากกว่าตัวละคร คนเขียนบทจึงตีความออกมาทำให้เกลียวไหมดูกระด้างไปถนัดเลย
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ...คือ จริงๆแล้วเนี่ยนะคะ อย่างที่มาของพ่อแม่ของชรัณกับตัวชรัณเนี่ย ในละครเค้าทำให้ทันสมัยขึ้นและดูน่าเกลียดน้อยลง ในหนังสือนั้น ทั้งพ่อ ทั้งแม่ของชรัณ นี่เรียกได้่ว่า เละเทะ ค่ะ คือเป็นเด็กในบ้านของคุณยายของเกลียวไหมนั่นเอง พ่อของชรัณเนี่ย อายุห่างจากคุณยายของเกลียวไหม แบบเป็นแม่เป็นลูกกันได้ แล้ว มันก็เป็นลักษณะว่า พ่อแอบเป็นชู้กับยายของไหมเพื่อยกระดับตัวเอง จากเพียงแค่เด็กในบ้านเป็นสามีลับ
ส่วนแม่ ก็เละพอกัน แต่เละนอกบ้าน แล้วก็ทิ้งชรัณไว้ให้คนในบ้านนั่นแหละเลี้ยงดู คือ มีลุงเหิม ซึ่งกลับข้างกัน คือลุงเหิมกับ ป้าอะไรอีกคน แคทจำไม่ได้แล้ว เนี่ยคอยดูแลชรัณแทนพ่อกับแม่ แล้วพอแม่ตายเพราะรถชน (ไม่ได้มีแฟนเป็นเรื่องเป็นราวอย่างในละครนะคะ) ชรัณก็เลยอยู่คนเดียว จนพ่อรู้ ก็ให้เข้าไปอยู่ด้วย แล้วก็ให้คนเช่าบ้านอย่างที่เห็นในละคร
ชรัณเนี่ย เห็นเกลียวไหมมาตั้งแต่เด็ก คือ สองคนนี่อายุไล่เลี่ยกัน เกลียวไหมเสียพ่อแม่ไปแต่มียายคอยดู แต่ชรัณนี่ ความรู้สึกคือ ประมาณ เออ เธอไม่มีพ่อไม่มีแ่ม่ ก็ยังดีนะมียาย แต่ชั้นสิ พ่อก็ไปทาง แม่ก็ไปทาง ตัวชั้นนี่ไม่รู้เหมือนกันว่าตกลงเป็นอะไร เป็นลูกใคร เป็นยังไง ประมาณหัวอกเดียวกันน่ะค่ะ
แล้วเกลียวไหมสวย น่ารัก ชรัณถูกตาต้องใจ แต่ไม่คิดอะไร และไม่กล้าจีบด้วย แต่ก็มองดูเกลียวไหมด้วยความเข้าใจ (หลังจากที่ตอนแรกก็ไม่เข้าใจและไม่ชอบใจกิริยาท่าทีของเกลียวไหมที่ด่าว่าตัวเองตลอด) เพราะพ่อตัวเองเป็นคนไปทำให้ครอบครัวเค้าแย่ (แต่จริงๆ จะโทษพ่อชองชรัณเสียทีเดียวก็ไม่ถูก เพราะยายของเกลียวไหมเองเป็นคนเริ่ม)
ความรู้สึกของชรัณที่มีต่อไหม มันจึงเป็นความผูกพันมากกว่าความรักหวือหวา เพราะเค้าเห็นกันมาตั้งแต่เกิด ต่างกันกับเทวี ชรัณไม่ได้รักเทวีเลย เพราะในสายตาของชรัณ ไม่เคยมีใครนอกจากไหม ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองคงไม่ีมีวาสนาหรอก ประมาณเหมือนหมาเห็นเครื่องบิน แต่สิ่งที่ชรัณเป็นก็คือ ความรู้สึกสงสาร และเห็นใจไหม ปนกับรู้สึกผิดมากกว่าอย่างอื่น
เพราะชรัณรู้สึกผิดสองต่อ คือ แค่พ่อตัวเองไปทำร้ายครอบครัวของไหม ชรัณก็รู้สึกแย่แล้ว แล้วตัวเองก็ยังมาทำให้ไหมท้องอีก ทั้งๆที่ยังเป็นเด็กวัยรุ่นกันทั้งคู่ ถึงแม้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มคิด แต่สิ่งที่ชรัณรู้แก่ใจก็คือ ถึงแม้ว่าคนทำเรื่องคือพ่อ แต่ก็ใช่ว่าในคืนวันเกิดเรื่องตัวเองจะไม่รู้ตัว จริงๆแล้ว ชรัณรู้ว่าทำอะไรลงไป เพียงแต่ชรัณควบคุมตัวเองและความรู้สึกต้องการไม่ได้ และหยุดใหญ่ใจความก็คือ เป็นเพราะชรัณรักไหมอยู่แล้ว จึงยับยั้งชั่งใจตัวเองไม่ได้
ตอนที่สร่างเมาแล้ว ที่ชรัณไปร้องไห้กับรูปศพแม่น่ะค่ะ จริงๆแล้วในหนังสือ ชรัณไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะ แต่เป็นกับลุงเหิม 5555
ดังนั้น ....ถ้าเอาตามในหนังสือนะคะ เกลียวไหม ไม่ได้ร้ายมากมายอย่างในละครค่ะ คือเป็นเด็กมีปัญหา เก็บกด ก้าวร้าว แต่ไม่ได้ร้ายแบบนั้น แล้วชรัณก็รักไหมมากด้วยค่ะ แอบรัก อิอิ ...แต่เทวีไม่เข้าใจ เพราะชรัณเป็นเด็กเงียบๆ ไม่พูด เก็บความทุกข์ไว้คนเดียว คุยด้วยแต่กับลุงเหิม แล้วก็ ในหนังสือ ไหมไม่ได้ไปประจานชรัณให้สื่อฟังแบบนั้นด้วยค่ะ
แต่พูดถึงบทพระนางเนี่ย ก็ตามประสาหนังสือของโสภาค อ่ะค่ะ หาบทโรแมนติกไม่ค่อยได้ และถึงมีก็อ่านแล้วไม่อิน 5555555555 แต่มันจะมีเป็นระยะๆแทรกอยู่แบบ พูดถึงความคิดคำนึงของสองคนนี้ที่มีต่ออีกฝ่ายน่ะค่ะ ประมาณคิดถึงอ้อมแขน อ้อมกอด กลิ่นกายเนื้อสาว อะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ เพราะมันจะมีอยู่สองสามครั้งที่คู่นี้ถูกเนื้อต้องตัวกัน ก็แค่ประมาณนั้นแหละค่ะ
อย่างตอนที่ชรัณปล้ำไหม มันก็มีแค่ประมาณว่า ในจิตใต้สำนึกของชรัณมันยังแอบมีความรู้สึกลึกซึ้ง อะไรทำนองนั้นอ่ะค่ะ ไม่เยอะ
ตอนที่อ่านบางทียังแอบเบื่อ 555555555 ดูละครสนุกกว่าค่ะ ชรัณดูดีขึ้นจมเลย อูฐเล่นได้มีมิติมากๆ เพราะจริงๆแล้วเนี่ย ในหนังสือนะคะ รุ่นพ่อแม่กับรุ่นลูกเนี่ย มีบทบาทพอๆกันเลยค่ะ ประมาณว่าความล้มเหลวของผู้ใหญ่ ส่งผลอย่างไรต่อเด็ก และความอบอุ่นในครอบครัวมีผลอย่างไรต่อทัศนคติในการดำรงชีวิตของเด็กท่ามกลางสังคมที่มีความฟอนเฟะและสิ่งล่อลวงมากๆ อะไรแบบนั้น
เพราะว่า ในขณะที่ไหมกับชรัณ เป็นตัวอย่างของเด็กที่มีปัญหาเนี่ย เราจะเห็นว่า ชรัณมีปัญหา และมีความไม่พร้อมทางฐานะทางสังคมและความเป็นอยู่ด้วย ส่วนไหม มีความพร้อมทุกอย่าง แต่มีปัญหาเหมือนกันกับชรัณ
แล้วเค้าก็เปรียบเทียบให้ดูอีก 2 ตัวอย่าง คือ สุตรากับเทวี ที่เป็นตัวแทนของเด็กที่มีการอบรมเลี้ยงดูที่ดี โดยสุตรามีความพร้อมเท่ากับไหม และเทวี มีความด้อยทางฐานะการเงินเท่าำๆกับชรัณ แต่ผลที่ออกมา เด็กสองคนนี้ คือสุตราและเทวี ต่างก็ออกมาเป็นคนดีและมีสติมีความพร้อมในการรับมือกับวิกฤติที่เข้าในชีวิตได้ดี ต่างจากไหมที่แทบจะกลับคืนสภาพสู่ความเป็นปกติไม่ได้
เกลียวไหม น่าสงสารออกค่ะ