ผ่านไปหนึ่งปีเต็มแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริงๆค่ะ
จำได้ว่าตอนนั้นไปนั่งหนาวรอรับน้องพีที่สนามบินตั้งแต่คืนที่8มกรา
รออยู่ค่อนคืนได้เห็นแค่มือที่น้องโบกให้แฟนๆกับหมวกและแว่นดำทะมึน TT
เป็นแรงฮึดว่าวันรุ่งขึ้นแม้ต้องฟัดกับควาย เราก็ต้องเห็นหน้าน้องเต็มๆให้ได้!
ที่สามชุกเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เห็นน้องพีมาอยู่ตรงหน้าใกล้ๆ เหมือนฝันเลยค่ะ
ให้ตายก็ไม่มีทางลืมความรู้สึกนั้น (แต่ลืมว่านุ่นที่เดินมากับน้องก็เป็นดารา 55+)
ตอนนั้นคิดออกแค่ว่า เห๊ยนี่ยามะพีตัวจริงเหรอเนี่ย น้องสวยไปมั้ย น่ารักเกินไปรึป่าว
ผิวน้องใสมากเหมือนคนไม่มีรูขุมขน หน้านี่ก็จะเล็กไปไหน เห็นแล้วร้องไห้เลยตอนนั้น
ทุกโมเมนต์บนเวทีที่พารากอนก็เป็นอะไรที่ประทับใจมากจริง ๆ
น้องพีเป็นคนที่ไม่ว่าจะทำอะไร จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจทำก็น่าเอ็นดูไปหมด
น้องตัวบาง ตัวเล็กขาเล็กมาก ยืนข้างๆดีเจเดย์แล้วน้องเหลือตัวนิดเดียว
ตอนเต้น Tokyo Sinfonietta ก็สุดยอดได้อีก แค่ไม่กี่วิแต่น้องเต้นสวยเว่อร์ๆ
แล้วยิ่งตอนที่วิ่งกลับขึ้นมาบนเวทีเพื่อขอบคุณแฟนอีกครั้งทำเอาบ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ
แต่ที่สุดจริงๆก็ต้องวันคอนทั้งสองวัน ให้บรรยายทุกสิ่งอย่างทั้งหน้าก็คงไม่หมด T^T
น้องพีมาไทยแค่สองวันนิดๆ ทั้งตอนโปรโมทและตอนมาเล่นคอน
แต่เหมือนน้องมากระชากหัวใจและจิตวิญญาณเราไปตลอดกาลเลยอ่ะ
ช่วงนั้นจำได้ว่าเพ้อถึงน้องอยู่เป็นเดือนๆ และคิดว่าใครหลายคนก็คงจะเป็นเหมือนกัน
ขอโทษนะคะที่เพ้ออะไรซะยืดยาว แต่เห็นเพลตไดที่พี่หน่อยทำแล้วมันอดไม่ได้จริงๆ Y_Y
แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 55 19:14:11
:: o :: o :: [231] ยามะชิตะ โทโมฮิสะ : Saikono Jinsei no Owarikata -Ending Planner- 12.01.2011 Start{แตกประเด็นจาก A11482845}
ฮาโหลๆๆๆ...แจ้งเรื่องนัดดูพีตัวใหญ่วันอาทิตย์นี้นะค๊า 
