เปิดตอน ยามาซากิที่ต้องมาทำงานสอดแนมอีกครั้งจนถึงตอนนี้ล่วงเลยมา 1 อาทิตย์แล้ว ในวันนี้ร้านรับจ้างสารพัดยังคงไม่มีการเคลื่อนไหว และที่ยามาซากิมาจับตาร้านรับจ้างสารพัดนั้นเพราะฮิจิคาตะสั่งให้จับตาดูกินที่น่าจะเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มผู้รักชาติเพราะเห็นคาซึระโผล่มาหาทำให้ฮิจิคาตะสงสัยว่าพวกกินจะเกี่ยวข้องด้วยและนั้นจะเป็นปัญหาใหญ่
แต่ประเด็นสำคัญของฮิจิคาตะคือคิดจะใช้กินเป็นเหยื่อล่อในการจับคาซึระและพวกเพื่อนสนิท ดังนั้นเรื่องอดีตของกินจะเป็นยังไงฮิจิคาตะไม่สนแค่ต้องการอะไรที่ผิดปกติที่จะถอนรากถอนโคนในครั้งเดียวได้ ด้วยเหตุนี้ยามาซากิเลยต้องมาตกนรกยิ่งกว่าเดิมเพราะคราวนี้นั้นคิดเลยว่าเขาจะไปจัดการสัตว์ประหลาดอย่างพวกกินได้ยังไงจะบอกว่าอยากโยนปัญหามาให้ก็ว่าได้
ยามาซากิที่ต้องมานั่งจับตาดูร้านรับจ้างสารพัดแต่ไม่ว่าดูยังไงก็เป็นปกติ พวกกินไม่ได้ทำอะไรเลย ถึงกินจะดูเป็นราวกับหมาป่าที่หุ้มหนังแกะในวันวานแต่ ณ ตอนนี้ก็แค่เจ้าบ้าขี้เกียจสันหลังยาวเท่านั้น ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถือเห็นแบบนั้นและคิดว่าเป็นคนเดียวที่เข้าใจถึงความจริงเรื่องนี้จนยามาซากิคิดเลยว่าถ้าคนขี้เกียจอย่างเขาต้องมานั่งจับตาดูคนขี้เกียจที่วันๆไม่ทำอะไรแบบนี้แล้วตัวเขามันคืออะไรกันแน่ วันๆเห็นกินออกไปเล้นปาจิงโกะบ้าง คางุระพาซาดาฮารุไปเดินเล่นบ้างยิ่งทำให้ยามาซากิคิดว่าเขามานั่งเสียเวลาบ้าอะไรที่นี่กันแน่
วันหนึ่งยามาซากิมาซื้ออันปัง(ขนมปังถั่วแดง)ไปกินระหว่างเฝ้าจับตาเพิ่มจนเริ่มคิดแล้วว่าตัวเองเป็นใคร เริ่มจับตาพวกกินเมื่อไร ทำไมตัวเองต้องมานั่งเสียเวลากับเจ้าบ้านั้นด้วยจนรู้สึกทนจับตาต่อไปไม่ไหวแล้ว ยิ่งเห็นพนักงานที่กำลังยิงบาร์โค้ดยิ่งทำให้ยามาซากิคิดว่าตัวเองเหมือนกับเครื่องอ่านบาร์โค้ดนั้น ทุกๆวันได้แต่คิดถึงอดีตในตาตัวเองได้แต่มองไปวันๆวันแล้ววันเล่าเป็นผู้ชมที่กำลังดูสิ่งที่เรียกว่าชีวิตคน ระหว่างที่คิดพนักงานยิงบาร์โค้ดไม่เข้าเลยเรียกผู้จัดการมาดู ตอนนั้นยามาซากิคิดว่าหากต้องทำแบบนี้นานกว่านี้คงมาถึงขีดจำกัดของเขาอย่างเจ้าเครื่องอ่านบาร์โค้ดนี้ก็คงเหมือนชะตาของเขาที่ใกล้จะถึงวันที่หมดความอดทน
ตอนนั้นเองมีคนเข้ามาช่วยดูเครื่องอ่านบาร์โค้ดให้และบอกเครื่องไม่ได้เสียก็แค่อ่านห่ออันปังมากไปเท่านั้นนั้นคือทามะ ทามะเลยพูดกับเครื่องอ่านบาร์โค้ดราวกับปลอบมันบอกอย่าพึ่งท้อในเมื่อมีหน้าที่ในการรับประกันและสนับสนุนชีวิต ชีวิตของทุกคนในสังคมก็เหมือนฟันเฟืองหลากหลายที่ต้องหมุนไปด้วยกัน ถ้าหลุดออกมาสักชิ้นก็จะทำงานไม่ได้ ทันทีนั้นเองเครื่องก็กลับมาใช้งานได้ทันทีทามะจึงบอกให้เครื่องอ่านพยายามต่อไป แต่ที่ทามะพูดนั้นก็ไม่ได้มีเพียงแค่เครื่องเท่านั้นที่เข้าใจนั้นรวมถึงยามาซากิเองด้วย
ยามาซากิสอดแนมมาเป็นเวลา 10 วันแล้ว ร้านรับจ้างสารพัดนึกยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงและในตอนนี้ยามาซากิมีความสุขต่อการรายงานโดยที่ได้เห็นทามะที่ร่าเริงไม่เปลี่ยน นับจากวันนั้นยามาซากิเฝ้ามองทามะด้วยความต้องการของตัวเอง ถึงจะเป็นงานพิเศษแต่ยามาซากิกลับไม่ได้รู้สึกเกลียดหากได้เห็นทามะอยู่ที่นี่ด้วย ยามาซากิที่เฝ้าดูแต่ละวันๆ...
วันที่ 12 วันนี้คุณทามะยังคงสวยไม่เปลี่ยนไปเลย บ้าจริง..เราห้ามตัวเองไม่ให้มองดูคุณทามะไม่ได้... ดวงตาของเราถูกเธอดึงดูดไปแล้ว ต่อให้ใช้เวลาทั้งวันเราก็คอยตรวจตาเธอยังได้เลย
วันที่ 15 วันนี้คุณทามะยังคงอ่อนโยนไม่เปลี่ยน บ้าจริง..เราอยากถูกคุณทามะเหนี่ยวรั้งเหลือเกิน เหนี่ยวรั้งด้วยตาของเธอ..
วันที่ 20 บ้าจริง คุณทามะ ผมอยากอยู่กับคุณทุกหนทุกแห่ง.. อยากให้คุณมาที่นี่เหลือเกิน...
วันที่ 25 อ้าา คุณทามะ ทำไมคุณถึงช่าง...เป็นคุณเหลือเกิน
วันที่ 30 โดนลูกบอลอัดใส่เข้าเป้าพอดี
วันที่ 35 คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ คุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะคุณทามะ
จากคุณ |
:
neozero
|
เขียนเมื่อ |
:
14 ม.ค. 55 12:56:47
|
|
|
|