ความคิดเห็นที่ 1 กิลโยตินคัตเตอร์ ชายหัวเหมือนเม่นที่ใส่ชุดนักบวชคาทอลิก เขามีนัยน์ตาเหมือนกับรอยกรีด ทำให้ลักษณะเขาดูเหมือนเป็นคนใจเย็น มนุษย์ มนุษย์ - ที่ปฏิเสธการมีตัวตนของไคอิ มนุษย์ - ที่คอยลบการมีตัวตนของไคอิ เขาไม่ได้พกอาวุธ ผู้เชี่ยวชาญด้านการกำจัดแวมไพร์เพราะความศรัทธา คิสช็อตเรียกเขาว่าอาร์คบิชอบแห่ง'ศาสนาใหม่'และผู้บังคับบัญชาเงาของหน่วยลับที่รับใช้เงาที่ 4 ของหน้าที่สังคมมืด ครึ่งแวมไพร์อย่างเอพิโซดบรรยายตัวเขาว่าน่ารังเกียจ แม้กระทั่งคิสช็อตก็ยังบอกให้คอยระวังเขาที่เป็นนักบวช กิลโยตินคัตเตอร์คือคนที่ขโมยแขนทั้งสองข้างของคิสช็อต "โอ้ คุณวิ่งมางั้นเหรอเนี่ย -- น่ายกย่องจริงๆ ยังไงก็ตาม การที่คุณไม่สามารถเปลี่ยนร่างกายให้เป็นหมอกได้แสดงว่าเธอเป็นมือใหม่สินะครับ" กิลโยตินคัตเตอร์พูด ด้วยน้ำเสียงสุภาพ - และหรี่ตา "........!" ผมกำลังพูดไม่ออก ไม่สามารถหาคำมาตอบออกไปได้ พวกเราอยู่ที่ - สนามกีฬาของโรงเรียนนาโอเอซึ ที่ๆเดียวกันกับที่ผมสู้ดราม่าเทอกี้เดือนที่แล้ว และที่ๆผมสู้กับเอพิโซดเมื่อคืนวาน -- กิลโยตินคัตเตอร์กำลังรอผม เขากำลังอุ้มร่างกายของ ฮาเนกาว่า ซึบาสะ ไว้ด้วยมือเดียว มือที่ไม่ได้ถืออาวุธ -- กำลังจับแน่นที่คอของฮาเนกาว่า "อ-อารารากิคุง--" ฮาเนกาว่า - ตอนนี้ยังปลอดภัย เธอไม่ได้บาดเจ็บ และไม่ได้หมดสติ แน่นอน เพราะว่าเธอ -- คือตัวประกันของผม หากเธอเป็นอะไรไปก็คงไม่มีความหมาย แค่ตอนนี้เท่านั้น "ช-ชั้นขอโทษ อารารากิคุง -ชั้น...." "กรุณาอย่าพูดตามใจสิครับ" ทันใดนั้นเขาก็กดแรงเข้าไปในนิ้วที่กำลังพันรอบคอของเธอ กิลโยตินคัตเตอร์บังคับให้ฮาเนกาว่าเงียบ "ฮ-เฮ้ -- อย่านะ!" ผมพยายามจะไม่ยั่วโมโหเขา แต่แน่นอนว่าผมไม่สามารถยืนอยู่เงียบๆได้ -- ผมตะโกนออกไป "ครับ?" กิลโยตินคัตเตอร์ตอบกลับมาด้วยเสียงสงบและสุภาพ "มีอะไรเหรอครับ คุณปีศาจ?" "เธอ.... เธอเป็นผู้หญิงนะ" "ผมไม่ชอบกีดกันทางเพศนะครับ" "แต่ -- เธอเป็นคนธรรมดา" "ถูกต้องครับ ถ้าเธอไม่ใช่ก็คงไม่มาเป็นตัวประกัน" "อย่า...." ผม ผมไม่รู้ว่าผมควรจะพูดยังไงอีกแล้ว "อย่าทำอะไรโหดร้ายนะ" "โหดร้าย? คุณหมายถึงอย่างนี้เหรอครับ?" ขณะที่มือเขายังคงบีบที่คอเธอ กิลโยตินคัตเตอร์พยายามจะยกร่างกายเธอขึ้น เหมือนกับการแขวนคอเธอ "อ...อึก!" ฮาเนกาว่าร้องด้วยความเจ็บปวด "คุณนี่น่ารำคาญจริงๆ" เขายกมือลง และปล่อยให้ขาของเธอสัมผัสกับพื้น ตอนนี้ ฮาเนกาว่า ไม่ได้รับอนุญาตให้แม้แต่จะสำลัก -- ผมคิดไม่ออกเลยว่ากิลโยตินคัตเตอร์จะทำอะไรหากเธอขยับตัว ผมรู้สึกเข่าอ่อนไปหมด "น...นาย" ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะคิดเลินเล่อ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะคิดเรื่องคำพูดของเอพิโซดกับคิสช็อตอย่างเลินเล่อจริงๆ - แต่ว่าก็เหมือนเคย ผมไม่เข้าใจอะไรเลยแม้แต่นิด กิลโยตินคัตเตอร์ บางทีเพราะผมได้ยินคำว่า'มนุษย์'มันเลยทำให้ความรู้สึกส่วนไหนส่วนหนึ่งของผมโล่งใจ ว่าอย่างน้อย เขาก็ไม่มีพลังเหนือมนุษย์หรืออมตะแบบแวมไพร์หรือครึ่งแวมไพร์ เพราะงั้นมันคงไม่ลำบากนัก แต่ว่ามันกลับต่างกัน หมอนี่จับตัวประกันมาโดยไม่ลังเล "ยังไงดีล่ะ นี่มันเป็นความผิดของผมเอง" โอชิโนะ ย้อนกลับไปที่โรงเรียนร้าง ตอนที่คิสช็อตเพิ่งตื่น -- และหลังจากที่เขาบอกผมเรื่องที่ฮาเนกาว่าถูกลักพาตัว เขาพูดด้วยท่าทางเชิงขอโทษ "คือ มันไม่เป็นไรจนกระทั่งเมื่อวานน่ะแหละ เมื่อวานคืนผมนับรวมหนูหัวหน้าห้องในสัญญาด้วย ผมคิดไว้แล้ว ว่าเรื่องที่เอพิโซดขว้างกางเขนใส่หนูหัวหน้าห้องนับเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้" "เพราะงั้น -- นายถึงหลบหน้าฮาเนกาว่าเหรอ?" "ผมไม่ได้หลบหน้าเธอ แต่ผมไม่ต้องการเจอกับเธอ ผมคิดว่าเธอไม่ควรพูดคุยกับผม เพราะผมเองก็ไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวกับคนธรรมดา แน่นอนรวมหนูหัวหน้าห้องด้วยเช่นกัน ยังไงก็ตามกิลโยตินคัตเตอร์...." โอชิโนะพูด "เขาไม่ลังเลแม่แต่น้อย -- ผลของการกระทำของผมล้มเหลวโดยสมบูรณ์แบบ ผมอ่านทักษะและสามารถของเขาผิดไปจริงๆ" ".....แต่ทำไมฮาเนกาว่า -- เขาไม่น่าจะรู้จักที่นี่ได้นี่ ใช่ไหม?" "เขาคงจับตาดูอยู่ บางทีตั้งแต่การต่อสู้ของเอพิโซด หรือบางทีกระทั่งตอนดราม่าเทอกี้ก็ด้วย -- เพื่อหลีกเลี่ยงอย่างนั้น ผมจึงดำเนินการเจรจากับทั้ง 3 คนนั่นแยกกัน -- แต่ยังไงก็ตาม ผมคำนวณผิดไป" เหมือนกับฮาเนกาว่าที่คอยดูจากหลังอาคาร เหมือนโอชิโนะที่คอยดูจากที่ไหนสักแห่ง กิลโยตินคัตเตอร์ - ก็จับตาดูอยู่เช่นกัน "ถึงแม้นายจะถูกตาม แต่บาเรียก็ยังมีผลอยู่ แต่ว่าหนูหัวหน้าห้องไม่ได้อยู่ที่นี่ - ถ้านายหาเธอนายก็เจอเธอ" ".........." เธอออกจากบาเรีย เธอคงถูกจับระหว่างทางกลับบ้าน หรือบางทีเขาอาจจะดักรอเธอหน้าบ้าน "......ผมควรจะทำยังไงดี?" ผมถามโอชิโนะ "ผมควรจะทำแบบไหนดี?" น่าแปลก - ที่ผมไม่โทษโอชิโนะ สิ่งที่ผมควรทำตอนนี้สำคัญกว่า ในหัวผมมันไม่เหลืออะไร "ข้อตกลงเหมือนเดิม -- อารารากิคุงกับกิลโยตินคัตเตอร์จะสู้กับตัวต่อตัว ถ้าอารารากิคุงชนะ กิลโยตินคัตเตอร์จะคืนแขนของฮาร์ทอันเดอร์เบลด ถ้ากิลโยตินคัตเตอร์ชนะ อารารากิคุงต้องบอกที่ซ่อนของคิสช็อต" ".......แล้วฮาเนกาว่าล่ะ?" "เขาไม่นับรวมเธอ บางที เขาคงใช้เธอเป็นเครื่องมือ -- ไม่สิ ใช้เป็นอาวุธ" "อาวุธ--" เหมือนกับดาบยาวของดราม่าเทอกี้ เหมือนกับกางเขนของเอพิโซด อาวุธของกิลโยตินคัตเตอร์ -- คือฮาเนกาว่า "ท-ที่ไหน แล้วเวลาล่ะ?" "เขาจะเป็นคนกำหนด สถานที่เดิม สนามกีฬานาโอเอซึ - หลักฐานที่บอกว่าเขาจับตาดูการต่อสู้คือการที่เขาเลือกที่นี่เป็นที่ต่อสู้ -- ส่วนเวลาคือคืนวันที่ 5 เมษา" "เอ๋?" "หรือว่าก็คือคืนนี้นั่นเอง" มันเป็นการกำหนดที่ดูรีบร้อน -- แต่จากมุมมองของกิลโยตินคัตเตอร์ - จากมุมมองที่น่าสะอิดสะเอียนของกิลโยตินคัตเตอร์ ผมได้แต่ต้องยอมทำตาม ฮาเนกาว่าเป็นคนธรรมดา แถมยังไม่ใช่คนโง่เง่าแบบผม เธอเป็นนักเรียนเกียรตินิยม -- และผมเป็นห่วงเรื่องที่เธอออกจากบ้านตอนกลางคืน ถ้าเธอไม่ได้กลับบ้านไป 1 คืน พ่อแม่เธอต้องโทรแจ้งตำรวจอย่างแน่นอน กิลโยตินคัตเตอร์คงอยากจะจัดการเรื่องทั้งหมดก่อนที่มันจะเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น ถึงแม้จะเป็นวิธีที่สกปรก แต่ว่า เขาคือมืออาชีพของแท้ เขาคงอยากจะจบเรื่องก่อนที่มันจะโกลาหล -- ยังไงก็ตาม มันไม่ได้มีอะไรมายืนยันว่าหลังจากนี้ฮาเนกาว่าจะปลอดภัย ในทางตรงกันข้าม ผมไม่คิดว่าเขาจะตั้งใจปล่อยฮาเนกาวาที่รู้เรื่องราวต่างๆอย่างนี้ไปเงียบๆ แต่ -- เรื่องที่'ก่อนที่จะเกิดความโกลาหล' สำหรับผมแล้ว ผมควรจะใช้มันเป็นข้อได้เปรียบ "ถูกต้องแล้ว" โอชิโนะพูด "กำลังใจดีนี่ อารารากิคุง" "โอชิโนะ--" ".....ไม่ว่าจะพูดไงก็ตาม นี่คือความผิดของผม เพราะงั้นครั้งนี้ผมจะบอกใบ้ให้เล็กน้อย แผนสำหรับช่วยหนูหัวหน้าห้อง ถ้านายเปลี่ยนเป็น[นั่น] -- นายจะชนะกิลโยตินคัตเตอร์แน่นอน" ".....แม้จะมีตัวประกันน่ะเหรอ?" "ใช่แล้ว" เขาพยักหน้า "อย่างแรกเลยก็คือ -- ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับ[ตัวเอกการ์ตูน Gakuen Inou Batoru ] โอชิโนะพูดต่อ "และก็ ยอมแพ้ที่จะเป็นมนุษย์ซะ" มันไม่มีเวลาเหลือแล้ว มันไม่มีเวลามากพอที่จะกังวล ดังนั้น หลังจากโอชิโนะให้คำแนะนำ ผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะทำตามแผนที่เขาบอก -- ความเสี่ยงที่จะเกิดความวุ่นวายในการต่อสู้ หรือก็คือ หากผมล้มเหลวสถานการณ์มันจะเกิดความปั่นป่วนและสับสนทันที ผมต้องแบกรับความเสี่ยงนี้ไว้ แม้จะเป็นการต่อสู้ครั้งที่ 3 แล้ว แต่ผมก็ยังไม่สามารถเอาประสบการณ์มาใช้ให้เป็นประโยชน์ได้เลย "ตั้งแต่ที่คุณดราม่าเทอกี้กับเอพิโซดคุงกลับบ้านของพวกเขาไปอย่างน่าเสียดาย -- มันเลยกลายเป็นความยุ่งยากของผมที่จะต้องต่อสู้เพียงคนเดียว หากผมไม่ใช้ตัวประกัน มันก็คงจะไม่สมดุลกันใช่ไหมครับ?" กิลโยตินคัตเตอร์พูด เขายิ้มอย่างขบขัน ด้วยนัยน์ตาเหมือนกับรอยกรีดของเขา "พวกเขาสองคนนี่ซื่อสัตย์จริงๆ คุณดรามาเทอกี้คืนขาขวาของคุณฮาร์ทอันเดอร์เบลด และเอพิโซดก็ยังคืนขาซ้ายของเธออีก - นี่ใช่ที่เค้าเรียกว่ารักในเกียรติใช่ไหมครับ? น่าแปลกจริงใจจริงๆ" "............" "ถ้าผมสู้กับคุณตรงๆ คงเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะทำอันตรายคุณได้" เขาพูดอย่างเมินเฉยด้วยความพอใจ "น-นายจะทำอะไรกับฮาเนกาว่า?" "ผมจะไม่ทำอะไร ถ้าหากคุณไม่ทำอะไร" กิลโยตินคัตเตอร์ตอบกลับมาทันที "ถ้าคุณอยากให้ผมทำอะไรกับผู้หญิงคนนี้ ผมจะทำก็ได้ - ดีจริงๆที่การใช้ตัวประกันมันได้ผลสำหรับคนที่เคยเป็นมนุษย์ หากเป็นแวมไพร์แท้คงจะทำไม่ได้ - หรือบางทีถ้าตัวประกันเป็นผู้ติดตามอย่างคุณมันคงจะต่างกันใช่ไหม? คุณจะเป็นตัวประกันเอาไว้ใช้กับฮาร์ทอันเดอร์เบลดให้ผมหน่อยได้รึเปล่า?" ".....นายล้อเล่นใช่ไหม" "ผมพูดจริงครับ" เฉียบแหลม เหมือนกับที่เขาใช้ฮาเนกาว่าเป็นโล่ กิลโยตินคัตเตอร์เปลี่ยนมาเป็นผมแทน เหมือนกับ - เป็นเครื่องมือ เหมือนกับ - เป็นเครื่องมืออย่างแท้จริง "ผมไม่ได้มีพลังเหนือมนุษย์แบบพวกคุณ แต่ร่างกายผมก็ถูกสร้างมาดีพอสำหรับแค่ผู้หญิงหนึ่งคน - ผมสามารถฆ่าเธอได้อย่างง่ายๆเลย" มันถูกสร้างมาดีพออย่างชัดเจน มันชัดเจนตั้งแต่ที่เขายกฮาเนกาว่าด้วยเพียงแค่มือเดียว - ยังไงก็ตาม สิ่งที่หมอนี่สร้างมาไม่ใช่ร่างกาย แต่มันคือจิตใจ เขาจิตใจแข็งแกร่ง ในสถานการณ์อย่างนี้ - คงไม่เปิดช่องว่างให้ผม "แน่นอนว่า ผมจะไม่ฆ่าเธอในแบบที่คุณจะสามารถรักษาเธอได้เหมือนที่เคยเกิดขึ้นตอนเอพิโซดคุง - ผมจะขยี้สมองเธอในเพียงครั้งเดียว หากผมทำลายสมองที่เป็นอวัยวะสำคัญของมนุษย์แล้ว แม้กระทั่งเลือดของคุณที่เป็นผู้ติดตามของฮาร์ทอันเดอร์เบลดก็คงเป็นไปไม่ได้ คุณคิดอย่างนั้นรึเปล่า?" "........นายยังเรียกตัวเองว่ามนุษย์ได้อีกเหรอ?" "อ๊ะ เปล่า ผมคือพระเจ้า" กิลโยตินคัตเตอร์ กล่าวโดยที่มือข้างนึงของเขาอยู่ที่หน้าอก "ดังนั้นพวกคุณที่อยู่ด้านตรงกันข้ามกับผมจึงควรถูกกำจัด ผมสาบานกับพระเจ้าที่พูดกับตัวผม -- ผมจะไม่ยอมให้พวกคุณคงอยู่ในโลกนี้" "........." "บางทีถ้าคุณกลายเป็นพวกผม เหมือนกับคุณดราม่าเทอกี้และเอพิโซดคุง -- บางทีคุณอาจจะมีค่าที่มีชีวิตอยู่" "......ผมขอปฏิเสธ" ผมตอบโดยทันที แค่ได้รับชวบของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกสะอิดสะเอียนทันที พระเจ้า นาย นายมัน - ปีศาจจริงๆ โอชิโนะเมเมะ บางทีเขาคงกำลังดูสถานการณ์ตอนนี้อยู่เหมือนที่เขาเคยเป็น - ยังไงก็ตาม เขาไม่สามารถมายุ่งเกี่ยวได้ นี่เป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว - นี่เป็นผลของการเจรจา" เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยเรื่องตัวประกันไปอย่างนี้ มันเป็นไปได้ที่คิสช็อตจะออกมาช่วยผม แต่จะเป็นยังไงถ้าหากคิสช็อตถูกกิลโยตินคัตเตอร์ฆ่าตอนนี้ - คิสช็อตยังต้องการฟื้นฟูร่างกายอยู่ ถึงแม้ว่าคิสช็อตชนะ เธอก็คงไม่ได้แขนของเธอคืน - อย่างโน้นก็ไม่ได้ อย่างนี้ก็ไม่ได้ งั้น ผม - จึงให้ความสำคัญกับชีวิตของฮาเนกาว่ามากที่สุด "น่าแปลก ผมเคยคิดว่าหน้าใหม่อย่างคุณคงไม่มีทางชนะคุณเอพิโซดกับเอพิโซดคุง - ทั้งสองคนนั่นช่างน่าสมเพชอย่างคาดไม่ถึงจริงๆ" "พูดอะไรของนาย.... นายไม่ออกมาตั้งแต่แรกเพราะต้องการใช้สองคนนั่นทดสอบผมอยู่แล้วไม่ใช่รึไง? พอถึงตานาย นายจะได้คิดแผน--" โอชิโนะเจรจากับทั้ง 3 คนนั้นแยกกัน แต่คนที่ตัดสินว่าใครจะสู้กับผมก่อนคือฝ่ายตรงข้าม ดราม่าเทอกี้เป็นคนแรก เอพิโซดเคยพูดว่าเขาไม่สนว่าจะคนที่เท่าไหร่ จากนั้นสุดท้ายกิลโยตินคัตเตอร์ - ต้องการจะเป็นมือสุดท้าย "ไม่ใช่ว่าผมคิดลึกถึงขนาดนั้น เพียงแต่เอพิโซดคุงให้ผมเลือกคิวเอง และคุณดราม่าเทอกี้.... คุณดราม่าเทอกี้นั้นต้องการสู้คนแรกเพื่อเอาเงินรางวัล อ๊ะ ไม่สิ.... คิดถึงแล้วดราม่าเทอกี้ต้องการชวนคุณเป็นพวกใช่ไหม? งั้นเขาก็คงคิดว่าหากไม่ออกมาก่อน คุณจะถูกผมหรือเอพิโซดคุงกำจัด แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าผมไม่ได้คิดเหมือนกับที่คุณพูด แต่ไม่ว่าใครจะเป็นคนกำจัดคุณฮารทอันเดอร์เบลด สุดท้ายโบสถ์ของผมก็ได้รับความเชื่อถืออยู่ดี" "......." ผมพนันได้เลยว่า คนที่ให้รางวัลก็คือนาย งั้นนายต้องการอะไร? ถ้าความต้องการของดราม่าเทอกี้คือรางวัลหรือการชักชวน เอพิโซรางวัลเป็นเรื่องรองลงมาจาความรู้สึกส่วนตัว -- แล้วความต้องการของกิลโยตินคัตเตอร์ล่ะ? มันคงไม่จำเป็นต้องถาม มันคือความเชื่อของเขา "ผมจะยังไงก็ได้ ผมไม่ใช่คนที่ชอบเกี่ยงงาน - เพื่อทำให้โลกนี้ดีขึ้นแล้ว ผมไม่คิดว่ามันลำบากแม้แต่น้อย" กิลโยตินพูด ในขณะที่บทสนทนาไร้สาระนั้นเริ่มมานานมาก เขาเป็นคนช่างพูดจริงๆ เขาคงจะเป็นพวกช่างพูดตามธรรมชาติ - ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ยิ่งดี มันคือสัญญาณว่าเขากำลังประมาท มี 2 วิธีที่จะชนะศัตรูที่เป็นต่อ อย่างแรกชนะโดยปล่อยให้เขาประมาท หรือชนะโดยทำให้เขารู้สึกตึงเครียด ไม่ว่าผมจะคิดยังไง ครั้งนี้ผมได้แต่ทำเหมือนก่อน ผมชนะดราม่าเทอกี้และเอพิโซดเพราะเขาประมาท และแล้ว กิลโยตินคัตเตอร์กำลังประมาท ถึงแม้เขาจะประมาท แต่เขาก็ไม่เปิดช่องว่าง ยังไงก็ตามเพื่อที่จะทำอย่างนั้น เพื่อที่จะทำอย่างนั้น ผมต้องโยนความเป็นมนุษย์ของผมทิ้งไป จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 00:33:04

ความคิดเห็นที่ 2 "ฮาเนกาว่า" ผมไม่สนใจคำพูดของกิลโยตินคัตเตอร์และเรียกฮาเนกาว่าที่กำลังถูกเขาจับอยู่ "เธอจะไม่เป็นไร" ฮาเนกาว่าไม่สามารถตอบกลับมาได้ เพราะเธอกำลังถูกมือของเขารัดที่คอ เธอได้แต่ -- มองผม ผมพูดต่อ "ผมจะช่วยเธอให้ได้" ".....ช่างน่ารำคาญจริงๆครับ" กิลโยตินคัตเตอร์พูดด้วยเสียงนิ่งเรียบ "ผมคงไม่สามารถทนรอให้คุณเล่นตลกกับเพื่อนได้หรอกนะครับ พระเจ้าได้พูดกับผมว่า -- ได้เวลาแล้วเริ่มแล้ว" "เริ่มเหรอ...." ผมพูดกับกิลโยตินคัตเตอร์ "จะให้ทำยังไง ในเมื่อนายจับฮาเนกาว่าเป็นตัวประกันผมคงทำอะไรไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนี้การต่อสู้คงเป็นไปไม่ได้ -- ผมจะทำตามที่นายพูด" "พระเจ้าได้พูดกับผมว่า - เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น คุณจะยกมือทั้ง 2 ข้างแล้วพูดว่า'ผมยอมแพ้' การต่อสู้จะจบลงทันทีที่เริ่ม" "ผมเข้าใจแล้ว" ผมพยักหน้าอย่างไม่ลังเล ผมไม่มีเหตุผลที่จะต้องลังเล "ถ้างั้น ปล่อยตัวฮาเนกาว่าได้แล้ว" "มันคงจะสบายคุณเกินไป -- ไม่มีทางที่ผมจะทำอย่างนั้น การปล่อยตัวประกันจะเกิดขึ้นหลังจากจบการต่อสู้ ผมเหมือนคนโง่ที่จะทิ้งอาวุธระหว่างต่อสู้เหรอครับ?" นั่นก็ -- คำพูดของพระเจ้าเหรอ? อย่าล้อเล่นน่า ฮาเนกาว่าคืออาวุธ? เธอ -- ต่างกัน เธอต่างกับนาย -- และผม นายไม่สมควรที่จะแตะตัวเธอ! "อารารากิคุง!" ในขณะนั้นที่ฮาเนกาว่าร้องไห้ขณะที่ถูกมือของเขารัดที่คอ ขณะที่คอเธอดูเหมือนจะแหลกสลายได้ทุกเมื่อ ขณะที่เธอถูกขู่ว่าเธอจะถูกทำลายสมอง แม้อย่างนั้น เธอก็ร้องไห้ "ไม่ต้องห่วงชั้น!" "ผมจะทำอย่างนั้นได้ยังไง--" ผมตะโกนกลับ และจากนั้น -- สัญญาณการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น แน่นอนว่า กิลโยตินคัตเตอร์ไม่ได้ขยับ -- เขาไม่ได้ทำอะไร เขาแค่ค่อยๆมองดู -- และแค่หัวเราะใส่ผม เขาแค่หัวเราะอย่างเสียงดัง ผมไม่อยากได้ยินเสียงหัวเราะของเขา -- ผมตะโกนต่อไป "ผมบอกแล้วไง ผมไม่อยากกลับเป็นมนุษย์หากต้องแลกกับการดูแคลนเธอ--" จากนั้นผม-- "ถ้าหากผมจะไม่ได้เจอกับเธออีก มันไม่มีความหมายที่ผมจะกลับเป็นมนุษย์!" ผมไม่ได้ยกมือทั้งสองข้าง ทันทีที่การต่อสู้เริ่มต้นมันจะจบลงทันที อย่างที่กิลโยตินคัตเตอร์พูด ".......หา?" เพียงแค่นั้น -- ผมก็ชนะ ผมพลักร่างของกิลโยตินคัตเตอร์ด้วยแรงทั้งหมด พร้อมๆกับที่ผมเอาตัวฮาเนกาว่าคืนมาจากเขา มันเป็นอะไรที่ง่าย มันเป็นอะไรที่ง่าย..... และสะดวกสบาย "ก-แก -- อะไรกัน" กิลโยตินคัตเตอร์ร้องออกมา "อย่าบอกนะ -- พลังแวมไพร์" "ผิดแล้ว นี่มันพลังมิตรภาพ" ยังไงก็ตาม -- ระยะห่างของผมกับกิลโยตินคัตเตอร์ห่างกันมากกว่า 10 เมตร กิลโยตินคัตเตอร์ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ -- แต่ ถึงแม้ผมจะขว้างลูกกลิ้งไป ผมก็ไม่มีความมั่นใจว่ามันจะไม่ถูกฮาเนกาว่าที่ถูกใช่เป็นโล่ เพราะงั้น -- โดยที่ไม่เคลื่อนไหว ขณะที่ผมไม่เคลื่อนไหว ผมย่นระยะทางด้วยการ [เปลี่ยนแปลงร่างกาย] "........ตัวละครหลักของ Gakuen Inou Batoru ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอกนะ" แม้เขาจะทำได้ เขาก็คงกลายเป็นตัวโกงแทน [กับที่ดราม่าเทอกี้เปลี่ยนแขนตัวเองให้เป็นดาบทรงเกรียว] -- [ผมเปลี่ยนแขนของผมให้กลายเป็นต้นไม้] และยืดมันออกไปข้างหน้าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมคิดหลายๆอย่าง แต่สุดท้ายผมก็ไม่สามารถคิดภาพการ'ยืดร่างกาย'ในเวลาสั้นๆได้ เพราะงั้นผมจึงเปลี่ยนเป็นนึกภาพการเปลี่ยนร่างกายให้เป็นต้นไม้แทน ต้นไม้คือความเชี่ยวชาญของผม เพราะว่าผมคิดทุกวันว่าผมอยากจะกลายเป็นต้นไม้ ผมเคยคิดว่าถึงแม้ผมจะเป็นแวมไพร์เหมือนกัน มันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะทำอย่างดราม่าเทอกี้ -- แต่โอชิโนะกลับโต้แย้งผม "นายวิ่งบนกำแพงได้ นายกระโดดสูง 20 เมตร" เขาพูดต่อ "นายก็ควรเปลี่ยนร่างของนายได้ -- ทฤษฎีเดียวกันกับที่ ปูขุดหลุมเพื่อเลียนแบบกระดอง นายต้องไม่ยึดติดกับร่างกายของมนุษย์ มันจะเป็นกลยุทธ์ที่คาดไม่ถึงสำหรับกิลโยตินคัตเตอร์ที่คิดว่านายเป็นหน้าใหม่ -- เพราะงั้นคิดภาพของสิ่งนั้น แล้วเปลี่ยนร่างกายให้เป็นมัน" ผมตอบกลับไปว่า มันเป็นไปไม่ได้ แต่โอชิโนะกลับพูดว่า "งั้นนายจะทิ้งหนูหัวหน้าห้องเหรอ?" ............ นายที่เป็นคนที่น่ารำคาญจริงๆ แขนของผม'เติบโต'ขึ้นเหมือนกับต้นไม้ใหญ่ที่มีอายุพันปีในเกาะร้าง มันแตกกิ่งก้านออกไป และแต่ละกิ่งยังขยับตามความคิดของผม และพลักที่หน้าอกของกิลโยตินคัตเตอร์ รัดแขนของกิลโยตินคัตเตอร์ แม้ผมจะสามารถเอาตัวฮาเนกาว่ากลับคืนมาได้ บางทีอาจจะเรียกได้ว่าภาพของตัวผม ตอนนี้ - ไม่ใช่มนุษย์อีกแล้ว ผมขว้างความเป็นมนุษย์ทิ้งไป ผมเคยคิดว่าผมคงไม่สามารถเป็นแบบดราม่าเทอกี้ได้ เพราะผมยังไม่ทิ้งความเป็นมนุษย์ -- เพราะผมยังไม่ทิ้งสามัญสำนึกของความเป็นมนุษย์ไป สำหรับ[ผมที่อยากกลับไปเป็นมนุษย์]แล้ว มันเป็นเรื่องที่ผมไม่ควรทำ ผมไม่สามารถคิดภาพตัวเองเป็นอื่นได้นอกจากมนุษย์ แต่ตอนนี้ ผมกลายเป็นปีศาจไปแล้ว ผมหวดกิลโยตินคัตเตอร์ลงไปที่สนามกีฬา ผมไม่รู้ว่ามันเป็นคำพูดของพระเจ้าจริงหรือเปล่า แต่ผมไม่อยากได้ยินอะไรก็ตามที่ชายคนนี้พูด ผมจึงมัดปากของเขาด้วยเถาวัลย์ -- และทำให้เขาสลบ แน่นอนว่าผมจะไม่ฆ่าเขา เพราะผมต้องเอาแขนคิสช็อตกลับมา -- ไม่งั้น ผมอาจจะทำเรื่องเลวร้ายลงไป ต้องขอบคุณเธอ ขอบคุณเธอจริงๆ ".......ฮึบ" ผมคืนสภาพแขน มันกลับเป็นเหมือนเดิมในทันที ไม่ว่าผมจะเคยคิดภาพให้มันเป็นอะไรไป แต่มันก็คือแขนที่ผมอยู่กับผมมา 17 ปี..... สิ่งที่ผมต้องทำคือจำมันให้ดี เพราะผมเคยคิดโดยไม่ตั้งใจว่าหากมันไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม กรณีที่เลวร้ายที่สุด ผมคงจะต้องตัดแขนผมทิ้ง ได้เห็นอย่างนี้มันทำให้ผมรู้สึกโล่งจากก้นบึ้งหัวใจ "ฮาเนกาว่า -- เป็นอะไรไหม?" ผมพยุงฮาเนกาว่าและดูที่คอเธอ -- มันมีรอยนิ้วมือของหมอนั่นยังติดอยู่ แต่ดูเหมือนจะไม่มีอาการตกเลือดภายใน ถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่นานรอยนิ้วมือคงค่อยๆหายไป ผมดีใจ... ผมดีใจจริงๆ ตอนนี้ผมรู้สึกมีความสุขยิ่งกว่าอะไร "อ-อา เอ่อ อารารากิคุง" ฮาเนกาว่าพูดตะกุกตะกักและพลักหน้าอกผมออกไปด้วยมือเธอ ผมไม่รู้ว่าเธอพยายามจะทำอะไร แต่ดูเหมือนเธออยากออกห่างจากผม "ป-ปล่อยชั้น" "อา....อืม" ผมปล่อยมือ และจากนั้นฮาเนกาว่าก็ถอยห่างจากผม ขณะที่ได้ระยะหนึ่ง "เอ่อ...ฮ-ฮาเนกาว่า" "ข-ขอบคุณนะ อารารากิคุง" ฮาเนกาว่าพูดด้วยเสียงเล็กๆ โดยไม่สบตาผม "ต-แต่ เอ่อ -- อย่าเข้ามาใกล้ อ-อย่าเข้ามา อย่าจับชั้น คือ.." "....เอ๋?" อย่าบอกนะว่า -- เธอกลัวผม เพราะผมลากเธอมาพัวพัน? เพราะผมทำให้เธอเกือบตาย? หรือ เพราะที่ผมเปลียนสภาพแขนผม -- ทำให้เธอกลัว? คนที่ทิ้งความเป็นมนุษย์ -- มันน่ากลัว? "อ๊ะ ไม่ มันไม่ใช่อย่างนั้น" ฮาเนกาว่ากระวนกระวาย ขณะที่จับส่วนปลายของกระโปรงเธอที่เลอะ เธอพูด "ตอนนี้ ชั้นไม่ได้ใส่กางเกงในน่ะ" เรื่องเล่าอันโหดร้าย โคโยมิแวมไพร์ บทที่ 13 END จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 00:57:45

ความคิดเห็นที่ 3 รู้สึกเหมือนผมของกิโยตินคัตเตอร์ตั้งๆขึ้นแฮะ จาก#3นิเสะ ปล อ่า ลืมย่อขอโต๊ดเด้อออ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 01:02:26 จากคุณ : แต๋วแหน่ว เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:01:38

ความคิดเห็นที่ 4 จบเเล้วเอ้า นอนๆๆๆๆ จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:02:32

ความคิดเห็นที่ 5 เกือบปิดหน้าต่างทิ้งไปแล้ว ทำผมคาใจเกือบนอนไม่หลับ ถ้าอ่านไม่จบบท ...นึกว่าจะดราม่า เงิบเลยประโยคสุดท้าย ว่าแต่เกลียดจริงๆ พวกผู้ร้ายพูดจาสุภาพเนี่ย กวนทีนที่สุดในสามโลกละ จากคุณ : แค่ใจละเมอ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:03:44

ความคิดเห็นที่ 6 เอ่อ สั้นกว่า 2 คนแรก ซะงั้นตอนที่สู้กัน สกิลประมาท 300% ปะเนี่ย กิโยติน คัตเตอร์ จากคุณ : ลูกตาแก้ว เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:18:02

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่น่าเชื่อว่ามาขนาดนี้แล้วไม่ได้คู่กะน้องแมว  แต่ก็เป็นไปแล้ว - - จากคุณ : แมวเหมียวร่าเริง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:29:33

ความคิดเห็นที่ 8 "ผมไม่อยากกลับเป็นมนุษย์หากต้องแลกกับการดูแคลนเธอ" ^ ^ ดูแคลนในที่นี่หมายถึงอะไรเหรอครับ = ='' แบบมองข้าม มองผ่าน ทำเป็นไม่สนใจไรงี้รึเปล่า จากคุณ : Patsuki เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 02:22:02

ความคิดเห็นที่ 9 #6 ประมาท + โดนการเเปลงสภาพร่างกายของไอ้หงอนเข้าไป  เเขนเป้นต้นไม้ มีกิ่งก้านสาขามากมายครับ  กิ่งก้านเเต่ละอันมีความรุนเเรงเทียบเท่าไอ้หงอนชก เเถมทุกกิ่งก้านยังเคลื่อนไหวตามความคิดไอ้หงอนอีก   มันถึงได้บอกว่าชนะเเบบง่ายๆ   ไว้ดูในเมะละกันครับ  ไม่รู้เมื่อไหร่  รอมา 2 ปีละ เหอๆๆๆรอกันต่อไป จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 08:34:37

ความคิดเห็นที่ 10 มาอ่านตอนเช้ารวด 2 ตอนเลย ไอ้นักบวชนี่ต่ำช้ามากเลย เทียบกันแล้วเอพิโซดดูดีกว่าอย่างที่ว่าจริงๆแฮะ แต่นู๋แมวนี่เปลืองตัวกับการต่อสู้ของไอ้หงอนไปเยอะจริงๆ เป็นเจ้าสาวให้คนอื่นไม่ได้แล้วล่ะ!!! // me ฮี่ๆๆ ปล. จขกท.พูดผิดอย่างไม่น่าให้อภัย, ไม่ใช่โรคพิษแมวบ้า ..โรคบ้าแมวขึ้นสมองตะหาก แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 13:23:57 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 09:08:41 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 09:07:56 จากคุณ : SLA@kit เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:05:37

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วก็ไปขุดบาเกะฯ มาดูอีกรอบ แมวแพ้ปูเพราะ ปูบอกตรงๆ ด่วนๆ แบบไม่มีกั๊กไม่มีแอบยั่วหญิงๆ เหมือนแมว หงอนเก่งแต่ตบมุกคำพูด แต่อ่านภาษากายมันอ่านไม่เป็นเลยไม่เก๊ตแมวแต่แรก ถามเกี่ยวกับ dvd บาเกะฯ ที่กำลังจะขายในไทยในทู้นี้ได้ไหม งานภาพมันเป็นแบบตอนชาฟท์เผาฉายทีวี หรือเป็นงานแก้แบบตอนขายบลูเรย์ละนี่ จากคุณ : h mania เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:23:08

ความคิดเห็นที่ 12 #11 แบบบลูเรย์แหละครับ ถ้าเอาแบบที่ฉายทีวีมานี่เจอ OP ตอน 15 นี่คงฮา จากคุณ : silverspider เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:28:18

ความคิดเห็นที่ 13 อยากดูตอนเป็น อนิเมะ ตอน ถอด กกน. นี่แหละครับ จากคุณ : TrickOrTreat เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 10:51:23

ความคิดเห็นที่ 14 จะใครก็แล้วแต่  ชื่อของนิยายเล่มสุดท้าย มัน ถูกกำหนดไว้แล้ว Koimonogatari / 恋物語 เรื่องราวของความรัก (Hitagi End) จากคุณ : sakza เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 13:03:12

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ 「知らない知らない！何にも知らないもん！」 ป.ล.แอบโฮกกับน้องแมวบรรทัดสุดท้ายจริงๆเลยฮะ จากคุณ : bioxzer เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 13:46:59

ความคิดเห็นที่ 16 #14 ไม่ใช่เล่มสุดท้ายครับ  มีต่อจากเล่มนั้นอีก 3 เล่ม  ซึ่งยังไม่ออกเเต่ได้ประกาศไว้เ้เล้วตอน Koimonogatari  ออก   เเละคนเขียนขอโทษขอโพยเเฟนๆ ยกใหญ่ พร้อมกับบอกว่าขออีก 3 เล่มนะ   ซึ่งจบไอ้ 3 เล่มนี้เเล้วเเม่มก็อาจจะขอต่อยอดอีกก็ได้ ป.ล. ที่น้องปูเป้นอย่างทุกวันนี้ได้เพราะน้องบุอนุญาตนะครับ  ไว้เดี๋ยวจะทำสรุปสถานภาพทุกคนไว้ละกัน  รับรองว่าสาวกน้องงูอ่ะเจ็บหนักสุด แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 14:12:08 จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 14:11:21

ความคิดเห็นที่ 17 น้องแมวน่ารักอะ จากคุณ : crazyyos เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 14:53:48

ความคิดเห็นที่ 18 Hitagi end ชื่อนี้มันหลอกคนอ่านครับ(เหมือนกับหลายๆเล่มที่ออกมาก่อน) ทั้งเรื่องแทบจะไร้บทฮิตากิ จากคุณ : บักจืดจาง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 18:14:05