Prologue นี่คือเรื่องราวของการดิ้นรน
"รักนะ"
เธอพูด
"น่ารำคาญ"
ผมตอบออกไป
ทั้งที่จริง ๆ แล้วไม่ได้คิดแบบนั้นสักนิด แต่นั่นก็เพราะผมคิดว่าไม่ว่ายังไงก็คงจะเอื้อมมือไปไม่ถึง ผมจึงตอบว่าน่ารำคาญ
ไม่ว่าจะรักใคร
ไม่ว่าจะอยู่กับใคร
เรื่องทำนองนี้ทั้งหมดคิดว่าคงจะไม่เป็นที่ยอมรับ เพราะมือและร่างกายที่แปดเปื้อนของผม
ดังนั้นผมจึงตอบว่าน่ารำคาญ
แน่อยู่แล้วว่าเธอทำหน้าเศร้าเสียใจ
แต่ก็คิดว่าแบบนี้แหละดีแล้ว
ถ้ามันจะทำให้เธออยู่ได้โดยไม่เจ็บปวดล่ะก็ อย่างนี้แหละดีแล้ว
นั่นก็เพราะว่า ผมเองก็รักเธอเช่นกัน
ผมคิดว่า ถ้าเธอไม่ต้องเจ็บปวดผมจะเหลือตัวคนเดียวก็ไม่เห็นจะเป็นไร
ดังนั้น ผมจึงตอบว่าน่ารำคาญ
เพื่อที่จะหนีจากความรักของเธอ
เพื่อที่จะหนีจากความรักของทุกคน
ผมจึงหนีไปที่นู่นทีที่นี่ทีอย่างเอาเป็นเอาตาย น่ารำคาญ น่ารำคาญ น่ารำคาญ
การที่ได้อยู่ข้าง ๆ เธอมันน่ารำคาญก็เลยหนีไป
จริง ๆ ก็แค่ไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเท่านั้นแหละ ไม่อยากให้เธอเจ็บปวดอะไรนั่นน่ะมันก็แค่ข้ออ้างในการหนี
สุดท้าย
ผมก็ทำพลาดอีกแล้ว
ทำให้คนสำคัญต้องเจ็บปวด
และสูญเสียคนสำคัญไป
เป็นเพราะผมเอาแต่หนีมาตลอด นายจึงเจ็บปวดและจากไปพร้อมกับน้ำตา
ผมไม่ได้รู้สึกตัวเลย
แค่เรื่องของตัวเองก็เต็มกลืนแล้ว เอาแต่คิดว่าตัวเองนั้นโชคร้าย
เลยไม่เคยรู้สึกถึงเรื่องของนายเลยสักนิด
และ
นายก็หายไป
หายไปทั้งๆ ที่ยังร้องไห้
จนมาถึงตอนนี้ผมเพิ่งจะรู้สึกสำนึกเสียใจ
เพราะเสียนายไป ผมถึงเสียใจ
ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้นะ ได้แต่เสียใจตลอดมา
นี่คือเรื่องราวของการนำสิ่งที่เสียไปกลับคืนมา
เรื่องราวของผมที่ดื้อดึงและดิ้นรนไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ก็จะนำมันกลับมาให้ได้
ไม่ว่าจะกี่ครั้งกี่คราก็ตาม
ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นซ้ำไปมาตั้งแต่อดีตจนถึงอนาคต----
นี่คือเรื่องราวของปีศาจที่แสนเศร้าที่กำลังดิ้นรนพร้อมกับร่ำไห้
จบ Prologue
บทที่ 1 เร็ว ๆ นี้(มั้ง)
Edit แก้ขนาดตัวหนังสือ
Edit2 แก้บรรทัดตามต้นฉบับญี่ปุ่น
แก้ไขเมื่อ 29 ก.พ. 55 01:12:42
แก้ไขเมื่อ 29 ก.พ. 55 01:12:01
แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 19:43:47
แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 19:27:09
แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 19:18:43
แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 19:18:23
[The Great Legend of The Legendary Heroes 1] Prologue - นี่คือเรื่องราวของการดิ้นรน
