แค่จิ้นตามบทประพันธ์อ่ะค่ะ ถ้าการได้ดูละครและพระเอกนางเอกเหมือนหลุดออกมาจากบทประพันะธ์ มันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งสำหรับคนที่ชอบอ่านวนิยายนะคะ
ยกตัวอย่างเรื่อง เสราดารัล..คุณลิขิตกับนุสบา เล่นและถ่ายทอดบท ปาลีและพันไมล์ออกมาได้ตรงตามบทประพันธ์เป๊ะ ดูแล้วเหมือนตัวละครมีชีวิตจริงๆ ดูกี่ครั้งก็ยังอิน
และอยู่ในใจคนดูมาตลอด..เหมือนได้พระนางที่ตรงกับบทประพันธ์ของผู้เขียนเค้า
ละครก็จะออกมาสมบูรณ์....ต่างกับละครบางเรื่องในสมัยนี้ เอาแต่กระแส+ธุรกิจอย่างเดียว ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนดูเลย
ถ้าเค้าวางตัวไว้แล้ว ก็คงไม่มีปํญหาอะไรหรอกค่ะ แค่เสนอความคิดเห็นบางมุมของบางคนในบอร์ดสารธาณะแค่นั้นเอง......ถึงเป็นใครเล่นก็จะดูค่ะ ชอบนวนิยายเรื่องนี้
ปล. บทปาลีนาคิม-มิสพันไมล์....ก็แอบจิ้น แอนดริวกับน้องคิมเอาไว้ในใจค่ะ แม้ว่าความหวังจะริบหรี่เหลือเกิน ก็แค่จิ้นอ่ะนะ
ช่อง3จัดให้ ทีวีซีนทำละครชุดสามทหารเสือ (มายาตวัน-มนต์จันทรา-ฟ้ากระจ่างดาว)
)
