ความคิดเห็นที่ 1 บทที่1 ช่วงเวลาที่โลกได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง (2/2) เรื่อง ทาคายะ คางามิ ภาพ ซาโอริ โทโยตะ แปล ซาคุรัมโบ เบต้า คายา ไอ   ที่ตรงนั้น "............" ที่ตรงนั้นมืดมิด ไม่สิ ความจริงที่ตรงนั้นไม่ได้มืด ก็แค่แสงส่องมาไม่ถึงต่างหาก แต่ ชิออน อัสทาล คิดว่าตรงนั้นมืด ชิออนนั่งอยู่คนเดียวบนบัลลังก์ในห้องโถงอันว่างเปล่าของพระราชวังจักรวรรดิโรแลนด์ ตั้งแต่โรแลนด์เริ่มรุกรานอาณาจักรเนลฟา ชิออนก็อยู่ในห้องโถงนี้มากขึ้น เพื่อคอยแนะแนวทางต่าง ๆ สารพัดเรื่อง ถึงจะมีเหล่าข้าราชบริพารและขุนนางมาเยือนอย่างไม่ขาดสาย แต่ชิออนก็คิดว่าห้องนี้ทั้งมืดและเงียบเหงา   เขามองหน้าต่างบานใหญ่ ซึ่งเรียงรายอยู่ทางด้านซ้ายและขวาของห้อง  ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีขาว ยามเช้ากำลังจะมาเยือน แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามายังห้องโถง และยังมีแสงจากเวทมนตร์ส่องสว่างภายในห้องด้วย ห้องนี้จึงไม่ได้มืดแม้แต่นิดเดียว "............" ที่มืดเป็นเพราะประเทศนี้รึ ? หรือเป็นเพราะจักรพรรดิหนุ่มที่เพิ่งจะอายุครบยี่สิบพรรษา เขาครุ่นคิด ผมสีเงินที่ให้ความรู้สึกสง่างาม ดวงตาสีทองอันเฉียบแหลมและฉายเจตจำนงแรงกล้า ด้วยตาคู่นั้น เขามักจะมองการไกลเสมอ ทั้งอนาคตของประเทศนี้ อนาคตของประชาชน และอนาคตของโลก จะทำยังไง จะทำเช่นไร จึงจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ให้ได้มากยิ่งขึ้น เขามองไปไกล ตัดสินใจ และก้าวเดินต่อไป ใช่แล้ว เขาคือราชาวีรบุรุษที่ใครต่างก็เฝ้ารอ เขาเป็นผู้ปกครองที่ชาญฉลาดซึ่งฟื้นฟูโรแลนด์ให้กลายเป็นประเทศมหาอำนาจแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของทวีป ซึ่งครั้งหนึ่งที่นี่เคยเสื่อมโทรมจนถึงขีดสุด ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในสองปีหลังจากเขาขึ้นครองราชย์ เขาได้สร้างผลงานเอาไว้ในสมัยทำสงครามกับอาณาจักรเอสตาบูล และเข้ากุมอำนาจสูงสุดของทหารได้อย่างรวดเร็ว ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นแค่ลูกเมียน้อยของกษัตริย์องค์ที่แล้ว หลังจากนั้น เขาได้ใช้ทุกสิ่งที่มี ตั้งแต่พลัง รูปร่างหน้าตา พรสวรรค์ และการสนับสนุนจากประชาชน จนโค่นกษัตริย์ของจักรวรรดิโรแลนด์องค์ก่อนได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้ เขาปรับปรุงค่านิยมอันชั่วร้ายของประเทศ ควบคุมความเผด็จการของเหล่าขุนนาง ตัดสิ่งที่ต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ สร้างประเทศให้มั่นคงและก้าวไปข้างหน้า ก้าวไปข้างหน้า ก้าวไปข้างหน้า เขามุ่งต่อไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งราวกับกำลังบั่นทอนชีวิตตัวเอง หาเส้นทางที่ถูกต้องที่สุดเสมอ หาเส้นทางที่สูญเสียน้อยที่สุดเสมอ แล้วอย่างไหนล่ะถูกต้อง ? เส้นทางไหนล่ะถูกต้อง ? ทุกวันนี้ เขาตรากตรำ ร่ำไห้ และสิ้นหวัง แต่เชื่อว่าหนทางข้างหน้ายังมีแสงสว่างรออยู่ เขาจึงก้าวเดินต่อไป แน่นอนว่าประชาชนต่างยินดี กับการปรากฏตัวของแสงสว่างที่มาถึงอย่างฉับพลัน ทุกคนในประเทศต่างยินดีกับการปรากฏขึ้นของแสงที่ส่องมายังโลกอันบ้าคลั่งแห่งนี้ พวกเขาเชื่อว่าทุก ๆ อย่างจะราบรื่นหากฝากมันไว้กับชิออน อัสทาล ก็เขาเป็นราชาวีรบุรุษนี่นา เขาสมบูรณ์แบบ เป็นแสงของประเทศนี้ เพราะเขาไม่เคยผิดพลาด ไม่มีทางที่เขาจะผิดพลาด และชิออนก็ตอบสนองความคาดหวังนั่นเรื่อยมา เขาคาดการณ์ล่วงหน้าจนแน่ใจ และก้าวต่อไปเรื่อย ๆ โดยไม่ผิดพลาด เลือกหนทางที่สูญเสียน้อยที่สุด เหมาะสมที่สุด และมีประสิทธิภาพสูงสุด ดังนั้น เพื่อที่จะสร้างกองกำลังอันแข็งแกร่ง เขาจึงดำเนินการทดลองมนุษย์ต่อ เพราะมันจำเป็น เพื่อจำกัดการสูญเสียของประชาชนให้น้อยที่สุด และให้ได้พลังที่เหนือกว่าประเทศอื่นมาครอบครอง ก็มีแต่ทางนี้เท่านั้น "............" การหักหลังและรุกรานอาณาจักรเนลฟาที่เป็นพันธมิตรกันนั่นก็ด้วย ก็เพราะมันจำเป็น ยิ่งโรแลนด์เพิ่มพลังอำนาจมากเท่าไหร่ ประเทศอื่นก็ยิ่งรู้สึกว่าประเทศนี้เป็นภัยคุกคามมากขึ้น ประเทศที่เป็นพันธมิตรอย่างเนลฟาก็เช่นกัน ที่นั่นเกิดความวุ่นวาย เนื่องจากกลุ่มคนที่รวมตัวต่อต้านโรแลนด์ได้พยายามยึดอำนาจทางการเมือง เพราะถ้าไม่โจมตี อีกไม่นานก็จะถูกโจมตี ถ้าเช่นนั้น โรแลนด์ก็ต้องชิงโจมตีก่อน โจมตีให้ถึงที่สุด เพื่อไม่ให้มีประเทศที่คิดจะทำสงครามกับโรแลนด์เกิดขึ้นอีก เพื่อที่จะได้ไม่คิดก่อสงครามที่สูญเปล่าอีก แสดงให้ทุกคนได้เห็น ถ้าทำเช่นนี้ ภายหลังก็ไม่จำเป็นต้องทำสงครามที่เปล่าประโยชน์ จะได้ไม่มีการสูญเสียที่ไร้ความหมาย ดังนั้น จึงสังหารหมู่อย่างเลือดเย็น ทหารโรแลนด์ตอนนี้ กำลังฆ่าฟันชีวิตมากมายที่เนลฟา พวกเขาได้รับคำสั่งให้ฆ่า โดยไม่ต้องสนใจว่าศัตรูเหล่านั้นจะยอมจำนนแล้วหรือไม่ แม้แต่เด็กและผู้หญิงก็ไม่ได้รับการยกเว้น ฆ่าให้หมดทุกคน เพื่อให้ประเทศอื่นเกรงกลัว เพื่อให้ผู้ที่ได้พบเห็นนั้นหวาดกลัว จะได้ไม่มีความคิดที่จะต่อต้านโรแลนด์อีก จึงออกคำสั่งให้โจมตีอย่างหนัก "............" ออกคำสั่งเพื่อแสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจของประเทศนี้ "............" ถ้าทำเช่นนี้ ต่อไปข้างหน้า ก็คงจะลดการสูญเสียครั้งใหญ่ลงได้ ถ้าเลิกคิดทำสงครามกับโรแลนด์ ก็น่าจะหลีกเลี่ยงสงครามได้ ตรงนี้เอง ที่จะเป็นตราชั่ง เสียส่วนน้อยเพื่อช่วยส่วนมาก "............" และประชาชนเองก็สนับสนุนสิ่งนี้ พวกเขาโห่ร้องตะโกนอย่างคลั่งไคล้ เพื่อให้โลก ให้เนลฟา ได้เห็นพลังอำนาจของโรแลนด์ ทั้งหมดนั่น เขาเป็นคนสั่งการ...... "............" และเขาก็เลือกอีกครั้ง เลือกเส้นทางที่ถูกต้อง เลือกเส้นทางที่สูญเสียน้อยที่สุด ถ้านั่นเป็นเส้นทางที่โรยด้วยกุหลาบ ถึงแม้จะมีหนามทิ่มแทงเท้าของเขาต่อไปเรื่อย ๆ เขาก็จะก้าวต่อไปข้างหน้า ก้าวต่อไปข้างหน้า แต่ละย่างก้าวของเขามีเลือดเจิ่งนอง มีหนามทิ่มแทงร่างกาย เขาก็ทนที่จะไม่ร้อง ทนที่จะไม่หลั่งน้ำตา ทนที่จะไม่ร้องตะโกนว่าอยากจะเลิกแล้ว ไม่อยากก้าวต่อไปอีกแล้ว  จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:51:37

ความคิดเห็นที่ 2 และสุดท้าย "............" สุดท้าย แม้กระทั่งเพื่อน เขาก็... "............" เขาก็เลือกที่จะเสียแม้กระทั่งเพื่อนสนิทไป "............" ก็เพราะว่ามันจำเป็น มันจำเป็นต่อการก้าวไปข้างหน้า "........................." ชิออนหลับตา และลืมตาขึ้นมาอีก จ้องมองห้องโถงที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งสิ่งอื่นใด ที่ตรงนั้นมีแต่ความว่างเปล่า ไม่สิ ก็แค่รู้สึกว่ามันว่างเปล่า ตั้งแต่แยกจากหมอนั่นไป ก็รู้สึกตลอดว่า ห้องนี้-------โลกใบนี้ ช่างมืดมิด ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับไลเนอร์ ได้อยู่กับหมอนั่นพร้อมกันกับเฟริสสามคน วันเวลาที่ได้หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง หยอกล้อ และชกต่อยกันนั้นช่าง...... เต็มไปด้วยแสงสว่างไสว แต่สุดท้ายเขาก็เสียมันไป ถึงจะรู้ว่ามันเป็นแค่ความฝันจอมปลอม เขาก็ยังปรารถนาที่จะอยู่ท่ามกลางสิ่งหลอกลวงเหล่านั้น "............" แต่เขาก็เสียมันไปซะแล้ว เมื่อนาฬิกาส่งเสียงกรีดร้อง เวลาแห่งความฝันก็จบลง เวลาที่จะต้องก้าวเดินไปข้างหน้ามาถึงแล้ว ถึงแม้จะสูญเสียหลายสิ่ง สิ้นหวัง และเสียใจ ถึงอย่างนั้นก็ได้เวลาที่จะต้องก้าวเดินต่อไป ผลักตัวเองให้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้า สูญเสีย สูญเสีย สูญเสีย ไม่เอา ไม่เอาอีกแล้ว ถึงแม้จะร้องไห้ตะโกนออกไป ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงผลักตัวเองไปข้างหน้า ดังนั้นเขาจึงมุ่งไปข้างหน้า สิ่งใหม่ ๆ ที่ได้รับมา ก็ไม่อาจจะพิสูจน์ได้ว่าดีกว่าของเก่า...... ทิ้งอดีต ทิ้งสิ่งสำคัญ ถึงแม้จะตะโกนร่ำไห้ แต่ก็ยังมุ่งหน้าต่อไป ไปสู่อนาคต เพื่อที่จะไขว่คว้าแสงสว่างที่อยู่ต่อจากนี้ เขาเป็นกษัตริย์แบบนั้น เป็นกษัตริย์ที่คอยก้าวไปข้างหน้าเสมอ ถ้าหากรู้ว่าข้างหน้ามีแต่ความว่างเปล่า เขาจะยังคง...... ณ ตรงนั้นเขาคง "............เสียใจเหรอ?" มีเสียงหนึ่งพูดออกมา ในห้องโถงที่ไม่น่าจะมีอะไร จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งสะท้อนออกมา ลูซีลน่ะเอง ลูซีล เอริส เขาเป็นหัวหน้าตระกูลเอริส ตระกูลนักดาบที่คอยอยู่ใต้เงาปกป้องกษัตริย์รุ่นแล้วรุ่นเล่า ไม่สิ เขาอยู่ทุกที่ในประเทศนั่นแหละ เรียกว่าปีศาจน่ารังเกียจจะเหมาะกว่าล่ะมั้ง......? "............เสียใจ ?" ชิออนทวนคำ เสียใจ ไม่มีทางที่เขาจะไม่เสียใจ ถ้าทำแบบนั้นคงจะดีกว่า ถ้าทำแบบนี้คงจะดีกว่า จากเรื่องใหญ่โตจนมาถึงเรื่องเล็กน้อย เรื่องที่เสียใจมีมากมายจนทำให้อยากตาย ถ้าตัวเองแข็งแกร่งกว่านี้ก็คงดี ถ้าตัวเองฉลาดกว่านี้ก็คงดี ถ้าเป็นอย่างนั้น ในตอนนั้น แม่ก็คงไม่ต้องตาย พวกพ้องก็คงไม่ต้องถูกฆ่า คีฟาก็คงไม่ต้องร้องไห้ ก็คงจะปกป้องเฟริสได้ และไลเนอร์ "............" เขาก็คงจะไม่หักหลังไลเนอร์แบบนั้น......   แต่ชิออนยิ้ม "เสียใจ เรื่องอะไรล่ะ?" ชิออนพูดจบ ลูซีลก็หัวเราะ "ฮะ ฮะ หวังได้แฮะ" "งั้นรึ ?" "อืม เธอน่ะ วิเศษมาก" ทันใดนั้น ลูซีลก็ปรากฏร่างต่อหน้าชิออนภายในห้องโถงที่ว่างเปล่า เขามีเส้นผมสีทองและหลับตาอยู่ ใบหน้านั้นงดงามอย่างประหลาด เขาเป็นพี่ชายของเฟริส เขาก็น่าจะเหมือนกับเธอ แต่พอมองเขา ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเขาเหมือนเฟริสเลย สีผมเหมือนกัน เค้าโครงเหมือนกัน แม้แต่ใบหน้าที่งดงามก็เหมือนกัน แต่ภายในต่างกันเหลือเกิน สิ่งที่อยู่ข้างในตัวเขานั้นชั่วร้ายราวกับปีศาจ เขาไม่แสดงส่วนที่เป็นมนุษย์ให้เห็นเลย ไม่สิ กลับกันต่างหาก ไอ้หมอนี่น่ะไม่ใช่มนุษย์แล้ว ชิออนจ้องลูซีล "ได้รับคำชมจากนายนี่ ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง" "ฉันก็ชมเธออยู่บ่อย ๆ นี่ ?" "งั้นเหรอ ?" "งั้นสิ" "เฮ้อ งั้นคำพวกนั้นคงทะลุหูไปหมดล่ะ  แล้วก็ไม่เห็นดีใจสักนิด" ลูซีลยังคงยิ้มให้เห็นอยู่ แต่มันไร้ซึ่งความรู้สึก ไม่มีความรู้สึกเลยมากกว่า ไม่มีจนน่ากลัว ในตัวของเขาช่างว่างเปล่า ชิออนพูดในขณะที่ยังมองสิ่งว่างเปล่านั้น "พูดจริง ๆ เลยนะ ถึงนายจะชม ฉันก็ไม่ดีใจสักนิด" ลูซีลยิ้มพร้อมกับพูด "เสียใจนะเนี่ย ว่าแล้ว ฉันคงมาแทนที่ไลเนอร์คุงไม่ได้สินะ ?" "............" คำถามนี้ ชิออนไม่ตอบ แต่ลูซีลยังคงพูดต่อ "ฉันก็ยังคิดว่าเธอวิเศษอยู่ดี ทั้งที่โดนพลังกัดกิน แต่ก็ยังประคองสติได้ถึงขนาดนี้ เยี่ยมจะตาย กษัตริย์องค์ที่แล้ว ---- พ่อของเธอน่ะ พอได้รับพลังไปก็บ้าคลั่งทันทีเลย......" ตอนนั้นเอง "ไอ้นั่นมันไม่ใช่พ่อ" ชิออนพูด ลูซีลยักไหล่ "นั่นสิ นั่นสินะ เขาไม่ใช่คนที่คู่ควรจะเรียกได้ว่าเป็นพ่อของเธอหรอก ถึงจะมีสายเลือดเดียวกัน แต่ก็เป็นแค่ตุ๊กตาชั้นต่ำที่อยู่คนละระดับกับเธอเลย พี่น้องคนอื่น ๆ ของเธอก็เหมือนกัน เพราะงั้น ฉันต้องขอบคุณเธอจริง ๆ ที่มาเกิดในยุคของฉัน ทำให้ฉันได้เจอคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมอย่างเธอ......ที่ทำให้ฉันได้เจอคุณสมบัติที่คิดว่าดีแล้วที่ตัวเองได้เลือกไป แม่เธอนี่ก็คงจะสุดยอดเลยล่ะมั้ง ? แม่ที่เป็นสามัญชนที่ถูกเรียกว่าสุนัขชั้นต่ำ กลับมีเธอที่มีพลังแข็งแกร่งเกินกว่าที่ฉันจะคาด......" แล้วตรงนั้นเอง "......หุบปาก" ชิออนพูด ลูซีลเงียบ จากนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดขึ้นมาอีกครั้ง "......ยังไงก็ตาม เธอก็วิเศษจริง ๆ ถึงจะสำนึกเสียใจ ถึงจะเศร้าโศกสิ้นหวัง แต่ก็เลือกเส้นทางที่ถูกต้องโดยไม่บ้าคลั่งเลยสักนิด" ชิออนจ้องมองรอยยิ้มอันงดงามของลูซีล "......นายออกมา เพื่อจะพูดเรื่องแค่นี้เองรึ ?" จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:52:13

ความคิดเห็นที่ 3 ชิออนพูดจบลูซีลก็หัวเราะ "ไม่หรอก" "งั้นอะไรล่ะ ?" ชิออนถาม ลูซีลหันไปทางหน้าต่างของห้องโถงที่มองไปแล้วเห็นได้แค่เส้นขอบฟ้า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นเมืองรอบพระราชวังที่อยู่ข้างล่างหน้าต่างได้ หลังจากที่จ้องมองตรงนั้น เขาก็หันหน้ากลับมา "ไลเนอร์คุงหนีไปแล้วนะ" คำพูดนี้ทำให้ชิออนตาโต เพราะไม่มีทางจะเป็นไปได้ คุกที่ขังไลเนอร์ไว้ ไม่สามารถพังจากข้างในได้ หรือว่าจะเป็นพวกของไลเนอร์...... แต่ถึงเฟริสจะช่วยพังจากข้างนอกก็ตาม เธอคนเดียวก็ไม่มีทางที่จะฝ่ากองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดซึ่งเฝ้ายามอยู่เข้าไปได้...... แล้วลูซีลก็พูดขึ้นมา "กองทัพแข็งแกร่งที่สุดนั่น โดนทำลายไปแล้วล่ะ ด้วยฝีมือของดยุคลิตโตลู......" "บัดซบ !" ชิออนสบถ ดยุคลีรอล ลิตโตลู พ่อของไลเนอร์ซึ่งน่าจะตายไปนานแล้ว เป็นหนึ่งในตระกูลขุนนางที่น่าจะเลือนหายไป เขาเคลื่อนไหวอย่างเงียบ ๆ ในประเทศนี้มาตั้งแต่สมัยก่อน เขาคือผีแห่งโรแลนด์ ซึ่งตัวเขาก็เป็นปีศาจพอ ๆ กับลูซีล "......จะมากเกินไปแล้ว......" ด้วยน้ำเสียงของชิออน ทำให้ลูซีลยิ้มอย่างนึกสนุกขึ้นอีกครั้ง "ฮะ ฮะ ทำเกินไปจริง ๆ น่ะแหละ ทั้งที่เธออุตส่าห์วิจัยเรื่องไลเนอร์คุง พยายามเสาะหาวิธีช่วยเขาเพื่อไม่ให้ตกเป็นเครื่องสังเวยแท้ ๆ ......ทั้งที่มีคนตายจากการทดลองมนุษย์ไม่รู้เท่าไหร่......ถูกเอาไปจนหมดแบบนี้ที่ทำมาก็เปล่าป......" "หุบปาก" "แถมฝ่ายนั้นก็ตั้งใจจะช่วยไลเนอร์คุงเหมือนกัน แย่จังเลยนะ แต่สำหรับเธอถ้าหากไลเนอร์คุงไม่อยู่ในประเทศนี้ ก็หมายความว่าเขาก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างร่าเริงไปจนกว่าจะถึงวันที่จะถูกเธอกินในฐานะเครื่องสังเวย ซึ่งก็ดีกว่าการที่....." "หุบปาก !" "และเธอก็คาดการณ์ไว้ว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้แน่ ๆ เพราะงั้นฉันถึงอยากบอกว่าเธอวิเศษไงล่ะ เธอกลัดกลุ้ม ทุกข์ทรมาน ตรากตรำจนหันเหไปผิดทาง แต่สุดท้ายแล้ว เธอก็จะกลับมาสู่เส้นทางเดิม เพราะว่าเธอคาดการณ์ไปไกลมาก เธอก็เลยไม่เลือกทางผิด อย่างการช่วยเพื่อนหรือช่วยคนที่อยู่ตรงหน้า เพราะงั้นสิ่งสำคัญสำหรับเธอก็เลยยังไม่......" "บอกว่าให้หุบปากไง !" ชิออนตวาด ลูซีลลืมตาจ้องมองชิออนด้วยดวงตาสีน้ำเงินสดใสราวกับจะมองทะลุไปถึงส่วนลึกที่สุดในจิตใจของชิออน แล้วเขาก็หัวเราะ เหมือนกำลังล้อเลียน เหมือนรู้สึกสงสาร เหมือนกำลังยิ้ม และลูซีลก็พูด "......เป็นอะไรไปชิออน คำว่า 'หุบปาก' เมื่อกี้ให้ความรู้สึกว่าเธอโมโหมากกว่าคำว่า 'หุบปาก' ตอนล้อเลียนแม่เธอซะอีกนะ ?" "............" "......หรือว่าไม่อยากให้เขาเห็น ? ตอนที่เธอกำลังฆ่าคน ตอนที่เธอทดลองมนุษย์ ตอนที่เธอไม่ใช่คน ไม่อยากให้เห็นใช่ไหมล่ะ ? เธอถึงหัวเสียซะขนาดนั้น ?" "............" ลูซีลหัวเราะอีกครั้ง "ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร แล้ว......จากนี้จะเอายังไง ? จะปล่อยให้ไลเนอร์คุงหนีไปงั้นเหรอ ?" ชิออนตอบโดยไม่มองหน้าลูซีล "......มันจะไม่เป็น......อย่างที่นายพูด" "อืม ไม่เป็นไร สิ่งที่เธอทำไปน่ะมันเปล่าประโยชน์ ชิออนถึงเธอจะกลับไปทดลองมนุษย์อีกสักเท่าไหร่ก็สร้างสิ่งที่จะมาแทนที่เขาไม่ได้หรอก อ๊ะ เว้นแต่ว่าเขาจะตายไปแล้วล่ะนะ......ดังนั้นเธอถึงฆ่าเขาไม่ได้ไงล่ะ ก็แค่ไม่ต้องเลือกอะไร ไม่คิดว่ามันสบายดี......" แล้วคำพูดของลูซีลก็หยุดลง เขาจ้องมองชิออนแล้วยิ้มออกมา "......เรื่องนั้นเธอก็รู้อยู่แล้วนี่ แล้วเธอก็เลือกไปแล้ว ว่าจะสังเวยเขา ให้เขาตกไปสู่ทะเลแห่งความสิ้นหวังชั่วนิรันดร์ แบบนี้แหละดีที่สุด ยังจะกลุ้มใจอะไรอีก ช่างเป็นการกลุ้มใจที่เสียเปล่า เธอนี่สมกับเป็นมนุษย์เสียจริง......ทั้งที่จะไม่ใช่คนอยู่แล้วแท้ ๆ .....แต่ก็ยังเหลือความเป็นมนุษย์ตั้งขนาดนี้แน่ะ วิเศษมาก ก็ดี ทำตามที่เธอชอบเถอะ ฉันก็เคยพูดไปก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม ? ว่าวิธีของ 'ผู้กล้า' จะไม่ผิดพลาดเด็ดขาด สิ่งที่เธอทำทั้งหมดนั้นถูกต้อง" พอพูดจบ ลูซีลก็หายไปอีกครั้ง ทั้งร่าง ทั้งกลิ่นอาย แม้แต่ตัวตนก็หายไป แต่เขายังอยู่ที่นี่ ชิออนรู้ดี ดังนั้น "ลูซีล" ชิออนพูด แล้วเขาก็ตอบกลับมา "อะไรรึ ? ชิออน" ชิออนพูดอีกครั้ง "ฉัน......จะไม่เป็นอย่างที่นายพูด" "อ๊ะ ฮะ ฮะ เมื่อกี้ก็ได้ยินแล้วน่า แต่แบบนี้ก็ดี ถ้ามาได้ถึงตรงนี้ล่ะก็......ถ้าเธอมาจนถึงที่นี่แล้วล่ะก็......สุดท้ายแล้วฉันก็เป็นได้แค่ดาบของเธอ......ของ 'ผู้กล้า' ใช้ฉันตามใจเธอเถอะ ใช้พลังตามใจเธอไปเลย เธอจะใช้มันตัดความมืดมิดของโลกนี้ ? หรือจะใช้มันปลิดชีวิตล่ะ ? เธอจะเลือกทางไหนฉันก็ไม่รู้หรอกนะ" ลูซีลพูด ชิออนจ้องความว่างเปล่าตรงที่ลูซีลเคยยืนอยู่ จะใช้มันตัดความมืดมิดของโลกนี้ ? หรือจะใช้มันปลิดชีวิตล่ะ ? "......ฉัน" เขาพูด "......ฉันน่ะ......" ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งเข้ามา เขาเป็นคนที่ชิออนฝากคำสั่งไปกระจายให้ทหาร ผู้ส่งสารน่ะเอง การที่เขามาก็หมายความว่า แนวหน้าที่ปะทะกับอาณาจักรเนลฟามีการเคลื่อนไหว "ฝ่าบาท" ชายคนนั้นพูดและคุกเข่าลง ชิออนพยักหน้าแล้วพูด "เงยหน้าสิ" "ครับ" "ที่เนลฟาเกิดอะไรขึ้น" เขาส่ายหน้า "ไม่ใช่ครับ คราวนี้อยู่ในเรย์ลูด......" แค่ตรงนี้ ชิออนก็รู้แล้วว่าเขามาแจ้งเรื่องอะไร เรย์ลูดคือชื่อเมืองหลวงของโรแลนด์ หมายความว่าเขามาแจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองรอบพระราชวัง และนั่นก็คือ "ไลเนอร์ ลูทเหรอ" ผู้ส่งสารทำสีหน้าตกใจอยู่ชั่วครู่ "ชะ ใช่ครับ" "หนีไปได้สินะ" "ครับ ต้องขอประทานอภัยอย่างสูง" "ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษ เพราะ ไลเนอร์ ลูท ไล่ทหารที่มีกำลังพลแค่หยิบมือนั่นแล้วหนีไป ก็เลยจะขอกำลังเสริมใช่ไหม ?" ผู้ส่งสารส่ายหน้า จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:52:50

ความคิดเห็นที่ 4 "พวกกองกำลังเสริมเองก็......" ชิออนเลิกคิ้วทันที "โดนตีแตกงั้นเหรอ ?" "ครับ......" "หมายความว่าออกคำสั่งให้กองกำลังไล่ตามไลเนอร์ ลูท โดยที่ไม่แจ้งฉันงั้นเหรอ ?" "......ครับ" "ใคร ? ใครเป็นคนสั่ง ?" "พันตรี ราเฮล มิลเลอร์ ครับ" "......มิลเลอร์ ?" ชื่อนี้ทำให้ชิออนฝืนยิ้มออกมาโดยไม่็้รู้ตัว มิลเลอร์คือคนที่คอยเคลื่อนไหวอยู่ใต้เงาในสมัยที่ชิออนทำการปฏิวัติ เขาเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยม หลักแหลม อดทน สุขุมและเยือกเย็น ตอนที่ชิออนได้พบมิลเลอร์เป็นครั้งแรกนั้น เป็นตอนที่การจัดเตรียมปฏิวัติใกล้เสร็จสิ้นแล้ว เขาเป็นคนที่มีความสามารถเป็นเลิศ วางแผนการเพื่อให้ได้รับการสนับสนุนจากประชาชน และรวบรวมข้อมูลของขุนนางที่ควรจะโจมตี และด้วยแผนการของเขา การปฏิวัติก็กลายเป็นเรื่องง่าย แล้วโลกก็ได้เปลี่ยนไป ที่จริง เขาเป็นชายคนที่ควรจะได้รับอำนาจและยืนอยู่ในจุดสูงสุดทางการทหาร แต่เขาไม่ยอมรับตำแหน่ง เขาเลือกที่จะอยู่ข้างล่างเพื่อปกป้องประเทศนี้ในที่ที่ใกล้กับพื้นดินมากที่สุด เขาไล่ตามไลเนอร์โดยไม่ขอคำอนุมัติจากชิออน อย่างไรก็ตาม...... "มิลเลอร์ สั่งว่ายังไง ?" พอชิออนถาม ผู้ส่งสารก็ตอบกลับมา "สั่งให้จับผู้หลบหนี ไม่ว่าจะเป็นหรือตายครับ......" ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย......เหรอ ก็หมายความว่าจะฆ่าทิ้งซะก็ได้สินะ แต่ทหารที่สั่งให้ไปประจำการของมิลเลอร์ พวกนั้นก็ถูกตีแตกได้อย่างง่ายดาย ทั้งที่มิลเลอร์รู้เรื่องพลังของไลเนอร์แท้ ๆ แต่กลับใช้ทหารที่ง่ายต่อการถูกโจมตีไปประจำการ เขาทำไปเพื่ออะไร ? "............." ชิออนคิด แน่นอนว่า ผู้ส่งสารคนที่อยู่ข้างหน้านี้ ก็ถูกทำให้มาแจ้งข่าวกับชิออนล่าช้า ถ้ามาแจ้งชิออนตั้งแต่ตอนที่ไลเนอร์หลบหนีออกจากคุกล่ะก็ คงยังรับมือกับสถานการณ์ได้ทันอยู่ แต่มิลเลอร์กลับหยุดแจ้งข่าวเพื่อถ่วงเวลาให้ไลเนอร์หนี ถ้าอย่างนั้น เขามีความจำเป็นอะไรที่ต้องปล่อยไลเนอร์ไป ? เคยมีรายงานว่าสมัยก่อนมิลเลอร์กับไลเนอร์เป็นคนรู้จักกัน แต่มันไม่น่าจะเป็นเหตุผลที่ปล่อยให้ไลเนอร์หนี มิลเลอร์ไม่ใช่คนแบบนั้น เขาไม่ทำอะไรตามความรู้สึกอย่างไร้เหตุผลแบบนั้นแน่ งั้น จะทำไปเพื่ออะไรล่ะ ? "............." ถ้าคิดแล้ว เหตุผลก็มีอยู่สองอย่าง เหตุผลแรกก็คือ เพื่อค้นหาคำตอบว่าทำไมชิออนถึงยึดติดกับไลเนอร์นัก จึงทำไปเพื่อยืนยันสถานภาพของไลเนอร์ว่าเป็นหรือตาย  อีกเหตุผลก็คือเขารู้เรื่องว่าไลเนอร์คือเครื่องสังเวย เมื่อชิออนกลืนกิน จะทำให้ 'ผู้กล้าวิปลาส' สมบูรณ์ เลยพยายามฆ่าเขางั้นเหรอ น่าจะเป็นอย่างแรกมากกว่า ข้อมูลอันหลังเขาไม่น่าจะรู้ ต่อให้เป็นอัจฉริยะอย่าง ราเฮล มิลเลอร์ ก็ตาม ตอนนี้ในประเทศนี้　คนที่รู้เรื่องการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายของชิออนนั้นมีแค่สามคน ก็คือชิออน ลูซีล และฟลอร์ด และในความมืดของบ้านลูซีล ก็เก็บชิ้นส่วนประสาทที่ถูกแยกออกมา อย่างของบรรดาพี่น้องของชิออนเอาไว้ แต่จนกว่าลูซีลจะวินิจฉัยว่าชิออนใช้ไม่ได้ พวกเขาก็จะไม่มีวันตื่นขึ้นมา หมายความว่าคนที่รู้ความจริงเกี่ยวกับชิออนตอนนี้ก็น่าจะมีแค่สามคนเท่านั้น แล้วสามคนนี้ ก็ไม่มีทางทำข้อมูลรั่วไหลแน่ ดังนั้น มิลเลอร์จึงต้องการจับตัวไลเนอร์เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ชิออนเก็บเอาไว้ ที่แท้ก็แบบนี้น่ะเอง ถ้างั้น ก็ไม่จำเป็นจะต้องต่อต้าน ชิออนคิด อธิบายให้มิลเลอร์ฟังก็ได้ ว่าทำไมต้องขังไลเนอร์ ทำไมถึงยังดำเนินการทดลองมนุษย์ ทำไม "............." ทำไมชิออนถึงยังไม่เลิกเป็นมนุษย์.......? อธิบายก็ได้ ทั้งเรื่องโลกที่บิดเบี้ยว และ   ตัวจริงของเหล่าเทพธิดาที่บ้าคลั่ง   มิลเลอร์เองก็น่าจะเข้าใจ และก็คงจะให้ความร่วมมือ คราวนี้ล่ะจะให้รับตำแหน่งสูงสุด และมาเป็นกำลังให้กับชิออน ปัญหาเรื่องมิลเลอร์ก็จะจบลง ส่วนเรื่องไลเนอร์ ก็ต้องจับเป็นไลเนอร์ แต่จะใช้ใคร...... ทันใดนั้น ผู้ส่งสารก็พูดขึ้นมา "เอ่อ......" แต่ชิออนหยุดเขา "ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจปัญหาของไลเนอร์กับมิลเลอร์แล้ว เดี๋ยวทางนี้จะแก้......" แต่ผู้ส่งสารส่ายหน้า "มะ ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ เหตุผลที่กระผมมาที่นี่ก็คือ......" "หือ ?" ชิออนเงยหน้าขึ้นมองผู้ส่งสาร ทำไมหน้าของเขาถึงดูลังเลอย่างนั้นนะ "มีอะไรรึ ?" พอชิออนถาม เขาก็หยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ "......คือ ของแบบนี้...... ของไร้สาระพรรค์นี้ ไม่รู้ว่าคิดยังไงถึงให้เอามาส่งให้ฝ่าบาทน่ะครับ" "หืม ?" "ขะ ข้อความจากอาชญากรที่หนีไป ส่งถึงฝ่าบาท......" ในตอนนั้นเอง ชิออนก็หยุดคิด ข้างหน้าเขามีแต่สีขาวโพลน รู้สึกราวกับเลือดถูกสูบออกไปจนหมด    "......ข้อความจากไลเนอร์รึ ?" พอชิออนตอบ ผู้ส่งสารก็พยักหน้า ชิออนตัวแข็งทื่อ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:53:26

ความคิดเห็นที่ 5 โหดร้าย ช่างโหดร้ายจริง ๆ เพราะชิออนหักหลังไลเนอร์ด้วยสารรูปสกปรกแบบนั้น ทำหน้าเป็นมิตรมาตลอด ทำหน้าเป็นเพื่อนมาตลอด แถมยังพูดว่า มากับฉันสิ ฉันจะปกป้องนายเอง แต่ก็กลับคำพูด และท่าทีเหล่านั้นจนหมด ในตอนนั้น เขายังจำหน้าของไลเนอร์ได้ดี ใบหน้ากึ่งยิ้ม ดูเหงาหงอยคล้ายจะร้องไห้ แต่ว่าสุดท้ายเขาก็ไม่ร้องน้ำตาจึงไม่ไหล แต่ก็เป็นใบหน้าที่เกือบจะร้องไห้ ชิออนพูดว่าจะฆ่าไลเนอร์ ทั้งอย่างนั้น ไลเนอร์ก็พูดว่า เขาจะไม่ทิ้งความหวัง จนกว่าจะช่วยนายได้จะไม่ยอมตาย ไม่ว่านายจะอยู่ที่ไหนฉันก็จะดึงนายกลับมา ทั้งที่บอกว่าทั้งหมดนั่นมันจบสิ้นแล้ว ทั้งที่บอกว่าฉันหักหลังนายไปแล้ว นายยื่นมือมาอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยสีหน้าจริงจังเหมือนคนบ้าที่ต่างจากทุกที และตะโกนว่า ฉันจะไม่ล้มเลิก ฉันจะไม่ล้มเลิกแน่นอน "......มากับฉันสิ ชิออน" คำพูดของไลเนอร์ยังคงก้องอยู่ในหัว เพียงแค่นั้นชิออนก็อยากจะร้องไห้ อยากจะตะโกน อยากจะตะโกนว่าทำไมฉันยังอยู่ตรงนี้ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้เสมอ ทำไมโลกถึงโหดร้ายแบบนี้เสมอ ทั้งที่ไลเนอร์ ทั้งที่ไลเนอร์อยากจะช่วยฉันมากถึงขนาดนั้น แต่ฉันก็ยัง ฉันทำอะไรกับหมอนั่นไปบ้างนะ ? ฆ่าเขาแล้วขายเขาให้กับความมืดชั่วกัปชั่วกัลป์โดยที่ไม่สามารถช่วยเขาได้เลย ฉันขายเพื่อนเพื่อจะมุ่งต่อไปข้างหน้า ไปข้างหน้า ไปข้างหน้า ไปข้างหน้า ทั้งที่ฉันทรยศหมอนั่นทุกทางเพื่อมุ่งไปข้างหน้า "............" และตอนนี้ ก็มีข้อความจากไลเนอร์อยู่ต่อหน้า ข้างในนั้น คงจะมีถ้อยคำด่าทอและสาปแช่งล่ะมั้ง ไม่ ต้องไม่ใช่แบบนั้น "............" ไม่อย่างนั้น......เขาคงจะทนไม่ได้ ชิออนคิดเช่นนั้น "............" ผู้ส่งสารเดินเข้ามาใกล้เพื่อส่งซองจดหมาย ชิออนรับมันไว้ในมือ ผู้ส่งสารพูด "นี่เป็นจดหมายที่ทหารเวทคนที่ไล่ตาม ไลเนอร์ ลูท แล้วถูกเขาจับไว้ เขียนสิ่งที่เขาฝากบอกครับ แน่นอนว่าผมไม่ได้อ่าน คนอื่นก็ด้วย......เพียงแต่ ทหารเวทคนนั้น......บอกว่าส่งสิ่งนี้ให้ฝ่าบาทน่าจะดีกว่าน่ะครับ......" ชิออนเปิดจดหมาย และตั้งใจจะอ่านสิ่งที่เขียนอยู่ในนั้น แต่เขาหยุดกลางคัน จากนั้น "ออกไปได้ แล้วจะเรียกอีกที" "ครับ" ผู้ส่งสารก้มหัวให้อีกครั้งก่อนจะออกจากห้องไป ชิออนตรวจจนแน่ใจอีกครั้งว่าเขาออกไปแล้ว เขาสูดหายใจลึก ๆ เพื่อไม่ให้อารมณ์ของตัวเองสั่นไหว เพื่อที่หัวใจอันอ่อนแอของเขาจะไม่กลับไปเหยียบย่ำบนเส้นทางนั้นอีก ชิออนสูดหายใจเข้าแล้วหายใจออก และกลับมามองจดหมายอีกครั้ง ข้างในนั้นเขียนไว้แบบนี้     เอ~เอ่อ~ ยังไง......ดีหว่า อ๊ะ นั่นล่ะมั้ง ? เอ่อนี่ยังไม่ใช่ข้อความที่จะฝากหรอกนะ ? หยุดเขียนก่อนได้ไหม ? เอ~เอ่อ ถึงท่านชิออน อ๊ะ ไม่ใส่ท่านดีกว่ามั้ง ?  อ๊ะ เดี๋ยวสิ จะพูดใหม่ตั้งแต่ต้นน่ะ ช่วยเขียนใหม่ได้ไหม เอ่อ อืม อะแฮ่ม ๆ เอาล่ะ ถึงไอ้บ้าชิออน แก้ใหม่ให้เป็นแบบนี้นะ แบบตะกี๊มันน่าอายน่ะ แถมดูยุ่งยากน่ารำคาญด้วย เอาแบบคุยกันธรรมดานะ แบบธรรมดาอะ เอ่อ ที่ฉันอยากจะพูดก็คือ เรื่องนี้น่ะ ฉันน่ะ นั่นน่ะ อะไรหว่า ฉันน่ะตายไปนานแล้ว ถึงจะมีชีวิตอยู่แต่ก็ตายไปแล้ว เพราะว่าตัวเองเป็นปีศาจ เพราะว่าตัวเองเป็นแค่ปีศาจที่มีแต่ทำให้คนรอบข้างต้องเจ็บปวด จะอยู่เคียงข้างใครก็ไม่ได้ จะรักใครก็ไม่ได้ เพราะงั้นถึงจะมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีความหมาย ก็เพราะคิดแบบนี้ตลอด ก็เลยเลิกหวังอะไรต่อมิอะไรทุกอย่าง เพราะฉะนั้น ถึงฉันจะมีชีวิตอยู่แต่ก็ตายไปแล้วไงล่ะ อยู่ไปก็ไม่มีความหมาย รู้สึกอยากจะหาวววว หาวมันทุกวัน จนคิดว่าตาย ๆ ไปซะจะดีกว่ารึเปล่านะ เอ๊ะ นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย เออ ตรงนี้ช่างมันละกัน ที่ฉันอยากจะบอกก็คือ...... นั่นอะ นั่นแหละ คือ แบบว่าฉันน่ะ......ถูกนายช่วยเอาไว้ไง ช่วยฉันจากก้นบึ้งของหัวใจ ฉันรู้สึกขะ......ขอบใจนายเสมอเลยนะ ถึงจะดูไม่เป็นแบบนั้นก็เหอะ รู้สึกขอบคุณนายมาตลอด ฉันเองก็คิดอยากจะตอบแทนนายกลับไปบ้าง แต่จะเริ่มจากตรงไหนดีนะ ฉันคิดแบบนี้เสมอเลยล่ะ ดังนั้นตอนนี้ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายไปพัวพันกับอะไรอยู่  แต่ฉันก็จะไปให้ถึงที่ที่นายอยู่ วันที่ฝนตกวันนั้น ฉันก็พูดแล้วใช่ไหม ? ฉันจะไม่สิ้นหวังเรื่องนาย ฉันจะทำ ดังนั้นเพื่อที่จะช่วยนาย ฉันก็จะไปให้ถึงที่ที่นายอยู่ จะช่วยนายเอง เพื่อจะช่วยนาย ฉันถึงกับมีแรงฮึดขึ้นมานิดหน่อยเลยนะ แล้วเพื่อจะปลดปล่อยแรงฮึดนั่น ฉันที่เหมือนมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ คนนี้ ถึงกับหันหน้าเข้าหาวังของนายแล้วตะโกนว่าจะจัดการเองเลยเชียวนา ขำล่ะสิ ? นายจะได้ยินรึเปล่าน้า ? เอาเหอะ พรุ่งนี้หิมะคงตก อืม คงเป็นเรื่องล้อเล่นที่ดูน่าเบื่อสินะ แต่ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะไปให้ถึงนาย เพื่อจะไปให้ถึงที่นั่น ฉันไม่รู้หรอกว่าต้องมีพลังมากขนาดไหน แต่ก็จะรวบรวมทุกอย่างที่จำเป็นแล้วจะไปหานาย จนกว่าจะถึงตอนนั้น นายเตรียมใจเอาไว้ได้เลย ฉันจะทำให้นายเสียใจที่ตอนนั้นนายไม่ฆ่าฉัน นายน่ะ ที่ที่นายแอบไปสิ้นหวังอยู่คนเดียว แบกรับอะไรก็ไม่รู้ตั้งเยอะแยะจนจะร้องไห้อยู่แล้ว ฉันจะตามไปให้ถึงตรงนั้น แล้วฉันจะ ฉันจะ..... ฉันจะทำให้นายบอกว่า ฉันคือเพื่อนที่ดีที่สุดที่นายมีให้ได้เลย     ฮ่ะ เฮ้ย ไหงนายถึงเขียนลงไปหมดเนี่ย เขียนกระทั่งเสียงอะแฮ่มด้วยเรอะ......ฉันบอกให้ลบไอ้บรรทัดแรกไปไม่ใช่รึไง ! หนวกหูเว้ย งั้นจะให้เขียนใหม่ตั้งแต่แรกไหม ? แล้วทำไมเขียนบทสนทนาของฉันกับนายลงไปด้วยเล่า ! ฉันบอกว่าไม่ต้องเขียนที่เราคุยกัน......ก็บอกว่าไอ้ตรงนี้น่ะ ไม่ต้องเขียน......จะเขียนเร็วไปไหนฟะ.......ตรงเนี้ยยยยยยยย อะไรของนาย ! ทำไมเขียนลงไปหมดเลยล่ะเฟ้ย! อ่า แต่ อืม ช่างมันเหอะวุ่นวาย เดี๋ยวก็ถูกตามเจออีกพอดี อ๊า ส่งไปทั้งอย่างนี้แหละ งั้น บรรทัดสุดท้ายนี่ล่ะ เอ่อ จากเพื่อนสนิทของนาย ไลเนอร์ ลูท ถึงท่านชิออน ไอ้โง่ห่วยแตก......หนอยแน่ะแก ว่าฝ่าบาทเป็นไอ้โง่ห่วยแตกหมายความว่าไง! แล้วนายจะเขียนความเห็นของนายลงไปด้วยทำไมฟะ ! นี่มันข้อความของฉันนะเฟ้ย ! นี่เก่งเฉพาะตอนอยู่บนกระดาษร.............อ๊า เหนื่อยยังไงไม่รู้......เอ่อ อืม แบบนี้ก็ได้ งั้นก็ เสร็จแล้วนะ ? แค่นี้ก็เสร็จซะที ช่วยส่งให้ชิออนด้วยนะ เข้าใจใช่ไหม ?     "............." ข้อความจบอยู่ตรงนั้น แล้วชิออนก็พูดโดยไม่ได้คิด "......ทำอะไรของหมอนั่นเนี่ย" เขายิ้มโดยไม่รู้ตัวแล้วพูดออกมาอย่างนั้น ข้อความที่เขียนอยู่ในจดหมายช่างบ้าบอคอแตกเสียยิ่งกว่าอะไร ประสาทที่ตึงเครียดมาตลอดตั้งแต่แยกจากไลเนอร์ก็ผ่อนคลายลง จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:54:00

ความคิดเห็นที่ 6 เขาหายเครียด "......บ้าจัง" ชิออนพูดแล้วยิ้ม ทั้งที่ยิ้มอยู่แต่น้ำตาก็ไหลออกมา ".............บ้าจริง ๆ ทำไม......ทำไมหมอนั่นถึงเป็นแบบนี้ประจำ......" ต่อจากตรงนี้ เบาจนไม่เป็นเสียง ทั้งที่ทรยศซะขนาดนั้น ไลเนอร์ก็ยังบอกแบบนี้ จะทำให้นายบอกว่า ฉันคือเพื่อนที่ดีที่สุดที่นายมีให้ได้เลยเนี่ย...... ตั้งนานแล้ว ฉันน่ะคิดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว "......ฉัน......สำหรับฉันแล้ว นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดแล้วล่ะ ไลเนอร์" ชิออนพูดด้วยเสียงที่ขาดหายเป็นบางช่วง ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะขอโทษหมอนั่น อยากจะไปบอกว่านายคือเพื่อนที่ดีที่สุดเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ จากนั้นจะพูดคุยหัวเราะเหมือนคนบ้าด้วยกันตลอดไป อยู่ด้วยกันตลอดไป พอบอกว่ามาทำงานกันจนโต้รุ่งเลยเถอะ หมอนั่นก็จะพูดว่าไม่เอาแล้วหนีไป จากนั้นก็จะตามไปพยายามยัดเยียดให้ทำงาน ถึงปากจะบอกว่าไม่อยากทำแต่ก็ช่วยงาน แล้วนาน ๆ ทีก็ไปมองท้องฟ้าบนดาดฟ้า นั่งกินดังโงะกับไลเนอร์ และเฟริส กินด้วยกันสามคน แล้วเล่าเรื่องไร้สาระจนหัวเราะ  คืนวันแบบนั้นน่ะ ถ้าสามารถเอาคืนวันแบบนั้นกลับมาได้ล่ะก็ จะให้ทิ้งโลกไปเลยก็ได้...... ชิออนคิดเช่นนั้น คิดอย่างแรงกล้า "............." แต่นั่นก็เป็นแค่ความคิด การจะได้เห็นฝันแบบนั้น ก็เห็นได้แค่ในความฝันเท่านั้นแหละ ต่อให้ร้องไห้ออกมา เขาก็จะมองแต่ข้างหน้า โดยไม่หันหลังกลับไปเด็ดขาด มุ่งไปข้างหน้าเป็นเส้นตรง เขาเป็นกษัตริย์แบบนั้น "............." และเขาในตอนนั้นจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ไม่แม้แต่จะแสดงสีหน้า ที่ตรงนั้นจะมีเพียงรอยยิ้มที่สมบูรณ์แบบ เป็นหน้าของราชาวีรบุรุษที่ไร้ข้อบกพร่อง และไม่หลงทาง ชิออนเงยหน้าขึ้นมา และเรียกผู้ส่งสารกลับมาอีกครั้ง จากนั้น "......เรียกฟลอร์ดมาสิ เรื่องไลเนอร์ ลูท......ไม่สิ" เขาหยุดพูด "......คนทรยศต่อประเทศนี้ที่กำลังหลบหนีอยู่ ไปจับมันซะ" ก่อนที่จะพูดใหม่อีกครั้ง จบบทที่ 1  บทที่ 2 เร็ว ๆ นี้ (มั้ง) *ชิออน ไอ้โง่ห่วยแตก(シオン・アホターレ) เป็นการล้อนามสกุลของชิออน อัสทาล (シオン・アスタール) แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 55 22:57:10 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:57:22

ความคิดเห็นที่ 7 ขอคอมเม้นท์ส่วนตัว ต่อจากคห.0 ชิออนนี่มัน... ชิออนราชามาโซฯ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:58:12

ความคิดเห็นที่ 8 ชิออน อัสทาล... ราชามาโซฯ และลูซีล เอริส บอดี้การ์ดซาดิสม์ เข้ากันดีออกจะตาย รอบตัวชิออนช่างเต็มไปด้วยสิงโตหมาป่า (ฮา) อา ทำยังไงดี... ความมืดของเรื่องนี้ช่างลึกล้ำ ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว.... จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 22:15:13

ความคิดเห็นที่ 9 จะตามอ่านตลอดไป จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 22:36:13

ความคิดเห็นที่ 10 ที่คุณ Kaya I กรี๊ดเรื่องนี้ส่วนนึงเพราะเมะมีทั้งคนพากย์เซบาสเตียน ทั้งคนพากย์คุณกินเลยรึเปล่าคะเนี่ย? ตอนนี้เรากำลังเอาเมะมาดูอยู่ค่ะ พึ่งถึงแค่กลางๆเรื่องเอง จากคุณ : ปาฏิหาริย์ไม่มีในโลก เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 22:38:25

ความคิดเห็นที่ 11 พ่อไลเนฮร์นี้มันเทพจริงๆไปสอนลูกชายตัวเองหน่อยเถอะ จากคุณ : hahihoman เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 22:39:40

ความคิดเห็นที่ 12 #คุณปาฏิหาริย์ไม่มีในโลก ตอนแรกยอมรับว่าสนใจเพราะรู้ว่ามีฟุคุจุนพากย์ค่ะ แต่ก็เพราะได้ยินมาว่าเรื่องมันสนุกด้วย แต่พอดูจบจริง ๆ นักพากย์กลายเป็นเรื่องรองเลย เนื้อเรื่องกับตัวละครมันได้ใจมาก แต่เรื่องนักพากย์ นอกจากสองคนนั้น ยังมีสุวาเบะซังพากย์อยู่อีกตะหาก กำไรจริง ๆ ค่ะ ตอนได้ยินเสียงฟลอร์ดครั้งแรกนี่กรี๊ดเลย เสียงท่านเจ้าบ้านลอยกระทบหู ! จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 22:46:49

ความคิดเห็นที่ 13 ฮาจดหมาย หทารจะเขียนบทสนทนาลงไปด้วยทำไม เก่งแต่ในกระดาษนี้หว่า 555+ จากคุณ : ลูกตาแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 22:49:16

ความคิดเห็นที่ 14 ทหารเลขเขียนจดหมายโครตไวเลยแฮะ จากคุณ : rame เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 23:02:44

ความคิดเห็นที่ 15 @คุณ Kaya I โอ้ ตกลงนั่นคือท่านเจ้าบ้านเหรอคะ ไอ้เราก็ไม่ค่อยชัวร์ แต่ทำไมมาพากย์แต่คาแร็กเตอร์อะไรเยี่ยงนี้ล่ะคะเนี่ย ตอนนี้กะลังปั่นจะดูเมะให้จบในเร็ววันค่ะ ตอนแรกเคยอ่านของบงกชตอนออกใหม่ๆ รู้สึกพระเอกตอนแรกๆดูเฉื่อยชามาก เลยคิดอยู่นานกว่าจะได้มาดูเมะ แต่เห็นมีแต่คนบอกว่าสนุกเลยลองดูสักหน่อย ติดเลยค่ะตอนนี้ จากคุณ : ปาฏิหาริย์ไม่มีในโลก เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 23:02:45

ความคิดเห็นที่ 16 พ่อไลเนอร์มันเทพจริงๆให้ตายสิ คนเดียวตีกองทัพแตก สมแล้วที่ไม่ใช่มนุษย์แถมฆ่าด้วยวิธีปกติไม่ได้ด้วยนี่สิ จากคุณ : SirHibari เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 23:26:55

ความคิดเห็นที่ 17 มีคนลงละเอียดด้วย ชอบดูอนเมะมากกว่า เสียดายอนิเมะไม่ดัง ไอ้เราก็เป็นคนที่อ่านอะไรจากบอร์ดที่ยาวๆ ไม่ได้ด้วยสิ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Red Quartz (Red Quartz) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 00:01:33

ความคิดเห็นที่ 18 พอรู้เรื่องไปไกลกว่านี้แล้ว แต่มีคนแปลมาแบบนี้ก็ดี อ่านง่าย ฮา ปล.พ่อไลเนอร์นี้สุดเทพ แถมความเทพแกจริงๆ ไม่ใช่แค่บู้นี้สิ -- ' จากคุณ : เทียนหลง เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 00:32:22

ความคิดเห็นที่ 19 สุดยอดมากค่ะท่าน จขกท. ขอบคุณมากจริงๆสำหรับคำแปลนิยาย ^^ เฮ้อ...อ่านแล้วสงสารชิออนนะ อารมณ์ว่ามันอะไรกันนักกันหนาหนอ~ ก็ทำได้แค่เอาใจช่วยชิออนกับไลเนอร์ หวังมากเลยกับไลเนอร์ว่าจะกลับมาช่วยชิออนได้ ก็ออกจะตั้งใจจริงซะขนาดนั้นนี่นา หุหุๆๆๆ ขำจดหมายของไลเนอร์เป็นอย่างมาก ทหารคนจดก็โคตรเทพอ่ะ จดได้ทันแถมจดมันทุกคำอีกต่างหาก ทำไปได้ๆ 555555 แต่ในความฮาเนี่ยก็กินใจมากมายเลยน๊า ไลเนอร์เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ เราเองก็อยากให้มีวันที่ชิออน ไลเนอร์ เฟรีส ได้กลับมาสนุกสนานเฮฮากันเหมือนเดิมสักวันนึงข้างหน้า ไม่อยากให้มันเป็นแค่อดีตที่ผ่านไปแล้วกับเป็นได้แค่ความฝันของชิออน เพราะฉะนั้นเราจะขอฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ไลเนอร์แล้วกัน! >.< จากคุณ : koyuki (kochan) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 00:51:42

ความคิดเห็นที่ 20 กรี๊ดดดดด มีคนแปลเรื่องนี้ด้วย ตามหามานาน~>< ขอบคุณคะ ขำทหาร เขียนเร็วไปไหน รอตอนต่อไปนะคะ สู้ ๆ จากคุณ : สวยทุกทีที่อยู่คนเดียว เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 01:25:12

ความคิดเห็นที่ 21 หือ เซบาสเตียนพากษ์ด้วยหรือ  พากษ์เป็นใครอะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 01:52:24

ความคิดเห็นที่ 22 #Red Quartz เป็นไปได้ เราก็อยากดูอนิเมมากกว่าค่ะ แต่มันไม่สร้างต่อ ก็เลยต้องหาอ่านต่อเองน่ะค่ะ TwT #koyuki (kochan) ตรงทหารเขียน ตอนเราอ่านเราก็ขำค่ะ อยากให้อยู่กัน 3 คนเหมือนเดิมเหมือนกันค่ะ แต่ท่าทางจะยากอยู่ #กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย พากย์ ชิออน อัสทาล ค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 55 02:06:11 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 02:02:00

ความคิดเห็นที่ 23 อยากได้แบบนิยายมาครอบครองน่ะค่ะ! มีสำนักพิมพ์ไหนซื้อลิขสิทธิ์มารึยังค้าาาาา จากคุณ : CLOVERTALE เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 04:09:00

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนจดหมายนี่ฮาดีจริงแหะ สมเป็นไลเนอร์จริงๆ #23 ยังไม่มีครับ ค่อนข้างหวังยากอยู่เพราะออกมา 40 กว่าเล่มได้ คงต้องอ่านแบบมังงะของบงกชไปก่อน พึ่งออกเล่มแรกด้วย จากคุณ : Houdini เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 12:21:38

ความคิดเห็นที่ 25 #คุณ Clovertale ตอนนี้มีแต่มังงะที่บงกชเพิ่งออกมาเล่มเดียวค่ะ เราก้้็ลุ้นให้บงกชเอานิยายเข้ามามั่งนะ หรืออย่างน้อยเอามังงะภาคอื่นเข้ามาด้วยก็ยังดี อยากอ่านภาคตำนานผู้กล้าสีดำที่ร่วงหล่นมาก เรื่องของชิออนงี้ ลูซีลงี้... จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 12:26:28

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณครับที่อุตสาห์แปลมาให้อ่าน จะติดตามอ่านตลอดไปครับ จากคุณ : linkage (linkage) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 17:20:58

ความคิดเห็นที่ 27 คนพากย์คุนกินนี่ตัวละครไหนเหรอครับ พอรู้อยู่ว่ามีเซบาสเตียนกับลูลูส แต่คุณกินด้วยเรอะ (เมะรวมพลแม่ยกชัดๆ555+) จากคุณ : bloodsoap_cdaz เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 18:04:32

ความคิดเห็นที่ 28 #คุณ bloodsoap_cdaz คนพากย์คุณกิน พากย์เป็นลูซีล พี่ชายนางเอกค่ะ ซ้ายไปขวา ชื่อตัวละคร กับ นักพากย์ ไลเนอร์ / ชิออน / ฟลอร์ด / ลูซีล ฟุคุยาม่า จุน (ลูลูซ) / โอโนะ ไดสุเกะ (เซบาสเตียน) / สุวาเบะ จุนอิจิ (อาเชอร์ Fateค้างคืน, มาโตบะ) / สุงิตะ โทโมคาสึ (คุณกิน) จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 21:11:02

ความคิดเห็นที่ 29 ^ ^ ^ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 02:19:57

ความคิดเห็นที่ 30 กรี๊ดตามข้างบน เอาระดับเทพเสียงสุดฮอตมาพากษ์นี่มันช่าง อร๊าง~จริงๆ อ่านฉบับนิยายแล้วอินไปด้วยเลย ชอบมากๆค่ะ จะติดตามเรื่อยๆนะค๊า จากคุณ : hanahime เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 00:09:22