ความคิดเห็นที่ 1 นครก็อตแธม ยามราตรีที่เงียบสงัด สาวน้อยคนหนึ่งได้เดินข้างนอกอยู่ตัวคนเดียว และรู้สึกได้ว่ามีใครจับตามอง ทันใดนั้นชายแปลกหน้าทั้งสองคนก็ปรากฎตัวเบื้องหน้า ยืนขวางทาง สาว :  ฉัน... ได้โปรด อยากเอาอะไรไปก็ได้ทั้งนั้นนะ... แวมไพร์ตนหนึ่งเอ่ย : ฟังดูเท่าท่าดีแฮะ... ตำรวจที่ออกตระเวนแถวนั้นบังเอิญเห็นเหตุการณ์ด้วยพอดี ด้วยความรับผิดชอบตำรวจนายนั้นรีบออกจากรถตำรวจพร้อมซีกปืนขู่ ตำรวจผู้โชคร้าย :  เฮ้ย! ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้! ความกลัว ทุกคนคิดว่าตัวเองนั้นมีประสบการณ์กับความกลัวมาแล้ว ทุกคนคิดว่าตัวเองนั้นรู้จักกับมันเป็นอย่างดีว่ามันรู้สึกยังไง เมื่อเจอช่วงเสี้ยววินาทีแห่งชีวิตด้วยตัวคุณเอง สิ่งที่เคยคิดมานั้น มันเทียบไม่ติดเลย ประสาทของคุณจะด้านชา คุณจะไหวตัวช้าลง และจะคุมสติไม่อยู่... ...ตัวคุณก็เป็นได้เพียงเปลือกที่ห่อหุ้มตัวตนที่แสนเล็กของ "ตัวคุณ"ซะเอง อัดแน่ไว้ในข้างในเปลือก ได้แต่เผ้ามอง พ่อหนูเปลี่ยนเป็นแวมไพร์ตั้งแต่ฉันอายุได้หกขวบ พ่อพยายามจับหนูกิน แม่ก็เข้าหยุดพ่อไว้ได้ อย่างหวุดหวิด แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 10:31:29 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 10:30:56 จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:28:09

ความคิดเห็นที่ 2 หารู้ไม่ว่าชายทั้งสองที่เผชิญอยู่เป็นแวมไพร์ที่กระหายเลือด ตำรวจผู้โชคร้าย : หนีไปคุณผู้หญิง! อยู่นิ่งๆนะ ไม่งั้น ชั้นจะยิงนะ บอกว่าให้นิ่งๆไงเล่า คุณ อยากพูดถึงความกลัวด้วยรึ? เอางี้เป็นไงลองไปหาคนที่ยอมเชื่อในคำพูดคุณแล้วมีใจอยากช่วยคุณจริงๆ  แต่ว่าหนึ่งในนั้น รู้มั๊ย เค้าเป็นแวมไพร์นะ สัตว์ปีศาจร้ายตัวโสโครกก ถึงจะทำตัวน่ารักก็ตามทีแต่ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 10:31:46 จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:28:39

ความคิดเห็นที่ 3 กรมตำรวจแห่งsหนึ่งในนครก็อตแธม ตำรวจผู้โชคร้าย : จ่าครับ ผมอยากขอลงบันทึกคนพวกนี้ในข้อหาจู่โจมครับจ่า จ่าผู้น่าสงสาร :  นาย... จับกุมคนพวกนี้ได้หมดเลยรึ? ตำรวจผู้ถูกเปลี่ยนให้เป็นแวมไพร์ : ก็คนเค้ายอมมาแต่โดยดีครับจ่า เนอะ พรรคพวกแวมไพร์ต่างพากันหัวเราะเยาะชอบอกชอบใจกันใหญ่ หนูเริ่มบันทึกการเดินทางไว้ตั้งแต่ที่หนูเป็นได้แค่เด็กโง่ หนูใช้เวลาพร่ำเพ้อว่าพ่อแม่ตัวเอง ตอนนี้ สิ่งเดียว ที่ค้างคากับคนพวกนี้ ใช่แล้วล่ะ หนูคนนี้ไม่กลัวพวกเค้าหรอก หนูสูญเสียสิ่งสำคัญไปหมดทุกอย่างแล้ว แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 10:32:02 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 10:29:25 จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:29:07

ความคิดเห็นที่ 4 ขณะที่ทิกนั่งท้ายรถกระบะของพวกแอนดริว "เธอเขียนอะไรอยู่หรือ" " บันทึกเดินทางรึ?" Professor John : ชั้นก็เคยจดบันทึกมาแล้วนะ ทีแรกคิดว่าจะได้เรียนรู้ผ่านบันทึก หากชั้นนั่งแกะที่เขียนบันทึกไว้ว่าผ่านเจอหรือสู้อะไรมาบ้างและ... กลับกันชั้นได้เรียนรู้มากกว่าที่ชั้นคาดคิดไว้ซะอีก แถมเกินแรงคนแก่อย่างชั้นอีก มันทำให้ชั้นถึงกับอัมพาตไปชั่วขณะนึงเลยนะ เมื่อตระหนักถึงสิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป แล้วทุกอย่างก็เริ่มแย่ลง Andrew : เลิกทำให้เด็กกลัวได้แล้ว Professor John : เรอะ ตอนนี้ ผมกลายเป็นคนเทำให้ธอต้องกลัวซะเองหรือเนี่ย รถตำรวจได้วิ่งสวนทางกัน แอนดริวรู้มันทีว่าต้องเป็นฝีมือแมรี่ แอนดริวรีบเลี้ยวรถกลับทันที Professor John : ท่านเจโนว่า! Andrew : ไม่ใช่...  ... เมรี่ต่างหาก แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 10:32:16 จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:29:49

ความคิดเห็นที่ 5 สถานที่เกิดเหตุ นักข่าว : รถไฟขบวน 1085 ที่ออกจากสถานีบอสตันได้มาถึงตามกำหนดการตามปกติ แต่ในวันนี้ ครั้นเมื่อคนเข้าไปตรวจดูข้างในกับไม่พบอะไรเลย แต่ทว่ากล้องรักษาความปลอดภัยก็ได้จับภาพความรุนแรงที่แสนทารุณ แต่ก็ไม่มีร่องรอยผู้จู่โจมแต่อย่างไรืซึ่งคล้ายคลึงกับเหตุการณ์ความรุนแรง ที่เกิดเมื่อสองวันก่อน ที่เมืองบอสตัน สตาร์ซิตี้ ลอสแองเจลิส และ.... ตำรวจสองนายซุบซิบกัน ตำรวจนาย ก : บอกนายแล้ว นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดาเลยนะ ตำรวจนาย ข : ไม่เอาน่า ตำรวจนาย ก : ชั้นพูดจริงนะ ตายเถอะว่ะแถมชั้นก็ได้ยินเป็นฝีมือของพวกลัทธิบ้าแวมไพร์น่ะ ตำรวจนาย ข : แวมไพร์? จริงๆรึ ที่นายว่ามา? แกนี่มันประสาทเพี้ยนไปแล้ว "เห้ย ช่วยกันสักแรงสองแรงสิฟะ ช่วยกันคนพวกนี้ออกไปได้แล้ว! มาช่วยกันหน่อยเร็ว! หลังจากที่พวกแอนดริวมาถึงที่เกิดเหตุ แอนดริวก็ขอตัวไปดูสถานที่เกิดเหตุก่อนโดยแปลงเป็นหมอกเข้าไป Andrew : อยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวขอตัวไปตรวจดูก่อน Tig : แบบนี้หรือที่ทำให้รู้สึกขยะแขยงน้อยลง? Professor John : เปล่า เปล่าหรอก มันไม่ลดลงเลย Professor John : ฟังนะ ชั้นรู้ดีว่าเรื่องแบบนี้มันเกินไปสำหรับตัวเธอ Tig : เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย Professor John : เขาเป็นคนดีนะ Tig : อย่างเขาไม่ได้เรียกว่าคนแล้ว ไม่เลย Professor John : เขาเป็นน่ะสิ ถึงแม้ ชั้นหมายถึง ว่าเป็นการยากสำหรับตัวเขาเอง ที่ต้องยืนเคียงข้างทั้งสองฝั่ง Tig : ก็ตราบเท่าที่ยังยืนให้พวกมันอยู่ ก็ขอให้เท้าที่ยืนเคียงข้างพวกมันเน่าจมดินไปเลย เขาไม่ใช่คนเลยนะ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:30:36

ความคิดเห็นที่ 6 "เมื่อถึงเวลาอันควร ฉันจะเป็นคนสับหัวเขาเอง "แล้วก็ชอบมากซะด้วย" เมื่อแอนดริวได้เข้าข้างในสำเร็จ เขาก็ถูกความคมของแบทบูมแบแรงปักที่หลังมือ ผู้อยู่เบื้องหลังเขาก็คือแบทแมน Batman : แกเป็นใครกัน? Batman : แล้วแกทำอะไรกับคนที่อยู่บนขบวนลงไปห๊ะ? จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:32:52

ความคิดเห็นที่ 7 Andrew : เดี๋ยว ขอเวลาหน่อยสิ ให้ชั้นอธิบายเรื่องได้นะ ไม่ทันได้พักหายใจ แบทแมนก็ใช้กำลังกขู่กรรโชกเพื่อล้วงข้อมูล Batman : บอกมาซะว่า เอาคนไปซ่อนที่ไหนกัน! แต่ไม่ทันได้เตรียมตัวเมื่อเจอกับแวมไพร์ที่แปลงเป็นหมอกได้ แบทแมนถูกจับล็อกคอ Andrew : ฉันไม่อยากสู้กับคุณนะ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:33:15

ความคิดเห็นที่ 8 แบทแมนหยิบอุปกรณ์เสริมจากกระเป๋าเข็มขลัด พร้อมเขวี้ยงระเบิดแสงจิ๋ว ใส่หน้าแอนดริว แสงสว่างจ้าเข้าตาแอนดริวเต็มๆ Andrew : โธ่เอ๊ย! แบทแมนใช้โอกาสนี้จับทุ่มแอนดริวและได้ล็อกแขนเพื่อสอบปากคำต่อไป Batman : แกใช้ท่าเมื้อกี๊ได้ยังไงกัน? แล้วคนที่อยู่ในขบวนอยู่ล่ะเอาไว้ที่ไหน ...แกเป็นตัวอะไรกันแน่? จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:33:39

ความคิดเห็นที่ 9 แอนดริวฉุนอย่างแรงี่โดนเล่นอยู่ฝ่ายเดียว จึงต้องโต้กลับบ้าง Andrew : หน้าโง่เอ๊ย! Andrew : ไม่สงสัยเล้ยว่าทำไมพวกเค้าถึงได้เกลียดมนุษย์ถึงรากเหง้าเลย เมื่อแอนดริวสามารถลุกขึ้นได้ เขายื่นมือไปหาแบทแมน และพูดปรับความเข้าใจ Andrew : ในฐานะชายผู้ยึดมั่นในเกียรติ ขอสาบานกับคุณว่าผมไม่ได้ทำร้ายใครเลยทั้งนั้น แต่ผมรู้ว่าใครเป็นคนทำ ให้ผมช่วยนะ... "เฮ้ มีคนอยู่ตรงนั้นด้วย!" เสียงตำรวจนายหนึ่งตะโกน Andrew : เราน่าจะ... Andrew : ไป... ฮึชั้นชักชอบหมอนั่นให้แล้วสิ ก่อนที่จะได้ทันเอ่ยจบประโยค แบทแมนก็หายตัวไปก่อนที่แอนดริวจะทันรู้ตัวเสียอีก จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:34:06

ความคิดเห็นที่ 10 ระหว่างรอแอนดริวกลับมาศาสตราจารย์จอห์นได้ออกไปรวบรวมข้อมูลจากเจ้าหน้าที่แต่ก็โดนปฏิเสธ ตำรวจ A : ท่านครับ ผมต้องขออภัยอย่างยิ่ง ทางเราไม่อนุญาตให้ปล่อย... Proferssor John : แต่นี่มันทั้งขบวนเลยนะ หายไปเฉยๆ...เลยรึ?ไม่มีวิ่วแววของร่าง มีแต่เลือดนี่นะ? ตำรวจ B  : แม้แต่คนคุมหัวรถไฟก็ด้วย! รถไฟจอดถึงสถานีแล้วก็ไม่มีใครอยู่บนขบวนนั้นเลย สองตำรวจหันกลับมาคุยกันเอง กว่าจะทันรู้ตัวก็มีอีกคนโผล่แบบไม่ทันตั้งตัวมาขอโทษ ตำรวจ A : เราคุยกับคนนอกไม่ได้นะ Andrew : เราต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนท่าน คุณเจ้าหน้าที่ ตำรวจ B : ไรวะ... แอนดริวเรียกทั้งสองคนกลับมาที่รถกระบะ Professor John : เกิดอะไรขึ้นหรือ? Andrew : ชั้นไปทำความรู้จักเพื่อนใหม่มาน่ะ Tig : เยี่ยมไปเลย Andrew : เธอต้องชอบคนนี้แน่เลย หมอนั่นพยายามฆ่าชั้นด้วยล่ะ โดยหารู้ไม่ว่าแบทแมนคอยจับตามองพวกเขาอยู่ แบทแมนขอให้อัลเฟรดช่วยสืบค้นประวัติคน Batman : อัลเฟรด คุณช่วยตรวจสืบประวัติของคน...  พวกนี้ที Alfred : ได้เสมอเลยครับ คุณหนู จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:34:48

ความคิดเห็นที่ 11 ศาลก็อตแธม แอนดริวประกาศโต้งๆเลยว่าเขามีจิตผูกพันธ์ทางกายกับแมรี่ หรือรู้จักกันในนาม"ราชินีนองเลือด" หมอนี่สามารถสัมผัสทุกย่างก้าวการเคลื่อนไหวของหล่อนได้ เขายังประกาศอีกว่าหล่อนอยู่ที่นี่ แต่หากนี่เป็นแผนพวกเขาล่ะ แผนการที่จะเข้ายึดตึกอาคารที่สาธารณเพื่อจะป่าวประกาศให้คนรับรู้... แต่ทำไมถึงต้องเลือกสถานที่ที่มันดูเหมือนว่างเปล่าไม่มีอะไร? ยาม : ต้องขอโทษด้วย เพื่อน เราปิดทำการแล้ว เราจะเปิดทำการในวันพรุ่งนี้เช้า...ตอนเวลา... แอนดริวเหลือบสายตาไปทางยามที่เผ้าตลอดทั้งคืนเพื่อทำการสะกดจิต Andrew : คุณออกไปพักเดินเล่นได้ เดี๋ยวเราจะดูแลส่วนนี้ต่อจากคุณเอง ยาม : ซ่าบครับ ตามสบาย Tig : ยอมรับแล้วว่า นี่มันเจ๋งจริง Andrew : เห็นมั๊ยล่ะ? จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:35:31

ความคิดเห็นที่ 12 Tig : ไม่เห็นเข้าใจเลย ที่นี่ก็ไม่เห็นมีอะไรว่างเปล่าโบ๋เบ๋ Andrew : นั่นแหละ พวกมันมีพวกมาใหม่ประมาณร้อยกว่าตนที่กำลังจะตื่น จะมีสถานที่ไหนที่ดีกว่านี้ล่ะ? Andrew : ถึงเวลานั้นก็ย่อมเกิดความโกลาหลตื่นตระหนกสำหรับแวมไพร์หน้าใหม่ที่ตื่นขึ้น พวกมันจำเป็นต้องขังพวกเขาไว้ใน... Professor John : พระเจ้า ห้องขังไง Tig : ม่ะ ไม่เห็น... Professor John : ย้อนความหลังนะ ศาลนั้นก็มีคุกนั้นภายในตัวด้วย ปัจจุบันเป็นห้องขังที่ถูกใช้เป็นที่ฝากขังชั่วคราว หรืออาชญากรที่ยังไม่ได้รับการพิพากษา Andrew : อีกทั้ง เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น หน้าต่างแทบทุกบานเป็นที่บังแสงได้อย่างดี Batman : แล้วเจ้ารู้เรื่องนั้นดีได้อย่างไรกันล่ะ คุณเบ็นแน็ต แบทแมนโผล่มาแบบไม่ซุ่มไม่เสียง พร้อมมีอาวุธติดมือ Batman : ฉันมีคติเรื่องไม่ฆ่าด้วยสิ แต่เมื่อพิจารณาหลักฐาน เจ้าน่าจะตายไปนาน เมื่อนานมาแสนนาน งั้นฉันขอถามอีกครั้ง เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่? ศาสตราจารย์จอห์นเข้ามาห้ามปรามทั้งสอง Professor John : ช่วยพักรบสักครู่หนึ่งก่อน พ่อคุณ ไม่ใช่อย่างทีคุณคิดเลยนะ... Andrew : ไม่เป็นไรแล้วจอห์น สถานการณ์ทุกอย่างไปได้ด้วยเรียบร้อยดี Tig : อย่างกะผีเอ็งสิ! หมอนั่นเป็นแวมไพร์นะ หมอนั่นก็ตกหลุมรักคน คนที่ก่อเรื่องทั้งหมดนี่ด้วยนะ ฆ่าเค้าเลยสิ ถ้าให้ดี ขอหนูเป็นคน จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:36:06

ความคิดเห็นที่ 13 Professor John : เดี๋ยว ก่อนนนน.... Batman : คุณตกอยู่ในภวังค์เขานะ ศาสตราจารย์ ฉันรู้นะ เมื่อก่อนคุณเคยเป็นคนดี ก่อนถูกเขาคนนั้นเปลี่ยนคุณให้เป็น... เฮคิวบัส Professor John : คุณทำตัวให้สมกับเป็นยอดนักสืบหน่อยสิ! ยังไงหรือ?ก็สืบค้นดูสิ! Batman : เขาเป็นแวมไพร์ ชื่อของเขามีปรากฏให้เห็นบันทึกสาธารณะในช่วงเวลา... ฉันเห็นภาพร่างตัวเขาย้อนยุคกลับไปในช่วงสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา และเสื้อผ้า อีกทั้งอายุเขาก็ไม่ได้... Professor : ไม่ใช่ ที่ผมหมายถึงก็คือ หากเขาเป็นสัตว์ร้ายจริงล่ะก็แล้ว... ทำไมเขาถึงยั้งมือไม่ฆ่าคุณเล่า? Batman : ยังไงเจ้าก็ยังเป็นสัตว์ร้ายอยู่ดี แอนดริวกลายเป็นหมอกพร้อมปรากฏตัวทางด้านหลังแบทแมนพร้อมยึดอาวุธ Andrew : ผมไม่ได้เป็นอย่างที่ผมควรจะเป็นนะ สาบานต่อหน้าได้เลยนะ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:36:44

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อหนูหลับตาลง หนูได้ยินเสียงแม่ร้องเมื่อพวกมันฉีกแม่ออกเป็นชิ้นๆ หนูบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่คำอธิษฐาน เพราะคุณแม่ไม่มีทางรอดกลับมาได้อีก เราฆ่าล้างบางพวกมันเพื่อออกตามหาพ่อหนูซึ่งพวกมันใช้เป็นเรื่องเหยียดหยามเรานัก ด้วยประการนั้น พวกมันก็เลยไม่กล้าเปลี่ยนเราไปด้วย ระหว่างที่กำลังรอลงชั้นล่างมีสายตานับร้อยดวงจับจ้องมาที่พวกเขา ยอตัวเองเกินไปใช่มั๊ยล่ะ? เชื่อฉันสิ ว่าความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกรับรู้ร่วมกันได้นะ จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:37:28

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อมาถึงชั้นล่าง คณะก็ได้เจอกับฝูงแวมไพร์ที่หิวกระหาย Andrew : ถอยไป Batman : อย่าขวางทาง เบ็นแน็ต! ทิกพยายามรั้งประตูลิฟต์อย่างสุดความสามารถ แต่ก็ต้านไว้ไม่อยู่ ฝูงแวมไพร์แห่เข้าไปหมายขย้ำเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็ไม่อาจทำได้ ??? : หยุด! จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:38:16

ความคิดเห็นที่ 16 Mary : แอนดริว ชั้นอยากแนะนำคุณให้รู้จักครอบครัวใหม่ซะหน่อย เอาล่ะนะลูกๆ! มาต้อนรับป๊ะป๋ากลับบ้านหน่อยเร็ว! ฉบับต่อไป :  THE END OF THE WORLD AS WE KNOW IT ! จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:39:03

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้า หากอยากอ่านสปอย และข่าวสาร Comic ให้มากกว่านี้ เชิญได้ที่ http://www.comics66.com และ หากต้องการพูดคุยสอบถามเรื่องคอมมิค เชิญได้ที่ http://thaicomicsfan.freeforums.org/index.php จากคุณ : lucaman เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:39:26

ความคิดเห็นที่ 18 จากซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งหมดเท่าที่จะหาได้ ดันเอาแบทแมนมาเนี่ยนะ.. เอาซุป กรีนแลนเทิร์น แมนฮันเตอร์ บูสเตอร์ อะไรก็ได้ยิงปิ้วๆ ก็จบ... จากคุณ : Munch เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 11:23:43

ความคิดเห็นที่ 19 ผมว่าแบทแมนเนี่ยเหมาะแล้ว ก็แม่คุณเล่นมาถึงถิ่น ถ้าไม่ให้แบทแมนออกโรงแล้วจะให้เป็นผู้ใดเล่าครับ จากคุณ : Ninjaadvance เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 12:16:04

ความคิดเห็นที่ 20 ...ไม่รู้สึกกดดันเลย เพราะคนที่ออกโรงคือเฮียแบทนี่แหละ ผมว่าตอนหน้าเฮียแบทไม่ปาระเบิดอัลตร้าไวโอเล็ต แล้วแวมไพร์ทั้งฝูงก็เป็นโกโก้ครันซ์ ก็มีท่าอะไรซักอย่างรับมือแน่ๆ ในฮีโร่ทุกคน คนที่ผมว่าเป็นศัตรูด้วยแล้วซวยที่สุดก็เฮียแบทนี่แหละ จากคุณ : peTOUCHso เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 12:19:36

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ในตัวร้ายทุกคน คนที่ผมว่าเป็นศัตรูด้วยแล้วซวยที่สุดก็เฮียโจ๊กนี่แหละ :) จากคุณ : taroteer เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 13:04:32

ความคิดเห็นที่ 22 เพราะถ้าเอาคนอื่นมาจะกลายเป็นการ์ตูนอภินิหาร สัตว์ประหลาดสู้กันเองนะสิ ป๋าแบทดูเป็นคนธรรมดาที่สุดแล้ว แต่ก็เป็นคนธรรมดาที่โหดที่สุดในเหล่าฮีโร่ด้วยสิ จากคุณ : หมาข้างถนนคนบ้าการ์ตูน เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 13:11:54

ความคิดเห็นที่ 23 แต่เฮียแบทกว่าจะยอมฟังดี ๆ ต้องมีซัดกันก่อนตลอดเลยแฮะ จากคุณ : ton_ck เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 20:15:24

ความคิดเห็นที่ 24 เฮียแบทแกเชื่อใครง่ายๆ ที่ไหนล่ะ  ไม่งั้นเสร็จพี่โจ๊กไปหลายรอบแล้ว จากคุณ : xcessshin เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 14:09:36