ความคิดเห็นที่ 1 อ่านยังไม่จบ โหวตก่อนล่ะกัน จากคุณ : Roxanda เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:40:03

ความคิดเห็นที่ 2 โหวตค่ะ ได้ความรู้ีดีมาก แล้วจริงๆ ทางออกคืออะไรคะในกรณีนี้ ทนายและพระเอกต้องช่วยกันหาหลักฐานมายืนยันว่าเป็นผู้สร้างสรรค์ผลงานจริง ถ้าหาหลักฐานมายืนยันได้ว่าเป็นคนสร้่างสรรค์ผลงาน ก็มีโอกาสชนะคดีใช่ไหมคะ โดยที่หลักฐานนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นการจดลิขสิทธิ์ก็ได้ ดิฉันเข้าใจถูกไหมคะ จากคุณ : ความหมายแท้จริงของความเป็นแม่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:44:20

ความคิดเห็นที่ 3 ชอบมาก ที่เวลาดูละครแล้วเกิดการค้นคว้าหาข้อมูล หรือโต้แย้งกันในเนื้อหาที่ผิด หรือนำเสนอไม่ถูกต้อง แล้วมาช่วยกันนำเสนอ สิ่งที่ถูกต้อง ทำให้รู้ว่า คนดู เรานี่แหละ คือส่วนสำคัญที่สุด ที่จะช่วยกันผลักดันให้ละครไทย ก้าวต่อไป... :) ปล.ไม่มีใครว่าหรอกนะเรื่องจับผิด ดีแล้วด้วยซ้ำ ยิ่งเดี๋ยวนี้ละครไทยเราไปไกลยิ่งต้องพยายามผิดพลาดให้น้อยที่สุด จากคุณ : WANNAXOXOME เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:45:53

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว .... กลายเป็นกระทู้กฎหมายซะงั้น ความจริงผู้สร้างละครควรใส่ใจและให้รายละเอียดถึงงานอันมีลิขสิทธิ์ให้มากกว่านี้ คนดูจะได้ความรู้ไปด้วยไม่ใช่มีแต่อิจฉาริษยา แก่งแย่งชิงดีกันทั้งเรื่อง สำหรับข้อมูลที่ จขกท ให้มาดีมากๆ เลย เป็นความรู้มาก แต่ถึงแม้ว่าพระเอกซึ่งเป็นคนแต่งจะเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ตั้งแต่สร้างสรรค์ผลงานขึ้นมา ถ้าคดีถึงศาลขึ้นมาแล้วไม่สามารถหาพยานหลักฐานใด ๆ มาพิสูจน์ได้ว่าตัวเองเป็นเจ้าของจริง ก็อาจแพ้ได้ แต่ก็เข้าใจว่าการที่กฎหมายกำหนดให้นำไปจดทะเบียนได้ ส่วนหนึ่งก็เพราะสามารถนำมาใช้ในการแสดงความเป็นเจ้าของงานได้เป็นอย่างดีและถือเป็นเอกสารมหาชนอย่างหนึ่งที่ในเบื้องต้นต้องสันนิษฐานว่าถูกต้อง จากคุณ : whatawanna เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:52:22

ความคิดเห็นที่ 5 งึ่มๆ แอบ งงๆนิดหน่อยค่ะ จริงๆก็เข้าใจตามที่เขียนมานะคะ ล่าสุดมันมีกรณีนึงค่ะ คือรู้จักการ์ตูนเรื่องชินจังจอมแก่นมั้ยคะ คือญี่ปุ่นกับจีนพึ่ง มีการฟ้องร้องกันซึง จีนแอบจดลิขสิทธิ์ตัวการ์ตูนชินจังน่ะค่ะ แล้วบริษัทในจีนชนะคดีความและได้คาแรคเตอร์ดังกล่าวไปใช้ได้อย่างถูกกฏหมาย คือทั้งๆที่คนเป็นส่วนมากก็รู้ว่า ชินจังเป็นของญี่ปุ่น แต่พี่จีนจดไปแบบนี้ มันทำได้หรอคะเนี่ย ข่าวเต็มๆ เป็นทีทราบกันดีว่าปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์ในจีนนั้น เป็นที่แพร่หลายอย่างมาก และแก้ไขได้ลำบาก  และล่าสุดคาแรคเตอร์ของเครยอนชินจังก็ได้ถูกบริษัทในจีนทำการจดทะเบียนลิขสิทธิ์เป็นของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากกฏหมายในจีนนั้นมีช่องว่างให้ผู้กระทำสามารถทำได้โดยไม่ผิดกฎหมาย และยังมีอาชีพนายหน้ารับเป็นคนกลางในการดำเนินการจดทะเบียนเครื่องหมายต่างๆอีกด้วย การจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจีนและญี่ปุ่นนั้น ขึ้นอยู่กับว่า ผู้ที่ทำการจดทะเบียนการค้าก่อนจะเป็นผู้ได้ใช้เครื่องหมายการค้านั้น ในขณะที่ ทางฟากอเมริกา สิทธิการใช้จะตกกับผู้ที่ใช้เครื่องหมายการค้านั้นก่อน จากการสำรวจของกระทรวงเศรษฐกิจของญี่ปุ่น พบว่า เครื่องหมายการค้าที่บริษัทในญี่ปุ่นเป็นผู้ผลิต ได้ถูกลอบจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าในจีนกว่า 203 แห่ง ล่าสุดมีการฟ้องร้องการใช้ลิขสิทธ์ตัวการ์ตูน เครยอนชินจัง ซึ่งสุดท้ายแล้ว บริษัทในจีนชนะคดีความและได้คาแรคเตอร์ดังกล่าวไปใช้ได้อย่างถูกกฏหมาย จากผลการตัดสินของคดีความดังกล่าว ทำให้บริษัทต่างๆในญี่ปุ่น ต่างตื่นตัวในการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ามากขึ้น Credit :: www.j-channel.jp กรณีเดียวกันหรือเปล่าเอ่ย ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : all abt เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:07:39

ความคิดเห็นที่ 6 ในจีนเล่ห์เหลี่ยมมันเยอะ แต่อีกสักนิดบริษัทชั่วๆในจีนก็ไม่ตายดีนั่นแหละเพราะใครๆก็รู้ว่าชินจังมาจากไหน และการทำแบบนี้หลังจากผู้แต่งชินจังเสียชีวิตลง มันเท่ากับว่าเป็นการเหยียบย่ำซ้ำเติมคนตายอีก ถ้าบริษัทจีนมันเป็นจีนจริงๆน่าจะรู้ดีว่าไปซ้ำเติมคนที่เสียไปแล้วมันใช่วิสัยของคนจีนจริงๆหรือไม่!! จากคุณ : Pelapear เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:27:33

ความคิดเห็นที่ 7 ที่ว่าได้ลิขสิทธิ์โดยไม่ต้องจดก็จริงนะคะ แต่เวลาฟ้องคดีเราต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าสิขสิทธิ์เป็นของเราซึ่งตรงนี้นำสืบค่อนข้างยาก ยิ่งถ้าไม่มีการแพร่หลายสู่สาธารณะ เช่นแต่งไว้เฉยๆ เก็บไว้แต่มีคนขโมยไปใช้ หลักฐานในการพิสูจน์มันน้อยมาก แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่ในแต่ละกรณีๆไป ต้องดูข้อเท็จจริงและหลักฐานที่มี่ เช่นเป็นต้นฉบับที่มีลายเซ็นต์หรือลายเส้นวาดที่เป็นเอกลักษณ์ ที่มาที่ไปของความคิด เรื่องการฟ้องคดีมันละเอียดอ่อน  ไม่ใช่เราเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วจะชนะทุกกรณีไป หลักฐานบางอย่างน้ำหนักไม่พอศาลก็ไม่ฟัง คนที่จดก่อนย่อมได้เปรียบในการพิสูจน์เพราะคนที่อ้างสิทธิค้านนั้นต้องเป็นผู้พิสูจน์ อย่างเรื่องนี้เราไม่ได้ดู แต่ที่อ่านจับใจความเข้าใจว่า ใช้คำผิดว่าไม่จดไม่ได้ลิขสิทธิ์มากกว่า ซึ่งสิขสิทธิ์เป็นงานที่ได้มาตั้งแต่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างขึ้นมาอยู่แล้ว แต่การสู้คดีในศาลจริงๆ การพิสูจน์พยานหลักฐานต้องมีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้ชนะคดี ถ้าพิสูจน์ไม่ได้หรือพิสูจน์ได้ไม่พอ ทนายก็จะแนะนำให้หาหลักฐานเพิ่มก่อนฟ้องหรือไม่ควรฟ้องให้เสียเวลาค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ก.พ. 55 16:06:56 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 15:09:31 จากคุณ : kakanoky เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 01:00:34

ความคิดเห็นที่ 8 เห้ยเรื่องจริงหรือเนี่ย !!! ที่ชินจังโดนจีนจดลิขสิทธิ์ในการใช้ตัวการ์ตูนไป OMG ไม่อยากเหมารวม แต่เจอกรณีแบบนี้ ให้ตายสิ หน้าหนาโครตๆ ขโมยของเค้ามาไร้ยางอายสุดๆ ขอให้คนที่ทำมันล่มจมทีเถอะ น่ารังเกียจสุดๆ -*- แต่เจอกรณีศึกษาแบบนี้เข้าไป ญี่ปุ่นเองก็คงมีการปรับแก้กฏหมายการจดทะเบียนการค้าเองล่ะมั่ง แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 08:47:51 จากคุณ : chivu เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 01:06:23

ความคิดเห็นที่ 9 อืม...กรณีของชินจังเนี่ย... ถ้าจำไม่ผิด มันเหมือนกับว่าจะมีมาตราหนึ่งมั้งคะ ที่พูดถึงว่า ลิขสิทธินั้นไม่ครอบคลุมทุกประเทศ คืออันนี้ต้องออกตัวก่อนเลยว่าจำไม่ค่อยได้ (เรียนมานานแล้วอ่ะ) แล้วจีนเนี่ย...เหมือนจะไม่ค่อยไปลงนามอะไรกับเค้าหรอก เพราะงั้นประเทศอื่นๆ เลยหาทางจัดการกับจีนไม่ได้น่ะค่ะ เลยได้แต่ทำอย่างอื่นแทน เช่น บอยคอตของหรือสินค้าบางอย่าง อันนี้คือเราจำไม่ได้จริงๆ นะคะ อย่างที่บอกว่าเรียนมาก็นานแล้ว และไม่ได้ใช้ กม. นี้ (ใช้เหมือนกันแต่ไม่ขนาดระหว่างประเทศ) มันก็เลยหลงๆ ลืมๆ ไปบ้างแล้ว ถ้าผิดอะไรก็แก้ได้นะคะ กรณีของที่จีนทำ สมมุติว่าเปลี่ยนเป็นของบางอย่างแทน เช่นตัวการ์ตูนบางอย่าง หรือสินค้าบางอย่าง แล้วเราต้องการตีตลาดที่นั่นเช่นกัน ก็ต้องเปลี่ยนโลโก้ เปลี่ยนยี่ห้อ เปลี่ยนลักษณะสำคัญของสินค้าเราเองอ่ะค่ะ เพราะลิขสิทธิงานเรากลายเป็นของเขา (เฉพาะในประเทศเขา) ไปซะแล้ว .......................... เพิ่มเติมค่ะ คือ กม.ทรัพย์สินทางปัญญาเนี่ย ในระดับระหว่างประเทศจะมีอนุสัญญาหลายๆ ตัวที่จะควบคุมเรื่องนี้ไว้ ซึ่งจะใช้บังคับกับประเทศที่เป็นภาคีในอนุสัญญา ยกตัวอย่างนะคะ ไทยกับฝรั่งเศสเป็นภาคีในอนุสัญญาที่ยกมาให้ดูต้นๆ ข้อความ แล้วทีนี้มีการละเมิดลิขสิทธิ์ที่ไทย ก็ถือว่าผู้ทำละเมิดที่ไทยเป็นคนทำผิด จัดการตาม กม. ไทยเลยนะคะ ว่าด้วยการละเมิดลิขสิทธิ์เลย แต่ว่าจีนนั้นเท่าที่ทราบ จีนไม่ค่อยเข้าเป็นภาคีอะไรพวกนี้มากหรอกค่ะ เลยยังสามารถละเมิดของคนอื่นเค้าได้อย่างหน้าตาเฉย เหอะๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 21:23:01 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 01:13:42 จากคุณ : ส้มเช้งเองจ้า เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 01:09:42

ความคิดเห็นที่ 10 โหวตเลยค่ะได้ความรู้ดีจริงๆ จากคุณ : mini_me_yo เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 01:12:57

ความคิดเห็นที่ 11 เอาพี่ครับ รบกวนช่วยดูในแง่ในเรื่องด้วย ผมงง มากเอ้าถ้าพระเอกฟ้องได้แล้วจะชนะหรอ เพราะพระเอกไม่มีหลักฐานอะไรเลย ถ้าขึ้น โรง ขึ้นศาลอีกฝ่ายเขาไม่หาว่ามั่ว หรือขี่ตู่เอาหรอ แถมพยานของพระเอก ก็ดันเป็นคนของเขา ก็เห็นทนายเขาก็พูดนะว่าสู้ได้ แต่ยาก ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้นิ แต่ฝ่ายพระเอกขาดหลักฐานที่มีน้ำหนักเท่านั้นนิ หรือว่าสามารถฟ้องได้เลยอะ ถ้าในกรณีที่เราสร้างขึ้นมา แม้ว่าจะไม่ได้จดก็ตาม จากคุณ : micmon (MicMon) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 02:31:25

ความคิดเห็นที่ 12 เข้าใจค่ะว่าสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ผลงานทันทีโดยไม่ต้องจดทะเบียน  หลายๆคนถึงเลินเล่อไม่ยอมจดไงคะ  ซึ่งถ้าถูกขโมยผลงานไป  มันก็ยากอยู่นะ ว่าเป็นเจ้าของผลงานจริงๆ เพราะฝ่ายตรงข้าม เขาก็อ้างได้ว่าเขาแต่งเอง แถมออกสื่อแล้วด้วย อาจจะจดลิขสิทธิ์ไปแล้วด้วย โอกาสที่พระเอกจะชนะน่าจะน้อยนะคะ แถมทุ่มเครื่องโน๊ตบุ๊คไปแล้วด้วย ไม่รู้ว่าไฟล์งานจะยังอยู่หรือเปล่า เพราะเห็นดูทำท่าจะลบๆๆหลายที ในเรื่องทนายเค้าก็พยายามจะช่วยนะคะ ไม่ได้บอกว่าไม่ได้เลย แค่โอกาสน้อยเพราะไม่มีหลักฐาน ไม่ได้จดลิขสิทธิ์  และคนที่พอจะเป็นพยายามก็มีแค่คนของพระเอก คุณปิยะรักษ์พอจะแนะนำได้ไหมคะ ว่าถ้าฟ้องได้เลย จะเอาหลักฐานตรงไหนไปชนะได้บ้างคะ  รบกวนขอเป็นความรู้ด้วยค่ะ จากคุณ : Arie_Jar เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 03:17:14

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ได้อ่านกระทู้ละเอียดดี แต่รีบเข้ามาตั้งแง่ก่อนเลยว่า แล้วกรณีนักแต่งเพลงที่เสียสิทธิ์ให้ค่าย หรือหลังเจ้าของเสียชีวิต 50 ถึงจะกลายเป็นของสาธารณะ รวมทั้งความแตกต่างของแต่ละประเทศ เรื่องจีนกับชินจัง เอ่อ! ถ้าเป็นความจริงล่ะก็ เดี๊ยนได้ข้อน่ารังเกียจของจีนเพิ่มอีกข้อแล้วล่ะ หลังจากเห็นความหัววอกหัวหมอในหลาย ๆ กรณี ไม่รู้จะประณามยังไงแล้ว ได้แต่สงสารคนญี่ปุ่น เรื่องอาศัยช่องโหว่กฎหมายหาผลประโยชน์เข้าประเทศตัวเองนี่รู้สึกเกาหลีใต้ก็ทำนะ แต่เบากว่าจีนเยอะ ถ้าเป็นมุมจีนในเว็บบางเว็บคงจะแซ่ซ้องสรรเสริญว่าจีนฉลาดแต่ไทยโง่ที่ไม่ทำ สงสารดวงวิญญาณของ อ.โยชิโตะ เคโรโระ ปะทะ ฝูวา ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 06:54:27

ความคิดเห็นที่ 14 อืม คนเขียนบทสมัยนี้ทำงานลวกๆไม่ได้แล้วนะ จากคุณ : atiporn เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:09:30

ความคิดเห็นที่ 15 อ่าวแล้วถ้าไม่จดไว้ก็ไม่มีหลักฐานรึเปล่าคะ แล้วจะสู้กะอีกฝ่ายที่ขโมยงานไปได้ไง งง แล้วถ้ามันเกิดหัวหมอ ขโมยงานไปแล้ว เอาไปจดลิขสิทธิ์เป็นของมันเอง จะเอาไรไปสู้มันอ่ะคะ ในเมื่อผลงานก็ไม่เคยออกเผยแพร่ให้ใครเห็น ดังนั้น เพื่อกันเหนียว เราคิดว่ามันควรจะต้องจดลิขสิทธิ์ไว้มั้ยอ่ะคะ? คุณทนายมาตอบด้วยนะคะ เราสงสัยอ่ะ จากคุณ : ก๋วยเตี๋ยวหน้าใส เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 08:52:26

ความคิดเห็นที่ 16 ละครหลอกคนดูไม่ได้ จากคุณ : อยากเขกหัวตัวเอง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:09:32

ความคิดเห็นที่ 17 #15 ผู้สร้างสรรค์ผลงานได้ลิขสิทธิ์ในผลงานนั้นทันทีที่สร้างสรรค์ผลงาน โดยไม่ต้องไปจดลิขสิทธิ์ เพื่อป้องกันปัญหาแย่งผลงานกัน ดังนั้น  กรมทรัพย์สินทางปัญญาจะมีหน่วยงานรับบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับผลงานอันมีลิขสิทธิ์ จากคุณ : tong^kern เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:11:07

ความคิดเห็นที่ 18 เวลาทำงานอะไรที่เราเป็นผู้สร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่คนเดียวน่าจะมีการคัดลอกมาอีกฉบับหนึ่ง เขียนวันที่ทำ เขียนชื่อเราเก็บไว้หน่อยก็ดีนะคะ เพราะเวลาเกิดมีกรณีงานเราโดนลอกจะได้มีหลักฐานยืนยันได้ เผื่องานเสีย งานหายอะไรได้ด้วย พึ่งทราบว่าบางประเทศจะได้ลิขสิทธฺ์ต่อเมื่อไปจด นึกว่าเหมือนกันทุกประเทศที่ว่าจะเกิดพร้อมกับผลงาน ส่วนจีนนี่ก็เป็นชาติที่คนทั่วไปก็รู้ว่าชอบก็อป ก็คงต้องระวังกันเยอะขึ้น จากคุณ : น้ำค้างเเก้ว เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:26:54

ความคิดเห็นที่ 19 ลิขสิทธิ์เกิดทันทีที่สร้างสรรค์ก็จริง ปัญหาคือ สร้างสรรค์แล้วไม่มีใครรู้ว่าเราสร้างสรรค์ แล้วคนอื่นที่นำผลงานเราไปเผยแพร่ คนทั่วไปใครจะไปรู้ว่าเป็นผลงานเรา แล้วถ้าเราบอกว่า เราเป็นคนคิด แต่เราไม่มีหลักฐาน แต่คนที่เอาผลงานเราไปดันมีหลักฐานมากกว่าเรา เราจะเอาอะไรไปสู้หล่ะ ลิขสิทธิ์จะเกิดขึ้นตอนไหน ถ้ามันไม่มีหลักฐาน ว่าเป็นผลงานเราจริง มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร จากคุณ : คนดี มีคุณธรรม ค้ำจุนโลก เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:27:15

ความคิดเห็นที่ 20 นั่นดิครับ ถ้าไม่จดไว้... แล้วอย่้างนี้แมวน้ำที่ไหนก็อ้างได้ทั้งนั้นสิครับว่าเป็นผลงานของตน? จากคุณ : ebonydevil เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:41:23

ความคิดเห็นที่ 21 ผมว่าในเรื่องมันหมายถึงโอกาสชนะคดียาก เพราะไม่ได้จดลิขสิทธิ์ ทำให้ไม่มีหลักฐานยืนยันไปต่อสู้คดีไม่ใช่หรอครับ ไม่ได้หมายความว่าเพลงนายฑูรไม่มีลิขสิทธ์ เวลาสู้คดีในชั้นศาลเค้าต้องใช้พยานหลักฐานไม่ใช่หรอครับ พระเอกไม่จด ก็ไม่มีหลักฐานอ่ะดิ จากคุณ : Mr.Sarah เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:49:16

ความคิดเห็นที่ 22 ผมก็เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าผลงานทางศิลปะทั้งหลาย เช่น ภาพวาด เพลง ภาพถ่าย ฯลฯ มีลิขสิทธิ์ติดตัวมันอยู่แล้ว...ไม่ต้องไปจดทะเบียน เพราะส่วนตัวผมก็เป็นคนชอบถ่ายภาพ...เคยอ่านกรณีเอาภาพถ่ายไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตก็เห็นว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์เหมือนกัน ทั้งๆ ที่ภาพนั้นก็ไม่ได้จดทะเบียน ก็เลยงงๆ กับละครเมื่อคืนอยู่เหมือนกัน ขอบคุณ จขกท. ที่ให้ความกระจ่างครับ จากคุณ : Into the Groove เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:57:58

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบๆๆๆ ได้ความรู้มากกับงานสายอาชีพแบบนี้ แต่เราว่าจดไว้ก็ดีนะคะ เผื่อวันข้างหน้ามีคนเอางานเราไปใช้ จะได้มีหลักฐานอะเนอะ จากคุณ : Sweetneko เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:06:38

ความคิดเห็นที่ 24 ทำไว้ที่บ้าน เงียบๆๆ มีคนโขมยไปเปิดตัวใหญ่โต แล้ว เรามาบอกว่า นี้มันของเรานะ เราเป็นคนคิด แต่ไม่มีหลักฐานอะไร ซักอย่าง ขอโทษนะ แบบนี้ ใครอยากได้ ลิขสิทธิ์ อะไรก็แค่ไปยืนเถียงว่า ฉันเป็นคนคิดเอาของฉันมานะเหรออออ เหอเหอ ผมว่ามันเป็นความคิดที่ผิดมากก ในเมื่อไม่มีหลักฐานต่อให้คุณเป็นคนคิด คนสร้างสรรค์มา แล้วถามหน่อย ใครจะไปเชื่อคุณ  ลิขสิทธิ์ ถ้าไม่มีการเผยแพร่ ไม่มีการจด ก็เหมือนว่า มันไม่ใช่ลิขสิทธิ์ นั้นและคุณ หนังเขาก็ แจกแจงถูกกแล้วนิ ... . จากคุณ : Hayclub เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:08:03

ความคิดเห็นที่ 25 จริงๆแล้วลิขสิทธิ์น่าจะตกเป็นของคนที่จดก่อน จริงๆนะ แต่ถ้าผลงานนั้นเป็นที่รู้ต่อสาธารณชนแล้ว ก็ควรจะเป็นข้อยกเว้นว่านี่คืองานเรา จากคุณ : all abt เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:15:39

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณจขกท.มากค่ะ ที่มาบอกข้อมูล อย่างนี้ ละครน่าจะให้ทนายบอกข้อกฎหมายที่ถูกต้องนะ แล้วจะมีข้อขัดข้องอะไรก็ว่าไป เช่น พระเอกโมโหลบทิ้งไปหมดแล้ว เพราะถ้าจะฟ้องกันจริงๆ ทางนายอิทธิก็น่าจะลำบากเหมือนกัน จะเอาใครมาอุปโลกเป็นคนแต่งได้ วัตถุดิบการแต่งก็ไม่มีซักอย่าง จากคุณ : S77 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:29:48

ความคิดเห็นที่ 27 ผมว่าในละครก็ไม่ได้ผิดนะ เรื่องราวในละครคือ พระเอกแต่งเพลงเก็บไว้ ยังไม่เคยไปเผยแพร่ที่ไหนมาก่อน มีแต่พรรคพวกพระเอกที่รู้กัน พระเอกเก็บผลงานไว้ในคอมพิวเตอร์ กับเขียนใส่กระดาษ ต่อมาผู้ร้ายซึ่งเป็นเจ้าของค่ายเพลง ได้ให้ลูกน้องแอบเข้าไปขโมยผลงานที่บ้านพระเอก โดยที่พระเอกไม่รู้ ไม่มีใครรู้ ผู้ร้ายได้นำเพลงนั้นไปดัดแปลงเนื้อร้องเพียงเล็กน้อย และนำไปออกอัลบั้มให้กับนางเอก ซึ่งนางเอกก็ไม่รู้เช่นกันว่าเป็นเพลงที่พระเอกแต่ง เพลงนี้เริ่มดัง ถูกทำเป็นมิวสิควีดีโอ ออกอากาศ ติดชาร์ต เพลงฮิต พระเอกมารู้ว่าโดนขโมยผลงานก็เมื่อเห็นมิวสิควีดีโอเพลงของตัวเองผ่านหน้าจอโทรทัศน์ ฝ่ายพระเอกจึงไปปรึกษาทนาย ทนายบอกว่า คดีนี้ฟ้องได้ แต่จะชนะหรือไม่ ไม่รู้ เพราะฝ่ายพระเอกไม่ได้จดลิขสิทธิ์เอาไว้ก่อน ไม่ได้มีหลักฐานอะไรที่ชี้ชัดว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่พระเอกแต่ง ที่มีก็เพียงแค่พยานบุคคล หากต้องการฟ้องร้องก็ฟ้องได้ ชนะหรือไม่ไม่รู้ จึงต้องขอเวลารวบรวมหลักฐานเพิ่มเติมก่อน ..... ปล. ผมว่า ก็ถูกของทนายในละครแล้วนี่ครับ เพราะเขากล่าวถึงเรื่องลิขสิทธิ์และก็พยานหลักฐานด้วย ว่าพระเอกไม่มีทั้ังสองอย่าง ฟ้องได้ แต่เรื่องจะชนะคงจะยาก ต้องหาหลักฐานเพิ่้มเติมก่อน ถ้าพระเอกไปจดลิขสิทธิ์ไว้ก่อน มันก็ง่ายกว่าไม่ใช่เหรอครับ ที่จะมีหลักฐานให้ชนะคดี หรือว่าลิขสิทธิ์ไม่ได้ช่วยเลยแม้แต่นิดเดียว ในกรณีที่พิสูจน์ไม่ได้ว่าใครแต่งเพลงขึ้นมาก่อนไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด ลิขสิทธิ์ไม่ถูกนำมาพิจารณาเลยหรืออย่างไร แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 10:59:48 จากคุณ : who_am_i(J) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:32:31

ความคิดเห็นที่ 28 สงสัยเหมือนคห.27 เช่นกันค่ะ ถ้าแต่งเพลงไว้แล้ว แต่ไม่มีการนำไปเผยแพร่ แค่แต่งเก็บไว้เฉยๆ แล้วมาโดนขโมยไป อย่างนี้ถ้าฟ้องร้อง ผลจะเป็นยังไงคะ จากคุณ : Italian grayhound เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:00:44

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่ได้ดูละคร แต่เข้าใจ จขกท ที่ต้องการสื่อว่าลิขสิทธิเป็นของผู้สร้างสรรค์ทันที ไม่ต้องจดหรือออกนำแสดง เรื่องการพิสูจน์ความเป็นเจ้าของก็ว่ากันไป คุณเขียนไว้ในเศษกระดาษ พิมพ์ในคอม บันทึกเสียงไว้ฟังเอง ลง blog ส่ง email ให้คนอื่นๆ ดู ฯลฯ เป็นหลักฐานได้ทั้งนั้น ผมทำสำนักพิมพ์หนังสือเรียน การจะจ้างอาจารย์สักคนเขียนตำราให้เรานี่ต้องระวังมาก ไม่ได้กลัวว่านักเขียนจะฟ้องเราเพราะสัญญามาตราฐานอยู่แล้ว แต่ที่คุมยากมากคือการที่นักเขียนไปลอกงานคนอื่นๆ มาก็อปปี้/ดัดแปลงแล้วเอามาขายเรา ในทางปฏิบัติมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในการเช็ค จากคุณ : แฟนสวย เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:11:14

ความคิดเห็นที่ 30 อืม...ไม่ได้ดูละครเรื่องนี้แฮะ ไม่ได้ศึกษากฎหมายลิขสิทธิ์ แต่เรียนรู้จากหนังเหมือนกัน เคยดู Ally Mcbil  เคสคล้ายๆ งี้ ตัวละครคิดสิ่งประดิษฐ์ขึ้นมาแล้วเอาไปคุยกับญาติ ญาติก็รีบชิงไปจดลิขสิทธิ์ผลิตออกขายเสียก่อน ตอนหลังตัวละครนั้นหาหลักฐานมายืนยันได้ว่า ตัวเองคิดค้นไอเดียนี้ขึ้นมาก่อนที่ญาติจะแอบอ้าง มีวิดีโองานเลี้ยงบันทึกภาพที่ตัวละครนั้นพูดถึงสิ่งประดิษฐ์ที่ว่าในเวลาก่อนที่ญาติตัวแสบจะขโมยผลงานไป สรุปว่าจดลิขสิทธิ์ก่อนหลังไม่ได้ทำให้ชนะหรือแพ้คดี อยู่ที่การหาหลักฐานมายืนยันว่าใครคิดขึ้นก่อน ถ้าทนายในเรื่องต้มยำฯ นั่นคิดว่าคดีนั้นจะแพ้แน่ เพราะพระเอกไม่สามารถหาหลักฐานมายืนยันว่าตัวเองคิดขึ้นก่อน ฝ่ายที่แอบอ้างชิงจดลิขสิทธิ์ก่อนก็ชนะไป แบบนี้ทนายก็คิดไม่ผิด แต่ถ้าเพราะทนายใช้คำพูดไม่กระจ่าง แทนที่จะบอกว่า แพ้แน่เพราะพระเอกไม่มีหลักฐานว่าตนเองเป็นเจ้าของไอเดีย กลับบอกว่าแพ้แน่เพราะไม่ได้จดลิขสิทธิ์ก่อน แบบนี้ทนายก็พูดผิด จากคุณ : ลูกคนกลางเป็นเด็กดี เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:12:00

ความคิดเห็นที่ 31 เดี๊ยนก็คิดเหมือน #15, #19 และ #24 ถ้าเป็นกรณีแบบในละคร คุณ จขกท. จะว่าความให้เขายังไง? จากคุณ : Pranapee Network เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:12:40

ความคิดเห็นที่ 32 อย่างเพลงของครูเอื้อ เมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว ทายาทมาขอเก็บค่าลิขสิทธิ์เพลง ยังมีการโต้แย้งกันเลยว่าเป็นสิทธิของกรมประชาสัมพันธ์ เพราะครูเอื้อแต่งในขณะที่เป็นลูกจ้างกรมประชาสัมพันธ์ ยกเว้นบางเพลงที่หาหลักฐานมาโต้แย้งได้ว่าท่านแต่งนอกเวลาราชการ ถ้าไม่อยากวุ่นวาย หาหลักฐานสารพัด ก็ไปจดทะเบียนสิทธิเสียก็แค่นั้น ข้อเท็จจริงในละครถูกต้องแล้วครับ จากคุณ : Madmankrub เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:15:25

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่เกี่ยวกับลิขสิทธิ์ แต่อยากรู้ว่า ถ้าพระเอกมีหลักฐานว่า มีคนเข้ามาขโมย เพราะรู้สึกแม่นางเอกจะใช้มือถือถ่ายรูปไว้ได้นะ แต่ถ้าไม่ชัดเจนว่าขโมยอะไร จะบอกว่ามาขโมยเพลงได้หรือเปล่า หลักฐานนี้จะใช้ยันเรื่องลิขสิทธิ์ในศาลได้มั้ยคะเนี่ย จากคุณ : OkeyLa เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:19:15

ความคิดเห็นที่ 34 @27  จากคุณ : Guga เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:25:23

ความคิดเห็นที่ 35 ลิขสิทธิ์ - คุ้มครองผลงานของผู้สร้างสรรค์ ประเภท วรรณกรรม นาฏกรรม ดนตรี โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ งานแผนกวิทยาศาสตร์และศิลปะ - คุ้มครองตั้งแต่สร้างสรรค์งานจนตายและต่อจากตายไปอีก 50 ปี (ไม่ต้องไปจดทะเบียน) - หากถูกละเมิดลิขสิทธิ์ไปฟ้องศาลทรัพย์สินทางปัญญา และการค้าระหว่างประเทศ สิทธิบัตร - คุ้มครองผลงานที่เป็นสิ่งประดิษฐ์+การออกแบบผลิตภัณฑ์ (รูปร่าง+ลงลาย/สี) ที่ต้องมีการสร้างสรรค์ขึ้นใหม่ - หากเป็นสิ่งประดิษฐ์ขั้นไม่สูงมาก ไปจดทะเบียนเป็นอนุสิทธิบัตร - คุ้มครองเมื่อไปจดทะเบียน สิ่งประดิษฐ์คุ้มครอง 20 ปี การออกแบบคุ้มครอง 10 ปี อนุสิทธิบัตรคุ้มครอง 6 ปี ปล.หากการที่เราสร้างสรรค์ผลงานอะไรขึ้นมาแล้วต้องไปจดลิขสิทธิ์ทั้งๆที่กฎหมายบอกไว้ชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่จำเป็นต้องไปจด เพราะนับตั้งแต่วันที่เราสร้างสรรค์ผลงานเราก็ถือเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์โดยสมบูรณ์อยู่แล้ว นั่นหมายความว่ากฎหมายของประเทศเราต้องได้รับการปรับปรุงอย่างมากเลยสิ? และเรื่องการฟ้องศาล ศาลคงไม่โง่พอที่จะไต่สวนว่าใครเป็นเจ้าของตัวจริงผิดพลาด ของอย่างนี้มันพิสูจน์ได้อยู่แล้วค่ะ จากคุณ : เจ๊กึม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:38:50

ความคิดเห็นที่ 36 คห.35  ศาลท่านไม่โง่จริงๆอย่างที่คุณว่าครับ แต่หลายๆกรณีมันพิสูจน์ไม่ได้จริงๆครับ เหมือนถ้าเขียนนิยายโพสต์ลงบล็อค เรายังเอาวันที่ในบล็อคมาเป็นหลักฐานได้ แต่ถ้าแต่งในกระดาษ ไม่มีการเผยแพร่ แล้วโดนขโมยไปทั้งกระดาษ แล้วไม่มีก๊อปปี้อื่นเลย ศาลฉลาดแค่ไหนก็ยืนยันไม่ได้หรอกครับ ว่าใครเป็นเจ้าของผลงาน มันไม่จำเป็นต้องไปจดก็จริงครับ  แต่จำเป็นต้องมีหลักฐานอะไรซักอย่างยืนยัน กฎหมายบอกไว้ชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่จำเป็นต้องไปจด แต่มันต้องทำให้รู้ครับว่ามันเป็นของเรา ซึ่งบางครั้งมันพิสูจน์ได้ และบางครั้งมันก็พิสูจน์ไม่ได้ครับ แต่จริงๆกรณีไม่มีหลักฐานนับเป็นส่วนน้อยครับ  เพราะคนสร้างผลงาน ยังไงก็มักจะมีหลักฐานอะไรซักอย่างอยู่แล้ว จากคุณ : คนดี มีคุณธรรม ค้ำจุนโลก เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:59:16

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณสำหรับความรู้ด้านกฎหมายค่ะ เคยดูซีรีย์เกาหลีเรื่องนึง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเรื่อง "ฝันสูง" ประเด็นก็คือพระเอกโดนขโมยลิขสิทธิ์เพลงเหมือนกัน พระเอกต่อสู้โดยนำหลักฐานที่เป็นกระดาษร่างทั้งเนื้อเพลงและทำนอง ที่มีอยู่ ไปแสดงต่อศาลแล้วก็ชนะคดีค่ะ ถ้าผิดเรื่องต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วยค่ะ จากคุณ : nuugoy เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:13:00

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าอย่างงั้น พวกเราชาว Pantip ที่โดนละเมิดบ่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปถ่าย หรือ งานออกแบบ Design ที่ทำไว้แล้ว แต่โดนฉกไป ดัดแปลง เพิ่มเติม หรือ ตัดโลโก้ออก   นั่นย่อมหมายความว่า เราจะสามารถเอาผิด ผู้ละเมิด ได้เต็ม ๆ เหมือนกันใช่หรือไม่คะ จำได้ว่า ไม่นานมานี้มีคนมาโพสเรื่องออกแบบโปสเตอร์ คอนเสริตเร็กเก้ อะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ จขกท. ช่วยอธิบายทีค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : กิ่งท้อ...บนยอดหญ้า เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:44:11

ความคิดเห็นที่ 39 คห.38 เอาผิดได้ครับ ยิ่งบริษัทออกแบบที่หากินด้วยการตัดแปะรูปทั้งหลายนี่โดนกันหมด ทั้งรูปถ่ายวัตถุ รูปถ่ายสิ่งมีชีวิต แต่ในไทยไม่ค่อยจริงจังกับเรื่องนี้ซักเท่าไหร่ ตอบตามความรู้จากประสบการณ์นะครับ ไม่ใช่ความรู้โดยตรง ---------------------------------------------------------------------- เมื่อคืนที่ดูผมก็ยัง งงๆ อยู่เหมือนกัน ว่าทำไมถึงฟ้องไม่ได้ ทั้งๆที่เป็นคนเริ่มคิด มาเจอกรัทู้นี้ถึงบางอ้อเลย จากคุณ : SDKaizar เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:54:57

ความคิดเห็นที่ 40 ตอบ คห.27 ถ้าจำไม่ผิด ในละครหลังจากพระเอกรู้เรื่องแล้วก็ไปถล่มโน๊ตบุ๊คทันที หลักฐานมันเลยหายไปนิครับ ถ้าเกิดพระเอกไม่ได้โยนโน๊ตบุ๊คทิ้ง ผมว่าฟ้องร้องได้นะครับ ถ้าจะคิดให้ลึกเลยก็จะมีคำถามว่า "ทำไมถึงไม่ไปกู้ข้อมูลเพื่อสู้คดี" ล่ะมั้ง? ตอบตามความรู้จากประสบการณ์นะครับ ไม่ใช่ความรู้โดยตรงเช่นเดิม ผิดพลาดประการณ์ใด ขออภัย จากคุณ : SDKaizar เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:58:46

ความคิดเห็นที่ 41 โห ได้ความรู้ขึ้นมาอีก แต่อยากจะรู้อีกจัง พอดีได้ดูหนังผู้สร้าง Facebook ในหนังมันจะมีการฟ้องร้องจากคู่แฝดกับเจ้าของ Facebook ในเรื่อง ซึ่งเท่าที่ดูตอนแรกๆ แฝดกับเพื่อนอีกคนคิด concept เพื่อสร้างขึ้นมาก่อน แต่เหมือนเจ้าของ Facebook  นำไปต่อยอดความคิดแล้วก็สร้าง Facebook ออกมาจนสำเร้จแล้วไปจดลิขสิทธิ์เลย แบบนี้ถือว่า ละเมิดลิขสิทธิ์ด้วยหรือเปล่า แต่เท่าที่อ่านๆ ด้านบนมา ถ้ายังไม่ได้ผลิตเป็นชิ้นงานออกมา เป็นแค่ความคิดไม่น่าผิดลิขสิทธิ์ใช่หรือเปล่าค่ะ จากคุณ : ptuengeun เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:06:12

ความคิดเห็นที่ 42 "ลิขสิทธ์เกิดทันทีที่สร้างสรรค์ผลงาน... ไม่ต้องไปจดทะเบียนอะไรนะครับ" แล้วใครจะไปรู้ละครับ ว่าไอ้ลิขสิทธิ์ที่เกิดขึ้น มันเป็นของใคร ? -- เข้าใจครับว่าผลงานทุกอย่างย่อมมีลิขสิทธิ์เป็นของตัวมันเอง แต่คำถามคือ ใครละที่เป็นเจ้าของ ? ในเรื่องของภาพถ่าย ถ้าคุณเคยนำภาพของคุณไปเผยแพร่ในเวปไหนมาก่อน นั่นคือการประกาศความเป็นเจ้าของอยู่แล้วครับ เพราะฉนั้นถึงมีใครก๊อปรูปของคุณไปเผยแพร่ต่อ คุณก็สามารถฟ้องร้องได้ แต่ใรทางกลับกัน ถ้าคุณไม่เคยนำรูปที่คุณถ่ายไปเผยแพร่ต่อสาธารณชน แล้วอยู่ ๆ วันดีคืนดีมีมือดีเอารูปของคุณไปแต่งหน่อย แล้วประกาศว่าเป็นรูปของเค้าเอง แล้วคุณจะทำอะไรได้ ? อีกกรณีหนึ่ง ยังจำเรื่องกรณี "พันธุ์ข้าวหอมมะลิ" ของไทยได้ไหมครับ ไทยทำ ไทยคิด ไทยปลูกเองแท้ ๆ แต่อยู่ ๆ อเมริกาปรับปรุงเติมสารให้ความหอมลงไปนิดหน่อยก็จะเอาไปอ้างจดสิทธิบัตร จำได้ว่าตอนนั้นไทยเองต้องรีบไปขอขึ้นทะเบียนประกาสความเป็นจำของก่อน มีการฟ้องร้องและวิ่งเต้นมากมาย สุดท้ายไทยก็ได้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของมาอย่างเส้นยาแดง ซึ่งสิทธิบัตรใบนี้นี่เองที่ครองคลุมไม่ให้ชาติอื่นทำการวิจัยใด ๆกับข้าวหอมมะลิไทยได้อีก ไม่ว่าจะกระบวนการใด ๆ นี่คือความจำเป็นของการจดลิขสิทธิ์กับสิทธิบัตร ผมไม่ได้ติดละครแต่อย่างใด และไม่ได้จงใจเข้าข้างละครนะครับ ผิดพลาดประการใด ขออภัยมาด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 13:30:09 จากคุณ : TOSHy เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:08:41

ความคิดเห็นที่ 43 สรุปทนายในละครพูดไม่ชัดเจนซินะคะ เพราะต้องพูดว่าเขาไม่มีหลักฐานว่าเป็นตัวจริง ไม่ใช่เพราะไม่ไปจดลิขสิทธฺ์ ส่วนพระเอกก็โง่มากที่ทำลายคอม ทั้งที่เผื่อมีหลักฐานอะไรบ้าง ถ้ากู้ข้อมูลจากคอมไม่ได้ก็ให็โทษตัวเองเถอะ จากคุณ : น้ำค้างเเก้ว เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:11:58

ความคิดเห็นที่ 44 ทนายในละครน่าจะพูดถูกแล้วนะคะ เพราะไม่ได้ไปจดไว้ ถ้าพวกอัพลงบล็อกที่มีวันที่เชื่อถือได้ ไม่ปรากฏว่ามีการ edit เพื่อ update อันนี้กฎหมายจะคุ้มครองทันที เท่าที่นึกออก กรณีซอฟท์แวร์คอมพิวเตอร์ กฎหมายคุ้มครองทันทีก็จริง แต่เราต้องไปจดลิขสิทธิ์ไว้ที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ แล้วเขาจะขอหลักฐานอย่างหนึ่งคือโค้ด 10 บรรทัดแรก กับ 10 บรรทัดสุดท้ายเอาไว้ กรณีพวกเพลงต้องจดไว้ เพราะนักแต่งก็มักจะขายให้ค่ายเพลง สุดท้ายค่ายเพลงก็เป็นเจ้าของ ถ้าไม่จด ไม่เผยแพร่ต่อสาธารณะให้มีประจักษ์พยาธิ เอ๊ย! พยาน แบบพระเอกในละคร โอกาสชนะคงจะยากแน่ ๆ จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:46:25

ความคิดเห็นที่ 45 "ลิขสิทธิ์เป็นสิทธิที่เกิดขึ้นทันทีที่มีการสร้างสรรค์ผลงานขึ้น" ไม่น่าจะใช้ได้กับทุกกรณีนะ  เหมือนจะมีเนื้อหาสาระปลีกย่อย  ที่จำแนกแจกแจงรายละเอียดของผลงานสร้างสรรเพิ่มเติม  เพราะแต่ละเคสมันก็ไม่เห็นกัน  อย่างภาพวาดอันนี้ฝีแปรงมันบ่งชี้ชัดได้ว่าใครเป็นคนวาด  แต่กับการแต่งเพลงแล้วหายไป  น่าจะมีข้อย่อยมาช่วยซับพอร์ทอีกชั้นหนึ่ง  เพื่อปกป้องการแอบอ้างสิทธิ ไม่งั้นวุ่นวายแย่เลย  จะเป็นช่องทางให้คนมาโมเมทึกทักว่าเป็นของตนอยู่ร่ำไป  ด้วยเหตุนี้กระมัง  จึงได้มีกฏหมายลิขสิทธิ์เกิดขึ้น สรุป... ในความคิดเห็นของตนเอง  บทละครตำยำลำซิ่งได้กล่าวถูกต้องแล้ว . . แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 14:23:39 จากคุณ : JADE&GUY เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:54:01

ความคิดเห็นที่ 46 ต้องฝากถึงคุณ คุณชนินทร ประเสริฐประศาสน์(นามปากกา:วรรณึก,SANCTUARY) ผู้เขียนบทเรื่องนี้แล้วล่ะคะ อาจจะไม่มีการค้นข้อมูลเชิงลึกก่อนที่จะมาเขียนเป็นตัวบท ดังนั้นจุดนี้ควรที่จะนำมาปรับปรุงนะคะ จากคุณ : งาม แสนหลวง ในดินแดนแสนโสภา เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:07:18

ความคิดเห็นที่ 47 การเป็นกระทู้โหวต คือ สิ่งที่กลัวที่สุดกับการเล่นพันทิปนี่ละ -_-" เพราะเกรงใจที่ตัวเองไม่ค่อยมีเวลา และไม่สามารถมาคุยอะไรยาว ๆ ได้   สำหรับรายละเอียดของเรื่องในตอนนี้ ตัวเองอาจจะพลาดบางประเด็นไปได้เหมือนกัน ถ้าทนายบอกว่า หากต้องการฟ้องร้องก็ฟ้องได้ ชนะหรือไม่ไม่รู้ ขอเวลารวบรวมหลักฐานเพิ่มเติมก่อน ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ถือว่าทนายแนะนำไม่ผิด ถ้าเป็นตามนั้น ต้องถือว่าคนที่ฟังผิด คือ ตัวจขกท. เอง และต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ค่ะ อย่างไรก็ตาม ขออนุญาตแจกแจงประเด็นให้ชัดเจนอีกนิดหนึ่ง เพราะคิดว่า ตัวเองอาจจะพูดรวบรัดเกินไป ซึ่งถ้าแยกพิจารณาคงต้องแยกออกเป็น 2 เรื่อง คือ 1. หลักกฎหมายลิขสิทธิ์ 2. แนวปฏิบัติในการต่อสู้คดีลิขสิทธิ์ --------------------------------------------------- ประเด็นแรก คือ หลักกฎหมายลิขสิทธิ์ งานสร้างสรรค์ซึ่งเข้าข่ายงานที่จะมีลิขสิทธิ์ได้ย่อมได้ลิขสิทธิ์โดยอัตโนมัติ แม้จะไม่จดทะเบียน ก็ถือว่าเป็นงานอันมีลิขสิทธิ์แล้ว เป็นหลักกฎหมายที่ต้องเข้าใจให้ตรงกันก่อน การจดทะเบียนลิขสิทธิ์ เป็นเรื่องที่มีไว้เพื่อเป็นพยานหลักฐานยืนยันว่า เราเป็นเจ้าของงานอันมีลิขสิทธิ์นั้น ในกรณีที่มีการละเมิดลิขสิทธิ์หรือปัญหาลิขสิทธิ์อื่นๆ เกิดขึ้นตามมา ไม่มีผลเกี่ยวกับการได้มาซึ่งลิขสิทธิ์ แต่เป็นประโยชน์ในการพิสูจน์   อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงว่าคนที่เอางานอันมีลิขสิทธิ์ไปจดทะเบียนจะเป็นผู้สร้างสรรค์ที่แท้จริง หรือไปลอกเขามาแล้วชิงเอาไปจดทะเบียนลิขสิทธิ์ก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ที่แท้จริงจะนำออกเผยแพร่ ก็เป็นอีกประเด็นหนึ่ง ในกรณีที่คนที่เอางานอันมีลิขสิทธิ์ไปจดทะเบียนไม่ใช่ผู้สร้างสรรค์ตัวจริง ถ้าจะยึดเอาตัวเอกสารเป็นหลักฐานชิ้นหลัก แล้วปิดประตูในการต่อสู้ของเจ้าของผลงานตัวจริงให้ลดน้อยลง ก็คงจะไม่ใช่เสียทีเดียว --------------------------------------------------------- ประเด็นที่สอง คือ แนวทางปฏิบัติในการต่อสู้คดีลิขสิทธิ์ ส่วนนี้ น่าจะเป็นประเด็นที่หลายคนสงสัยว่า ถ้าไม่ไปจดทะเบียนลิขสิทธิ์ก็น่าจะมีโอกาสแพ้ ถ้าข้อเท็จจริงปรากฎว่า พระเอกเก็บผลงานไว้ในคอมพิวเตอร์ กับเขียนใส่กระดาษ ไม่มีเอกสารอะไรไปยืนยันเลยนอกจากพยานบุคคลที่เป็นพรรคพวกของพระเอก ที่ คห. 27 บอกว่า "ถ้าพระเอกไปจดลิขสิทธิ์ไว้ก่อน มันก็ง่ายกว่าไม่ใช่เหรอครับ ที่จะมีหลักฐานให้ชนะคดี หรือว่าลิขสิทธิ์ไม่ได้ช่วยเลยแม้แต่นิดเดียว ในกรณีที่พิสูจน์ไม่ได้ว่าใครแต่งเพลงขึ้นมาก่อนไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด ลิขสิทธิ์ไม่ถูกนำมาพิจารณาเลยหรืออย่างไร" ตอบตรง ๆ คือ ไปจดทะเบียนลิขสิทธิ์เอาไว้ ทำให้แนวทางการต่อสู้คดีง่ายขึ้น เพราะมีหลักฐานที่จะช่วยให้ชนะคดีอย่างที่บอกค่ะ และส่วนที่กล่าวว่า ลิขสิทธิ์ไม่ได้ช่วยอะไรแม้แต่นิดเดียวในการที่จะพิสูจน์ หรือลิขสิทธิ์ไม่ถูกนำมาพิจารณาเลยหรืออย่างไร ในเมื่อเป็นคดีลิขสิทธิ์ ลิขสิทธิ์ย่อมถูกนำมาพิจารณาเป็นหลักอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าจะสู้ด้วยประเด็นอะไรเท่านั้นเอง ถ้ามีประเด็นว่าอีกฝ่ายละเมิดลิขสิทธิ์เรา เราก็ต้องแสดงว่า เราสร้างสรรค์งานก่อนจึงมีลิขสิทธิ์ในงานนั้น เราสร้างสรรค์งานขึ้นเมื่อใด งานดั้งเดิมเป็นอย่างไร อีกฝ่ายมาละเมิดงานอันมีลิขสิทธิ์ของเราอย่างไรและเมื่อใด สิ่งที่นำมาพิสูจน์ว่างานนี้เป็นของเรา เขามาละเมิดก็คือสารพัดพยานหลักฐานทั้งเอกสารและบุคคลเท่าที่มีอยู่และแสวงหามาได้นั่นละค่ะ มีหลักฐานเยอะ หรือหนักแน่นกว่า อาจมีโอกาสชนะมากกว่าก็จริง ๆ แต่คนที่มีหลักฐานน้อยกว่า ก็ใช่ว่าไม่มีโอกาสชนะคดีเลย การมีเอกสารการจดทะเบียนลิขสิทธิ์นั้น ในทางกฎหมายว่าด้วยเรื่องพยานหลักฐาน ในทางแพ่ง ซึ่งให้ความสำคัญกับพยานเอกสารเป็นหลัก การมีพยานเอกสารที่เป็นการยืนยันสิทธิ์ ต้องถือว่า มีหลักฐานที่ทำให้ 'มีโอกาสสูงกว่า' ในการชนะคดีอย่างที่ว่า และในการต่อสู้ถึงความเป็นเจ้าของสิทธิหรือการต่อสู้ในทางคดีแพ่งมักจะรับฟังพยานเอกสารเป็นหลักก็จริงอยู่ แต่ทั้งนี้ ก็ไม่ได้ตัดสิทธิในการนำพยานบุคคลเข้านำสืบ เพราะคู่ความสามารถขอสืบพยานบุคคลแทนพยานเอกสาร ในกรณีที่ไม่สามารถนำเอกสารมาแสดงได้ เพราะฉะนั้น ต่อให้มีแค่พยานบุคคลก็นำสืบได้ ส่วนการชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานและให้ค่าความน่าเชื่อถือแก่พยานหลักฐานที่นำมานำสืบ อยู่ที่ดุลพินิจของศาล เท่าที่ความทรงจำจะอำนวย (เพราะนอนไปนิดเดียวและตอนนี้ขาดคาเฟอีนในกระแสเลือดอย่างหนัก อาจจะมีเบลอ ๆ ไปบ้าง) จากที่ได้ดูเมื่อคืน รู้สึกอีกฝ่ายจะไม่ได้เปลี่ยนเนื้อร้องเลยนะคะ แค่เปลี่ยนจากเดิมของพระเอกร้องคู่ชายหญิง เป็นร้องคนเดียว และถ้าจำไม่ผิด มีแม่ของนางเอกหรือใครสักคนแอบถ่ายคลิปไว้ด้วยว่าคนของอีกฝ่ายแอบมาเซฟข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ไป สิ่งเหล่านี้ สามารถกล่าวอ้างเป็นพยานหลักฐานได้ทั้งสิ้น   ทั้งนี้ คดีลิขสิทธิ์ออกจะเป็นคดีที่มีลักษณะพิเศษอยู่พอสมควร และพยานหลักฐานที่่นำมาใช้ประกอบการพิจารณาคดีก็จะมีความหลากหลาย ทั้งปากคำของคู่ความ ของบุคคลที่สาม พยานเอกสาร สิ่งบันทึกเสียงต่าง ๆ รวมถึงความเห็นจากพยานผู้เชียวชาญด้วย ซึ่งในบางกรณีก็อาศัยพยานบุคคล หรือพยานประเภทที่เรียกว่า testimomial evidence เป็นหลัก เพียงแต่ต้องชั่งน้ำหนักพยาน พิจารณาความสัมพันธ์กัของพยานกับคู่ความด้วย ดังนั้น โอกาสที่น้ำหนักของพยานบุคคลจะได้รับการรับฟังพอ ๆ กับพยานเอกสารในคดีลิขสิทธิ์ก็มีอยู่ ตัวอย่างเช่น การนำสืบว่า นาย ก. เขียนเพลงไว้หลายเพลงเวลาอยู่ที่บ้าน แน่นอนว่า การพบเห็นพฤติกรรมดังกล่าว ไม่มีพยานเอกสารใดจะยืนยันได้แน่ ๆ ก็ต้องใช้พยานบุคคล เช่น คนใช้ หรือเพื่อนที่มาค้างที่บ้าน เป็นต้น การกล่าวอ้างว่า เขียนเพลงไว้ในกระดาษ ก็อาจต้องใช้พยานเอกสารที่เป็นเอกสารต้นฉบับ แต่ถ้าบอกว่า เอกสารนั้นถูกขโมยไป หามาไม่ได้ ก็ต้องใช้พยานบุคคล พยานแวดล้อมอะไรก็ว่าไป ถ้ามีไฟล์ในคอมพิวเตอร์ คอมพิวเตอร์พัง ฮาร์ดดิสก์ยังดีอยู่หรือเปล่า กู้ไฟล์คืนได้หรือไม่ ถ้ากู้คืนได้ก็ต้องหาทางกู้คืนมาให้ได้ เพราะพยานหลักฐานทางคอมพิวเตอร์เป็นสิ่งที่สามารถรับฟังเป็นพยานหลักฐานได้ในปัจจุบัน สำหรับตัวเอง มีข้อพิจารณาอย่างหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องพยานหลักฐานที่อยากตั้งข้อสังเกตไว้ คือ ต่อให้เป็นพยานเอกสาร โดยเฉพาะเอกสารต้นฉบับ ที่เป็นพยานหลักฐานที่ศาลจะรับฟังเป็นหลักในคดีแพ่ง ก็ใช่ว่าจะเป็นพยานหลักฐานที่น่าเชื่อถือเสมอไป เพราะโอกาสที่เป็นเอกสารปลอมก็มีอยู่ และถ้ามันเป็นเอกสารปลอม แล้วเราจะยังรับฟัง เพราะถือว่ามันเป็นเอกสารที่ใช้เป็นข้อพิสูจน์ได้อยู่อีกหรือเปล่า ก็คงต้องถามตัวเองอย่างนั้นด้วย ในการสู้คดี ทุกอย่างมีเหลี่ยมมุมของมันเองทั้งนั้น ดังนั้น ที่ถามว่า ถ้าเป็นตัวเองจะสู้คดียังไง ก็ต้องซักพระเอกที่จะเป็นลูกความของตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก งัดทุกอย่างออกมาจากปากแกให้ได้ เพราะถ้าอยากให้ช่วย ก็ต้องให้ความร่วมมือกับทนายความและพูดความจริงออกมาให้หมด เศษเสี้ยวของข้อเท็จจริงที่ดูเหมือนไร้สาระ แต่อาจเป็นสิ่งที่ทำให้คดีพลิกก็ได้ หลังจากนั้นค่อยวางแผนในการสู้คดีให้อีกทีว่าไหวไม่ไหว ได้ไม่ได้ ที่แน่ ๆ คงจะไม่บอกลูกความของตัวเองว่า "สู้ไม่ได้เพราะเราไม่ได้จดลิขสิทธิ์" หรอกค่ะ ^^ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ก็ต้องขอบคุณละครเรื่องนี้อยู่นะคะที่ ทำให้เรามาคุยเรื่องลิขสิทธิ์กันอย่างจริงจัง ส่วนเรื่องกฎหมายลิขสิทธิ์จีน ยังไม่รับปากว่าจะกลับมาคุยได้นะคะ ไม่แน่ใจว่าจะได้กลับมาดูกระทู้เมื่อไหร่เหมือนกัน เพราะตอนนี้ กินข้าวกลางวันไปครึ่งเดียว เดี๋ยวไปทำงานต่อค่ะ ^^ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:15:15

ความคิดเห็นที่ 48 การที่จะรู้ว่าใครเป้นเจ้าของผลงานนั้น ศาลก็จะพิจารณาจากหลักฐานแวดล้อม บุคคลต่างๆ แน่นอนว่าเจ้าของผลงานนั้นมีโอกาสทั้งแพ้และชนะ ขึ้นอยู่กับหลักฐานอ้างอิงต่างๆครับ ไม่มีทาง 100% ที่จะสามารถสรุปได้เลยว่า เอาชนะได้หรือแพ้แน่นอน ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับการอ้างอิงของทั้งโจทย์และพยาน ในเรื่องของข้าวหอมมะลิ ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าไทยชิงกลับมาได้ รู้แค่ตอนต่างประเทศแย่งจดไปแฮะ :( จากคุณ : SDKaizar เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:18:35

ความคิดเห็นที่ 49 ขอนอกเรื่องอีกล่ะ ไม่ได้ดูละคร แต่อ่านที่บอกว่าพระเอกโมโหจนทำลายโน๊ตบุ๊คตัวเอง หลักฐานเลยหายไป แล้วก็นึกว่า .... แพ้ซะได้ก็ดี... ถูกคนอื่นทำร้ายตอนแรกนี่น่าเห็นใจ แต่ไม่รู้จักควบคุมตัวเองซ้ำเติมตัวเองประชดหมาแมวที่ไหนไม่รู้ โน๊ตบุ๊คเครื่องหนึ่งก็ไม่ใช่ถูกๆ ยังอาละวาดทำลายระบายอารมณ์ โน๊ตบุ๊คผิดอะไรกันละเนี่ย (ตัวเองเป็นพวกเห็นค่าของเงิน ) เลยกลายเป็นการทำร้ายตัวเองแทน แพ้ภัยตัวเองมากกว่าจะเพราะโดนคนอื่นเอาเปรียบ ที่ทนายในเรื่องเขาบอกว่าชนะยากนี่ คงเพราะดูจากนิสัยและบุคลิกของพระเอกด้วยมั้ง ว่าถ้าร่วมหัวจมท้ายด้วยอาจจะทำเรื่องให้รูปคดีเสียหายเละเทะเข้าไปอีก (เช่น ไปอาละวาดกลางศาล ด่าผู้พิพากษา เป็นต้น) ขออภัยที่บ่นเรื่อยเปื่อย -.-" จากคุณ : ลูกคนกลางเป็นเด็กดี เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:25:12

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านมาประเด็นของ จขกท.อยู่ที่ทนายของพระเอก ยอมแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้ง มากกว่า "สู้ไม่ได้เพราะเราไม่ได้จดลิขสิทธิ์" ฟังดูเป็นคำพูดที่ไม่น่าจะออกมาจากทนายเลย ทั้งที่ถ้าสู้ก็ยังมีโอกาสจะชนะ จากคุณ : โจนาธาน โจสตาร์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:36:54

ความคิดเห็นที่ 51 รอเจ้าของกระทู้มาตอบเรื่องจีน ขโมยชินจัง แหะๆ ขอโทษที่เอางานมาให้เจ้าของกระทู้นะคะ ถ้ามาตอบได้ก็มาตอบนะคะ จะรออ่าน จากคุณ : all abt เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:42:07

ความคิดเห็นที่ 52 พระเอกน่าจะจ้าง จขกท. ไปว่าความให้เนาะ อิอิอิ๊ จะได้ไม่ขัดใจคนดู จากคุณ : Pranapee Network เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:00:28

ความคิดเห็นที่ 53 สงสัยนิดครับ  ถ้าสร้างผลงานออกมา  แล้วถูกขโมยไปใช้ โดยที่ไม่มีหลักฐานทางทะเบียนอะไรเลย เช่น  ภาพวาด   นวนิยาย  เขียนไว้ในคอมพ์  แล้วโดนขโมย เราจะนำสืบให้ศาลเชื่อได้ยังไงครับ  ว่างานนี้เราสร้างเองจริงๆ จากคุณ : กำเนิดจากน้ำที่หน้าห้องน้ำ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:52:43

ความคิดเห็นที่ 54 ถ้าดิฉันเจอทนายที่พูดว่า"สู้ไม่ได้เพราะเราไม่ได้จดลิขสิทธิ์" ดิฉันด่าเเล้วนะคะ ยังไม่ทันเริ่มเลยยอมเเพ้เเล้ว มันต้องช่วยจนศาลตัดสินนั้นละค่ะ ไม่ใช่อะไรก็บอกว่าไม่ๆๆ เเล้วเรื่องหลักฐานมันก็ต้องพิจารณาให้รอบด้านไม่ใช่หรือคะ ไม่น่าจะสิ้นหวังง่ายๆ จากคุณ : น้ำค้างเเก้ว เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:14:21

ความคิดเห็นที่ 55 ที่ทนายบอกอย่างนั้น เพราะเขามีจรรยาบรรณรึเปล่าคะ ประมาณว่าแพ้แน่ ๆ เลยไม่อยากเอาเปรียบหลอกกินเงินลูกความ 555 #53 ไฟล์ในคอมจะมีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นของคุณอยู่ค่ะ ใช่ Meta Data รึเปล่าไม่แน่ใจ แต่ของแบบนี้ถ้าจะโกงกันจริง ๆ ก็ปลอมกันได้ #48 เพิ่งทราบเหมือนกันค่ะว่าเราชนะเรื่องข้าวหอม จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:43:33

ความคิดเห็นที่ 56 ทนายบอกว่า ฟ้องได้ แต่เรามีเพียงพยานบุคคล ทนาย คงต้องการเก็บหาหลักฐานให้มากกว่านี้ แต่พี่ทูน ใจร้อนเองมากกว่า ยังไม่ทันไร ฉุดน้องรุ้งมาซะงั้น จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 17:57:36

ความคิดเห็นที่ 57 ไม่ได้ดูละครนะ แต่ขอเล่าประสบการณ์แล้วกัน เราเคยเขียนงาน ใช้คอมพ์ที่บ้านนี่แหละ ตอนเขียนก็เขียนคนเดียว เขียนเสร็จก็ไม่ได้จดลิขสิทธิ์ แต่ปรากฏว่าวันนึงเรื่องสั้นของเราเรื่องนั้นมาอยู่บนพันทิป งงมั้ย ^^" เลยเกิดเรื่องเกิดราวขึ้นมา ทางคนลอกก็ว่าเราลอกเค้า เพราะเค้ามีหลักฐานว่าเค้าโพสต์ในพันทิปก่อน ส่วนเราไม่มีหลักฐานวันที่อะไรเลย แถมโพสต์ทีหลังเค้าอีกต่างหาก และที่สำคัญ เรากับคนนั้นไม่ได้รู้จักอะไรกันด้วย (ยิ่งงงกว่าเดิมเปล่า ) แต่สรุปสุดท้าย เรื่องราวก็คลี่คลายตรงที่หลังสืบเสาะค้นหา ก็พบว่าเรื่องนี้มีตัวกลาง คือเราส่งเรื่องสั้นเรื่องนี้ให้คนๆ นึงอ่าน และคนๆ นั้นก็ส่งให้คนลอกอ่านเป็นตัวอย่างเพื่อดูวิธีการเขียนเรื่องสั้น ซึ่งไปๆ มาๆ คนลอกดันไม่ได้แค่อ่าน แต่ยังเอาเรื่องสั้นของเราไปส่งสนพ.และโพสต์ในเว็บ เรื่องเลยจบลง ซึ่งถึงจะไม่ได้จบที่ศาล แต่เราก็คิดว่ามันเป็นกรณีศึกษาได้ว่า ถึงเราจะไม่ได้จดลิขสิทธิ์ และไม่มีหลักฐานเรื่องวันที่บนเว็บไซต์ แต่ถ้าเรามั่นใจว่างานชิ้นนั้นเป็นของเรา และเราจะสู้เรื่องนี้ มันก็มีวิธีค่ะ (ex.พยานบุคคล เอกสาร) ไม่ใช่ยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันทำอะไรเลย ^^ จากคุณ : ratta เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 18:12:29

ความคิดเห็นที่ 58 ถ้าเราจะดูหลักฐาน ดูจากวันที่ในคอมพิวเตอร์(วันที่ที่พระเอกบันทึกเนื้อเพลงคอมจะบอกอยู่ว่าสร้างไฟล์วันไหน ถ้ากู้ข้อมูลได้น่ะค่ะ) เพราะวันที่อีกฝ่าย บันทึกข้อมูลต้องเป็นวันหลังพระเอกอยู่แล้ว กรณีนี้จะทำให้ได้เปรียบมั้ยคะ เราแค่สงสัย แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 18:36:24 จากคุณ : รักและปลื้ม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 18:35:21

ความคิดเห็นที่ 59 เรียน กม. มาเหมือนกันครับ แต่ขอเสนอตาม คห.7 กับ 27 จากคุณ : AJ.S.Moon เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 19:44:48

ความคิดเห็นที่ 60 ผมว่า ประเด็นของ จขกท. อยู่แค่      ฟ้องได้    กับ   ไม่ได้   กรณีนี้ ฟ้องได้ แต่คงชนะยากมาก ถึงมากที่สุด จากคุณ : Dthue เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 20:12:41

ความคิดเห็นที่ 61 เราคิดว่าปัญหาในละครน่าจะอยู่ที่ การที่ผู้เขียนใช้ประโยคว่า "จดลิขสิทธิ์" เนื่องจากว่าลิขสิทธิ์นั้นไม่ต้องจด ผู้สร้างสรรค์ก็จะได้สิทธิ์ในผลงานของตนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เค้าจดทะเบียนกันคือ เครื่องหมายการค้าและสิทธิบัตร ซึ่งเป็นคนละประเภทกับลิขสิทธิ์ เพียงแต่ว่าเป็นประเภทหนึ่ง ของทรัพย์สินทางปัญญาเหมือนกัน จึงทำให้เกิดความสับสนได้ง่าย ว่าทรัพย์สินทางปัญญาทุกประเภทจำเป็นจะต้องไปจดทะเบียนทั้งหมด จึงจะได้สิทธิมา ซึ่งตามกฎหมายนั้นไม่ใช่ ส่วนเรื่องการพิสูจน์หลักฐานในชั้นศาลนั้น ว่าพระเอกมีสิทธิ์ชนะ พิสูจน์ได้หรือไม่ได้ว่าเป็นของตน แล้วเรื่องที่ว่าพระเอกไม่ได้ไปแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ที่กรมทรัพย์สินไว้ ทำให้ยากต่อการพิสูจน์ว่าเป็นของตน จะเป็นอย่างไรต่อไป ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ผู้เขียนบทต่อไปควรจะต้องมีการศึกษาการเลือกใช้คำให้ถูกต้อง หรือควรจะเพิ่มเติมคำอธิบายให้ถูกต้องอีกนิดหนึ่ง เพื่อที่จะได้ไม่ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดกันต่อไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 20:24:32 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 20:16:29 จากคุณ : ichewychocfancy เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 20:15:03

ความคิดเห็นที่ 62 เราเห็นเหมือนความเห็นด้านบนค่ะ ประเด็นคือ ใช้คำไม่ถูกต้อง เนื่องจากจะทำให้เข้าใจว่า การคุ้มครองทางลิขสิทธิ์ได้มาด้วยการจดทะเบียน ทั้ง ๆ ที่มันได้มาเมื่องานสร้างสรรค์นั้นเข้าเงื่อนไขที่ปรากฎตามกฎหมาย ไม่จำเป็นต้องไปจดทะเบียน ส่วนการฟ้องร้อง พิสูจน์หลักฐาน การชนะ หรือ แพ้คดี เป็นอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ส่วนการจดทะเบียนที่กล่าวถึงในที่นี้นั้นไม่ใช่เงื่อนไขที่จะทำให้ได้รับความคุ้มครอง แต่จดทะเบียนเพื่อให้เกิดความเป็นระเบียบเท่านั้นค่ะ หากต้องการจะสื่อทั้งสองประเด็น คือ เรื่องลิขสิทธิ์ และ การเข้าต่อสู้คดี ก็ต้องใช้คำพูดให้ถูกต้องชัดเจนนะคะ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 22:07:34

ความคิดเห็นที่ 63 คราวนี้ก็ต้องดูกันต่อ ว่าผู้จัดมีจิตสำนึกต่อสังคมแค่ไหน ก่อนที่จะขึ้นละคร อาจจะขึ้นคำอธิบายในเรื่องของลิขสิทธิ์ก่อนที่จะเริ่มหนังก็ได้ เมื่อก่อนคลับคล้ายคลับคลาว่ามีสักเรื่องนึงเคยทำอย่างนี้มาก่อน เพราะการที่ปล่อยให้เข้าใจผิดแบบนี้ต่อไปคงไม่ดี เนื่องจากคงจะมีพวกที่อ้างว่า "แกไม่ได้จดลิขสิทธิ์ ดังนั้นแกไม่มีสิทธิ์ในผลงาน" เพิ่มขึ้นแหง ๆ ซึ่งพูดตามตรง ประโยคนี้เจอมาบ่อยแล้วนะ หากให้มีมากกว่านี้คงไม่ไหวหรอก ไหนจะเรื่องของผู้ที่ถูกละเมิดด้วย จะได้รู้ด้วยว่ายังมีสิทธิ์ในผลงานของตนเองอยู่ จากคุณ : ซ่อนนาม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 22:48:52

ความคิดเห็นที่ 64 ปรบมือให้กระทู้น้ำดีอีกกระทู้ของห้องเฉลิมไทยครับ เยี่ยมจริง ๆ ทั้งเจ้าของกระทู้และคนตอบ(แทบ)ทุกท่าน เอาเหตุผลกับหลักฐานมาอ้างอิงกัน   ทำให้คนอ่านก็ได้ความรู้ไปเต็ม ๆ ว่าแต่ว่า  รออ่านชินจังในประเทศจีนอยู่นะครับ  มาต่อเร็ว ๆ ล่ะ ป.ล.  เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเราได้ลิขสิทธิ์ข้าวหอมมะลิมา เข้าใจไปหลายปีเลยว่า  เราเสียลิขสิทธิ์ไปแล้ว ดีใจมาก ๆ เลยที่ได้ฟังข่าวนี้ จากคุณ : ขุนไกรครับผม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 23:31:19

ความคิดเห็นที่ 65 เหมือนเคยเรียนใน Bus Law มา ว่า โอเค คุณแต่งขึ้นมามันเปนของคุณแต่แรก แต่ต้องมีการเผยแพร่นะ ไม่ใช่แต่งแล้งเอาเกบเข้าหีบ จำได้ว่าอาจารย์ยกตัวอย่างเปนโจทก์ตุ๊กตาด้วย ซึ่งมันก้จิงอย่างที่บ้างกระทู้บอก คือหาหลักฐานมายันยากเพราะไม่มีอะไรมายืนยันได้แน่ชัดว่าตัวแต่งเองจริงๆ จากคุณ : คุณหนูผลไม้รูปไข่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 23:34:50

ความคิดเห็นที่ 66 กระทู้ดีนะคะ  แต่เพิ่งรู้ว่าญี่ปุ่นแพ้ลิขสิทธิ์ชินจังทั้งๆที่เห็นๆว่าใครแต่ง พี่จีนสุดยอดจิงๆ ทำไปได้ อุจาดแท้ เพิ่งรู้ว่าเราได้ลิขสิทธิ์ข้าวหอมมะลิมาด้วย นึกว่าหลุดให้อเมริกาไปแล้วเหมือนกัน ดีใจค่ะ จากคุณ : k.lover เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 02:56:05

ความคิดเห็นที่ 67 Case ชินจังเท่าที่ทราบเป็นเรื่อง Trademark (เครื่องหมายการค้า)นะคะ ไม่ใช่ Copyright(ลิขสิทธิ์) ดังนั้นหลักเกณฑ์จะค่อนข้างต่างกันอยู่ มีเรื่องจดทะเบียนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยค่ะ ช่วงนี้งานเข้าด้วยสิไม่งั้นจะไปอ่านให้ลึกกว่านี้แล้วมาเล่าให้ฟัง - -'' จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 07:01:30

ความคิดเห็นที่ 68 เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ  เฉลิมไทยแบบเก่ากลับคืนมาแล้ว จากคุณ : ประณมกร เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 08:20:53

ความคิดเห็นที่ 69 ตรูบอกได้เข้าเดียว งงเต๊ก!! เอาล่ะตรู จขกท.ทิ้งงานไปอ่านจดหมาย เราไม่ต้องทิ้งบริษัทไปอ่านเลย 5555 เราว่าต้องมีอย่างนี้แหละ มีคนเป็นหูเป็นตาให้กับสังคมบ้านเรา ละครเป็นหนึ่งในตัวแปรสำคัญด้านค่านิยม ความคิด สำหรับสังคมปัจจุบันนี้อย่างเห็นได้ชัด ติเพื่อก่อ ต่อไปคนที่อยากจะทำละครที่ตัวบทมีเนื้อหาที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ แม้แต่คนเขียนบทเองก็ยังไม่แม่น ก็ต้องตรวจสอบกันก่อนนะคะ คนดูไม่ได้โง่นะ บางคนแค่ไม่รู้ แต่คนที่รู้ก็เพียบ จากคุณ : (Like the flowers blossom~) (Taekookyeoja) เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 10:08:18

ความคิดเห็นที่ 70 เพิ่งรู้เหมือนกันครับ นึกว่าต้องไปจดก่อน >< ขอบคุณ จขกท ที่ทำให้มีความรุ้เพิ่มขึ้นครับ จากคุณ : ซาลาเปาไส้หมูสับทรงเครื่อง เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 10:37:26

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านรายละเอียดที่ กรมทรัพย์สินทางปัญญา (ipthailand.go.th) รู้สึกว่าการจด ทรัพย์สินทางปัญญาไทย กับทรัพย์สินทางปัญญาต่างประเทศ ที่ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มสูงขึ้น บินไปจดที่สิงค์โปร์ใกล้สุด การฟ้องร้องถ้าไม่มีหลักฐาน อย่าง ผู้ร่วมผลิตผลงาน ,สัญญาว่าจ้างจากลูกค้า , หรือ แนวผลงานที่ผลิตออกมาก่อนหน้า โอกาสชนะพอมีแต่สู้กันยาวนาน แล้วสุดท้าย ทนายคือชนะ ....(ค่าจ้างทนาย กินหมด) ส่วนการฟ้องร้อง ผู้ที่ ตัดเอาข้อความบางส่วน จากในอินเตอร์เนต ไปพิมพ์ ออกหนังสือของตัวเองออกขาย  โดยไม่ขออนุญาตเจ้าของ ก็โดน สำนักพิมพ์ ยกเลิกการวางจำหน่ายจนกว่าคดีจะสิ้นสุด  แล้วโดนศาลสั่งปรับ เงินไม่กี่หมื่น ส่วนเจ้าของผลงาน ก็โดนค่าทนายหลายหมื่น ช้ำไม่แพ้กัน สาเหตุที่ต้องฟ้องเนื่องจากเจ็บใจ ที่ไม่ใส่เครคิต ที่มาของข้อความ ลงในหนังสือ แล้วอ้าง ข้อมูลในเนต เป็นของฟรี ใครจะเอาไปใช้ก็ได้ แล้ว ผมจะรู้ได้ไงคุณมาอ้างเป็นเจ้าของผลงานตัวจริง ท้าทายให้ฟ้องเลยจัดให้! จากคุณ : archase เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 11:04:32

ความคิดเห็นที่ 72 ชอบมากเลยค่ะ กระทู้นี้ ความบันเทิงแต่แฝงด้วยความรู้ ไม่ใช่เรื่องคิดมากเกินไป หรือเรื่องเล็กๆน้อยๆหรอกค่ะ เรียกว่าคิดในเชิง"สร้างสรรค์" แล้วนำมาแบ่งปันให้คนอื่นได้รู้ด้วย ขออนุญาตแชร์ต่อในเฟสบุคนะคะ อยากให้เพื่อนๆได้อ่านด้วย^^ จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 13:11:54

ความคิดเห็นที่ 73 เมื่อคืนบังเอิญแฟนมานั่งดูด้วย เจอฉากเรื่องลิขสิทธิ์เพลง  แฟนบ่นใหญ่เลยค่ะ..คนเขียนบทชุ่ยมาก.. จากคุณ : อุษาสาง เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 14:16:36

ความคิดเห็นที่ 74 ถ้าเก็บในคอมก็ดูวันที่/เวลาที่ไฟล์นั้นๆmodified ได้ จากคุณ : แป๊ะซะ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 14:28:36

ความคิดเห็นที่ 75 เรื่องตัวอย่างลิขสิทธิ์ที่เคยอ่านในเฉลิมไทยนี่นึกถึงเรื่อง Ultraman แล้วก็กรณี Macross กับ  Robotech ประจำ (อยู่สายเกมและการ์ตูนมากกว่าละครไทย เหอเหอ) แต่ไทยเราเองก็ใช่ย่อย blog  เกมดังแห่งหนึ่งของไทยไปแปลบทความประเภท  Gameplay มาจาก journal ของต่างประเทศ จากอังกฤษเป็นไทย แล้วไม่ได้ให้เครดิตเวบต้นฉบับที่เขาเล่นเกมเองแปลจากญี่ปุ่นเป็นอังกฤษเอง แต่จั่วหัวแต่ละบทที่แปลอย่างกำกวม ให้คนอ่านชาวไทยเข้าใจผิดกันเอาเองว่า เจ้าของblog นั้นเป็นคนแปล จากการเล่นเกมของตัวเอง แล้วแปลจากภาษาเดิมเป็นภาษาไทย ถึงไม่รับสมอ้างเป็นเจ้าของงานตรงๆ แต่เวลาคนอ่านเข้าใจว่าเขาเล่นเกมนี้เองแปลจากภาษาญี่ปุ่นเอง เขาก็ไม่แก้ความเข้าใจผิด ไม่ปฏิเสธว่าตัวไม่ใช่คนเล่นต้นฉบับ (คงนึกว่าคนอ่านไม่ฉลาดพอจะอ่านเวบเกมภาษาอังกฤษต่างๆ คงไม่มีทางรู้ง่ายๆ แต่ถึงมีคนจับได้ก็คงแก้ตัวว่าไม่เคยบอกว่าแปลจากการเล่นเกมเองหรือแปลจากภาษาไหนเสียหน่อย) เจ้าของเนื้อหาต้นฉบับภาษาอังกฤษตัวจริงเขาบอกเพื่อนต่างชาติที่ติดตาม journal ของเขาว่า มีคนอีเมล์มาบอกว่าแปลบทความของเขาเป็นภาษาไทยไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งที่เขายังไม่ได้ตอบอนุญาตเลย แต่เขาใจกว้างพอ ถ้าจะทำให้คนที่ไม่รู้ภาษาอังกฤษหรือภาษาญี่ปุ่นได้สนุกกับเกมเพิ่มขึ้น แค่รู้สึกว่าการที่ไม่ใส่เครดิตว่า แปลมาจากบทความของเขานี้เป็นการกระทำที่แย่จริงๆ (That's a really douchey thing to do) เป็นคนไทยเหมือนกันขายหน้าเขาไหมละ จากคุณ : ลูกคนกลางเป็นเด็กดี เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 15:20:11

ความคิดเห็นที่ 76 Trademark (เครื่องหมายการค้า) ของชินจังที่ถูกจดไป ก็ยิ่งอยากรู้ ว่าหลักการมันต่างกันยังไง คล่องใจมาหลายวันแล้ว ฮ่าๆ จากคุณ : all abt เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 15:23:15

ความคิดเห็นที่ 77 ที่เราจะแนะนำ คือถ้าจะสร้างสรรค์ผลงานที่เกี่ยวกับเชิงพาณิชย์แนะนำให้ไปจดลิขสิทธิ์ไว้ดีกว่า เพราะมันเสี่ยงทั้งการลอกผลงาน และถูกกล่าวหาว่าไปลอกเค้ามา กฎหมายคุ้มครองส่วนนี้ในเรื่องค่าเสียหายโดยตรงและเป็นเงินจำนวนมากด้วย การจดลิขสิทธิ์ก็มีหลายแบบ ไม่จำเป็นต้องจดทีละงาน ทีละชิ้น สามารถจดเป็นหมวดหมู่ได้ บางบริษัทก็ใช้เครื่องหมายการค้ากำกับที่ผลงานเพื่อให้รู้ว่างานนี้เป็นของบริษัท อันนี้ก็สามารถเป็นหลักฐานได้อย่างหนึ่ง(แต่ไม่ทั้งหมดนะ) ส่วนรูปภาพ รูปวาด หรืองานศิลปะ อันนี้ถ้าจะสืบว่าใครเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ไม่ยากเลย ไม่จำเป็นต้องไปจดก็ได้ ส่วนใหญ่งานพวกนี้จะมีต้นฉบับ การพิสูจน์ลายเส้นหรือเมมในกล้องสมัยนี้ทำได้ง่าย ยิ่งถ้าเป็นงานที่สร้างสรรค์ยากเท่าไหร่และมีมูลค่าสูงไปจดคุ้มครองไว้อย่างไงก็ดีกว่า เวลาฟ้องก็ไม่ต้องมานั่งพิสูจน์ ให้คนที่ค้านพิสูจน์ไป ศาลในบ้านเราคดีแพ่งใช้ระบบไต่สวน คือ โจทก์จำเลยนำสืบพยานหลักฐานให้ศาลดู ถ้าไม่ใช่คดีร้ายแรงหรือโด่งดังโดยปกติศาลจะไม่เรียกพยานมาสืบเองหรอก ถ้าใครมีหน้าที่นำสืบแล้วสืบไม่สมฝ่ายนั้นก็แพ้ไป ไม่เกี่ยวกับศาลจะฉลาดหรือโง่เลย จากคุณ : kakanoky เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 16:35:34

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณสำหรับความรู้ที่แน่นเอี๊ยด จากคุณ : KooperBoat เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 17:17:44

ความคิดเห็นที่ 79 ไม่ได้ดูละคร แต่เข้ามาเก็บความรู้ ^^ จากคุณ : Dream_Soul เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 17:26:19

ความคิดเห็นที่ 80 ขอแตกประเด็นดีกว่า แก้ไขเมื่อ 29 ก.พ. 55 20:31:06 จากคุณ : akinis เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 20:29:38

ความคิดเห็นที่ 81 สงสัยเรื่องไฟล์ต้นฉบับครับ จากคุณ : akinis เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 20:31:44

ความคิดเห็นที่ 82 ประเด็นนี้เราคิดว่าข้อมูล หรือภาษาที่ใช้นำเสนอเรื่องราวควรชัดเจนถูกต้องกว่านี้ ซึ่งกระทู้นี้เป็นการวิเคราะห์วิจารณ์ที่ดี ที่น่าจะทำให้ผู้เขียนบทประพันธ์เรื่องใหม่ๆได้พัฒนาในเรื่องการหาข้อมูลให้ลึกซึ้งก่อนที่จะจับมาเขียนเป็นเรื่องราวในนิยาย เป็นการบ้านที่ดีสำหรับคนแต่งนิยายที่ต้องแม่นยำเกี่ยวกับเรื่องที่จะนำมาเสนอรวมถึงการใช้สำนวนภาษาในการสื่อสารให้ถูกต้องแม่นยำค่ะ จากคุณ : เด็กดื้อถือลูกชิ้นหมู เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:21:43

ความคิดเห็นที่ 83 สะดุดเหมือนกัน แต่คิดแบบ #7,27 ค่ะ คือ เค้าคงหมายความว่าฟ้องได้ แต่พิสูจน์ยาก จนไม่น่าจะชนะ จากคุณ : MooNymph เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:35:51

ความคิดเห็นที่ 84 ทางที่ดีแค๊ปคำพูดช่วงนั้นมาพิสูจน์กันเลยดีกว่า เพราะเราก็ไม่ได้ดู ว่าในละครพูดแบบไหน จากคุณ : BREAKDOWN เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:42:10

ความคิดเห็นที่ 85 ตามที่คห,27 บอก พระเอกเก็บผลงานไว้ในคอมใช่ป่ะ คิดว่าทนายในเรื่องแค่อาจจะตีตนไปก่อนไข้ สรุปไปเองว่าฟ้องยากแน่ เพราะไม่มีหลักฐาน ต้องมาดูว่าคุณทนายรู้รึเปล่าว่า พระเอกเก็บงานไว้ในคอมฯ ซึ่งตามความเห็นเรานะ ไฟล์ทุกไฟล์ในคอม สามารถดูวันที่ เวลา ที่เราสร้างไฟล์ขึ้นมาได้ แต่ก็ต้องดูดด้วยว่าคอมรุ่นอะไร และได้ตั้งเวลาวันที่ไว้รึเปล่า(แต่ถึงไม่ได้ตั้งไว้ วันเวลาคลาดเคลื่อน เราก็สามารถไปเช็ควันแรกที่ลงโปรแกรมเข้าเครื่องใหม่ๆได้ ซึ่งวันเวลามันก็จะต้องเดินไปเรื่อยๆๆเริ่มตั้งแต่วันนั้น และมาดูต่อว่าวันเวลาปัจจุบันของเครื่องเป็นเท่าไหร่  แทนค่าวันเวลาปัจจุบันเข้าไป ก็น่าจะสามารถหาวันเวลาที่เป็นสากลของไฟล์นั้นๆได้ เช่น เวลาปัจจุบัน คือ ปี 2012 แต่เวลาของเครื่องคือ ปี 2005 ข้อมูลของวันแรกที่ลงโปรแกรมในคอมคือ ปี 2002 แสดงว่าเราเริ่มลงโปรแกรมและเวลาของเครื่องเริ่มเดินมา 3 ปีแล้ว ดังนั้น เวลาจริงๆที่เราลงโปรแกรมครั้งแรกก็คืือ ปี 2009 แต่ก็คงต้องนั่ง searh เอา ตั้งเงื่อนไขลองตั้งปียินหลังไปเรื่อยๆ วิธีนี้ยังไม่เคยลองแต่ยุ่งยากน่าดู ได้ไม่ได้ยังไงรอผู้รู้คอมมมาตอบดีกว่า แต่คาดว่าน่าจะได้) ถ้าคอมต่อเน็ตและอัพเดตเวลา auto ก็ไม่มีปัญหา เพราะเวลาของเครื่องจะเป็นสากล ซึ่งถ้าพระเอกเอาเรื่องวันเวลาที่สร้างไฟล์นั้นมาอ้าง ซึ่งวันเวลามันต้องเป็นวันก่อนที่บริษัทเพลงนั้นจะไปจดลิขสิทธิ์ แต่ก็มีช่องว่างอยู่ตรงที่ กรณีถ้าเป็นไฟล์ word เราสามารถเปิดไฟล์ที่บันทึกในเวลาที่เราต้องการขึ้นมาแล้วทำการ modify มันให้เป็นแบบที่เราต้องการและเซฟในชื่อเดิม ไฟล์นั้นๆก็จะยังมีข้อมูลของ วันเวลาที่ส้รางไฟล์ เดิม เช่น สร้างไฟล์ปี 2008 แต่มา modify ปรับเปลี่ัยนใส่เนื้อเพลงเข้าไป ปี 2012 และเซฟเป็นชื่อเดิม ไฟล์นั้นก็จะยังมีข้อมูลว่าสร้างไฟล์เมื่อ ปี 2008 อยู่เหมือนเดิม ดังนั้น ไฟล์เนื้อเพลงของพระเอกจะต้องไม่ได้ทำการ modify ใหม่หลังวันจดลิขสิทธิ์ คือ ข้อมูลของไฟล์ตรงช่อง date created กับ date modified จะต้องเป็นวันก่อนวันที่จดลิขสิทธิ์ หรือเป็นวันก่อนที่ค่ายเพลงที่ไปจดลิขสิทธิ์จะนำไปดัดแปลง คือ ข้อมูลของ Date created กับ date modified ของพระเอกจะต้องมาก่อน ข้อมูล date created กับ date modified ของค่ายเพลง ข้อมูลตรงนี้อาจช่วยเป็นหลักฐานในการฟ้องได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็มีวิธีปรับเปลี่ยน ข้อมูล date created กับ date modiifyed อยู่ ลองไปหามา แต่ยังไม่เคยลองทำ รู้สึกจะใช้โปรแกรม หรือเซียนคอมอาจทำได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับการสืบค้น พระเอกก็ควรจะหาเซียนคอมระดับเทพมาข้างกายเพื่อใช้ตรวจสอบเผื่อบริษัทค่ายเพลงนั้นจะใช้วิธี เปลี่ยนข้อมูล กลับมา บลัฟพระเอก เอาสิคุณ create ปี 2005 ผม create ปี 2000 อ่ะ อะไรแบบนี้(ประวัติการทำงานของคอมพิวเตอร์ น่าจะมีวิธีตรวจสอบมั้ง เห็นสมัยนี้ไฟล์ที่ลบออกจาก recycle bin แล้ว ยังมีพวกสามารถกู้คืนกลับมาได้เลย) เข้าใจหาวิธีนะเรา สร้างประเด็นให้มันยาวไปอีก คราวนี้ไปถึงหลักฐานการช่วยพระเอกกันเลยทีเดียว ไม่แน่ตอนจบพระเอกอาจจะได้เพลงคืนเพราะข้อมูลของเราก็ได้ กร้ากๆๆๆ 5555 (ว่าไปนั่น) พิมพ์มาซะยืดยาวว สรุปมันก็มีช่องโหว่ทั้งนั้นแหละ  แต่ถ้าเป็นเราเพลงที่เราแต่งแถมดังซะขนาด ติดชาร์ตอีกตะหาก บวกกับความแค้นส่วนตัวที่โดนขโมยผลงานไป ฮึ่ยย ก็คุ้มค่าให้ลงทุนเพื่อเอาคืนมา ปล.แต่ถ้ามีไอ้หมีขาว ก็ซวยไปล่ะมั้งนะ แต่ถ้าไม่เซฟไว้ใน drive ที่ไอ้หมีมันคุมก็คงไม่มีปัญหา แต่เอ๊ะ วันทีกับเวลาของระบบ ไอ้หมีมันคุมไหมอ่ะ ?? จากคุณ : miyuukanata เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 00:10:18

ความคิดเห็นที่ 86 นอกเรื่องหน่อยแต่กำลังมีคำถามอยากรู้อยู่ สมมุติว่า นาย A ถ่ายรูปมาหนึ่งภาพเป็นรูปนก นาย B copy รูปนกของนาย A มาแล้ววาดต้นไม้ ท้องฟ้าเพิ่มเติมแล้วนำออกมาเผยแพร่ ต่อมานาย C นำรูปของนาย C มาดัดแปลงเล็กน้อยแล้วใช้หาผลประโยชน์โดยไม่ได้ขออนุญาตนาย B ถามว่านาย B สามารถฟ้องร้องนาย C ฐานละเมิดลิขสิทธิได้หรือไม่ เมื่อภาพของนาย B เองก็มีบางส่วนที่ copy มาจากคนอื่น จากคุณ : Roby เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 03:56:07

ความคิดเห็นที่ 87 -เรื่องข้าวเข้าใจว่าเป็นเรื่องของสิทธิบัตร ซึ่งมันไม่ได้เกิดเอง ต้องไปแย่งจด รวมกับ กฏหมายที่ไม่คุ้มครองของพื้นเมือง -วันที่ไฟล์ในคอมไม่น่าใช้เป็นหลักฐานได้เลย ปลอมง่ายมาก -ถ้าผลงานเสร็จจริงแนะนำส่งอีเมล์ ฝากไฟล์ไว้บนเน็ต น่าเชื่อถือกว่าเยอะมาก -ส่วนพระเอกอาจต้องพึ่ง Ink Age Determination หาอายุจากกระดาษ ถ้าแต่งไว้นานแล้วก็อาจมีโอกาสมากหน่อย แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 04:11:03 จากคุณ : desmothenes เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 04:09:39

ความคิดเห็นที่ 88 ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ครับ หลังๆละครช่องสาม บทละครแต่งมาได้ไร้คอมมอนเซนส์มาก บางทีผมดูไปหงุดหงิดไปจนทนไม่ได้ต้องเปลี่ยนช่อง จากคุณ : Parachies เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 05:39:54

ความคิดเห็นที่ 89 วิธีมันก็มีนะครับแต่ต้องทำครั้งเดียวเลยคือ เรียกคนที่เป็นคนแต่งเพลงมาทั้งสองฝ่าย แล้วให้เขียนโน๊ทเพลงเนื้อเพลงมา แล้วมาดูกันว่าเขียนตรงกันไหม ถ้าไม่เตรียมมา มันก็ยากหน่อยที่จะเขียนถูกได้หมดนะครับ จากคุณ : Thanathoz เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:42:42

ความคิดเห็นที่ 90 จาก เรื่องของชินจังนะคะ     มันคล้าย ๆ กันกับกรณีที่เกิดขึ้นอย่างที่วีดีโอกล่าวถึงรึป่าวคะ แล้วถ้าเป็นเรื่องของวัฒนธรรมมันต้องจดเป็นลิขสิทธิ์ด้วยหรือ แล้วจะไปจดกับใคร ที่ไหน อย่างไรคะ หนูอยากรู้ *** ในที่นี้มีผู้รู้ (จริง)อยู่มาก หนูเลยอยากได้ความคิดเห็นที่มีประโยชน์ในกรณีนี้ค่ะ ถ้าเห็นว่าไม่สมควร แจ้งลบได้นะคะ ขอบคุณค่ะ *** แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 10:46:30 จากคุณ : http://www.youtube.com/watch?v (จุมปา) เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:45:52

ความคิดเห็นที่ 91 ขอโทษค่า ใส่ลิ้งค์วีดีโอ ผิดช่อง --* จากคุณ : จุมปา เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:47:21

ความคิดเห็นที่ 92 กระทู้แบบนี้ประเทืองปัญญามาก ชอบๆ แค่ได้ถกกันก็ได้ความรู้เรื่องลิขสิทธิ์ติดตัวไปแล้วเนี่ย จากคุณ : popcorn lover เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 12:30:28

ความคิดเห็นที่ 93 เพิ่งได้รู้จากกระทู้นี้ว่าเราได้สิทธิบัตรเรื่องข้าวหอมมะลิ ดีใจๆ จากคุณ : Anantaya เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 18:14:37

ความคิดเห็นที่ 94 ไม่ว่าตอนนี้ แต่ละคนจะมองว่า ละครนำเสนอถูกหรือไม่ก็ตาม แต่นี่คือ มิติใหม่ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่ปลุกกระแสนี้ขึ้นมา และทำให้เกิดการถกเึถียง เชื่อแน่ว่า จากนี้ไป เราจะเห็นวงการละคร และภาพยนตร์ไทย ระมัดระวังเรื่องการนำเสนอ เรื่องที่เป็นความรู้เฉพาะด้านมากยิ่งขึ้น คุณทำได้เยี่ยมมาก ปรบมือให้เจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : syr_girl เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 20:09:33

ความคิดเห็นที่ 95 ว่าแต่เมื่อไรละครเรื่องนี้จะจบสักทีครับ จากคุณ : joseptjostar เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:47:10

ความคิดเห็นที่ 96 ฟ้องได้นะคะ ไม่จำเป็นว่าจะต้องนำหลักฐานการจด (กรณีมีการจด) เพียงแค่นำต้นฉบับงาน หรือหลักฐานใดๆที่แสดงว่า งานชิ้นรังสรรมาจากความคิดของเรา และโดนขโมยหรือลักทรัพย์ไป โดยยกเอากฎหมายที่ให้การคุ้มครองสิทธิ์เจ้าของมาอ้าง แค่นั้นเอง ไม่ยากอะไร แต่วิธีดำเนินคดีค่อนข้างยุ่งยาก โจทก์จำต้องนำสืบว่าเป็นของตนจริงๆ และ บลาๆ ค่ะ กว่าจะปิดคดี ค่าใช้จ่ายบาน จากคุณ : พราวโฉม เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:47:29

ความคิดเห็นที่ 97 "กระทู้แนะนำ" มันต้องอย่างงี้สิ  >_< เพิ่งทราบเนี่ยแหละค่ะ   ว่าได้ลิขสิทธิ์ตั้งแต่การสร้างสรรค์งานแล้ว  แต่ถ้าไม่จดไว้แล้วโดนขโมยไปอย่างนี้มันน่าจะยากเวลานำสืบนะคะ เราดูละครก็เอนเอียงตามคุณทนายค่ะ  ว่าไม่จดไว้อย่างนี้ฟ้องลำบาก (ไอ้ตอนดูเราก็ว่า  อืม.. ฟังแล้วเข้าใจได้  มันก็น่าจะเป็นงั้น  เรียกว่าอารมณ์ชาวบ้านๆ ก็เข้าใจตามคุณทนายนั่นแหละค่ะ  ^^") ป.ล.  รู้สึกเรื่องนี้จะโดนไปหลายดอกเลยนะคะ จากคุณ : ชะนีน้อยไม่เข้าใจโลก เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 23:53:15

ความคิดเห็นที่ 98 copyright = ลิขสิทธิ์ เกิดขึ้นทันทีที่สร้างผลงาน ใช้กับงานวรรณกรรม เพลง trademark = เครื่องหมายการค้า เช่น โค้ก เป๊บซี่ แอปเปิ้ล มีการจดทะเบียน patent = สิทธิบัตร มักใช้กับสิ่งประดิษฐ์ เช่น กังหันชัยพัฒนา ต้องแจ้งจดทะเบียนเช่นกัน ข้อเสียของสิทธิบัตรคือ การจดทะเบียนนั้นทำให้ต้องเปิดเผยข้อมูลการออกแบบ หรือส่วนผสม ธุรกิจบางประเภทจึงเลือกทำเป็น trade secret แทนการจดสิทธิบัตร trade secret = ความลับการค้า เช่น สูตรโค้ก จากคุณ : กระต่ายหิมะ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 05:34:45

ความคิดเห็นที่ 99 ละครหลายเรื่องก็เป็นแบบนี้นะ ให้ข้อมูลผิดๆ (เอาแต่บันเทิง) บางทีก็ปัญญาอ่อนไป ดูไปดูมาก็หงุดหงิดจนต้องเลิกดูเหมือนกัน (หมายถึงเรื่องอื่นอ่ะนะ) จากคุณ : นาฬิกาสีฟ้า เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 10:22:28

ความคิดเห็นที่ 100 เท่าที่อ่าน อเมริกา ได้จดสิทธิบัตรพันธุ์ข้าวหอมมะลิไป นะคะ แต่แบบอะไรต้องไปดูนะคะ  เขาเอาไปปรับปรุงดัดแปลง ส่วนจะดีกว่า หรือรสเป็นอย่างไร ไม่รู้ ไม่เคยกิน ส่วนคนไทย ใครๆ ทั่วโลกก็รู้ว่า ข้าวหอมมะลิ ก ข สุรินทร์ ทุ่งกุลา นี่เป็นของไทย รสชาตดี อร่อย เราก็สามารถผลิตพันธุ์ข้าวหอมมะลิพันธุ์ของเราได้ เพียงแต่ ถ้าไปขายที่อเมริกา พันธุ๋ของเขา ก็ต้องจ่าย ค่า สิทธิบัตรเขา (มันยุ่งแน่ๆ) ทางแก้ เราต้องพัฒนาสายพันธุ์ ข้าวมะลิไทยสายพันธุ์ใหม่ๆ ขี้น แล้วรีบไปจดสิทธิบัตร รอบโลก ประเภท กินแล้วลืมสิ้น ทั้งผัวและลูก อร่อย มันก็คล้ายๆ กับ ฤาษีตัดตนของไทย ที่โดน ญี่ปุ่น แฮบ เอาไป จดสิทธิบัตร ------------ ส่วนเรื่องละคร เราไม่ได้ดูเลยไม่รู้ว่าจะออกความเห็นอย่างไร ว่า เขาพูดอย่างไร อะไรแบบนี้ ความเห็นส่วนตัวนะคะ เราว่า คนเราสมัยนี้ มักง่าย ไปหรือเปล่า ถึงได้มีการละเมิดสิทธิบัตร ลิขสิทธิกันง่ายๆ คิดเองไม่เป็น ทำขึ้นเองไม่ได้ ทั้งๆ ที่เรามีอุปกรณ์ เครื่องมือ เอกสารมากมายล้นโลก ให้ใช้ อย่าง ภาพวาด จะหาใครสักคน วาดภาพเหมือน แวนโก๊ะ  โมเน่ หรือ ปิคัสโซ่ นี่ หายากมาก หรือจะว่าได้ว่า คนสมัยนี้ไม่มีเลยสักคนที่วาดภาพได้แบบนั้น แต่งเพลง อย่าง บิทเทิล นี่ก็หายาก บิโทเฟ่น ไม่ต้องพูด จะว่า คนสมัยนี้ ไม่มีคุณภาพก็ว่าได้ ... ประเทศไทย อย่าง กังหัน ชัยพัฒนา / ฝนเทียม จะมีใครคิดได้อีกไหม นำไปพัฒนา ต่อยอด นี่ ยาก เพราะถือว่าเป็นสุดยอดแล้ว ขอโทษที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับกระทู้เท่าไหร่ จากคุณ : tempopo เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 10:45:03

ความคิดเห็นที่ 101 ภาษาทางราชการเค้าเรียก "แจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์" จากคุณ : ขายหัวเราะ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 12:45:35

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณ จขกท. สำหรับความรู้ด้านกฏหมายครับ Aside to Director คุณกับผมรู้กันแค่สองคน รีบ ๆ เปลี่ยนบทให้ทนายคนที่พระเอกว่าจ้างกลายเป็นคนของอิทธิซาวน์ แฝงตัวเข้ามาแกล้งให้ข้อมูลที่ผิดแก่พระเอก ด่วน! ด้วยความเป็นห่วง จากคุณ : บรรเจิดจิต เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 12:57:00

ความคิดเห็นที่ 103 สงสัยพระเอกจะฟ้องชนะ ต้องใช้ช่างเทคนิคทางคอมพิวเตอร์ชั้นสูง ในการตรวจสอบ file หรือไม่ก็ต้องตรวจสอบจากอายุกระดาษ และหมึกที่เขียน สงสัยค่าตรวจสอบจะแพงกว่าค่าบทเพลงนะเนี๊ยะ หรือหนังจะทำให้คดีพลิกปรากฏว่ามี clip ถ่ายติดตอนพระเอกฮัมเพลง สามารถตรวจสอบวันที่ได้ 555+ จากคุณ : X-Sy เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 13:10:54

ความคิดเห็นที่ 104 ู^ ^ ถ้าเป็นไปตามขนบมาตรฐานของหนังไทย   ไม่ต้องลงทุนเหนื่อยยากทำอะไร สกิลพระเอกจะก็อำนวยความสะดวกให้ผู้ร้ายแพ้พ่าย  ฝ่ายเทพชนะพรรคมารได้ชิลล์ ๆ สไตล์เด็กเส้น (แค่ยกตัวอย่างจากละคร/หนังไทยทั่วๆ ไปนะ ไม่ได้บอกว่าเรื่องต้มยำฯ นี่เป็นแนวไหน) จากคุณ : ลูกคนกลางเป็นเด็กดี เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 13:26:50

ความคิดเห็นที่ 105 ผมไม่ได้ทำหน้าที่เขียนบทละครนะครับ แต่ก็พอรู้ขั้นตอนการทำงานทั้งหมด ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่าไม่ได้ออกมาแก้ต่างให้คนเขียนบทละคร เพียงแต่อยากอธิบายให้หลายท่านเข้าใจ เพื่อประโยชน์ด้านความรู้ที่จะเกิดขึ้นจากกระทู้ในแง่ของการทำงานสาขานี้ ส่วนแง่กฏหมาย จขกท.และท่านอื่นๆก็ได้ให้ไปแล้ว ประเด็นคือ ไม่ใช่ว่าคนเขียนบทจะรู้ผิดๆ ผมมั่นใจว่าเค้าจะต้องหาข้อมูลก่อนเขียนอยู่แล้ว แถมปัจจุบันก็แสนง่าย อยากรู้อะไรก็พิมพ์ใส่อากู๋ เป็นถึงคนเขียนบทคงไม่น่าที่จะใช้อินเตอร์เน็ตไม่เป็น แต่ข้อจำกัดของบทละครคือ เรื่องของเวลา ไม่ว่าจะเป็นเวลาในการทำงาน ไหนจะถูกเร่ง ถูกแก้จากผู้กำกับ ผู้จัด หรือแม้แต่คิวของนักแสดงก็เป็นปัจจัยสำคัญ อีกอย่างคือช่วงเวลาการออกอากาศของละคร ยกตัวอย่างเช่น คุณจะต้องวิ่งจากจุดA ไปยังจุด B ภายในเวลา 10 นาที แต่ในความเป็นจริงเส้นทางที่จะต้องวิ่งมันซิกแซก อ้อมไปอ้อมมาใช้เวลาเป็นชั่วโมง ในแง่คนเขียนบทเค้าจำเป็นต้องวิ่งลัดไปเพื่อให้ถึงจุดหมายในเวลาที่กำหนด ถ้าเป็นคนที่มีประสบการณ์หน่อยก็จะสามารถวิ่งลัดไปได้อย่างแนบเนียน ผมยอมรับว่าบทละครปัจจุบันขาดตรงจุดนี้ อาจจะด้วยเวลาการทำงานที่กดดัน ไม่มีเวลาคิดมากนัก หรืออาจเป็นเพราะมีเด็กรุ่นใหม่ๆประสบการณ์น้อยเข้ามาเยอะ (คนเขียนบทหนึ่งเรื่องไม่ได้มีแค่คนเดียวนะครับ ชื่อที่ขึ้นในเครดิตคือหัวหน้าทีม) ในกรณีนี้ ถ้าพระเอกฟ้องได้เลย ก็จะไม่สามารถเชื่อมโยงให้คุณทูนไปลักพาบทตัวรุ้งระวีมาทรมานแล้วสวีทกันที่ไร่ได้ ไหนจะเรื่องแม่ของรุ้งอีก จริงๆเชื่อมให้เนียนได้แต่ต้องใช้เวลาคิดหน่อย แต่บทละครต้องคิดพร้อมเขียน ไม่มีเวลาถอยหลัง ต่างจากการเขียนบทหนัง การเขียนเรื่องสั้น หรือการเขียนหนังสือต่างๆ ที่มีเวลาในการคิดมากกว่าหลายร้อยเท่าครับ รสชาติของละครที่กระตุ้นให้เราเกิดความสนุกสนาน มันไม่สามารถเกิดขึ้นได้จากความเป็นจริงล้วนๆครับ ไม่งั้นมันก็จะไม่ต่างอะไรกับที่คุณนั่งดูข่าว เข้าใจว่ากระทู้นี้ไม่ได้ซีเรียสอะไร แค่ยกมาพูดคุยกันในเรื่องกฏหมาย ผมแค่อยากแชร์อีกแง่มุมหนึ่งเท่านั้น ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ติดละคร เนื่องจากเบื่อความเป็นจริงในสังคม เรื่องนี้ก็ติดครับ เวลาได้ยินอะไรผิดๆก็สะกิดใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็เข้าใจได้โดยอัตโนมัติ ผมถึงไม่เคยคิดที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องกับงานในสาขาละครเลย มันเร่งรีบสำหรับชีวิตผมมากเกินไปครับ ขอเป็นผู้รับความบันเทิงดีกว่า จากคุณ : PAEstudio เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 14:39:04

ความคิดเห็นที่ 106 กระทู้แนะนำที่มีสาระที่สุดในรอบปี จากคุณ : Mrs.McCrovich เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:52:12

ความคิดเห็นที่ 107 เป๊ะเลย ไอ้เราก็หลงเชื่อละครเต็มพลัง ขอบคุณครับ จากคุณ : Prachthapong เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 20:09:28

ความคิดเห็นที่ 108 เบื่อละครไทย ไหนๆจะผลิตละครสักเรื่อง ควรศึกษาข้อมูลหรือให้ความรู้ที่ถูกต้องนะ เพราะเราว่าความรู้รอบตัวส่วนหนึ่งที่ได้ก็มาจากการดูละครนั่นแหละ  จากคุณ : หมูน้อยตะลุยเพลิง เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 21:07:50

ความคิดเห็นที่ 109 พระเอกชนะคดีแน่ มีคนดูเกือบทั้งประเทศเป็นพยานได้ ปล.กระทู้สาระ นึกว่าเข้าห้องผิดคิดว่ามาห้องหว้ากอ - -" จากคุณ : lotviler เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 22:13:54

ความคิดเห็นที่ 110 ที่จริงแล้ว  กรมทรัพย์สินทางปัญญาเคยทำเอกสารออกชี้แจงแล้วน่ะครับว่า การแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์หรือที่หลายท่านเข้าใจผิดว่าเป็นการจดทะเบียนลิขสิทธิ์นั้น  ทำเพื่อรวบรวมเป็นฐานข้อมูลให้สะัดวกในการค้นคว้าเท่านั้น  ไม่ใช่เป็นการยืนยันหรือเป็นข้อสันนิษฐานว่าใครเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์   ตามปกติ โจทก์ในคดีละเมิดลิขสิทธิ์จะได้รับการสันนิษฐานก่อนเสมอว่า เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์งานนั้น  เพราะศาลใช้หลักการว่า ถ้าคนไม่เดือดร้อนจริงเขาคงไม่มาฟ้องศาล พระเอกเรื่องนี้ไม่ต้องเอาหลักฐานอะไรไปศาลยังได้เลย ไปคนเดียว มือเปล่า  สาบานต่อศาลในฐานะพยานบุคคลว่าจะพูดความจริง แล้วเบิกความเืรื่องที่ตนเป็นผู้สร้างสรรค์ผลงาน    จำเลยมีหน้าที่จะต้องถามค้าน เพื่อชี้ใ้ห้ศาลเห็นว่าที่พระเอกพูดไม่น่าเชื่อถือตรงไหน  และเมื่อจำเลยนำพยานมาเบิกความ พระเอกก็ต้องถามค้านเพื่อให้ศาลเห็นข้อพิรุธว่า จำเลยสร้างพยานเท็จมาศาล แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 00:04:16 จากคุณ : นอนดูดาว เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 22:34:12

ความคิดเห็นที่ 111 อ้างอิงตามลิงค์  แล้วทุกท่านจะทราบว่า  กรมทรัพย์สินทางปัญญาไม่เคยรับจดทะเบียนลิขสิทธิ์ มีแต่รับแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ เพื่อประโยชน์ในการค้นคว้า และสะดวกต่อผู้ที่ต้องการขออนุญาตใช้สิทธิ http://www.ipthailand.go.th/ipthailand/index.php?option=com_content&task=view&id=1638&Itemid=390 กรมทรัพย์สินทางปัญญา แก้ไขเเพิ่มเติมระเบียบ เรื่อง การรับแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ ป้องกันการแอบอ้างเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์โดยไม่สุจริต      กรมทรัพย์สินทางปัญญา ได้แก้ไขเพิ่มเติมระเบียบกรมทรัพย์สินทางปัญญา ว่าด้วยการรับแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์และการให้บริการข้อมูลลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2547 โดยออกระเบียบกรมทรัพย์สินทางปัญญา ว่าด้วยการรับแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์และการให้บริการข้อมูลลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2554 ลงวันที่ 1 กรกฎาคม 2554 เพื่อระบุสถานะของหนังสือรับรองการแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ให้ชัดเจน ซึ่งเป็นมาตรการในการแก้ไขปัญหาที่ได้รับการร้องเรียนว่า มีผู้นำหนังสือรับรองการแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ ซึ่งออกตามระเบียบดังกล่าว ไปใช้ผิดวัตถุประสงค์ หรือในทางไม่สุจริต เช่น นำไปอ้างว่า เป็นเอกสารแสดงการจดทะเบียนเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ จากกรมทรัพย์สินทางปัญญา ทำให้ผู้ประกอบการที่ถูกกล่าวหาว่าละเมิดลิขสิทธิ์ต้องยอมจ่ายเงินเป็นค่ายอมความในอัตราที่สูง เพื่อแลกกับการไม่ต้องถูกดำเนินคดี      วัตถุประสงค์ของการรับแจ้งข้อมูลภายใต้ระเบียบดังกล่าวเป็นการรวบรวมฐานข้อมูลผลงานลิขสิทธิ์ โดยเปิดโอกาสให้ผู้สร้างสรรค์หรือเจ้าของลิขสิทธิ์ที่สมัครใจ สามารถแจ้งข้อมูลไว้ต่อกรมทรัพยืสินทางปัญญา เพื่อประโยชน์ให้ผู้สนใจสามารถติดต่อขออนุญาตใช้งานลิขสิทธิ์ๆได้โดยสะดวก และออกหนังสือรับรองการแจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ไว้ เพื่อให้ผู้แจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์สามารถนำไปใช้เป็นหลักประกันการกู้ยืมเงินตามโครงการแปลงทรัพย์สินทางปัญญาเป็นทุนของรัฐบาล      โดยที่กฎหมายลิขสิทธิ์ไม่ได้กำหนดเงื่อนไขให้เจ้าของลิขสิทธิ์ต้องนำงานลิขสิทธิ์มาจดทะเบียน กรมทรัพย์สินทางปัญญาจึงไม่มีอำนาจและฐานข้อมูลในการตรวจสอบจนเป็นที่ยุติและมีผลทางกฎหมายว่างานใดมีลิขสิทธิและผู้ใดเป้นเจ้าของ ผู้แจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ต่อกรมทรัพย์สินทางปัญญาจึงต้องมีหนังสือรับรองสิทธิ์ของตนเองและยอมรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นหากปรากฏในภายหลังว่าผู้แจ้งไม่ใช่เจ้าของลิขสิทธิ์ ดังนั้นเจ้าของลิขสิทธิ์ที่มาแจ้งข้อมูล จึงจำเป็นต้องดำเนินการโดยสุจริต และพร้อมแสดงหลักฐานอื่นๆเพื่อพิสูจน์หลักฐานต่อศาลเมื่อมีข้อพิพาทเกิดขึ้น      ระเบียบฉบับใหม่กำหนดให้ระบุสถานะของหนังสือรับรอง ตามแบบ รลข 01 และแบบ รลข 02 เป็นหมายเหตุว่า "เอกสารนี้ไม่ได้รับรองความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์" เพื่อให้ผู้ประกอบการและบุคคลภายนอกเกิดความเข้าใจที่ถูกต้องว่า หนังสือรับรองการแจ้งข้อมูลไม่ใช่เอกสารแสดงสิทธิทางกฎหมายและผู้มีหนังสือรับรองดังกล่าวมิได้มีสิทธิดีกว่าผู้ที่มิได้แจ้งข้อมูลลิขสิทธิ์ต่อกรมทรัพย์สินทางปัญญา      อย่างไรก็ดี เพื่อป้องกันปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์ ในการนำสินค้าที่เกี่ยวข้องกับผลงานลิขสิทธิ์มาจำหน่าย ควรรับสินค้าจากแหล่งผลิตที่น่าเชื่อถือ หรือผู้ผลิตที่สามารถออกเอกสารรับรองได้ว่าเป็นสินค้าที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้ว หรือไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด และยอมรับผิดในความเสียหายที่อาจเกิดขึ้น เป็นต้น จากคุณ : นอนดูดาว เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 00:02:46

ความคิดเห็นที่ 112 กำลังเรียนทรัพย์สินทางปัญญาอยู่ที่มหาลัยเลยค่ะ ไม่ได้ดูละครเรื่องนี้ แต่เห็นอาจารย์ยกมาเล่าด้วยล่ะเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว จากคุณ : แสงจันทร์คืนแรม เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 00:40:47

ความคิดเห็นที่ 113 อืม มันเป็นละครนะครับ ละครแนวเบาสมองด้วย ไม่ใช่ละครสืบสวนสอบสวน สู้กันในข้อกฏหมาย ปกติผมไม่ชอบดูละครอะไร แต่ตอนที่กล่าวถึงก็ได้ฟังพอดี ที่ทนายแนะนำ ก็ถือว่าทำให้ชาวบ้านเข้าใจได้พอสมควร คือฟ้องร้องได้ แต่ ทางชนะมีน้อย ด้วยเหตุผล บลาๆๆ  รูปการณ์ของละครมันต้องเป็นแบบนี้ คือฝ่ายพระเอกเพลี่ยงพล้ำเสียเปรียบ แต่สุดท้ายก็จะมี ตัวแปรมาช่วยพลิกกลับมาชนะ ประเด็นจริงๆ มันเป็นพล็อตเรื่องของละครที่มีการขโมยงานของพระเอกไป พระเอก เข้าใจว่านางเอกเป็นคนทำ เข้าใจผิดจึงจับตัวนางเอกไป ซึ่งพล็อตแบบนี้ เดาง่ายมาก สุดท้าย ต้องมีมุขประมาณว่า มีคนเห็นแล้วยืนยันว่า นางเอกไม่ได้ทำ อาจจะถ่ายเป็นคลิปใว้ด้วย และ ตัวแปรนี้เองจะทำให้ พระเอก นางเอก เข้าใจกัน รวมถึง ฝ่ายพระเอกนำหลักฐานนี้ไปสู็คดีจนชนะฝ่ายตัวโกงได้ ประเด็นที่ผมคิดว่าี่ไม่สมจริง คือ เพิ่งเคยเจอทนายแนะนำไม่ให้ ลูกความฟ้อง เหอๆ สงสัยทนายปลอม จากคุณ : mangginoon เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 10:17:41

ความคิดเห็นที่ 114 กระทู้นี้จะสื่อว่า ละครสื่อออกมาผิดหรือเปล่าครับ ทนายเค้าบอกว่ายังไงหรือครับผมเองก็ไม่ได้ดู 1. คุณห้ามฟ้อง ฟ้องไม่ได้ เพราะคุณไม่จดลิขสิทธิ์ ไม่ได้ีรับความคุ้มครอง หรือ                 2. ฟ้องได้ แต่แพ้ชนะไม่รู้ ควรหาหลักฐานพยานหลักฐาน                     อย่างอื่นเพิ่มเติมก่อน ความหมายต่่างกันนะครับ ถ้าทนายพูดประโยคที่ 2 ก็ถือว่า ไม่ผิดหลักหนิครับ ? แต่ถ้า พูดประโยคที่ 1 ก็จริงตาม จขกท ครับ จากคุณ : TheMajestic เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 13:05:48

ความคิดเห็นที่ 115 ส่วนใหญ่ด่าละครไว้ก่อนเนอะ มีหลายคนมาแย้งว่า ฝ่ายละครอาจจะไม่ผิดทั้งหมด ก็ยังมีคนตำหนิติเตียนละครลูกเดียว จากคุณ : omi-jang เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 13:56:52