HunterXHunter - 337 สารภาพ
ยามอัสดงในแมนชั่นกลางเขา ชาย2คนกำลังสนทนากันอย่างเคร่งเครียดภายใต้ความสงบ
คนนึงคือมดโคอล่า 1ในอดีตทหารคิเมร่าแอนท์ ส่วนอีกคนคือชายนามว่าไคท์ ที่กลับมาเกิดใหม่ภายใต้ร่างกายของเด็กสาวผมยาวแดงคนนึง
"เธอมีผมสีแดง เหมือนกับนาย"
มดโคอาล่าเกริ่นขึ้น
"ชั้นเป็นคน ยิงเธอตาย"
"เพราะรู้ว่าเจ้าพวกที่ไล่ตามเธอไป มันเลวพอที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้ขณะที่เธอยังไม่ตาย"
"แล้วเธอก็จะเกิดใหม่ เป็นมด"
"อา...เรื่องเดิมๆ เกิดซ้ำไปซ้ำมา ชั้นคิดอย่างนั้น"
"ตัวชั้นก่อนหน้านี้"
"มีหน้าที่กำจัดคน"
"รับคำสั่ง เพื่อลั่นไกปืน"
"ในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ แค่ได้ตะคอกใส่ใครชั้นก็มีความสุขแล้ว"
"มันเป็นงานที่ใครทำก็ได้"
"แต่หลังจากที่ได้เกิดใหม่ มันก็เกิดขึ้นอีก"
"เป็นวัฏจักรที่แสนทุเรศ"
"เด็กคนนี้... ชั้นอยากให้เธอ'หลุดพ้น'ไปจากวัฏจักรนี้ ชั้นคิดอย่างนั้น"
"ชั้นไม่ค่อยเข้าใจเรื่องซับซ้อนอะไรแบบนี้... แต่"
"ถ้าปล่อยไปอย่างนี้ พวกนั้นจะจับตัวเธอไป"
"แล้วก็คงจะเล่นกับเธอจนตาย มันก็จะวนซ้ำที่เดิมอีก"
"ในสถานที่ห่างไกลจนเหมือกับได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุข..."
"ทั้งหมดปรากฏขึ้นจนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆอย่างรุนแรง"
"มันเป็นวัฏจักรเช่นนั้น"
"ชั้นภาวนาในตอนที่ยิงเธอ ว่าขอให้เธอ'หลุดพ้นไปได้'"
"ถึงชั้นจะไม่ทำอย่างนั้น ราชินีก็กินคนไปเป็นร้อยแล้ว แต่ในคนเหล่านั้นคนที่เกิดมาพร้อม'ความทรงจำในอดีต'กลับมีไม่กี่คน"
"บางที วิญญาณของคนส่วนใหญ่คง 'หลุดพ้น' ไปยัง 'บางแห่ง' ที่ปลอดภัยแล้วก็ได้"
"แต่ชั้นก็ยังอยากทำแบบนั้น"
"อยากจะมั่นใจเพิ่มว่าพวกเค้าจะได้'หลุดพ้น'"
"และการที่นายมาอยู่ในร่างของเด็กคนนั้น ย่อมหมายความว่าเธอได้'หลุดพ้น'ไปแล้ว"
"โชคดีจริงๆ ที่ไม่ต้องมาเจอกับมดที่จำอดีตได้พูดใส่ว่า 'แกยิงชั้น แกฆ่าชั้น'"
"ดูเหมือนว่า ทุกคนจะ'หลุดพ้น'ไปได้"
"ก่อนที่จะมาเป็นแบบนี้ ชั้นไม่เคยเชื่อเรื่องวิญญาณ"
"สำหรับชั้น เราทุกคนล้วนไม่ต่างจากแมลงที่เกิดมาแล้วก็ตาย"
"ความทะนง นั้นเป็น'ความผิดพลาด'ที่เกิดขึ้นในระบบความคิดที่ซับซ้อนยากจะเข้าใจ"
"แต่เมื่อตาย มันก็จบ"
"เน่าเปื่อย กลายเป็นผงธุลี แล้วก็มลายไป"
"ชั้นเคยคิดว่า ไม่มีความหมายใดๆในอนุภาคเล็กๆพวกนั้น"
"แต่พอชั้นกลายมาเป็นแบบนี้ แล้วมันวนซ้ำที่เดิม"
"แม้ว่าจะมีร่างกายที่เปลี่ยนไป"
"แต่ก็ยังเป็น'ชั้น'"
"ยังเป็นไอ้โง่เง่าคนเดิม วนซ้ำไปซ้ำมา"
"ชั้นคิดว่า...ถึงตัวเองจะโง่ แต่ก็จะไม่ปฏิเสธเรื่องที่ได้รู้ ชั้นไม่ต้องการจะปล่อยให้มันผ่านไปเปล่าๆ"
"ชั้นตายไปแล้ว"
"ถูกจับแยกชิ้นส่วนจนตาย"
"แตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย"
"แต่ มันไม่ได้จบเพียงเท่านั้น"
"ที่ชั้นเคยคิดว่า 'การได้แตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วจะจบ' มันก็แค่ความคิดของตัวเอง"
"ชั้นได้รับพลังที่ไม่เคยคิดฝันมาก่อน"
"จากมุมมองของพวกเรา ยิ่งสสารมีขนาดเล็กมากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งมหัศจรรย์มากเท่านั้น"
"มันสามารถปลดปล่อยพลังงานในระดับที่จะมอบชีวิตให้กับพวกเราได้เป็นหมื่นเป็นล้านปี"
"แม้กระทั่งDNA ที่ได้บันทึกข้อมูลอันมหาศาลของร่างกายพวกเรา เอาไว้ในรูปทรงเกลียวคู่เหล่านั้น"
"และในความเล็กลงไปอย่างไร้ขอบเขตนั้น ก็ได้มีสิ่งเล็กๆที่แทบไม่น่าเชื่อ"
"ปัจจัยสำคัญที่ได้ให้กำเนิดจักรวาลอันกว้างใหญ่"
"ที่เราต่างเรียกกันว่า เอกภพ"
"ถ้าแนวความคิดของ สิ่งที่เล็ก คือ"
"สิ่งที่ปลดปล่อยพลังงานออกมาได้ไม่สัมพันธ์กับขนาด"
"วิญญาณก็คงจะมีขนาด'เล็กมากๆ'"
"แต่สามารถปลดปล่อยพลังงานมากพอที่จะทำให้มันเกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมาได้"
"ที่ชั้นเกิดใหม่มานี่ก็เพื่อมาทำเรื่องซ้ำเดิมงั้นเหรอ?"
"ชั้นไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น..."
"ที่ชั้นมีก็แค่ความคิดและรู้สึก"
"แต่บางสิ่งลึกๆกลับบอกว่า"
"'ต้องไม่ให้มันเกิดขึ้นซ้ำเดิม'"
"บางที"
"เหตุผลที่พวกเราต่างทำอะไรซ้ำไปซ้ำมา"
"นั่นเป็นเพราะว่า ขณะมีชีวิต พวกเรายังขาดบางสิ่งมาเติมเต็มจิตใจ"
"หรือแม้แต่ร่างกาย ที่หากไม่มีจิตใจที่แน่วแน่ ก็จะไม่สามารถขยับไปไหนได้"
"เหมือนกับชั้นทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้ ที่คิดว่า 'กำลังเดินทางผิด' ซึ่งมันไม่ดีแน่ๆ"
"ชั้นจะ...ต้องกลับไปทำอะไรซ้ำๆ"
"ในขณะที่คิดว่ากำลังเดินทางผิด นั่นหมายถึงว่าชั้นเลือกทางผิดจริงๆ"
"คนที่ชั้นควรจะยิง"
"ไม่ใช่เด็กคนนั้น แต่เป็นพวกที่ไล่ตามเธอไปต่างหาก...!!"
"นั่นหมายความว่าคนที่เลวที่สุดจริงๆแล้วก็คือชั้น"
"คุณค่าของจิตใจที่เสียไปนั้นมันช่างน่าปวดร้าว ชั้นก็เลยเลี่ยง"
"ขณะที่ภาวนาอย่างเห็นแก่ตัว่า 'ขอให้หลุดพ้น'"
"ชั้นทำมันไปก็เพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด"
"เพื่อปกป้องตัวเองต่างหาก"
"ชั้นถึงยิงเธอ"
"และที่มาสารภาพกับนาย ที่ดูคล้ายกับเธอ"
"ก็เพื่อปกป้องตัวเองอีกครั้ง"
"เฮอะ... ก็แค่เรื่องไร้สาระน่ะนะ"
"ขอบใจที่ทนฟังจนจบ"
.
[Spoil] HunterXHunter - 337 สารภาพ
