เห็นน้ำตาลก็ให้ใจไหวกระหวัด คะนึงลัดหัดคิดถึงบอสขา
รสหวานรื่นเพลินลิ้นทุกเพลา ดุจเห็นหน้าดริวเพียงนิดจิตชื่นบาน
แล้วเมื่อเอาแป้งร่อนลงมาใส่ ดูดูไปช่างเหมือนหลวยน่าสงสาร
แม้แป้งจะนุ่มเนียนมืออยู่ทุกวาร แต่น้ำตาลก็ไม่รักน่าหนักใจ
เมื่อตอกไข่ตีใส่ลงผสม น้ำตาลจมผสมแป้งเข้ากันได้
หลวยแอบมีความหวังคั่งภายใน จะมีไหมวันบอสรักหลวยสักที
แล้วจึงต้มเผือกกวนชวนยิ้มย่อง อยากลิ้มลองเพราะกลิ่นอวลชวนใจหนี
กรุ่นกลิ่นหอมอยากดมดอมเป็นทวี เหมือนกลิ่นที่บอสขาใช้ในสวนลุม
เสร็จสรรพเอาใส่พิมพ์เข้าเตาอบ หลายคำรบใจหลวยไซร้ดั่งไฟสุม
เอาวิปครีมทาสลับทับเผือกชุม เหมือนหลวยกลุ้มทวีรักฮักแต่ดริว
ออกมาเป็นเค้กเอยนมสดเผือก ดูแต่เปลือกอาจดูธรรมดาผิว
เหมือนความรักที่หลวยมอบให้กับดริว เพียงแตะชิวหาก็วาบกำซาบทรวง
++บ้านเลขที่ 170++ [[{{เคหาสน์คนรักแอนดริว}}]].....หลวยศรีแต่งกลอน.......วอนคุณแม่{แตกประเด็นจาก A11799040}
เฮ้ออ จะหาหมอที่ไหน ทั้งฉลาด ทั้งรวย ทั้งหล่อ อย่างหมอรุจน๊าาาาา
