เริ่มบรรยายจ้ะ
เอคิเบง เอคิเบง เอคิเบง...
เสียงแมวร้องงอแงขอข้าวกล่องตอนเปิดตอนนะจ๊ะ
ชื่อตอนว่า ประตูแห่งความทรงจำ
(กรุณากด F5 เน้อพี่น้อง)
นัตจังเริ่มออกเดินทางเพื่อกลับบ้านเกิดค่ะ เป็นบ้านที่อยู่มาตอนเกิด แต่ก็จากมานานแล้วค่ะ พอจะเดินทางมาเลยต้องพึ่งแผนที่กันหน่อย
ระหว่างทางก็โดนอ.เหมียวงอแงเรื่องของกินตามเคย ถึงกับต้องสั่งข้าวกล่องถึง 2 ที่กินจนอิ่ม กระทั่งเกือบลืมเปลี่ยนขบวนรถที่สถานี ฮาโกตะ กันเลยทีเดียว
(อ.เหมียวโดนประตูรถไฟหนีบคอด้วยอ่ะ เหอๆ)
ก่อนจะไปถึงบ้านเกิด นัตจังต้องไปแวะบ้านญาติที่เก็บกุญแจบ้านไว้ก่อนค่ะ ก็เดินกันแบบอาศัยความรู้สึก
(โดนอ.เหมียวด่าอีกละว่าแค่ซ้าย ขวาก็จำไม่ได้รึไง... // อ.โหดร้ายอ่า แต่ก็น่าร๊าก)
โชคดีที่นัตจังได้สัญชาติญาณหาของกินของอ.เหมียวช่วยค่ะ เพราะมีร้านอุด้งอยู่แถวนั้น และนัตจังก็จำได้ว่าตอนเด็กๆเคยเดินตามกลิ่นอุด้งกลับบ้าน
ก็ค่อยๆเดินไปตามทาง ผ่านบ้านที่มีดอกสึบากิ (คาเมเลีย) บานสวยซะด้วยนะ แล้วก็ยังผ่านบ้านคุณป้าที่ชอบให้ขนมตัวเองด้วย
ในที่สุดนัตจังก็มาถึงบ้านของญาติคนที่ว่าค่ะ แต่ก่อนจะเข้าบ้านก็บอกให้อ.เหมียวรอข้างนอก โดยกำชับว่า ถ้าเขาหายไปนานไปก็ให้เข้าไปช่วยด้วย
เพราะว่าที่บ้านนี้มีภูตแปลกๆอาศัยอยู่ (ละแวกบ้านนี่ก็ภูตเยอะ ตอนเข้ามาอ.เหมียวก็บอกว่าจับความรู้สึกได้ด้วย)
พอนัตจังเข้าไป ก็มีสาวน้อยสองคนเดินมาที่บ้านนี้เหมือนกัน ผมสั้นคน ผมยาวคน
คนผมสั้นน่าจะเป็นสมาชิกบ้านนี้ล่ะ เห็นบ่นว่าไม่อยากเจอนัตจัง ไม่อยากกลับบ้านด้วย
เพราะนัตจังเป็นคนอมทุกข์ แถมพอเจออ.เหมียวบนกำแพงบ้าน ก็กรี๊ดอีก
หาว่ามีตัวประหลาดอะไรไม่รู้มาแกะบนกำัแพง
// มีตาหามีแววไม่นะยะ นี่เนียนโกะเซนเซย์เลยนะ ออกจะน่ารักน่ากอดขนาดนี้ มาว่าประหลาดได้ไง...
สรุปคือ ยายสาวผมสั้นนี่ ชื่อ มิโยโกะ เป็นลูกบ้านนี้นี่ล่ะค่ะ
บ้านนี้น่าจะเป็นบ้านเดียวกันกับทาจิบานะซัง ที่โทรมาบอกเรื่องบ้านเกิดนัตจังตอนที่แล้ว แต่ตัวทาจิบานะไม่อยู่ แค่ฝากเรื่องเอาไว้
ทีแรกนัตจังไม่อยากเข้าบ้าน เพราะภูตประหลาดที่ว่า แต่ก็เข้าไปจนได้
แล้วก็เจอภูตตัวนี้ ที่มีแค่ลูกกะตากลอกไปกลอกมา (หลอนอยู่...) จ้องเอาๆตั้งแต่แรก
สุดท้ายก็เจอจู่โจมจนได้ตอนกำลังจะไปเข้าห้องน้ำ พร้อมบอก (หรือบังคับก็ไม่รู้) ให้วาดปากให้ค่ะ
สาเหตุที่ภูตตัวนี้ต้องการให้วาดปากให้ เพราะมันบอกว่าจะกำจัดทุกคนที่ว่าร้ายนัตจัง รวมทั้งจะกินทั้งความเศร้า ความทรงจำแย่ๆไปให้หมด
ตัวนัตจังเองเหมือนจะรู้ว่าภูตลูกกะตาเนี่ยเป็นผีร้าย กำลังพยายามจะออกจากบ้าน แต่พอเจอมุกว่าจะกำจัดความทรงจำร้ายๆให้ก็โดนล็อคตัว สติหลุด เบลอไปชั่วขณะ
(ตอนนั้นเจ้าของบ้านก็กำลังถามสารทุกข์สุขดิบอยู่ แต่นัตจังใจลอยไปแล้ว...โดนภูตจับได้พอดี)
ยังดีที่ว่าเนียนโกะเซนเซย์พาตัวเองในร่างขาวๆอ้วนๆ วิ่งเดี่ยว 100 เมตรมาใช้ขาหน้าตบนัตจังจนได้สติ เลยช่วยไว้ได้ทันค่ะ
(แต่มิโยโกะไม่พอใจนะ เพราะจริงๆที่ผ่านมาเธอก็ออกแนวไม่ชอบขี้หน้านัตจังมาตลอด
เพราะคิดว่าพ่อแม่โอ๋ และตามใจนัตจังมากไป เมื่อก่อนครอบครัวตัวเองถูกคนอื่นมองไม่ดี ก็เพราะนัตจังชอบพูดอะไรแปลกๆด้วย)
ในที่สุดนัตจังก็ขอตัวออกมาจากบ้านนี้พร้อมกับเอาเซนเซย์ออกมาด้วยจนได้
เซนเซย์เฉลยว่าภูตลูกกะตาตัวนั้นชื่อว่า มุจิคุ่ย หรือภูตกินแมลงที่หากินแมลงที่หลงมาในบ้าน
แต่เมื่อก่อนตอนเด็กๆนัตจังก็จำได้ว่ามันตัวไม่ใหญ่ขนาดนี้ เพราะตอนนี้เหมือนภูตจะมีพลังมากขึ้น และกินแค่แมลงไม่อิ่มอีกแล้ว
จำเป็นต้องค้นหาความมืดในใจคน แล้วเขมือบเป็นพลังงานเลี้ยงชีพแทนค่ะ
ขณะที่กำลังจะออกเดินทางกันต่อ ยายมิโยโกะก็พุ่งมาจับมือนัตจัง! พร้อมต่อว่าว่า
"อย่าทำซึนแล้วออกไปเงียบๆแบบนี้สิยะ เลิกเรียกร้องความสนใจแปลกๆแบบนี้ได้แล้วย่ะ
พ่อแม่ฉันเขาใส่ใจนายมากเลยนะ ทั้งที่เป็นพ่อแม่ฉันแท้ๆนะเนี่ย"
ฉากดราม่านี้มีมุจิคุ่ยเฝ้ามองมาจากบนหลังคาบ้านด้วย นัตจังเองก็เห็นเลยบอกลามิโยโกะและเรียกให้ภูตตามมา
ทั้งคนทั้งแมวก็วิ่งหนี มีภูตวิ่งตาม วิ่งกันไปวิ่งกันมา บินตามกันไปตามกันมา
(ระหว่างนั้นก็มีไดอะล็อคสั้นๆพ่อแง่:-)อนของคนกับแมวประมาณว่า...
อ.เหมียว : "จะหาเหาใส่หัวทำไมว๊า แกเนี่ย"
นัตจัง : "ก็ขนาดหมามันยังไม่ลืมบุญคุณข้าวก้นชามเลยนะครับ"
อ.เหมียว : "แต่ข้าไม่ใช่หมา แล้วเจ้าก็ไม่ใช่ด้วยนี่!")
อ.เหมียวก็สุดจะทน ถึงกับบ่นว่า "นี่ตูจะ้ต้องวิ่งมาราธอนนี่ไปถึงไหนว้อย"
แล้วก็กลายร่างมาปราบลูกกระจ๊อกซะเลย เป็นอันสิ้นเรื่องสิ้นราวไป
// แล้วทำไมไม่ทำแต่แรก(วะ)คะเนี่ย? =________="
แต่หลังจากนั้นเดินอยู่นาน นัตจังก็หาบ้านไม่เจอสักที
แล้วเรื่องก็ตัดมาที่มิโยโกะซึ่งกำลังนึกถึงเรื่องเก่าๆ ตอนที่ตัวเองและนัตจังยังเด็กอยู่
เหมือนตอนนี้เธอจะแอบปลื้มๆนัตจังตอนนี้ขึ้นมานิดๆแล้วนะ
พอผ่านฉากนั้นไป นัตจังก็มาถึงริมแม่น้ำค่ะ กำัลังคุยเพลินๆกับอ.เหมียวก็โดนไอ้เจ้าภูตมุจิุคุ่ยนั่นพุ่งเข้าใส่ แล้วก็ล้มคว่ำเลื่อนไถลลงไปกองกับพื้นเลยค่ะ
แม้อ.เหมียวจะพยายามเรียกยังไงก็ไม่เป็นผล แล้วก็เอาแต่นอนพึมพำๆว่า
"จะกลับบ้าน ต้องกลับบ้าน" อย่างเดียวเลย
จบตอน. (ซะงั้นอ่ะ)
ตอนหน้า บรรยากาศอบอุ่นกับผองเพื่อนในชื่อตอน ทางกลับบ้าน ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 01:36:47
แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 01:28:15
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 19:11:26
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 18:46:17
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 18:11:09
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 18:06:48
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 18:01:03
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 17:54:55
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 17:48:26
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 55 17:43:54
[สปอยล่วงหน้า+พบปะ] นัตสึเมะ SS4 EP12{แตกประเด็นจาก A11820256}
