นางได้รับการเสนอชื่อขึ้นบนเวทีเป็นคนแรก
อิฉันโทรไปสอบถามความเป็นไปในวันนั้น
นางโวมาว่า : โอ้ เว้ยย บ๊อหลาย เขาโชคดีได้ขึ้นเวทีไปถ่ายรูปกับแบญ่าละ
บ๊อหลาย : (อึ้งไปหลายสิบวิ ด้วยความดีใจไปกะนาง) แล้วไง แล้วไงพี่
นางโวมาว่า : พี่ได้กอดน้องญาญ่าด้วยละ
บ๊อหลาย : (รู้สึกอิซซี่นางตะหงิดๆ) แล้วแบร์รี่ หละพี่ แล้วแบร์รี่หละ แต่เดี๋ยวนะ ก่อนที่หนูจะถามว่าพี่ได้กอดแบร์รี่ไหม หนูขอคำถามนี้ก่อน พี่กล้ามองหน้าแบร์รี่มั้ย
จากที่โว นางตอบมาด้วยเสียงอ่อยๆปนสะอื้นน้อยๆ : ง้า รู้ได้ไงงงงง ขนาดหน้าแบร์รี่พี่ยังไม่กล้ามอง แล้วพี่จะกล้ากอด แบร์รี่ได้ยังไง
โถๆๆๆๆๆ นางช่างน่าสงสาร
ขณะที่อีกนางก็ยืนแบก ไอแพดลุ้นอยู่ข้างล่างอย่างเสียดายแทนอีกคน เฮ้อ
ชีวิตแม่ยก ny home
ปล. ที่เรียกนางอะ ก็นางจริงๆนี่นา555555555