วีรกรรมเบาเบาของเจ็ดและบลูม
เหตุเกิดจากน้องเจ็ดโทรศัพท์มาพร้อมกับบอกว่า
"พี่ก้อย ว่างหรือเปล่า เดี๋ยวไปเป็นวิทยากรกะเต๋านะ ต้องพูดเรื่อง การท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมบันเทิง"
โหยยยยย มาชื่อหัวข้อก็เข้าทาง นานๆ ครั้งจะได้ทำอะไรที่มีสาระมากมายแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อครั้งที่ไปร่วมทำบุญกะสถานทูตเกาหลีหน้า CTW ก็ไร้สาระมาตลอด ฮ่าๆๆ
นัดแนะพูดคุยเพื่อที่จะเตรียมเรื่องที่จะพูดกันเพียงแค่ 1 คืน กว่าจะออกมาเป็น Outline ที่สวยงาม ก็กัด จิกหัวกะน้องเจ็ดไปหลายยก
ก็เพราะเจ้าหล่อนพ่นน้ำเป็นไฟ ใส่ทฤษฎีและจิปาถะลงไปโดยไม่มีลำดับขั้นตอน ลำพังตัวชั้นเองทฤษฎีไม่มีแต่จะไปใส่เนื่อหาเชิงปฏิบัติจึงต้องจับน้องเต๋ามาทำ Rough Outline และ Detailed Outline เพื่อให้การ Presentation ออกมาอย่างไร้ที่ติ !!
(งานนี้เอาชื่อเว็บ ขื่อผู้ชายเป็นประกัน อะไรก็ห้ามพลาด เอิ้กๆ)
เมื่อได้เรื่องเป็นที่เรียบร้อย เจอกันในวันถัดไป !!!!
เช้าของวันบรรยาย วันนี้ใส่กระโปรงเจ้าค่าาาาาา เดินเข้าออฟฟิศทุกกคนทัก --''
ขอเป็นทางการเป็นการเป็นงานหน่อยละกันนะ วันนี้ต้องไปให้ความรู้นักศึกษา แต่ยังแอบใส่เสื้อ Henecia อูซูชินนี่ ของพวกเราไป ทับด้วยเสื้อสามารถจากบริษัทเพื่อบ่งบอกฐานันดร ~~~
ไปนั่งนอเจ็ดที่สยามกว่าเจ้าหล่อนจะมาได้ก็ถึงกับบึ่งเลยทีเดียว เพราะหล่อนไป escort อิหม่ามอยู่ (อันนี้ต้องให้เจ็ดมาเล่า)
เมื่อเดินทางไปถึงที่หมาย ก็เดินตรงไปยังตึกคณะมนุษยศาสตร์ เข้าไปรอยังห้องบรรยาย สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบห้อง
"Boyfriend .... boyfriend ~~~ ei ei ei" เสียงเพลงคุ้นหู ภาษาบ้านเกิดดังขึ้นลมแทบจับ หันไปมองหน้ากัน
"เจ็ด !! เรามาถูกที่แล้ว!!! "
มีน้องนักศึกษาเชิญไปนั่งที่โซฟา ก้นยังไม่ทันจะได้แตะเบาะ เพลงอีกเพลงก็ดังขึ้น
"็Hello hello ~~~ "
ไวเท่าใจคิด มือรีบคว้าแขนเจ็ดเดือน พร้อมกับหยิกเล็กๆ "อย่า cover นะแก อายเด็ก"
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กว่าจะได้เริ่มบรรยาย ก็ต้องรอน้องๆ ค่อยๆ เดินเข้ามาในห้อง เมื่อห้องเต็มไปด้วยนักศึกษาที่ตั้งใจมาฟังสัมนาครั้งนี้ (เหรอ??) ก็ได้เริมต้นขึ้น ...
เจ็ดเดือนเริ่มร่ายยาวโดยการถามคำถามนักศึกษาในห้อง "ไหนมีใครเป็นแฟนคลับเกาหลีหรือเปล่า"
กิ๊วก๊าวตอบคำถามกันไป โดนหยอก โดนจิก โดนเด็กกวน...อีก แต่หนูๆ หารู้ไม่ว่ากะลังเจอกับตัวแม่ด้านการเสียดสี ด่า จิด แดรกทุกประเภท
เจ็ดตอบเด็กๆ กลับไปว่า "แหมๆๆ ตอบแบบนี้ ดูเป็นคนมีความรู้มาเลยจ๊ะ"
อิเด็กทำหน้าเหมือนไม่ได้รู่ว่ากำลังโดน แต่อิชั้นหันไปบอกเจ็ด "แก มันไม่รู้ว่าแกกะลังด่ามันหรอก พูดต่อไป"
เจ็ดก็ร่ายไปเรื่อยๆ พร้อมกับส่งไมค์มาทางอิชั้นเมื่อยามที่ต้องใช้ประสบการณ์เข้าแลก
เมื่อได้รับหน้าที่มาให้พูดเรื่องประสบการณ์การเป็นแฟนคลับตั้งแต่สมัย The Backstree boys ไล่มาจนถึงยุค J-pop ยาววๆๆๆ มาจนเกลียดเกาหลีเข้าไส้ และจบลงที่รักเกาหลีฝุดๆๆ
เป็นการบรรยายต้องการจะสื่อสารว่า ประเทศเกาหลีนั้นสามารทำให้ Entertainment เป็นตัวทำให้การท่องเที่ยวของเขาโด่งดัง ประเทศเกาหลีทำให้เรารู้สึกว่าสถานที่ท่องเที่ยวไม่จำเป็นต้องปีนเขาหรือลงเล่นน้ำ แต่แค่สถานีวิทยุ สถานีโทรทัศน์ ร้านอาหารเล็กๆ ก็เป็น Tourist attractions ไปหมด
บลาๆๆๆๆ เล่ายาวไปเรื่อย เจ็ดเริ่มอมไมค์ เพราะติดลม ชั้นต้องสะกิดให้กลับมาตาม Outline อยู่เนืองๆ จากที่นั่งบรรยายอย่างสวยงาม เจ็ดก็เริ่มนั่งแบบสบายมากยิ่งขึ้น แถมรู้ตัวด้วยนะหันมาถาม
"พี่ เค้าดูนั่งสบายไปใช่ป่ะ"
เอออออออออออออออออออออ !!
เป็นการบรรยายที่คนพูดเมาไมค์ คนฟังมึนงง (ว่าอิพวกนี้พูดอะไร) แต่ที่จะบอกคือ
น้องเจ็ดของเราถ้าเมื่อไหร่ได้พูดเรื่องทฤษฎี เธอจะมีสาระขั้นปรมาจารย์
ส่วนอิชั้นถ้าได้เริ่มพูด ก็เมาไมค์ไม่แพ้กัน
จบการบรรยายแบบสนุกสนาน นักศึกษาได้ความรู้และยังได้เห็นมุมมองในการสร้างประเทศด้วยบันเทิงให้นำเศรษฐกิจ
น้องๆ เอาของที่ระลึกมาให้ ทั้งเจ็ดทั้งบลูมมองหน้ากัน พร้อมกับบอกว่า เฮ๊ยยยยยย "นี่แหล่ะคือสิ่งที่แฟนคลับเกาหลีต้องทำ"
ทำอะไร
ทำให้คนเลิกมองเราว่า "ติ่ง" หรือแม้เค้าจะมองเราว่าเป็นติ่ง แต่ชั้นเป็น "ติ่ง" ที่กอปรไปด้วยความรู้ วาทะศิลป์ และ ความคิด
จบวีรกรรมเฮฮานพาความรู้ไปอย่างเริ่ดๆ ได้ถ้วยเบญจรงค์กลับบ้านไปตั้งโชว์ ^______^