ไหนๆคืนนี้ก็เป็นละครตอนอวสานแล้ว เราคงไม่ได้เห็นพี่จ้างอีกT_______T จะขอพูดถึงตัวละครตัวนี้ ที่ทำให้คนดูคนนึงสามารถปักหลักดูละครความยาว36ตอนจบได้...ซึ่งไม่ค่อยจะเกิดปรากฏการณ์นี้ง่ายๆกับคนดูอย่างเรา
ฟ้ากระจ่าง...จากผู้ชายที่เคยอยู่ในโลกสดใส ถูกสอนมาให้คิดดี ทำดี พูดดี มีแต่คนที่หวังดีรายล้อมรอบตัว แต่อยู่มาวันนึงเหมือนฟ้าผ่ามากลางชีวิต จู่ๆก็ถูกกระชากไปอีกสังคมนึงที่สูงขึ้นโดยที่ไม่ทันตั้งตัว จากคนที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มีชีวิตที่หรูหราแบบนี้ จากคนที่ไม่เคยคิดแม้กระทั่งว่าจะได้เจอแม่ที่แท้จริงตัวเป็นๆ อยู่มาวันนึง ก็เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างมากองตรงหน้าจนตั้งรับแทบไม่ทัน และพอได้มาอยู่ในสังคมนี้จริงๆ ทุกอย่างมันก็ไม่ได้สวยหรูอย่างที่เค้าคิด.....
"สน ยุกต์" เชื่อว่าหลายคนคงเคยได้ยินชื่อนี้มาบ้าง จะจากชื่อเสียงด้านนายแบบ หรือจากเสียงลือถึงการแสดงที่ผ่านๆมาของเค้า เราเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ต้องยอมรับว่าสิ่งแรกที่ดึงดูดให้หันมาดูละครเรื่องนี้คือพล็อตที่แปลก แหวกแนว สนุก แต่พอดูไปเรื่อยๆแค่ไม่กี่เบรคก็มาเจอกับรอยยิ้มเชิดสิงโตของอาจ้าง รอยยิ้มที่สดใส ยิ้มทีตาเป็นสระอิ ยิ้มทั้งตาทั้งปาก มันทำให้คนที่เครียดๆกะการอ่านหนังสือเตรียมสอบตอนนั้นชะงัก แล้วร้อง "อร๊ายยย" ออกมาดังๆ จนเผลอยิ้มตามไม่รู้ตัว
จากตอนแรก ด้วยพล็อตเรื่องที่สนุก และรอยยิ้ม ความสดใสของสนที่ถ่ายทอดผ่านตัวละครฟ้ากระจ่าง มันชักนำและดึงดูดให้เราดูละครเรื่องนี้มาเรื่อยๆ ดูแบบไม่พลาดซักตอน วันไหนที่พลาดเนื่องจากติดธุระ ต้องพยายามควานหาย้อนหลังมาดู ...
ยิ่งฉากที่ฟ้ากระจ่างรู้ความจริงเรื่องที่ถูกนายหัวหลอกใช้ หลบมาร้องไห้คนเดียว จนมาถึงพึงรำพันกับเจ๊เสี้ยวท้อ มันทำให้คนดูอย่างอิช้านอึ้งว่า สนก็เล่นฉากแบบนี้กะเค้าได้ไม่น้อยหน้าใครเว้ยเฮ้ย!!!!!!!!! ยิ่งตอนพีคที่สุดคือเห็นสนร้องไห้ และเสี้ยวท้อพูดว่า "อย่าร้องไห้นะ อาจ้างของเจ๊" มันแบบว่า กระชากวิญญาณมากก ณ จุดนั้น
พอมาถึงจุดที่นายฟ้ากระจ่างต้องเหวี่ยงเบาๆ แอบร้ายนิดๆ เอ่อ...ฮีก็เอาอยู่ค่า แอบคิดว่าถ้าสนได้ลองเล่นละครแนวพระเอกแอบเกรียนนี่ก็น่าจะดีไม่ใช่ย่อย แบบว่าเห็นแล้วมันเท่ห์อ่ะ
จนมาคืนนี้ ฉากที่ต้องไปกราบลาแม่ พ่อจ้าวประคุณรุนช่อง ...เล่นได้สะเทือนใจมากกกกกกกจนอิช้านอยากจะทะลุจอทีวีเข้าไปกอดปลอบ...ยิ่งตอนที่พยายามกลั้นสะอื้น แล้วเอามือปิดปาก...โอ้ววว เล่นดีอ่ะ จากผู้ชายที่พยายามจะเข้มแข็ง รับแรงกดดันมาเรื่อยๆ จนถึงจุดๆนึงมันรับไม่ไหวแล้ว ร้องไห้เพื่อแม่ที่เค้าเหมือนจะไม่ผูกพันมาตั้งแต่เด็ก แต่ในใจก็ถวิลหา
จนมาฉากสุดท้าย สายตาวิบวับ เป็นประกายวิ้งๆ มันพิฆาตมาก จนคุณจ้างบอก"น่ารักอ่ะ" อร๊ายยยยยย อิช้านก็อยากจะตะโกนออกมาดังๆว่า "จ้างก็น่ารว้อกกกอ่ะ" บิดเขินมันอยู่หน้าทีวี แอร๊ยยยยยยยย!!!!!!
สุดท้ายอยากจะบอกว่า ไม่อยากให้ละครเรื่องนี้จบ ยังอยากเห็นพี่จ้างอยู่ให้เราดูอีกนานๆ แต่ก็เข้าใจว่างานเลี้ยงต้องมีวันเลิก ละครก็ต้องมีวันจบ
ขอบคุณคุณปุ๊ย ผอูน หม่อมน้อย และแอ๊คติ้งโค้ช ที่ฝึกสอนสนจนได้ขนาดนี้
ขอบคุณคุณบอยที่นำเพชรเม็ดนี้มาเจียระไน...เชื่อในความตาถึงของคุณบอยแล้วล่ะ เพราะตั้งแต่พี่แท่ง พี่มอส พี่ป้อง... คุณบอยปั้นใครไม่เคยพลาด
ขอบคุณความไม่ท้อและความพยายามของสนที่อดทนรับเสียงวิจารณ์จากละครเรื่องที่ผ่านๆมา แล้วนำมาเป็นแรงผลักดัน ฝึกปรือ พัฒนาฝีมือขึ้นเรื่อยๆ ด้วยหน้าตา รูปร่าง ออร่า เสน่ห์ สนมีครบอยู่แล้ว ส่วนในเรื่องการแสดงก็เชื่อว่าจะพัฒนามากขึ้นไปอีก...ตอนนี้อายุยังน้อย ถ้าไม่หยุดพัฒนาฝีมือ สนจะเป็นพระเอกอนาคตไกลทีเดียว
แล้วจะรอดูและเป็นกำลังใจให้ในละครเรื่องต่อๆไปนะ^^
credit pic : tatawife
edit:เพิ่มเติมข้อความ+แก้ไขคำผิด
แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 55 01:09:52
แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 55 01:04:48
แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 55 00:59:52
แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 22:44:16
แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 22:32:46
จากคนดูคนนึง.....ถึงผู้ชายที่ชื่อ"ฟ้ากระจ่าง"ผ่านตัวตนของ"สน ยุกต์"
