 |
Himizu ดูแล้ว รู้สึกแล้ว...อยากเล่าแล้ว
|
 |
เย็นๆ วันนี้ไปดู Himizu แบบไม่ทันตั้งตัว
ไปยืนอ่านเรื่องย่อๆ คำแนะนำต่างๆ ที่หน้าโรงหนังเฮ้าส์
อยากบอกเล่า อยากบอกต่อ
แต่ไม่ได้มีความรู้มากมายในเรื่องภาพยนตร์
เอาเป็นว่า ขอเล่า ขอบรรยายในแง่ความรู้สึกที่เรามีกับหนังเรื่องนี้ก้แล้วกันนะคะ
อาจจะน่าเบื่อไปบ้าง แต่เป็นเพราะหนังส่งผลต่อจิตใจจริงๆ ค่ะ
ปล.ไม่ถึงกับสปอยล์ค่ะ
................................................
"รุนแรง รากเลือด"
ส่วนใหญ่บอกเอาไว้อย่างนั้น
และเราก็เิพิ่งรู้ว่าหนังเรื่องนี้ทำมาจากการ์ตูน
แต่มีการเปลี่ยนแปลงฉากหลังของหนังให้เกี่ยวกับเหตุแผ่นดินไหวและสึนามิครั้งล่าสุดที่ประเทศญี่ปุ่น
ก่อนเ้ข้าโรงก็หวั่นๆ ว่าเราจะไหวมั้ย
แต่เพียงแค่เริ่มต้น Himizu ก็ทำ้ิ้เอาเราไม่อยากพลาดสักบทสนทนา
ทำให้เราไม่อยากปล่อยให้คลาดสายตา!
หนังมีภาพความรุนแรงในระดับที่ตกใจและสะเทือนใจ,
แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ความรุนแรงและการทำร้ายทางร่างกายยังเทียบไม่ได้กับความรุนแรงข้างในจิตใจ!
ถ้าแผ่นดินไหว
ทำให้รอยแยกของโลก, บ้าน, ร้านค้า, รถยนต์ และสิ่งปลูกสร้างอื่นๆ เสียหาย แตกหัก แต่แผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นในใจของใครหลายๆ คนมันเสียหายจนประเมินความรุนแรงไม่ได้เลย
ถ้าสึนามิ
กวาดพัดเอาของดีๆ สิ่งมีค่าในชีวิตของบางคนให้จากไป
สึนามิที่เกิดขึ้นกับชีวิตเล็กๆ มันก็พัดและกวาดคุณค่าของชีวิตให้ราบเป็นหน้ากลองไปด้วย...และบางที อย่างไม่มีวันกลับ
Himizu
หนังที่เล่าเรื่องเหตุการณ์ after after after shock ของคนที่ผ่านเหตุการณ์เลวร้าย รุนแรง แสนสาหัสในมุมที่เราไม่เคยคิด และอาจไม่เคยเห็น
ภาพการให้กำลังใจ รอยยิ้มและการฟื้นตัว การก้าวเดินไปข้างหน้าของคนญี่ปุ่นหลังเหตุการณ์แผ่นดินไหวและสึนามิเมื่อปีกว่าๆ ที่ผ่านมา เป็นภาพที่เราได้รับรู้ ได้เห็นจนนับถือและยกย่องวินัยและความเข้มแข็งของคนญี่ปุ่น
แต่ Himizu ส่องลึกให้เห็นกลุ่มคนที่จิตใจไม่เข้มแข็ง จิตวิญญาณไม่แข็งแกร่งพอที่จะเดินต่อ ไม่พร้อมที่จะก้าวต่อไป
หัวใจของพวกเขาแหลกเหลว จนจิตวิญญาณเหลวแหลก
"ร้าวราน"
คือ คำที่ก้องอยู่ในหัว ดังอยู่ในหัวตลอดเวลาที่นั่งดูตั้งแต่ต้น
เป็นคำที่เราเคยให้นิยามกับหนัง All about Lily Chou-Chou มาก่อน
จนวันนี้ต้องยืมมาใช้กับ Himizu อีกครั้ง
มีหลายๆ ฉากที่เราหลั่งน้ำตาด้วยความพยายามจะเข้าใจหัวจิตหัวใจของเหล่าตัวละคร
มันเป็นหนังที่ทำให้เราชอบทุกตัวละคร แม้บางตัวละครจะไม่ชอบการกระทำ
มันเป็นหนังที่ทำให้เราชอบทุกบทสนทนา ชอบทุกประโยคที่ร้อยเรียง
แม้จะร้าวราน เจ็บปวด,
แต่ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ หนังโหดร้ายแต่ไม่ทำร้ายตัวละคร
มันมีแสงสว่าง ซึ่งตอนจบที่มันยังมีความหวังทำให้ Himizu ต่างจาก All about Lily Chou-Chou ที่ยังหม่นตั้งแต่ต้นจนจบ
เราชอบประโยคนึงที่ตัวละครหลักพูดเอาไว้อย่างน่าเห็นใจประมาณว่า
แม้จะรู้ว่าชีวิตไร้ค่าซะยิ่งกว่าเศษขยะ แต่ก็อยากเห็นแก่ตัวด้วยการมีชีวิตอยู่ต่อไป
ใครๆ ก็อยากมีชีวิต
ใครๆ ก็อยากมีลมหายใจต่อ
แม้จะยังมองไม่เห็นทางว่าจะใช้มันอย่างไร จะอยู่อย่างไร
มันเป็นหนังโหดๆ ที่งดงามมาก และให้กำลังใจมากอย่างคาดไม่ถึง
ถ้าใครเคยดูหนังเกี่ยวกับแผ่นดินไหวอย่าง After Shock จนประทับใจมาแล้ว เราอยากให้ลองเปิดใจให้ Himizu ดูบ้างค่ะ
..............
เพ้อจนหายอยากแล้ว
เชียร์ค่ะ!
| จากคุณ |
:
ดอยสูง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 เม.ย. 55 22:18:35
|
|
|
| |
